AJN
OPA
„DOOR DE EEUWEN TROUW"
Kwarteeuw op de
bres voor Ambon
enten
ti dl
Noorse fjorden vol
overbodige tankers
mimi!
Annuleringen
Alternatieven
Zelfbediening
Weinig kans
Merkwaardig
Gesprek
n een ruime instap
ren mogelijk maakt
lopen zowel het kor-
portier als het linker
net dak ter bevorde-
toegankelijkheid. De
t een brede midden-
daa rentegen smalle
:n die het dak dragen,
de dode hoek naar
tinimaal kon uitval-
de middenstij) is in
olbeugel die samen
dragende carrosserie
constructie vormt,
.merika geldende vei-
n is meer dan vol-
:eninR gehouden.
iard uitvoering kost
ons land 18 985.
wenst een X of een
verkrijgbaar waar-
jen kan worden afge-
le verlangens van de
koper. De levering
begint medio maart.
voor de winnaar is
ig verzorgd weekend
r in Assen.
iderland organiseert
Motorweekend wed
de titel De Beste
van Nedei land.
at het erom wie het
achterwiel van een
otor kan demonte-
teren Er zijn prijzen
*00, 250 en 100.
Vorige week liep bij Verolme op Rozenburg de Shell-
tanker „Lepton" van stapel. De champagnefles, uiteenspat
tend op de gigantische boeg, vormde een witbruisende, fees
telijke rozet waarop het schip - zoals dat heet - „statig van
de helling gleed". Een beetje terecht was de feestelijkheid
wel want de Nederlandse scheepsbouw bereikte met de
„Lepton" wederom een gedenkwaardige mijlpaal. Met haar
320.000 ton was de „Lepton" het grootste schip dat ooit op
een Nederlandse werf werd gebouwd.
Maar van de andere
kanteen Shell-man ver
klaarde na de feestelijke tewa
terlating dat de „Lepton" niet
gebouwd zou zijn als Shell „al
les tevoren had geweten". Met
andere woorden: de „Lepton" is
al overbodig nog voor zij is afge
bouwd.
Dat is wel eens anders ge
weest. In de jaren zestig en in de
eerste jaren van deze decade -
ruwweg gezegd, in de periode
tussen de Zesdaagse en Grote-
Verzoendag-oorlogen in - kon
den er niet genoeg tankers wor
den gebouwd. De oliestroom
rond Kaap de Goede Hoop werd
dikker en dikker. De tankvaart
was een continubedrijf gewor
den met af- en aanvliegende en
elkaar aflossende bemanningen.
Al sinds er olie wordt geboord,
is de tanker een belangrijk
schip In de tweede wereldoor
log drong de tanker zich naar
voren in de rangen van zeesche
pen tot naast het beroemde
Liberty-schip. Tankers en
Liberty-schepen droegen net
zoveel bij aan de overwinning
van de geallieerden als alle
Amerikaanse, Britse en Cana
dese soldaten bij elkaar.
Maar pas na de tweede werel
doorlog, toen net als elders in de
wereld ook in het Midden-
Oosten de macht van het Westen
aftakelde en het vitale Suez-
kanaal eerst werd genationali
seerd door een „vijandig ge
zind" Egypte en vervolgens - in
de Zesdaagse oorlog van 1967 -
dichtging, pas toen nam de tan
ker zijn spectaculaire sprong
voorwaarts. De supertanker
kwam, de mammoettanker
volgde en op de tekentafels ver
schenen al de contouren van de
super-mammoettanker.
De halfmiljoentonner werd
zelfs werkelijkheid. In Frank
rijk heeft Shell er een paar op
stapel staan en op zee bevinden
zich al de Globtik-tankers
„London" en „Tokyo", die met
hun 483.939 ton nu de grootste
schepen ter wereld zijn.
