De slag te pakken
Waar is Schanulleke gebleven?
Citroensmaak is
de numero uno
Weerpraatjes
Amerikanen
kopen meest
Schat
2
DINSDAG 12 JULI 1989
Peter Hille en zijn Italiaanse vrouw Daniela Chine
se leven van ijs. Duitse Peter is namelijk van beroep
een Italiaanse ijskoning. Zodra het in de rest van.
Europa ijstijd wordt gaat hun zonnige huis in Italië
op slot. Dat is zo vanaf Pasen tot na de herfstvakan
tie.
Samen hebben ze over de grens al heel wat klaarge
maakt en opgeschept. De enige echte Italiaanse ijs
jes dus.
Sinds twee jaar strijken ze in de Vlissingse Wal-
straat neer. Per seizoen werken ze enkele duizen
den liters van het koude spul over de toonbank.
„Eigenlijk verkoop ik de bruidsschat van Daniela",
zegt Peter. „Toen we trouwden kreeg ik tegelijk de
geheime recepten van de familie cadeau. De Chine-
ses zijn al generaties lang bezig met ijs. Eigenlijk
vanaf het begin. Want het eerste ijsje is pas 120 jaar
oud. Nee, geen stracciatella met stukjes chocola.
Citroensmaak was echt numero uno".
De beste ijsklanten zijn kinderen. Bij de volwasse
nen staan de Amerikanen vooraan. Dan Duitsers,
daarna Italianen. Als laatste komt Nederland.
Peter: „Jammer dat de mensen zo weinig weten van
ijs. Ze vragen vaak of je ook 'vers soft-ice' hebt. Nou
nee, want dat komt slechts af en toe uit een fabriek.
Enkel Italiaans ijs wordt dag-in-dag-uit vers ge
maakt. Zonder kleurstoffen of andere troep. Als ik
dus ergens ijs eet moet het wel een echte Italiaanse
zijn".
Volgens Peter wordt ijs op kleur verkocht. Hier
volgt de ijs-top-vijf: 1 wit-citroen; 2 geel-vanille; 3
beige-hazelnoot; 4 roze-aardbei; 5 groen-pistache.
Een ijselijk nieuwtje is tomaten- en spinazieijs. Pri
ma kleurtjes toch?
Op de kaart
(die onze familie al eeuwen bewaart)
staat dat,
'wel dertigh spaaden diep
is verborghen eenen schat'
O, als ik eens wist
KLONK!
een kist!!
Marina van den Boogaart
Als het volgende week donderdag regent kun je
mooi weer voor de rest van de vakantie wel verge
ten. Tenminste, als dit oude weerrijmpje waar is:
Regent het op Sint Margriet, dan regent het zes we
ken dat het giet.
Gelukkig heeft Henk van Dorp heel wat meer ver
stand van weer. Henk van Dorp..? Die van het jour
naal op de televisie? Precies, die en daarvan en van
het KNMI. Hij veranderde het boek Beestenweer -
over het hoe en waarom van onweer, zon en
sneeuw van de Amerikaanse schrijver Franklyn M.
Branley zó dat het een informatief boek geworden
is over het weer in het algemeen èn over het weer in
ons land.
Je komt dus interessante dingen te weten over ha
gel, hondeweer, mist, regen, storm, tornado's, wind,
wolken en al die andere zaken, die het weer bij ons
tot zo'n populair gespreksonderwerp maken.
Waarom mensen die in de grote stad wonen en
werken zulke bleekneuzen zijn. Wat smog is en hoe
je de luchtvervuiling kunt verminderen. Hoe je het
weer voorspelt door naar de wolken te kijken en de
ivindrichting in de gaten te houden.
Over natte en droge plekken op aarde, de Elfste
dentocht, kikker- regen en een menselijke hagel
steen.
