Axels gezin adopteerde
Vietnamees weeskindje
„AN DIE MUSIK":
GRUWELIJK STUK
Nieuw duo:
Twee is te weinig
Nederlands Blazers
Ensemble J
geeft gevarieerd concert (J
IN GESPREK MET.
SPRAAK
NELLIE DEKKER-DE JONGE
D
O
O
R
GERDI
PREGER
DONDERDAG 1 MEI 1975
respondenten)
iREN Evenals overal en
euwsch-Vlaanderen koningin
ierd. Begrunstigd door eeni
Jdags een fikse plensbui v
eral de feestprogramma's i
lerdeien daarvan waren n
es en optochten, verklede k
Gisteravond gingen versd
rt en konden de beentjes i
sporthal De Veerhoek. Dit
band-harmonie Oostburg i
zich, geflankeerd door Vera
oa-Zuidzainde, en het
Terneuzense majorettenpi
ton, voor het eerst in
nieuwe uniformen
waarna om 15,00 uur
tocht voor de jeugd verli
vanaf het Ledelplein. Na
loop was er voor elk deeii
mertje een prijs. IJzendj
begon zijn koninginnedag i
het oplaten van duiven, wa
na de kinderoptocht door i™
stadje trok. Gedurende de g.|
hele dag waren er activiteita
voor de jeugd, waarvoor flii)i«
belangstelling was. Zowel al
de zijde der deelnemertje: al
toeschouwers- Veel hilarisil
verwekte een gekostumetriil
voetbalwedstrijd voor dames, I
en ook de volksspelen val
volwassenen trokken flinkel
belangstelling. Het limonaM-l
bal in het jeugdigebouw w
goed bezocht, terwijl de out'
ren gisteravond zowel in
jeugdigebouw als in het Ho|
zichttheater een dansje ma
ten. In Sluis werd gisterm
gen wegens de iets min
gunstige weersomstandighet
besloten de kinderspelen s
verplaatsen naar de sporllsll
De animo van de kindeiel
was er niet minder om.
Middags trokken school]?.
*n harmonie Apollo gezamé
lijk naar het sportterrein wa'l
?en flink programma kon wor-l
len afgewerkt. Grocde bego:I
'ij n feestprogramma met Kil
'eestelijke optocht. Vana!|
3.30 uur konden de kinder»
mn 6 tot 13 jaar meedoen sul
illerlei spelletjes. Veel kince-1
•en waren gisteravond in zaf'l
leun voor een voorsteilid I
ran het Gentse poppentheak I
fantasia. De ouderen ver-l
naakten zich gisteravond n*f|
'en film van het Groedsl
[orpsleven die tien jaar gele-1
!en was opgenomen.
orgt. Een vastgelopen huwe I
jk gaat er ook altijd le^
i, waar ik volsta met: ik "iC
r meer van verwacht.
Een ingelaste TROS Aktua- I
itzending gaf commentaar f
e gebeurtenissen in Vietnam
anuit Parijs, Genève,
ork, het is niet niets e?
endien reacties van mil15'!'
an der Stoel en Neumann.J
unt het meestal niet van Af
ia zeggen maar deze afte'®"
n,g was niet eens zo slecht.
Hoeveel ik de woorc
acht van de lange messen e-"
loedbad heb gehoord. 'e
at misschien gaat gebeure»
niet te tellen, maar
appant. Geen domino-ef
oleens Van der Stoel
oorloplg optimisme
enève. En ont.imisme is
fiid de teneur bij deze ar
iteitenrubriek.
