Prijs met een staartje
krijgt nog een snuit...
Volg de schoolnatuurgids
Pinokkio
<4
WEDSTRIJD WINNEN IS OOK NIET ALLES
1118
|i a niü^boell
DINSDAG 11 APRIL 1989
3
Een prijs gewonnen? Gefeliciteerd.
Maar de 8-jarige Dennis Visser uit
Vlissingen ziet het anders. Hij won
laatst 2 toegangskaartjes voor de
Walt Disney IJsshow in Rotterdam.
En toen begon het verdriet. Want
zo'n reis kost geld. Natuurlijk moet
tweelingzus Chantal ook mee. Maar
kinderen van acht kunnen moeilijk
alleen naar Rotterdam.
Probleempje dus.
„Ik won een kleurwedstrijd van de
ABN-Bank", zegt Dennis sip. „Ie
mand belde dat ik de tweede prijs
had. Hij zei alleen dat ik er hartstik
ke blij mee zou zijn. We moesten het
in West-Souburg ophalen.
Ik kon er haast niet van slapen. Stel
je voor dat het zo'n grote zilveren be
ker was. Zoals bij de play-backshow.
Die moest dan wel op mijn boeken
plank.
De houten dobbelstenen konden
wel weer in de speelgoedkist. Zo'n
beker moet op een mooie plaats.
Spaarcijfers
Hij 'vertelt over die middag op dat
bankkantoor. De andere winnaars
zaten er ook. „Een van 15,7,4 jaar en
ik. Eerst was er een verhaal over
spaarcijfers en zo.
Intussen keek ik naar een tafel met
leuke spaarpotten. Appeltjes met
een varkenssnuit. Dat vond ik ook
een mooie prijs.
Maar er kwam een envelop met die
twee kaartjes erin. Nou, ik durf niet
alleen met de trein.
We konden ook best extra kaartjes
kopen. Voor 35,- per stuk. Dan
moest je voor elke kaart eerst een
spaarrekening nemen. Dat vind ik
erg vals".
Dennis heeft zijn kaartjes toen maar
aan Jane van school gegeven. Want
die had er ook twee gewonnen. Dan-
konden zij er met z'n allen naar toe.
„Mijn vader en moeder waren best
kwaad. Die andere ouders vonden
het ook niet leuk. Ik heb bij de
deur nog wel even omgekeken. Naar
die varkentjes hè. Want die kregen
we niet".
Regels
Bankdirecteur H. W. Schreuder van
ABN-Vlissingen krabt wel even ach
ter zijn oor als hij de Dennis-story
hoort. „Wat jammer nou. Dat ver
wacht je niet als je iets weggeeft. We
willen juist dat iedereen tevreden is.
Aan die extra kaartjes bij een spaar
rekening kan ik ook niets verande
ren. Zo zijn de regels van de bank.
We willen het sparen een zetje ge
ven. En je kunt je geld er altijd weer
gauw afhalen. Dat is wel niet de be
doeling, maar het mag.
Dat van die spaarpotjes vind ik echt
sneu. Laten die prijswinnaartjes dus
maar gauw naar ons kantoor in Sou
burg gaan. Dan staat daar beslist
voor hen een verrassing klaar. Bij
voorbeeld met een snuit...".
De lege blikjes eikeltjescacao staan er nog: een herinne
ring aan de stadswandeling in Zierikzee. Vorige week
woensdag werd deze gehouden ter gelegenheid van de
boomfeestdag.
Rita de Ligt is tevreden over de afloop: „Het was wel
slecht weer, maar als kinderen enthousiast zijn over
iets, hebben ze daar helemaal geen last van"!
Rita is lid van de werkgroep schoolbiologie. „Een leer
kracht kan moeilijk alleen met een hele groep kinderen
de natuur in trekken", zegt Rita, „daarom hebben wij
wandelingen georganiseerd waar alle basisscholen in
Zierikzee gebruik van kunnen maken'-'.
Lesboekjes
Het is de bedoeling dat de kinderen iets van de wande
lingen leren, daarom heeft, de werkgroep lesboekjes ge
maakt, waar opdrachten instaan. Die worden onderweg
en later op school uitgewerkt.
„Sommige kinderen maken er prachtige boekwerkjes
van", zegt Rita.
De werkgroep bestaat uit ongeveer 20 mensen, die al het
werk, zoals de buitenwandelingen voorbereiden en al
lerlei lesmateriaal maken, in hun vrije tijd doen.
Gids
Angela Struijk, zelf moeder van drie kinderen, heeft een
speciale cursus voor 'schoolnatuurgids' gevolgd. Zij be
geleidt op de wandelingen een groepje van 6 of 7 kinde
ren: „Het komt bijna nooit voor dat kinderen vervelend
zijn. En door de opdrachten te doen leren ze zelf de na
tuur ontdekken en beleven".
„Waardoor ze er later misschien verantwoord mee om
gaan", vult Rita aan.
De stadswandeling van vorige week ging langs verschil
lende soorten bomen in Zierikzee. Na afloop bekeken
kinderen een speciaal gemaakte tentoonstelling over
bomen en hun bewoners. En bovendien kreeg iedereen
nog een kopje warme eikeltjescacao.
Waar bomen al niet goed voor zijn!
