Autobezit niet gebonden
aan de welvaartshlassen
Uitbreiding spoorwegrecherche
moet treinreizen
aantrekkelijker maken
DE VROI/W ALS
Niei
reg(
Böll waarschuwt
opnieuw tej
ven
ontwikkelin
'g
van Duitse
recht
CIA in schaduw
van de militaire
spionagediensten
Meer jong
Frankri
Toubou
zes mili
overeensti
f
binnenland
buitenland
Geluidsbanden
Militairen
Lenny Kuhr
Vernielingen
Wapens
Honden
Big brother
Controle
Stellingen v
PvdA inzak
autogebruik
BREDA - Ook de laagstge-
klasseerden, die 26% van onze
bevolking uitmaken, zijn ter
voldoening van hun plaatsings-
behocften aangewezen op de au
to. Beperking van het gebruik
zal tot uiting komen in het so
ciale en recreatieve verkeer,
twee sectoren die het meest met
het welzijn van de Nederlander
te maken hebben. Zo gezien lijkt
een kunstmatige vermindering
van het autogebruik, ook poli
tiek, een weinig aantrekkelijke
gedachte, zegt de Stichting
WEG.
Inventarisatie van het feiten
materiaal over het autogebruik,
in het bijzonder door de „laagst
geklasseerden", leidt tot de vol
gende conclusies:
1. Autobezit en -gebruik zijn een
algemeen maatschappelijk ver
schijnsel dat niet gebonden is
aan een sociale klasse of inko
mensgroep. Ruim de helft van
het personenautopark was in
1970 in het bezit van mensen
onder de zgn. welvaartsgrens
van de sociale verzekering (on
der 15.000 gulden bruto inko
men in 1970);
2. De massa-motorisering van
de laatste 10-15 jaar is sterk in
de hand gewerkt door stijging
van het reele inkomen. De gezin
suitgaven voor het verkeer in de
periode 1969-1975 lopen precies
gelijk op met de stijging van het
prijsindexcijfer van de gezins
consumptie zoals het CBS dat
maandelijk samenstelt. De ver-
keersuitgaven vormen 8,2% van
de totale gezinsconsumptie;
3. Wanneer de auto primair par
ticulier wordt gebruikt is dit ge
bruik (jaarkilometrage en ver
plaatsingsmotieven) voor de
verschillende welstands- of in
komensgroepen vrijwel gelijk.
4. Ook voor de „laagstgeklas-
seerden" is de auto het meest
gebruikte vervoermiddel met
bijna 35% van het aantal weke
lijkse verplaatsingen.
De groep van „laagstgeklas-
seerden" wordt in een CBS-
onderzoek naar de leefsituatie
van de Nederlandse bevolking
De Stichting WEG heeft een onderzoek ingesteld naar de
sociale aspecten van de massamotorisering en daarbij vooral
het autogebruik door de „laagstgeklasseerden" van de Neder
landse bevolking onderzocht. Daarbij kwam met name de
vraag naar voren: wat doet de grote groep Nederlanders die
zich financieel maar net een auto kan permitteren met dit
vervoermiddel? En in hoeverre zal hij bereid zijn hiervan,
onder druk van allerlei beperkende maatregelen, zoals
belasting- en prijsverhogingen, eer afstand te doen? De be
langrijkste feiten en conclusies uit het onderzoek dat recent
gepubliceerd is in het bulletin van de stichting WEG hebben
we in onderstaand artikel verwerkt.
(1974) omschreven als de men
sen die niet meer dan lagere
school doorlopen hebben, die
een beroep uitoefenen waarvoor
slechts minimale kennis en er
varing nodig zijn. Deze groep
omvat 26% van de Nederlanders
van 18 jaar en ouder. Behalve
dat deze groep een lager inko
men heeft onderscheidt hij zich
naar een aantal kenmerken niet
noemenswaardig van de rest der
bevolking. Wel moeten de
laagstgeklasseerden in vele op
zichten met minder- genoegen
nemen. Zij hebben slechtere ar
beidsomstandigheden, wonen
minder gunstig en profiteren
minder van het onderwijs, ver
der nemei) zij minder deel aan
allerlei vrijetijdsbestedingen.