De NOS-serie Markant
>o portret van de historicus i
-■ L. de Jong. Via korte1»
rviews met o.a. ziin n1,; i
erkers, kreeg je een We
ih ziin werkwijze en ai
e werd er iets van de nief
-Tonv zichtbaar. Een <>P® j
nd nortret wa? bet J
ms te vaag om echt boei
zijn en een enkele
ifs oo het vervelende af-
ur,\v mrpüTPSiTrt'
I AXEL - Het dringt niet eens
allemaal goed tot je door, al die
ellende die je dagelijks op de
televisie ziet. Je weet, dat het
gebeurt en je vindt het ver
schrikkelijk, maar ergens sta je
machteloos en neem je toch nog
maar een koekje bij het tweede
kopje koffie. Tot het moment dat
ie oog in oog staat met zo'n klein,
warm, bruin hoopje mens, dat
ruim een week geleden nog mid-
i den in de oorlogsverschrikking
van Vietnam zat. Gewoon niet te
geloven. Dan pas word je je mis-
schien een beetje bewust van het
menselijke leed, dat daar wordt
geleden en voel ie meer persoon-
fijke betrokkenheid.
Zo te zien heeft de kleine 3,5
'maand oude Tim alle gebeurte
nissen goed doorstaan, want hij
ligt heerlijk gezond te slapen in
de kinderwagen, die in een hoek
van de huiskamer van de heer en
mevrouw Dekker (Handellaan
16 in Axel) staat. Tim is één van
de vele Vietnamese kindjes, die
elders in de wereld, ver van al
dat oorlogsgeweld, een gelukkig
tehuis hopen te vinden. Op 12
april j.l. konden zijn ouders hem
ophalen van Schiphol en als ik
er ben is hij net zo'n 4 en halve
dag in Axel.
Nellie Dekker-De Jonge 31
jaar), die nogal overnacht en
plotseling moeder werd, loopt
ondanks alle aanloop, de drukte
en de overschakeling op een ge
zin met een kind, door het huis t e
stralen. Ze kan het zich allemaal
nog niet eens goed voorstellen.
Nellie en haar man (10 jaar ge
trouwd, het huwelijk bleef tot
dusver kinderloos) zijn dolge
lukkig met de kleine Tim. Al had
het hen helemaal niets kunnen
schelen, als het een meisje was
geweest. „Wat dat betreft moes
ten we maar afwachten, wat we
kregen", vertelt Nellie, „maar
dat maakte ons echt niets uit.
Wel wilden we het kindje liefst
zo jong mogelijk om de aanpas
sing wat te vergemakkelijken".
En dan vertelt ze, hier en daar
aangevuld door haar man
Stichting Interlandelijke Adop
tie in Den Haag, met de bedoe
ling te zijner tijd en Koreaans
kindje te adopteren. Je begint in
de eerste plaats een verblijfs
vergunning voor het te verwach
ten kind aan te vragen, want als
je dat niet doet kun je de rest ook
wel vergeten. Daarna komt de
kinderpolitie om een onderzoek
in te stellen naar het gezin, waar
het kind in terecht zal komen.
Een informatief gesprek, waarin
gepeild wordt hoe de ouders
(wachtchef bij de N.S.M. en bij
de voetballiefhebbers bekend
als secretaris van AZW) over de
lange, lange weg, die een echt
paar moet gaan, voor ze zich ou
ders van een geadopteerd kind
mogen noemen. „Zo'n 5 of 6 jaar
geleden gingen we de mogelijk
heden eens onderzoeken, die er
lagen om een kindje te adopte
ren", vertelt Nellie, „maar het
bleek al gauw, dat zoiets in Ne
derland erg moeilijk gaat, om
dat er zo weinig kinderen te
adopteren zijn. Bijna 3 jaar ge
leden zochten we contact met de
zijn. Als dat gebeurd is komt er
een maatschappelijk werkster
om eens met je te praten. Bij ons
is ze twee keer geweest".
„Die procedure verliep alle
maal nogal vlot", vult Nellie's
man aan. „Maar toen moesten
we maar afwachten„We
wisten dat het lang zou kunnen
duren", gaat Nellie verder,
„maar dat vonden we niet erg.
Vooral niet, toen we hadden ge
hoord, dat we als toekomstige
adoptie-ouders wel waren geac
cepteerd. Een maand of 8 gele
den kregen we een telefoontje of
we eventueel ook belangstelling
hadden voor een kindje uit Viet
nam. Advocaten in Vietnam
zouden dan proberen de zaak
daar rechterlijk rond te krijgen.
