IJS CTIE Ronnie Lambert speelde 500 wedstrijden voor Vogelwaarde Jaap de Blaay twintig jaar in Zeeuwse scheidsrechterij Bloeiende politiehonden vereniging te Clinge 6 EN JLOPRIJS GERIJ EMENT jVAN DEWEEKjjy TER OOSTBURG "ER TERNEUZEN makers van "Iürits Fruit TER OOSTBURG 1AAR OPEN" J"ER TERNEUZEN IEN NEMSI )ERSKIPTAREN' PEN 4,- 5,- ri dinsdag 3 juni te 8 uur nn Uur PROLONGEREN Wij TOELOOP EN DE VELE >E 7E EN LAATSTE WEEK: net t/m dinsdag 3 juni te 8 aanvang 4 30 uur Prq j>R DE 2E SUCCESWEEK; Nederlandse Speelfilm! upures zoals U beslist alleen I zien, ziet u Monique van oer le Tippel, het meisje van pie. jken film van het jaar Reeds nsen genoten van deze ge- I hem niet mist: Toegang strikt 18 jaar |g 2 uur Jerry Lewis in de ■v.d. lach laat de zaal buide- I dolle belevenissen met dia- Alle leeftijden ig 2 uur Lex Barker in het |tn Karl May: Ide Old Shatterhand, beleeft jong en oud: alle leeftijden rtaar: 12,- 10,- 8,- Hulst - Tel. 3119 BOSCHKAPELLE De ruim ;l-jarige Ronny Lambert uit Joschkapelle - vele jaren Zee- ands gevaarlijkste spits, en daardoor in de volksmond ook wel de „schrik" van de voetbal vereniging Vogelwaarde ge noemd - zal aan zijn 500ste competitiewedstrijd die hij on langs voor zijn vereniging speelde, het duel Vogelwaarde Steen, geen prettige herinnerin gen hebben overgehouden. Het werd voor de pupillen van trainer Bert van der Meyden wel een verdienstelijk 1-i gelijk spel, maar dat was echter niet voldoende om de voetbalcompe titie '75-'76 opnieuw in de derde klasse D van de KNVB te kun nen beginnen. Na veertien com petities in die klasse met succes te hebben gespeeld, is Vogel waarde gedoemd naar de vierde klasse te degraderen. Daar zal men zich in de komende voet balcompetitie moeten waarma ken, maar iedere voetballief hebber weet dat zoiets een bij zonder moeilijke opgave is. Het eerste elttal van de voet balvereniging Clinge probeert al twee seizoenen de sprong naar de derde klasse te maken, maar nog steeds zonder succes. In zijn onlangs gereedgeko men prachtige bungalow in de Hazelaarstraat in Boschkapelle heeft de symphatieke Ronny Lambert altijd tijd om eens over zijn voetballoopbaan te praten. Een voetballoopbaan waarin zijn 500ste wedstrijd zonder meer een groot hoogtepunt is geworden. Schoppen, harken en nog vele andere tuin-attributen gaan voor die avond de stal in, en zijn twee schattige kinderen - Gabin 6 jaar en Evelin 2 jaar - komen als eerste huppelend de kamer binnen. Als eerste zegt Ronny Lam bert: „Maar denk erom straks moet ik gaan trainen, dus heel veel tijd heb ik niet. We zijn wel gedegradeerd maar dat wil na tuurlijk niet zeggen dat we niet meer trainen". Bij het binnenkomen in de prachtige L-kamer valt onmid- delijk een tinnen bord op,, dat boven de openhaard een voor aanstaande plaats heeft gekre gen. Ronny Lambert: „Ja, zoiets is natuurlijk altijd een blijvende herinnering, en ik ben er dan ook bijzonder blij mee. Maar al les was natuurlijk wel een dom per op de al aanwezige feest vreugde. Als je zoiets met bloe men in ontvangst mag nemen, en een goed uur later staat als een paal boven water dat je moet de graderen, dan valt zoiets bij zonder veel tegen. Niet alleen voor mij en de andere eerste elf talspelers, maar vooral voor onze trainer. Moeten degrade- voor hem een bijzonder zware opdoffer geweest. Ik weet zeker dat hij er verschillende nachten van wakker heeft gelegen. Kijk, als je dan weet hoe die man er zich voor ingezet heeft moet ik zeggen voor hem is het erg. Er gens hebben we het natuurlijk allemaal zien aankomen, maar als je er dan - en voor Ronny Lambert net een feestdag - op die betreffende zondag