Biervliet won van water
Tekst:
Rein v.d. Helm
ïllemaai
Een vis wijst molenaar de windrichting.
Flink hoogteverschil van vroeger eiland.
»Haringkaker kreeg standbeeld
Wie heden ten dag de provin
ciale weg Breskens-Hoek be
rijdt ziet halverwege links van
hem, als het ware op een soort
verhoging, het aloude stddje
Biervliet liggen. Die hoogtever
schillen zijn nog een laatste
aanduiding van het feit dat
vroeger Biervliet een der vele ei
landen van west-Zeeuws-
Vlaanderen was, zo hoog gele
gen dat noch de Élisabethsvloed
in 1404 nochdeinundatiesuitde
Tachtigjarige oorlog het geheel
vermochten blank te zetten.
Zelfs de Allerheiligenvloed van
1570 werd - zij het op uiterste
nippertje - overleefd. En iedere
keer opnieuw werd geprobeerd
het bij de vloeden verloren ge-
gane land terug te winnen. On
versaagd en hardwerkend,
tegengeslagen slikkend en
steeds weer proberen en probe
ren.
Vijftien polders in totaal wer
den sinds 1524 drooggelegd en
de vruchtbare klei geschikt ge
maakt voor de landbouw, een
der, pijlers waarop Biervliet
eeuwenlang gedreven heeft. De
eerste polder die werd droogge
legd was de Zoutepolder in
1524. De laatste de Braakman
polder, drooggelegd in 1952.
En met de drooggelegde
Braakman begon een nieuwe pe
riode in de eeuwenoude historie
van Biervliet. Tot 1952 was
Biervliet een gemeente die vrij
geïsoleerd in het uiterste noord
oosten van west-Zeeuws-
Vlaanderen lag. De bevolking
was vrijwel geheel op het „wes
ten" georiënteerd, wat heden
ten dage nog tot uiting komt bij
de marktdagen in Oostburg, die
door vele Biervlietnaars wordt
bezocht, hoewel de nieuwe ge
meente Terneuzen - waarote
Biervliet sedert de herindeling
behoort - op dezelfde dagen
markt houdt Lagere seholieren
volgen dikwijls'voorgezet on
derwijs in Oostburg en - om
maar een heel ander voorbeeld
te noemen - de afdeling Biervliet
van de N.C.B. maakt nog steeds
integrerend deel uit van kring
west van deze boerenbond. Na
de drooglegging van de Braak
man echter lag ook het „ooste
lijk" deel binnen berijdbare af
stand en „slaat men de vleugels
uit" naar andere plaatsen, een
ontwikkeling die zich na de her
indeling verder voortzette.
Wie Biervliet zegt, zegt ook
Willem-Beukelsz. De fiere zoon
van de vroegere haven van
Noord-Vlaanderen, die dank zij
het haringkaken de grondslag
legde voor een florerende tak
van de visserij.
Biervliet eert zijn grote zoon
en mocht een of andere Neder
lander zijn vaderlandse ge
schiedenis vergeten zijn en op
een goede dag in Biervliet „ver
dwalen" dan wordt hij wel met
zijn neus op het feit gedrukt dat
hij in de stad van Willem Be-
ukelsz is. Midden op het stille
Marktplein immers prijkt hij in
graniet gehouwen, het haring
kaakmesje in de handen van de
zuidwester op het hoofd. In een
der gebrandschilderde ramen
van het eeuwenoude hervormde
kerkje is overigens nog een afbe
elding van hem te zien. Een
weerhaan is voorts in Biervliet
onbekend. Hier hebben ze op het
voormalige stadhuis - thans'een
openbaar etablissement met de
toepasselijke naam Het Oude
Raedhuys - een windharing ge
plaatst. Hij geeft de windrich
ting overigens net zo perfect aan
als de haan Opvallend is wel dat
een hanngkraam in het stadje
van de Haringen - want zo luidt
de bijnaam van de Biervliet
naars - niet te vinden is.
Biervliet is echter de laatste
jaren erin geslaagd nog op an
dere gronden een grote bekend
heid te krijgen. De Geuzenfees
ten die bij de herdenking van
700 jaar stadsrechfen werden
georganiseerd, sloegen bij in
woners en bezoekers zö aan dat
een gezonde basis werd gevon
den ieder jaar Geuzendag te
houden.
Toch is van het verleden van
Biervliet vandaag de dag weinig
meer terug te vinden. Zo b v van
de vesting Biervliet, tijdens
twisten in achterliggende eeu
wen een plek waar militaire
ogen begerig naar keken. De
wallen zijn geslecht en eigenlijk
herinnert alleen de naam van
het bejaardentehuis Ter Walle
nog aan dit krijgshaftig verle
den. Veel ging voorts verloren
tijdens de gevechtshandelingen
in eind 1944, toen Biervliet ge
ruime tijd in de frontlinie kwam
te liggen. Straatnamen herinne
ren overigens nog wel aan „die
goede oude tijd". DeTuinstraat,
zoals die officieel te boek staat,
heet in de volksmond nog De
Kaai, hoewel niemand van de
'katoenen
huidige Biervlietnaars daar ooit
een schip heeft zien afmeren.
De band met het verleden zal
dit jaar nog wat verstevigd wor
den als honderden leden van de
familie Van Biervliet, (groten
deels een Belgische aangelegen
heid) een reünie beleggen in het
stadje waaraan hun naam isont-
leend Het zal een klap geven,
dat blijkt wel uit de grondige
voorbereidingen, waarbij ook
het Geuzencomité betrokken is.
en weer helemaal
e; soepel leer en
Oud Vlaams plaveisel in het centrum.
^jsssssspss? tmmmm
ïMtÈW&ÊfWf*??
Normale prij's
32.95
SLECHTS
Het voormalige stadhuis doet dienst als café.
Hervormde kerk. voorkomend op monumentenlijst