Toen begonnen we toch wel
nieuwsgierig te worden, hoewel
we uitdrukkelijk waren gewaar
schuwd dat het of heel lang zou
gaan duren of dat het op hele
maal niets zou uitdraaien. Door
die hele toestand in Vietnam is
de procedure waarschijnlijk
versneld en zo was er op een ge
geven moment een groep kinde
ren, die in aanmerking kwam
om naar nieuwe ouders in Hol
land te vertrekken".
De bel gaat. Nellie's man staat
op om open te doen. De zoveelste
bezoeker. „Het blijft maar lo
pen", verzucht Nellie (toch blij)
„ik heb ook al zoveel gekregen
voor Tim. Veel kleertjes en
bloemen. En kijk eens een rub
ber hondje van een kindje. Z'n
lievelingsspeeltje. Want daar
ging hij altijd mee slapen. Dat
was voor dat kleine kindje uit
Vietnam. Lief hè". Ze veront
schuldigt zich even bij de be
zoekster en gaat verder: „Onge
veer twee weken geleden op een
donderdag, kregen we een tele
foontje, dat we 's zaterdags een
zoontje konden komen halen.
Dat was een enorme verrassing.
Maar vrijdagsavonds werd er
gezegd, dat de aankomst van de
kinderen even was uitgesteld,
omdat ze in een ziekenhuis in
Hongkong wat moesten aan
sterken. Dat kon duren van twee
dagen tot een week. Wel een
Het Vietnameesje lijkt zich in Axel al aardig thuis te voelen.
teleurstelling natuurlijk, maar
toch hebben we het diezelfde
avond aan onze ouders verteld.
Van een nicht kregen we.toen de
complete baby-uitzet om zolang
te gebruiken.
Een week later kregen we tele
foon dat de kinderen de daarop
volgende zaterdag op Schiphol
zouden arriveren en vrijdags
werd dat bericht definitief be
vestigd. Toen wisten we ook al,
dat het een jongetje zou zijn van
drieëneenhalve maand. Om 6
uur zijn we 's zaterdagsmorgens
vertrokken. Ik kon het nog
steeds niet geloven. Het kwam
me allemaal zo onwaarschijnlijk
voor. Om halfelf zouden de 27
kinderen arriveren, maar door
allerlei vertragingen werd het 's
middags 1 uur. We hebben wel
in spanning gezeten hoor. Koffie
drinken, een beetje lezen wat
rondhangen en maar wachten.
We hadden expres aan niemand
iets gezegd. Maar ja, de t.v. was
er ook om opnamen voor het
journaal te maken en toen heb
ben velen ons herkend. We wa
ren nog niet thuis of de telefoon
begon te rinkelen. Dokter
Schiltman is ook meteen geko
men om het kindje te onderzoe
ken, maar het was gelukkig goed
gezond. Ik heb even een beetje
hulp gehad met het wassen en
zo, maar nu gaat het uitstekend.
Om de vier uur krijgt hij de fles
en hij schijnt het wel lekker te
vinden, want hij is zo rustig en
lief".
Er wordt een kaartje afgege
ven. Nellie's man begint te la-
chen. „Goed voor gratis oppas
en voor de avonden en de wee-
keinden", leest hij voor. Nellie
sluipt op haar tenen naar de wa
gen. Tims oogjes gaan slaperig
een beetje open en hij rekt zich
eens lekker uit. „Hij heeft me
teen gelachen, toen hij thuis
kwam", fluistert ze vertederd.
Een beeld uit „An die Musik" van Children of the Night.
Van dag tot dag:
Vrijdag 2 mei: Zuidlandtheaier Terncuzen 20 uur: J'UIT Ter-
neuzen en Oranjecomité presenteren popgroep Earth and Fire. In
net voorprogramma de formatie Link.
