GRENZEN EN CULTUUR
Monumenten
vroeger en nu
mM
Franse beelden
DICHTERLIJKE ADERS
miiiiwj
mm
m
Wat levert overleg in vrije Benelux op
ONTHULLENDE BRABANTSE TENTOONSTELLING
ijdschrift
xpositie
xpositie
oek
ota bene
Poëtische huisvrouw en student publiceren
fl - u
er..** i^nurm
VEERTIENDE Wereldkar-
toenale, tot 7 augustus, te zien in
stedelijke tentoonstellingszaal
Laguna Beach te Knokke-Heist,
waar op 20 juli het Humorfesti
val begint.
FESTIVAL van oude am
bachten op 12 en 13 juli a.s. te
Meijel bij Helmond; meer dan
vijftig ambachten worden ge
demonstreerd.
PERMEKE is de schilder, die.
model staat op de grote zomer-
tentoonstelling in het Casino
van Knokke.
DELTA, cultuurgebied in his
torisch perspectief. Tentoonstel
ling in Grote Kerk te Veere; tot
en met 14 september.
HISTORISCHE gebouwen,
molens, stadsgezichten e.d. met
pentekeningen vastgelegd door
Piet Pons, zijn van 11 tot en met
26 juli te zien in de Molen, Slag
veldstraat te Kruiningen.
JAN STEKELENBURG, die
sedert '70 in het Franse Mont-
maur woont om er met zijn ver
zameling een speelgoedmuseum
op te richten, is tot 11 augustus
met een grote overzichtsten
toonstelling van zijn schilde
rijen met race-auto's en andere
voertuigen in het raadhuis van
Heerlen.
KEES Verweij heeft t.g.v. zijn
75e verjaardag een tentoonstel
ling in de Haagse Pulchri Stu
dio; tot 20 juli.
STEVEN Scheffer exposeert
tekeningen en schilderijen in De
Krabbedans te Eindhoven; tot
28 juli.
AFRIKA Museum Berg en
Dal: culturen van zwart Afrika
(tot 31 december) en Afrikaanse
klein-kunst (tot 1 oktober).
Of je m n het nieuwe DcnBosh, %evenbergem Breda ofRoosendaal
bomt - om maar mkefe plaatsen te noemen - het is allemaal van
iei elfde taken een pak: rechte straten met dezelfde soort kuisen,
steden, <iie wij momenteel bouwen n geen eigen karakteristiek
■nee-.- liergen op Zoom is Bergen op Zoom door zijn
Breda door zijn ilrote Kerk ('ttcv-teür door zijn oude raadhuis e
g -rig. Klundert door zijn raadhui! etc. Noord-Brtdmnt is uiterlij
woi em groot deel nog Moord-Brabant door zijn typisch eigen gebou
wen stads- <in dorpsgezichten, die uit het verleden stammen en er
eigen karakte ris tiei aan blijven geven tegen alle nivellerewie nieuw
bouw inHet maren de Itaywsels die opgezet werden door mensen,
'-Xttfi&dLïJ* f -A sêu*
rat,,
De markt in Etten-Leur, zoals deze er nü „uitziet".
V
KENTERING-6: Over Yeats
als „populaire held van Ierland"
schrijft Jan van der Vegt in dit
nummer uitvoerig n.a.v. zijn
pelgrimage naar zijn graf en o.a.
zijn werk en voorkeur voor fa
scistische regimes. Ten aanzien
van dit laatste is de Vlaamse
Kroniek met nationalistische ci
taten onthullend. In de Kroniek
van het Theater o.a. het tijd
schrift Samenspel onder de
loep: „Voor Velzeboer is Velze-
boer de maat van alle dingen".
In de Literatuurrubriek schrijft
Ruud Kraayeveld over o.a. het
verschil tussen literaire en niet-
literaire romans (Triviaallitera-
tuurwetenschap) en bekijkt
Wiel Kusters de activiteiten van
de Werkgroep Analyse School
boeken Literatuur o.l.v. T.A.
van Dijk. Gedichten komen in
deze aflevering voor van A. Bon
tridder, Hans v.d. Waarsenburg,
Lucienne Stassaert, Dirk
Kroon, Hans van Weely, Hans
Amesz, Peter Schuddeboom,
Jan Willem Overeem en een
anonymus, terwijl Maurits Mok
het verhaal Wakkerman schreef.
