Vad
Bild
sam
Baal t
met sti
Drie ke per
is zonder meer
/Qporl vrouuj)
IK STA NIET GRAAG
55
week trainen
belangrijk
LANG OP MIJN
DUIVEN TE WACHTEN
Lustige Bouwers uit
Sas willen meedingen
naar een hoofdprijs
MAANDEN WERK AAN CARNAVALSWAGEN
INGESPRL
ZEVENTIENJARIG
ZWEMTALENT
ELS VAN TATENHOVE
VP/AN DE WEEK)
A. den Hamer
Budget
DONDERDAG 23 JANUARI 1975
TERNEUZEN - Martine I
ierbeek, een "pgeschotè
jpruig-in-'t-veld van 16 jaal
gaat dansend door het levea
Nee, ze heeft de 100 000 niet gd
wonnen en ze is ook niet verliet!
(hoewel dat als je 16 bent nd
tuurhjk van de ene dag op d
andere kan veranderen) Als he
even kan wordt het vloerkleed J
de huiskamer opgerold e]
zweeft Martine in de armen va
haai vadei over de parketvloel
Niet, dat Martine niet geintereif
seerd zou zijn in ander mannë
lijk schoon, maar haar vader 1
nu eenmaal de man die haar ha
beste de moeilijke en ingewik
kelde passen van de schon
danskunst kan bijbrengen
Want vader Bilderbeek i
dansleraar en Martine, de laat
ste spruit uit het kinderrijke gë
zin, die nog thuis is, fungeei
sinds 2 seizoenen, als zijn assid
tente Overdag houdt Martin
zich braaf bezig met de proble
men, die een derde klas Hav
met zich mee kunnen brenger
maar de avond is voor de quick
step, de tango en de beat Als i
voor een babbeltje op een mie.
dag naar de Guido Gezellestraa
3 in Terneuzen bus, komt Mar
tine een leuke, spontane meic
net uit school en ploft in ee
stoel neer Ze neemt een glaasji
prik en stilletjesweg het en
koekje na het andere naar bin
nen werkend vertelt ze ginne
gappend en giechelend
n ÉT
Toneelgroep Baal brengt op
vrijdag 24 januari 20 00 uur het
toneelstuk „de Rit over het Bo-
denmeer' van Peter Handke uit
Dit moeilijke stuk is bij Baal tol
een echt theaterfeest geworder
op basis van een der vervelend
ste teksten van het wereldreper
toire Leonard Frank en de zij
nen hebben de uitdaging van Pe
ter Handke aangenomen en ir
een eigen bewerking een reeks
nieuwe betekenissen gegeven
aan het stuk dat destijds in de
voorstelling van Theater (1971]
alleen maai nonsens leek, aldus
Hans van den Bergh in het Pa
rooi van 8 november jl ter ope
ning van zijn beschouwing naai
aanleiding van de première var
Handkes stuk. door toneelgroep
Baal
De titel is gebaseerd op de be
faamde ballade uit de eerste
helft van de negentiende eeuw
De man die op zijn paard op weg
is naar het Bodenmeer, einde
HOEK De 17-jarige Els van
Tatenhove, de talentvolle
zwemster uit Hoek is in de
Zeeuwse zwemwereldzeker
geen onbekende meer. Reeds
vele jaren schittert ze aan de top
van die Zeeuwse „zwemwe
reld", grote „koppen" boven tal
van verschillende krantenknip
sels in verschillende dagbladen
zijn daar een duidelijk bewijs
van. „Els van Tatenhove door
breekt grens", „Geweldig record
in De Honte", „Els van Taten
hove een groot talent", „Sterk
record van Els van Tatenhove",
„Els van Tatenhove won vier
maal in Oostburg", „Els van Ta
tenhove een klas apart bij de
dames", „Els van Tatenhove
laat concurrentie ver achter
zich", „Els van Tatenhove zwom
1500 m-tijd finaal aan flarden",
enz. enz., „krantenkoppen" die
men bijna elke dag voor ogen
krijgt.
