Onzin als wijsheid Bij strips kun je niks fantaseren Jij een tekening, zij een schooltje zeggen Hannah mag het 0 het konijn Ongelezen KOM OP ^(\[J STK IS" HELD E N HUILEN N\ET SlNT (\)icoL, ^oWGE^Afvl LA AS VAAK sedman. C J KINDER Boeken WEEK, r vêel Nieu.we Ki^oeRsoeKew komenV U\T zo OOK peN NIEUWE VERS.1E VAN KkUtMELViE HET ONTKOeREMDe] VERHAAL OVER EETN WeeSbOtO&tT^E J ME TOCH EEN fHOEDES EM VAOE*? EE HEBBEN - SNIK- DAT VERHAAL NU Y SE^ERVCT ALt> "iTR\PSOeK. *N y Hoe MOET DAT VERDER OVEtfJ jLE™ PAAV?5AAK ALLEFM NOG, J PSTR\p BOEKEN, y-SNiK-A //£§Ckl WEEK9 7 /OF Nier'W /-? IN ELKÊ NEDERLANDSE KRANT, NIET IN DE PZC. V 'Asterix 8Ü TouTaT»s ^Q^^VWAT DOET DIT Rooo^^C^f^^J T f HlER?STU.U^ bE OPLOSStNfe NAAR DE K.RULLEBAK ZO AAN DE TOP, ZODE UIVDER-OOG gedicht Sommige boeken heten ongelezen al goed gewoon omdat de schrijver ervan dat nu al heel wat jaren doet. Je zou soms denken dat de rest dus alleen maar minder is. Wie dat gelooft zit net zo mis. Marina van den Boogaart Hannah Schubert weet wat veel mensen dolgraag zou den weten, maar nooit te we ten zullen komen. Ze ziet haar ouders elke dag samen bezig aan weer een nieuw prentenboek en weet dus hoe dat ontstaat en wie wat doet. En dat is nou precies waar veel volwassen liefhebbers van de boeken van haar va der en moeder zo nieuwsgie rig naar zijn. „Het is jammer voor ze", zegt Ingrid Schubert, „maar dat blijft een geheim van ons drietjes". Ruzie Een tipje van de sluier wil ze wel oplichten: „We praten altijd heel lang over een verhaal. Pas als we vinden dat het goed in el kaar zit, beginnen we met te kenen en dat doen we aan een tafel in de huiskamer. Van tijd tot tijd ruilen we on ze tekeningen. Ik geef dan commentaar op de tekening van Dieter en hij op die van mij. Het gebeurt wel eens dat we dan ruzie krijgen. Omdat ik gezegd heb dat Dieters teke ning niet klopt. Of omdat hij mijn schets maar zozo vindt. Hij schuift ook altijd zijn te kenspullen naar mijn kant en die schuif ik dan weer te rug". Grap Ingrid en Dieter Schubert verhuisden in 1977 van Duitsland naar Amsterdam waar ze op de Rietveldaca demie voor de grap samen 'Er ligt een krokodil onder mijn bed' maakten. Dat prentenboek was het begin van een lange reeks populai re boeken die overal ter we reld gelezen en bekeken wor den. En omdat de Schuberts nooit lang met elkaar kibbe len, zullen er nog veel volgen. „Al wordt het wel steeds moeilijker om boeken te ma ken", zeggen ze. „We hebben genoeg ideeën, maar we vin den lang niet alles geschikt om aan door te werken. We gooien veel weg, nemen de tijd en dan is er altijd Han nah nog. Als zij het niets vindt, weten we genoeg". 'Alice begon er schoon genoeg van te krijgen om almaar naast haar zus te zitten, op de oever, en niets te doen te hebben. Eén of twee keer had ze een blik geworpen in het boek dat haar zus las, maar er stonden geen plaatjes of gesprekken in. En ivat heb je aan een boek, dacht Alice, zonder plaatjes of gesprekken?' Zo begint 'De Avonturen van Alice in Wonder land', het beroemdste kinderboek uit de geschie denis, en meer woorden maakte Lewis Carroll in 1865 niet vuil aan hoe kinderboeken moeten zijn. Al meteen in de volgende zin tovert hij Alice een wit konijn voor de ogen dat een groot konijnehol onder de heg in schiet. Ze twijfelt geen tel, duikt het konijn achterna en belandt in een fantasti sche wereld waar ze een waanzinnig avontuur be leeft met wezens die de grootst mogelijke onzin als diepzinnige wijsheid verkopen. 