Hoewel Shell nog vorige week
heeft verklaard geen bouwopd
rachten te annuleren, houdt net
maritiem opinieblad „Zeewe
zen" het er op dat aan het
supertanker-tijdperk een einde
is gekomen. „Meer dan ooit is
het thans zonneklaar", aldus het
blad, „dat het tijdperk van de
zeer grote tankers, de Very
Large Crude Carriers (VLCC) en
de Ultra Large Crude Carriers
(ULCC) voorlopig tot het verle
den behoort. Zij zullen de ge
schiedenisboeken ingaan als de
merkwaardige produkten uit
een tijd, waarin nog een opti
maal nut kon worden getrokken
van de schaalvergroting in de
tankvaart". Tot zover „Zeewe
zen".
i De geboorte van een supertanker. De „Rudolph Peterson"
loopt uan stapel bij Verolme (1971).
dat meer dan 12 miljoen ton of
wel ruim 5 procent, van de 220
miljoen ton tellende wereld-
tankervloot werkeloos ligt bij
gebrek aan vracht.
Het zwaarst getroffen worden
de particuliere tanker-reders
die op kortlopende contracten
varen. Dat zijn vooral Noorse
reders. Volgens het persbureau
Associated Press ligt een kwart
van de Noorse tankervloot (31
schepen, samen 4 miljoen ton)
leeg in de Noorse fjorden en er
komen elke dag schepen bij. In
de Perzische Golf zou 3 miljoen
ton aan tankercapaciteit op or
ders liggen te wachten.
Frappant is dat een van
Noorwegens grootste onafhan
kelijke tankerreders, Halmar
vReksten, uit de „business" is ge
stapt. Hij annuleerde reeds ge
plaatste opdrachten bij de
Noorse Akerscfieepsbouwin-
dustrie voor de bouw van sche
pen van 400.000 ton en werd
scheepsbouwer in plaats van re
der.
Tenslotte is er een rapport van
het Londense makelaarsbureau
E. A. Gibson Ltd, dat becijferd
heeft dat begin februari in totaal
8,4 miljoen ton aan ankercapa
citeit, in bestelling bij diverse
werven, was geannuleerd of van
bestemming veranderd, sinds
het uitbreken van de oliecrisis.
Het blad „Zeewezen" echter
komt op een nog hoger tonnage
door ook onbevestigde berich
ten over annuleringen in de be
cijfering te betrekken. De uit
komst zou dan 12,6 miljoen ton
zijn.
Het ineenstorten van de bouwmarkt zal te
recht veel meer mensen uit hun slaap houden
dan het in elkaar zakken van de tankermarkt.
Toch is er meer aan de hand dan alleen maar een
gebrek aan olievracht. Velen spreken al van het
einde van de mammoet -tanker, een verschijnsel
op de Zeven Zeeën dat, na de ramp met de
,,Torrey Canyonbij de Scilly Eilanden, velen
nachtmerries bezorgde.
Het ziet er naar uit dat de halfmiljoentonners
of groter, die bij een ongeluk een half continent
zouden hebben besmeurd, nooit meer van de
tekenplanken zullen komen. De wal keert het
schip. Letterlijk bijna.
Het internationale vakblad
„Gas and Oil Journal" schreef
maandag dat meer dan 180 tan
kers - merendeels schepen van
meer dan 200.000 ton - in de af
gelopen weken zijn opgelegd.
Het blad ziet geen tekenen die
wijzen op betere vooruitzichten
voor de tanker-reders. Eerder is
het tegendeel te verwachten, al
dus „Gas and Oil Journal".
Lloyds, de Londense alleswe
ter op scheepvaartgebied, schat
Minder kwetsbaar tot nu toe
zijn de tankervloten die verbon
den zijn aan de grote oliemaat
schappijen of die op langlo
pende contracten van soms wel
25 jaar, varen. Toch is het ook
daar geen rozegeur en mane
schijn. Shell zegt zelf dat som
mige schepen niet besteld zou
den zijn geweest als men de hui
dige ontwikkeling tijdig had
zien aankomen en ook de tan
kers van de oliemaatschappijen
varen halve kracht of liggen
voor de havens te wachten om
gelost te worden.
De ineenstorting van de tan
kermarkt heeft natuurlijk acute
oorzaken. De oliebezuinigingen
in de geïndustrialiseerde we
reld. Het minder verbruik door
de industrie als gevolg van de
recessie in de industrielanden,
de buitengewoon zachte winter
op het noordelijk halfrond en de
gigantische voorraden olie die
als gevolg van deze factoren
overal liggen opgeslagen en een
wereldwijd gebrek aan olie
opslagcapaciteit veroorzaken.