(Kentering, Badhuisweg 232,
Den Haag).
ONS ERFDEEL-3: Dit num
mer opent met een interessant
verhaal van Manfred Wolf, die -
als vertaler - met de grootste
moeite de Nederlandstalige lite
ratuur in Amerika diensten pro
beert te bewijzen. Over de
Amerikaanse-Nederlander
Vroman, die onlangs 60 jaar
werd, schrijft drs. J. Veenstra
onder de kop Evangelist van een
binnenwereld. Dick Ouwendijk
besteedt aandacht aan de vloed
golf van nieuwe Nederlandse
films. Jan d'Haese beschrijft de
historie van het kunstenaars
dorp Sint-Martens Latem aan
de hand van stamvader Binus
van den Abeele. De Friese schil
der Tadema ligt het best op de
markt zegt Sotheby, zodat Hans
Redeker vertelt wie deze Victo
riaanse Nederlandse schilder
was. Verder nog bijdragen over
het federalisme in Joegoslavi','
over de artiest Roger Bonduel en
over Guicciandrini als corres
pondent van de Medici's (O.E.
Kerkstr. 1, Raamsdonk-dorp).
BRABANTSE MONUMEN
TEN VROEGER EN NU heet de
tentoonstelling, die tot 11 sep
tember te zien is in het Noord
brabantse Museum in Den
Bosch en daarna van 20 septem
ber tot 19 oktober in De Beyerd
te Breda. Een erg boeiende en
mooie tentoonstelling, die onder
anderen de bovenstaande ge
dachten bij je kan oproepen. In
het kader van het Monumenten
jaar heeft de nieuwe directeur
van het museum, Margriet van
Boven, samen met de weten
schappelijk medewerker van het
museum Jan van Laarhoven het
nog te onbekende rijke prenten
kabinet van het Provinciaal Ge
nootschap uitgelicht op 134 te
keningen, aquarellen en pren
ten, die typische oude Brabantse
monumenten tot onderwerp
hebben. Daaruit is een tentoon
stelling ontstaan, die ook lande
lijk gezien waarschijnlijk tot
een uniek provinciaal gebeuren
is geworden.
Maar de samenstellers zijn
niet bij „vroeger" blijven staan.
Voor het „nu" werd aan foto
graaf Tony Zeeuwe de opdracht
gegeven met zijn toestel te gaan
staan op de plaats waar de teke
naar uit vroegere eeuwen geze
ten had en dan dezelfde prent
anno 1975 te maken. Deze foto's
hangen als stilzwijgend com
mentaar bij de oüde prenten.
Het silhouet van Breda, gevat in
het groen wordt nu bv. geteken
d/ontluisterd/opgesierd - het
ligt er maar aan hoe je het zelf
wilt kwalificeren door het
spoorwegemplacement. Een
aantal gebouwen heeft deze foto
niet als commentaar, omdat ze
inmiddels verloren zijn gegaan!
De tentoonstelling beperkt
zich in grote lijnen tot de bouw
werken van vóór 1800, niet uit
minachting voor wat na die tijd
gebouwd is, maar omdat de
meest boeiende topografische
tekeningen en prenten vóór het
begin van de 19e eeuw zijn ont
staan, schrijft Jan van Laarho
ven in de goed verzorgde catalo
gus. Daarin geeft hij ook de
kenmerken aan van de „Bra
bantse architectuur". Boven
dien staan er beschrijvingen in
van de tentoongestelde bouw
werken, zodat dit boekje eigen
lijk een onmisbaar bestanddeel
van de expositie is.
West-Brabant is goed verte
genwoordigd. Om de plaatsen te
noemen, die in oude beelden
aanwezig zijn: Alphen, Bavel,
Bergen op Zoom, Breda, Chaam,
Dongen, Dussen, Etten, Galder,
Geertruidenberg, Ginneken,
Heusdenhout, Klundert, Leur,
Loon op Zand, Molenschot, Oos
terhout, Princenhage, Roosen
daal, Tilburg, Willemstad.
Daarnaast is natuurlijk de rest
van Brabant (bv. Asten, Best,
Eindhoven, Den Bosch, Grave,
Helmond, Stiphout, Vught) ook
vertegenwoordigd, zodat er een
totaalbeeld van Brabant in het
verleden en heden is ontstaan.
Je kunt deze expositie op ver
schillende manieren bekijken.
