We gaan terug, zeker weten Een feest zonder vreugde Actie voor Afrika brengt 75 miljoen op MEISJES MOGEN CHILI NIET MEER IN cartoon 0 cartoon Veronica (links) en Tania Gutierrez MIDDELBURG „We gaan terug naar Chili, vroeg of laat," zegt Tania Gutierrez (11) uit Middelburg. Samen met enkele andere familieleden mag Tania haar geboorteland Chili niet meer in. De Chileense regering vindt dat ze 'een gevaar' voor het land vormen. De laatste maanden is het weer onrustig in Chili. Het leger van dat Zuidamerikaanse land treedt erg hard op tegen mensen, die aan protestacties meedoen. Wie duidelijk laat merken dat hij het niet eens is met de regering van generaal Pinochet kan wor den opgepakt. Duizenden mensen verdwijnen. Gevangenis Het leger arresteert zoveel moge lijk 'terroristen'. „Dat zijn men sen, die vechten tegen de rege ring," vertelt Tania. „Ze schieten hun vijanden dood en plaatsen bommen in regeringsgebouwen." Tania was nog geen.jaar toen haar ouders uit Chili moesten vluch ten. „Mijn vader had daar al twee keer in een kamp gezeten en nog een paar keer in de gevangenis. Dat was omdat hij een club had opgericht tegen de regering." Een paar weken geleden luisterde de heer Gutierrez naar een Chi leense radio-uitzending. Toen hoorde hij dat er een lijst van terroristen de wereld in was ge stuurd. Hijzelf, zijn vrouw, maar ook Ta nia en haar nichtje Veronica kwa men op de lijst voor. Al gauw bleek dat die namen ook in Neder land bekend waren. „Nu mag ik nooit meer terug naar Chili en dat zou ik nou juist dolgraag willen," vertelt Tania. „Mijn zusjes wel. Pinochet heeft zo maar wat namen op die lijst gezet. Er staan mensen bij, die al lang dood zijn." Ook Veronica (14) vindt het vreemd dat zij, en niet haar moe der, een terroriste is. „Ik was toch pas 4 toen we moesten vluchten?" De kinderen van Tania's klas heb ben een brief aan minister Van den Broek van buitenlandse za ken geschreven. Daarin staat on der meer dat „ze Tania nog niet met bommen zien gooien". De beide meisjes vinden dat de Nederlandse regering moet pro testeren. „En dan hoop ik dat Pinochet luistert naar onze minis ter," besluit Tania. kort kort kort kort kort kort kort kort kort kort kort kort k PUNK - Ze wist niet wat ze zag toen ze in de spiegel keek, die Engelse mevrouw. Haar haar was na een wasbeurt gifgroen geworden. En wat ze ook probeerde: het bleef groen. Het waterleidingbedrijf heeft op verzoek van de radelo ze vrouw het water onderzocht. En door dat onderzoek kwam aan het licht dat er door een mankement aan de pomp te veel aluin in het water achterbleef. Die stof zorgde samen met het materiaal waarvan de nieuwe waterleidingbuizen waren gemaakt, voor groen water. En dat zorgde weer voor groene haren. Tot verdriet van die mevrouw. Want zij houdt niet van punk. ONDER WATER - Trouwen gebeurt op allerlei manie ren. Maar trouwen onder water is toch wel heel ongewoon. Toch gebeurde dat in Oostburg. De bruid, met sluier, en de bruidegom met hoed gingen gearmd te water en liepen over de bodem van het zwembad de bruiloftsgasten tegemoet. Die bruiloftsgas ten waren net als het bruidspaar lid van de onderwa tersportvereniging. Vandaar. De bruiloft is een week later nog eens overgedaan. Maar toen was het geen grap. Het gebeurde toen ook gewoon op het droge. DOOF - Groot was de verbazing van die man uit Terneuzen toen hij na een forse stomp in zijn gezicht weer goed kon horen. Zijn rechteroor was voor die vechtpartij stokdoof geweest. Toch moest de man die de klap gegeven had voor de rechter verschijnen. Want al had hij de doofheid verholpen, zijn tegenstander zat nu met een gebroken neus. Een forse boete dus. LIFT - Die dronken man in Vlissingen wilde graag een lift naar huis. Maar de passerende politie-agenden wilden hem niet meenemen. Woedend schopte de man toen een ferme deuk in de politiewagen. En toen mocht hij toch mee. Alleen mocht hij niet zelf zeggen waar naar toe. zo los te knippen, of uit de krant te halen 4e JAARGANG - NUMMER 12 - DINSDAG 11 DECEMBER 1984 Honderd jaar club- en buurthuiswerk