„VREYSSIE": JE MOET OOK
WEL EENS KUNNEN BLUFFEN
DAGBLAD VOOR ZUIDWEST-NEDERLAND
o.s.
Middelpunt
Verandering
KOLKS
102
W-W
ijden ln
t de Lim-
de helft
igenstan-
0.18. Lo-
uit het
de jaren
i aanpas-
le water
reiniging.
heeft met
goed te
oldoende
r minder
terwijl
I blijft op
aal. Van-
k dit jaar
imburgse
van Ne-
kdueel of
RANDTS
it Martijn
Jteerde tot
|jn moest
jt afwer-
lig, dat ma
pde grote
„Hij" de
J de sterke
Ing om het
pver te la-
él beter te
wordt de
door be-
normale
hties" wel
|t nog een
let één SA
harten of
fj gewoon
lt één SA
dat goed
harten of
resp. vier
en, welke
t-n in resp.
Hij mag
I via: vier
is nodig
|dén
-ILARSKI
KAMPIOENE OLGA COMMANDEUR
„HET GAAT ERG GEMAKKELIJK"
De duizenden toeschou
wers in het Karis Kakis
stadion van Athene veer
den afgelopen zondag als
een man overeind toen een
Nederlands meisje, hoog op
de benen, een mannequin
gelijk, de 800 meter zege
vierend afsloot. De kenners
hadden het gezien: daar
liep een talent, waar men in
Europa de komende jaren
nog meer van zal horen.
Europese jeugdkampi
oene is nu al, de 16-jarige
Olga Commandeur uit IJ-
muiden en de toekomst
lacht haar toe. Zij heeft
grote mogelijkheden omdat
in haar ranke lichaam veel
talent schuilt.
Opmerkelijk toch dat de
Nederlandse atletiek we
reld dit jaar veel goede ver
richtingen heeft kunnen
rondsturen. Jong Neder
land telt weer mee op Eu
ropees atletiekniveau, met
meisjes als Mieke van
Doorn (hoogspringen),
Fieke Kans (800 m), Miriam
van Laar (vijfkamp), Ria
Staelman (discus) en Maria
Frederiks bij het versprin
gen.
Ook bij de jongens staan
er enkele talenten te drin
gen zoals Ruud Willart
(hoogspringen), Frank
Nusse (400 m horden),
Eltjho Schutter (polshoog),
Gerard Tebroke (5000 m)
en Jan van de Goolberg
(400 m).
De carrière van Olga
heeft een bliksemstart ge
kend. Het is alsof ze uit het
niets tevoorschijn is geko
men. Op 30 oktober wordt
ze pas 17 jaar en zij heeft al
enkele opmerkelijke pres
taties op haar naam staan.
Thuis, in de Napierstraat,
herinneren foto's en een
kast vol bekers aan succes
sen. Hoe ze al de dingen, die
in kort tijdsbestek op haar
afkomen, heeft verwerkt,
leest u hieronder.
IJMUIDEN - „Haar moeder noemt haar: „Het zonnetje in huis", en ze zegt ook: „Die
kleine duvel, zestien jaar en ze is al zo groot, in alle opzichten". Insiders uit de atletiekwereld
noemen haar „een onmiskenbaar talent" en ze zeggen ook: „Ze kan nog veel harder, want
hardlopen is haar aangeboren". Zelf zegt ze: „Alles wat ik doe als atlete gaat me erg
gemakkelijk af". Ze heeft dan ook alle clubrecords van „Suomi" in haar bezit, op de 1500
meter na, maar die afstand heeft ze nog nooit gelopen.
Olga Commandeur, 1 meter 67
lang, 130 pond, een knap ge
zichtje gemarkeerd door hal
flange blonde haren met een na-
tuuriijke lok op haar voorhoofd,
waaronder guitige zachtbruine
ogen, die de harde wereld ron
dom haar nog moeten ontdek
ken. Ze studeert aan de havo in
Umuiden en ze doet volgend
jaar eindexamen. Daarna wil ze
uitkijken naar een kantoor
baantje. Ze is de jongste uit een
gezin van vijf kinaeren, drie
meisjes twee jongens van wie er
drie zijn getrouwd, ze is erg
spontaan en ze lacht vaak haar
witte tanden bloot. Ze is goede
vriend met Piet, de parkiet die
haar, op verzoek, uitbundig kust
op haar hartvormige lippen. Ol
ga: „Hij is ontzettend lief, hij
duwt zijn kopje wel eens in mijn
mond.