Voor wie meer wil met het weer dan er over mee
kunnen praten, kan ook nog leren hoe je de grootte
van regendrupppels opmeet en een regenmeter,
windrichtingwijzer en ivindsnelheidsmeter maakt.
Met wat paperclips, limonaderietjes en kleine doos
jes kom je een heel eind.
De grappige tekeningen van True Kelley leggen al
les bovendien duidelijk uit. Het boek kost 22,90 en
wordt uitgegeven door Van Goor, Amsterdam.
„Veel kinderen hebben een stripfiguur
als vriendje. En door strips te lezen le
ren kinderen fantaseren, want in strips
gebeuren dingen die in het echt niet
kunnen".
Voor Dorien Zelders, die in het Zeeuws
Museum werkt, was dit een reden om
een grote tentoonstelling over Suske en
Wiske naar Middelburg te halen.
Op 47 panelen is de geschiedenis van de
populaire stripfiguren te zien. En die
van anderen, allemaal getekend door
de bekende striptekenaar Willy Van-
dersteen.
Ongeveer 40 jaar geleden tekende deze
zijn eerste Suske en Wiske. „Maar ze
zijn altijd jong gebleven", zegt Dorien,
„nog nooit zijn ze zoveel gelezen".
Museumstrip
Ter gelegenheid van de tentoonstelling
komt er ook een speciale museumstrip
uit: „Veel Suske en Wiskestrips begin
nen in een museum. Daardoor kwamen
we op het idee om voor ons museum ook
zo'n strip te laten maken. Daardoor ra
ken kinderen vertrouwd met de voor
werpen in het museum".
De strip gaat over de raadselachtige
verdwijning van Schanulleke. Door een
zoekactie in het museum, waarbij aller
lei vreemde dingen gebeuren, kan het
raadsel worden opgelost.
Wie Suske en Wiske echt wil zien (met
Schanulleke) moet vrijdagmiddag 15
juli naar het museum gaan. Dan wordt
de tentoonstelling geopend, die verder
tot 27 augustus te bezichtigen is.
Met deze tentoonstelling heeft Dorien
bewezen dat een museum ook leuk kan
zijn voor kinderen.
„En zeker niet alleen als het slecht weer
is", voegt ze daar nog aan toe.
De entree is één gulden en dan krijg je
de strip gratis. Kijk je je ogen uit en kun
je ook nog een prijs winnen. Als dat
geen vakantie is....
Ik heb erg lastige
ouders. Ze nemen
me namelijk se
rieus. Zelfs als het
me niet goed uit
komt. Zoals nu:
lekke band. ,Ja
Bram", zegt m'n
moeder dan. ,Je
lapt 'ni maar zelf.
Je wilt toch geen
klein kind meer
zijn. Bandenlap
pen dus. Grote
vent zijn". Dat
soort gedoe dus.
Fiets op z'n kop.
Ventiel eruit. Ban
denwipper tussen
velg en band. Bin
nenband eruit. Het
lijkt wel een opera
tie. Band oppom
pen. Emmertje wa
ter. Band erin
ronddraaien.
Ondertussen denk
ik aan de vele fiets
tochtjes naar het
strand. Lekker na
school even naar
zee.
Blub, blub, blub.
Gat gevonden.
Operatie geslaagd.
Even een proef-
ritje. Is dit nu zo'n
slechte weg? Nee,
hij staat weer plat.
Ma ziet me komen.
Ik zet m'n zieligste
gezicht op. Lopen
naast je fiets, is
zelfs helemaal
geen gezicht.
Kom maar hier,
Brammetje".
Ma haalt de band
eraf. Langzaam
haalt ze een glim
mend ding uit m'n
band. „Die ban-
denivipper wilde
graag nog even
meerijden van bin
nen". En daar sta
je dan.
slag heb je nog niet zomaar. En je
moet je ook goed kunnen concen
treren".
De meeste kinderen die komen spe
len zijn op vakantie in Cadzand.
