Help, er ligt weer een Duitser in mijn bed Golf o o Een molen van licht Contact met iedereen Strand 5 z in beeld Bob Stolzenbach De Deltawerken zijn klaar. Dat mag gevierd worden, met een monument. Dat beeld staat er al een paar maanden. Maar bijna niemand heeft het nog gezien. Dat kan pas in oktober. Want dan wordt de weg over de pijler- dam geopend. Het beeld staat nu nog achter een hek. Aan de kant van Schouwen. Het is ge maakt van wit Portugees mar mer. Het weegt maar liefst 1400.000 kilo en het heeft onge veer 100.000 gulden gekost. De beeldhouwer heet Bob Stolzen bach. Het stelt een marmeren golf voor. Het beeld is half open. net als de Oosterscheldewer- ken. Die zijn ook half open. Die golf lijkt bevroren. De kunste naar bedoelt daarmee dat wij gewonnen hebben van de wilde golven. Die ruwe zee gaat nu te keer buiten de Pijlerdam. Aan de binnenkant is het nu veilig. Eigenlijk had het beeld vorig jaar onthuld moeten worden. De koningin opende toen de Dam. Maar ze hadden het toen te druk. Daarom staat de mar meren golf nu ongeduldig te wachten. Op de onthulling. Zierikzee is een mooi oud stad je, waar je heerlijk kunt dwalen. Of lekker hangen rond de haven op 4 en 11 augstus kunt je te recht op het plein voor de Dikke Toren. Dan mag elk kind (tot 12) spullen verkopen en kopen op 10 augustus komt Circus Holi day. Helpen ophouwen dus op 22 augustus is een wielerronde. Verder zijn er geen speciale din gen je kunt altijd naar Onder dak. Een overdekt zwembad met 'ozonwater' ook de kin derboerderij is toegankelijk bij het gemeentemuseum kun je ook deze maand een puzzel- tocht ophalen. Een leuke ma nier om je eigen dorp te leren kennen 't Knarst tussen m'n tanden zelfs zand in m'n oren. O jee m'n sleuteltje verloren. Een wesp op m'n ijsje boterham in 't zand ik helemaal verbrand. Geeft allemaal niks 't is zalig op strand. Van links naar rechts: Eric de Swart en Petra Melis. Erik de Swart (11) uit Zoutelande is weer verbannen. Van eind maart tot september liggen er Duitsers op z'n bank en in z'n bed. „Ik baal ervan", zegt Erik ronduit. „Zodra er badgasten zijn word ik mijn kamer afgezet. We wonen hier nu 6 jaar en dit is de 5e keer. Het zou heerlijk zijn als m'n ouders niet meer verhuurden. Dan roep ik echt olé, met een heleboel EEEs..." klasgenootje Petra Melis (12) schiet even in de lach. Vanaf haar geboorte woont ze in Zoutelande. Dat is nu eenmaal een drukke badplaats. De gemeente Valkenisse boekt één miljoen overnachtingen per jaar. Daarvan slaapt tweederde in Zoute lande. Verder lopen er kuddes dagjesmen sen. Die 1500 vaste inwoners komen dus best weieens in het gedrang. Petra: „Het is hier 's zomers wel erg vol. Pffff, al die mensen in de winkels en op het strand. Ze lopen ook zo breed en sloom voor je voeten. Daar krijg ik het zo al warm van. Ik ben wel blij dat wij geen kamers verhuren. Dan lopen ze ook nog es door je huis. Wil je een eitje bakken dan moeten zij ook ineens iets in je keuken. Kun je zo beleefd zijn om ze voor te laten gaan. Dan maar wat minder geld, want ik wil wel privé zeg!" Muziek Erik geeft toe dat ze bij hem thuis nog een hoop privé hebben. Natuur lijk, z'n kast moet leeg, spulletjes van de plank, posters van de muur. En de muziekinstallatie vanzelf. Maar hij heeft toch een zolderkamer voor zich alleen. Broer en zus trou wens ook. Hun huis is zo verbouwd dat je de gasten alleen maar hoort. Die heb ben hun eigen keuken, douche en toilet. Plus het alléénrecht op de achtertuin. Voordringen Erik: „We kunnen nu wel een paar keer per jaar naar het buitenland. Vaak zijn er lekkere broodjes, wat extra zakgeld en zo. Toch heb ik lie ver