Niettemin delen zij volop in
het autobezit en -gebruik. Ons
personenwagenpark omvat
thans 3,5 tot 4 miljoen wagens
zodat er op, elke vier Nederlan
ders een auto gevonden wordt,
oftewel in twee van elke drie ge
zinnen komt een auto voor.
Dit bezit loopt dwars door alle
sociale klassen heen zodat het
een levensgroot misverstand is
te denken dat het autobezit
vooral een zaak is van de beter
gesitueerden. In 1971 reeds
bleek uit een CBS-enquête dat
ruim de helft van het particu
liere personenwagenpark in het
bezit is van mensen met een in
komen beneden 15.000. Begin
1973 was ruim eenderde van het
toenmalige autopark (perso
nenwagens) in het bezit van Ne
derlanders met een inkomen van
nog geen ƒ15.000, welk aantal in
de afgelopen twee jaar, rekening
houdend met de inflatie, nog zal
zijn toegenomen. De stichting
WEG concludeert daaruit dat de
personenauto een normaal ge
bruiksartikel voor vrijwel elke
Nederlander is geworden. Het
wekelijks aantal gemaakte rit
ten wijkt nauwelijks af; het be
draagt 21,4 voor de totale bevol
king en 20,1 voor de lage sociale
klasse. Verschillen kunnen ech
ter wel worden geconstateerd in
het gebruik van de vervoermid
delen en de doelen van de ver
plaatsingen. Dan blijkt dat het
aantal ritten voor sociale con
tacten zoals bezoek aan familie,
vrienden en kennissen, zieken
en bejaardenbezoek, bij de so
ciale lage klasse met 28% hoger
genoteerd staat dan bij de hoge
sociale klasse waar het 21 be
draagt. Voor de persoonlijk:
verzorging zoals winkelen en
bankbezoek zijn de verhoudin
gen echter precies omgekeerd,
nl. 23 tegen 26% van het aantal
gemaakte ritten. Ook wordt de
auto door de lage sociale klasse
minder gebruikt voor ritten
naar werk, school, sport en re
creatie dan het algemeen ge
middelde.
tl
i
(Van onze correspondent)
WASHINGTON - Vijfenveertig jaar geleden ontmantelde de
Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Henry Stimson een
groep op zijn departement die zeer geschoold was in het ontraadse
len van diplomatieke geheimtaal. „Gentlemen", zo meende Stim
son „lezen andermans brieven niet". De naoorlogse CIA heeft er
geen enkel bezwaar tegen: tussen 1952 en 1973 werden er miljoenen
brieven geopend die vanuit Amerika naar de Sowjet-Unie werden
verzonden. En dat is nog maar een van de pekelzonden van de CIA,
die beschuldigd wordt van een groot aantal wandaden, inclusief
een aantal politieke moord-complotten.
inlichtingendienst heeft 10.000
man aan het werk en een budget
dat even hoog is als dat van het
leger.
De Nationale Veiligheids
dienst heeft 20.000 man aan het
werk en een begroting van 1 mil
jard dollar; het State Depart
ment heeft een inlichtingen
dienst van 335 man en verder
hebben de Atoom Energie
Commissie, de FBI en het minis
terie van financien hun eigen
spionagediensten. Het gehele
complex bestaat uit 150.000
man en kost de schatkist 6200
miljoen dollar per jaar.
Bij het verdere onderzoek van
de commissie van Frank Church
naar de praktijken van de CIA
zal gepoogd worden de hand te
leggen op tot dusver geheim ge
bleven documenten en geluids
banden uit het Nixon-tijdperk.