mee ge confronteerd wordt ga je echt niet lachend van het terrein". Ronny Lambert die veertien - jaar in het eerste team van de VV Vogelwaarde speelt, heeft an ders niets dan lof voor trainer Bert van der Meyden. „Voor een ren valt altijd tegen, en vooral nu omdat we met zijn drieën - William Vonck en Frans Stal- laert speelden ieder 400 wed strijden - voor de wedstrijd nog waren gehuldigd. Het was zon der meer een domper op de feestvreugde, maar het leven gaat gewoon verder. We hebben 's avonds evengoed eens lekker gegeten, waarom ook eigenlijk niet. Bij zoiets mag je als voet baller gewoon niet stil blijven staan. Het is jammer zonder meer, maar persoonlijk vind ik dat het ergste voor trainer Bert van der Meyden. Wat die man doet en al heeft gedaan voor zijn eerste team, ik mag gerust zeg gen voor heel de vereniging, is niet te zeggen. Die degradatie is buitenstaander was hij mis schien wel eens grof, maar voor een vereniging en vooral voor zijn desbetreffende teams was hij van onschatbare waarde. Ik heb al die jaren onder zijn lei ding getraind, en nu we gede gradeerd zijn ben ik zeker die gene niet die de schuld in zijn schoenen wil schuiven. We kon den gewoon moeilijk doelpun ten maken", besluit Ronny Lambert. Hij zelf verschoof twee jaar geleden naar het middenveld, toen het er naar uitzag dat Peter Erpelinck clubgenoot Ronny Lambert zou gaan opvolgen. Maar tot heden toe is er dat nog niet helemaal uitgekomen. Ronny Lambert: „Als je zo'n 32-jaar bent heb je vooral als spitsspeler je tijd gehad. Je hebt al behoorlijk aan snelheid moe ten inboeten, en van Bert van der Meyden was het zonder meer de juiste „zet" om me naar het middenveld te verplaatsen". Ondanks zijn leeftijd is Ronny Lambert met een geweldige rou tine nog altijd een bruikbare kracht op dat middenveld, en zijn medespelers en trainer wil len dan ook nog helemaal niets horen van stoppen. Lamberts: „In die vierde klasse zal ik een - stuk makkelijker voetballen. Datzelfde geldt trouwens ook voor verschillende Al-junioren. Die derde klasse was zonder meer een pittige klasse, en voor die AI-junioren kwam vooral bij de uitwedstrijden de nog wein ige ervaring naar voren. Een jaartje in die vierde klasse zal dan ook zonder meer een goede leerschool zijn". Ronny Lambert in zijn glorie jaren een ongrijpbaar iemand, was voor vele verdedigingen een schrik. Niet alleen gemakkelijk links en rechts schietend maar ook bijzonder gevaarlijk met het hoofd maakte Ronny Lambert zo'n dertig tot veertig doelpun ten in een siezoen. Zijn bijnaam „de schrik van Vogelwaarde" loog er dan ook niet om. Voor de vele buurt- maar ook tal van Be lgische clubs reden genoeg om de scherpschutter uit Boschka pelle aan de haak te slaan. Ronny Lambert zegt hierover: „Ik heb nooit behoefte gehad om Vogelwaarde te verlaten. Ik heb daar altijd best naar mijn zin gehad. Nu de talentvolle jongens al bij zo'n jaar of zeventien wor den benaderd door grote clubs ligt het helemaal anders. Maar in mijn tijd hoorde je daar hele maal nog niet van". Ronny Lambert mag dan ook zeker als een echte clubspeler gezien worden, die ondanks de Belgische franks hem werden aangeboden keihard „neen" zie. Dat de eens gevreesde scherp schutter uit Boschkapelle talen ten had was iedereen wel duide lijk toen hij reeds op 14-jarige leeftijd zijn debuut in het eerste elftal maakte. Vanaf toen was hij ook niet meer uit dat eerste team weg te denken. Nu bijna twintig jaar later, is hij als op komende middenvelder nog al tijd bijzonder gevaarlijk. Begon Ronny Lambert zijn eerste jaar met het eerste elftal in de eerste klasse van de afdeling Zeeland, in twee