Dat alles spreekt duidelijk
voor zich zelf. Maar ondanks al
die glorie en geweldige publici
teit is het grote zwemtalent uit
Hoek nog altijd dezelfde geble
ven van enkele jaren geleden.
Steeds met een glimlach op haar
gezicht, hartelijk en bijzonder
sympathiek is het een waar ge
noegen om even met Els van Ta
tenhove een gesprekje over haar
zwemcarrière te kunnen heb
ben.
Bij het betreden van de ouder
lijke woning in Hoek - cafetaria
„De Instuif" - valt het al onmid
dellijk op dat de „zwemmerij"
daar hoogtij viert. Naast de ver
schillende prijzenkasten van
voetbal en biljart valt onmiddel
lijk de „zwemkast" op. Daarbo
ven prijkt de foto van Els van
Tatenhove. Een prijzenkast
„barstens-toe" gevuld met be
kers medailles, lauwertakken,
standaards enz. enz., enkele
wasmanden vol.
Maar daar blijft het niet bij,
ook in de woonkamer hangt zo'n
zelfde „geval", want zegt moe
der: „In die ene kast kon het al
lemaal niet". Hebben daar nog
niet alle prijzen een plaatsje in
gevonden, wat de heren journa
listen van haar in die jaren
zwemmen hebben geschreven
bewaart ze zorgvuldig in een
tiental plakboeken. Voor elk
jaar een aparte. Maakte Els van
""atenhove het voorbije jaar nog
grote furore in de categorie
meisjes tot en met 16 jaar, nu ze
onlangs 17 jaar is geworden
moet ze het dit jaar bij de dames
gaan proberen. In veel takken
van sport een grote stap, maar
niet voor haar. Want reeds en
kele jaren verwees ze op ver
schillende nummers heel wat
dames naar de tweede plaats.
Els van Tatenhove: „Voor me
zelf zal het geen grote verande
ring zijn. In het verleden zwom
ik al heel wat wedstrijden bij de
dames. Dat was, toen ik nog
geen 17 jaar was er net het leuke
van. Toen kon ik meedoen op de
verschillende nummers in mijn
categorie en op de verschillende
nummers bij de dames.
Dat is nu gedaan nu kan ik
alleen maar meedoen bij de
nummers van de dames, en dat
vind ik eerlijk gezegd wel jam
mer". De weinige dames
zwemsters die Zeeland kent
krijgen nu met Els van Taten
hove erbij een echte concurente.
Was het vroeger veel van „Je
hoort nog niet bij ons", nu is ze
er dan helemaal bij.
Het begon voor Els van Ta
tenhove allemaal zo'n jaar of
tien geleden, toen ze zich als lid
liet inschrijven van de zwem
vereniging „De Braakman".
Daarvoor reeds een „echte wa
terrat" maar nog niet op stijl en
tijd lettend, nam het Hoekse ta
lent de zwemsport serieus op.
Onder leiding van trainer Haas
werd er keihard getraind met als
resultaat, het ging steeds be
rgopwaarts.
Hoe kwam Els van Tatenhove
HOOFDPLAAT - Zaterdag waren in café De Vriendschap
in Hoofdplaat talrijke duivensportliefhebbers aanwezig om
de heer A. den Hamer de hand te drukken. De heer Den
Hamer hield namelijk receptie in verband met het feit dat hij
40 jaar lang deel uitmaakt van het bestuur van de duiven
sportvereniging „VZV", waarvan hij thans voorzitter is.
erbij om het wedstrijd-
zwemmen als sport te gaan be
oefenen? Zij zegt: „Ik kon, voor
ik lid werd al redelijk goed
zwemmen, en ik deed het vooral
graag. Kijk," zegt ze lachend.
„Dat waren natuurlijk al twee
factoren om in de wedstrijd
sport te duiken. Ik had daarvoor
al verschillende echte wedstrij
den gezien en wilde het ook wel
eens proberen. Na zo'n tien jaar
zwemmen ben ik er wel achter
gekomen dat vroeg beginnen
wel belangrijk is. Want wed-
strijdzwemmen is toch echt wel
iets meer dan zo maar gauw een
eindje zwemmen".
