GEHANDICAPT
Helemaal niet zielig
Dubbel zo
moeilijk
Wisten
jullie dat..
acniergrona
W1UUWD
Nog altijd zijn er mensen die
niet weten waarom:
- stoepranden op sommige
plaatsen aan de straatkant
aflopen
- postkantoren en andere
openbare gebouwen een
aparte opgang zonder trap
pen hebben
- die gebouwen naast een
draaideur nog een andere in
gang hebben.
Om die mensen uit de droom
te helpen heeft men nu een
postkantoor ontworpen 'met
hindernissen'. De stoep voor
dat kantoor is anderhalve
meter hoog. Om bij de ingang
te komen, moet je eerst een
ladder halen. Natuurlijk kun
je het ook proberen via het
dak van de auto.
De deuren gaan automatisch
open en dicht, alleen ...in om
gekeer volgorde: als je naar
binnen wil, schuiven ze voor
je neus dicht.
Als je er toch in slaagt binnen
te komen, wachtje een nieu
we verrassing: de vloeren
zijn spiegelglad en lopen
schuin naar beneden. Al glij
dend en rollend bereik je het
loket. Helaas zit dat wel erg
laag, namelijk twintig centi
meter boven de grond.
Om iemand achter het loket
te kunnen spreken, moet je
op je buik liggen. Toch helpt
dat weinig, want de loketten
zijn alleen op openingsuren
gesloten.
Als je ondanks de schuine
vloer, de vreemde deur en de
hoge stoep toch weer heel
huids de straat bereikt, mag
je van geluk spreken.
Waar dit vreemde postkan
toor gebouwd wordt, is nog
niet bekend.
Waarschijnlijk niet in Zee
land, want daar weet bijna
iedereen waarom stoepen en
gebouwen aangepast zijn.
Zeker de lezers van de Krul-
lebak!
- elke week 500 mensen ge
handicapt raken
- één op de elf mensen een
lichamelijke of geestelijke
handicap heeft
- heel vroeger kinderen met
een handicap werden ge
dood
- er al in de 13de eeuw een
groot aantal inrichtingen
voor gehandicapten be
stond
- dat ze in deze inrichtingen
heel hard moesten werken
- dat er meer dan 85.000 kin
deren zijn die een school
bezoeken voor lichamelijk
of geestelijk gehandicap
ten
- dat er in West-Europa
meer dan 23 miljoen ge
handicapten zijn
- dat er ook een hand-of vin
geralfabet is met behulp
waarvan je woorden kunt
spellen
- Louis Braille de uitvinder
is van het alfabet voor
blinden
- dat Braille zelf ook blind
was
- dat de Olympische Spelen
voor gehandicapten vorig
jaar in Nederland zijn ge
houden
- dat Nederland 33 gouden,
31 zilveren en 36 bronzen
medailles won
- dat slechts 5000 gehandi
capten in ons land actief
sport bedrijven
- in Zeeland meer dan 400
gehandicapten werk zoe
ken
- dat de tv-nieuwslezers
geen snor mogen hebben,
omdat doven anders niet
kunnen liplezen
- dat de meeste sporthallen
en zwembaden niet ge
schikt zijn voor gehandi
capten.
Je hebt er misschien niet altijd zin in. Maar als je twee
gezonde benen hebt en goede ogen dan zal het niet
zo'n opgave zijn om een kilo aardappels of een bruin
brood in de winkel te halen.
Er zijn mensen voor wie het halen
van een boodschap wel proble
men geeft. Problemen omdat zij
bijvoorbeeld geen twee gezonde
benen hebben en in een rolstoel
zitten. In ons land rijden 40.000
mensen in een rolstoel.
Het niet kunnen zien of niet kun
nen lopen noemen wij een 'handi
cap'. In het woord 'hanciap' zitten
twee Engelse woorden die wij ook
kennen. Hand betekent gewoon
hand en cap is de pet die ruiters
dragen.
Als vroeger een ruiter erg goed
was. kreeg hij weieens een meoilij-
ker opdracht. Dit gebeurde om de
zwakkere rijdens ook een kans te
geven. De ruiter moest zijn cap in
zijn hand houden tijdens het
paardrijden. In de pet werden dan
steentjes gedaan. Ook gebeurde
het wel dat het paard met stenen
zwaarder werd gemaakt. De rui
ter reed dan met een handicap.
