IJS
CTIE
Ronnie Lambert speelde 500
wedstrijden voor Vogelwaarde
Jaap de Blaay twintig jaar in Zeeuwse scheidsrechterij
Bloeiende politiehonden
vereniging te Clinge
6 EN
JLOPRIJS
GERIJ
EMENT
jVAN DEWEEKjjy
TER OOSTBURG
"ER TERNEUZEN
makers van "Iürits Fruit
TER OOSTBURG
1AAR OPEN"
J"ER TERNEUZEN
IEN NEMSI
)ERSKIPTAREN'
PEN
4,-
5,-
ri dinsdag 3 juni te 8 uur nn
Uur PROLONGEREN Wij
TOELOOP EN DE VELE
>E 7E EN LAATSTE WEEK:
net t/m dinsdag 3 juni te 8
aanvang 4 30 uur Prq
j>R DE 2E SUCCESWEEK;
Nederlandse Speelfilm!
upures zoals U beslist alleen
I zien, ziet u Monique van oer
le Tippel, het meisje van pie.
jken film van het jaar Reeds
nsen genoten van deze ge-
I hem niet mist:
Toegang strikt 18 jaar
|g 2 uur Jerry Lewis in de
■v.d. lach laat de zaal buide-
I dolle belevenissen met dia-
Alle leeftijden
ig 2 uur Lex Barker in het
|tn Karl May:
Ide Old Shatterhand, beleeft
jong en oud: alle leeftijden
rtaar:
12,-
10,-
8,-
Hulst - Tel. 3119
BOSCHKAPELLE De ruim
;l-jarige Ronny Lambert uit
Joschkapelle - vele jaren Zee-
ands gevaarlijkste spits, en
daardoor in de volksmond ook
wel de „schrik" van de voetbal
vereniging Vogelwaarde ge
noemd - zal aan zijn 500ste
competitiewedstrijd die hij on
langs voor zijn vereniging
speelde, het duel Vogelwaarde
Steen, geen prettige herinnerin
gen hebben overgehouden. Het
werd voor de pupillen van
trainer Bert van der Meyden wel
een verdienstelijk 1-i gelijk
spel, maar dat was echter niet
voldoende om de voetbalcompe
titie '75-'76 opnieuw in de derde
klasse D van de KNVB te kun
nen beginnen. Na veertien com
petities in die klasse met succes
te hebben gespeeld, is Vogel
waarde gedoemd naar de vierde
klasse te degraderen. Daar zal
men zich in de komende voet
balcompetitie moeten waarma
ken, maar iedere voetballief
hebber weet dat zoiets een bij
zonder moeilijke opgave is.
Het eerste elttal van de voet
balvereniging Clinge probeert al
twee seizoenen de sprong naar
de derde klasse te maken, maar
nog steeds zonder succes.
In zijn onlangs gereedgeko
men prachtige bungalow in de
Hazelaarstraat in Boschkapelle
heeft de symphatieke Ronny
Lambert altijd tijd om eens over
zijn voetballoopbaan te praten.
Een voetballoopbaan waarin
zijn 500ste wedstrijd zonder
meer een groot hoogtepunt is
geworden. Schoppen, harken en
nog vele andere tuin-attributen
gaan voor die avond de stal in,
en zijn twee schattige kinderen -
Gabin 6 jaar en Evelin 2 jaar -
komen als eerste huppelend de
kamer binnen.
Als eerste zegt Ronny Lam
bert: „Maar denk erom straks
moet ik gaan trainen, dus heel
veel tijd heb ik niet. We zijn wel
gedegradeerd maar dat wil na
tuurlijk niet zeggen dat we niet
meer trainen".
Bij het binnenkomen in de
prachtige L-kamer valt onmid-
delijk een tinnen bord op,, dat
boven de openhaard een voor
aanstaande plaats heeft gekre
gen. Ronny Lambert: „Ja, zoiets
is natuurlijk altijd een blijvende
herinnering, en ik ben er dan
ook bijzonder blij mee. Maar al
les was natuurlijk wel een dom
per op de al aanwezige feest
vreugde. Als je zoiets met bloe
men in ontvangst mag nemen, en
een goed uur later staat als een
paal boven water dat je moet de
graderen, dan valt zoiets bij
zonder veel tegen. Niet alleen
voor mij en de andere eerste elf
talspelers, maar vooral voor
onze trainer. Moeten degrade-
voor hem een bijzonder zware
opdoffer geweest. Ik weet zeker
dat hij er verschillende nachten
van wakker heeft gelegen. Kijk,
als je dan weet hoe die man er
zich voor ingezet heeft moet ik
zeggen voor hem is het erg. Er
gens hebben we het natuurlijk
allemaal zien aankomen, maar
als je er dan - en voor Ronny
Lambert net een feestdag - op
die betreffende zondag mee ge
confronteerd wordt ga je echt
niet lachend van het terrein".
