Zweedse studenten
radicaal burgerlijk
Mitla- en Gidipas
sleutelposities
in Sin ai-woestijn
Griezelig
Juristen
Overbelast
Vertakt
Eendracht
DOOR
CORK.
VERHOEVEN
Rok
Betrekkelijk
Controle
Onhoudbaar
LINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PE L NGEN PE L NGEN PE ÜNGEN PE LINGEN RE WNGEN RE jjggEN
INGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PALINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN
PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN „PEILINGEN „PEILINGEN - PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILING
EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PfclllNGtr
Het legertje van weledelgeleerde of weledelgestrenge
werklozen breidt zich steeds meer uit. De academicus, die
nog niet zo lang geleden na zijn studie de maatschappij
instapte met de onwrikbare zekerheid, dat ergens een uitste
kende baan op hem zat te wachten, moet nu niet al te ver
baasd opkijken als de armen niet meer zo wijd voor hem open
gaan.
Want ook voor afgestudeer
den gelden nu de onzekerheden
die het lager ontwikkelde volk
altijd hebben bedreigd: er is
soms geen werk voor hem of
haar, de doctorandus, meester,
of ingenieurstitel ten spijt.
De jongste cijfers zijn onthut
send. Als de groei aan afgestu
deerden zo doorgaat, telt Neder
land rond 1980 25.000 werkloze
academici en tien jaar later is er
zelfs voor 120.000 afgestudeer
den in hun eigen branche geen
emplooi. Velen zullen -aldus
premier Den Uyl- met een lagere
functie en een dito geringer in
komen genoegen moeten nemen.
Op dit moment heeft Neder
land al ongeveer 3000 werkloze
titeldragers. Daarnaast zijn er
zo om en nabij de 500 afgestu
deerden die een Tijdelijke Ar-
beids Plaats (TAP) bezetten,
d.w.z. zij komen dan een half
jaar in dienst bij de overheid of
een daarmee gelijk te stellen in
stelling, waarbij Sociale Zaken
de volledige loonkosten voor
zijn rekening neemt. In sommige
gevallen kan deze TAP-termijn
tot een jaar verlengd worden.
Bedoeling van de TAP-
regeiing is, dat de academicus
vanuit een werkende positie kan
solliciteren, hetgeen wel zo aan
genaam is, omdat zijn arbeid
spotentieel op peil blijft, het ar
beidsritme niet afzakt, en de
academicus zich ook geestelijk
sterker voelt.
heeft 3% geen werk en hetzelfde
percentage geldt voor de peda
gogen.
De juristen, die in absolute
aantal de hitparade leiden, blij
ven percentueel bezien met
2,8% ver onder de top, hetgeen
ten eerste aangeeft dat er veel
juristen zijn, en ten tweede dat
het verloop hieronder groot is,
m.a.w een jurist blijft niet zo
lang werkloos.
Op dit ogenblik staan wat ab
solute aantallen betreft de juris
ten aan kop met 400 werkloze
mannen, gevolgd door de socio
logen met 240 man en de econo
men met 220 man. Vervolgens
heeft ons land 130 psychologen,
160 scheikundigen, 80 biologen,
80 werktuigbouwkundigen, 70
„letteren" en zo'n 100 artsen die
nog geen emplooi hebben.
Omdat het CBS nog niet he
lemaal door schijnt te hebben,
wat het Jaar van de Vrouw in
houdt, worden de cijfers voor
mannen en vrouwen gescheiden
gehouden. Aan het vrouwelijke
werklozenfront staan 120 juris
ten, 70 bestudeersters van de let
teren, 80 sociologen, 60 psycho
logen en ongeveer 25 artsen.
Ook andere studierichtingen
hebben natuurlijk emplooi
lozen, maar deze getallen zijn
erg klein en veranderen het be
eld nauwelijks. Nederland telt
nu ongeveer 100.000 afgestu
deerden, waarvan 8% der man
nen werkloos is (Van de vrou
wen is het percentage niet be
kend het is maar een fractie van
dat der mannen).
Wie de werkloosheid onder
academici in andere verhoudin
gen wil zien, moet procenten
hanteren. Dan springen de
sociaal-wetenschappers er ne
gatief uit met 7%, gevolgd door
de psychologen met 5V2-6% en
de wis- en natuurkundigen met
4 Van de landbouwingenieurs
Ongeveer 60% van de werk
loze academici is jonger dan 30
jaar. En de situatie wordt steeds
verontrustender. In de woorden
van mr. C.A.L.M. van Esbroeck,
projectleider van het Bureau
Arbeidsvoorziening Academici:
„De prognoses zijn alarmerend.
