Help, er ligt weer een
Duitser in mijn bed
Golf
o
o
Een molen van licht
Contact
met
iedereen
Strand
5
z
in beeld
Bob Stolzenbach
De Deltawerken zijn klaar. Dat
mag gevierd worden, met een
monument. Dat beeld staat er al
een paar maanden. Maar bijna
niemand heeft het nog gezien.
Dat kan pas in oktober. Want
dan wordt de weg over de pijler-
dam geopend. Het beeld staat
nu nog achter een hek. Aan de
kant van Schouwen. Het is ge
maakt van wit Portugees mar
mer. Het weegt maar liefst
1400.000 kilo en het heeft onge
veer 100.000 gulden gekost. De
beeldhouwer heet Bob Stolzen
bach. Het stelt een marmeren
golf voor. Het beeld is half open.
net als de Oosterscheldewer-
ken. Die zijn ook half open. Die
golf lijkt bevroren. De kunste
naar bedoelt daarmee dat wij
gewonnen hebben van de wilde
golven. Die ruwe zee gaat nu te
keer buiten de Pijlerdam. Aan
de binnenkant is het nu veilig.
Eigenlijk had het beeld vorig
jaar onthuld moeten worden.
De koningin opende toen de
Dam. Maar ze hadden het toen
te druk. Daarom staat de mar
meren golf nu ongeduldig te
wachten. Op de onthulling.
Zierikzee is een mooi oud stad
je, waar je heerlijk kunt dwalen.
Of lekker hangen rond de haven
op 4 en 11 augstus kunt je te
recht op het plein voor de Dikke
Toren. Dan mag elk kind (tot 12)
spullen verkopen en kopen op
10 augustus komt Circus Holi
day. Helpen ophouwen dus op
22 augustus is een wielerronde.
Verder zijn er geen speciale din
gen je kunt altijd naar Onder
dak. Een overdekt zwembad
met 'ozonwater' ook de kin
derboerderij is toegankelijk
bij het gemeentemuseum kun je
ook deze maand een puzzel-
tocht ophalen. Een leuke ma
nier om je eigen dorp te leren
kennen
't Knarst tussen m'n tanden
zelfs zand in m'n oren.
O jee
m'n sleuteltje verloren.
Een wesp op m'n ijsje
boterham in 't zand
ik helemaal verbrand.
Geeft allemaal niks
't is zalig op strand.
Van links naar rechts: Eric de Swart en Petra Melis.
Erik de Swart (11) uit Zoutelande is
weer verbannen. Van eind maart tot
september liggen er Duitsers op z'n
bank en in z'n bed.
„Ik baal ervan", zegt Erik ronduit.
„Zodra er badgasten zijn word ik
mijn kamer afgezet. We wonen hier
nu 6 jaar en dit is de 5e keer. Het zou
heerlijk zijn als m'n ouders niet meer
verhuurden. Dan roep ik echt olé,
met een heleboel EEEs..."
klasgenootje Petra Melis (12) schiet
even in de lach. Vanaf haar geboorte
woont ze in Zoutelande. Dat is nu
eenmaal een drukke badplaats.
De gemeente Valkenisse boekt één
miljoen overnachtingen per jaar.
Daarvan slaapt tweederde in Zoute
lande.
Verder lopen er kuddes dagjesmen
sen. Die 1500 vaste inwoners komen
dus best weieens in het gedrang.
Petra: „Het is hier 's zomers wel erg
vol. Pffff, al die mensen in de winkels
en op het strand. Ze lopen ook zo
breed en sloom voor je voeten. Daar
krijg ik het zo al warm van.
Ik ben wel blij dat wij geen kamers
verhuren. Dan lopen ze ook nog es
door je huis. Wil je een eitje bakken
dan moeten zij ook ineens iets in je
keuken. Kun je zo beleefd zijn om ze
voor te laten gaan.
Dan maar wat minder geld, want ik
wil wel privé zeg!"
Muziek
Erik geeft toe dat ze bij hem thuis
nog een hoop privé hebben. Natuur
lijk, z'n kast moet leeg, spulletjes
van de plank, posters van de muur.
En de muziekinstallatie vanzelf.
Maar hij heeft toch een zolderkamer
voor zich alleen. Broer en zus trou
wens ook.
Hun huis is zo verbouwd dat je de
gasten alleen maar hoort. Die heb
ben hun eigen keuken, douche en
toilet. Plus het alléénrecht op de
achtertuin.
Voordringen
Erik: „We kunnen nu wel een paar
keer per jaar naar het buitenland.