MIDDELBURG Het club- en buurthuiswerk kampt met proble- men. In verschillende plaatsen ook in Zeeland krijgt dit werk steeds minder geld. In november bestond het club- en buurthuiswerk 100 jaar, maar echte feestvreugde was er door de moeilijkheden niet. Een eeuw geleden opende de Engel se dominee Samuel Barnett in een Londense wijk het eerste buurthuis. Het was een plaats waar bewoners i van die arme wijk binnen konden I komen om elkaar te ontmoeten en om iets te leren. In de jaren daarna volgden velen het voorbeeld van de dominee op. Ook in Nederland kwamen volks huizen, zoals de buurthuizen eerst werden genoemd. In 1896 kwam in Middelburg het eerste volkshuis van Zeeland. En Aardenburg volgde 10 jaar later. Activiteiten Nu zijn er, aleen al in Nederland, ongeveer 1500 club- en buurthuizen. Hun deuren staan open voor jong en oud. Heel wat kinderen en volwassenen maken daar gebruik van. Ze komen om andere mensen te ontmoeten, om een cursus te volgen, om iets te maken of om samen over een be paald onderwerp te praten. Er wordt van alles georganiseerd: van knutselen, dansen en spelletjes, tot vakantiespelen, huiswerkcur sussen en cursussen Nederlandse taal. Dicht In 100 jaar is er heel wat opge bouwd. Nu heeft het club- en buurt huiswerk grote problemen: geldpro blemen. Er moet ieder jaar met minder geld gewerkt worden. Daarom kunnen sommige activitei ten niet meer doorgaan. „Zo zal het buurthuis in Sint Laurens gesloten moeten worden en kunnen de zo- mervakantiespelen 1985 in Middel burg niet meer doorgaan, als er niet meer geld op tafel komt", vertelt Karst Dijkstra van de Stichting Sociaal Cultureel Werk Middelburg. De gemeente Middelburg heeft voor volgend jaar 25.000 gulden minder voor ons werk beschikbaar. En dan wordt het wel heel moeilijk om alles te laten doorgaan. Vooral omdat er de laatste j aren al heel wat is bezuinigd", zegt de heer Dijkstra. Aanvulling De gemeenteraad Middelburg zal proberen het ontbrekende geld aan te vullen. Maar of dat lukt is nog de vraag. Niet alleen in Middelburg is het geld een probleem voor het voortbe staan van club- en buurthuiswerk. Ook in Goes, Terneuzen en Vlissin- gen zijn er problemen. Vandaar dat de honderdste verjaar dag niet zo heel feestelijk is gevierd. HILVERSUM - De actie Eén voor Afrika heeft 75 miljoen gulden opge bracht. Dat is veel meer dan men verwacht had. Een belangrijk deel van het geld komt van kinderen die met hun school soms van alles organiseren. Sommige mensen vinden de manier waarop het geld soms bij elkaar gebracht werd nogal raar. Als voorbeeld geven ze dan de school waarvan de kinderen beslo ten dat ze één dag hun boterham men voor tussen de middag niet weg zouden gooien, maar opeten. Het geld dat ze zo aan frites uit spaarden gaven ze aan de actie. Regen Overigens komen de voedselproble men in Afrika niet als een verras sing. Al jaren geleden was bekend dat in Afrika hongersnood dreigde. Maar niemand wilde dat weten. In sommige streken is al in 13 jaar geen druppel regen gevallen. En geld om eten te kopen hebben de meeste Afrikanen niet: ze zijn straatarm. Film Pas toen kort geleden de Engelse televisie een schokkende film over Ethiopië uitzond gingen bij mensen in westerse landen de ogen open. Julius Nyerere, de president van Tanzania, neemt ze dat erg kwalijk. Hij zei daarover: „Het is een schan de als ook maar één persoon in de wereld van honger omkomt. Het is dubbel schandalig, omdat er vol doende voedsel in de wereld aanwe zig is. Juist nu beschikt West-Euro pa over wat het voedselbergen noemt. Dat voedsel ligt daar te rotten terwijl de mensen hier ster ven". Nu de voedselhulp aan de Afrikaan se landen op gang is gekomen, zeggen steeds meer mensen dat er straks vooral hulp gegeven moet worden die ervoor zorgt dat er geen honger meer kan komen. Maar volgens de vroegere Neder landse minister van Ontwikkelings samenwerking Jan Pronk zijn we dan wel 20 jaar verder. Hans Lobbezoo Serooskerke

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant katern Krullebak (1981-1999) | 1984 | | pagina 1