In de toekomst zal het veel slech
ter worden. Dan is een veelvoud
van het huidige aantal werkloze
academici te verwachten." Twee
dagen na deze woorden komt
een rapport uit, dat nog veel
harder stelt dat de toekomst
voor veel afgestudeerden er
griezelig uitziet.
De moraal kan dan ook zijn -
aldus mr Van Esbroeck - dat
men zich terdege moet afvragen
óf men wel zal gaan studeren, en
zo ja, wat de studierichting zal
zijn.
Want niets is frustrerender dan
geen baan te kunnen vinden na
een lange en moeizame studie.
Tot in het jaar '69-'70 was er
geen vuiltje aan de lucht. Ie
mand studeerde af, en aan het
einde van de regenboog stond de
pot met goud in de vorm van een
fraaie baan. Er was een tekort
aan academici, maar toen kwam
met de economische recessie -
snel de klad er in. Slechts een
enorme opleving van de indus
trie en economie kan het getij
doen keren.
„Subjectief bekeken is werk
loosheid, voor een timmerman
natuurlijk even erg als voor een
academicus", aldus mr. Van Es
broeck, „maar beiden zijn moei
lijk te vergelijken. Je kunt ook
zeggen dat de werkloosheid ge
democratiseerd is."
Het Bureau Arbeidsvoorzie
ning Academici is gevestigd aan
de Volmerlaan 1 te Rijswijk, in
het gebouw van het Directoraat
Generaal voor de Arbeidsvoor
ziening.
Het bureau verschaft infor
matie en bemiddelt, maar de fi
losofie is wel dat de academicus
zelf het meeste moet doen om tot
werk te komen. Vroeger kon hij
terecht bij een der 120 Gweste-
lijke Arbeidsbureaus, maar die
zijn nu overbelast.
Als een werkloze academicus
zich bij het bureau meldt, wordt
hij ingeschreven. Vervolgens
maakt men van hem een globaal
profiel, en dit profiel gaat de
computer in. Eens per week
worden deze mensen „uitge
draaid" tegen het vacature
bestand.
De informatie is bedoeld voor
zowel werknemer als werkge
ver. De werknemer, in dit geval
de werkzoeker dus, krijgt een
lijst met vacatures en de werk
gever krijgt een voorraad pro-
fiels opgestuurd. „En dan laten
we het volledig aan de wijsheid
van beide partijen over om tot
elkaar te komen."
Vervolgens bestaan er twee
bladen „Vacant" en „Sollici
tant", waarin „vraag en aan
bod" vermeld staan. De bladen
zijn kosteloos.
Een werkgever die „Sollici
tant" leest, kan hierdoor gesti
muleerd worden iemand aan te
nemen zonder dat hij aanvanke
lijk hiertoe de bedoeling had.
„Wij maken de latente vraag bij
de werkgever wakker", aldus
mr Van Esbroeck.
Ook kent het bureau een vaca
turebank, dat wil zeggen een
over het land verspreid netwerk
van 14 vacaturebanken die een
samenvatting verschaffen van
het aanbod.
Hoewel 60% van de inge
schreven afgestudeerde werklo
zen binnen een halfjaar emplooi
vindt, is het werk van het bureau
verre van gemakkelijk. Niet al
leen zijn de studies eindeloos
vertakt, maar ook de grote be
drijven stellen elk hun speci
fieke eisen. „Een betonwerker in
Groningen doet hetzelfde als
Het aantal werkloze acade
mici neemt toe De toekomst is
zelfs zeer somber. Niet langer
wacht aan het einde van de re
genboog, in casu de lange studie,
een pot met goud in de vorm van
een mooie baan. Zelfs de werk
loosheid is nu gedemocrati
seerd.
een betonwerker in Limburg,
maar er is een groot verschil om
maar wat te noemen tussen een
socioloog voor marktonderzoek
en een socioloog voor maat
schappelijk werk".
Als een academicus moeilijk
plaatsbaar lijkt, kan hij na een
half jaar in aanmerking komen
voor de al eerder vermelde
TAP-regeling of voor een loon-
suppletie-regeling.