Volgens sommigen zijn de ana
lyses van de CIA, afgezien van
de knoeierijen die aan het licht
gekomen zijn, doorgaans aan
merkelijk objectiever dan die
van bijvoorbeeld de militaire in
lichtingendiensten.
Volgens Watergate-inbreker
James McCord probeerde het
Witte Huis de CIA onder poli
tieke controle te brengen zodat
de informaties van de CIA aan
het beleid van de regering zou
den kunnen worden aangepast.
De Vietnam-rapporten van de
CIA stonden doorgaans in
scherp contrast met de veel
rooskleuriger opvattingen van
de militaire inlichtingendien
sten en die van State Depart
ment. Ze werden echter noch
door Lyndon Johnson, noch
door Henry Kissinger ernstig
genomen.
Lyndon Johnson.
Wanneer het Congres terug
keert van het zomerreces, zal
een senaatscommissie onder
voorzitterschap van Frank
Church verdergaan met het on
derzoek naar CIA-wanbedrijf.
De CIA staat al lang in het
brandpunt van de belangstel
ling. In 1964 verscheen „De On
zichtbare Regering" van David
Wise en Thomas Ross, een van de
eerste boeken waarin de CIA
aan de kaak werd gesteld. In
1966 kwam de New York Times
met een serie van vijf artikelen
voor de dag waarin onder meer
werd beweerd dat de CIA 14.000
balen Cubaanse suiker had ver
giftigd die tijdelijk in Puerto
Rico waren opgeslagen. Het
blad Ramparts onthulde in 1967
dat de CIA de Nationale Studen
tenraad geheime subsidies ver
schafte. Daarna volgden series
onthullingen over ongure CIA
activiteiten: van de pogingen
van de CIA om Salvador Allende
uit het zadel te lichten en om
Castro met behulp van Maffiaf
iguren te vermoorden tot ille
gale binnenlandse activiteiten
m de Verenigde Staten.
De CIA is ongetwijfeld de be
ruchtste van de Amerikaanse
spionagediensten, maar stellig
niet de grootste of de invloed
rijkste. Met 15.000 werknemers
en een begroting van 750 mil
joen dollar staat de CIA in de
schaduw van de militarre inlich
tingendiensten. Volgens senator
William Proxmire verschaft de
inlichtingendienst van de Ame
rikaanse luchtmacht werk aan
60.000 personen. Deze dienst
geeft 2,8 miljard dollar per jaar
uit. Het leger beschikt over
38.500 spionnen en een inlich
tingenbegroting van 775 miljoen
dollar en de marine-
BREDA - De vaderlandse
spoorwegpolitie wordt met
ruim twintig procent uitge
breid, deelt De Koppeling,
het personeelsorgaan van de
NS mee. Een opvallend be
richt. Niet zozeer omdat het
een tijd van ontslagen of be
zuinigingen is, maar omdat
de NS jaarlijks een miljoe-
nenverlies heeft, en vooral
omdat er de laatste tijd
weinig incidenten meer ge
weest zijn in treinen en sta
tions.
Hoewel de bijna voorbije zo
mer werkelijk heet was en de
treinen bomvol kleverige, ver
hitte mensen zaten. Wat is dan
wel de reden van deze forse uit
breiding?
Dat wil de heer J. Brandsma,
chef-berichtencentrum van de
spoorwegpolitie graag onthul
len. Het is inderdaad zo dat de
uitbreiding van het korps geen
gevolg is van toenemende
trammelant, maar min of meer
een onderdeel van de NS om de
trein steeds aantrekkelijker te
maken, steeds meer service te
geven. En dan is de veiligheid
van de reizigers een belangrijk
punt uiteraard.
