We gaan terug, zeker weten
Een feest
zonder
vreugde
Actie voor
Afrika brengt
75 miljoen op
MEISJES MOGEN CHILI NIET MEER IN
cartoon 0 cartoon
Veronica (links) en Tania Gutierrez
MIDDELBURG „We gaan terug naar Chili, vroeg of laat," zegt
Tania Gutierrez (11) uit Middelburg. Samen met enkele andere
familieleden mag Tania haar geboorteland Chili niet meer in. De
Chileense regering vindt dat ze 'een gevaar' voor het land vormen.
De laatste maanden is het weer
onrustig in Chili. Het leger van
dat Zuidamerikaanse land treedt
erg hard op tegen mensen, die aan
protestacties meedoen.
Wie duidelijk laat merken dat hij
het niet eens is met de regering
van generaal Pinochet kan wor
den opgepakt. Duizenden mensen
verdwijnen.
Gevangenis
Het leger arresteert zoveel moge
lijk 'terroristen'. „Dat zijn men
sen, die vechten tegen de rege
ring," vertelt Tania. „Ze schieten
hun vijanden dood en plaatsen
bommen in regeringsgebouwen."
Tania was nog geen.jaar toen haar
ouders uit Chili moesten vluch
ten. „Mijn vader had daar al twee
keer in een kamp gezeten en nog
een paar keer in de gevangenis.
Dat was omdat hij een club had
opgericht tegen de regering."
Een paar weken geleden luisterde
de heer Gutierrez naar een Chi
leense radio-uitzending. Toen
hoorde hij dat er een lijst van
terroristen de wereld in was ge
stuurd.
Hijzelf, zijn vrouw, maar ook Ta
nia en haar nichtje Veronica kwa
men op de lijst voor. Al gauw
bleek dat die namen ook in Neder
land bekend waren.
„Nu mag ik nooit meer terug naar
Chili en dat zou ik nou juist
dolgraag willen," vertelt Tania.
„Mijn zusjes wel. Pinochet heeft
zo maar wat namen op die lijst
gezet. Er staan mensen bij, die al
lang dood zijn."
Ook Veronica (14) vindt het
vreemd dat zij, en niet haar moe
der, een terroriste is. „Ik was toch
pas 4 toen we moesten vluchten?"
De kinderen van Tania's klas heb
ben een brief aan minister Van
den Broek van buitenlandse za
ken geschreven. Daarin staat on
der meer dat „ze Tania nog niet
met bommen zien gooien".
De beide meisjes vinden dat de
Nederlandse regering moet pro
testeren. „En dan hoop ik dat
Pinochet luistert naar onze minis
ter," besluit Tania.
kort kort kort kort kort kort kort kort kort kort kort kort k
PUNK - Ze wist niet wat ze zag toen ze in de spiegel
keek, die Engelse mevrouw. Haar haar was na een
wasbeurt gifgroen geworden. En wat ze ook probeerde:
het bleef groen.
Het waterleidingbedrijf heeft op verzoek van de radelo
ze vrouw het water onderzocht. En door dat onderzoek
kwam aan het licht dat er door een mankement aan de
pomp te veel aluin in het water achterbleef. Die stof
zorgde samen met het materiaal waarvan de nieuwe
waterleidingbuizen waren gemaakt, voor groen water.
En dat zorgde weer voor groene haren. Tot verdriet
van die mevrouw.
Want zij houdt niet van punk.
ONDER WATER - Trouwen gebeurt op allerlei manie
ren. Maar trouwen onder water is toch wel heel
ongewoon. Toch gebeurde dat in Oostburg.
De bruid, met sluier, en de bruidegom met hoed gingen
gearmd te water en liepen over de bodem van het
zwembad de bruiloftsgasten tegemoet. Die bruiloftsgas
ten waren net als het bruidspaar lid van de onderwa
tersportvereniging. Vandaar.
De bruiloft is een week later nog eens overgedaan.
Maar toen was het geen grap. Het gebeurde toen ook
gewoon op het droge.
DOOF - Groot was de verbazing van die man uit
Terneuzen toen hij na een forse stomp in zijn gezicht
weer goed kon horen. Zijn rechteroor was voor die
vechtpartij stokdoof geweest.
Toch moest de man die de klap gegeven had voor de
rechter verschijnen. Want al had hij de doofheid
verholpen, zijn tegenstander zat nu met een gebroken
neus. Een forse boete dus.
LIFT - Die dronken man in Vlissingen wilde graag een
lift naar huis. Maar de passerende politie-agenden
wilden hem niet meenemen. Woedend schopte de man
toen een ferme deuk in de politiewagen. En toen mocht
hij toch mee.
