Keessie'
wil
weer
v' ammen
„Spelers hebben altijd gelijk..»»...
5
DAGBLAD VOOR ZUIDWEST-NEDERLAND
KEES VERKERK
TERUG OP
HET IJS
DOOR ROD VI
VOORZITTER BRONS VAN DE TUCHTCOMMISSIE:
c,
(Van onze speciale verslaggever)
KRISTIANSAND - Het huis is uitzonderlijk mooi. De
voorgevel vormt een combinatie van steen en donker getint
hout, Enorme karrewielen staan te pronken, terwijl het ter
ras een geweldig uitzicht geeft over het fjord. Zo nu en dan
wordt de haast serene rust verstoord door een vertrekkend of
aankomend straalvliegtuig, want Kees Verkerk, echtgenoot
Sally én vijftien maanden oude zoon Cornelis wonen vlak bij
het vliegveld van Kristiansand. De familie Verkerk heeft de
zaken uitstekend voor elkaar. De riant ingerichte woonka
mer, waar de schaatstrofeeën van vader Kees een zeer in het
oog lopende plaats hebben gekregen. Het huis telt onnoeme
lijk veel kamers, terwijl het opvalt dat een tweede kinder
kamer al geheel is ingericht.
Kees Verkerk leidt de bezoe
ker met trots rond. Terecht,
want voor een topsporter, die
meer dan tien jaar in de rijen der
amateurs rond dwaalde, staat er
wel een zeer kapitaal pand,
waarvoor trouwens de bouw
grond rijp wordt gemaakt met
stalen dynamiet, die de rotsen
moesten splijten. Kees Verkerk
heeft zelf veel aan de bouw van
het huis gedaan. Op zijn eigen
slimme wijze struinde hij aller
lei zaken van bouwmaterialen in
en rond het fraaie Zuidnoorse
havenstadje Kristiansand af om
via zijn schaatsreputatie flinke
kortingen te bedingen bij aan
schaf van allerlei zaken. Ver
kerk deed er wel wat voor terug,
want toen hij eenmaal klaar
was, mochten de inwoners van
Kristiansand komen kijken hoe
kleine „Keessie" het allemaal
voor elkaar had gebokst. Drie
duizend Noren maakten van de
gelegenheid om het huis van
Kees Verkerk van binnen te mo
gen zien, gebruik. Daarna legde
hij pas de sneeuwwitte vloerbe
dekking, die hem constant het
gevoel moet geven dat hij thuis
over het ijs danst.
kans krijgt dan ligt hij op de
grond te rollen met Cornelis".
Kees Verkerk beaamt dat hij he
lemaal gek is van zijn zoon. Dat
het hem vaak moeilijk valt in de
zomer als hij op de camping van
zijn schoonvader werkt, zijn
zoon achter te laten bij een op
pas, omdat echtgenoot Sally ook
haar krachten aan de zaak van
het fraaie ladhuis van de familie Verkerk. Ongeveer 3000 Noren kwamen kijken wat Hollandse „Keessie" ervan gemaakt had.
heel wat vakantiegangers naar
de camping komen om hem te
zien, het schaatsfenomeen van
de jaren eind zestig. Stelt zich
dan ook helemaal in dienst van
de gasten. Naast vele Noorse
kampeerders ontvangt Kees
Verkerk per seizoen meer dan
tienduizend Nederlanders die
bij hem hun tenten opslaan.Voor
Kees Verkerk een plezierige
Gelukkig
Kees Verkerk is opvallend ge
lukkig in Noorwegen. Dat wordt
steeds duidelijker in de drie da
gen, die ik in Kristiansand bij
hem doorbracht. Vooral kleine
Cornelis, zijn zoon, speelt een
belangrijke rol in zijn leven,
telijke echtgenoot Sall^:
Hartelijke
„Als Kees ook maar even
haar vader moet geven tijden
het hoogseizoen. Kees Verkerk
fungeert op het bedrijf van zijn
schoonvader vaak als „manusje
van alles". Overdag houdt hij de
kinderen bezig met spelletjes,
deelt handtekeningen uit en
vaart wat op het fjord, 's Avonds
kruipt hij achter het orgel om de
gasten in het restaurant van de
camping aangenaam bezig te
houden. Kees beseft dat er nog
zaak, want volgens hem blijft hij
op die manier betrokken bij het
dagelijks gebeuren in Neder
land.
Deze winter voor het eerst
heeft de kleine man uit Putters-
hoek een vast omlijnde job als
schaatscoach van de Zwedem.
