Jicqi' ^line en Annemiek hielden
recreanten in „De Vogel" bezig
Karei Pleunis ver
dwijnt uit het doel
Albert Peersman past
ii strenge selectie toe
INGESPREKMET.
EX-VVSTEEN EN TERN
Jacqueline Fruytier en Annemiek Menu
GERDI
PREGER
DONDERDAG 28 AUGUSTUS 1975
HENGSTDIJK - Ze zochten eigenlijk werk om er hun
vakantie van te kunnen betalen, maar dat is toch mooi alle
maal anders uitgepakt. Vakantiewerk werd het echter wel.
In de ruimste zin van het woord. Maar Jacqueline Fruytier
uit Pauluspolder en Annemiek Menu uit Kloosterzande zijn
als leden van het recreatieteam van het recreatiegebied „De
Vogel" in Hengstdijk nooit zo rijk geworden, dat ze er van op
vakantie konden gaan. Of 't ze veel kan schelen? „Welnee",
verklaren ze allebei lachend, „toen we er het vorig jaar mee
begonnen vonden we het zo leuk, dat we het dit jaar weer
hebben gedaan".
We zitten op een bloedhete
augustus-dag (weet u nog wel,
die warmte-uitputtingsslag, die
velen van ons eindelijk deed in
zien, waarom mensen in warme
landen niet altijd even vlug en
actief zijn) in de kantine van dé
Vogel. Een leuke kantine, daar
niet van. Maar m'n jurk plakt
daarbinnen aan m'n rug en ik zie
tot m'n stomme verbazing men
sen in deze temperatuur vrijwil
lig naar binnen gaan om er wat
rond te hangen of met één van de
apparaten te spelen.
Jacqueline en Annemiek zijn
net binnen komen waaien. Puf
fend, hijgend en stralend. Hoe
kan het ook anders, als je net
allebei bent geslaagd voor je
havo, 18 jaar bent en op 't punt
staat naar de Pedagogische
Academie te gaan. Jacqueline
(donker haar, een paardestaart
uit de jaren vijftig en ondeu
gende groene ogen) gaat naar
Breda en Annemiek (half-lang
middelblond haar, tikje gere
serveerder, lief gezicht) naar
Etten-Leur. Tussen alle voorbe-
bij betrokken zijn. Ze reiken
kaarten uit, houden zich bezig
met de puntentelling, kopen de
prijzen, nemen geld in ont
vangst, zitten in jury's en moe
ten vooral gemoederen sussen,
als de hitte van de strijd de oor
delen van de medespelers wat
minder objectief heeft gemaakt.
„Tja, tact moet je wel heb
ben", grinnikt Annemiek, „je
moet veel opvangen en proberen
alles in goede banen te leiden.
■m-
reidende werkzaamheden door
vinden ze toch nog tijd om va
kantiegangers en al diegenen die
er zinkin hebben, te helpen zich
te vermaken met allerlei moge
lijke en onmogelijke evenemen
ten en spelletjes. Fietstochten,
sport- en spelmiddagen, wan
deltochten, viswedstrijden,
auto-rally's, zang- en muzie-
kwedstrijden, dansdemonstra-
ties etc. Allemaal gebeurtenis
sen waar Jacqueline en Anne
miek, als leden van het in totaal
uit ongeveer 30 mensen, be
staande recratieteam, zijdelings
Vooral als de meningen verschil
len en deelnemers denken, dat ze
verkeerd beoordeeld zijn. Dan
valt het niet altijd mee om de
vrede te bewaren en kun je van
alles naar je hoofd geslingerd
krijgen". „Maar we komen er al
tijd wel weer uit hoor", zegt
Jacqueline troostend, „hoewel
dat met die knullen van zo'n jaar
of 14 niet altijd even makkelijk
is".
De spelmiddagen vinden we
het leukst, zegt Annemiek, ter
wijl ze haar buurvrouw even
aankijkt, die instemmend knikt,
„dat is met kinderen van onge
veer 5 a 6 jaar tot een jaar of 14.
Dat is echt enig. Vooral de kin
deren, die hier vaker komen
kamperen, vinden het leuk als ze
een bekende zien. Ze zijn ook
vaak heel spontaan. We doen al
lerlei spelletjes met ze. Estafette
bijvoorbeeld, hardlopen, hinke
len, met knikkers lopen en na
tuurlijk ook veel balspelletjes.