Historisch: wat leuk! O, ja! Be-
wustwordend, wat wij met ons
eigen land gedaan hebben en
aan het doen zijn. Maar ook wel
puur om de prenten, die vaak
zeer fraai gemaakt zijn. Onder
de kunstenaars tref je namen
aan als Van Aitena, Bosboom,
Joshua de Grave, De Haen,
Huysmans, Klotz, Knip, Van de
Laar, Pronk, Saenredam, Spil
man, De Swart, Verrijk, Wein-
gartner.
Verder wordt je om enkele
details te noemen geconfron
teerd met tekeningen van een
van de mooiste - opgeblazen '44
- torens uit de middeleeuwen in
Brabant te Chaam; de markt van
Etten uit de 18e eeuw (die ook op
het affiche prijkt); de oude Ge-
rtrudis en Magdalenakerken.
van Geertruidenberg; een oud
stadsgezicht van Klundert; de
St.-Annakapel uit Molenschot
(15e eeuw), de oude kerk van
Oosterhout waaraan veel ver
prutst blijkt; de markt van
Roosendaal in haar oude glorie,
maar nog wel herkenbaar; een
interessant beeid van het oude
Willemstad etc.
De tentoonstelling Brabantse
Monumenten vroeger en nu is
een sfeervolle fijne tentoonstel
ling, die in dit Monumentenjaar
zeker als een uitspringende ma
nifestatie mag worden geken
merkt en daardoor ook interes
sant is voor niet-Brabanders.
Een bezoek kan worden aanbe
volen op maandag-vrijdag van
10-17 uur en zaterdag en zondag
van 13-17 uur.
HENK EGBERS
Nog een beeldenpark! Ligt vlak
over de grens in Antwerpen het
park Middelheim met zijn 13e
biennale vol beelden uit Japan,
India en Turkije - waarover we
al uitvoerig schreven - een
eindje verder kunt u, op uw zo
merse tochten, nog naar een an
der prachtig park vol beelden in
BELOEIL.. In een 120 hectare
grote kasteeltuin is tot 31 augus
tus de tentoonstelling ASPEK-
TEN VAN DE BEELDHOUW
KUNST IN FRANKRIJK te
bezoeken. Er staan een vijftigtal
kunstwerken van dertig heden
daagse kunstenaars onder de be
langrijksten, die in Frankrijk
werken of gewerkt hebben. Be-
loeil wil met deze eerste exposi
tie in dit park een nieuwe tradi
tie opbouwen.
Het is niet gering wat hier ge
toond wordt. De beeldhouwers
César (Baldaccini), Max Ernst,
Jeanlpousteguy, Nicolas Schöf-
fer en Claude Viseux waren in
'69 ook al vertegenwoordigd op
de biennale van Middelheim bij
de uit 13 vertegenwoordigers
bestaande Franse deputatie. Dit
overzicht in Beloeil, dat een be
etje op de Franse tegenhanger
van het Vlaamse Middelheim
lijkt, is dus met zijn dertig be
eldhouwers heel wat groter.
Er zit werk onder van de
meest gerenommeerde (tradi
tionele) Franse kunstenaars; er
is ook modern goed. Calder is er
met een stabile; er is een monu
mentale constructie van Jean
Tinguely; La Demeure no 3 in
vijf elementen van Etienne Mar
tin; veertig kinetische zuilen
van Pol Bury; werk van Jean
(niet te verwarren met Hans)
Arp; de geruchtmakende Niki
de St.-Phalle; de 65-jarige Willy
Anthoons; de meest recente
werken van Max Ernst, die met
de ook aanwezige Joan Miro van
grote invloed voor o.a. het sur
realisme zijn geweest; in een
adem te noemen Gonzalez, die
vanuit het cubisme en construc
tivisme vertrok. En om verder
het rijtje namen vol te maken:
Jacob Agam, Cesar, Marta Col
vin, Roel d'Haese, Etienne Mar
tin, Joan Gardy-Artigas, Hon-
neger, Ipousteguy, Robert Ja-
cobsen, Aglaé Liberaki, René
Magritte, Robert Muller, Marta
Pan, Jorge Piqueras, Martial
Raysse, Reinhoud, Schöffer, So
to, Ubac en Viseaux. Een indru
kwekkende vertegenwoordi
ging.