Uit: De avonturen van Pinokkio
„Dag mevrouw. Ik las laatst in de
Krullebak over een kinderboek
dat ik heel graag wil lezen. Maar
ik kan het nergens in de biblio
theek vinden. Weet u misschien
waar het staat?"
Janeekijkjohwe hebben een
tijdje geleden een heel duur boek
over Picasso aangeschaft, met
een ook maar een aantal van Sal
man Rusdies Duivelse Verzen en
met een zomervakantie voor de
deur een heleboel reisboeken
over onderwaterskiën op de
Noordpool. Nou, en toen was het
geld op. Dat begrijp je zeker wel.
Over een maand of zes schaffen
we weer kinderboeken aan, en jij
mag alvast dat ene boek dat je
zocht reserveren"
„Maar dan kan ik het niet meer
lezen voor de Prijs van de Neder
landse Kinderjury, mevrouw".
„Nee da's waar. Maar dan lees je
toch een ander".
Een gesprekje als dit kun je haast
elke dag in de Nederlandse biblio
theken beluisteren. Daar moet
bezuinigd worden en dan denkt
men het eerst aan kinderboeken.
Over kinderboeken schrijven is
nog altijd interessant, maar al
een paar jaar ondankbaar werk:
je maakt kinderen lekker voor
nieuwe boeken, die hoogstwaar
schijnlijk nooit in de uitleen ko
men.
Natuurljk, al die boeken zijn ook
te koop, maar veel kinderen moe
ten het nu eenmaal hebben van
de bibliotheek. Die wel boeken
voor volwassenen aanschaft en
vergeet dat kinderen het gekst
van lezen zijn.
Zo, de rest van dit stukje gaat
weer over prachtige boeken.
Twee in dit geval. Of beter: één en
daar twee versies van.
Tussen 1880 en 1882 schreef Carlo
Collodi voor de Italiaanse kin
derkrant 'Giornale per i bambini'
zesendertig afleveringen van een
vervolgverhaal, die in 1883 ge
bundeld werden in De avonturen
van Pinokkio.
Het wereldberoemde boek werd
in 1900 voor het eerst in het Ne
derlandse vertaald en 'voor het
laatst' in 1976. Ook die laatste
vertaling is allang niet meer in de
gewone boekhandel te koop, en
dus werd het tijd voor nieuwe uit
gave.
Leontine Bijman en Annegret
Böttner die op de universiteit
van Amsterdam hun tanden ge
zet hadden in een onderzoek naar
de vele Pinokkiovertalingen,
mochten van uitgeverij Ploegs-
ma het oude verhaal uit 1883 in.
modern Nederlands vertalen.
Hun opdracht had ook te maken
met de nieuwe kijk van de Ita
liaanse kunstenaar Roberto In-
nocenti op Collodi's verhaal. Zijn
prachtig onscherpe kleurteke-
ningen laten je wegdromen naar
de tijd van Pinokko zelf. En als je
tegelijkertijd je ogen wagenwijd
open houdt en goed de kost geeft,
ontdek je talloze kleine bijzon
derheden.
Het boek kost 39,50 en dat lijkt
meer dan het is, want wat is nou
een kwartje per bladzijde voor
een boek dat jij later ook nog
voorleest aan je eigen kinderen.
Bewerking
„De avonturen van Pinokkio" is
in de voorbije honderd jaar niet
alleen vertaald, maar ook be
werkt (veranderd).
Zo vond de Oostenrijke schrijf
ster Christine Nöstlinger het ver
haal dat nooit uit de mode ge
weest is, een beetje te ouderwets
voor kinderen van deze tijd.
In haar De nieuwe Pinokki liet ze
daarom de stukjes weg waarin
Collodi Italiaanse kinderen van -
toen vertelde wat goed en slecht
is. Baas Kers wordt niet meer
door de bliksem getroffen, maar
'gaat onderuit en ook nog van zijn
stokje'. Ze veranderde het laatste
hoofdstuk grondig en de rest zó
dat het wat minder op een ver
volgverhaal lijkt. Nikolaus Hei-
delbach maakte er meer dan hon
derd wonderlijke kleurtekenin-
gen bij.
'De nieuwe Pinokkio' wordt uit
gegeven door Altiora-Averbode
en La Rivièra Voorhoeve-Kam
pen en kost 29,50. Misschien dat
je in de bibliotheek..., nee vast
niet.
Jan Smeekens
I NIEUWS HELDER ALS WATER
sscriüiTje V'AREV
LTje D-D«iNKew
va-re
je ij-jjkintsv-" -l.
N VET ?HiPsf ON\ ALASKA HEEN...
'AS dfb r?
p -Y O A-
jan is in"\ vr.-mr
DE OLIE r
r E M DAT
GEEFT ME EEN
TROEP f
'6 <$Y
-6 b
(o
f* 6 r
'6 6 1
he j/\m, je bent
een NIVEAU te hoog!
maar, DANKZIJ
4jan kunnen de
/ESKIMO'1; nu WEL
.VOLOP STOKEN!»
BAH r
jan
'SmEER
BOel,
Koppif,
koppie 7)
/few
E<Ci3
Chantal en Dennis Visser: ik kon er haast niet van slapen.