jaar tijd stoomde Vogel waarde rechtstreeks door naar de derde klasse. Ronny Lambert nam daarin ruim vijfennegentig procent van alle doelpunten voor zijn rekening. Toen W Vogelwaarde van de vierde naar de derde klasse promoveerde telde men negen punten voorsprong. Punten die men in de afgelopen competitie tekort kwam, maar Lambert heeft goede hoop. Hij zegt: „Ik dacht dat we met ons huidige team in staat moeten zijn om in die vierde klasse een gooi naar de titel te doen". Zijn blikken gaan opnieuw naar het bord waarin gegraceerd staat „Ronny Lambert 500 wedstrijden" en zegt: „Laten we hopen dat we dat feest aan het einde van de competitie '75-'76 nog eens over kunnen doen". SAS VAN GENT - De voetbal scheidsrechters beleven in het hedendaagse voetbal - zowel in amateur als betaald voetbal - moeilijke tijden. Steeds op nieuw weer gebeurt het dat de scheidsrechters een brok kritiek te verwerken krijgen. Heet hoofdige supporters, die meestal al gauw de mening toegedaan zijn dat de man in het zwarte pak hun, o zo sportieve ploegje benadeelt. Ook komt het voor dat de spelers openlijk in het veld de scheidsrechter bekriti seren en provoceren. Gebeurtenissen die beslist de voetballerij in zijn totaliteit niet ten goede komen. Uiteraard kan zo'n scheidsrechter de wedstrijd uit de hand laten lopen, en in sommige gevallen mag hij dan gerust de hand in eigen boezem steken. Maar niettemin krijgt deze bemiddelaar op de groene velden ook vaak kritiek te ver werken die hij beslist niet ver dient. Daarom is het typerend dat in het huidige voetbal de scheidsrechter steeds meer het kritisch object wordt in de ogen van de supporters, de spelers en vaak ook de pers. Duidelijk een evolutie in de voetbalsport, die het de moeite waard loont om eens nader bekeken te worden, medemetdeal zoveel besproken spelverruwing en verharding. Daarom is het Interessant om eens een man aan het woord te laten die deze evolutie als het ware aan den lijve heeft onder vonden. Een man die als scheidsrechter nu al zo'n twintig jaar meeloopt in het Zeeuwse voetbalwereldje, eerst in compe titieverband en de laatste jaren i.v.m. zijn leeftijd in zomera vondvoetbal. Een man die niet direct aangezien mag worden als een van de topscheidsrech- ters, maar toch wel een scheids rechter met een behoorlijke staat van dienst. De naam Jaap de Blaay. Twintig jaar geleden op aan dringen van Cees van Nimwe- gen, in die tijd administrateur van de KNVB afdeling Zeeland, trok Jaap de Blaay de stoute schoenen aan om te trachten als scheidsrechter zich verdienste lijk te maken voor het voetbal. In nauwelijks twee seizoenen tijd stootte Jaap de Blaay door vanuit het afdelingsvoetbal naar het KNVB voetbal. Jaap de Blaay: „Het was mede doordat er aan scheidsrechters een groot tekort was hierin Zeeland dat ik mijn besluit nam om mij serieus aan deze taak te gaan wijden. Aan het wedstrijdritme ontbrak het een scheidsrechter in die tijd beslist niet want meestal moest je in één weekend drie wedstrij den fluiten, en soms wel vier ook. Het is misschien wel mede daardoor dat ik betrekkelijk snel in twee jaar doordrong naar het KNVB-voetbal". Qua voetbal op zich is het nu allemaal veel beter en veel beter georganiseerd. Maar niet temin zou ik die tijd die ik be leefd heb in het voetbal niet graag willen ruilen met de tijd van nu. Want de scheidsrechters hebben het op de dag van van daag bijzonder moeilijk met het uitoefenen van hun functie. Ik heb in al die jaren dat ik gefloten heb nooit moeilijkheden genau, daarmee bedoel ik dan geen wedstrijd staken of massale vechtpartijen. Uiteraard heb ik er ook wel eens een speler uitge