De afgelopen winters bracht hij
al „schnabbelend" door. Dan
weer verkocht hij Nederlandse
orgels op een tentoonstelling er
gens in Noorwegen en op een
andere avond verzorgde hij
tegen vergoeding een lezing voor
een vereniging. Ook was hij be
trokken bij de Nederlandse ski
kampioenschappen, die, vorig
winterseizoen in Noorwegen
werden gehouden. Maar ook
trekt hij met zijn snelle boot het
fjord op om te gaan vissen. Een
idee dat op vrijdagavond van
mijn bezoek in zijn hoofd
schoot. Terwijl het buiten pij-
pestelen regende wilde Kees
Verkerk gaan vissen. Beneden
werden wat trainingsbroeken
opgescharreld, terwijl ik een jas
aan kreeg van de Olympische
uitrusting van 1968. Met de
Mercedes stoof Verkerk naar het
strandje bij de camping waar
zijn boot op het droge ligt. Een
net moest mee, want we zouden
gaan stropen. Terwijl hij riep.'
„Hou je goed vast", draaide
Kees Verkerk de gashandel van
de 20 pk buitenboordmotor ver
over, waardoor de punt van de
boot het luchtruim koos. In het
pikkedonker, terwijl de régen
onze gezichten striemde zocht
Verkerk 's avonds om negen uur
feilloos zijn weg over het fjord.
Luchtig meedelend dat het op
sommige plekken meer dan
veertig meter diep is. Eerst
wordt ergens aan de kant, waar
de rotsen stijl uit het water rij
zen, een touwtje gevonden waar
een kist aan blij kt te zitten, waar
Verkerk joekels van krabben
mee vangt. Daarna is het net aan
de beurt. Scherp turend over het
inktzwarte water vindt Kees
Verkerk een baken van de luch
thaven. Hij besluit daarna het
net van een kleine vijftig meter
te bevestigen. De volgende dag
zou dat een rampzalige beslis
sing blijken, want als we vroeg
in de morgen terugkeren blijkt
de zware regenval zoveel hout
uit de bergen te hebben aange
voerd dat het net verstrikt zit
tussen een paar zware balken.
Terwijl naar later blijkt echtge
noot Sally met een verrekijker
onze bewegingen volgt, wordt
het stevig werken geblazen.
naar beneden. Verkerks ogen
glimmen op. Hij: „Ze zijn op de
elandenjacht. Daar zijn de men
sen hier hartstikke gek van. Ze
trekken met groepen de heuvels
in om een eland te verschalken.
Als dat lukt en ze schieten er dan
een dan snijden ze zijn hals open
en de oude Noren in het gezel
schap drinken dan het bloed van
het dier. Ddt brengt geluk zeg
gen ze hier".
Kees won het net tijdens een Vlammen
wedstrijd in Noorwegen en wil
het terug hebben.
Voor niets
Na een halfuur gezamenlijk
sjorren komt het eindelijk vrij
met wat schollen en een klein
zalmpje. Meer niet. Alle moeite
voor niets. Maar Kees laat zich
niet uit het veld slaan. Zoals hij
nooit heeft gedaan. Gevist zal er
worden, maar zijn aasvisje ver
speelt hij al gauw. Waarschijn
lijk aan een andere balk. Terwijl
we terug varen dalen de gelui
den van schoten uit de heuvels
Eenmaal van het water over
valt hem een zekere rust. Hij
weet dat hij zich binnenkort bij
de Zweden zal moeten melden.
Terwijl echtgenote Sally een
studiereis naar de Verenigde
Staten voorbereid, concentreert
Kees zich op zijn nieuwe uitda
ging. Op dezelfde wijze als tij
dens zijn carrière op de grote
toernooien. Soms valt hij plotse
ling weg in diep zwijgen. Voor
hen die Verkerk goed kennen al
tijd een waarschuwing. Als Kees
zich op die manier klaar stoomt,
wil hij vlammen. Iedereen zal
het in de komende maanden
merken..
BREDA/TERNEUZEN - De vijfde Stem-sportprijsvraag
bleek niet zo gemakkelijk te zijn. Slechts zeven-goede inzen
dingen kwamen op de kantoren van De Stem binnen. Vooral
de vragen één, twee en vier leverden nogal wat moeilijkheden
op. Het antwoord op vraag 1 was B, dus Ole Ki'ttér. Vraag 2
leverde een A op, terwijl Klaas Boot tien maal de Nederlandse
turntitel verorverde.
