„VREYSSIE": JE MOET OOK WEL EENS KUNNEN BLUFFEN DAGBLAD VOOR ZUIDWEST-NEDERLAND o.s. Middelpunt Verandering KOLKS 102 W-W ijden ln t de Lim- de helft igenstan- 0.18. Lo- uit het de jaren i aanpas- le water reiniging. heeft met goed te oldoende r minder terwijl I blijft op aal. Van- k dit jaar imburgse van Ne- kdueel of RANDTS it Martijn Jteerde tot |jn moest jt afwer- lig, dat ma pde grote „Hij" de J de sterke Ing om het pver te la- él beter te wordt de door be- normale hties" wel |t nog een let één SA harten of fj gewoon lt één SA dat goed harten of resp. vier en, welke t-n in resp. Hij mag I via: vier is nodig |dén -ILARSKI KAMPIOENE OLGA COMMANDEUR „HET GAAT ERG GEMAKKELIJK" De duizenden toeschou wers in het Karis Kakis stadion van Athene veer den afgelopen zondag als een man overeind toen een Nederlands meisje, hoog op de benen, een mannequin gelijk, de 800 meter zege vierend afsloot. De kenners hadden het gezien: daar liep een talent, waar men in Europa de komende jaren nog meer van zal horen. Europese jeugdkampi oene is nu al, de 16-jarige Olga Commandeur uit IJ- muiden en de toekomst lacht haar toe. Zij heeft grote mogelijkheden omdat in haar ranke lichaam veel talent schuilt. Opmerkelijk toch dat de Nederlandse atletiek we reld dit jaar veel goede ver richtingen heeft kunnen rondsturen. Jong Neder land telt weer mee op Eu ropees atletiekniveau, met meisjes als Mieke van Doorn (hoogspringen), Fieke Kans (800 m), Miriam van Laar (vijfkamp), Ria Staelman (discus) en Maria Frederiks bij het versprin gen. Ook bij de jongens staan er enkele talenten te drin gen zoals Ruud Willart (hoogspringen), Frank Nusse (400 m horden), Eltjho Schutter (polshoog), Gerard Tebroke (5000 m) en Jan van de Goolberg (400 m). De carrière van Olga heeft een bliksemstart ge kend. Het is alsof ze uit het niets tevoorschijn is geko men. Op 30 oktober wordt ze pas 17 jaar en zij heeft al enkele opmerkelijke pres taties op haar naam staan. Thuis, in de Napierstraat, herinneren foto's en een kast vol bekers aan succes sen. Hoe ze al de dingen, die in kort tijdsbestek op haar afkomen, heeft verwerkt, leest u hieronder. IJMUIDEN - „Haar moeder noemt haar: „Het zonnetje in huis", en ze zegt ook: „Die kleine duvel, zestien jaar en ze is al zo groot, in alle opzichten". Insiders uit de atletiekwereld noemen haar „een onmiskenbaar talent" en ze zeggen ook: „Ze kan nog veel harder, want hardlopen is haar aangeboren". Zelf zegt ze: „Alles wat ik doe als atlete gaat me erg gemakkelijk af". Ze heeft dan ook alle clubrecords van „Suomi" in haar bezit, op de 1500 meter na, maar die afstand heeft ze nog nooit gelopen. Olga Commandeur, 1 meter 67 lang, 130 pond, een knap ge zichtje gemarkeerd door hal flange blonde haren met een na- tuuriijke lok op haar voorhoofd, waaronder guitige zachtbruine ogen, die de harde wereld ron dom haar nog moeten ontdek ken. Ze studeert aan de havo in Umuiden en ze doet volgend jaar eindexamen. Daarna wil ze uitkijken naar een kantoor baantje. Ze is de jongste uit een gezin van vijf kinaeren, drie meisjes twee jongens van wie er drie zijn getrouwd, ze is erg spontaan en ze lacht vaak haar witte tanden bloot. Ze is goede vriend met Piet, de parkiet die haar, op verzoek, uitbundig kust op haar hartvormige lippen. Ol ga: „Hij is ontzettend lief, hij duwt zijn kopje wel eens in mijn mond. Ze w as en is deze dagen het stralende middelpunt in haar familiekring, op school en in IJ- muiden. Ze werd druk gefêteerd en jubelend toegesproken, om dat ze afgelopen zondag in Athene Europees jeugdkampi oene werd op de 800 meter. Af gelopen zondag brak ze tijdens de Europese jeuedatletiekkam- ploenschappen als eerste het fi- nishlmt in tweeën. Met speels gemak en met een brede glim lach op haar gezicht. „Ik ben er me niet van bewust, maar als ik win lach ik altijd. D an ben ik erg ontspannen", legt ze uit. Daar, in het zonovergoten Kariskakis-stadion, behaalde Olga Comrhandeur haar eerste belangrijke titel in haar nog jonge, maar wel opzienbarende carrière. Vandaar ook