Door dit alles zijn de vracht
tarieven naar beneden getui
meld en werden vooral de onaf
hankelijke reders uit de markt
geprijsd.
In Nederland (Rotterdam is 's
werelds gróótste opslagplaats
van ruwe olie en olieproaukten)
ligt ongeveer 30 procent meer
ruwe olie opgeslagen dan in
1973 en ruim tien procent meer
olieprodukten. Tegelijkertijd
bleef de Nederlandse oliecon
sumptie ver beneden die van
1973 (in november 1974 onge
veer 260.000 ton of 12,5 pro
cent).
Er is echter meer aan de hand.
Op de eerste plaats zijn er de
olie-exportlanden die bezig zijn
met het stichten van eigen tan
kervloten. Daarnaast is ook al
merkbaar dat overal in de we
reld „vergeten" energie opwek
kende brandstoffen, zoals
steenkool, en jongere zoals
aardgas in snel toenemende
mate (weer) worden gebruikt.
Bovendien ziet het er naar uit
dat de dikke oliestroom van de
afgelopen periode, die uit de
Perzische Golf gulpte, om Kaap
de Goede Hoop heen draaide om
tenslotte West-Europa binnen
te stromen, in de komende jaren
toch wat van zijn monopolis
tisch overwicht zal verliezen
terwijl er tegelijkertijd kleinere,
maar talrijke nieuwe oliestro
men ontstaan, alles bijeen een
dusdanig gesplitst beeld vor
mend dat schaalvergroting er
geen vat op krijgt. Vandaar de
verwachting dat de mammoet
tanker zijn tijd alweer bijna
heeft gehad.
Blijkens de jongste berichten,
onder meer van de OPEC-
conferentie in Algiers deze
week, zijn de OPEC-landen zich
ervan bewust dat hun monopo
liepositie onder druk komt te
staan zonder dat er overigens
sprake van zou zijn dat de hui
dige OPEC-landen hun domine
rende rol in de olieproduktie
zouden verliezen. Geen mens ge
looft dat, maar de activiteiten
elders in de wereld knagen wél
aan de huidige machtspositie
van de OPEC-landen. Dit Ara
bische realisme - zij het wat ver
sluierd geformuleerd - staat in
tegenstelling tot de onderschat
ting die men in het westen
waarneemt als het gaat om al
ternatieve energiebronnen, met
inbegrip van de uit zee gewon
nen olie en aardags
Toch is het niet kinderachtig
wat op dit gebied geleidelijk
zichtbaar ïs geworden in het af
gelopen jaar. Praktisch elke
week worden ergens ter wereld
„veelbelovende" olievondsten
gemeld. In de Noordzee, voor de
kust van Labrador, voor de kust
van Columbia en Venezuela, in
Siberië en Patagonië, in Canada
en in de Noordcninese provincie
Holoengtsjan.
Naar schatting geven de grote
oliemaatschappijen op het
ogenblik tien miljard gulden per
jaar uit voor het zoeken naar olie
en aardgas buiten de olielanden
in het Midden-Oosten.
Hoe de onafhankelijke
tanker-rederijen moeten inspe
len op deze nieuwe ontwikke
ling, valt niet te voorzien. Het
voorbeeld van de Arabieren die,
nu ze het voor het zeggen heb
ben, hun eigen tankervloten
vormen en dat van de Amerika
nen die een all-American"
vloot van middelgrote tankers
bouwen voor het vervoer van de
Alaska-olie uit de pijplijn bij
Valdez naar de raffinaderijen in
Californië; deze autarkische
voorbeelden beloven niet veel
goeds voor de onafhankelijke
reder. Trouwens, Noorwegen zal
te zijner tijd de Noorse reders
ook wel voorrang geven als de
olie van de Noordzeevelden
Staffjord (3 miljard barrels) en
Ekofisk in grote hoeveelheden
naar het vasteland moet.
Deze zelfbedieningstenden
sen van de olieproducenten,
groot en klein, alsmede de gelei
delijke spreiding van energie
bronnen over de hele wereld be
reiken wat bezorgde toeschou
wers aan de wal niet lukte: zij
stoppen de opmars van de mi-
lieubedreigende mammoettan
ker.