125jaar 'De Avonturen van Alice in Wonderland' wordt volgend jaar 125, maar is nog altijd een springle vend boek. In het Engels natuurlijk (en in meer dan honderd andere talen) maar zeker in de nieu we vertaling van Nicolaas Matsier die zó Neder lands klinkt datje je oren niet gelooft. Voor eenzelfde soort opwinding zorgt Anthony Browne met zijn vindingrijke kleurtekeningen waarop zo veel te zien is dat je ogen tekort komt. Het door Van Goor uitgegeven boek kost 39,90. Dat is niet weinig, maar op bladzijde 71 krijg je (voor het eerst in de geschiedenis) een mogelijke oplossing voor een van de moeilijkste raadsels al ler tijden. Aan iemand die les geeft in Neder lands, hoefje eigenlijk niet te vragen of het lezen van boeken wel belang rijk is. „Dingen die niet in de school boeken staan leer je al lezend," zegt Annette Swenker vol overtuiging. Annette is lerares aan het Zwincol lege in Oostburg. De kinderen, aan wie zij les geeft, maken op een hele speciale manier hun huiswerk: elke maand moeten ze een boek lezen. Annette heeft daar een boekenlijst voor gemaakt waar de leerlingen uit kunnen kie zen. „Spelling en woordjes leren is na tuurlijk ook belangrijk, maar niet genoeg," volgens Annette. Eén van haar klassen is 2c van de MAVO. De kinderen praten er over mee. „Ik lees veel voor het slapen gaan, - als er niets op t.v. is," zegt één van hen. „En als ik dan echt in een boek bezig ben kan ik niet meer stoppen tot het uit is," vult een ander aan. „Vooral boeken, die echt gebeurd zijn, zoals oorlogsverhalen." „En boeken van Lemniscaat!", praat vervolgens iedereen door elkaar. Niet iedereen in klas 2c is een en thousiaste boekenlezer: 't Is dat het nu verplicht is, anders zou ik nooit lezen," vertelt iemand. Een ander heeft weer liever strips: „Dan hoef je niet zoveel te lezen, plaatjes kijken is veel leuker." „Maar bij strips kun je niks fantase ren, bij echte boeken wel," is de overtuiging van zijn buurman. Bijna geen van de kinderen koopt wel eens een boek. „Zonde van het geld," klinkt het. „Als je een boek gelezen hebt staat het daar maar. Terwijl je bijna elk boek in de biblio theek kunt lenen." Eén meisje is het daar niet mee eens: „Ik heb het boek Morgen ben ik be ter' van Evert Hartman gekocht en het 10 keer gelezen. En ik vind het nog steeds mooi!" r c p paste niet in de dg ijn juf van school lij de plaats kwam". ig komen in haar öit iets ingeschre- iu veranderen", lutermans (10) uit uit Hulst zijn het de jury. nden' is de terech- een(een hele ech tst bij Annema- gaat ook naar Conde- ga, want zo heet het dorp dat zo hard no dig heeft wat in Ne derland heel gewoon is. Hoe maak je twintig duizend mensen in dat verre land abso luut een beetje geluk kiger, en jezelf (hoe is het mogelijk) mis schien ongekend rijk. Stort één gulden op gironummer 3598161 t.n.v. Kunstverloting Nicaragua Terneu- zen. Zet op je beta lingsbewijs de letters WH als je het liefst het schilderij van Wim Hofman wilt. En AVH als je liever dat van Alfons van Heusden aan de muur ziet. Tot en met 15 novem ber kun je meedoen. Pakkende omslag Kinderboekenschrijver en illustrator Wim Hof man is ook lovend over Annemaries ontwerp: „Ze heeft op een erg leuke en creatieve manier een pakkende omslag gemaakt". En nu maar wachten wanneer Klaas, het konijn in de boekwinkels gaat rondhuppelen. rie thuis. Als het aan haar ligt zal het hier zeker niet bij blijven. Ze heeft grootse plannen. Annemarie: „Het boek 'Kijken met je handen' gaat over de natuur. Ik ben nu zelf bezig met een natuurboek. De titel heb ik al. Klaas, het konijn. Ala dat eens een echt boek zou mogen worden...". Een echt schilderij van Wim Hofman aan de muur. Of een van Alfons van Heusden. Voor de meeste kinde ren blijft dat een droom die niet uit komt. Ze hebben doodeenvoudig het geld niet om zich zo iets kostbaars te ver oorloven. Toch zullen twee kin deren eind november een plekje op hun ka mer kunnen wrij ma ken voor een kunst werk dat niemand an ders heeft. Hoe je een van de ge lukkigen wordt, staat in dit stukje. Maar eerst dit: vorig jaar besloot de gemeente Oostburg geld te ge ven aan een dorp in Nicaragua voor de bouw van een school, het inrichten van een gezondheidspost en de aanschaf van een vuilniswagen. Omdat Oostburg dat niet alleen kan beta len, springt het Nica ragua Comité Zeeuwsch-Vlaande- ren bij. Het kreeg van ieder van de twee Gouden Winnaars 1989 (Het vlot en Dat rijmt) een schilderij te verloten. De op brengst van die actie

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant katern Krullebak (1981-1999) | 1989 | | pagina 3