Naam van
winkeldief
komt in de
computer
Engelse muzikant en tekenaar
Chris Burns is altijd onderweg
Een gratis
telefoonlijn
is te duur
cTfff
Computer
Duur systeem
ille standen
WEER OF GEEN WEER, ALTIJD PARAAT
Drie snaren
Heel orkest
Gratis lijn
Luisteren
Affiches
'N BABBELTJE?
MIDDELBURG In een winkel iets
pikken van tien gulden - is dat dief
stal? Veel kinderen tussen 13 en 19
jaar vinden van niet. Zij praten pas
over stelen als je voor meer dan een
tientje jat.
En zelfs dan zien ze er eigenlijk geen
kwaad is: „Ik vind pikken lekker
spannend", zeggen ze. Of: „Ik krijg
ie weinig zakgeld en winkeliers zijn
ijk genoeg".
Ia Nederland wordt elk jaar voor
meer dan één miljard gulden gesto-
ien uit kleine en iets grotere winkels.
Maar dat moet afgelopen zijn zeggen
winkeliers, politie en nu ook de rege
ring.
„De majft is vol, we
we pikken het niet
langer en gaan er hard tegenaan",
zei minister-president Lubbers op
de televisie.
„Betrapte winkeldieven krijgen
voortaan meteen een bekeuring en
hun naam en adres worden in een
computer gestopt en bewaard. Wie
niet horen wil moet maar voelen".
Dat vindt Dick Anbeek van boek
handel Fanoy in Middelburg ook.
Zijn boekwinkel is elektronisch be
veiligd. In elk boek in zijn winkel zit
een zendertje dat uitgeschakeld
wordt als de klant aan de kassa be
taalt.
Wie niet betaald heeft en door een
poortje de winkel uitloopt, wordt
verraden door een harde pieptoon.
Het is een duur systeem, maar hij is
er erg tevreden over: „Er wordt bij
ons nu heel wat minder gestolen. Al
blijven sommigen het proberen.
Heel vervelend.
Je moet achter die mensen aan en
vragen of ze nog eens mee door het
poortje willen lopen. Dat willen ze
meestal wel, maar zoiets gaat toch
niet in je kouwe kleren zitten.
Zo hield een poosje geleden een van
mijn medewerkers een keurige da
me aan die een tas vol gestolen boe
ken bij zich had. Ze liep eerst ge
woon mee terug, maar ging er een tel
later ineens hard vandoor.
Pas na honderd meter sprinten had
hij haar te pakken. Toen alles einde
lijk achter de rug was, was hij een
tijdje helemaal van de kaart".
Dick Anbeek is ook nog om een an
dere reden heel tevreden over zijn
beveiligingssysteem: „Het toont
san dat winkeldiefstal gepleegd
wordt door mensen uit alle rangen
sn standen. En niet alleen door bui
tenlanders en kinderen, zoals soms
gedacht wordt".
VLISSINGEN Wie geregeld in
Middelburg of Vlissingen loopt,
kent hem vast: de 40-jarige Engels
man Chris Burns. Spelend op een
oude gitaar. Terwijl hij neuriet of
zingt. Zijn gescheurde lappentasje
open op de grond. Voor wie wat ge
ven wil.
Soms is Chris geen muzikant maar
tekenaar. Zomaar op de straat.
Weer of geen weer.
„Ik ben nu alweer zeven jaar in Ne
derland", vertelt Chris, „en ik vind
het hier okee. Maar het verschilt
nogal wat.
Ginds had ik familie en een baan.
Hier heb ik soms wekenlang geen
eigen bed. Zelfs geen vast onder
dak. Dan weet ik echt niet waar ik
's nachts slapen zal. Daar kan ik
meestal wel tegen.
Maar ik ben ook weieens bang. Dat
bijvoorbeeld die erge vorst terug
komt. Dat ik een griep zal krijgen.
Maar ook dat ik weer in 'een hokje'
geduwd wordt bij mensen met wie
het niet klikt. In een vast patroon
dus".
Leven zoals Chris, dat kan niet ie
dereen. Hij heeft kind noch kraai,
zoals dat heet. Geen spullen, geen
tas met kleren. Hij trekt gewoon al
les over elkaar aan.
Zijn gitaar telt maar drie snaren:
de lage, een middenklank en hoog.
„Dat is prima zo", vindt Chris,
„Dan hoef ik niet steeds te denken
welke ik nemen zal.
Ik kan trouwens elke toon maken
die ik wil. En het geeft zo een apar
te klank. Precies goed, vind ik zelf.
Dat is heel belangrijk. Want zon
der muziek kan ik niet leven.
Ik schrijf zelf ook muziek. Zo ben ik
al jaren aan een (moeilijke) symfo
nie bezig. Dat is voor een heel or
kest.
Zoiets speelt voortdurend door
m'n hoofd.
Als ik de juiste melodie te pakken
heb ben ik pas echt happy. Dat
luktmenoghetbestalshetregent.