Ronny Lambert die veertien -
jaar in het eerste team van de VV
Vogelwaarde speelt, heeft an
ders niets dan lof voor trainer
Bert van der Meyden. „Voor een
ren valt altijd tegen, en vooral
nu omdat we met zijn drieën -
William Vonck en Frans Stal-
laert speelden ieder 400 wed
strijden - voor de wedstrijd nog
waren gehuldigd. Het was zon
der meer een domper op de
feestvreugde, maar het leven
gaat gewoon verder. We hebben
's avonds evengoed eens lekker
gegeten, waarom ook eigenlijk
niet. Bij zoiets mag je als voet
baller gewoon niet stil blijven
staan. Het is jammer zonder
meer, maar persoonlijk vind ik
dat het ergste voor trainer Bert
van der Meyden. Wat die man
doet en al heeft gedaan voor zijn
eerste team, ik mag gerust zeg
gen voor heel de vereniging, is
niet te zeggen. Die degradatie is
buitenstaander was hij mis
schien wel eens grof, maar voor
een vereniging en vooral voor
zijn desbetreffende teams was
hij van onschatbare waarde. Ik
heb al die jaren onder zijn lei
ding getraind, en nu we gede
gradeerd zijn ben ik zeker die
gene niet die de schuld in zijn
schoenen wil schuiven. We kon
den gewoon moeilijk doelpun
ten maken", besluit Ronny
Lambert.
Hij zelf verschoof twee jaar
geleden naar het middenveld,
toen het er naar uitzag dat Peter
Erpelinck clubgenoot Ronny
Lambert zou gaan opvolgen.
Maar tot heden toe is er dat nog
niet helemaal uitgekomen.
Ronny Lambert: „Als je zo'n
32-jaar bent heb je vooral als
spitsspeler je tijd gehad. Je hebt
al behoorlijk aan snelheid moe
ten inboeten, en van Bert van
der Meyden was het zonder meer
de juiste „zet" om me naar het
middenveld te verplaatsen".
Ondanks zijn leeftijd is Ronny
Lambert met een geweldige rou
tine nog altijd een bruikbare
kracht op dat middenveld, en
zijn medespelers en trainer wil
len dan ook nog helemaal niets
horen van stoppen. Lamberts:
„In die vierde klasse zal ik een
- stuk makkelijker voetballen.
Datzelfde geldt trouwens ook
voor verschillende Al-junioren.
Die derde klasse was zonder
meer een pittige klasse, en voor
die AI-junioren kwam vooral bij
de uitwedstrijden de nog wein
ige ervaring naar voren. Een
jaartje in die vierde klasse zal
dan ook zonder meer een goede
leerschool zijn".
Ronny Lambert in zijn glorie
jaren een ongrijpbaar iemand,
was voor vele verdedigingen een
schrik. Niet alleen gemakkelijk
links en rechts schietend maar
ook bijzonder gevaarlijk met het
hoofd maakte Ronny Lambert
zo'n dertig tot veertig doelpun
ten in een siezoen. Zijn bijnaam
„de schrik van Vogelwaarde"
loog er dan ook niet om. Voor de
vele buurt- maar ook tal van Be
lgische clubs reden genoeg om
de scherpschutter uit Boschka
pelle aan de haak te slaan.
Ronny Lambert zegt hierover:
„Ik heb nooit behoefte gehad om
Vogelwaarde te verlaten. Ik heb
daar altijd best naar mijn zin
gehad. Nu de talentvolle jongens
al bij zo'n jaar of zeventien wor
den benaderd door grote clubs
ligt het helemaal anders. Maar
in mijn tijd hoorde je daar hele
maal nog niet van".
Ronny Lambert mag dan ook
zeker als een echte clubspeler
gezien worden, die ondanks de
Belgische franks hem werden
aangeboden keihard „neen" zie.