Els van Tatenhove kan dat we
ten, want buiten de nummers,
100, 200, 400 meter in verschil
lende slagen, is ze ook steeds van
de partij tijdens de langebaan-
wedstrijden. Wedstrijden
waarop ze eveneens bijzonder
goed uit de „voeten" kan. De zo
fel begeerde wisselbeker voor
vier langebaanwedstrijden
heeft ze al enkele malen in haar
bezit gehad, 1973 voor het
laatst. Een jaar waarin ze in het
z.g. sukkelstraatje raakte.
Het begon allemaal met felle
hoestbuien en het begin van een
bronchitis. Op last van haar
huisdokter mocht ze niet meer
aan wedstrijden deelnemen. Bij
dat alles kwam dan verder ook
nog dat ze last kreeg van haar
amandelen.
Els van Tatenhove: „Ook de
overgang van het overdekte
naar het open bad was toen voor
mij niet zo best". Na vele maan
den sukkelen ging het langza-
Een feest dat eigenlijk wat
aat wordt gevierd, want vol
lens de heer Den Hamer is het al
uim 42 jaar, waarvan 40 jaarals
iecretaris, een mijlpaal waar
door hij toen reeds werd onder
scheiden met een koninklijke
onderscheiding in de vorm van
een zilveren medaille verbonden
aan de Orde van Oranje-Nassau,
maar waaraan verder weinig of
geen feestelijkheden werden
gewijd in verband met het tra
gisch overlijden van de toenma
lige voorzitter. Ook over de re
ceptie, van aanstaande zaterdag
zal jammer genoeg een schaduw
gaan, nu een paar weken gele
den een bestuurslid van VZV
overleed.
Du ivenhouder is de heer Den
Hamer al meer dan een halve
eeuw. „Ik was nog maar een
kleine jongen toen ik al duiven
had en zou nu nog echt niet zon
der kunnen", zegt hij. In deze
tijd van het jaar is het nog be
trekkelijk rustig in en om zijn
hokken staande op zijn erf in ae
Wilhelminapolder: „Ik heb emu
een dertigtal en dat vind ik ge
noeg. Nee, ik doe niet aan win-
nerkweek; daarvoor heb ik geen
tijd want ik zit ook nog met een
twintig stuks rundvee, die nu op
stal staan en die moeten ook ver
zorgd worden. In de tijd dat er
wi '.vluchten gehouden worden
lopen deze in ae wei. Bovendien
zijn mijn uit hout bestaande
hokken, 20 jaar oud, niet zo ge
schikt voor de winterkweek, ze
zijn te koud". Maar mogelijk
wordt daar in de toekomst wat
aan veranderd, want Den Ha
mer nu twee jaar gepensioneerd,
is nog niet van plan de duiven
sport vaarwel te zeggen.
De vereniging VZV (voluit be
tekent dat Vrij Zinnige yogels)
werd destijds in de buurtschap
Hogeweg opgericht en daar was
vestlgd. Enkele jaren geleien
verhuisde VZV naar Hoofd-
merhand toch weer de goeie
kant op. Els van Tatenhove zou
al gauw haar geliefde sport weer
kunnen gaan beoefenen. Maar
helaas. „Die22ste juni is een dag
om nooit meer te vergeten. Mijn
amandelen zijn er toen uitge
haald. Het was net dat wat in de
weg zat, maar door die bronchi
tis ging dat niet. Zo'n dag blijf je
onthouden omdat een dag later
de Zeeuwse kampioenschappen
werden verzwommen.
Lag toen Els van Tatenhove
nog onder de witte lakens, 's
avonds hoorde ze vertellen dat
al haar Zeeuwse titels w.o. de
100, 200, 400 en de 1500 meter
vrije slag en kampioene op de
200 meter wisselslag tot het ver
leden behoorden. Ook die fel be
geerde wisselbeker op de lange
afstand kon ze voor dat jaar wel
vergeten.