stuurd, ook tot een dergelijke daad moest je in sommige geval len ook wel eens over gaan. Maar toch, en daar benijd ik de scheidsrechters van deze tijd be slist niet om, is het mij opgeval len dat de spelers totaal geen respect meer hebben voor de scheidsrechter. Zij zijn nu veel fanatieker en veel agressiever geworden en laten daarom re gelmatig schimpingen aan het adres van de scheidsrechter ho ren. Ik geloof ook wel dat dat mede te wijten is aan de houding en de persoonlijkheid van de scheidsrechter van tegenwoor dig, vroeger had je hier onder de scheidsrechters bijzondere per soonlijkheden zoals een Theo Sturms en een Lucien Roelandt. Van die mannen ging wat uit dat van ik ben de baas en niet an ders, uiteraard neemt het niet weg dat ook die regelmatig fou ten maakten misschien nog wel meer dan nu, maar toen tole reerde men dat gewoon, terwijl er nu voor het minste of ge ringste geappelleerd of gepro testeerd wordt". „Maar een echte vergelijking tussen nu en zo'n 15 jaar geleden valt gewoon niet te trekken. Het voetbal van nu is veel anders en ook op een betere conditie ge stoeld dan toen en ook de arbi trage is niet met elkaar te verge lijken". Jaap de Blaay realiseert zich terdege dat de spelverru wing met als gevolg de ene na de andere blessure in het heden daagse voetbal de overhand neemt. Ziet hij persoonlijk een oplossing voor dit euvel? Jaap de Blaay: „Dat is het werk voor kopstukken als je het mij vraagt. Wel moet men toch in willen zien dat er vroeger met tijd en wijle ook bijzonder hard ge speeld werd, maar zoals ik al ge zegd heb, toen was het voetbal niet op een dergelijke conditie gestoeld zoals dat nu het geval is, men gaat nu tot het uiterste wat zonder meer ook gemakke lijk een blessure in de hand werkt. Als oplossing voor de spelverruwing wordt wel eens een kreet losgelaten van veel in ventiever fluiten. Nee, als je het mij vraagt is dat een idealisti sche gedachte. Ik geloof dat je in de beginfase van de wedstrijd al duidelijk moet laten merken dat je er bent en zonder pardon flui ten voor lichte overtredingen. Dan weten de spelers dat je er bent en dat je weinig tollereert. Zo kun je misschien de spelver ruwing wat de kop indrukken. Maar ja, daar staat tegenover dat men dan gauw geneigd is te zeggen van die vent fluit de wed strijd volkomen kapot. Ik geloof, dat de spelverru wing een groot probleem is in de voetbalwereld, en dat het op dit moment zowel nationaal als in ternationaal veel aandacht vergt. CLINGE - Vlak bij de Belgisch-Nederlandse lands grens een paar honderd meter in de Bisschop Molendreef te Clin ge, op een flink stuk weiland, omzoomd door bossen, daar heeft de Politiehondenvereni ging Saeftinghe uit Clinge haar oetenterrein. Deze kleine ver eniging telt slechts 16 leden, maar ze zijn allen even enthou siast, waardoor een kleine ver eniging toch groot kan zijn. Het bestuur wordt gevormd door A. Weemaes te Clinge, voorzitter; P. Ferket te Clinge, penning meester, Cijr. Valke te St. Jan steen, secretaris, Th. van Troost uit Clinge, bstuurslid en J. Del- forge te Clinge, bestuurslid. Deze vereniging heeft iedere za terdagmiddag, iedere zondag morgen en in de zomer ook de dinsdagavond als oefeningspe riode. Wij zijn een kijkje gaan nemen en troffen er een twaalftal leden met hun honden aan. In een door de leden zelf gebouwde kantine, keurig ingericht, hadden wij eerst een gesprek met de heer P. Ferket, die naast het secretari aat ook „het managerschap" vervult. De oefeningen die door de honden moeten worden verricht zijn: springoefeningen, zoeken (zeer voornaam), weigeren van aangeboden voedsel (zeer voor naam), zwemmen en