Na loting kwamen de drie volgende prijswinnaars uit de
bus:
R. Verstraeten, Havenstraat, Philippine^
H. van Heesvvijk, Keiweg 153, Oosterhout
E. van der Kley, Lavendelstraat 21, Breda.
De drie prijswinnaars kunnen zich schriftelijk in verbin
ding stellen met De Stem, afdeling abonnementexploitatie in
Breda. Zij kunnen dan een keuze doen uit het artikelenpakket
van ADIDAS. De firma Borsumy uit Etten-Leur (importeur
van Adidas) heeft voor de afleveringsprijzen de volgende keu
zemogelijkheden: voetbalschoenen, trainingspak plus sport
tas, tennisracket, trainingsschoenen plus broek en shirt, wed
strijdvoetbal, twee trainingsballen, hockeysticks, plus hoc-
keyschoenen, werphengel plus molen. PVC-boot (opblaas
baar) volleybal plus volleybalschoenen, Eddy Merckx wiel-
renschoenen en schaatsen.
Elke keuzemogelijkheid heeft een waarde van honderd gul
den.
De juiste oplossing van de vijfde opgave luidt als volgt:
I. B. Ole Ritter
2. A. Jan van Hout en Frans Slaats,
3. B Leo Hom,
4. C tien maal
5. A negende
6. B Eddy Merckx
7. C Eddy Merckx,
8. 1
(Van onze sportredactie)
UTRECHT -De onthul-
'ende cijfers over het aantal
strafzaken heeft blijkbaar
met al te veel indruk ge
maakt op de spelende leden
ian de KNVB. Want ook in
"ere competitie heeft de
srat- en tuchtcommissie al
eet wat overuren moeten
maken. Wellicht hebben de
f en van die commissie ook
ne afgelopen week erg hard
moeten werken, want de
'aatste competitiedag le-
kwi!VVree,r de "odige onver-
kkehjke zaken op. Zo
de scheidsrechter Oe-
e mans in de wedstrijd FC
Amers oort - Willem II door
RlerS°ürt"Spelcr Honk
man? ar.op een dusdanige
nier „bewerkt" dat hij
wed (mCe/ in staat «as de
Into LVerder te leiden-
intussen heeft de Amers-
eerste-di visieclub
de?» te ersle_tllvlsieclub
e aire intern geregeld.
Tot grote tevredenheid van
voorzitter Brons van de tucht
commissie. Brons: ,,Het is ver
heugend te noemen dat heel wat
clubs zelf maatregelen nemen.
Als we de clubs de diverse straf
fen doorgeven, wordt ons vaak
gezegd dat de speler in kwestie
ook nog bij het bestuur ter ver
antwoording wqrdt geroepen.
Als dat vaker gaat gebeuren,
zijn we op de goede weg. Daar
zijn in feite ook die voorwaarde
lijke straffen voor. De vereni
gingen kunnen dan zelf ook nog
maatregelen nemen. Spelers en
bestuur moeten tenslotte voor
komen dat het helemaal uit de
hand loopt".
Strakker
In het begin van de competi
tie vielen er nog al wat zware
straffen te noteren. Diverse
spelers kregen te horen dat ze
drie of zelfs vier wedstrijden
aan de kant moesten blijven.
„Maar", zegt de voorzitter
Brons, „we hanteren nog
steeds dezelfde richtlijnen.
Richtlijnen die door het sectie-
en afdelingsbestuur zijn goed
gekeurd. De beleidslijn is nog
Erecies hetzelfde. Misschien
ebben we die richtlijnen in
het begin van de competitie
wat strakker gehanteerd".
Iedere zaak die bij de tucht
commissie op tafel belandt,
wordt uitvoerig door de leden
besproken. Voorzitter Brons
over die behandeling: ,,Het
strafblad gedurende twee jaar
telt mee. We kijken naar de
leeftijd van de speler. Als een
wat oudere speler een blanco
register heeft, zal hij beslist
wat soepeler behandeld wor
den. En ook een jonge speler
die aan het begin van een car
rière staat, kan op wat clemen
tie rekenen. Tenminste, als de
overtreding daartoe aanlei
ding geeft. Er is tenslotte een
groot verschil tussen het on
reglementair stuiten van een
tegenstander of het neerslaan
van een scheidsrechter"
Minder
UTRECHT - De steeds toenemende agressie op de Nederlandse
voetbalvelden blijkt maar moeilijk te stuiten. Herhaaldelijk
wordt op bijeenkomsten - onlangs werd er in 's-Hertogenbosch
een symposium gehouden - gepraat en gediscussieerd over de
spelverruwing. Maar erg veel resultaat heeft dat tot nu toe nog
niet opgeleverd. Dat blijkt ook wel uit het aantal strafzaken die
de straf- en tuchtcommissie tijdens de competitie 1974 - 1975 te
verwerken kreeg. In vergelijking met het seizoen daarvoor steeg
het aantal strafzaken met maar liefst 46,8 procent. Bij het zater
dagvoetbal is sprake van een verhoging mét 50,4 procent. De
zondagsamateurs kwamen tot 49,4 procent en het betaalde voet
bal registreerde 11,8 procent. Bij de amateurs is het aantal ge
speelde wedstrijden echter wat toegenomen, terwijl in het be
taald voetbal 150 duels minder gespeeld werden.