Ze w as en is deze dagen het
stralende middelpunt in haar
familiekring, op school en in IJ-
muiden. Ze werd druk gefêteerd
en jubelend toegesproken, om
dat ze afgelopen zondag in
Athene Europees jeugdkampi
oene werd op de 800 meter. Af
gelopen zondag brak ze tijdens
de Europese jeuedatletiekkam-
ploenschappen als eerste het fi-
nishlmt in tweeën. Met speels
gemak en met een brede glim
lach op haar gezicht. „Ik ben er
me niet van bewust, maar als ik
win lach ik altijd. D an ben ik erg
ontspannen", legt ze uit. Daar,
in het zonovergoten
Kariskakis-stadion, behaalde
Olga Comrhandeur haar eerste
belangrijke titel in haar nog
jonge, maar wel opzienbarende
carrière. Vandaar ook dat voor
Olga geldt: „Wat goed is, komt
snel". Vertelt haar moeder,
woensdag nog zichtbaar nage
nietend van het succes van haar
jongste dochter: „We zaten zon
dag thuis gespannen naar de ra
dio te luisteren. Normaal gaan
mijn man en ik altijd met Olga
mee, maar deze reis was te duur.
Om halfvijf kwam het bericht
door dat ze had gewonnen- ik
gaf me een brul en riep: „Ze
heeft het
De woonkamer van het gezin
Commandeur was afgelopen
woensdag een waar bloemenpa-
radijs. Kleurige en geurige feli
citaties van kennissen en vrien
den die ook onder de bekoring
waren geraakt van Olga's schit
terende prestaties. Tussen die
bloemenpracht en een fruit
mand de beker, „omgord" met
de gouden medaille, met een in
scriptie In Griekse lettertekens.
Tastbare herinneringen aan een
„gouden" 800 meter in het verre
Griekenland. De eerste telegra
fische gelukwens in Athene
kwam van het gemeentebestuur
van Velsen. Het zou de voorbode
vormen van nog veel meer gelu
kwensen. die Olga bij haar
thuiskomst overweldigden.
Want toen ze die dinsdagmiddag
op Schiphol arriveerde, kon ze
haar ogen niet geloven. „Ik had
gedacht dat mijn vader, moeder
en een broer me zouden komen
afhalen. Meer niet. Maar zij
hadden een hele aanhang bij
zich, tot ooms en tantes toe. En
ik moest en zou de beker en de
medaille laten zien. 's Avonds
liep het thuis storm. Ik was
doodmoe, maar als ik even naar
bed wilde, stonden er weer men
sen aan de deur. Ik vond het
machtig, hartstikke leuk, hoor.
Ik heb wel voor vandaag
(woensdag) vrij gevraagd van
school, vanmorgen heerlijk uit
geslapen".
Op die zondag dat Olga goud
pakte, veranderde er iets in haar
leven. Niet dat ze zich daarvan
reeds bewust is. Maar met die
prestatie is de jonge atlete, zeker
in Nederland, in een klap be
roemd geworden. Met haar
ranke figuur en haar veerkrach
tige tred is ze bovendien zeer fo
togeniek, hetgeen inhoudt dat ze
een geliefd onderwerp is en zal
worden van diverse tijdschrif
ten. Want Olga is op atletiekge-
bied bepaald geen eendagsvlieg
en in de drie en een half jaar dat
ze meeloopt heeft ze ai flink van
zich doen spreken. Ze werd
„ontdekt" door Joop van Rijn,
haar gymleraar op de havo. Het
viel hem op dat ze als eerste-
klasleerlinge erg behendig en
snel was op de trimbaan. Olga:
„Hij vroeg me of ik bij een atle-
tiekclub was. Ik wist nauwelijks
wat atletiek inhield. Interes
seerde me er niet voor. Ik wist
bijvoorbeeld ook niet dat je een
goede accommodatie nodig hebt
om prestaties te kunnen leveren.