De meerderheid der beelden
worden voor het eerst in België
getoond. De tentoonstelling
geldt als voorbereiding tot de
Europalia-Frankrijk 75. Het
kasteel in het park Beloeil is se
dert zes eeuwen de residentie
van de prinsen van Ligne. Het
bevat een kostbare verzameling
kunstwerken van de 15e tot de
19e eeuw en een vermaarde bi
bliotheek mét 25.000 banden.
Beloeil is te bereiken via de
weg van Brussel naar Doornik
(Tournai), afslag Ath. kasteel en
park zijn te bezoeken tegen een
entreeprijs die ligt tussen de 90
en 40 Bfr (naargelang leeftijd,
individueel of groep etc.), het
park is ook afzonderlijk te be
zoeken voor een entree tussen de
20 en 40 Bfr. Er is verder een
speeltuin, tuinbouwcentrum,
restaurant en een te bevaren
meer bij het park. De extra at
tractie is dan nu de grote be-
eldhouwtentoonstelling, die een
bezoek waard lijkt.
Toevallig werd een paar we
ken geleden bij een vergadering
„verslag" gedaan van overleg
over de culturele grenscontac-
ten met Vlaanderen vv. Blijkt,
dat er - sinds het ter ziele gaan
van de Groot Kempische Cul-
tuurdagen - overlegsituaties
zijn, waarbij diverse organisa
ties op dat terrein blijven over
leggen. Na enkele jaren is men
tot de bevinding gekomen, dat
georganiseerd coöperatief op
treden van de verschillende or
ganisaties wel eens gewenst zou
kunnen zijn. Mager resultaat!
Misschien kunnen al die over
leggers eens gaan kijken naar de
oostgrens-contacten, waarbij
dit jaar zo'n 150 culturele activi
teiten worden gecombineerd;
van Groningen tot Zuid-
Limburg.
„Van niet te onderschatten
betekenis is de actie, uitgaande
van particuliere groeperingen,
die van onder uit gestalte willen
geven aan samenwerking aan
weerszijden van de grens",
schrijft P. Ruysschaert in een
uitvoerig artikel „Kulturele in
tegratie en Benelux" (Regio-
toerisme) in de laatste afleve
ring van het tijdschrif Ons Erf
deel. Er gebeurt al veel, zegt hij
en noemt dan bv als voorbeelden
bet intergemeentelijk contact
langs de grens in West-Brabant,
de Uilenspiegelroute '74
Antwerpen-Veere.
Als laatste voorbeelden (die
meer bekendheid mogen heb
ben) worden genoemd de bro
chure' Grenzeloos Vrij", waarin
met het negeren der staatsgren
zen o.a. toeristische bijzonder
heden worden vermeld. En ver
der de nog uitvoeriger uitgave:
Maaslandkaart, met een 80 pa
gina's tellend boekje, waarbij
weer met negeren van lands
grenzen - veel informatie wordt
gegeven. Ruysschaert vindt, dat
er voor Vlaanderen en Brabant
aan weerszijden van de lands
grenzen ook zo iets moet komen
(de WV's weten meer van deze
uitgaven).
Het streven naar een Europese
integratie is er tot op heden niet
in geslaagd de betekenis van de
staatsgrenzen op ernstige wijze
af te zwakken; zo wordt gezegd.
Economische ongelijkheid en
het streven van unitaristen (te
vinden zowel bij communisten
als liberalen) zijn ondermeer de
struikelblokken geweest. „Nu
de Europese eenmaking in het
slop zit, kan er best aan regio
vorming gedaan worden in de
Benelux. Dat ligt binnen ons be
reik. Waarom zouden we er niet
aan beginnen?"
Culturele regio-vorming... Als
de diverse organisaties, die nu al
jaren bezig zijn met o.a. een ver
vanging te vinden voor de Kem
pische Cultuurdagen, eens be
gonnen met een voortdurende
inventarisatie van hetgeen er
Marta Colvin: Nef (1967).
„Het bioscoopnieuws blijkt
dus minder dood dan zo opper
vlakkig aangenomen werd. Het
al dan niet bestaan ervan blijkt
toch ook nauw samen te hangen
met de kracht waarmee ant
woord wordt gegeven op de tv-
dictatuur". Dat is een van de
conclusies waartoe CHARLES
BOOST komt in zijn boekje HET
FILMJOURNAAL - Kroniek
van gemiste kansen (uitg. We
tenschappelijke uitgeverij
Nieuwspoortreeks - 14,50).
