HM
vrij
Fartis: verzekering tegen hartaanvallen
mm a aa
pfi iin
Uit"
Pro Juventute
Druppels
door JAN EDINK
door CONSTANT ORBAAN
a a
ITlXIlR
El
door H. W FILARSKI
Aan zijn vrienden en relaties heeft hij geschreven: Mijn
leven lang is fotograferen mijn grootste hartstocht geweest.
Nu weet ik wat nog fijner is: niet meer fotograferen.
Marius Meijboom (63), die jarenlang de koninklijke fami
lie fotografeerde en die in de wereld van reclame en mode nu
al een legende is geworden om zijn onvermoeibaar perfectio
nisme, zegt na 40 jaar fotografie zijn vak vaarwel en gaat aan
een tweede leven beginnen.
Zo staat het in een droge con
vocatie, die hij heeft rondges
tuurd. Zolang ik werkte, aldus
de tekst, heb ik iedere dag ervan
genoten. Maar nu ben ik 63 en ik
stap er uit. Ik ga een huis bou
wen op de Veluwe. Zelf metse
len, zagen timmeren. Ik ga wo
nen in de stilte, waar het ruikt
naar aarde en mos. „Je hebt in je
leven niets te zeggen; alles hangt
van toeval aan elkaar", zegt hij
zelf.
Kijk maar naar zijn loopbaan.
Meijboom is een begrip in de va
derlandse publiciteit, maar hoe
werd deze fabuleuze man foto
graaf? „Dat zul je niet geloven",
lacht hij. „Ik studeerde farmacie
in Amsterdam en ik werkte in
tussen in een apotheek bij de
Marnixstraat. Dat was een
unieke tijd overigens: begin ja
ren dertig, vlak bij het Leid
splein. Iedereen kwam in die
apotheek pilletjes en drankjes
halen: beroemde acteurs, actri
ces, balletmensen, noem maar
op. Dat vond ik enig maar aan
die studie had ik een hekel. Toen
ik met vakantie weer eens thuis
was in Meppel - ik ben een
Drent, jazeker - liet mijn vader,
die zelf een verdienstelijk ama
teurfotograaf was, me een por
tretje maken met een camera
van hem. Aardig fotootje was
het geworden en er moest een
lijstje om. In Meppel was geen
lijstenmaker en daarom nam ik
de kiek mee naar Amsterdam.
Enfin, na de vakantie terug in
Amsterdam was ik die hele foto
al weer vergeten totdat die apo
theker een keer zei: Meijboom,
ik moet even weg, want ik moet
bij Godfried de Groot een foto
lijstjegaan kopen. Ik zei meteen:
Och, neemt u deze kiek van mij
dan even mee, ik moet ook een
lijstje hebben.
Toen de groot mijn foto zag zei
hij tegen de apotheker: „Die
jongen moet doorgaan" en ik
kreeg een hele zwik apparatuur
van Hem te leen.
Ik had de smaak te pakken
van het portretten maken en via
de apotheek kreeg ik de prach
tigste modellen voor mijn lens:
Nel Stants bijvoorbeeld en pro
fessor De Hartog, de vader van
Jan, een man met een prach"'
baard en nog vele anderen'
Meijboom besloot - dolblij
met het gevonden alternatief -
de farmacie vaarwel te zeggen
en fotograag te worden. Hij
volgde een opleiding aan de toe-
ndertijd vermaarde Reimann-
schule in Berlijn. Anderhalf jaar
later zat Marinus Meijboom, 25
jaar oud, in een eigen studio in
de Vossiusstraat, nota bene vlak
naast zijn ontdekker Godfried
de Groot.
Kort na de oorlog, in 1946,
vroeg Pro Juventute hem de
vermaarde Prinsessenkalender
te willen maken: bij toerbeurt
kwamen daarvoor diverse foto
grafen in aanmerking.
Meijboom: „Toen ik haar voor
het eerst ontmoette, zei prinses
Juliana tegen me: u krijgt een
uur de tijd. Ik schrok me sufstel
je voor, twaalf platen in een uur.
Enfin, ik kreeg toch meer tijd en
ik ben, op verzoek van de konin
gin zelf, twaalf jaar haar en haar
gezin blijven fotograferen".
Voor de officiële foto's van de
kroning in 1948 kreeg hij precies
32 minuten de tijd en daaraan
viel niet te tornen: het protocol
liet niet langer toe.