Ik ging naar de atletiekvereni
ging „Holland" in Haarlem. Na
een maand proef, las ik in de
krant dat „Suomi" naar IJmui-
den toekwam en omdat ik dan
niet meer met de trein hoefde te
reizen, werd ik lid van „Suomi".
Anderhalf jaar lang heb ik ge
traind op het puntje van een
voetbalveld. Het stelde niets
voor. Inmiddels is de accommo
datie bij „Suomi" een stuk ver
beterd, maar voor de looptrain
ingen nog niet geschikt. Die doe
ik dan ook in Haarlem. In het
Pirn Mulierstadion, of in het
park van IJmuiden.
Ik train een tot anderhalf uur
per dag, behalve zondags. Dan
heb ik meestal wedstrijden".
Het was tijdens wedstrijden dat
de ster van Olga langzaam maar
zeker begon te rijzen. Zo liep ze
op een avondwedstrijd in Pa
pendal de 800 meter in 2.02.8
haar tot nu toe persoonlijk beste
tijd. Ze won de 800 meter tijdens
een internationale wedstrijd in
Hannover in 2.03.5. Met andere
woorden: ze haalde de limiet
voor de Olympische Spelen in
Montreal al tweemaal (Die li
miet staat op 2.04, red.). Ook de
limiet voor de 400 meter haalde
ze eenmaal. Die grens ligt op
53.4. Olga liep 53.3. Die knappe
tijd die ze in Papendal liep, her
innert ze zich nog: „Ik heb nog
nooit zo gemakkelijk gelopen als
toen. Toen ik finishte nad ik nog
erg vRel kracht over".
Twee weken geleden trainde
Olga op het tempolopen. „Ik liep
zo hard als ik kon. Mijn tijd over
600 meter was 1.29.4 Als ik
doorgegaan was, had ik op de
800 meter moeten uitkomen op
twee minuten rond". Ook in er
varing is Olga gegroeid. Vroeger
liet ze zich nog wel eens inslui
ten, maar zegt ze nu: „Ik heb
gemerkt dat het een voordeel is
als je groot bent. Dan heb je
overzicht en dan laat je je niet zo
snel wegduwen. Ik werk me er
nu wel uit als ik denk dat ik har
der moet".
Aangezien Olga nogal eens
last heeft van haar rug - „De
pijn trekt dan in mijn been" -
neeft ze dit jaar nauwelijks op
de sprint kunnen trainen. Ook
de vijfkamp mag ze niet meer
doen. Verspringen en hoog
springen zijn voor haar taboe
omdat ze een holle rug heeft en
een doorgezakte linkervoet. In
haar trainingsschoenen draagt
ze steunzolen. „Och, alles zal
wel goed blijven. En ik hoop dat
ik nog lang door kan gaan. Zeker
nu het zo goed gaat. Ik heb er erg
veel plezier in. Ook studeren en
trainen gaat goed samen, vorig
jaar had ik geen enkele onvol
doende".
i Olga Commandeur: een bliksemstart.
BREDA - Zijn ster stijgt
snel naar de hoogste toppen
van het vaderlandse voetbal-
firmanent. In Rotterdam-
Zuid, waar het echte rood
witte bloed nog door de aderen
van velen gutst, noemen ze
hem al liefkozend „Vreyssie".
En dat betekent wat voor een
nieuwkomer bij het object van
volksvermaak nummer een
van dat Rotterdamse stads
deel: Feyenoord. Maar Martin
vreysen - vorig seizoen nog
P'jler van het op enkele hon
derden meters van zijn ouder
lijke woning spelende NAC -
heeft dan ook direct zijn visi
tekaartje afgegeven aan het
fanatieke Rotterdamse voet-
halvolk. Met de vriendschap
pelijke duels meegerekend,
scoorde hij reeds tienmaal
voor zijn nieuwe broodheer.
e vier treffers, die hij in de
eompetitie voor zijn rekening
aam, en weaardoor hij de lijst
la" topscorers in de eredivisie
trots aanvoert, spreken hen,
die alles dat naar Feyenoord
r,ekt een warm hart toedra-
8en, natuurlijk het meest aan.