m'n vrijheid." Als die Duitsers maar niet zo zouden voordringen. Of het balkon van je strandhuisje inpikken. Ze moeten compleet op hun spullen gaan zitten om ze weg te krijgen. „Ik vind het prut met peren", mom pelt Erik. Maar Petra zegt wijs: „Iedereen ver dient er goed aan. En straks gaan ze allemaal weer weg. Maar dan is de zomer natuurlijk wel voorbij." LU h 0 1 LU h Lichtwachter Kloosterman van de vuurtoren van Westkapelle: „Ik zit hier op 40 meter boven de grond. Als ik wil kan ik nog 10 meter hoger komen. Onder me zie ik een kerkhof met een oorlogsmonument. En dan al die kleine tuintjes van Westkapelle. Soms voel ik me net zo'n gluurder. Want ik zie ik zie, wat jij nooit ziet. Wat verderop zie ik het verloop van de kreek. Met het grootste gemak zie ik Middelburg, Zeébrug- ge, Zoutelande en Domburg. In de zee zie ik het Bankje van Zoutelande en de Rassen. Mijn lamp schijnt wel 38 km ver. Het is 1 lamp van 2000 watt. Die 4 stralen ontstaan door 4 spiegels. Die spiegels draaien rond. Zo zie je om de 3 seconden een licht flits. Ik maak ze regelmatig schoon met alcohol. Als die lamp kapot gaat gaat automatisch de eerste re servelamp branden. En a,ls die ook nog eens kapot gaat, gaat de tweede reservelamp branden. Dus het licht kan bijna nooit uitvallen. De lampen die ik vroeger had, schenen in een bundel. Daardoor vlo gen de vogels vaak tegen de toren. Nu gebeurt dat veel minder. Want nu zijn het halogeenlampen. Die hebben een ander soort straal. Vogels hebben daar geen last van, zeggen ze. Walcheren is een eiland vol vakjes. Mijn licht schijnt over het hele eiland. In 4 duidelijke stralen. Als de wieken van een molen. Een molen van licht. Die de schepen de weg wijst. Naar de veilige haven". Al vele jaren is Ella Franka uit Goes een bekend gezicht op bra derieën en expo's. Veel volwas senen en kinderen hebben zich door haar laten uittekenen. Het tekenen zat er al vroeg in bij Ella Franka. „Mijn vader was een Haagse kunstschilder", ver telt Ella, „Hij heette Frank, maar zette altijd Franka onder zijn werk. Die naam gebruikte ik als kind ook al. Inmiddels is mijn vader overle den. Nu gebruik ik de naam ook, als een herinnering aan hem. Ei genlijk heet ik Ella Verlaan". Ella tekent niet alleen op brade rieën. Soms bezoekt ze haar mo dellen of tekent ze bij haar thuis. Geit „Soms moet ik er zelf wel naar toe", lacht ze, „Het is nogal inge wikkeld om bijvoorbeeld een geit vierhoog op de flat te halen. Nee, dan ga ik er zelf heen. Zoals een tijdje terug. Daar zat ik in het geitenhok, want het plensde van de regen. Het kostte nogal wat moeite om de geit bij de te kenspullen weg te houden. De bazin en ik lagen steeds dubbel van de lach". Dieren en jonge kinderen tekent Ella het liefst. Omdat ze zo spontaan zijn. Ze poseren niet echt. Volwassenen gaan er vaak te gespannen bij zitten. Verstoppertje „Vooral met dieren maak je de gekste dingen mee", zegt Ella, „Zoals een bouvier die mijn hal ve vloerkleed opeet. Of een kat die het vertikt om mee te werken en zich verstopt in de kamer. Dat is dan samen met het vrouwtje, op de knieën rond kruipen en zoeken". Behalve tekenen heeft ze nog meer in haar mars. Ze schildert en maakt beelden. „Een ander verandert ook wel eens van hobby", vertelt ze, „Gaat bijvoorbeeld over van een postzegelverzameling naar de tennisclub. Ik verander ook wel maar het blijft in de buurt van het tekenen. Want dat blijft. Vooral omdat ik dat erg graag doe, maar ook omdat ik in con tact kom met allerlei mensen. Dat is het fijne van dit werk".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant katern Krullebak (1981-1999) | 1987 | | pagina 1