Maar er zijn ook vaak dagjesmen
sen of schoolgroepen uit de buurt.
Voor meneer Van de Luyster is het
allemaal hetzelfde: „Voor een paar
gulden kun je je een hele middag
vermaken, waar kom je dat tegen
woordig nog tegen?"
Marleen uit Waterlandkerkje is net
8 jaar geworden. Samen met een
paar vriendinnen heeft ze haar ver
jaardag al golfend gevierd. Tot gro
te tevredenheid.
„Het leukste was die baan waar het
balletje door een hele lange tunnel
ging. En de laatste baan was het
moeilijkste. Als je dan eindelijk de
bal in het gaatje had, kwam die niet
meer terug".
„Ja, je hebt ook wel eens lastige mensen. Zeuren dan,
dat het te duur is. Dan heb je het bedrag al aangesla
gen op de kassa en dan nemen ze het toch niet!"
Aan het woord is Carolien v. d. Maas (15) uit Haamste
de. In de vakantie werkt zij in de kiosk in het restau
rant van de Delta Expo op Neeltje Jans. „Ik hoorde
van m'n vader, dat daar misschien werk was. Toen
heb ik de baas opgebeld, en ik mocht komen".
In de kiosk worden talloze souvenirs verkocht: hand
doeken, Zeeuwse babbelaars, aanstekers Toen Ca
rolien geleerd had, hoe ze de kassa moest bedienen,
kon ze aan het werk.
„Het meest verkopen we kaarten en postzegels", ver
telt Carolien. „Omdat er hier geen postbox is nemen
wij de kaarten mee en posten ze zelf. Service van de
zaak!"
Carolien heeft een normale 40-urige werkweek. Ze
werkt van 10 uur 's morgens tot 6 uur 's avonds, 5 da
gen per week.
De klanten van Carolien komen uit heel de wereld.
Maar ze kan ze best te woord staan.
Carolien: „Ik ga naar 5 atheneum en ik heb alle talen
gehad. Niet dat ik vloeiend Frans, Duits of Engels
spreek, maar ik red me er mee".
Het koopgedrag van de mensen verschilt nogal. De
jeugd koopt vooral knuffelzeehondjes, oudere men
sen handdoeken en lepetjes.
En de buitenlanders? „De Amerikanen kopen het
meest", zegt Carolien. „Van een lampje, gemaakt van
een schelp kopen ze er soms wel 10 tegelijk!".
En enthousiast vervolgt ze: „Ik vind het heel leuk
werk. Ik verheug me er echt op!"
Zwemmen in de golven van de
branding of golfen op een echte
golfbaan: het is maar één letter ver
schil en toch eens iets heel anders.
In Zeeland zijn er nogal wat golfba
nen waar je voor een lekker partij
tje terecht kunt. In Cadzand-bad
bijvoorbeeld, bij de minigolfbaan
Rainbow. Een terrein aan de ver
nieuwde boulevard met wel 18
schillende wedstrijdbanen.
Voor wedstrijdspelers zijn er spel
regels gemaakt. Voor elke slag die
je maakt telt één punt. Degene die
aan het eind de minste punten
heeft is dus de winnaar.
„Maar de meesten spelen niet om
te winnen, gewoon voor de ont-
„Golfen is een gezellige, rui
sport", zegt meneer Van de L
ter, die al 8 jaar eigenaar is
'Rainbow'. „En zeker ook voor kin
deren, iedereen kan het!"
„Het beste is om de banen in kleine
groepjes te doen, anders moetje te
lang op je beurt wachten. En het is
ook niet leuk om alles af te rennen.
Met z'n vieren kun je best anderhalf
uur over alles doen".
spanning", meent Van de Luyster.
Als er kinderen komen die nog
nooit gegolfd hebben, doet hij voor
hoe je de stick vasthoudt en hoe je
het beste kunt slaan. „Iedereen
kan natuurlijk slaan, maar de goeie