Hoewel cijfers hierover niet
bekend zijn, is het duidelijk dat
er bij de werkloze academici
ontzaglijk veel talent braak ligt,
en dat een dure opleiding geen
rendement krijgt.
Maar ook in het persoonlijke
vlak doen zich problemen voor.
De academicus die niet verzeild
wil raken in het drijfzand van
permanente werkloosheid, is
geneigd minder gekwalificeerd
werk te doen tegen een geringer
inkomen, omdat hij dan een
krachtiger basis heeft om vanuit
te solliciteren. De status aan een
voltooide universitaire studie
verbonden, is al lang onder
mijnd en de bedrijven zijn
budget-bewust geworden. Een
Het is maar de vraag of eend
racht altijd macht maakt Ik
denk, dat dit alleen het geval is,
als er onder een leiding een lijn
getrokken moet worden tegen
een vijand, en dat is een zeld
zame situatie Als honderd men
sen tegelijk en eendrachtig door
één deur willen, komt er nie
mand doorheenals ze een voor
een gaan, is er geen probleem.
Onderlinge gelijkheid, één lijn
trekken en al die dingen die met
eendracht te maken hebben, zijn
in beslissende gevallen vaker
een bron van onmacht en ellende
dan van macht. Bijna alles
waaraan als voorwaarde een
eendrachtig optreden verbon
den is, blijkt niet te verwezenlij
ken te zijn, alleen te formuleren.
Allicht zal er overal vrede zijn,
als iedereen ophoudt met oorlog.
Het is weinig reëel een eend
rachtig optreden te formuleren
als voorwaarde voor succes
Is dat erg vreemd en onlo
gisch, dat ik mij, juist in het
nauwelijks geopende en toch al
tot cliché vermalen jaar van de
vrouw telkens weer afvraag wat
die eendracht te betekenen heeft
in allerlei idealen en frustraties
daarvan? Ik heb het vermoeden
dat eendracht, als voorwaarde
geformuleerd, een kolossaal ob
stakel is voor alles wat op eman
cipatie lijkt. Al die bewegingen
die dromen van één groot front
waarin alle vrouwen eendrach
tig - onder één leiding? strij
den, lijken eerder verlammings
verschijnselen dan iets doelma
tigs en eerder een collectief ge
koesterde machteloosheid aan
macht Als er voor vrouwen nog
iets te emanciperen valt behalve
op het gebied van collectieve re
gelingen als een gelijke belo
ning, zullen zij eerder minder
goede HTS'er kan bijvoorbeeld
veel van het werk van een aca
demicus doen, en is goedkoper.
En een interessante vraag
doet zich voor, die steeds meer
ter discussie wordt gesteld.
Moeten wij het begrip Werk niet
met andere ogen gaan bekijken?
Is het werk wel dat enige zalig
makende dat bepaalt wat we
zijn?
Zo wordt in het blad „Inter
mediair" de suggestie gedaan,
om de beschikbare arbeid
splaatsen te delen door het aan
tal academici. Dat betekent dat
men bijvoorbeeld niet automa
tisch moet uitgaan van een
werkweek van 5, maar van bij
voorbeeld 4 en later zelfs van 3
dagen. De vrijkomende vrije tijd
is dan met bedoeld om te treu
ren, maar ter ontplooiing van
het gezin en persoonlijkheid.
Een andere suggestie voor het
probleem van de werkloze aca
demici is in hetzelfde „Interme
diair" te vinden, namelijk een
pleidooi vooreen leerlingenstel
sel voor academici. Dit stelsel
zou de vaak frustrerende over
gangsperiode tussen studie en
eerste baan kunnen overbrug
gen.
De vraag doet zich ook voor,
of de overheid de huidige
studie-vorm moet continueren.
Is het niet beter de opleiding op
de breedte te concentreren, in
plaats van op de diepte, zodat
men meer mens wordt, en bo
vendien gemakkelijker kan
overschakelen' JAN KOESEN
STOCKHOLM (AP) - Kort
geknipt en gestoken in stemmig
tweed laat de eertijds radicale
Zweedse student zich met zijn
stropdas aan de worgpaal der
burgerlijkheid binden. Gedaan
is het met wapperende manen en
kleurige tee-shirts. Als er nog
resten zijn van een revolutionair
elan dragen die in elk geval het
zelfde pak als de hoogleraar.