Zaterdag 3 mei: Zuidlandtheatert Terneuzen 20.30 uur: UIT-
special: Nederlands Blazers Ensemble.
i v"!Ödaë 9 mei: West-Zeeuwsch-Vlaanderen: Poppenspel Para-
ply Teatret.
Vrijdag 9Mei: Den Dullaert - Hulst. Jeugd en Muziek presen
teert popgroep Fungus.
Vrijdag 9 mei: Zuidlandtheater Terneuzen 20.30 uur. UIT-
special: Children of the Night met „An die Musik".
„Vanavond proberen we
het probleem uit te leggen
van de boodschapper die niet
in staat is zijn boodschap af
te leveren. De boodschapper
is niets; de boodschap is al
tijd dezelfde.
Er is een verhaal over de jonge
Elijah, die de dorpelingen bij el
kaar riep en ze een vreemde,
verwarrende geschiedenis ver
telde. Hij had juist zijn meester
zien wegvliegen, levend, in een
brandende wagen, rechtstreeks
naar de hemel, om nooit meer
terug te keren. Behalve de kin
deren geloofde niemand in het
dorp hem. Daarom begon hij
opnieuw.... voor de kinderen.
Wij geloven dat wij op een of
andere manier die kinderen
zijn... een generatie later. Wij
zijn onschuldig, maar iemand
kan onschuldig zijn en geloven
dat hij schuldig is. Dertig jaar na
het einde van de Tweede Werel
doorlog; dit is onze herdenking.
Er is niets geleerd. Auschwitz
heeft zelfs niet gediend als
waarschuwing.... de dagbladen
herinneren ons daar dagelijks
aan. Het verleden interesseert
ons slechts in zoverre dat we nu
de mogelijkheid hebben het te
verwerpen. In Buchenwald,
Bergen-Belsen en Dachau wa
ren orkesten, bestaande uit ge
vangen; ze speelden Duitse mar
sen om het ideaal van de nazi's te
ondersteunen, en klassieke con
certen om ze eraan te herinneren
dat zij tot het ras behoorden dat
Mozart, Schubert, Bach, Be
ethoven en Wagner voortbracht:
een ras met cultuur. Slechts
weinigen van deze musici heb
ben het overleefd. Onder hen die
het overleefden zijn maar wein
igen die nog spelen".
Dit citaat uit „One Genera
tion After" van Elie Wiesel bege
leidt het persbericht van An die
Musik". Het zal duidelijk ma
ken, dat de voorstelling, die
„The Children of the Night"
vrijdagavond in het Zuidland
theater in Terneuzen brengen
geen vrolhke aangelegenheid is.
Het gaat over de verschrikkin
gen van concentratiekampen.
De recensenten waren vrijwel
unaniem van mening, dat het
een afschuwelijk stuk is. En toch
zeggen ze dat iedereen het moet
zien. Vooral jonge mensen die de
oorlog niet hebben meegemaakt.
Daarom: vrijdagavond halfne-
gen.
(Van onze popmedewerker)
TERNEUZEN - „Twee is te
weinig" is een nog onbekende
naam in het Zeeuwse
muziekgebeuren. Slechts
enkelen hebben het
Terneuzense duo, bestaande
uit Ab Harpe en Ariel Meeusen
al kunnen aanschouwen. Hun
debuut maakten zij op de
eerste literaire avond in
Aktihof en zij waren ook van
de partij tijdens het
benefietconcert voor Daily
Country Music. De muziek die
de jongens maken valt
moeilijk te omschrijven.
Beïnvloed door onder andere
Herman van Veen, Neerlands
Hoop, America en Van
Morrison, lijkt het soms op
cabaret en soms op relaxte
luistermuziek. En dat is
volgens Ab en Arièl wel een
probleem: luisterpubliek vind
je niet overal. De muziek is
eigenlijk alleen geschikt voor
kleine clubs en grote theaters
met een goede akoestiek. In
een café kon je weinig
luisteraars tegen, waardoor
het effect voor een goed deel
verloren gaat. Ab en Ariël zijn
nu ongeveer een half jaar
bezig. Ab: „Het is eigenlijk als
een grap begonnen. We zaten
samen in de auto en begonnen
een beetje te dollen, zongen de
grootste onzin met een
blues-achtige melodie. De
volgende dag schreven we vier
nupimers, die we instudeerden
en zo ging het steeds verder.