Nou valt het met die veilig
heid wel mee. Na het rampjaar
'71, vertelt de heer Brandsma. is
agressie in en rond de treinen
teruggelopen. In '71 kreeg de
spoorwegpolitie 161 gewelds
misdrijven te behandelen:
steek- en knokpartijen, bero
vingen, mishandelen van reizi
gers etc. Twee jaar later waren
er nog maar 89 van die gevallen
en vorig jaar 122. „Ik denk dat
we nu zeker niet boven de 120
zullen uitkomen", gaat hij ver
der. „Ik maak steeds meer verge
lijking met '71; niet omdat dat
een jaar vol moeilijkheden was,
maar omdat de vergelijking met
vroeger niet eerlijk is: in '71
werd het aantal treinen onge
veer verdubbeld. En er moet nog
iets bij om die cijfers goed te
kunnen interpreteren. In het
rampjaar, om dat woord nog
maar eens te gebruiken, hadden
we erg veel last van groepen
Zuidmolukkers. Dat is daarna
nauwelijks meer voorgekomen.
We hebben die moeilijkheden
reeel doorgepraat, we zijn 's
winters wekenlang naar de
voornaamste woonoorden van
de Zuid Molukkers geweest,
contact zoeken, praten met hun
geestelijke leiders, en als je die
voor je gewonnen hebt, dan ben
je er bijna. Er zijn in elk geval
weinig moeilijkheden meer ge
weest".
Het loopt dus misschien niet
zo'n vaart met het teruglopen
van de agressie in treinen, maar
er is in ieder geval geen stijging,
en die is er in het gewone leven
wel. Ernstige mishandelingen
hebben zich nog niet voorge
daan in de treinen. Het be
roemdste slachtoffer is over
igens Lenny Kuhr. Ze werd op
het station van Haarlem lastig
gevallen, kreeg een klap die haar
neus brak. Aan die klap heeft ze
haar huidige man overgehou
den, de knappe Israëlische plas
tische chirurg die haar neus
weer in volle glorie deed herstel
len, maar dit happy end heeft
helaas niets met de service van
de NS te maken.
Naast de geweldsmisdrijven
komen er meer misdrijven in
treinen voor, zoals zakkenrolle
rij, kofferdiefstallen en fraude
(het knoeien met plaatsbewij
zen). In totaal worden er de laat
ste jaren ruim 3000 misdrijven
gemeld. Daar horen dus de ge
weldsmisdrijven bij, diefstallen
(ook loodsen) en vernielingen
maar geen overtredingen als rei
zen zonder kaartje. Het aantal
vernielingen stijgt sterk. Enigs
zins merkwaardig is dat die ver
nielingen - men zou anders kun
nen verwachten - tijdens de va-
kantiedrukte minder worden.
Ondanks de tienduizenden jon
geren die met een tienertoer
kaart het hele land doorreizen.
Brandsma: „Dat is voor ons geen
verrassing, want die tieners zijn
gemotiveerde reizigers: die zijn
'een dagje uit, die genieten. Veel
vernielingen worden gepleegd
door scholieren die dagelijks
met de trein moeten en zich dan
ook danig vervelen"In de eerste
helft van vorig jaar werden er
2000 misdrijven gemeld (inclu
sief de vernielingen dus), in de
tweede helft slechts 1100 en de
oogst van januari tot en met juni
van dit jaar is 1600. Nu vallen de
schoolvakanties in het tweede
halfjaar, maar wie zou daar con
clusies uit durven trekken?
BONN - De Duitse schrijver en Nobelprijswinnaar Heinrich Buil
werpt zich steeds meer op tot het geweten van de natie. Zijn „De
verloren eer van Katharina Blum" hield zich vorig jaar al bezig met
het hysterisch karakter, waarmee in de Duitse Bondsrepubliek
jacht op links in het algemeen, en op anarchisten in het bijzonder
wordt gemaakt. Peilt men de publieke opinie, en leest men de
commentaren in veel kranten, dun krijgt men inderdaad de indruk
alsof het hier om de grootste misdadigers aller tijden en alsof het
hier om een machtige groep ging, die de staat op zijn grondvesten
doet schudden. De meeste burgers vinden het proces tegen de anar
chisten maar een kostbare tijdverspilling en steeds meer hoort men
de mening verkondigen: „Waarom ensceneert men niet zo iets als up
de vlucht neergeschoten". De herinnering dat dit een berucht mid
del van Hitler was om zijn vijanden uit te roeien, schijnt uitgeblust
te zijn.
