Drop van zoethout
Van arm naar rijk
Liever generaal
Je wordt
helemaal
geplet
Kleurloos
gedicht
Bami als ontbijt. Of
een flinke vleèsschotel.
Dat is echt anders. En
iedereen heeft een
beschermbeeldje. En
dan de bedelaars. Die
vind je hier ook niet bij
bosjes zoals in
Hongkong. Daar zijn er
honderden.
Ching-Hei Chong
(spreek uit: Sjing-hee
Sj.ong) heeft ze twee
jaar geleden zelf
gezien. Ching-Hei is 10
jaar, woont al acht jaar
in Tholen, maar is in
Hongkong geboren.
Om de paar j aai' reist
hij met z'n familie zo'n
anderhalve dag met
het vliegtuig. Voor een
paar weken zijn ze dan
weer echt Chinees in
hun oude huis daar en
bezoeken hun
achtergebleven familie
en vrienden.
Lawaai
Ching-Hei geniet van
die vakanties, maar is
altijd weer blij als hij
terug in Tholen is. Hij
vertelt: „Hongkong is
een heel grote stad met
heel veel mensen. Het
is er lekker warm. Er
zijn veel winkeltjes en
die zetten bijna alles
buiten. Ook eten. De
straten zijn vol auto's
en taxi's en er zijn geen
zebra's. Altijd lawaai,
nooit stil. In de
binnenstad word je
helemaal platgedrukt
als je loopt. En dat is
niet. leuk!"
Ching-Hei weet nog
goed dat hij in de
speeltuin speelde met
een heel hoog hek. Dat
moest ook wel, want
het lag bovenop een
torenflat. Beneden is
geen ruimte.
Thuis spreekt en voelt
hij zich Chinees. Op
school voelt hij zich
Zeeuw. Voor hem geen
probleem. Ching-Hei
wil hier nooit meer
weg: „Veel vriendjes,
het zwembad vlakbij,
alles" lekker stil. Het is
hier heel fijn in
Tholen!"
tErJ TYPISCH
ZEEUHSE HOND
■g'gl a Q
Stel eens dat
er enkel Zeeuwen
in het Zeeuwse zouden wonen.
Niemand bruin meer,
rood of geel,
ietsje vreemd meteen teveel.
Weg het Turks en mi amore:
enkel A.B.Z. te horèn
en
van achteren tot voren
slechts een witte doorsnee Zeeuw
[GEEEEEEEUW]
Marina van den Boogaart
Nieuw en Sint Jooslandg
„Ik had wel mooiere
kleren aan dan gewoon
lijk. In m'n ene hand
had ik een bos bloemen.
In m'n andere hand een
schaar. Nick van Raay
speelde saxofoon. Dat
was zo mooi dat twee
vrouwen huilden.
„Nu open ik de winkel,
had ik moeten zeggen.
Maar door de zenuwen
vergat ik dat en knipte
ik het lint door. Onze
winkel was geopend.
„Ik zie het nog precies
voor me", vertelt Sha
ron Haars 11uit Nieuw
en St Joosland. Op 12
juni van dit jaar opende
ze de nieuwe winkel van
haar ouders. „Ik voel
nog de vlinders in m'n
buik", vertelt Sharon.
Dit was voor haar een
onvergetelij k j aar
De winkel heet De tuin
van broeder Ludovicus
en staat in Middelburg.
De ouders van Sharon
verkopen daar natuur-
produkten. Groente,
fruit, zuivelprodukten,
snoep, brood. Maar ook
vleesvervangers en
schoonmaakspullen.
„Al onze spullen zijn mi
lieuvriendelijk. Geen
kleur-, geur- of smaak
stoffen. Want die zijn
erg slecht. Ook verko
pen we veel buitenland
se spullen. Onze lollies
zijn gemaakt van
vruchten. Het drop is
van zoethout zonder
troep. Maar het aller
lekkerste vind ik de
r oomboterkoekj es
Waarom staat jullie
winkel niet in jullie ei
gen dorp?
„Hier wonen te weinig
mensen die deze spul
len willen kopen. Het is
ook iets duurder dan in
gewone winkels. In Mid
delburg wonen meel
mensen. Hoe meer men
sen er bij ons kopen, hoe
goedkoper alles wordt",
besluit Sharon.
Als je één dag voor Sin
terklaas tien wordt, her
inner je je niet meteen
de allerbijzonderste ge
beurtenis van het voor
bije jaar. Dan heb je wel
wat anders aan je hoofd.
Maar toen Randika
Geelhoed uit Kortgene
heel even diep had na
gedacht, wist ze het.
„Ik ben in februari met
alle kinderen van mijn
klas naai- de Grote Me
neer Kaktusshow ge
weest. We gingen met
de bus naar Hilversum
en kwamen 's avonds
laat pas weer thuis.
Doodmoe ben ik toen in
slaap gevallen".
Video
Met slaperige, maar
grote vierkante ogen
bekeek Randika de vol-
moest als eerste een
vraag aan een recher
cheur van politie stellen
en vroeg hoe je recher
cheur wordt. Het leek
me een leuk beroep. Be
keuringen uitdelen en
boeven vangen en zo".
Maar dat was tien
maanden geleden. Ran
dika wil nu liever bij het
leger, omdat ze daar
veel leukere oefeningen
doen.
Oorlog
gende dag de video
band van de uitzen
ding:
„Het was spannend me
zelf terug te zien. Ik
En als ze goed over mu
ren heeft leren klim
men. wil ze iets heel
hoogs worden: „Gene
raal. Dan kan ik probe
ren een eind te maken
aan alle oorlogen. Want
dat is nog belangrijker
dan een bioscoop in
Kortgene".
„In Indonesië is alles
niet zo eerlijk verdeeld
als hier. Je hebt er heel
rijke mensen en heel
veel arme".
Wijze woorden voor een
meisje van tien jaar.
Maar wel een meisje dat
het allemaal ondervon
den heeft. Gelu'kkig
niet bewust, maar als
baby: „Toen ik geboren
werd (op 5 december)
was mijn moeder zo
arm, dat ze me niet ver
zorgen kon en d'r man
was weggelopen of zo.
Ze heeft me toen naar
een kinderhuis ge
bracht".
Dat was op Java en Ni-
na'Goudzwaard is dan
ook een op en top Indo
nesisch meisje.
Nog maar 16 maanden
oud kreeg Nina nieuwe
ouders: „Mijn vader en
moeder hebben me gea
dopteerd en me in Indo
nesië opgehaald".
Zo kwam Nina in Zaam
slag terecht, waar ze nu
nog woont. Ze zit in
groep zes van de Toren-
bergschool. „Pas gele
den heb ik een spreek
beurt gehouden over In
donesië", vertelt ze
trots. Ze was helemaal
in stijl gekleed als een
Indonesische dame:
„Met een gebatikte sa
rong (jurk) aan en een
rieten hoed op. Die dra
gen ze daar op de rijst
velden".
Hoewel Nina veel van
haar geboorteland
weet, zou ze er toch niet
willen wonen: „Wel om
op vakantie te gaan.
maar niet om er te blij
ven. Ik kan niet tegen
de warmte en ze eten er
altijd rijst, bami en na-
ssi. Ik lust liever aard
appelen".