dat voor Olga geldt: „Wat goed is, komt snel". Vertelt haar moeder, woensdag nog zichtbaar nage nietend van het succes van haar jongste dochter: „We zaten zon dag thuis gespannen naar de ra dio te luisteren. Normaal gaan mijn man en ik altijd met Olga mee, maar deze reis was te duur. Om halfvijf kwam het bericht door dat ze had gewonnen- ik gaf me een brul en riep: „Ze heeft het De woonkamer van het gezin Commandeur was afgelopen woensdag een waar bloemenpa- radijs. Kleurige en geurige feli citaties van kennissen en vrien den die ook onder de bekoring waren geraakt van Olga's schit terende prestaties. Tussen die bloemenpracht en een fruit mand de beker, „omgord" met de gouden medaille, met een in scriptie In Griekse lettertekens. Tastbare herinneringen aan een „gouden" 800 meter in het verre Griekenland. De eerste telegra fische gelukwens in Athene kwam van het gemeentebestuur van Velsen. Het zou de voorbode vormen van nog veel meer gelu kwensen. die Olga bij haar thuiskomst overweldigden. Want toen ze die dinsdagmiddag op Schiphol arriveerde, kon ze haar ogen niet geloven. „Ik had gedacht dat mijn vader, moeder en een broer me zouden komen afhalen. Meer niet. Maar zij hadden een hele aanhang bij zich, tot ooms en tantes toe. En ik moest en zou de beker en de medaille laten zien. 's Avonds liep het thuis storm. Ik was doodmoe, maar als ik even naar bed wilde, stonden er weer men sen aan de deur. Ik vond het machtig, hartstikke leuk, hoor. Ik heb wel voor vandaag (woensdag) vrij gevraagd van school, vanmorgen heerlijk uit geslapen". Op die zondag dat Olga goud pakte, veranderde er iets in haar leven. Niet dat ze zich daarvan reeds bewust is. Maar met die prestatie is de jonge atlete, zeker in Nederland, in een klap be roemd geworden. Met haar ranke figuur en haar veerkrach tige tred is ze bovendien zeer fo togeniek, hetgeen inhoudt dat ze een geliefd onderwerp is en zal worden van diverse tijdschrif ten. Want Olga is op atletiekge- bied bepaald geen eendagsvlieg en in de drie en een half jaar dat ze meeloopt heeft ze ai flink van zich doen spreken. Ze werd „ontdekt" door Joop van Rijn, haar gymleraar op de havo. Het viel hem op dat ze als eerste- klasleerlinge erg behendig en snel was op de trimbaan. Olga: „Hij vroeg me of ik bij een atle- tiekclub was. Ik wist nauwelijks wat atletiek inhield. Interes seerde me er niet voor. Ik wist bijvoorbeeld ook niet dat je een goede accommodatie nodig hebt om prestaties te kunnen leveren. Ik ging naar de atletiekvereni ging „Holland" in Haarlem. Na een maand proef, las ik in de krant dat „Suomi" naar IJmui- den toekwam en omdat ik dan niet meer met de trein hoefde te reizen, werd ik lid van „Suomi". Anderhalf jaar lang heb ik ge traind op het puntje van een voetbalveld. Het stelde niets voor. Inmiddels is de accommo datie bij „Suomi" een stuk ver beterd, maar voor de looptrain ingen nog niet geschikt. Die doe ik dan ook in Haarlem. In het Pirn Mulierstadion, of in het park van IJmuiden. Ik train een tot anderhalf uur per dag, behalve zondags. Dan heb ik meestal wedstrijden". Het was tijdens wedstrijden dat de ster van Olga langzaam maar zeker begon te rijzen. Zo liep ze op een avondwedstrijd in Pa pendal de 800 meter in 2.02.8 haar tot nu toe persoonlijk beste tijd. Ze won de 800 meter tijdens een internationale wedstrijd in Hannover in 2.03.5. Met andere woorden: ze haalde de limiet voor de Olympische Spelen in Montreal al tweemaal (Die li miet staat op 2.04, red.). Ook de limiet voor de 400 meter haalde ze eenmaal. Die grens ligt op 53.4. Olga liep 53.3. Die knappe tijd die ze in Papendal liep, her innert ze zich nog: „Ik heb nog nooit zo gemakkelijk gelopen als toen. Toen ik finishte nad ik nog erg vRel kracht over". Twee weken geleden trainde Olga op het tempolopen. „Ik liep zo hard als ik kon. Mijn tijd over 600 meter was 1.29.4 Als ik doorgegaan was, had ik op de 800 meter moeten uitkomen op twee minuten rond". Ook in er varing is Olga gegroeid. Vroeger liet ze zich nog wel eens inslui ten, maar zegt