Het zal duidelijk zijn dat de
spoorwegpolitie deze zaken zo
veel mogelijk zelf oplost.
Brandsma: „Dat is een kick voor
onze mensen, maar we hebben
soms ook meer mogelijkheden
dan de „normale" politie, omdat
wij - als het tenminste om een
onderzoek gaat - overal kunnen
opereren. Gemeentepol ities
kunnen dat niet". De spoorweg
politie bestaat momenteel uit
250 man, van wie er 150 geüni
formeerd zijn. Er komen er dit
jaar nog ruim 50 bij, bij de uni
formdienst. In wezen is het dan
nog maar een klein korps, vooral
als men in aanmerking neemt
dat er ruim 300 stations zijn in
Nederland en 3000 kilometer
spoorbaan. Alle leden van de
spoorwegpolitie zijn onbezol
digd ambtenaar van de rijkspo
litie, wat onder meer inhoudt
dat ze opsporingsbevoegdheid
hebben. Ze dragen normaal geen
vuurwapen, en als ze dat eens bij
zich hebben, dan niet openlijk
maar onder het uniform. Er is bij
de NS geen enkele behoefte aan
wapengekletter, ook al zou het
danig preventief werken.
En het werk van de spoorweg
politie moet namelijk vooral
voorkomend, preventief gezien
worden. Als er binnenkort meer
gesurveilleerd wordt, moet dat
de raddraaiers gaan afschrik
ken. Zakkenrollers kijken wel
uit als er spoorwegpolitie in de
buurt is. Die politie waarschuwt
ook op verschillende stations via
de geluidsinstallatie voor zak
kenrollers. Mensen die hun kof
fers even onbeheerd laten staan
wordt op het gevaar van zo'n
slordigheid gewezen, en heel in
het algemeen: de aanwezigheid
van de spoorwegpolitie schijnt
het publiek een veilig gevoel te
geven, en dat is erg belangrijk
voor de NS.
Erg afschrikwekkend wil de
spoorwegpolitie overigens niet
zijn. Ze dragen geen wapens
zichtbaar, zoals reeds gezegd, er
wordt in de treinen voorzichtig
gesurveilleerd, en honden wor
den helemaal nooit geshowd.
Toch zijn die er. In de voetbal-
treinen bijvoorbeeld. Maar dan
rustig in de zogeheten pakwa-
gon. Jan Brandsema: „Die sup
porterstreinen, daar hebben we
veel werk mee. We willen koste
wat het kost het voetbalseizoen
tot een goed eind brengen. Vorig
jaar is dat geweldig gelukt, maar
nu was het meteen raak. Straal-
Lenny Kuhr, het beroemdste
slachtoffer van mishandelingen
op stations.
bezopen lui die aan de noodrem
trekken, die ruiten stukslaan en
ga zo maar door. Dan verricht
een hond wonderen. Zo'n hond
houdt tien mensen in bedwang.
Maar wie is er bang voor een
dienstpistool? Er zijn overigens
vorige week enkele al te drieste
supporters van FC Utrecht door
een nond gebeten. Normaal roe
pen wij bij opstandjes de hulp in
van rijks- of gemeentepolitie,
maar in de trein moet je natuur
lijk vaak zelf optreden".
De spoorwegpolitie -om het
relaas even te voltooien - werkt
natuurlijk ook intern: er worden
adviezen gegeven over beveili
ging (leg uw brandkast aan de
ketting s.v.p.), soms moet het
verleden van mensen die bij de
NS willen werken nagegaan
worden, er wordt intensief langs
de 3000 kilometer spoorbaan ge
surveilleerd om te waarschuwen
(onvoorzichtige bramenpluk
kers bijvoorbeeld), om koper
diefstallen te voorkomen, en de
recherche van de NS heeft heel
specifieke taken.
