Zeg maar dag Bobbie
Steengoed in doperwtjes koken
Alles over olifanten
Asielcentra krijgen weer vakantietoeloop
Patsboem en verliefd. Dat over
kwam Oria Roceo toen ze in 1969
op een feestje Iain Douglas-Ha
milton tegen het lijf liep. Hij ver
telde haar dat hij 'in olifanten
deed' en vroeg of ze foto's van zijn
werk wilde maken. De volgende
dag kwam hij in zijn pasgekochte
vliegtuigje langs en nam haar
mee naar het Nationale Park Ma-
nyara in Tanzania. Ze trouwden,
kregen twee kinderen en zijn nu
wereldberoemd als het echtpaar
Iain en Ória Douglas Hamilton.
In 1975 schreven ze samen een dik
boek voor volwassenen waarin
boeken
voor het eerst te lezen viel hoe het
grootste en spectaculairste land-
zoogdier leeft. De foto's in het
boek waren gemaakt door Oria
die kort geleden een boek voor
kinderen schreef over de olifan
ten van Manyara. Het heet De fa
milie olifant en is verschenen in
de serie 'Dierenfamilies' van uit
geverij J. H. Gottmer.
Voor kinderen die een beetje
thuis zijn in Afrika: Manyara ligt
aan de voet van de beroemde
Ngorongorokrater en 'vlakbij' de
Serengetivlakte. Het is een van
de vijf nationale parken van Tan
zania.
Oria Douglas-Hamilton woont er
met haar man en dochtertjes Sa-
ba-Ster en Mara-Maan in een
klein huisje onderaan een steile
bergwand. Kristalheldere beek
jes stromen daar omlaag door een
smaragdgroen tapijt van planten
die doen denken aan kleine palm
boompjes. Niet te vergelijken mét
Zeeland dus en dat geldt ook voor
de dieren die je er kunt tegenko
men: geen koeien en schapen,
maar langpotige roze flamingo's,
pelikanen met gele snavels, gra
zende zebra's, krijsende bavianen
en natuurlijk olifanten.
De bijzondere foto's in het boek
(Oria heeft er alle geluk van de
wereld voor nodig gehad en heel
veel geduld) laten je van dichtbij
kennis maken met een groep die
met vijfhonderd andere olifanten
het park eerlijk verdelen.
Op een dag in augustus gebeurt
er iets heel bijzonders: olifanten
moeder Bahati schenkt na een
voorspoedige zwangerschap van
tweeëntwintig maanden het le
ven aan twee wolkjes van olifan
tenbaby's. Ze wegen ieder hon
derd kilo en zijn een meter hoog.
Het ene jong heeft een knik in zijn
staartje, de staart van het andere
hangt met een kwastje aan het
uiteinde mooi" recht naar bene
den.
In het waar gebeurde verhaal van
Kromstaart en Rechtstaart kom
je te weten dat een olifantejong
per dag minstens vijftien liter
melk bij zijn moeder drinkt; hoe
belangrijk zijn slurf is; waarom
het zo graag in de modder speelt
en nog zoveel meer, datje na zes
tig bladzijden 'alles' over olifan
ten weet. Dat de grootste vijand
van de olifant de mens is, wist je
natuurlijk al.
Jan Smeekens
De familie Olifant door Oria
Douglas-Hamilton. Uitgeverij J. H.
Gottmer/H. J. W. Becht, Bloemen-
daal. Prijs 24,90.
De andere twee delen in de serie heten
'De familie Chimpansee' en 'De fami
lie Leeuw'.
Appelflappen
De smulpapen kon het absoluut
niets schelen. Appelflappen en
feestdrank (yoghurt met banaan)
stond er op het menu en dat gaat er
wel in.
Joyce (6) probeert met een dunschil
ler een appel te schillen. Hier een
hap eruit, daar een reepje eraf. Maar
het ding wordt zowaar bloter en blo
ter. „Thuis mag ik zo niet met een
mes", zegt ze stralend, „maar ik kan
het best".
Norman (7) en Ferdinand (8) weken
broederlijk rozijntjes voor de vul
ling. Intussen walst Fernando (8) V.l.nr. Ferdinand (8), Norman (6), Melanie en Leonie (8): „Met deeg prutsen
met grote handigheid een deeg- is leuker dan kleien' (foto Oscar van Beest)
135 zwerfkatten gingen er maar 13
retour eigenaar. En dat terwijl onze
lijst KAT KWIJT toch zeer lang is".
Wie brengt of een nieuw huisdier
haalt moet daarvoor tussen de 35 en
85 gulden betalen. „Dat lijkt mis
schien veel, maar is het absoluut
niet" zegt Corry. „Al het eten, de die
renarts, schoonmaakmiddelen. Ei
genlijk kost het veel en veel meer.
