NOG STRAKKER
EE
Van Kevin
Village lag
er dus niets
Een dj moet
nooit zelf
plaat maken
Aan disco
is meer te
verdienen
Dop-ster
KRULLEBAK
DINSDAG 14 APRIL 1987
„Wanneer ze je in Hilversum
niet draaien is dat niet altijd de
schuld van de diskjockey. Soms
ligt het gewoon aan je eigen pla
tenmaatschappij. Die moet je
nummers wel een beetje leuk en
goed presenteren. En dat is heel
iets anders dan even .bij Frits
Spits een stapel neerleggen met
die single van jou ertussen.
Wat dat betreft heb ik gewoon
een paar keer pech gehad".
Kees van Vredegem (37) uit
Goes doet er niet moeilijk over.
Al jarenlang maakt hij sfeervol
le luistermuziek.
Eerst componeert hij de melo
die voor een heel orkest, fluit,
sax, viool, piano, drums. Hij
schrijft er geen noot van op pa
pier. Het zit allemaal in zijn
hoofd en zijn hart.
Om beurten speelt hij alles op
zijn key-board. Dat is een soort
elektronisch orgel waarop je
verschillende instrumenten
kunt nadoen. Daarna zoekt hij
beroepsmensen om het te spe
len.
Top-40
Onder de naam 'Kevin Village'
zingt hij daar zijn zelfbedachte
liedjes bij. Kenners vinden dat
hij zonder meer in de top-40
hoort.
Los-Vast, Ted de Braak, Tineke,
Frits Spits, ze kennen hem alle
maal. Engeland draaide zijn vi
deo-clip zowat stuk. Maar nog
steeds geen top-40 dus.
Kees van Vredegem: „Toen ik
zelf een tijdje in Hilversum zat
was ik aardig op weg naar de tip-
parade. Dat is het begin. Maar
dan moetje wel zorgen dat jouw
plaat volop te krijgen is, want
dan gaat hij lopen.
Jammer dat mijn platenmaat
schappij het er gewoon bij liet
zitten. Van die Kevin Village lag
dus niets in de winkel. En dan
kun je het verder wel schud
den".
Schudden of niet, tijdens de
Veerse Meerdagen maakt Kevin
Village een van zijn eigen dro
men waar.
Op 25 juni speelt en zingt hij met
een 12 man tellend orkest op de
Grote Markt in Goes. Samen
met zijn muziekvriend en 'back
zanger' Piet Leendertse.
'It is never to late', heet zijn
nieuwste song. Wat 'Hilversum'
er ook van vindt, voor de vrien
den van Kees komt een goed
liedje nooit te laat.
gedicht
Voorzichtig plaatst hij de naald in de
eerste groef van het plaatje
startklaar. Op een andere draaitafel
draait een hit zijn rondjes.
Precies op tijd worden de platen
aangekondigd. De jingles met
'steunfonds' of'poplimmerick' staan
op scherp.
Voor een buitenstaander lijkt dit
een zenuwenboel maar Frits Spits
werkt hier met het grootste gemak.
Al negen jaar op radio 3 tussen zes en
zeven: De Avondspits brengt je
dichter bij de hits...).
Hit
„Hoe wordt een plaat een hit?"
Frits: „Veel mensen denken dat dat
alleen komt doordat zo'n plaat vaak
gedraaid wordt. Maar dat is niet
waar. Zo onderschat je de smaak
van de luisteraar.
Iedereen bepaalt zélf wel wat hij of
zij mooi vindt. Je gaat toch geen 7
gulden voor een plaat betalen alleen
maar omdat een diskjockey 'm vaak
draait.
En dan heb je natuurlijk ook nog de
muzikanten. Dié maken de plaat.
Een goeie plaat is een plaat waarvan
je zegt: Goed zeg, die wil ik nog een
keer horen".
Oud
De laatste maanden zijn kraakouwe
liedjes als Reet Petiet, Stand by me
en Don't know much about... weer in
de to-40 terecht gekomen.
„Dat heeft wel iets te maken met re
clame voor spijkerbroeken of een
computermerk.
Toch zullen liedjes die heel goed zijn
steeds herontdekt worden. Beetho
ven en Mozart worden ook nog
steeds gespeeld".
Onpartijdig
„Als diskjockey moet je nooit zelf
een plaat maken. Je moet onpartij
dig blijven".
Maar als Frits Spits een plaatje zou
maken, zou het een Nederlandstalig
zijn. Eentje met een hele goeie tekst
en meeslepende melodie.