Dat de eens gevreesde scherp
schutter uit Boschkapelle talen
ten had was iedereen wel duide
lijk toen hij reeds op 14-jarige
leeftijd zijn debuut in het eerste
elftal maakte. Vanaf toen was
hij ook niet meer uit dat eerste
team weg te denken. Nu bijna
twintig jaar later, is hij als op
komende middenvelder nog al
tijd bijzonder gevaarlijk. Begon
Ronny Lambert zijn eerste jaar
met het eerste elftal in de eerste
klasse van de afdeling Zeeland,
in twee jaar tijd stoomde Vogel
waarde rechtstreeks door naar
de derde klasse. Ronny Lambert
nam daarin ruim vijfennegentig
procent van alle doelpunten
voor zijn rekening.
Toen W Vogelwaarde van de
vierde naar de derde klasse
promoveerde telde men negen
punten voorsprong. Punten die
men in de afgelopen competitie
tekort kwam, maar Lambert
heeft goede hoop. Hij zegt: „Ik
dacht dat we met ons huidige
team in staat moeten zijn om in
die vierde klasse een gooi naar
de titel te doen". Zijn blikken
gaan opnieuw naar het bord
waarin gegraceerd staat „Ronny
Lambert 500 wedstrijden" en
zegt: „Laten we hopen dat we
dat feest aan het einde van de
competitie '75-'76 nog eens over
kunnen doen".
SAS VAN GENT - De voetbal
scheidsrechters beleven in het
hedendaagse voetbal - zowel in
amateur als betaald voetbal -
moeilijke tijden. Steeds op
nieuw weer gebeurt het dat de
scheidsrechters een brok kritiek
te verwerken krijgen. Heet
hoofdige supporters, die meestal
al gauw de mening toegedaan
zijn dat de man in het zwarte
pak hun, o zo sportieve ploegje
benadeelt. Ook komt het voor
dat de spelers openlijk in het
veld de scheidsrechter bekriti
seren en provoceren.
Gebeurtenissen die beslist de
voetballerij in zijn totaliteit niet
ten goede komen. Uiteraard kan
zo'n scheidsrechter de wedstrijd
uit de hand laten lopen, en in
sommige gevallen mag hij dan
gerust de hand in eigen boezem
steken. Maar niettemin krijgt
deze bemiddelaar op de groene
velden ook vaak kritiek te ver
werken die hij beslist niet ver
dient. Daarom is het typerend
dat in het huidige voetbal de
scheidsrechter steeds meer het
kritisch object wordt in de ogen
van de supporters, de spelers en
vaak ook de pers. Duidelijk een
evolutie in de voetbalsport, die
het de moeite waard loont om
eens nader bekeken te worden,
medemetdeal zoveel besproken
spelverruwing en verharding.
Daarom is het Interessant om
eens een man aan het woord te
laten die deze evolutie als het
ware aan den lijve heeft onder
vonden. Een man die als
scheidsrechter nu al zo'n twintig
jaar meeloopt in het Zeeuwse
voetbalwereldje, eerst in compe
titieverband en de laatste jaren
i.v.m. zijn leeftijd in zomera
vondvoetbal. Een man die niet
direct aangezien mag worden
als een van de topscheidsrech-
ters, maar toch wel een scheids
rechter met een behoorlijke
staat van dienst. De naam Jaap
de Blaay.
Twintig jaar geleden op aan
dringen van Cees van Nimwe-
gen, in die tijd administrateur
van de KNVB afdeling Zeeland,
trok Jaap de Blaay de stoute
schoenen aan om te trachten als
scheidsrechter zich verdienste
lijk te maken voor het voetbal.
In nauwelijks twee seizoenen
tijd stootte Jaap de Blaay door
vanuit het afdelingsvoetbal
naar het KNVB voetbal. Jaap de
Blaay: „Het was mede doordat
er aan scheidsrechters een groot
tekort was hierin Zeeland dat ik
mijn besluit nam om mij serieus
aan deze taak te gaan wijden.
Aan het wedstrijdritme ontbrak
het een scheidsrechter in die tijd
beslist niet want meestal moest
je in één weekend drie wedstrij
den fluiten, en soms wel vier
ook. Het is misschien wel mede
daardoor dat ik betrekkelijk
snel in twee jaar doordrong naar
het KNVB-voetbal".