ze nu: „Ik heb gemerkt dat het een voordeel is als je groot bent. Dan heb je overzicht en dan laat je je niet zo snel wegduwen. Ik werk me er nu wel uit als ik denk dat ik har der moet". Aangezien Olga nogal eens last heeft van haar rug - „De pijn trekt dan in mijn been" - neeft ze dit jaar nauwelijks op de sprint kunnen trainen. Ook de vijfkamp mag ze niet meer doen. Verspringen en hoog springen zijn voor haar taboe omdat ze een holle rug heeft en een doorgezakte linkervoet. In haar trainingsschoenen draagt ze steunzolen. „Och, alles zal wel goed blijven. En ik hoop dat ik nog lang door kan gaan. Zeker nu het zo goed gaat. Ik heb er erg veel plezier in. Ook studeren en trainen gaat goed samen, vorig jaar had ik geen enkele onvol doende". i Olga Commandeur: een bliksemstart. BREDA - Zijn ster stijgt snel naar de hoogste toppen van het vaderlandse voetbal- firmanent. In Rotterdam- Zuid, waar het echte rood witte bloed nog door de aderen van velen gutst, noemen ze hem al liefkozend „Vreyssie". En dat betekent wat voor een nieuwkomer bij het object van volksvermaak nummer een van dat Rotterdamse stads deel: Feyenoord. Maar Martin vreysen - vorig seizoen nog P'jler van het op enkele hon derden meters van zijn ouder lijke woning spelende NAC - heeft dan ook direct zijn visi tekaartje afgegeven aan het fanatieke Rotterdamse voet- halvolk. Met de vriendschap pelijke duels meegerekend, scoorde hij reeds tienmaal voor zijn nieuwe broodheer. e vier treffers, die hij in de eompetitie voor zijn rekening aam, en weaardoor hij de lijst la" topscorers in de eredivisie trots aanvoert, spreken hen, die alles dat naar Feyenoord r,ekt een warm hart toedra- 8en, natuurlijk het meest aan. De op dit moment 19-jarige jvedanaar, die op 15-jarige ,tijd zijn debuut maakte in de keur-elf van NAC. vindt het natuurlijk enorm fijn, dat het altijd kritische publiek in de Rotterdamse kuip hem koes tert als een nieuwe parel uit het zuiden. Maar het blijft na tuurlijk een opmerkelijk feit, dat hij zich zo snel heeft aan gepast aan de altijd als zeer moeilijk omschreven mentali teit van de Feyenoord-selectie. Mannen als Rinus Bennaars, Frans Bouwmeester, Henk Groot en ook een Piet Kruiver hebben vroeger een jaar nodig gehad om te wennen, alvorens zij ruim rendement voor het elftal gingen opbrengen. Ta lenten als Wim Rijsbergen, Joop van Dalen en Wim Ee- verse zwoegden tegen de klip pen op om er te komen en pats... daar komt die „kleine blonde" uit Breda en maakt het even. Terwijl de meeste voetballers, die uit het zuiden naar clubs boven de Moerdijk trekken, barsten van de aan- assingsmoeilijkheden, voelt lartin Vreysen zich al hele maal thuis in de Feyenoord- elitegroep. Maar dat typeert Vreysen helemaal. Zelfbewust gaat hij door het leven. Vertelt, dat hij, wat het aanpassen aan de mentaliteit van de Rand stad betreft, veel heeft opges token van die dertig wedstrij den, die hij voor het Uefa- elftal speelde. Vreysen: „Daar leerde ik incasseren. En mee doen. Ook inzien, dat je er met voetbaltalent alleen met komt. Wil je hogerop, dan zul je ook moeten kunnen bluffen op be paalde momenten, brutaal kunnen zijn en een zekere BREDA-Martin Vrcij- sen heeft nog veel contact met de spelers van het eer ste van NAC. Logisch, want hij vertoeft in de kruidenierszaak, die hij samen met zijn moeder drijft, dagelijks op een steenworp afstand van de plaats waar de NAC'ers samenkomen voor de training. Maar ondanks het feit dat hij nog vele vrienden heeft bij NAC, zal dat hem er niet van weerhouden zondag als Feyenoord in de Rotterdamse Kuip tegen de Bredase ploeg speelt, er keihard tegen aan te gaan. „Ik ken die jongens allemaal erg goed, maar zondag als ik eenmaal in de wei sta, wil ik toch die twee punten hebben", aldus Martin Vreijsen, die Feijenoord ervoor zal waarwchuwen NAC niet te onderschat ten. „Ik weet zelf veel te goed, dat NAC kan stun ten. Dat de ploeg op de gekste momenten kan vlammen. Vandaar, dat we het niet té gemakkelij k op zullen moeten nemen". hardheid moeten kunnen op