I li
De mateloos overdreven ach
tervolging heeft bij Boll welis
waar geen sympathie voor de
anarchisten en allerminst voor
misdaden doen ontstaan, maar
hij zag zich in geweten wel ver
plicht de Duitsers tot een meer
gematigdheid en tot meer in
zicht in de achtergronden op te
roepen. Hoezeer hij gelijk had en
heeft, bewijst een paradox: in
feite werd de hysterie niet ge
ringer, maar feller, terwijl Ból]
zelfs in brede kringen van intel
lectuelen of die zich daarvoor
houden, steeds meer geminacht
wordt. Zij verwijten hem in de
meeste gevallen onbewust het
beeld te bekladden van een
Duitsland, dat eigenlijk zo gaaf
is. „De beste democratie, die er
ooit was", meent men en heeft
hierin geen ongelijk, maar wei-
fert de nog uiterst zwakke piek
en als gevolg van een gebrek
aan traditie te zien. Een geweten
zoals Böll meent men niet nodig
te hebben.
Wegens zijn thans verschenen
„novelle" met de titel „Rappor
ten over de gezondheidstoe
stand van de natie" zou Böll on
getwijfeld weer van talrijke
richtingen de wind van voren
krijgen, maar degenen, die wat
nauwer betrokken zijn bij de
processen van anarchisten en
enige weet hebben van de vei
ligheidsmaatregelen in dit land,
zullen moeten bevestigen, dat
hij in wezen gelijk heeft. De
Keulse schrijver heeft het voor
namelijk over de universele
snuffelarij, waartoe de geheime
diensten in de Bondsrepubliek
zijn overgegaan om het gevaar
van links de kop in te drukken.
Böll maakt hierbij gebruik van
het wapen van de satire, dat hij
zo meesterlijk beheerst en dat
hem ook de mogelijkheid ver
schaft door middel van groteske
verdrijvingen de waarheid toch
in zijn kern te treffen. Zo is er in
zijn 64 pagina's tellende schrift
stuk sprake van een man, die
door geheime agenten in de ga
ten wordt gehouden, omdat nij
een hond een zak vol sappige
schapebotten heeft gegeven,
hoewel hij wist, dat deze hond
toebehoort aan een familielid
van Gudrun Ensslin. de terroris-
te, die momenteel in Stuttgart
terechtstaat. Uit de toon val
lende katholieken worden in de
dossiers van de geheime dienst
met name als „slijmbuidel" en
„fluisterzak-megafoon" door de
agenten „Likakis" genoemd:
links-katholieke kerkgangers.
gevoerd, staan apparaten, die de
papieren van elke bezoeker co-
piëren en doorgeven aan een
centrale computer. Iedereen die
ook maar de geringste belang
stelling voor de anarchisten aan
de dag legt, wordt op deze wijze
in de dossiers vereeuwigd en
meestal nader besnuffeld.
Wat Böll ook in hoge mate on
getwijfeld verontrust, is dat er
een machtsapparaat is ontstaan,
dat een beangstigende zelfstan
digheid heeft verkregen, waar
bij democratische controle
slechts moeilijk verwezenlijkt
kan worden. Dit gaat zover, dat i
een zelfs bepaald niet proges-
sieve rechter, die bij het proces
tegen de Nedei'ander Ronald
Augustin betrokken was, met
het oog op de geheime veilig
heidsmaatregelen verzuchtte:
„Ik ben blij, dat ik niets met de
leiding van de justitie te maken
heb".
Wat Boll met dit boekje on
getwijfeld wil, is ongetwijfeld er
voor waarschuwen, dat George
Orwells „Big Brother" in Duits
land geboren wordt. Het gevaar,
dat de gezindheid van nagenoeg
elke Bondsburger in de compu
ter komt, lijkt inderdaad niet
denkbeeldig te zijn. In de
„rechtszalen", waar de proces
sen tegen de anarchisten worden
LONDEN (UPI) - Roberta
Gibbs is onlangs weer eens ver
dronken in de Theems. Het
wordt al bijna een gewoonte
voor haar.