Of is dat te veel gezegd? Met
het olie-dom zijn wel vaker
vreemde dingen gebeurd.
WIM KOCK
Vlotor Duo Kwis kan
elgenomen door ne-
het gaat bij deze door
gtjens geleide kwis,
ip motorgebied en op
van de actualiteit,
innende paar is een
500 gulden beschik-
d.
-Motorweekend is op
20 maart geopend
;ot 17.00 en van 19.00
ur, op vrijdag 21 en
maart van 10 00 tot
n 19 00 tot 22.00 uur
ig23 maart van 10.00
ur De toegangsprijs
5 per persoon.
ederen toe te laten,
n door haar vastges-
principiële bezwa-
er gevoelsbezwaren
die vertrouwd zijn
de, die vele geliefde
t vroegere bundels
die onwennig staan
nieuwe woorden en
melodieën Sommi-
•ns voorstanders van
ving, hebben moeite
1 trekjes in teksten
;elen zitten op een rij
in een boom", „En
ote Bach, die mag de
ig'len slaan de lieve
Of biologische onge-
als„En Lutherzingt
lan" en „Al dwalen
dode af tot over 't
zetfouten ontkomt
Psalm 137 vers I
Sion leeft is zonder
vel bedoeld zijn. wie
i leeft Wie bereid is
mate van zelfover-
lief te nemen, ra
kennis te nemen van
oekencentrum, Den
geven werkje „Uit de
van het Liedboek".
M. MEELDIJK
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
De Stichting Door De
Eeuwen Trouw bestaat 2 5
jaar. Ze is een kwarteeuw
geleden opgericht door de
Eindhovenaar Herman
Coenradi en een aantal
geestverwanten. Om In
donesische minderheids
groepen te helpen het hun
oij verdrag toegekende
recht op zelfbeschikking
waar te maken als zij dat
wensen. Aan de geboorte
van de Stichting ging, in
1949, iets vooraf. Neder
land was toen druk bezig
met vertegenwoordigers
van de naar zelfstandig
heid strevende groepen
(Van een onzer redacteuren)
EINDHOVEN - „Niets zou
ons, bestuur van de nu 25-jarige
..Stichting Door De Eeuwen
Trouw", liever zijn dan onze or
ganisatie op te heffen. Gewoon,
omdat er recht gedaan is. Aan de
Zuidmolukkers, altijd nog zo'n
20.000 in ons land, en de bevol
king van West-Papua, het
voormalige Nederlands Nieuw
Guinea. Wij begrijpen best dat
ons land dat recht op zelfbe
schikking niet kan afdwingen.
Maar wat ons land wél kan doen
ls j fi?waar het te pas komt en
redelijk is, ook internationaal,
keer op keer duidelijk maken
dat er met Indonesië verdragen
zijn gesloten waarin dat recht is
erkend. Dat zelfbeschikking één
van de voorwaarden is geweest,
waarop Nederland de soeverein
iteit over Nederlands-Indië
overdroeg aan de Indonesische
regering En later die van
West-Papua ook".
Geen nostalgie bij de stichting
en haar aanhang, zo'n 10 000
mensen in ons land Geen ver
langen naar „die goede oude tijd
van het koloniale rijk in de tro-
Een „Kom nou", zegt de heer
Ue Vries. „Ik ben de enige in ons
'uur die in Indonesië is ge
weest. Van 1945 tot 1948 als ka
pitein van het eerste bataljon
uit Nederlands-Indië te
onderhandelen over de
overdracht van de soever
einiteit. Vertegenwoordi
gers van Indonesische
minderheidsgroepen die
in ons land waren, werden
plotseling niet meer toe
gelaten tot de Ronde Tafel
Conferentie. Zij deden
een beroep op ons volk om
ervoor te zorgen dat de
minderheden in Indonesië
niet aan hun lot zouden
woTden overgelaten. Die
oproep leidde in 1950 tot
de stichting van „Door De
Eeuwen Trouw".
stoottroepen. Heb toen grote
bewondering gekregen voor de
trouw, vasthoudendheid en het
bijna-Nederlander voelen van
de Zuidmolukse militairen van
het Koninklijk Nederlands In
disch Leger. Dat heeft me toen
emotioneel enorm gepakt. Maar
de andere bestuursleden, allen
zijn veel jonger dan ik, kennen
het land niet eens. Nee, het gaat
ons om een eerlijke en op recht
gebaseerde behandeling van die
minderheidsgroepen uit dat
land die zelfbeschikking willen.