Meijboom: „Moet je je voor
stellen: één foto met de kro
ningsmantel, één met de regalia,
één samen met de prins, één met
het hele gezin, één met alle vor
stelijke gasten en één met alle
ambassadeurs. En dat in het pa
leis op de Dam, waar we zelf
voor het licht en voor de achter
grond moesten zorgen. Zes we
ken hebben we de zaak voorbe
reid en geoefend. Met onze eigen
mensen en met het paleisperso
neel of matrozen maakten we
proefopstellingen, waarbij ie
dereen een prinses of een am
bassadeur voorstelde. Je moest
daarbij aan alles denken: het
protocol schreef de opstelling
voor en daarbij wordt geen re
kening gehouden met iemands
lengte of omvang. Het was daar
bij ook nog de eerste foto, die ik
ooit in kleur maakte!
De beste Soestdijk-
herinnering: het laatste portret
van koningin Wilhelmina. „Dat
is mijn liefste Soestdijk-
portret".
„Voor haar heb ik een macht
van respect gehad", zegt Meij
boom. „Er liep toch een hagedis
Mei jbooms foto van de inhuldiging van Koningin Juliana (boven) en de daaraan
voorafgaande „generale repetitie" waarvoor paleispersoneel en matrozen moesten
opdraven.
Marius Meijboom
over je rug als die vrouw bin
nenkwam; wat een persoonlijk
heid was dat! Ze liet me eens
komen, ik wist niet waarvoor.
Het bleek over haar eigen foto's
te gaan: „Ik ben in Noorwegen
geweest, maar hoe komt het dat
alle bergen zo klein op mijn fo-
to'tjes staan, meneer Meij
boom?".
Toch was het fotograferen op
Soestdijk maar een fractie van
Meijboom's werk. Op de Kei
zersgracht had hij zich geassoci
eerd met Henk van der Heiiden,
die, nu 18 jaar geleden, als 2e
fotograaf bij Meijboom was ko
men werken. Meijboom en Van
der Heijden werd een begrip in
de Amsterdamse reclamewe
reld. In de jaren vijftig begon de
fotografie door te dringen in de
reclame, die zich tot dan toe
voornamelijk van tekeningen
had bediend. Aan de Keizers
gracht werd dit nieuwe werk
zonder al te veel cpncurentie van
anderen op volle toeren uitge
voerd: de twee en hun assisten
ten werkten dag en nacht, af en
toe even een snel slaapje pak-
ik het had. Ik liet het zien aan de
art-director en die vond het ook
mooi. „Maar het is eigenlijk toch
niet helemaal dauw", vond hij
tenslotte. „O, moest het dauw
zijn?", schrok ik. Dat had ik na
melijk niet geweten en daar leek
het inderdaad niet op. Kijk, dan
moet je durven stoppen, een bor
rel drinken, gaan slapen en dan
rustig weer opnieuw een dag of
wat gaan prutsen. Met licht en
schaduw kreeg ik tenslotte, in
plaats van de Heldere fonkeling
die ik eerst had, een matte glans.
Toen was het dauw geworden.
Dat heeft een dag of vijf gekost".
Een perfectionist achter de
draadontspanner maar geen
maniak, o nee. Ondanks zijn
welhaast grenzelose toewijding
behield hij een vreugde in zijn
werk, die hem spaarde voor
stress-aandoeningen ofwel voor
conflicten met anderen, waartoe
perfectionisme gemakkelijk kan
leiden. „Het is altijd één bonk
gein geweest", zegt hij met
warmte en dat beamen zijn me
dewerkers.
Het bedenken van haast on
uitvoerbare fotografische stunts
(een man die aan een parachute
boven de stad zweefde b.v. - ge
heel in de studio gemaakt) ver
eiste veel vindingrijkheid. Om
dat de vriendelijke rustige Meij
boom goed kon omgaan met
kinderen was kindermodefoto-
grafie ook al gauw een specia
lisme van hem geworden.
kend op een divan in de studio.
In dit vak groeide Meijboom's
grenzeloos perfectionisme. Als -w-v 1 j 1 11
neer, dat er geen klontje meer O C?
was te vinden en de rijst er on
weerstaanbaar droog en luchtig
uitzag.
zeepvei
rpakking
erdruppels fotogra-
un je aaf
Voor een
moest ik water
feren. Nu kun je dat niet met
gewoon water doen, want dat
vloeit meteen uit en wordt een
plasje. Ik had een soort glucose
gevonden, om waterdruppels
mee te maken. Het leek precies
op water maar de druppels
moesten ook nog volkomen na
tuurlijk op de glasplaat liggen.