In een koude straat, waar ik zo
maar wat speel".
De Engelssprekende Chris is ook
al heel bekend om zijn tekenkunst.
Nu werkt hij aan een muurschilde
ring boven een klein café.
In ruil daarvoor mag hij er zijn
potje koken. En op de sofa slapen.
Zolang het duurt vanzelf.
Een lekker vrij leventje zo?
Chris glimlacht wijs. „Ik heb hier
een taak", zegt hij. „Als kunste
naar om steeds iets beters te
scheppen. Maar ook als mens. Om
mijn levensles te leren.
We zijn immers allemaal onder
weg! Zolang ik dat zeker weet is
het goed".
kort kort kort kort kort kort kort kort kort kort
Huisdier Britten staan bekend als enorme dierenlief
hebbers. Dat bleek eens te meer uit een onderzoek dat
werd gehouden door een tijdschrift. Veel Britten vinden
hun huisdier belangrijker dan hun manvrouwkinde
ren, baan en geld.
Bij één op de tien ondervraagde Britten komt het huis
dier op de eerste plaats en niet de man of vrouw.
Hondevoer Nog een voorbeeld van Britse dierenlief
de. De 58-jarige Lord Aveburry heeft bekendgemaakt
wat er na zijn dood met zijn lichaam moet gebeuren.
Hij wil graag dat het tot hondevoer wordt verwerkt. Be
graven of cremeren vindt hij verspilling van zijn li
chaam.
Waarschijnlijk zal hij geen toestemming krijgen voor
zijn laatste wens.
Roken Wie niet rooktleeft niet alleen langermaar
verdient ook meer. Tenminste als je werkt op het land
bouwbedrijf in Mogiljov in de Sovjet-Unie.
De directie van het bedrijf geeft elke niet-r oker jaarlijks
een half maandsalaris extra. Dat kost veel geld. Maar
mensen die niet roken zijn minder vaak ziek en werken
harder.
Zo wordt het geld weer terugverdiend, meent de direc
tie.
Tellen Ee?i Engelsman die enige tijd geleden op 81-
jarige leeftijd stierf, liet 2500 kilo kleingeld na.
Acht bankbedienden hadden een week nodig om alle
munten te tellen. Het eindbedrag was 100.000 gulden.
Het geld is bestemd voor verschillende goede doelen.
Actie Kindertelefoon
MIDDELBURG Onder het motto
'luchtje hartje voor een kwartje' gin
gen de medewerkers van de Kinder
telefoon de straat op. Een actie om
meer bekendheid te geven aan deze
hulpdienst voor kinderen.
Alleen wordt het wel steeds moeilij
ker om je hart te luchten voor een
kwartje. Je moet dan wel heel snel
zijn. Want ook plaatselijk kun je nog
maar kort bellen voor één kwartje.
„Dat is inderdaad een nadeel", zegt
Adje Kraay. Zij is woordvoerster van
de Zeeuwse kindertelefoon. „Dat
kwartje kan het soms moeilijk ma
ken om te bellen. Zeker als je, om
wat voor reden dan ook, het huis
bent uitgevlucht".
Kinderen in Engeland hebben geen
geld nodig om de hulpdienst te bel
len. Daar is sinds 1 jaar een gratis lijn
beschikbaar. En één telefoonnum
mer voor het hele land.
Door veel reclame op radio en t.v.
kennen veel kinderen het nummer
uit hun hoofd. Adje vindt dat wel een
voordeel.
Ze ziet aan dat landelijk gebeuren
ook een nadeel: je kunt moeilijker
naar andere hulporganisaties in de
buurt doorverwijzen.
„Een gratis telefoonlijn is te duur",
zegt ze. „We moeten met weinig geld
rondkomen".
Steeds meer kinderen maken ge
bruik van het luisterend oor. Want
dat is de belangrijkste taak van de
medewerkers. Luisteren en praten.
Ruim 1000 kinderen belden vorig
jaar. De meesten waren tussen de 13
en 15 jaar.
Kinderen bellen omdat ze niemand
anders weten waar ze met hun ver
haal naar toe kunnen. Verliefdheid,
eenzaamheid, schoolzaken of mis
handeling. Al deze problemen ko
men aan bod.
En soms gaat het over zakgeld of om
gewoon een praatje.
Steeds meer kinderen in Zeeland
weten van het bestaan van de kin
dertelefoon. „Daar werken vooral de
scholen aan mee", vertelt Adje.
„Er zijn weer nieuwe affiches ver
stuurd. Niet alleen naar de scholen.
Ook naar bibliotheken en ziekenhui
zen".
De Zeeuwse kindertelefoon is be
reikbaar tussen 16.00 en 20.00 uur
onder het nummer 01180-38080.
Bil DE KIHDERTEIEFOON.
IUCHT JE HJUtTJE VOOR EEN KWARTJE.