Tactiek of mentaliteitsveran
dering?- Wie zal het zeggen, feit
is dat de Maoistische studenten
groepering kort geleden bij het
jaarlijkse diner avondkleding
verplicht stelde.
In dit land, ooit als eerste op
de bres voor vrije sex, vrouwen
rechten en andere progressieve
desiderata, lijkt de golfbewe
ging terug te slaan naar geza
pigheid en burgerdom.
Smoking of geen smoking,
voor de Maoisten en andere
linkse groeperingen lijkt de slag
op het studiefront voorlopig ver
loren. Het voorzitterschap van
de nationale Zweedse studen-
tenbond is in handen van een
conservatief en volgens insiders
is Zweden daarmee het enige
land in West-Europa, waar links
in de studentenwereld niet lan
ger domineert.
Mgar ook op andere terreinen
blijkt dat de burgerlijke bas
tions alle stormlopen uit de ja-
ren zestig verrassend goed heb
ben doorstaan Het huwelijk is
terug. Het Zweedse bureau voor
de statistiek meldde na een
lange periode van teruggang,
dat er het afgelopen jaar weer
meer huwelijken zijn gesloten
en dat er de leeftijd der trouw
lustigen weer lager wordt - de
zelfde trend als in de veertiger
jaren.
Terwijl de jonge Zweed zich
hult in het pak der vaderen,
heeft zijn vriendin de rok her
ontdekt en broekpak of jeans af
gezworen. Sexuele promiscuï
teit lijkt minder aantrekkelijk
geworden en parallel daarmee is
het aantal geregistreerde
Gonorrhoe-gevallcn in de afge
lopen vier jaar met éenderde ge
daald.
Uit de statistiek blijkt dat het
gebruik van hard drugs is ge
daald of tenminste gelijk geble
ven en als er nog marihuana of
hasjiesj wordt gerookt, praat de
Zweedse jeugd er nier meer
over In Stockholm zijn nog
slecht twee studentencommunes
over en het fenomeen demon
strant lijkt meer en meer met dat
van dorpsidioot samen te vallen.
Hans Lowbeer. kanselier van
de gezamenlijke Zweedse uni
versiteiten, bevestigt volmondig
dat de student er tegenwoordig
een heel ander levenspatroon op
nahoudt. „De stijl van leven is
merkbaar veranderd Er zijn
veel stabielere'verhoudingen op
het persoonlijke vlak en ei
wordt veel minder snel van
partner gewisseld"
AJs verklaring hanteert Low
beer de „slingertheorie" waarbij
een kapitaalkrachtige, open
maatschappij zich tussen uiter
sten heen pn weer beweegt, die
alle op hun punt als „modern"
ervaren worden
Maar Einar Fryden, de 26-
jange studentenvoorzitter, stelt
dat de jeugd in het van de wieg
tot het graf verzekerde Zweden
haar aspiraties met kan verwe
zenlijken. Volgens Fryden. die
twee jaar geleden bij de alge
mene verkiezingen kandidaat
voor de conservatieven was,
heeft het radicalisme zichzelf
overleefd omdat het geen prak
tisch antwoord formuleerde op
studieproblematiek, het vinden
van een baan en bevrediging in
het dagelijkse leven.
De betrokkenen zelf zijn niel
zonder meer bereid het etiket
„nieuw-conservatief" op hun
veranderde levenspatroon te la
ten plakken. Ze wijzen erop dat
het woord in de Zweedse con
text trouwens zeer betrekkelijk
is. Sommigen stellen dat jongc-
dan meer eendrachtig moeten
opereren
Het eerste waarvan vrouwen
zich zouden moeten emancipe
ren, als ik dat allemaal zo maar
mag zeggen, is die eeuwig con
spirerende, in onmogelijke
eendracht steun zoekende, één
lijn trekkende en haar seksege
noten naar de ogen ziende
vrouw. Het lijkt soms wel of een
vrouw nooit iets mag willen
zonder het voor of namens alle
vrouwen te willen. Maar van de
andere kant maa ze ook nauwe
lijks nog iets willen wat vooralle
vrouwen al vrij gewoon is. De
consequentie is, dat bij elke stap
eigenlijk alle vrouwen mee zou
den moeten om die stap toch
vooral weer acceptabel te ma
ken, niet in de ogen van de man
die speelt geen enkele rol, die is
er eenvoudig niet - maar in de
ogen van de soort, het monster
lijke wezen, dat ik nu maar on
eerbiedig het Wijf zal noemen.