Dat is verschrikkelijk moeilijk,
geloof dat maar Jonge assisten
ten werden van zoiets wel eens
wanhopig maar ik was daar da
gen mee bezig. Toen dacht ik dat
(Van onze correspondent)
PARIJS - De bewoners van
het gebied van Groot-Parijs
kunnen thans een verzekering
afsluiten tegen hartaanvallen.
Voor een som van minder dan
450 gulden per jaar (en voor de
genen die minder dan 14.000
gulden per jaar verdienen is de
verzekering gratis) krijgen zij de
garantie dat zij onmiddellijk op
de komst van specialistenhulp
en zonodig opname in zieken
huis kunnen rekenen als zij
„harthulp" alarmeren.
Van alle verzekerden (in be
ginsel lieden die al hartproble
men hebben) bezit de organisa
tie de uitvoerigste dossiers,
evenals een duidelijke aan
wijzing hoe diens woning het
snelst en het gemakkelijkst te
bereiken is.
De hulpploegen van de orga
nisatie bestaan uit een cardio
loog, een assistent en een ver
pleegster die over auto's met vol -
ledige zuurstofinstallatie, alar
minrichting en radio beschik
ken. In geval van grote ver
keersdrukte kunnen de cardio
loog en zijn assistent van motor
rijwielen gebruik maken.
De organisatie zegt te kunnen
waarborgen dat slachtoffers van
hartaanvallen binnen een half
uur na het alarm in een zieken
huis opgenomen zullen zijn, in
dien blijkt dat zij niet thuis ge
holpen kunnen worden. De sta
tistieken wijzen namelijk uit dat
50 procent van de sterfgevallen
als gevolg van hartaanvallen
zich binnen de eerste uren na de
cardiovasculaire shock voor
doen voordat klassieke medis
che hulp ter plaatse is.
De „harthulp"-organisatie
biedt haar abonnees bovendien
regelmatige check-ups aan om
gegevens up-to-date te houden
en eventueel preventief in te
grijpen. De organisatie is ge
huisvest in wat genoemd wordt
het modernste ziekenhuis van
Europa, het Hospital
Ambroise-Pare in Boulogne-
Billancourt - een Parijse voor
stad. De medische hulpploegen
beschikken over een viertal „ka
zernes" waar de verzoeken om
hulp binnenkomen, terwijl men
van plan is permanent wagens
met hulpploegen in bepaalde
stadswijken en buitenwijken te
laten patrouilleren, die per ra
dio zo snel mogelijk naar de
hulpbehoevenden gezonden
kunnen worden.
In het gebied van Groot-Parijs
sterft tegenwoordig elke acht
minuten een man of vrouw als
gevolg van een hartaanval. In
Frankrijk bestaat sedert enkele
jaren al een zogenaamde organi
satie SOS-arts waardoor men
met een telefonisch verzoek zeer
spoedig een arts kan krijgen als
de huisarts niet beschikbaar is.
JAN DRUMMEN
Ook de tweede Fransman in deze groep, de na
tionaal meester en oud-kampioen van Frankrijk,
Jean Pierre Rabatel, bracht er in deze sterke groep
weinig van terecht en verloor van Frank Drost in
de navolgende stand.
De zesde plaats die net nog in de prijzen viel
bij de grootmeestergroep van het zesde Suiker-
damtoernooi, werd gedeeld door Anatoli Gantwarg.
Frank Drost en Frans Hermelink.
Terwijl dit resultaat, met dit sterke deelnemers
veld, voor Hermelink bepaald niet slecht te noemen
is, viel het voor Drost doch vooral voor Gantwarg
wat tegen.
Ook de topdammers kunnen wel eens uit vorm
zijn, en dan kan het gebeuren dat een Gantwarg,
die in de Challenge Mondial 1974 gelijk eindigde
met Wiersma en Koeperman. zelfs één punt onder
het gemiddelde bleef. Toch hebben Gantwarg, Drost
en Hermelink heel wat fraais laten zien.
De internationale Franse grootmeester Michel
Hisard stond tegenover Hermelink met zwart op
de 28e zet voor een zeer moeilijke opgave.
m iit~W
mi 0 €i 38
Ei '0 M
m a mn
Do oB n_p
Niet op de hoogte van de Coup Napoleon speelde
hij hier met wit 3631? waarna volgde (2429!)