Maar na die „kwaal" kwam
het Hoekse zwemtalent terug, en
bijzonder sterk. Het record op
de 100 m vrije slag heeft ze in
middels met een tijd van 1.09
min. weeral terug op haar naam
staan. Ze streed moedig verder
om vervolgens ook het record op
de 200 meter wisselslag en dat
zowel bij de adspiranten als de
dames te pakken, om daaraan
vervolgens ook dat van de 200
meter vrije slag te voegen. De
400 meter wisselslag greep ze als
laatste, en bracht de tijd van
6.30.4 min op 6.10.8 min.
Tijden die voor Zeeuwse be
grippen voor zich zelf spreken.
Echter niet op nationaal niveau.
Els van Tatenhove zegt dan ron
duit: Zeeland ligt dan nog ver
achter. Meisjes van mijn leeftijd
b.v. zwemmen die 100 meter
vrije slag in „Holland" zo rond
de 1.03 min. Dan zie je eigenlijk
pas eens het verschil. Maar daar
hebben ze natuurlijk ook veel
meer mogelijkheden. Veel meer
zwembaden en verwarmd, ze
kunnen meer trainen enz.
Vooral ook op de lange afstan
den, en hier missen we dat jam
mer genoeg.
Als we in „Holland" wedstrij
den gaan zwemmen komt dat
verschil steeds duidelijk tot uit
drukking. Als er geen goeie
aanwezig zijn lukt het ons wel
zo'n derde plaats te bemachti
gen, maar anders komen we
meestal niet binnen de eerste'
tien. Toen Nel Plu-Bos hier in
Zeeland kwam wonen was dat al
gauw duidelijk, ze zwom bijna
alle Zeeuwse records aan flar
den. Nu ze gestopt is met
zwemmen zal net echter nog
verschillende jaren duren voor
we haar records weer scherper
kunnen stellen".
Els van Tatenhove momenteel
studerend voor analiste in Goes,
is blij dat ze twee keer per week
daar bij de zwemvereniging „De
Ganze" kan gaan trainen, 's Za
terdags traint ze bij „De Braak
man". Els: „Drie keer per week
trainen is zonder meer belang
rijk". En dat doet ze steeds met
volle overgave, want ze heeft
nog steeds een oogje voor de
Zeeuwse records die Nel Plu-
Bos haar afhandig maakte.
PIET DE MAAT
plaat Vanuit die eerste be
staansjaren herinnert Den Ha
mer zich nog alles, zoals het feit
dat de duiven voor deelname
aan een wedvlucht toen nog
naar Llzendijke gebracht moes
ten worden. Iemand deed dat op
de fiets met daarachter aan
vastgemaakt een karretje
waarop de manden met de dui
ven waren geladen.
Bij zijn dertig duiven heeft
Den Hamer één uitgesproken
lievelingsduif: een donker ge
schelpte dof fer uit het jaar 1962
die hij als jonge duif heeft ge
kocht op een tentoonstelling en
afkomstig is van de hokken van
J. Pijcke uit Breskens. „Dat is
een goede, die samen met zijn
verleden jaar gestorven broer
van hem onder meer een zestal
horloges voor mij won in diverse
wedvluchten". De geschelpte
doffer, die nu uiteraard niet
meer aan wedvluchten hoeft
deel te nemen - hij kweekt zelfs
niet meer -, heeft een aantal ja
ren achtereen goed gevlogen. Nu
mag hij op het nok blijven en zal
niet worden opgegeten of ver
kocht aan de poelier. Jonge dui
ven daaruit gekweekt hebben
ook weieens goed
maar toch nooit zoal
twee vogels.
Den Hamer's voorkeur gaat
uit naar het Vitessespel. Waar
om? „Wel ik sta niet graag lang
op mijn duiven te waditen, daar
ben ik de man niet voor, daarom
geen Fondspel, het verste is
Tours". Dat de jongeren zich
niet zo tot de duivensport meer
voelen aangetrokken, komt vol
gens hem omdat de duivensport
nogal een dure sport is: „Als je
een klok (constateur) moet aan
schaffen dan ben je voor een
goede tweedehands al zo'n 200 h
300 gulden kwijt en verder gaan
de jongeren graag uit. Wij die al
wat ouder zijn hebben daaraan
niet meer zo'n behoefte en wat
heb je nog voor een tientje de
dag vandaag"?