Het Wijf is de tiranniserende
mythe van de vrouwelijke eend
racht en solidariteit, het neutra
liserende en uniformerende
element in de onderlinge con
currentie, de ingebouwde garan
tie tegen een te ver gaande per
soonlijke ontplooiing en dus ook
een rem op elke vooruitgang.
Het Wijf schrijft clubjes, blaad
jes, mode en cosmetica voor, al
lemaal dingen die de vrouw uni
formeren en degraderen tot een
vertegenwoordigster van haar
sekse Het kan daarin optreden
als een priesteres van kneuterige
middelmatigheid of als een furie
van de strijd, het kan alles ter
sprake brengen en tot in details
regelendat doet er allemaal
niet toe, want de enige functie
van dit fenomeen is de club bij
een en dus op haar plaats te
houden. Aan elk been komt het
blok van eendracht en soortge
lijkheid te hangen, zodat weg
vliegen uitgesloten ts.
Waarschijnlijk is dat Wijf en
haar domme eendracht het enige
ten opzichte waarvan vrouwen
zich moeten emanciperen. Als ze
het gezamenlijk doen en uit
naam van de emancipatie iets
lachwekkends als het jaar van
de vrouw accepteren, plechtig
geopend door de priesteressen
van de soortelijkheid, is er geen
schijn van kans dat er ooit iets
van terecht komt. Het enige wat
er dan gebeurt is, dat al die men
sen die tegelijk door de deur wil
len, omdat ze haast hebben of
omdat de zaak in brand staat,
binnen blijven en terecht steeds
zenuwachtiger worden. Of ie
mand, die het eeuwige gezeur
over emancipatie beu, het zei:
„Die wijven maken elkaar hard-
stikke gek."
ren, net zoals ze steeds jonger
met sex vertrouwd raken, steeds
eerder andere specifieke doelen
willen verwezenlijken zich b.v.
liever druk maken over hun ei
gen carrière dan over minder
tastbare zaken, zoals de apart
heid in Zuid-Afrika.
Johanna Supo ziet zichzelf als
een meisje dat gekozen heeft
voor een praktischer kijk op het
leven Ze studeerde Germaanse
literatuur en deed dat goed toen
ze plotseling een sterk gevoel
van vervreemding ervoer Ze
stopte en ging in de verpleging
„Is dat conservatief?' vraagt
ze.„Dat weet ik nog zo net niet
Wat ik wel weet is dat mijn
vrienden en ik al dat gedemon-
streer en gedonder van de afge
lopen jaren volkomen uit de tijd
vinden Ik heb geen vriendinnen
die al getrouwd zijn, maar som
migen hebben wel een balletje
opgegooid bij hun partner Een
paar jaar geleden zou een ge
sprek over het huwelijk volko
men ondenkbaar zijn geweest'
Vanzelfsprekend zijn ei ook
Zweden die de conservatieve
trend met in dank aanne
men Voor jeugleiders- en
studenten-decanen betekent het
een terugkeer naar egoïsme, een
vlucht uit de maatschappelijke
werkelijkheid en een ontkennen
van verantwoordelijkheid
(Van onze redactie buitenland)
TEL AVIV - Het ziet er nu
toch werkelijk naar uit dat de
verdeel- en heerserige stap-
voor-stap naar de vrede-
politiek van de Amerikaanse
minister Kissinger tot een
tweede troepenscheidingsak
koord tussen Israël en Egypte
zal leiden. Een officieel niet-
aanvalsverdrag zal er niet ko
men tussen de twee landen,
maar Kissinger zal na zijn op 7
maart beginnende nieuwe be
middelingspoging wel twee ge
tekende documenten mee naar
Washington nemen. De Ameri
kanen zouden de „bewakers"
worden van de gelijkluidende
beloften van Cairo en Tel Aviv
geen militaire acties tegen el
kaar te ondernemen.
Vooral de Israeli's hebben een
moeizame weg afgelegd om ak
koord te kunnen gaan met de re
geling van Kissinger, omdat ze
de strategisch belangrijke
Mitla- en Gidipassen in de (be
zette) Sinaï-woestijn moeten
opgeven, terwijl ook de olie
bronnen bij Aboe Rodeis aan de
Egyptenaren moeten worden te
ruggegeven. Dat laatste doet
nog de minste pijn, ondanks het
feit dat Israël tot 50 procent van
zijn eigen olievoorziening uit
deze Egyptische bronnen haalt.