En als het slecht weer is gaan we
naar binnen in de kantine en
spelen Memory, Mens-erger-
je-niet of iets dergelijks. Of we
gaan sjoelen. Nee, die spelletjes
bedenken we niet zelf. Die krij
gen we op van Otto. Otto, de heer
O.W.A. Vosveld, ambtenaar
Jeugd- en Sportzaken in Honte-
nisse", zeggen ze plechtig, „is
onze leider en algemeen organi
sator. Via hem zijn we ook hier
terecht gekomen", leggen ze uit
en vertellen dat Otto Vosveld
eveneens hun volleybaltrainer
is. Toen ze hem het vorig jaar
vroegen of hij geen vakantie
werk voor hen wist, verwees hij
hen naar De Vogel. Nu komen ze
voor het tweede jaar gemiddeld
zo'n 3 maal per week assisteren
bij de evenementen (a ƒ5,- per
evenement), waar niet alleen de
vaste kampeerders van harte
welkom zijn, maar ook mensen
uit de streek. De kaart- bingo-
en dansavonden vallen buiten
de bemoeienissen van het re
creatieteam, omdat die worden
georganiseerd door mensen uit
de kantine.
Het eigenlijke seizoen van
Jacqueline en Annemiek begint
meestal met de wandel-avond
vierdaagse, die dit jaar op 10
juni viel, terwijl de autorally
van 10 augustus zo'n beetje de
afsluiting vormde. Toch nog een
hele hap, want de meisjes heb
ben zich voOjT dit werk opgege
ven en willen dan ook zoveel
mogelijk beschikbaar zijn. Vo
rig jaar trad Jacqueline zelfs op
als vervangster van Otto Vos
veld en dit jaar kwam deze ver
antwoordelijkheid op de schou
ders van Annemiek terecht.
Maar met vakanties wordt reke
ning gehouden, want Annemiek
heeft er een week Frankrijk op
zitten en bij Jacqueline gloeit
het bruin van de Italiaanse zon
nog na op haar huid.
Doen ze het volgend jaar weer
mee? „Als het enigszins moge
lijk is wel", zeggen ze allebei,
„mkar je hebt best kans dat dit
soort werk in de toekomst door
beroepsmensen gedaan moet
worden. Dit jaar hebben er al
wat recratieleiders hier stage ge
lopen". Dat is allemaal van later
zorg. Voorlopig hebben de beide
dames de handen vol met de
voorbereidingen voor hun
nieuwe meer zelfstandige leven
„op kamers". „Ik moet nog gor
dijnen maken", verzucht Anne
miek. „En ik ben bezig met kus
sens", zegt Jacqueline, „eerlijk,
er komt nog hartstikke veel voor
kijken".
Gerdi Preger
ST.-JANSTEEN - De 22-
jarige Karei Pleunis uit St.-
Jansteen die in de jaren '70
als doelman een grote voet
balloopbaan tegemoet ging -
van het Al-juniorenteam van
VV STEEN stootte hij me
teen door naar het eerste
team van Zeeuwsch-
Vlaanderen enigste tweede
klasser Terneuzen zal de
komende voetbalcompetitie
'75-'76 die over enkele weken
%.j j
A: 'j - Er heerste vorige week donderdagmiddag weinig
bedrijvigheid rond het tuinhok van de bekende Axelse dui-
veniiefhebber Albert Peersman aan de Prins Hendrikstraat
no, 50. Enerzijds leende het weer er zich ook niet voor, bij
mijn aankomst regende het pijpestelen, anderzijds heeft
Peersman niet zoveel duiven. Veertien jonge duiven en zeven
koppels oude duiven, maar laatstgenoemde zitten opgeslo
ten en vliegen dus helemaal niet uit. Dit komt niet omdat de
duiven ziek zijn, maar gewoon door het feit dat hij vorig jaar
is verhuisd. Overtesten lukte niet, dus zijn ze nog uitsluitend
geschikt voor de kweek. Zeven koppels heeft Peersman nog
overgehouden van zijn oude garde, de rest werd verkocht.