Vaak zijn er lekkere broodjes, wat
extra zakgeld en zo. Toch heb ik lie
ver m'n vrijheid."
Als die Duitsers maar niet zo zouden
voordringen. Of het balkon van je
strandhuisje inpikken. Ze moeten
compleet op hun spullen gaan zitten
om ze weg te krijgen.
„Ik vind het prut met peren", mom
pelt Erik.
Maar Petra zegt wijs: „Iedereen ver
dient er goed aan. En straks gaan ze
allemaal weer weg. Maar dan is de
zomer natuurlijk wel voorbij."
LU
h
0
1
LU
h
Lichtwachter Kloosterman van de vuurtoren van
Westkapelle:
„Ik zit hier op 40 meter boven de grond. Als ik wil
kan ik nog 10 meter hoger komen. Onder me zie ik
een kerkhof met een oorlogsmonument. En dan al
die kleine tuintjes van Westkapelle. Soms voel ik
me net zo'n gluurder. Want ik zie ik zie, wat jij nooit
ziet. Wat verderop zie ik het verloop van de kreek.
Met het grootste gemak zie ik Middelburg, Zeébrug-
ge, Zoutelande en Domburg. In de zee zie ik het
Bankje van Zoutelande en de Rassen. Mijn lamp
schijnt wel 38 km ver. Het is 1 lamp van 2000 watt.
Die 4 stralen ontstaan door 4 spiegels. Die spiegels
draaien rond. Zo zie je om de 3 seconden een licht
flits. Ik maak ze regelmatig schoon met alcohol. Als
die lamp kapot gaat gaat automatisch de eerste re
servelamp branden. En a,ls die ook nog eens kapot
gaat, gaat de tweede reservelamp branden. Dus
het licht kan bijna nooit uitvallen. De lampen die ik
vroeger had, schenen in een bundel. Daardoor vlo
gen de vogels vaak tegen de toren. Nu gebeurt dat
veel minder. Want nu zijn het halogeenlampen. Die
hebben een ander soort straal. Vogels hebben daar
geen last van, zeggen ze. Walcheren is een eiland
vol vakjes. Mijn licht schijnt over het hele eiland. In
4 duidelijke stralen. Als de wieken van een molen.
Een molen van licht. Die de schepen de weg wijst.
Naar de veilige haven".
Al vele jaren is Ella Franka uit
Goes een bekend gezicht op bra
derieën en expo's. Veel volwas
senen en kinderen hebben zich
door haar laten uittekenen.
Het tekenen zat er al vroeg in bij
Ella Franka. „Mijn vader was
een Haagse kunstschilder", ver
telt Ella, „Hij heette Frank,
maar zette altijd Franka onder
zijn werk. Die naam gebruikte
ik als kind ook al.
Inmiddels is mijn vader overle
den. Nu gebruik ik de naam ook,
als een herinnering aan hem. Ei
genlijk heet ik Ella Verlaan".
Ella tekent niet alleen op brade
rieën. Soms bezoekt ze haar mo
dellen of tekent ze bij haar thuis.
Geit
„Soms moet ik er zelf wel naar
toe", lacht ze, „Het is nogal inge
wikkeld om bijvoorbeeld een
geit vierhoog op de flat te halen.
Nee, dan ga ik er zelf heen. Zoals
een tijdje terug. Daar zat ik in
het geitenhok, want het plensde
van de regen. Het kostte nogal
wat moeite om de geit bij de te
kenspullen weg te houden. De
bazin en ik lagen steeds dubbel
van de lach".
Dieren en jonge kinderen tekent
Ella het liefst. Omdat ze zo
spontaan zijn. Ze poseren niet
echt. Volwassenen gaan er vaak
te gespannen bij zitten.
Verstoppertje
„Vooral met dieren maak je de
gekste dingen mee", zegt Ella,
„Zoals een bouvier die mijn hal
ve vloerkleed opeet. Of een kat
die het vertikt om mee te
werken en zich verstopt in de
kamer. Dat is dan samen met
het vrouwtje, op de knieën rond
kruipen en zoeken".
Behalve tekenen heeft ze nog
meer in haar mars. Ze schildert
en maakt beelden.
„Een ander verandert ook wel
eens van hobby", vertelt ze,
„Gaat bijvoorbeeld over van
een postzegelverzameling naar
de tennisclub. Ik verander ook
wel maar het blijft in de buurt
van het tekenen. Want dat blijft.
Vooral omdat ik dat erg graag
doe, maar ook omdat ik in con
tact kom met allerlei mensen.
Dat is het fijne van dit werk".