Qua voetbal op zich is het
nu allemaal veel beter en veel
beter georganiseerd. Maar niet
temin zou ik die tijd die ik be
leefd heb in het voetbal niet
graag willen ruilen met de tijd
van nu. Want de scheidsrechters
hebben het op de dag van van
daag bijzonder moeilijk met het
uitoefenen van hun functie. Ik
heb in al die jaren dat ik gefloten
heb nooit moeilijkheden genau,
daarmee bedoel ik dan geen
wedstrijd staken of massale
vechtpartijen. Uiteraard heb ik
er ook wel eens een speler uitge
stuurd, ook tot een dergelijke
daad moest je in sommige geval
len ook wel eens over gaan. Maar
toch, en daar benijd ik de
scheidsrechters van deze tijd be
slist niet om, is het mij opgeval
len dat de spelers totaal geen
respect meer hebben voor de
scheidsrechter. Zij zijn nu veel
fanatieker en veel agressiever
geworden en laten daarom re
gelmatig schimpingen aan het
adres van de scheidsrechter ho
ren. Ik geloof ook wel dat dat
mede te wijten is aan de houding
en de persoonlijkheid van de
scheidsrechter van tegenwoor
dig, vroeger had je hier onder de
scheidsrechters bijzondere per
soonlijkheden zoals een Theo
Sturms en een Lucien Roelandt.
Van die mannen ging wat uit dat
van ik ben de baas en niet an
ders, uiteraard neemt het niet
weg dat ook die regelmatig fou
ten maakten misschien nog wel
meer dan nu, maar toen tole
reerde men dat gewoon, terwijl
er nu voor het minste of ge
ringste geappelleerd of gepro
testeerd wordt".
„Maar een echte vergelijking
tussen nu en zo'n 15 jaar geleden
valt gewoon niet te trekken. Het
voetbal van nu is veel anders en
ook op een betere conditie ge
stoeld dan toen en ook de arbi
trage is niet met elkaar te verge
lijken". Jaap de Blaay realiseert
zich terdege dat de spelverru
wing met als gevolg de ene na de
andere blessure in het heden
daagse voetbal de overhand
neemt. Ziet hij persoonlijk een
oplossing voor dit euvel? Jaap de
Blaay: „Dat is het werk voor
kopstukken als je het mij vraagt.
Wel moet men toch in willen
zien dat er vroeger met tijd en
wijle ook bijzonder hard ge
speeld werd, maar zoals ik al ge
zegd heb, toen was het voetbal
niet op een dergelijke conditie
gestoeld zoals dat nu het geval
is, men gaat nu tot het uiterste
wat zonder meer ook gemakke
lijk een blessure in de hand
werkt. Als oplossing voor de
spelverruwing wordt wel eens
een kreet losgelaten van veel in
ventiever fluiten. Nee, als je het
mij vraagt is dat een idealisti
sche gedachte. Ik geloof dat je in
de beginfase van de wedstrijd al
duidelijk moet laten merken dat
je er bent en zonder pardon flui
ten voor lichte overtredingen.
Dan weten de spelers dat je er
bent en dat je weinig tollereert.
Zo kun je misschien de spelver
ruwing wat de kop indrukken.
Maar ja, daar staat tegenover
dat men dan gauw geneigd is te
zeggen van die vent fluit de wed
strijd volkomen kapot.
Ik geloof, dat de spelverru
wing een groot probleem is in de
voetbalwereld, en dat het op dit
moment zowel nationaal als in
ternationaal veel aandacht
vergt.
CLINGE - Vlak bij de
Belgisch-Nederlandse lands
grens een paar honderd meter in
de Bisschop Molendreef te Clin
ge, op een flink stuk weiland,
omzoomd door bossen, daar
heeft de Politiehondenvereni
ging Saeftinghe uit Clinge haar
oetenterrein. Deze kleine ver
eniging telt slechts 16 leden,
maar ze zijn allen even enthou
siast, waardoor een kleine ver
eniging toch groot kan zijn. Het
bestuur wordt gevormd door A.
Weemaes te Clinge, voorzitter;
P. Ferket te Clinge, penning
meester, Cijr. Valke te St. Jan
steen, secretaris, Th. van Troost
uit Clinge, bstuurslid en J. Del-
forge te Clinge, bestuurslid.
Deze vereniging heeft iedere za
terdagmiddag, iedere zondag
morgen en in de zomer ook de
dinsdagavond als oefeningspe
riode.
Wij zijn een kijkje gaan nemen
en troffen er een twaalftal leden
met hun honden aan. In een door
de leden zelf gebouwde kantine,
keurig ingericht, hadden wij
eerst een gesprek met de heer P.