brengen. Dat speelt allemaal mee. Nu bij Feyenoord kijk ik nog wel eens mijn ogen uit wat sommige jongens flikken tij dens een wedstrijd of op de training. Maar ik doe gewoon of het normaal is". Velen heeft het verrast, dat nieuwkomer Vreysen bij Fe yenoord de voorkeur krijgt om die belangrijke elf-meter- trappen te nemen. In de com petitie verzilverde hij reeds drie strafschoppen in doelpun ten. Als een routinier versloeg hij vanaf elf meter tegen FC Utrecht Henriksen en tegen FC Amsterdam zelfs tweemaal de nog altijd zeer getructe Jan Jongbloed. Dick Schneider en Willy Kreuz waren oorspron kelijk aangewezen om voor Feyenoord de taak, die uiterste concentratie en koelbloedig heid vereist, voor dit seizoen op zich te nemen, maar tijdens het toernooi „Amsterdam 700" bleek dat Vreysen die kunst ook aardig verstaat. Vreysen: „Tegen FC Utrecht vroeg Schneider aan mij of ik die pe nalty wilde nemen. Eerst wilde hij het zelf doen, maar hij keek wat angstig. Toen zei Willem van Hanegem, dat ik hem maar moest nemen, omdat Dick hem toch naast zou schieten. Nu, toen ben ik er maar achter gaan staan". Vreysen vocht met NAC ja ren tegen de degradatie aan - een spook dat de Bredase club twee seizoenen achtereen op het nippertje wist te ontkomen - maar nu hij bij Feyenoord onder contract staat (voor twee jaar met een clausule dat hij na die periode niet meer dan zes ton mag opbrengen) wordt er maar aan een zaak gewerkt: het kampioenschap. Omdat alles wat ze doet, haar zonder moeite afgaat, heeft Olga haar zinnen gezet op de Olympi sche spelen, volgend jaar. „Ik wil daar graag naar toe. Niet dat ik daar al veel zal bereiken, maar daarna train ik lekker ver der, want over vier jaar zijn er weer spelen. Het is met mij ei genlijk allemaal ontzettend snel gegaan. Hans Keizer, de man die mij begeleidt, had ook niet ge dacht dat ik zo snel bij de top zou komen. Ik word overigens goed gecoacht door Hans Keizer en ook mijn medische begelei ding is goed in orde. Ik word eenmaal per week gemasseerd en ik heb regelmatig contact met dokter van Bakel van de KNAU", Olga Commandeur, een meisje dat steeds wil winnen - „Daarom win ik ook altijd" - maar haar verlies accepteert ais ze een betere loopster naast zich weet. Ze liep tot nu toe op offi ciële wedstrijden zeventien maal de 800 meter. Ze verloor op die afstand niet eenmaal. Om niet zo afhankelijk te zijn van haar vader wil ze zich binnen kort een brommertje aanschaf fen om naar het Haarlemse sta tion te pendelen. Van haar vader overigens heeft ze iets van haar talenten geërfd, want hij was in zijn actieve periode ook een man die alles won waaraan hij mee deed. De familie Commandeur ls inmiddels hard aan het sparen om de reis naar Montreal te kunnen bekostigen. Met negen man wil men Olga dan vergezel len. Mocht ze daar ook een me daille in de wacht slepen - en onmogelijk is dat niet, want waar Olga haar zinnen op zet Ook dan zal haar moeder haar dochter voorhouden: „Kind blijf jezelf. We hopen dat je blijft zoals je nu bent, leuk en spon taan". THEO VAESSEN Vreysen: „Die druk van hét kampioen moeten worden is toch wel erg groot. Als je met Feyenoord een wedstrijd ver liest, dan staat de hele boel op zijn kop, want het hele bedrijf is gericht op de titel. Worden we tweede dan schreeuwt ie dereen van een verloren sei zoen. Normaal eigenlijk, want we worden goed betaald". Vreysen mag dan wel een vor stelijk salaris verdienen voor een 19-jarige jongeling, maar toch zit hem iets dwars: de be lastingen in Nederland. Van daar dat hij al een beetje over het tweejarig contract bij Fe yenoord heen kijkt. Vreysen: „Ik houd het erop, dat over twee jaar de grenzen in Italië opengaan. Dat moet wel, wil len ze daar het voetbal gezond houden. En als ik gelijk heb, dan zou er wel eens een trein vol met voetballers uit Neder land naar Italië kunnen ver trekken, want daar zit nog heel wat geld. En tegen die tijd hoop ik vooraan in die trein te zitten". ROB VAN Deursen

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1975 | | pagina 21