We hebben dan ook altijd geldge
brek. 'Elke dag een schoon hok,
twee of drie keer naar buiten, goed
eten, inentingen tegen ziektes".
Nieuw thuis
Behalve een uitstekende verzorging
krijgen alle dieren veel liefde. Van
allemaal kent ze de naam. Altijd
even tijd voor een aai of een praatje.
Uiteindelijk wordt voor bijna alle
dieren een nieuw thuis gevonden.
„Laatst is een kat geplaatst die hier
vierenhalf jaar gezeten heeft. Een
spuitje geven gebeurt zelden. Dan
moet het echt een hopeloos ziek of
agressief dier zijn".
Corry: „Voor ik een dier meegeef is
er altijd een gesprek. Een hond die
niet alleen kan zijn heeft na twee da
gen het huis gesloopt als je hem toch
alleen laat. Het komt dus wel eens
voor dat ik zeg: nee, sorry, deze niet.
Dat vinden mensen wel eens moei
lijk. Een keer ben ik bijna in elkaar
geslagen. Maar ja, het belang van
het dier staat hier altijd voorop.
Daar zijn we immers voor!'
„Kom, we zullen maar eens een
kookclubje voor kinderen op touw
zetten", zeiden ze in het Vlissingse
buurthuis De Paraplu. Nou, dat was
even schrikken.
Maar liefst 40 smulpapen (m/v) tus
sen 5 en 12 jaar stonden die woens
dagmiddag op de stoep. Een gulden
voor de materiaalkosten in hun
knuist, de monden alvast op smul-
stand. Maar kookjuf Rianne Haars-
ma en koksmaat Sudesh Nagessar
vertrokken geen spier. Even later
kon elk kind toch met pollepel of
bakspaan aan de slag.
Toen De Krullebak kwam waren er
intussen twee kookclubs van 20 kin
deren gemaakt. „Nog steeds een he
leboel", zegt kookjuf Rianne, „ik be
gin dus nog even niet aan grote pan
nen met spaghetti. En het praatje
over vers eten, rauwkost, niet zout
en niet vet bewaar ik ook maar tot
een volgende keer. Maar het komt!"
homp plat. „Samen met m'n zus
kook ik zo vaak appelflappen, of
soesjes, of broodjes", zegt hij, „ik
doe het gewoon graag".
Doperwtjes
Ook de zusjes Donata (10) en Linda
(12) blijken ervaren kokkerelsters.
Of het nu 'gewoon' eten is of noga
maken, ze draaien er hun hand niet
voor om. „Of ze hier dan nog wel wat
kunnen leren? Geeft niks, thuis uit
een kookboek werken is ook niet al
les".
Bennie (8) vertelt dat hij steengoed
is in dorperwtjes koken. Nou ja, uit
een pot dus. Samen met zijn boe
zemvriend Kevin (7) hakt hij de ap
pelprut fijn, frunnikt de rozijnen er
door en verpakt het in een extra gro
te lap deeg.
Als het ding naderhand van de bak
plaat komt weet hij precies welke dé
zijne is. Zeg nou zelf, zo'n super ding
moetje in de peiling houden.
Ieder kind krijgt niet alleen zijn ei
gen brouwsel mee naar huis, maar
ook een uitgetypt recept. Daar kun
je op den duur een leuk smikkel
boekje van maken.
Zie ook pagina 4
Corry Quist: een spuitje geven gebeurt maar zelden (foto Oscar van Beest)
Vakantietijd. „Ja gut, die hond.
Daar zitten we al zo'n tijd mee". Dus
verdwijnt Bobbie.
foontjes per dag van mensen die een
poesje willen. Alleen die oude hè, die
blijven nu zitten".
In de zomer zit 't asiel vol Bobbies en
andere afstandsdieren. „En met de
kerst is het al net zo", vertelt Corry
Quist van het dierenasiel Middel
burg. „Een hond en een kat maken
geursporen. Ze pissen dus een keer
tegen de kerstboom en dan ineens
moeten ze weg."
Zomer is ook de tijd van de jonge
katjes. „Maar die zijn zo weer weg",,
zegt Corry. „Ik krijg tientallen tele-
Zwervers
Behalve de afstandsdieren en logés
krijgt ze ook veel zwervers binnen.
Bij de honden ongeveer een derde.
Van de katten is zeker tweederde
deel aan komen lopen".
Corry: „Bij honden is dat niet zo'n
probleem. Walcheren is zo klein, dat
de eigenaar bijna altijd wordt ge
vonden. Vorig jaar 50 van de 55. Van
katten is dat helaas zelden zo. Van
