Geef de pijp maar aan Gerard
De rechten van het kind in
tien prachtige tekeningen
Amnesty
voert actie
tegen de
doodstraf
Leerling van
lom-school
kan meestal
aan de slag
MIDDELBURG - Martelen, folte
ren, verbranden, ophangen, verdrin
ken. Voorbeelden van barbaarse
methoden om misdadigers te straf
fen. Of om tegenstanders van een re
gering uit de weg te ruimen.
Op dit moment zijn er nog ruim hon
derd landen, die de doodstraf uit
spreken en ook uitvoeren.
Dat moet veranderen, vindt Amnes
ty International. Deze mensenrech
tenorganisatie wil de doodstraf uit
bannen.
„Terecht", zeggen Berry Stroucken
en Riet de Feijter van de Middel
burgse werkgroep Amnesty.
Berry: „Ieder mens heeft recht op le
ven. Ook een misdadiger. Natuurlijk
verdienen ze straf. Maar nooit de
doodstraf'.
Waarom niet?
Riet: „De doodstraf is onherroepe
lijk. Het komt voor, dat gevangenen
na hun dood onschuldig blijken te
zijn. Dat is een afschuwelijke ge
dachte".
Eerlijk proces
Dagelijks worden er over de hele we
reld mensen terechtgesteld. In lan
den als Nigeria, Rusland en China
gebeurt dat vaak zonder een eerlijk
proces, vertelt Berry.
„Deze gevangenen krijgen geen ad
vocaat om hen te verdedigen. Er is
geen mens, die zich om hun lot be
kommert".
De doodstraf staat vaak in geen ver
houding met het misdrijf. Zo kostte
het stelen van fietsen een 14-jarige
jongen uit Nigeria het leven. Een be
lachelijke en wrede straf.
Vermaak
In China is het voltrekken van de
doodstraf een soort volksvermaak.
Duizenden mensen komen naar de
terechtstelling om te huiveren en te
griezelen. Aan dit soort praktijken
moet een einde komen, vindt Am
nesty.
Berry: „Wij sturen naar de regerin
gen van zulke landen kaarten en
brieven. Daarin vragen wij om de
doodstraf in dat land af te schaffen.
Ook proberen wij naar gevangenen
zelf brieven te sturen. Om hen moed
in te spreken".
In de praktijk blijken deze activitei
ten te helpen. Wereldwijd zetten
honderdduizenden Amnestyleden
zich in voor al die naamloze gevan
genen, die ook het recht op leven
hebben.
VLISSINGEN - De twee PZEM-pijpen van
Souburg gaan verdwijnen. Volgend jaar zullen
de 125 meter hoge schoorstenen opgeblazen
worden. Het sloopbedrijf van Gerard van Vliet
uit Utrecht is net begonnen met de voorberei
dingen.
Gerard Van Vliet: „We slopen eerst zoveel mo
gelijk met de hand. Vooral gevaarlijke stoffen
als asbest. Daarna komen alle gebouwen aan
de beurt. Die worden met ijzeren ballen ge
sloopt. Het allerlaatst komen de pijpen aan de
beurt".
Computers
Is het een gevaarlijk karwei?
„Nee," zegt Gerard beslist. „Alles wordt met
computers berekend: hoeveel springstof, enz.
Het lijkt op het omhakken van een boom. Je
hakt aan één kant in de stam. Dus daar wordt
de boom zwakker. De boom valt aan die kant
om.
Zo zal het ook gaan met de Souburgse pijpen.
Aan één kant boren we gaten onder in de pijp.
Daar gaat dynamiet in.
Door elektriciteit laat ik dan het dynamiet
ontploffen. Zo ontstaat er een zwakke plek.
Aan die kant zal de pijp omvallen".
- Hoever vallen ze dan?
„Ik weet precies waar ze terechtkomen," zegt
Gerard. „Ze komen op het terrein te liggen.
Daar maken we kleine dijkjes met grond.
Daardoor breken de pijpen in kleine stukjes".
Spanning
- Hoe is het om oude dingen te slopen?
Gerard: „Heel spannend. Slopen lijkt iets ne
gatiefs, Maar slopen is het begin van iets
nieuws".
Na bijna 30 jaar verdwijnen de twee bekende
uitroeptekens boven Walcheren. Gerard van
Vliet zal er een punt achterzetten.
Misschien vind je het leuk om het opblazen
met eigen ogen te zien. We zullen dat, van te
voren in de Krullebak zetten. Nog een jaartje
geduld dus.