Alleen mocht hij niet zelf zeggen waar naar toe.
zo los te knippen, of uit de krant te halen
4e JAARGANG - NUMMER 12 - DINSDAG 11 DECEMBER 1984
Honderd jaar club-
en buurthuiswerk
MIDDELBURG Het club- en
buurthuiswerk kampt met proble-
men. In verschillende plaatsen
ook in Zeeland krijgt dit werk
steeds minder geld. In november
bestond het club- en buurthuiswerk
100 jaar, maar echte feestvreugde
was er door de moeilijkheden niet.
Een eeuw geleden opende de Engel
se dominee Samuel Barnett in een
Londense wijk het eerste buurthuis.
Het was een plaats waar bewoners
i van die arme wijk binnen konden
I komen om elkaar te ontmoeten en
om iets te leren.
In de jaren daarna volgden velen
het voorbeeld van de dominee op.
Ook in Nederland kwamen volks
huizen, zoals de buurthuizen eerst
werden genoemd. In 1896 kwam in
Middelburg het eerste volkshuis
van Zeeland. En Aardenburg volgde
10 jaar later.
Activiteiten
Nu zijn er, aleen al in Nederland,
ongeveer 1500 club- en buurthuizen.
Hun deuren staan open voor jong en
oud.
Heel wat kinderen en volwassenen
maken daar gebruik van. Ze komen
om andere mensen te ontmoeten,
om een cursus te volgen, om iets te
maken of om samen over een be
paald onderwerp te praten.
Er wordt van alles georganiseerd:
van knutselen, dansen en spelletjes,
tot vakantiespelen, huiswerkcur
sussen en cursussen Nederlandse
taal.
Dicht
In 100 jaar is er heel wat opge
bouwd. Nu heeft het club- en buurt
huiswerk grote problemen: geldpro
blemen. Er moet ieder jaar met
minder geld gewerkt worden.
Daarom kunnen sommige activitei
ten niet meer doorgaan. „Zo zal het
buurthuis in Sint Laurens gesloten
moeten worden en kunnen de zo-
mervakantiespelen 1985 in Middel
burg niet meer doorgaan, als er niet
meer geld op tafel komt", vertelt
Karst Dijkstra van de Stichting
Sociaal Cultureel Werk Middelburg.
De gemeente Middelburg heeft
voor volgend jaar 25.000 gulden
minder voor ons werk beschikbaar.
En dan wordt het wel heel moeilijk
om alles te laten doorgaan. Vooral
omdat er de laatste j aren al heel wat
is bezuinigd", zegt de heer Dijkstra.
Aanvulling
De gemeenteraad Middelburg zal
proberen het ontbrekende geld aan
te vullen. Maar of dat lukt is nog de
vraag.
Niet alleen in Middelburg is het geld
een probleem voor het voortbe
staan van club- en buurthuiswerk.
Ook in Goes, Terneuzen en Vlissin-
gen zijn er problemen.
Vandaar dat de honderdste verjaar
dag niet zo heel feestelijk is gevierd.
HILVERSUM - De actie Eén voor
Afrika heeft 75 miljoen gulden opge
bracht. Dat is veel meer dan men
verwacht had. Een belangrijk deel
van het geld komt van kinderen die
met hun school soms van alles
organiseren.
Sommige mensen vinden de manier
waarop het geld soms bij elkaar
gebracht werd nogal raar.
Als voorbeeld geven ze dan de
school waarvan de kinderen beslo
ten dat ze één dag hun boterham
men voor tussen de middag niet
weg zouden gooien, maar opeten.
Het geld dat ze zo aan frites uit
spaarden gaven ze aan de actie.
Regen
Overigens komen de voedselproble
men in Afrika niet als een verras
sing. Al jaren geleden was bekend
dat in Afrika hongersnood dreigde.
Maar niemand wilde dat weten.
In sommige streken is al in 13 jaar
geen druppel regen gevallen. En
geld om eten te kopen hebben de
meeste Afrikanen niet: ze zijn
straatarm.
Film
Pas toen kort geleden de Engelse
televisie een schokkende film over
Ethiopië uitzond gingen bij mensen
in westerse landen de ogen open.
Julius Nyerere, de president van
Tanzania, neemt ze dat erg kwalijk.
Hij zei daarover: „Het is een schan
de als ook maar één persoon in de
wereld van honger omkomt. Het is
dubbel schandalig, omdat er vol
doende voedsel in de wereld aanwe
zig is. Juist nu beschikt West-Euro
pa over wat het voedselbergen
noemt. Dat voedsel ligt daar te
rotten terwijl de mensen hier ster
ven".
Nu de voedselhulp aan de Afrikaan
se landen op gang is gekomen,
zeggen steeds meer mensen dat er
straks vooral hulp gegeven moet
worden die ervoor zorgt dat er geen
honger meer kan komen.
Maar volgens de vroegere Neder
landse minister van Ontwikkelings
samenwerking Jan Pronk zijn we
dan wel 20 jaar verder.
Hans Lobbezoo
Serooskerke