33x22 (23—29) 34x23 (16—21) 27x16 (25—30) 35x24
(20x47) en na een twintigtal zetten moest hij ca
pituleren.
Een prachtig eindspel speelde Gantwarg met
zwart tegen Carl Smith.
a m "3 n
m 0 D*
-i res t
ED O B B
0mm mm
a m n m n
mag
2x19
Hij speelde hier (1117) waarna Hermelink ver
volgde met 3429! (De aanval op schijf 24 opvan
gen door (10—15) 29x20 (15x24) mag niet want dan
volgt natuurlijk 2722! (17x39) 3833 39x28)
32x3. Uit). Noodgedwongen kwam toen, (17—22)
29x20 (22x31) 36x27 (10—15) 30—24! (19x30) 35x24
(5—10) 33—28 (10—14) 40—35 (7—11) 24—19 (14x23)
28x19 (15x24) 19x30 (11—17) 27—22! Zwart geeft
het op.
Zwart aan zet speelde hier (813!) Nu
33-29 niet weg,-ni (1—7!) 11x2 (22—28)
(28x46) 19x28 (46x„J) Uit Wit offerde noodgedwon
gen een schijf door 2419 (23x14) 4136 (1419)
32—28 (22—27) 33—29 (19—24) 29x20 (25x14) 34—29
(14—20) 11—6 (37—32!) Offert de schijf tijdelijk
terug. 28x37 (13—19) 37—32 (19—23) 36—31 (23x34)
32—28 (34—39) 31—27 (39—44) 28—22 (18—23) 27—21
(4449) 21—17 (49—16) 17—12 (16—2!) 22—17
(20—25) 17—11 (2x16) 12—8 (23—29) 8—3 (29—33)
3—17 (3338!) Wit geeft het op.
In de rubriek van de vorige week werd de
partij gedemonstreerd, die de prijs kreeg voor de
spectaculairste partij van het 37e Hoogoventoer
nooi. Er was nog een tweede prijs en wel voor de
mooiste partij. De Tsjechoslowaakse grootmeester
Vlastimil Hort tweede in het eindklassement
won deze „schoonheidsprijs" voor onderstaande
partij tegen Browne. De Amerikaanse matador kan
overigens nooit vat krijgen op het spel van Hort:
de vijf partijen die zij in de loop der jaren samen
hebben gespeeld heeft hij allen verloren!
Wit: W. S. Browne. Zwart: V. Hort.
Pirc verdediging.
1. e2—«4. d7d6; 2. d2—d4, Pg«—16: 3. Pbl—c3,
Lf8g75. Lfl<2, 0 '6: 6, 0 0, c7—c6: 7. a2a4
a7a5: 8. Lele3. (In aanmerking kwam h3.),
Pf6g4; 9. Le3—g5, h7—h6; 10. Lg5—h4, Pb8—a6;
11. Tflel, Pa6b4; 12. Le2c4, g6g5: 13.
Lh4—g3, Pg4—f6: 14. PfS—d2, d6—d5; 15. Lc4—b3,
Lc8g4; 16. f2—f3, Lg4—h5: 17. Lg3—e5. Dd8—b6:
18. Kgl—hl, Tf8d8; 19. Ddl—e2, Ta8—c8. (Hort
veroordeelde achteraf deze zet. die een tempo kost
Hij had direct Td7 kunnen spelen.) 20. Taldl,
Lh5g6; 21 De2—fl. Td8—d7: 22. f3—f4 (Op deze
actie heeft wit al geruime tijd gespeeld maar het
is zeer de vraag of zijn strategie juist is geweest I
g5xf4: 23 Dflxf4. Pb4xc2!'.. (Dat zwart het geoffer
de stuk gauw weer terug krijgt Is gemakkelijk te
zien Evenwel, de zwarte dame raakt van de ge
baande weg af en zal moeten worden geofferd De
taxatie van de daardoor ontstane situatie zie
diagram is heel wat moeilijker.) 24. Lb3xc2.
Dt8xb2; 25. Le5xf6, e7xf6: 26. Df4—«3. Db2xe2;
27. Tdl—cl. Dc2b2; 28. PcSxd5 (Alles nog
volgens de beiderzijdse plannen. Voor de zwarte
dame zijn nu alle vluchtwegen afgesloten).