Tot nu toe heeft de tuchtcom
missie nog niet zoveel voor
waardelijke straffen uitgedeeld.
In ieder geval beduidend minder
dan in voorgaande competities.
Voorzitter Brons heeft ddar wel
een verklaring voor: ,,De erva
ring leert ons dat de desbetref
fende speler vroeg of laat toch
weer voor de tuchtcommissie
verschijnt. Ik heb al gezegd dat
we door die voorwaardelijke
straffen de verenigingen de ge
legenheid willen geven zelf de
speler - indien dat nodig is - op
het matje te roepen". Naast het
uitsluiten van wedstrijden kan
de tuchtcommissie de speler - in
het betaald voetbal- boeten op
leggen. Sinds kort is de
minimum-boete (65 gulden) af
geschaft. Voorzitter Brons: „We
gaan uit van het minimum
salaris. En we kijken naar de
verdiensten van de spelers.
Doordat de minimum-boete is
afgeschaft, kunnen we de spe
lers ook met bijvoorbeeld 25
gulden straffen. In feite een
meer symbolische straf".
De t chtcommissie wordt
herhaaldelijk verweten dat vaak,
de minder bekende spelers hard
aangepakt worden. Volgens ve
len in het betaalde voetbal: klas-
sejustitie. Op deze beschuldi
ging reageert voorzitter Brons
echter fel: ,,De topspelers zou
den beschermd worden. Maar
wat is op de eerste plaats een
topspeler? Er worden vaak ver
gelijkingen gemaakt zonder dat
de achtergronden bekend zijn.
Namen noemen heeft geen zin,
maar aan het begin van de com
petitie hadden we een speler die
vijf wedstrijden geschorst werd
en daarna een geldboete kreeg.
Die speler liet uitgebreid weten
dat hij het daar volstrekt niet
mee eens was. In heel wat kran
ten werd weer gesproken over
klassejustitie, maar niemand
wist dat de speler in kwestie
voor vier straibare feiten ter
verantwoording werd geroepen.
Overigens had hij in hoger be
roep kunnen gaan. Maar het feit
dat dat niet gebeurd is, zegt wel
genoeg. Het maakt ons niet uit
welke speler voor ons staat. Ie
dereen wordt gelijk behandeld.
Overigens kunnen mondelinge
zaken altijd bijgewoond wor
den. En later kan bij de tucht
commissie informatie ingewon
nen worden. Maar ja, het wordt
zo gemakkelijk gezegd. De spe
ler vindt trouwens toch altijd
dat hij te zwaar is gestraft. Dat
zal altijd wel blijven".
Kamers
En voorzitter Brons wijst dan
met nadruk op het feit dat in de
strafcommissie mensen zetelen
die niet afhankelijk van de
KNVB zijn. ,,De tuchtcommissie
telt twee kamers, bestaande uit
drie personen, die per toerbeurt
de strafzaken behandelen. In die
commissie zitten oud-
scheidsrechters, oud
voetballers, juristen en zelfs een
rechter. En die zijn binnen de
KNVB van niemand afhanke
lijk". Over de toenemende
agressie maakt voorzitter Brons
zich uiteraard zorgen, als is hij
van mening dat de toekomst niet
al te somber moet worden inge
zien. „De agressie in de maat
schappij is toegenomen. Op het
veld en rond het veld zitten de
zelfde mensen. Logisch dat die
agressie ook daar toeneemt.
Maar iedereen die bij het voet
ballen betrokken is, houdt zich
met het geweld bezig. Er worden
symposions gehouden. Er wordt
over gediscussieerd. En zoals ik
al gezegd heb, zien de verenigin
gen steeds meer in dat ze maat-
regelen moeten nemen.
Als het in de sfeer van minder
geaccepteerd worden komt, zit
ten we op de goede weg. Met de
scheidsrechters zal er overlegd
moeten worden. Er zijn wel
richtlijnen voor de scheidsrech
ters, maar iedere scheidsrechter
hanteert die richtlijnen toch wat
anders. Daarnaast moeten de
spelers leren wat minder emo
tioneel te reageren. Leren be
slissingen te accepteren. Een
voudig zal het echter niet zijn,
want trainer, spelers en bestuur
zien het nog altijd anders. Die
hebben altijd gelijk. Daarom
worden ook veel meer monde
linge behandelingen aange
vraagd. Het aantal strafzaken
zal echter beslist minder worden
als in het voetbalwereldje ont
dekt wordt dat een ander ook
wel eens gelijk kan hebben".
ROMAIN VAN DAMME
