SMEERPROPJES
STRIP
KEES KRUL
Niet kinderen, maar
ouders zijn hinderen
Ik draag liever een lange broek
DINSDAG 9 OKTOBER 1984
KRULLEBAK
„IK VIND", zei Wijntje ernstig, „dat ouders er maar aan moeten
wennen dat hun kinderen niet altijd doen wat ze van hen verwach
ten".
„Juist. Wij weten het zelf toch het beste", knikte Tom. „Hun
verwachtingen zijn de onze niet. Maar het is ons leven en het zijn
onze hersenen waarmee we door de toekomst moeten ploegen".
Dit stukje staat op de laatste
bladzijde van het nieuwste boek
van Thea Beekman. Het heet
'Wonderkinderen'.
boek boek boek
Tom en zijn vriendinnetje Wijntje
zijn twee super-intelligente kin
deren. Op de lagere school heb
ben ze de eerste en derde klas
overgeslagen en ze zijn nog maar
tien als ze de Citotoets doen.
Ze hopen allebei naar het gymna
sium te kunnen. Maar dat pakt
heel anders uit.
Tom moet van zijn ouders naar
de lts. Ze vinden dat hij een goed
vak moet leren. Vooral zijn vader
weet van geen wijken.
Brugklas
De twee kinderen verzinnen van
alles om hem van gedachten te
doen veranderen. Maar het helpt
allemaal niets. Dan bedenkt Tom
een manier om zijn ouders te
dwingen hem serieus'te nemen
en naar hem te luisteren. Uitein
delijk zwichten ze en mag hij
naar de brugklas.
Zijn probleem is opgelost. Dat
van Wijntje nog niet. Maar, weten
ze: „We komen er wel".
'Wonderkinderen' gaat dan wel
over twee hoogbegaafde kinde
ren maar je hoeft natuurlijk niet
super slim te zijn om het boek te
kunnen lezen. Daar schrijft Thea
Beekman veel te goed voor.
Eigenlijk gaat het over alle kin
deren die precies weten wat ze
willen, maar hun ouders daar nog
van moeten overtuigen.
Wonderkinderen door Thea Beek
man, Uitgeverij Lemniscaat Rotter
dam. Prijs 19,50.
„Het is bijzonder fijn jullie hier te
hebben. Ontspan jullie de komende
tijd. En keer straks terug als vrien
den. Dit zei burgemeester T. H. de
Meester van Zierikzee, toen hij vori
ge week 24 Noordierse kinderen
verwelkomde.
De jongens en meisjes zijn twee
weken in Zierikzee met vakantie. Ze
komen uit Belfast en zijn lid van een
protestants-christelijke en een ka
tholieke jeugdclub.
Dat ze nu met z'n allen vakantie
vieren in Zierikzee is iets bijzonders.
In Belfast wonen ze namelijk in
twee aparte wijken. Die zijn met
prikkeldraad en golfplaten van el
kaar gescheiden.
En zonder dat ze de kinderen uit de
andere wijk kennen zijn ze eikaars
gezworen vijanden. In Noord-Ier-
land vechten katholieken en pros-
testanten al jaren een oorlog uit.
Door ze met elkaar op te laten
trekken hoopt men dat ze meer
begrip voor 'de andere partij' zullen
krijgen.
Volgens de heer H. Asma, de voor
zitter van de vereniging die de kin
deren naar Zierikzee haalde, is dat
heel erg nodig: „deze kinderen tus
sen 12 en 16 jaar hebben in hun
leven alleen nog maar haat en ge
weld gekend. Maar ik heb goede
hoop dat juist deze vakanties echt
helpen.
Als ze straks terug zijn in Belfast,
komen ze nog regelmatig bij elkaar.
Er is in die stad ook een park waar
ze elkaar mogen ontmoeten. Hele
maal voor niets is ons werk dus
niet".
Dit recept voor smeerpropjes heeft niets te maken met je oren, maar alles
met de Indonesische keuken.
Dit heb je nodig: 4 bananen, 50 gr. bloem, 2 eieren, scheutje melk, olie,
suiker en kaneel.
Schil de bananen en prak ze fijn.
Vermeng de banaan met de bloem, de eieren en wat melk. Maak hiervan
een dik beslag.
Verhit wat olie in de koekepan en bak drie koekjes tegelijk. Pas op,
zachtjes bakken. Bestrooi de koekjes met suiker en kaneel.
Je eet de smeerpropjes als nagerecht of koekje bij de koffie.
„HET IS WEL een heel gedoe hoor,
zo'n kostuum aantrekken," zegt
Marjolein Krüse uit Middelburg.
„Je draagt heel wat rokken over
elkaar, dan de beuk, de muts en
tenslotte de sieraden."
De tienjarige Marjolein is sinds haar
vierde jaar lid van de klederdrach-
tengroep van mevrouw M. de Jager-
De Pagter uit Domburg. Behalve
haar telt de groep nog twaalf kinde
ren.
„Het begon allemaal met mijn oma
uit Domburg," vertelt Marjolein.
„Zij deed eerst mee, daarna volgde
mijn broer. Het leek mij ook erg
leuk, dus ging ik een keertje mee.
Bij die ene keer is het dus niet
gebleven.
Jongste
Onlangs was de klederdrachten-
groep aanwezig bij de opening van
de vakbeurs voor vishandel in Hil
versum. Marjolein was daarbij de
jongste van de groep.
„Daarom werd ik uitgekozen om
met mr. Pieter van Vollenhoven
vooraan te lopen." zegt Marjolein.
„Hij vroeg me waar ik woonde en of
ik het leuk vond om in klederdracht
te lopen. Hij was erg aardig. Ik had
hem ook wel iets willen vragen,
maar ik was een beetje in de war. Ik
had niet verwacht dat ik met hem
mee moest lopen."
Kiezen
In Hilversum droeg Marjolein een
Walcherse dracht, de zogenaamde
ronde muts. Het is de laatste door
kinderen gedragen Walcherse kle
derdracht.
Als de klederdrachtengroep op pad
gaat, mogen de kinderen zelf een
kostuum kiezen.
Marjolein draagt het liefst de ker-
misdracht, de oude dracht of de
ronde muts.
Hoewel Marjolein klederdrachten
erg mooi vindt, draagt ze het liefst
een lange broek.
„Nee hoor, dat lijkt me niks met al
die rokken op de fiets. Geef mij
maar een spijkerbroek," besluit
Marjolein.
t'/seen VERSLAVING. IK KAN
Gewoon niet 2onder. is 't nu
echt, echt niet GEK VOOR
IEMAND van milN LEEFTIJD
7
ALS ik er NIET aan toegeef
8en ik een hele DA6
EÉN BONK ZENUWEN?
IK BEN EEN EENi/N6,EEN
TZjELÈPOÖT MAAR ik BEN
Bi'J DAT jij ME BEGRIJPT F
JEPRMt ER-TOGH
MET NIEMAND CyERHE
/NA TiAusujï<vif
RNIET 1 J
WIE SLMPr ER NO8
MET EEN TEDDySEER?
GNA &N4 GNA &nla GH* 'y
V(HMHM TuaftjjK)_
----j—tmm
ESESS