pakwerk (het voornaamste). De hondenrassen die hiervoor het meeste geschikt zijn geble ken zijn de bouviers, de Belgi sche Mefhelaars, en in mindere mate de Duitse herders. Poedels of Lassies zijn hiervoor niet ge schikt. Na anderhalf jaar intens oefenen kan een hond geschikt bevonden worden om examen te doen voor speciaal hiervoor aangewezen keurmeesters. Wordt het examen goed afge legd dan ontvangt de eigenaar een certificaat (diploma). Of een hond voldoende is afgericht en bekwaam wordt bevonden om examen te doen, beoordelen de leden en de bestuursleden on derling. Bij de oefeningen heeft elk lid een taak en de leiding wordt om beurten gevoerd. Van de penningmeester Cijr. Vlake vernamen wij dat de ver eniging Saeftinghe de enige ver eniging is in Zeeland die onder haar leden twee erkende helpers van keurmeesters telt waar men zeer prat op gaat. Om als erkend helper te mogen optreden moet eerst examen worden gedaan als afdelingshelper, daarna examen als algemeen helper en indien men dan een zware medische sportkeuring goed doorkomt, krijgt men een erkenning (di ploma) als helper. De leden Th. van Troost en P. Ferket zijn in het bezit van zo'n diploma en als zij aan de uitno digingen om als helper te willen optreden gehoor zouden willen geven, dan zijn zij geen enkele zondag thuis. Het is voor hen echter een zuivere liefhebberij en buiten de vergoeding van reiskosten zit er niets aan vast. Trouwens de gehele vereni ging bestaat uit echte honden liefhebbers, die via contributies en zonder subsidies hun club recht houden en ook nog eens 30,- per jaar voor lidmaat schap van de Koninklijke Ne derlandse Politiehonden Ver eniging moeten bijdragen. Om de honden goed voor te bereiden op het examen wordt meermalen deelgenomen aan oefeningen bij andere clubs in Zeeland, Brabant en Limburg. Is het diploma eenmaal behaald dan stijgt de waarde van de hond aanzienlijk en is een prijs van 2500, tot 3000 maar normaal. De leden van deze ver eniging zijn er echter van over tuigd dat er ook honden zijn die het diploma niet kunnen beha len, maar toch als goede en trouwe honden bestempeld kunnen worden. Het aankopen van een hond die op jonge leef tijd moet beoordeeld worden of hij het „goed" zal doen, is een zeer moeilijke zaak. Een „ka rakterhond" is wel aan te beve len. Na een kopje kantine-koffie gratis aangeboden te hebben gekregen zijn wij gedurende een uur getuige geweest van de oe feningen die hier plaats von- den.Theo van Troost omgekleed als „pakwerker" trad op als misdadiger. Een eigenaar met zijn hond was opgesteld in een boskant. Nadat de „misdadiger" op de vlucht sloeg en een schot loste en de eigenaar van de hond deze de vrije teugel gaf, stoof deze als een katapult op de mis dadiger af om zich vast te bijten in de arm en deze niet te lossen totdat hij hiervoor opdracht kreeg. Toen de misdadiger werd weggebracht volgde de hond hem op enkele centimeters om bij een geplande ontsnappings poging weer direkt in te grijpen. Ook toen de misdadiger de eige naar van de hond aanviel, koos deze direkt partij van zijn baas. De meeste honden kregen de kans om een aanval te doen op de pakwerker en hieruit is dui delijk at te lelden hoe ver een hond al is gevorderd. De koelbloedige Theo van Troost die de aanval van al de honden moet afslaan, vervult zijn taak met veel plezier. Er zouden er echter niet veel in zijn schoenen willen staan Wie in de boslucht van een mooie sport wil genieten moet hier eens een kijkjegaan nemen Hetisecht de moeite waard en de honden zijn braaf voor de bezoekers. Gunst Reijns

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1975 | | pagina 11