Waf hijzelf heeft gehou
den, zijn naar zijn mening de
beste uit een kolonie, en ie
dere melker kan dat weten,
jarenlarig furore maakte,
towel op de Fond als op de
raidfond door zowel in
Kring,- als in Provinciaal
terband talrijke kopprijzen
te winnen, met name een
drietal doffers
Peersman's duiven stammen
a'len af van het ras van de Belgi-
sctle kampioen Stichelhout,
verkregen, via Jo Wentzler uit
stoppeldijk en plaatsgenoot Jan
e Visser. Met de duiven van dit
as heeft hij in het verleden al
vete successen behaald, op vrij-
et iedere afstand. Onder an-
"ere werd hij in 1966 de auto-
nnaar in de Nationale over-
vlucht vanuit Angoulème,
ntopjaarvoor hem, waarin hij
2eIfde wedvlucht van het
Wtaentrum ^as van Gent de
"Prijs en verder in provin
ciale wedvluchten enkele gou
den horlogens won. Van dit ras
zitten bij verschillende liefheb
bers in en buiten Zeeuwsch-
Vlaanderen, duiven, gekocht bij
Peersman, die goed presteren.
Geen spel dus dit jaar voor
hem met de oude duiven, wel
met de jonge, die het redelijk
goed doen. Als bewijs daarvan
de eerste prijs in de provinciale
wedvlucht vanuit Dourdan' op
27 juli. Deze blauwe duivin, die
'27 is vijf keer in wedvluchten
ingezet en heeft ook vijfmaal een
prijs gevlogen. De provinciale
overwinning leverde hem be
halve de hoofdprijs een fiets en
de eerste koningspoule op. De
duivin was ook in Kring Cen
trum Zeeuwsch-Vlaanderen de
snelste tegen 1628 mededingers:
„Ik had in het provinciaal con
cours vier duiven mee, maar al
leen deze voor de hoofdprijs ge
rekend, dat is het bewijs dat ik
hem vol vertrouwen verachtte.
Dat je persde eerste prijs vliegt
is geluk. Toch had ik nog vroeger
kunnen klokken als ik op mijn
hok was geweest maar dat was
niet het geval. Ik zat in huis en
toen ik erheen liep, schrok de
duivin en bleef daarna nog en
kele minuten rondvliegen.
Peersman heeft dus nog veer
tien jonge duiven: „Ik heb er dit
jaar niet meer gehad. Mijn eerste
ronde jonge duiven heb ik ver
kocht en heb er dus geen enkele
verspeeld in de wedvluchten.
Voor de Derby Tilburg vanuit
Orleans gaan er vanavond zeven
of acht in de mand, van enkele
verwacht ik wej een redelijke
prestatie. Maar mijn twee beste
zet ik niet in deze wedvlucht.
Die maak ik klaar voor Cha-
teaurouy en verder Bourges".
De jonge duiven worden door
Peersman niet gespaard: „Die
moeten bij'mij alle wedvluchten
kunnen doen. Ik pas een hele
strenge selectie toe. Duiven, die
na een vlucht zwaar vermoeid
thuiskomen worden niet gehou
den. Uit zwakkelingen kun je
geen goede duiven kweken".
Peersman is zowat vijftig jaar
melker. Hij bezat al duicen toen
hij tien jaar oud was. Dat was
toen in het buurtschap Stoppel
dijk. Slechts een jaar of vier was
hij zonder, toen hij in Rotterdam
woonde. Terug in Zeeuwsch-
Vlaanderen schafte hij er op
nieuw aan en woont nu zo'n vij
fentwintig jaar in Axel.
Over het luchtprogramma is
hij over het algemeen tevreden:
„Toch zou ik wel meer een
Dourdanvlucht willen hebben,
ik ben eigenlijk geen
„Quievraih-voorstander" van
het provinciale spel, waar ik
graag aan mee doe".
Dat hij er op zicht ook de
goede duiven weet uit te halen,
bleek vorig jaar toen hij bij een
andere liefhebber op bezoek
was. Na wat praten nodigde
deze hem uit voor een kijkje op
de duivenhokken: „Ja", zei ik,
„maar geef dan een mandje mee,
dat zal ik er de tien beste uitha
len. Het lukte me nog ook. Als je
die tien mee zou nemen, dan zou
ik mijn beste vliegers ineens
kwijt zijn was zijn commen
taar".
Zichtbaar tevreden denkt
Peersman terug aan wat hij
noemt „mijn mooiste prestatie",
geleverd door de eertijds be
roemde '06. Een doffer uit het
jaar 1967, die nu nog in het
kweekhok zit. De vader daarvan
is van 1960 en die heb ik ook nog.