„Eigenlijk ben ik niet gespe
cialiseerd in verdrinken, ik val
vooral veel van trappen", zegt
ze.
Roberta Gibbs is een knappe
33-jarige brunette, die deel uit
maakt van het selecte gilde van
wat voor de tijd van de vrouwe
nemancipatie de stuntmannen
werd genoemd. Destijds waren
het uitsluitend mannen met
pruiken en opgevulde blouses
die het vuile werk als „stand-in"
van vrouwelijke filmsterren
moesten doen, bijvoorbeeld in
vlammen omkomen of op en van
rijdende treinen springen. Deze
tijd is nu voorbij. „Nu is het
echt: dames gaan voor", zei miss
Gibbs in een vraaggesprek.'„Pas
als alle meisjes op de stuntlijst
een karwei hebben geweigerd
dat eigenlijk een vrouw moet
doen wordt een man aangewe
zen".
In Engeland zijn er slechts
dertien ingeschreven stunt
vrouwen. Acht van hen zijn
echte specialisten. Zij doen alle
soorten werk, van het vallen van
grote hoogten en auto
ongelukken tot verdrinken in de
Theems.
„De laatste keer dat ik ver
dronk was voor een film van Al
fred Hitchcock. Poedelnaakt
van de Westminsterbrug en dat
in januari. Zo koud heb ik het
nog nooit gehad. Ze hebben me
uit het water moeten hijsen,
want ik was verstijfd"
Roberta vindt het wel on
rechtvaardig dat ze al tien jaar
voor de filmcamera's heeft ge
werkt zonder ooit een eigen rol
te mogen spelen. Ze gelooft dat
ze wat dat betreft nu het econo
mische getij mee krijgt, want het
woord voor de filmmakers te
duur om twee actrices voor de
zelfde rol in dienst te nemen. „Ik
geloof dat ik de stuntvrouw ben
die in de toekomst de teksten
krijg", aldus Roberta.
Wat miss Gibbs buiten haar
filmwerk vertelt klinkt soms
huiveringwekkend. „In die film
werd ik verkracht", zegt ze op
een moment. „Ik had nooit ge
dacht dat ik voor zoiets ook nog
betaald zou worden". Of ze
praat over een gevecht op leven
en dood dat op de rand van een
hoge rots plaatsvindt. „Slangen
zijn heerlijk om mee te werken",
vindt Roberta, „ze zijn zo soepel,
zacht en glad".
Roberta Gibbs werd stunt-
vrouw via een bijrol in „Tom Jo
nes". „Ik werd helemaal geboeid
door die stuntmannen. Ze sche
nen een opwindend leven te lei
den en ze verdienen een smak
geld".
Haar eerste karwei was van
een trap vallen. Meer dan twin
tig films en tientallen stunts
voor de televisie later zegt ze:
„autobotsingen, hardrijden, val
len, vechten, worstelen, gevech
ten met messen, vuurwapens,
explosieven en leeuwen, alles
heb ik gedaan".
Ze vindt het meeste stuntwerk
eerder onaangenaam dan ge
vaarlijk. Ze weet dat ze, als alle
stuntmensen, wel eens gewond
kan raken. Haar ergste ongeluk
was toen ze voor een tv-show
met een paard tegen een boom
reed.
„Maar het zwaarst gehavend
was ik toen ik alleen maar twee
treden moest vallen als stand-in
voor Karen Black in „the Great
Gatsby", zegt ze. „De scène
moest ongeveer twaalf keer
overgedaan worden om de dia
loog in orde te krijgen en tegen
die tijd had ik geen vel meer op
mijn benen".
Zwaardgevechten, explosies
of leeuwen boezemen Roberta
Gibbs geen angst in. Wel is ze
bang voor twee dingen: „Ik ben
als de dood voor spinnen en voor
liften. Ik griezel alleen al bij de
gedachte aat ik in een lift opges
loten zou zijn".