Toen we een stuk of tien liedjes
geschreven hadden, hebben we
een paar vrienden uitgenodigd
en ze voor ze gespeeld. De
reacties waren wel leuk en we
zijn doorgegaan. In het begin
speelden we ook nummers van
Neil Young en zo, maar de
meeste mensen vinden onze
eigen liedjes het leukste.
Sindsdien spelen we vrijwel
alleen nog maar eigen werk.
Soms een iets van een ander,
maar dan moeten we er wel
helemaal achter kunnen staan.
Zo staat er op dit moment een
liedje van Willem Vermandere
en een nummer van John
Denver op het repertoire"
Typerend voor het werk van
het duo is dat het in een liedje
vaak meerdere talen gebruikt.
Meestal is dat Nederlands en
Engels, maar de goede
verstaander hoort ook Noors,
Frans en Duits. De humor
staat, vooral bij de
Nederlandse liedjes voorop.
Ab: „Dat heeft waarschijnlijk
met ons karakter te maken. In
het dagelijkse leven kunnen
we ook niet voortdurend
serieus zijn en zoiets drijf je in
je liedjes nog verder door.
Vooral als we repeteren zitten
we soms uren te lachen. Het
meeste van watje dan maakt is
geen tweede keer te realiseren.
Sommige dingen echter wel.
Maar de meeste liedjes
ontstaan niet zo spontaan. Het
is wel gebeurd dat ik nachten
over een liedje wakker lag. Een
liedje als „Therèse", dat gaat
over een ongetrouwde moeder,
heeft veel inspanning gekost
In Westdorpe staat dezer dagen een feesttent en daarin gaat het een en ander op popgebied
gebeuren. Zaterdatgavond om acht uur is er de Belgische popgroep Hoa Binh, die eigen nummers gaat
brengen. Toegang f 3,50. Maandagavond (bevrijdingsdag) is erom halfnegen Mungo Jerry. Ongetwij
feld kent men nog de hitsingle „In the summertime". Voor zes en een halve gulden kan men het optreden
van het illustere gezelschap, waarvan wij hier een foto afdrukken, bijwonen.
en we zijn er nog niet voor
100% mee rond". „Twee is te
weinig" zit vol energie en
ideeën. Het is te hopen dat Ab
en Ariël binnen afzienbare tijd
weer eens de kans krijgen
ergens iets van zich te laten
horen. En dat er dan een
publiekje te vinden is, dat
bereid is even te luisteren.
Top-4
1. Love is all - Roger Clover en
guests
2. Paloma Blanca - George Ba
ker Selection
3. If - Telly Savalles
4. House for sale - Lucifer
Tip: How glad I am - Kiki Dee
Band.
Het Nederlands Blazers Ensemble zit zaterdagavond op het po- 1
dium van het Terneuzense Zuidlandtheater. De heren musici bren
gen een gevarieerd programma, waarop het volgende vermeld
staat: Edgar Varése (1885-1966): Oetandre; Asse lent, Trés vif en
Grave. Igor Strawinsky (1882-1971): Octuor; Lento, Allegro mo
derato en Andantino con variazioni. Na de pauze speelt het ensem
ble een werk van Wolfgang Amadeus Mozart: Serenade nummer 10
in Bes. Het gaat dus om een programma van onvervalste blaasmu
ziek, waarbij voor de pauze aandacht wordt besteed aan twee twin
tigste eeuwse componisten. Na de pauze een succesnummer uit de
blazerswereld, Mozarts Serenade. De bezetting van het Blazers
Ensemble bestaat voor dit concert uit twee hobo's, twee klarinet
ten, zes hoorns, twee fagotten, twee trompetten, twee trombones,
een contrabasen een fluit. Het concert vangt om halfnegen a^n.