De op dit moment 19-jarige
jvedanaar, die op 15-jarige
,tijd zijn debuut maakte in
de keur-elf van NAC. vindt het
natuurlijk enorm fijn, dat het
altijd kritische publiek in de
Rotterdamse kuip hem koes
tert als een nieuwe parel uit
het zuiden. Maar het blijft na
tuurlijk een opmerkelijk feit,
dat hij zich zo snel heeft aan
gepast aan de altijd als zeer
moeilijk omschreven mentali
teit van de Feyenoord-selectie.
Mannen als Rinus Bennaars,
Frans Bouwmeester, Henk
Groot en ook een Piet Kruiver
hebben vroeger een jaar nodig
gehad om te wennen, alvorens
zij ruim rendement voor het
elftal gingen opbrengen. Ta
lenten als Wim Rijsbergen,
Joop van Dalen en Wim Ee-
verse zwoegden tegen de klip
pen op om er te komen en
pats... daar komt die „kleine
blonde" uit Breda en maakt
het even. Terwijl de meeste
voetballers, die uit het zuiden
naar clubs boven de Moerdijk
trekken, barsten van de aan-
assingsmoeilijkheden, voelt
lartin Vreysen zich al hele
maal thuis in de Feyenoord-
elitegroep. Maar dat typeert
Vreysen helemaal. Zelfbewust
gaat hij door het leven. Vertelt,
dat hij, wat het aanpassen aan
de mentaliteit van de Rand
stad betreft, veel heeft opges
token van die dertig wedstrij
den, die hij voor het Uefa-
elftal speelde. Vreysen: „Daar
leerde ik incasseren. En mee
doen. Ook inzien, dat je er met
voetbaltalent alleen met komt.
Wil je hogerop, dan zul je ook
moeten kunnen bluffen op be
paalde momenten, brutaal
kunnen zijn en een zekere
BREDA-Martin Vrcij-
sen heeft nog veel contact
met de spelers van het eer
ste van NAC. Logisch,
want hij vertoeft in de
kruidenierszaak, die hij
samen met zijn moeder
drijft, dagelijks op een
steenworp afstand van de
plaats waar de NAC'ers
samenkomen voor de
training.
Maar ondanks het feit
dat hij nog vele vrienden
heeft bij NAC, zal dat hem
er niet van weerhouden
zondag als Feyenoord in
de Rotterdamse Kuip
tegen de Bredase ploeg
speelt, er keihard tegen
aan te gaan. „Ik ken die
jongens allemaal erg
goed, maar zondag als ik
eenmaal in de wei sta, wil
ik toch die twee punten
hebben", aldus Martin
Vreijsen, die Feijenoord
ervoor zal waarwchuwen
NAC niet te onderschat
ten. „Ik weet zelf veel te
goed, dat NAC kan stun
ten. Dat de ploeg op de
gekste momenten kan
vlammen. Vandaar, dat
we het niet té gemakkelij k
op zullen moeten nemen".
hardheid moeten kunnen op
brengen. Dat speelt allemaal
mee. Nu bij Feyenoord kijk ik
nog wel eens mijn ogen uit wat
sommige jongens flikken tij
dens een wedstrijd of op de
training. Maar ik doe gewoon
of het normaal is".