Hij had het extra moeilijk.
Extra moeilijk hebben ook- men
sen het die niet alle mogelijkhe
den hebben. Mogelijkheden als
lopen, zien, horen. Wij noemen die
mens: een gehandicapte.
Een gehandicapte heeft het vaak
moeilijker dan een mens zonder
handicap. Zij komen steeds weer
voor problemen te staan. Proble
men thuis, problemen in het ver
keer en problemen op school. Het
gekke is dat de problemen vaak
groter worden gemaakt door de
mensen die niet gehandicapt zijn.
Zo denken veel mensen dat ge
handicapten helemaal niets kun
nen. Of datje tegen hen moet pra
ten alsof het kleuters zijn. Dat
maakt het voor een gehandicapte
extra moeilijk.
Om de aandacht te vestigen op de
vele problemen die gehandicap
ten tegenkomen, is dit jaar. 1981,
uitgeroepen tot 'Jaar van Gehan
dicapten'.
Het is niet alleen de bedoeling dat
in dit j aar gewerkt wordt aan hulp
aan gehandicapten. Het gaat
vooral om de houding van de niet-
gehandicapte mens tegenover de
gehandicapte.
gedicht gedicht gedicht gedicht gedi
Waarom behandel je me anders,
vind je me dan zo speciaal?
Dat ben ik en dat wil ik niet,
ik voel me helemaal normaal!
Ik ben dan wel gehandicapt,
maar ik heb ermee leren leven.
Om gewoon alles mee te mogen doen,
daar zou ik wat voor geven.
Ik kan me heel goed redden,
al denk je vaak van niet
en al lijk ik soms wat zielig:
ik ben geen zielepiet!
Kijk me maar recht in m'n ogen
en trek niet steeds die grens.
Behandel me zoals ik jou doe
gewoon als medemens..
Marina van den Boogaart
Soms wordt ik nog wel eens
kwaad", antwoordt Ingrid
ftadstaat op de vraag of ze al he
lemaal gewend is aan haar han
dicap. „Vroeger was dat veel er
ger. Dan vroeg ik aan mijn moe
der waarom nou juist ik was uit
gekozen om gehandicapt te zijn.
Nu ben ik er wel haast aan ge
wend."
Wij spraken met de twaalf arige
Ingrid en de één jaar oudere Mi
chel Monkau over 'gehandicapt
zijn'.
Ingrid en Michel zitten op de my
tylschool Zonneveld in Oostka-
pelle. Op deze school zitten kinde
ren die door hun handicap niet
naar een gewone lagere school
kunnen. Een deel van de kinderen
woont door de week in het tehuis
dat bij de school hoort. Zij gaan in
het weekeinde naar huis toe. De
andere kinderen komen 's mor
gens met een taxi en gaan 's mid
dags weer naar huis.
Het kost tijd om aan je handicap
te wennen. Michel heeft er best
nog wel eens moeite mee. Hij is nu
twee jaar gehandicapt en zat voor
die tijd op een gewone school. Hij
zegt: „Ik vind het vooral verve
lend dat sommige mensen doen of
je minder bent."
- Zou je graag naar een gewone
lagere school gaan?
Michel: „Ik wel, maar het kan
niet. Hier kan je veel beter gehol
pen worden". Ingrid zegt daar
over: „De scholen zijn niet aange-.
past aan kinderen met een handi
cap. Er is vaak een hoge stoep of
trap voor de deur. Daar kun je
met een rolstoel niet opkomen.
Verder heeft een gewone school
niet alle hulpmiddelen die wij
hebben."
interview interview
- Is jullie huis aangepast aan jul
lie handicap?
Ingrid: „Bij mij nog niet. Maar
over een poosje gaan wij verhui
zen naar een aangepast huis. Nu
moet ik nog met mijn krukken
naar binnen lopen. Dat is wel
moeilijk".
- En als je naar een vriendin
gaat
„Daar is het hetzelfde. Ik kan al
leen met mijn krukken naar bin-
ne. Als ik helemaal niet uit mijn
rolstoel zou kunnen, zou ik ook
niet op bezoek kunnen gaan."