En die eisen gelden vandaag-
de-dag nog net zo als vlak na de
oorlog"
De Stichting weet heel goed,
zo vertelt de heer De Vries (56),
dat de huidige internationale
verhoudingen de kans op zelfbe
schikking voor de Zuidmoluk
kers tot vrijwel niets reduceren.
„Maar die mensen hier geloven
er vast in Wij kloppen ze niet op
de rug en stimuleren dat gevoel
niet. Wij zeggen niet tegen ze dat
ze vol moeten houden. Maar het
is een bevolkingsgroep-in-
ballingschap, met een regering-
in-ballingschap. Hun zaak lijkt
hopeloos. Maar daarom is hij
niet onrechtvaardig. In de stuk
ken van de Ronde Tafel Confe
rentie is het zelfbeschikkings
recht, ook dank zij de aandrang
van Door De Eeuwen Trouw, er
kend. Wij vinden dat dat ons
land verplichtingen oplegt.
Waarbij er bij ons niemand is die
ook maar even denkt aan het
herstel van de Nederlandse soe
vereiniteit over dat land".
Hij wijst erop dat 25 jaar gele
den de Stichting in het leven is
geroepen om het recht op zelfbe
schikking van de Zuid-
Molukkers te waarborgen. „Nu
óók 25 jaar geleden is de Repu
bliek der Zuid-Molukken uitge
roepen". Door De Eeuwen
Trouw heeft daarmee niets te
maken gehad. Maar onze ban
den met die Zuidmolukkers in
ons land zijn hecht. We hebben
in die tijd verschillende missies
naar dat gebied bekostigd. We
sturen, via missie en zending,
veel goederen naar die eilanden.
We voelen ons daartoe verplicht.
Hebben clubs in Londen, de
Verenigde Staten, Australië en
contacten in vele andere landen.
We proberen steeds weer, ook
internationaal, te wijzen op het
zelfbeschikkingsrecht van de
Zuidmolukkers"
Met nadruk stelt de heer De
Vries dat de Stichting geen en
kel contact wenst of heeft met
extreme groepen in de Zuidmo
lukse samenleving in ons land.
„Wij geloven dat hun optreden
de zaak van de Zuidmolukkers
erg veel schade toebrengt. Dat
juist die jongeren in die groepen
gevaar lopen in buitenlands ter
roristisch vaarwater terecht te
komen".
Ook dat is een reden om de
gematigde groep, ir. Manusama
- de president-in-ballingschap
- en z'n duizenden aanhangers
in ons land, niet in de steek te
laten. Hun strijd is vrij uitzicht
loos. „Maar je kunt nooit we
tenAls wij het nu in de
steek laten, is de kans groot dat
veel jongeren een prooi worden
voor die kleine groep die geweld
wil gebruiken. Dat zou vreselijk
zijn".
De heer De Vries, een vlot cau
seur en joviale man-van-de-
wereld, vertelt eigenlijk niet
veel te snappen van de onaange
daanheid waarmee veel Neder
landers de Zuidmolukkers en
Papuas in de steek laten. „In ons
parlement besteedt men einde
loos veel aandacht aan de vrij
heidsstrijd van talloze volken in
de wereld. Terecht. Actiegroe
pen zetten ons land keer op keer
op stelten voor, om maar wat te
noemen, Vietnam, Biafra,
Zuid-Afrika, Angola. Noemt u
maar op. Terecht. Maar waarom
maakt men zich dan niet druk
om bevolkingsgroepen uit het
voormalige Nederlands-Indië
die voor zichzelf dat zelfde recht
vragen? Daarbij gesteund door
bepalingen in de verdragen. En
waarbij het ook nog gaat om
mensen die recht hebben op
onze hulp en steun, omdat er met
hen historische banden be
staan".