,,'t Is jammer dat er op het moment
weinig platen gemaakt worden met
een goeie Nederlandse tekst. Het
grote voorbeeld Doe maar is weg.
Dat was een paar jaar geleden voor
veel groepen een steun in de rug".
„Beginnende bandjes moeten er niet
op uit zijn een top-40 hit te krijgen.
Je moet muziek maken die recht uit
je hart komt. Als dat toevallig een
hit wordt, is dat mooi meegeno
men".
PIKDONKER
Plots de spot op mij
'gestamp, geklap, gegil 'DAAR IS HIJ!'
Ik buig.
Even mijn hand- de zaal is stil.
Ik voel, ze doen precies wat ik wil.
Even wachten...
't publiek houdt z'n adem in
ik heb ze in de ban vanaf het begin.
De spanning stijgt,
concentratie, totdat...
Ik sla een accoord aan
de zaal is plat.
Eerst zacht- dan harder, zo bouw je het op.
Slepend- dan ruiger, zweep ik ze op.
Een gillende solo
daverend applaus
vooraan valt zomaar iemand flauw
Ze juichen uitzinnig
'WE WANT MORE!'
Ik geef me, speel, 't gaat maar door.
Enthousiasme als nooit tevoren,
het was tot in de kleedkamer te horen...
horen.,
horen...
(-)
Hoe was die G7 ook alweer?
En waarom doen die vingers nou nog zo zeer...?
Marina van den Boogaart
..In Rotterdam-zuid wonen meel
mensen dan in heel Zeeland. Ze zijn
wel erg muzikaal die Zeeuwen",
vindt Ron Konings, geluidstechni
cus uit Vrouwenpolder.
Zeeland swingt op festivals en
schoolfeesten op muziek van eigen
bodem. „De gemeenten doen geen
moer voor popmuzikanten",zegt
Ron. „Wel veel, praatjes. Weinig da
den, zoals meer oefenruimtes voor
popbandjés geven".
De jongste band van Zeeland heet
Floyd Rose. De band durfde nog niet
eens te dromen van een studio-opna
me. Toch mochten ze gratis een
nummer opnemen. In de studio van
Ron Konings in Vrouwenpolder.
„Niet zomaar", zegt Ron. „Ik zie toe
komstmuziek in deze band".
Pas in de studio bleek hoe krakke
mikkig het nummer eigenlijk in el
kaar zat.
De studio
Voor popmuzikanten een bekend
stukje Walcheren: De studio van
Ron Konings. De buitenkant is ou
derwets. Maar van binnen bruist de
elektronika.
Het centrum is de mengtafel met 16
sporen. Normaal heb je 2 sporen op
je cassettebandje. Eentje links en
eentje rechts: stereo dus.
Ron heeft 16 sporen. Je kunt ze apart
opnemen en afluisteren. Of een aan
tal samen. Je hebt een spoor voor
zang, drie voor de drums enz.
Na alle opnames maak je een mix:
beetje meer bas. beetje minder bek
kens, beetje echo, blupje hier, bloep-
je daar. Later wordt alles terugge
voerd tot 2 sporen.
Hoe word je geluidsman in een stu
dio?
Ron: „Allereerst moet je flink ge
schift zijn. Je moet er echt alles voor
over hebben. Je moet risico's met
geld durven nemen. Verder heb ik
het van m'n vader geleerd. Als muzi
kant ben ik mislukt. Maar ik kan wel
muzikaal denken. Dat doe ik hier al
6 jaar".
Door het raam zie je de opname
ruimte. Bekleed met schuimrubber.
Er hangen zweetlucht, snoeren en
koptelefoons.
De band
Floyd Rose is een zesmans band uit
Vlissingen. De groep bestaat een
jaar en speelt vooral rhythm and
blues.
Op drums Jamy Quite (15), op key
boards Norman van de Muil (16), op
sologitaar Michael Coomans (16), op
bas Tanno van Waarde (15), op slag
gitaar Brian Quite (17) en zang Bert
Koerselman (21).
De zanger kon niet bij de opnames
zijn. Hij zit in dienst. Het nummer
waar alles om draait heet 'Seven
Nights' van Norman.
Hoe schrijf je muziek?
„Schrijven is een groot woord", zegt
Norman. „Soms krijg ik gewoon een
deuntje in m'n kop. Daar ga ik mee
rommelen op m'n synthesizer. Dan
komen we samen. Iedereen probeert
iets met z'n instrument. Op den duur
groeit het uit tot een nummer. Een
vriend schreef de tekst erbij".
12.30 uur: Aankomst. Uitpakken.