Die concurrentie van de tv-
dictatuur valt in de slotconclu
sie van dit geschrift kennelijk
nogal mee, want na een schets
van de devaluatie van het bio
scoopjournaal, zegt hij; „Wat.
kregen we ervoor terug? Een
starre tv-nieuwslezer, die met
een spraaklesstem van veel pa
pier weinig interessant nieuws
voorleest tegen een achtergrond
van wisselende landkaarten en
een enkele onduidelijke foto.
Soms doet het sterk denken aan
Pathé in zijn begintijd".
De flap van het boekje zegt:
„Dit boek geeft een beknopt
overzicht van het ontstaan en de
uiteindelijke betekenis van het
filmjournaal in de bioscopen,
dat op enkele uitzonderingen na
moest verdwijnen voor de gro
tere actualiteit van de nieuws
verslaggeving van de tv. Of was
het filmjournaal ook zonder tv
al ten dode gedoemd? Ook op die
journaal nu een aantal sugges
ties krijgt voor een andere for
mule of dat het tv-journaal met
zijn gegevens tot een andere pre
sentatie zou kunnen komen.
Charles Boost - een oude rot in
vraag probeert dit boek een
antwoord te geven".
Erg veel antwoorden worden
er echter in dit boekje niet gege
ven; in de zin, dat het bioscoop
de filmjournalistiek; 40 jaar
lang - schetst wel voor de ge
middelde geïnteresseerde in de
film de hoofdlijnen van de ge
schiedenis van het filmjournaal
in diverse landen. Hij zet heel
wat wetenswaardigheden inte
ressant op een rijtje; goed lees
baar, zodat dit boekje bv. bij het
mderwijs (filmonderwijs wordt
te weinig aan gedaan) zijn dien
sten zou kunnen bewijzen.
De 88 pagina's bevatten de
landenhoofdstukjes: Frankrijk,
Amerika, Engeland, Nederland
en Duitsland, alsmede een apart
hoofdstuk over de nieuwe jour
nalistieke formule vanuit Time
in de dertiger jaren, zoals dat
vorm kreeg in het nieuwspro
gramma The Marching of Time;
en tenslotte een Terugblik.
„De fout van het journaal was,
dat het in zichzelf bleef geloven,
toen haast niemand er meer in
geloofde. De succesformule van
1910 was in technisch verbe
terde vorm nog altijd terug te
vinden in het journaal van
1960," aldus Boost. In Frankrijk
is het in 1895 allemaal begonnen
met de bewegende beeldjes van
Lumière, terwijl bijna tegelij
kertijd in Duitsland Max Skla-
danowsky en Oskar Messter be
langrijke activiteiten ontwik
kelde. Tussen haakjes, Conrad
Veidt, waaraan op dit moment
het filmfestival Berlijn een re
trospectieve wijdt, debuteerde
bij Messter. Boost schetst hoe de
„newsreel", geen nevenactivi
teit van de film was (zoals nu in
de bioscoop), maar dat „de" film
uit de actualiteiten is geboren.
Interessant is te lezen hoe in
die beginperiode de actualiteit
(grote branden; oorlogshande
lingen e.d.) werd nagebootst
voor de film; het geknoei (faken)
werd als realiteit opgediend.
„EdisonEdison....! riep
evenwel het publiek enthousiast
na de eerste voorstelling (een
soort kermisvermaak) in 1896 in
Amerika. Hoe geleidelijkaan,
onder invloed, van concurrentie,
distributie-verbetering, nieuwe
apparatuur e.d. het nieuwsjour-
naal zijn weg vond over de we
reld wordt aan de hand van tal
rijke geschiedkundige feiten in
dit boek verteld.
In het hoofdstuk Nederland
langs de grenzen in de loop van
het jaar gebeurd (exposities; to
neel; film; dans; muziek e.a.;
zowel amateuristisch als profes
sioneel). Dat is heel wat! Maar er
profiteren te weinig mensen
van. Deze inventarisatie kan in
geordende vorm als informatie
aan „het grote publiek" doorge
speeld worden. Bovendien zou
het mogelijk kunnen zijn de
aanwezige activiteiten, door
uitwisselings-bevordering, een
groter gebied te laten bestrijken.
Natuurlijk gebeurt dat hier en
daar al incidenteel en spontaan,
maar met steun van een „insti
tuut", dat voortdurend en niet
incidenteel coördinerend op
treedt, zou méér gewonnen zijn.