Velen heeft het verrast, dat
nieuwkomer Vreysen bij Fe
yenoord de voorkeur krijgt om
die belangrijke elf-meter-
trappen te nemen. In de com
petitie verzilverde hij reeds
drie strafschoppen in doelpun
ten. Als een routinier versloeg
hij vanaf elf meter tegen FC
Utrecht Henriksen en tegen
FC Amsterdam zelfs tweemaal
de nog altijd zeer getructe Jan
Jongbloed. Dick Schneider en
Willy Kreuz waren oorspron
kelijk aangewezen om voor
Feyenoord de taak, die uiterste
concentratie en koelbloedig
heid vereist, voor dit seizoen
op zich te nemen, maar tijdens
het toernooi „Amsterdam 700"
bleek dat Vreysen die kunst
ook aardig verstaat. Vreysen:
„Tegen FC Utrecht vroeg
Schneider aan mij of ik die pe
nalty wilde nemen. Eerst wilde
hij het zelf doen, maar hij keek
wat angstig. Toen zei Willem
van Hanegem, dat ik hem maar
moest nemen, omdat Dick hem
toch naast zou schieten. Nu,
toen ben ik er maar achter
gaan staan".
Vreysen vocht met NAC ja
ren tegen de degradatie aan -
een spook dat de Bredase club
twee seizoenen achtereen op
het nippertje wist te ontkomen
- maar nu hij bij Feyenoord
onder contract staat (voor
twee jaar met een clausule dat
hij na die periode niet meer
dan zes ton mag opbrengen)
wordt er maar aan een zaak
gewerkt: het kampioenschap.
Omdat alles wat ze doet, haar
zonder moeite afgaat, heeft Olga
haar zinnen gezet op de Olympi
sche spelen, volgend jaar. „Ik
wil daar graag naar toe. Niet dat
ik daar al veel zal bereiken,
maar daarna train ik lekker ver
der, want over vier jaar zijn er
weer spelen. Het is met mij ei
genlijk allemaal ontzettend snel
gegaan. Hans Keizer, de man die
mij begeleidt, had ook niet ge
dacht dat ik zo snel bij de top
zou komen. Ik word overigens
goed gecoacht door Hans Keizer
en ook mijn medische begelei
ding is goed in orde. Ik word
eenmaal per week gemasseerd
en ik heb regelmatig contact met
dokter van Bakel van de
KNAU",
Olga Commandeur, een meisje
dat steeds wil winnen -
„Daarom win ik ook altijd" -
maar haar verlies accepteert ais
ze een betere loopster naast zich
weet. Ze liep tot nu toe op offi
ciële wedstrijden zeventien
maal de 800 meter. Ze verloor op
die afstand niet eenmaal. Om
niet zo afhankelijk te zijn van
haar vader wil ze zich binnen
kort een brommertje aanschaf
fen om naar het Haarlemse sta
tion te pendelen. Van haar vader
overigens heeft ze iets van haar
talenten geërfd, want hij was in
zijn actieve periode ook een man
die alles won waaraan hij mee
deed.
De familie Commandeur ls
inmiddels hard aan het sparen
om de reis naar Montreal te
kunnen bekostigen. Met negen
man wil men Olga dan vergezel
len. Mocht ze daar ook een me
daille in de wacht slepen - en
onmogelijk is dat niet, want
waar Olga haar zinnen op zet
Ook dan zal haar moeder haar
dochter voorhouden: „Kind blijf
jezelf. We hopen dat je blijft
zoals je nu bent, leuk en spon
taan".
THEO VAESSEN
Vreysen: „Die druk van hét
kampioen moeten worden is
toch wel erg groot. Als je met
Feyenoord een wedstrijd ver
liest, dan staat de hele boel op
zijn kop, want het hele bedrijf
is gericht op de titel. Worden
we tweede dan schreeuwt ie
dereen van een verloren sei
zoen. Normaal eigenlijk, want
we worden goed betaald".
Vreysen mag dan wel een vor
stelijk salaris verdienen voor
een 19-jarige jongeling, maar
toch zit hem iets dwars: de be
lastingen in Nederland. Van
daar dat hij al een beetje over
het tweejarig contract bij Fe
yenoord heen kijkt. Vreysen:
„Ik houd het erop, dat over
twee jaar de grenzen in Italië
opengaan. Dat moet wel, wil
len ze daar het voetbal gezond
houden. En als ik gelijk heb,
dan zou er wel eens een trein
vol met voetballers uit Neder
land naar Italië kunnen ver
trekken, want daar zit nog heel
wat geld. En tegen die tijd
hoop ik vooraan in die trein te
zitten".
ROB VAN Deursen