Dat is eigenlijk de stamvader
van het gehele hok. Nu ik was
toen met een kennis op vakantie
in Duitsland. Mijn '06 was inge-
korf d voor een wedvlucht vanuit
Ruffec. Een ander had dat voor
me gedaan op zijn verzoek en
zou hem bij thuiskomst ook
„klokken". Het was toen smoor-
heet en er stond een noord
oosten wind. Ik zeg tegen mijn
vriend die duif zou best wel eens
de eerste prijs kunnen vliegen
met dit zware weer. Toen ik later
thuiskwam hoorde ik dat inder
daad de eerste prijs had gewon
nen met een voorsprong van
twintig minuten.
CEES DE ZEEUW
van start gaat, niet meer on
der de lat te vinden zijn. Ka-
rel Pleunis in die jaren gere
kend tot Zeelands beste
jeugddoelman, buiten VV
Terneuzen toonden ook tal
van Belgische verenigingen
interesse voor het grote ta
lent van VV STEEN, wil het
nu als onderwijzer wat rusti
ger aan gaan doen. Hij zegt:
„Voetballen was en is voor
mij nog altijd een hobby. Dat
wil zeggen dat ik er plezier in
moet hebben, en zou gauw als
dat verdwenen is hoeft het
voor mij niet meer. De spel
vreugde, vooral bij de ama
teurs moet prevaleren. Vorig
jaar was er dat voor mij bij
VV Terneuzen niet meer bij".
Voor hem reden genoeg om er
een punt achter te zetten. Dat
houdt echter niet in voor
goed. Karei Pleunis: „Als ze
in Terneuzen met keepers
problemen komen te zitten
ben ik altijd nog bereid ze de
helpende hand toe te steken.
Karei Pleunis begon zijn
voetballoopbaan als pupil bij de
voetbalvereniging STEEN,
waar hij reeds al op vrij jonge
leeftijd zich onder de lat in de
kijker speelde. Op 16-jarige
leeftijd debuteerde hij in het
eerste team van de A-junioren
van VV STEEN. Dat was geen
verrassing, want ook af in
B-junioren maakte hij al deel uit
van de Zeeuwse juniorenselec
tie. Karei Pleunis maakte naam,
'in die tijd groeide hij in elke
wedstrijd naar een grote hoogte.
Met de Zeeuwse selectie speelde
Karei Pleunis verschillende
wedstrijden tegen andere selec
ties. Daarover zegt hij: „Het
verblijf in Zeist met de Zeeuwse
selectie is voor mij altijd een
mooie herinnering geweest".
Onder leiding van bekende na
men zoals Ron Groenewoud (nu
manager van FC Groningen),
Siem Plooyer en George Kessler
werd de Zeeuwse selectie on
derhanden genomen. Dat alles
vond plaats in de jaren '70-'72,
een periode waarin Karei Pleu
nis het AI-juniorendoel van VV
Steen verdedigde. 'Het bleef niet
alleen bij de Al-junioren, de
toen werkende STEEN-trainer
Van Eek zat niet met de handen
in het haar toen doelman Frans
d'Hooghe geblesseerd raakte.
Karei Pleunis nam zijn plaats
onder de lat in, en liet een grote
indruk achter. Verschillende Be
lgische verenigingen kwamen
als „gieren op hun prooi" af,
maar het grote jeugdtalent bleef
waar hij was. Ook toen hij tegen
het einde van de competitie '71-
'72 moeilijkheden kreeg met het
toenmalige bestuur van VV
STEEN. Dat betekende echter
wel dat hij er bij VV STEEN een
punt achter zette, maar zich niet
voor enkele Belgische franks
aan een clubje over de grens liet
verkopen. Pleunis: „In het r-
leden zijn daar al voorbeelden
genoeg van geweest. „Voor Ka-
rel Pleunis brak er toen een
voetballoze competitie - '72-'73
aan, waarin hij zijn conditie op
peil hield door het veelvuldig
beoefenen van de volleybal-
sport. In die jaren.studerend aan
de havo in Terneuzen kwam hij
in contact met tal van spelers die
bij de VV Terneuzen speelden.