Waarschinijk zal het dan niet
eens nodig zijn aparte manifes
taties, cultuurdagen e.d. te or
ganiseren.
In genoemd artikel wordt nog
op een ander aspect gewezen: de
vakantie We worden ons er
langzamerhand van bewust, dat
deze ook in het keurslijf van de
consumptie gekneld zit. We
moéten zoveel in de vakantie
(pakken, rijden, tempo, zonne
baden, sport, totaal andere so
ciale en culturele situaties bin
nen veertien dagen inslikken
etc) Vakantie geeft zo geen rust,
maar is eerder stress-
verwekkend, wordt opgemerkt.
Maar verschillende mensen zijn
al bezig zich te ontdoen van dit
dwangbuis van het status-
toerisme. De toekomst ligt open
voor korte-afstandsreizen.
Daarbij zal aan de andere kant
van die grotendeel kunstmatige
staatsgrens nog heel wat te ont
dekken en te beleven (sociaal
contact door zelfde taal) zijn.
„Regio-toerisme kan niet alleen
meewerken aan het vervagen
van de kunstmatig getrokken
grenzen, het kan ook gestalte
geven aan een nieuwe waarde
schaal voor het begrip vakan
tie", zo besluit Ruysschaert.
Misschien een gedachte voor de
komende weken.
In ieder geval is het gemakke
lijker binnen de vrije Benelux de
officiële- en onofiiciële cultu
rele akkoorden uit te voeren dan
in de Oostbloklanden. Toen ik
dezer dagen visa aanvroeg voor
Hongarije en Tsjechoslowakije
als cultureel redacteur werden
me deze geweigerd met de me
dedelingen dat journalisten er
niet in mogen. Voorwaarde voor
cultuur zijn niet de verdragen,
maar de vrijheid!
-
b.v. aandacht voor de onderne
mende broers Willy en Albert
Mullens uit Breda en verder na
tuurlijk voor Polygoon Profilti,
het Pathé nieuws, Fox Movie
tone Nieuws en The Eyes and
Ears of the World van Para
mount. We mogen o.a. „blij" zijn
dat Polygoon in de oorlog gecol
laboreerd heeft, want De Jong
heeft met zijn materiaal zijn tv-
serie „De Bezitting" kunnen op
luisteren, zo lezen we. De ont
wikkeling is zo, dat van de 381
Nederlandse bioscop en onge
veer 280 stuks het bijna verdwe
nen journaal onder ogen krij
gen; er wordt goed verkocht aan
het buitenland (m.n. ook aan
Oost-Europa) en de bekronin
gen bewijzen, dat Nederland
best nieuws maakt. Een lijstje
op de laatste pagina geeft een
overzicht uit 1973 van de situa
tie der filmjournaals in het bui
tenland.
„De tragiek van het journaal
is geweest", aldus Boost, „dat
het pas belangrijk werd toen het
er niet meer was". Zorg er zelf
voor, dat u dit niet overkomt met
dit boekje.
H.E.
Een dode bloem
het kind is niet geboren
zij is spoorloos
de meeldraden drijven op het water
Dit is één van de zestien poëtische ontboezemingen uit het bun
deltje: „Er zit een vlinder op je mond", dat werd geschreven door
Hugo Haud (pseudoniem); een debuut. Een klein boekje met vaak
aardige gedachten 4,50 in boekhandel te vinden).
Mijn hart, wat vraag je toch
naar liefde en geluk
naar warmte en gezelligheid
't gaat alles toch weer stuk
Want mensen ze gaan je
als schepen voorbij
een handdruk, een groetje
en jij maakte je blij
Jij[ dwaas, wees verstandig,
waarom dat verdriet,
klop vrouwenhart, klop
en geef, anders niet.
Uit: „Gedichten en kinderversjes van een huisvrouw", geschre
ven door S. Kleverlaan-Grolman uit Eindhoven. Onder het pseudo
niem Moeder Everma schreef zij als negen jeugdromans (Doop-
kaars, Kraaienjong, Ceest van de Baron e.a.). Nu maakte zij dit
bundeltje pretentieloze versjes en rijmpjes, vanuit een levensstijl,
die ouderen wel zal aanspreken 2,50 - rek.nr. 15.00.09.186,
Rabo-Eindhoven).