De sjah van Perzië heeft zich
tegenover Kissinger garant ge
steld de olievoorziening van Is
raël op peil te houden, terwijl
Israëlische deskundigen hebben
berekend dat in 1985 deze olie
bronnen droog
heeft Israël zeer veel hoofdbre
kens gekost Zonder enige over
drijving kan gesteld worden dat
degene die deze passen onder
controle heeft, de controle over
de gehele Sinaï-woestijn heeft
In Israël wordt gezegd dat de
passen een verdedigingslinie
voor Israël zelf vormen
Zowel de Mitla- als de Gidi
pas liggen tegenover het Suez-
kanaal en vormen inderdaad de
sleutel tot controle aangezien
iedere succesvolle opmars in de
Sinai via deze passen zal moeten
lopen. Het omringende gebied
van zand in het noorden en be-
rgen in het zuiden is te moeilijk
om een doorbraak daar enigi
kans van slagen te bieden Di
passen, waarvan de Mitla. ri<
meest zuidelijke is, liggen 16 kn<
uit elkaar De Mitla ligt 32 kn
ten oosten van het Suez-kanaai
en de Gidi 48 kin. in een gehio
ten zuiden van het Bittermeer
Het zijn geen passen, zoals wi
die in Europa kennen, boven oj
hoge bergen, waar je alleei
maai via haarspeldboehtei
kunt komen Ze liggen in eet
haast vriendelijk heuvelachtig
gebied en ei leiden asfaltweger
naai toe De wrakken van tanks
kanonnen en voertuigen langs
die wegen vertellen het verhaal
van de prijs die Israël heeft moe
ten betalen voor het veroveren
van de passen en Egypte voor
het verdedigen ervan.
Militair gezien bieden Mitla
en Gidi op zijn minst drie be
langrijke strategische voorde
len ze kunnen met een kleine
strijdmacht worden verdedigd,
ze bieden de mogelijkheid op
rukkende tanks geconcentreerd
onder vuur te nemen en ze zijn
uitstekende observatieposten
„We kunnen", zo heeft de Israë
lische brigade-generaal Jacob
Evan gezegd, „in geval van oor
log met een betrekkelijk kleine
strijdmacht standhouden tot
een ander deel van het leger ge
mobiliseerd is'
Het is begrijpelijk dat Israël
maar moeizaam deze sleutels tot
veilige grenzen (heeft) wil(len)
opgeven. Ter illustratie: voor dc
zesdaagse oorlog van 1967 stond
het Egyptische leger op 10 km
van de Israëlische Rode Zeeha
ven Eilath, 50 km van Beersheba
en 65 km van Tel Aviv. Nu Israël
de Sinaï-woestijn nog vrijwel
geheel in handen heeft, zijn die
afstanden resp. 230, 245 en 290
km: uit Israëlisch oogpunt be
zien aanmerkelijk veiliger gren
zen.
Meer en meer echter is het be
zet houden van veroverd Ara
bisch gebied voor Israël politiek
gezien een onhoudbare zaak
geworden. De Israëlische rege
ring lijkt nu door Kissinger zo
danig te zijn „bewerkt" dat het
klimaat er rijp voor is de passen
af te staan, inclusief de zeer
kostbare verdedigingsinstalla
ties die er in de afgelopen jaren
zijn gebouwd. Maar, aldus de Is
raëlische regering, „het risico is
alleen verantwoord wanneer
Eg.vpte bereid is de mogelijk
heid van oorlog uit te sluiten en
zich te bezinnen op vrede als een
geleidelijk proces van geven en
nemen".
De Egyptische handreiking
bestaat hierin dat de twee pas
sen zullen worden overgenomen
door de VN-vredesmacht, die na
het eerste troepenscheidingsak-
koord ook al een buffer vormt
tussen de Israëlische en Egypti
sche troepen in de Sinaï-
woestijn.
Hoe de Arabische bondgeno
ten van Egypte op een dergelijk
eenzijdig akkoord tussen Cairo
en Tel Aviv zullen reageren is
weer een (heel) ander verhaal.
E.L.
'tikken langs de weg i m
Mitla en Gidi-pussen
hei eprhnnl "11de strijd nm de