Hij onderstreept dat Door De
Eeuwen Trouw met betrekking
tot de kansen van de Zuidmo
lukkers op zelfbestuur voor hun
stamland geen enkele illusie
koestert. „Ik weet dat hetgebied
der Zuid-Molukken op het
ogenblik het meest achtergeble
ven deel van Indonesië is Dat
individueel teruggekeerde ge
zinnen er in bittere armoede
moeten leven. Ik weet ook dat
het heel, heel moeilijk zal zijn
voor jonge Zuidmolukkers die
het land nooit gezien hebben -
ze zijn hier geboren en opge
groeid - onder heel primitieve
omstandigheden daar te gaan
leven. Ze zijn welvaart gewend
in ons land, en sociale omstan
digheden die men daar niet kent.
Maar ik weet ook dat ze deson
Zuidmolukkers vechtend
danks massaal terug willen. Dat
ze hier proberen zo goed moge
lijk opgeleid te worden om daar
te kunnen helpen aan de op
bouw. Een illusie? Mogelijk.
Maar mogen ze zelf uitmaken
wat ze willen? En mogen ze dan
wel rekenen op grootscheepse
hulp van Nederland dat ver
plichtingen aan ze heeft?
Nee, ik kan die mensen niet in
de steek laten. Straks, 25 april,
hebben die Zuidmolukkers weer
hun samenkomst in Den Haag.
Op de verjaardag van hun Re
publiek. Als ik daar kom, staat
iedereen op en zingen duizenden
hunner hun vrijheidslied. Ik
word daar koud van Ik besef
dan heel sterk dat wij van de
Stichting de enige zijn in ons
land die ze niet hebben verge
ten.
Hij kijkt even strak voor zich
Vraagt dan waarom de Neder
landse regering nooit heeft ge
probeerd te komen tot een ge
sprek met de Zuidmolukse
regenng-in-ballingschap. de
Indonesische regering en haar
zelf „Dat betekent geen erken
ning van de republiek der
Zuid-Molukken Het betekent
alleen maar dat wij het pro
bleem officieel wensen te zien en
dat we in goed overleg willen
proberen iets te doen. Desnoods
via een gemengde studiegroep
die eens gaat bekijken, of er op
lossingen zijn .Ik geloof zeker
dat zo iets voor die mensen van
enorme betekenis zou zijn".
De heer De Vries vindt de kan
sen voor de Papuas uit West-
Irian op zelfstandigheid heel
wat groter dan van de Zuidmo
lukkers. De Papuas uit dat land
die een zelfstandige republiek
willen, samen met het veel beter
ontwikkelde voormalige Aus
tralische deel van het reusach
tige eiland, zijn geen Maleiers.
„Het zijn negroïden Zij beheer
sen een groot deel van West-
Irian. Vechten onder leiding van
hun president Rumkoren voor
tdurend tegen Indonesische
troepen Een aantal Afrikaanse
landen toont toenemende be
langstelling voor het broeder
volk op het eiland dat vecht voor
onafhankelijkheid Er worden
op het ogenblik intensieve be
sprekingen gevoerd door Pa
puas in ons land, zo'n 40, en be
langstellenden om het zelfbe
schikkingsrecht te verwerkelij
ken."
Het zit er in dat enkele Afri
kaanse landen de kwestie inter
nationaal aan de orde gaan stel
len. „Als het dan maar weer geen
politieke prestigezaak gaat
worden. Voor ons van Door De
Eeuwen Trouw gaat het om het
toepassen van een erkend recht.
Ook voor de Papuas zou Neder
land officieel heel wat kunnen
doen om een gesprek daarover
op gang te brengen".
Een kwarteeuw Door De
Eeuwen Trouw gaat de Stich
ting sober herdenken Om, zoals
de heer De Vries zegt, de zaak
van de Zuidmolukkers en de Pa
puas nog eens onder de aan
dacht te brengen. „Niet om zich
zelf op de voorgrond te schui
ven. Maar om het principe van
het zelfbeschikkingsrecht van 2
minderheidsgroepen die ons his
torisch na staan en wier lot wij
hebben bepaald toen we de soe
vereiniteit over het voormalige
Nederlands-Indië overdroegen.
Wij vinden dat ons land, ons
volk, voor dat lot mede
verantwoordelijk is En dat we
daarom moeten proberen die
mensen te helpen en te laten voe
len dat wij ze met in de steek
laten".
JL.