Ferket, die naast het secretari
aat ook „het managerschap"
vervult.
De oefeningen die door de
honden moeten worden verricht
zijn: springoefeningen, zoeken
(zeer voornaam), weigeren van
aangeboden voedsel (zeer voor
naam), zwemmen en pakwerk
(het voornaamste).
De hondenrassen die hiervoor
het meeste geschikt zijn geble
ken zijn de bouviers, de Belgi
sche Mefhelaars, en in mindere
mate de Duitse herders. Poedels
of Lassies zijn hiervoor niet ge
schikt. Na anderhalf jaar intens
oefenen kan een hond geschikt
bevonden worden om examen te
doen voor speciaal hiervoor
aangewezen keurmeesters.
Wordt het examen goed afge
legd dan ontvangt de eigenaar
een certificaat (diploma). Of een
hond voldoende is afgericht en
bekwaam wordt bevonden om
examen te doen, beoordelen de
leden en de bestuursleden on
derling. Bij de oefeningen heeft
elk lid een taak en de leiding
wordt om beurten gevoerd.
Van de penningmeester Cijr.
Vlake vernamen wij dat de ver
eniging Saeftinghe de enige ver
eniging is in Zeeland die onder
haar leden twee erkende helpers
van keurmeesters telt waar men
zeer prat op gaat. Om als erkend
helper te mogen optreden moet
eerst examen worden gedaan als
afdelingshelper, daarna examen
als algemeen helper en indien
men dan een zware medische
sportkeuring goed doorkomt,
krijgt men een erkenning (di
ploma) als helper.
De leden Th. van Troost en P.
Ferket zijn in het bezit van zo'n
diploma en als zij aan de uitno
digingen om als helper te willen
optreden gehoor zouden willen
geven, dan zijn zij geen enkele
zondag thuis. Het is voor hen
echter een zuivere liefhebberij
en buiten de vergoeding van
reiskosten zit er niets aan vast.
Trouwens de gehele vereni
ging bestaat uit echte honden
liefhebbers, die via contributies
en zonder subsidies hun club
recht houden en ook nog eens
30,- per jaar voor lidmaat
schap van de Koninklijke Ne
derlandse Politiehonden Ver
eniging moeten bijdragen.
Om de honden goed voor te
bereiden op het examen wordt
meermalen deelgenomen aan
oefeningen bij andere clubs in
Zeeland, Brabant en Limburg.
Is het diploma eenmaal behaald
dan stijgt de waarde van de
hond aanzienlijk en is een prijs
van 2500, tot 3000 maar
normaal. De leden van deze ver
eniging zijn er echter van over
tuigd dat er ook honden zijn die
het diploma niet kunnen beha
len, maar toch als goede en
trouwe honden bestempeld
kunnen worden. Het aankopen
van een hond die op jonge leef
tijd moet beoordeeld worden of
hij het „goed" zal doen, is een
zeer moeilijke zaak. Een „ka
rakterhond" is wel aan te beve
len.
Na een kopje kantine-koffie
gratis aangeboden te hebben
gekregen zijn wij gedurende een
uur getuige geweest van de oe
feningen die hier plaats von-
den.Theo van Troost omgekleed
als „pakwerker" trad op als
misdadiger. Een eigenaar met
zijn hond was opgesteld in een
boskant. Nadat de „misdadiger"
op de vlucht sloeg en een schot
loste en de eigenaar van de hond
deze de vrije teugel gaf, stoof
deze als een katapult op de mis
dadiger af om zich vast te bijten
in de arm en deze niet te lossen
totdat hij hiervoor opdracht
kreeg. Toen de misdadiger werd
weggebracht volgde de hond
hem op enkele centimeters om
bij een geplande ontsnappings
poging weer direkt in te grijpen.
Ook toen de misdadiger de eige
naar van de hond aanviel, koos
deze direkt partij van zijn baas.
De meeste honden kregen de
kans om een aanval te doen op
de pakwerker en hieruit is dui
delijk at te lelden hoe ver een
hond al is gevorderd.
De koelbloedige Theo van
Troost die de aanval van al de
honden moet afslaan, vervult
zijn taak met veel plezier. Er
zouden er echter niet veel in zijn
schoenen willen staan Wie in de
boslucht van een mooie sport wil
genieten moet hier eens een
kijkjegaan nemen Hetisecht de
moeite waard en de honden zijn
braaf voor de bezoekers.
Gunst Reijns