ROTTERDAM - In november be
staan ze dertig jaar: De Rechten
van het Kind. Het zijn er 10. Ze zijn
opgesteld door de Verenigde Na
ties. En ze zijn prachtig. Op papier.
Maar hoe is het nu, na dertig jaar,
in de praktijk?
„We weten allemaal wel, dat er nog
heel wat verbeterd moet worden",
zegt Susanne Padberg. Zij werkt
bij uitgeverij Lemniscaat in Rot
terdam. Daar kregen ze een idee.
Susanne: „We hebben aan tien ver
schillende illustrators uit de hele
wereld gevraagd of ze elk bij één
recht een illustratie, zeg maar een
mooie tekening wilden maken.
Dat is gelukt en zo is er een prach
tig prentenboek ontstaan over de
Rechten van het Kind. 'Voor alle
Kinderen' is de titel van het boek".
Het idee over het boek sloeg zo
aan, dat het op een boekenbeurs in
Frankfurt al - ongezien! - aan ne
gen landen werd verkocht. Intus
sen hebben nog veel meer landen
het boek gekocht.
„En we onderhandelen nu met Ita-
iië, China en Japan", vertelt Su
sanne. „Het wordt in dertien talen
uitgegeven, onder andere in het
IJslands, Catalaans en het
Welsh!".
Het boek is bestemd voor de basis
school en Unicef, het kinderfonds
van de VN zal er een lesbrief bij ma
ken.
Eén van de ambassadrices van
r
Unicef, de filmster Audrey Hep
burn, heeft het voorwoord voor het
boek geschreven. Zij komt naar
Nederland om het boek te presen
teren.
Susanne: „Dat gebeurt op 15 sep
tember. Mevrouw Hepburn zal dan
het eerste exemplaar overhandi
gen aan de burgemeester van Ma-
durodam. Dat is een kind.
Ook alle ambassadeurs van de lan
den die het boek gekocht hebben,
krijgen een exemplaar aangebo
den".
Broertjes
De bekende kinderboekschrijver
Jan Terlouw heeft ook meege
werkt aan het boek. Bij elke illu
stratie heeft hij een recht van het
kind beschreven.
Bij de tiende tekening staat: „Het
is fijn dat je al die rechten hebt.
Vergeet niet dat alle andere kinde
ren ze ook hebben. Wees vriendjes
met ze, waar ze ook vandaan ko
men, welke kleur hun huid ook
heeft. Doe maar net of ze allemaal
een beetje broertjes en zusjes zijn".
MIDDELBURG - Ben jij je school
ook wel eens beu?
Waarom zal ik nog leren, denk je
dan. Ik word toch werkloos.
Voor alle kinderen die op een l.o.m.-
school zitten is er goed nieuws. De
meeste van die kinderen zullen later
wèl aan een baantje komen. Dat
heeft de ouderraad van de Driestro-
menschool uit Middelburg uitge
zocht.
De Driestromenschool is een l.o.m.-
school. Corrie Boone, voorzitter van
die ouderraad: „Veel ouders van de
ze kinderen zijn vaak ongerust. Ze
zijn ongerust over de toekomst van
hun kind. Vooral als het leren moei
lijk gaat.
We hebben zoveel mogelijk oud
leerlingen een brief geschreven. We
vroegen wat ze nu deden. Wel 93%
van de oud-leerlingen had werk ge
vonden. Dat is nog meer dan kinde
ren die op een 'gewone' school heb
ben gezeten.
Verpleegster
De helft van onze oud-leerlingen is
zelfs nog aan het doorleren," besluit
Corrie trots.
Rosa Salvia (21) uit Middelburg is
zo'n oud-leerlinge. Rosa: „Ik leerde
vroeger erg langzaam. Op de l.o.m.-
school heb ik geleerd om te knokken
voor mezelf.
Vroeger werd ik vaak gepest. Het
busje komt zo, riepen ze dan. Nu ben
ik doktersassistente. Ik leer nu door
voor verpleegster".
Rekenen
Johannus Louwerse (12) uit Vlissin-
gen, zit nu in de bovenbouw van de
Driestromenschool.
Johannus: „Het ging slecht op de
basisschool. Vooral met rekenen. Ze
konden daar geen rekening met me
houden. Hier wel. Het gaat nu erg
goed.
Gelukkig word ik nooit gepest om
dat ik op een l.o.m.-school zit. Later
wil ik iets gaan doen op kantoor of in
een winkel".
De kans is dus erg groot dat dat nog
zal lukken ook!