- Kom je in het verkeer ook pro
blemen tegen?
Ingrid legt uit:' „Vooral de hoge
stoepranden zijn lastig. Ik moet
dan net zo ver doorrijden tot ik
een plaats vind waar ik wel de
stoep op of af kan."
- Michel, ga jij wel eens met de
bus mee?
„Nee, dat durf ik niet. Dat in- en
uitstappen moet zo snel gebeu
ren. Ik ga alleen met mijn vader of
moeder op stap."
- Helpen mensen jullie weieens?
Ingrid: „Soms wel, maar meestal
is het niet nodig."
Michel hierover: „Als mensen je
helpen doen ze soms of je hele
maal niets meer kan. Ze praten
dan heel kinderachtig tegen je."
Ingrid: „Dat komt ook omdat veel
mensen niet goed weten hoe ze
met je om moeten gaan. Ze vin
den het zielig voor je."
- Zijn jullie zielig?
Michel en Ingrid moeten er harte
lijk om lachen en geven hetzelfde
antwoord:
„Nee hoor, helemaal niet."
Ongelukstikkertje is een
leuk spelletje. Dat wil zeg
gen... als je hem zelf niet
bent. En mocht je een keer
op een ongelukkige plaats
getikt worden, och, de han
dicap duurt maar een poos
je.
Een handicap waai' je je hele
leven last van hebt is heel
wat anders. Gehandicapten
moeten er veel voor over heb
ben om 'zo gewoon mogelijk'
te kunnen leven. Dat .begint
met wennen aan hun handi
cap en leren tevreden zijn
met zichzelf.
In een revalidatiecentriim
worden ze daarbij door ande
ren geholpen. Door veel oefe
nen en hard werken leren ze
hoe ze zichzelf in het leven
kunnen redden. Na een ja
renlange training kumien ze
draaien met een rolstoel, of
met een blindestok zwaaien
en nergens tegenaan lopen.
En als ze hun handicap ein
delijk overwonnen hebben,
dan maken 'gewone' mensen
het hun nog eens extra moei
lijk.
Stel je voor dat jij gehandi
capt zou zijn. Hoe zou je dan
op school mee moeten doen?
Kun je er eigenlijk wel in? En
kijk eens om je heen, nadat je
met veel moeite en hulp van
anderen binnengekomen
bent. Kun je in de klas tussen
de tafeltjes door? Hoe moet
je naar de wc? Ligt er weer
een jas in de gang op de
grond? Je zult wel merken
dat je nogal wat hindernis
sen tegenkomt.
Verboden terrein
Als je naar de stoepen kijkt,
lijkt het of ons land geen ge
handicapten heeft. Overal
staan paaltjes, bloembakken
en fietsen.
Veel bibliotheken, gemeen
tehuizen, kerken en andere
gebouwen lijken verboden
terrein voor gehandicapten.
Want hoe moeten ze binnen
komen? Niet over die mooie
trap.
Gelukkig wordt er hier en
daar wel wat gedaan aan ge
vaarlijke plaatsen voor men
sen in een rolstoel of voor
blinden. Stoepranden wor
den verlaagd, voor over
steekplaatsen liggen gerib
belde rubberen tegels en ver
keerslichten geven ook ge
luidssignalen.
Maar er moet nog veel veran
deren, wil een gehandicapte
zich een beetje veilig,kunnen
verplaatsen.
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse
Courant B.V.
Redactie: M. van den Boogaart,
A. van den Doel, C. de Jonge, J.
Louws, H. Mooibroek, E. Rein-
dersma, G. Sanders, J. Smee-
kens, I. Timmerman, W. Ver-
stuijf en W. Wisse.
Adres: Walstraat 56-60, 4381
EG Vlissingen.
Tel (maandag t/m vrijdag, van
9.00 uur tot 17.00 uur): 01184-
15144 toestel 40.
Advertenties: (per brief) Admi
nistratie PZC, Postbus 18, 4380
AA Vlissingen,- of afgeven aan
het PZC-kantoor in Vlissingen
(Walstraat 56-60) of in Mjddel-
*_burg (Markt 51).