Instrumenten opstellen en stem
men. De post; een gelukstelegram
van de Scheldemond, hun
schoolklas. Michael: „Ik dacht
dat je één voor één ging opne
men". „Nee", zegt Ron. „Eerst de
basis, Dat is drum, bas en slaggi
taar. Als dat niet goed is, klapt la
ter je nummer in elkaar".
13.15 uur: Het nummer wordt zo
maar eens gespeeld. Ron: „Het
moet veel strakker en simpeler.
Je moet niet je idolen zitten na
spelen".
17.30 uur. Macaroni. Tanno: „Ik
heb pijn in m'n fikken van steeds
die fis-majeur".
20.20 uur: De basis is eindelijk
goed.
21.25 uur: De slaggitaar wordt
nog eens opgenomen. De bandle
den kijken gespannen door het
raam vanuit de mengkamer.
Brian: „Ga alsjeblieft in de
wachtkamer zitten. Zo speel ik
veel te opgefokt".
22.20 Michael speelt z'n solo. Door
de koptelefoon hoort Michael de
basis. Ron: „Niet te veel frutselen.
Waar ligt je hoogtepunt. Niet te
snel anders moet je op het eind te
veel rommelen". De solo swingt
de pan uit. Michael staat stok
stijf. Zonder show.
23.00 uur. De synthesizer van Nor
man.
23.10 uur: Speciale effecten.
24.00 uur Even 'dubben' (repare
ren). Het nummer staat erop.
Over 5 weken 'inzingen'. Iedereen
is kapot maar gelukkig.
Een bijzonder mens, die Eddy.
Muzikant tot in de puntjes van
zijn tenen. Bijna psycholoog,
droomt van Brazilië. Schrijft
prachtige liedjes en is op haast
elke Nederlandse plaat te ho
ren. Haalde dit jaar zelfs de Surf-
agenda.
Eddy Conard werd geboren in
Amerika. Groeide op in Chica
go, waar heel wat muzikale be
roemdheden hun 'wortels' heb
ben.
Michael Jackson, Denise Wil
liams. Eddy kent ze wel. „We be
gonnen in dezelfde tijd".
De muziek zat er al vroeg in.
Geen vuilnisbak was veilig voor
zijn roffelende handen. Als 7-ja-
rige padvinder speelde hij lied
jes op straat. Later op school,
thuis, in cafés, clubs.
Z'n cither (een soort plank-gi
taar) en z'n bongo's heeft hij
nog. „Ze zijn een stukje van je
zelf, hè? Dat kun je toch niet
wegdoen? Ik wil ze binnenkort
maar weer eens gaan gebrui
ken".
Conga's
Twaalf jaar geleden kwam hij
naar Nederland om te studeren.
„Dat lukte aardig, maar ik had
gewoon veel meer zin in de-mu
ziek. En toen m'n pa vroeg hoe
het er nou voor stond, ben ik
maar gestopt.
Ik werd beroeps-percussionist.
Geen drummer. M'n voeten zijn
niet zo snel.
Ik speel conga's, dat zijn van die
hoge trommels. Er zit een prach
tig geluid in".
Vrolijkheid
Zijn muziek en aanstekelijke
vrolijkheid maakten hem snel
heel bekend in het Hilversumse
muziekwereldje. En daarbuiten.
Had een top-10 hit in Engeland.
Werkt ook veel in Duitsland.
Maakte zelfs een LP.
Als studio-muzikant werkt hij
voor heel wat groepen: Anita
Meyer, Mai Tai, Dolly Dots, Da
vid Soul, Pointer Sisters, Frizzle
Sizzle, Roberto Jackety. De lijst
is nog veel langer.
„Eigenlijk hou ik niet zo van
studiowerk. En met al die com
puters hebben ze me ook niet
meer zo nodig. Nee, ik ga liever
het land in. Lekker voor echt pu
bliek. Ik hou van mensen".
Idealen
Hij lijkt perfect te passen in de
wereld van nu. Maar de echte
Eddy is eigenlijk een dromer vol
idealen.
„De wereld is zo agressief, zo
hard", vindt hij. „Ik ben heel ro
mantisch. Liefde, vriendschap,
warmte, daar gaat het toch
om?".
Zijn eigen muziek is dan ook
heel anders. Mooi. Hij doet alles
zelf, heeft een prachtige stem.
Wie het hoort is enthousiast.
„Maar ja", besluit hij met een
zucht, „niet commercieel ge
noeg, hè? De platenbazen kun
nen aan disco meer verdienen".
Hij lacht alweer. „Het zal toch
eens lukken!".