Tc8—e8; 29. Pd2—c4, Db2—a2; 30. Tel—e2, Da2xe2
31. De3xe2, c6xd5
I Uil *ai
mmm
(Beide tegenstanders hebben hun zin gekregen
maar Hort heeft deze positie met de ongelijksoor
tige materiaalverdeling toch het beste getaxeerd.
Zwart krijgt nog een pion en zijn torens en lopers
werken veel beter samen dan de witte stukken. De
zwarte stand is bovendien uiterst solide. Hier en
in het verdere verloop wordt ook duidelijk, waarom
zwart op de 25e zet niet met de loper maar met de
pion heeft teruggeslagen.) 32. Pc4b6. Td7d8: 33.
De2b5, Lg6xe4: 34. Db5xa5. f6—f5; 35. Da5—d2.
Te8e6; 36. a4a5, Te6g6; 37. Tel—gl. (Dat wit
zijn toevlucht moet nemen tot zulke passieve zetten
is veelbetekenend genoeg.), Lg7f8. (Om T8d6 te
spelen met de bedoeling Tc6 en Tc2 en niet
gestoord te worden door Pc8.) 38. Pb6a4. Td8c8;
39. Pa4—c3 (Of Pc5, Lxc5. dxc5. Txc5 met winst
gezien o.a. de dreiging Tc2.), Lf8b4; 40. Dd2b2,
Tc8xc3. (Eleganter dan Lxc3. Op Dxb4 komt nl.
Lxg2 Txg2, Tcl+ en mat).
Wit geeft het op.
lent en een ongelooflijke hoop studie vereist dat
deze slechts voor een handjevol begenadigden in de
bridgewereld is weggelegd. En denkt u niet, dat
deze heren er komen met uitsluitend computerwerk.
Ook zij moeten in moeilijke situaties beoordelen of
ze nou moeten doubleren of verder bieden, met
schoppen of met ruiten moeten uitkomen en
noemt u maar op.
Ik stel dok, dat u en ik en nog een paar miljoen
bridgespelers méér plezier kunnen beleven aan de
gewone, natuurlijke biedmethodes. Dan blijft het
bij het in elkaar passen van een interessant leg-
puzzeltje op zichzelf al moeilijk genoeg.
Ik zag dit onlangs in een klein toernooitje:
West
B 9 6 3
f A3
O A V 6 3
A 8 5
Oost
H 10 8 7 5
O 8 7 5 2
O H 4
4* 7 4
m
BIEDEN.
Och ja, wij weten het wel de Italianen, dé su-
per-campionissimo, dé onoetwiste grootmeesters
van praktisch alle belangrijke internationale toer-
nooivelden. Maar u zult toch van mij aan moeten
nemen, dat hun wijze van bieden een dermate ta-
West gever, allen kwetsbaar. Ettelijke malen
ging het op de confectie manier: west één SA
(15—17) oost twee schoppen einde. "West had
geen aanleiding meer met zijn minimum verder te
bieden oost vond dat hij met zijn zes punten
niet méér kon doen dan hij deed. Er werd ook nog
een keer of wat „Gestaymand": west één SA
oost twee klaver (vraag naar hoge kleur) west
twee schoppen waarop oost verheugd paste.
Het spel bleek een onverliesbaar manchecontract
te bevatten. Uitkomst klaverheer, genomen door
het aas, drie rondenjes ruiten (oost klaver weg),
hartenaas en harten na. Nu konden NZ wel troef
naspelen, maar daar die niet al te slecht zaten,
bleef het verlies in OW beperkt tot één slag in
harten en twee troefslagen.
Eén paar antiekelingen bereikten vier schoppen:
west één ruiten oost één schoppen west drie
schoppen oost vier schoppen Overboden? Wel
nee west begon een redelijke sterke kleur te tonen,
oosts één schoppen antwoord was normaal,
waarna west zijn spel terecht als „zeer waardevol"
voor een schoppencontract beoordeelde en aan
partner ..vroeg' (door drie schoppen) of hij nog
de vierde kon geven. Oost, met een goede vijfkaart
in troef en de legpuzzel! de gouden ruiten
heer. accepteerde de invite. Een fraai manchebod,
met 21 punten samen. De rekenmeesters die 25
punten voor een manchebod voorschrijven zullen
ervan rillen; Ik niet hopelijk u ook niet, want
dit was goed bridge!
t