Voor hun, maar ook voor het be
stuur van VV Terneuzen was
Karei Pleunis geen onbekende
meer. Toen de voetbalvereni
ging Terneuzen aan het einde
van de competitie '72-'73 zijn
doelman Rob Grübben naar het
Belgische Boom zag vertrekken,
toonde men bijzonder veel be
langstelling voor hem. Terecht,
in hem zag men voor Grübben
een waardige opvolger. VV
Terneuzen-trainer Cas Hu
bregtse had hem bij VV STEEN
al verschillende keren aan het
werk gezien, en wist bijzonder
goed wat hij nu onder de lat
kreeg. Een handicap zou mis
schien kunnen zijn dat Karei
Pleunis een jaartje had stil gele
gen. Zelf zegt hij daarover: „Cas
Hubregtse is voor mij een goede
en vooral grote trainer geweest,
en heeft me er bijzonder snel bo
venop gebracht. Wat die man
aan oefenstof heeft, heeft op mij
een geweldige indruk achter ge
laten. Het was alleen jammer
dab hij aan het einde van de
competitie '73-'74 naar Feye-
noord vertrok. Voor mij is het
een trainer cue net met zijn ca-
Eaciteiten nog heel ver kan
rengen". Zijn eerste competitie
bij Terneuzen werd voor Karei
Pleunis meteen een groot succes.
In de slotfase daarvan kwam
Terneuzen net een punt tekort
om voor promotie naar de eerste
klasse in aanmerking te komen.
Een gevoelig verlies voor Ter
neuzen was echter wel toen aan
het einde van de competitie Ri-
nus Polderman naar Willem II
vertrok. Pleunus: „De aanval bij
Terneuzen was volledig afge
stemd op Polderman, en dat was
de competitie daarop volgend
duidelijk merkbaar".
Roel Kattouw kwam als op
volger voor Cas Hubregtse, en
zonder Polderman in de aanval
stond Terneuzen een moeilijk
seizoen te wachten. Dat kwam
ook duidelijk naar voren. Pleu
nis: „Het maken van doelpunten
was nu een erg moeilijke zaak
We verloren dan ook talloze
wedstrijden met een klein ver
schil, alhoewel we toch vaak het
beste van het spel hadden".
Karei Pleunis wist nu echter
wel wat tweede klasse voetbal
betekende, en liep er o.a. een
neusbeenbreuk op. „Als keeper
neem je bepaalde risico's, en
daarvoor wordt je door de
scheidsrechters onvoldoende
beschermd. Ik ben nu onderwij
zer en wil die taak naar behoren
uitvoeren. Gezien de risico's als
doelman heb ik er een punt ach
ter gezet".
Het komende seizoen heeft
oud-speler Hanne van der
Hoofdt Terneuzen onder zijn
hoede. Pleunis: „Voor mij is
Hanne van der Hoofdt een grote
voetballer, maar als trainer niet
de juiste man op de juiste plaats.
Een trainer van een tweede klas
ser moet wel over de benodigde
papieren beschikken". Ondanks
dat Karei Pleunis de actieve
voetbalsport vaarwel heeft ge
zegd, blijft hij er toch nog nauw
bij betrokken. Pleunis: „Tijdens
mijn studie voor onderwijzer
aan de pedagogische akademie
in Oudenbosch heb ik tevens de
cursus gevolgd voor jeugdsport-
1 eider en het ABO-diploma".
Met die papieren op zak is Karei
Pleunis opnieuw bij VV STEEN
gaan werken. Pleunis: „De
KNVB moest de verenigingen
verplicht stellen om hun jeugd
leiders zeker de cursus Alge
mene Basis Opleiding te laten
volgen. ER lopen teveel mensen
rond die onvoldoende inzicht
hebben op het gebied van jeugd-
leiding".
De voetbalvereniging STEEN
mag zich gelukkig prijzen zo ie
mand in hun midden te hebben.
Buiten dat heeft Karei Pleunis
ook het scheidsrechters-shirt
aangetrokken, de voetbalsport
is voor hem uiteindelijk ook niet
onbekend meer. Verder heeft hij
bij VV STEEN ook de keeper
straining op zich genomen. Na
enkele jaren heeft Karei Pleunis
dus opnieuw het oude nest weer
opgezocht, waar hij het momen
teel helemaal naar zijn zin heeft.
Echter niet als doelman, al telt
Frans d'Hooghe - de huidige
STEEN-doelman al de nodige
jaartjes. De STEEN-aanhang
hoopt Karei Pleunis nog eens
onder de lat te zien. Zijn nog
maar 22-jarige leeftijd is zeker
geen obstakel. In STEEN weet
men heel goed, dat men met Ka-
rel Pleunis onder de lat zonder
meer een klasse doelman heeft.
PIET DE Mflyyj