Heinrich Böll.
Niet weinig bezoekers zijn
ook geschrokken van de fysio
nomieën van het bewakende
personeel, van wie er sommigen
de indruk wekken, dat wanneer
zij niet in dienst van de justitie
waren, zij als nozems de nachte
lijke steden onveilig zouden
maken. Hun openbaar gezwaai
met machinepistolen onder
steunt dit vermoeden alleen
maar en met eigen ogen heb ik
jonge agenten gezien, die en civil
kanselier Helmut Schmidt
moesten bewaken, en zich met
hun uitpuilende pistolen in dr
achterzak een stuk in de kraag
dronken.
Voor deze totale controle vat
de gezindheid van mensen, dit
zich ook maar enigszins ver
dacht maken, heeft Boll ookee"
satirische inval: een van de ge
heime diensten, waarvan de le
den elkaar beconcurreren ft
zelfs arresteren, vraagt finan
ciële middelen aan om gelaat
suitdrukkingen wetenschappe
lijk te bestuderen. In de mees'1'
gevallen zwijgen de betrokke
nen namelijk en men moet toe»
een middel hebben om hun ge
zindheid te achterhalen
Ex-kanselier Willy Bran®
stelde meer democratie in j'/
vooruitzicht, maar wettelijk
vastgelegd is er zelfs minde'
democratie ontstaan en daar
mee hebben de Baader-
Meinhofs de Duitse staat pre"1®
in die hoek gedreven, waarin®!
hem wilden hebben. Dit is
precies waarvoor een man
Heinrich Böll waarschuwt.
het
FRANS WENNEKES
MAANDAG 15 SBPTl
'DEN HAAG (ANP)
aantal kinderen dat e!l
in het verkeer om he
komt, is vrij constant,
de slachtoffertjes bt
zich meer jongens dan
jes. Dit blijkt uit cijfei
het Centraal bureau va
statistiek (CBS).
In de periode 1967 tot
1972 lag het aantal tuss
(1967) en 450 (1970), ter
ROTTERDAM (ANI
Met negen stellingen hee
PvdA-Tweede-kamerlid
der Doef zaterdag, op et
gionale partijbijeenkoms
Rotterdam-Zuid, het
standpunt weergegeven m
trekking tot het autoge
en het openbaar vervoer.
De PvdA vindt o.a. d;
geen maatregelen mogen
men, die de aanschaf vai
auto verhinderen. led
moet gelijke kansen hebbe
een auto te kopen en te g<
ken.
Degene, die het meeste
rijdt, moet het meeste be
Omdat het autoverkeer s
aan milieu en landschap
brengt, terwijl dit ve
steeds toeneemt en eigi
te veel wordt, moet. het wi
teruggedrongen, aldus de
Van der Doef.
Verder meent de PvdA
het in het belang van he
lieu en van do leefbaa
van straten en wliken de
niet gebruikt zal kunnen
den om dagelijks naar het
te gaan.
(Van onze corresponde;
PARIJS De Franse
"hg heeft Hissein Ilabré
leitier van de Toubou-reb
"i het noordelijke Tsjaai
bied laten weten dat zij b
',s 10 miljoen franks (6
Joen gukl-n) te betalen
"Pt vrijlaten van de Fi
archeologe mevrouw Fran
Clanstre. Deze wordt sine
'laan-ten in de Tibesti-r
t'jn gegijzeld en de Tos
opstandelingen die het ce
.?ezaS van N' Diamena
'rijden, eisen van Frankr
P"!ioen frank in contante
or waarde van 6 miljoen
materieel. Aanvankelijk
f_0 'ag gemaakt van wa
van bevoorrading-
later
DVVt'UI
'ransportmiddelen.
De Franse bereidheid v
ert zaterdag geregeld
uit Teemde"
"ben "M
Oo. d H;1,
h