Of het een voordeel is in deze
sport dat je afgezonderd in de
polder woont? „Och welnee be
ter in een buurt met meerdere
„melkers". Je staat dan nooit al
leen op de duiven te wachten",
zegt Den Hamer die ondanks het
feit dat hij vorig jaar slechts één
keer een eerste prijs in de ver
eniging won, maar wel veel prij
zen speelde, hoopt nog vele jaren
deze sport te kunnen beoefenen.
CEES DE ZEEUW.
SAS VAN GENT - Over zo'n
dikke drie weken barst de uitge
laten carnavalsleut weer los in
tal van plaatsen in ons land. Ook
Sas van Gent zal dan weer volop
van de partij zijn om de alom
bekende traditie voort te zetten.
Zaterdag 8 februari zullen de
eerste verschijnselen van het
vier dagen durende festijn weer
waarneembaar zijn. Maar zon-
der meer de grote uitsmijter van
carnaval is de optocht zondag
middag. Tal van versierde en
met eigen hand geconstrueerde
wagens zullen dan door de Bete-
koppenstad trekken, vergezeld
van luid schallende muziek.
Duizenden toeschouwers wor
den dan als het ware gehypnoti
seerd door het bonte carnavals-
spektakel, naar de bietenstad
getrokken.
Daar kunnen zij getuige zijn
van het resultaat van weken,
maandenlange voorbereiding.
Want dat is ae tijd die nodig is
om een carnavalswagen te bou
wen. Buigen, plakken, meten en
nog tal van werkzaamheden
worden door de bouwers ver
richt alvorens hun streven (de
carnavalswagen) voltooid is.
Uren van voorbereiding, onder
ling overleg en af en toe een
kleine discussie gaan aan de
verwezenlijking van een wagen
vooraf.
Een van deze bouwverenigin
gen te Sas van Gent, die ieder
jaar weer een belangrijke steen
bijdragen tot het slagen van
deze optocht is de bouwvereni
ging „de Lustige Bouwers" de
lustige bierdrinkers, zo zou men
ze ook gerust mogen noemen,
want iedere avond na de werk
zaamheden aan hun wagen,
gaan zij nog eens 1 a 2 uurtjes
net café in om het goudgele nat
met gulzige slokken naar binnen
te gieten.
Al zo'n zes jaar zijn deze jon
gens (de Lustige Bouwers) actief
in het carnavalsvertier. Een
ploeg met jongens die ieder jaar
opnieuw zichzelf financieel be
druipen. Dat bedruipen houdt
toch wel in dat er in feite ieder
jaar geld bij moet. „Maar", zo
zegt penningmeester van „de
Lustige Bouwers", George
Kersbulck, „vorig jaar hebben
wij vrij veel steunende leden en
donateurs bij gekregen in onze
vereniging. Dat scheelt financi
eel natuurlijk een slok op een
borrel. Dat neemt natuurlijk
ook weer niet weg dat er ieder
jaar nog geld bij moet. Maar ja
dat weet je daar kom je niet on
deruit. Dit jaar gaat onze wagen
de begroting ver te buiten. Dat
komt omdat wij het allemaal
aanzienlijk grootser aangepakt
hebben dan voorgaande jaren.
Dit om de doodeenvoudige re
den dat wij ook wel eens willen
meedingen naar één van de
hoofdprijzen. Natuurlijk heeft
de bouw van een dergelijk object
heel wat meer arbeid met zich
mee gebracht, maar wij zijn met
een leuke ploeg bouwers - zo'n
tien man ongeveer - en het ziet
er wel naar uit dat wij de zaak op
tijd geklaard krijgen. Wij waren
het gewoon beu om ieder jaar als
het ware een ondergeschikte rol
te vervullen in de carnavalsop
tocht Sommige jongens namen
daar wel genoegen mee, maar
anderen wilden beslist het wed
strijdelement laten prevaleren,
lai
ning. Want je werkt er per slot
van rekening enkele maanden
aan, om als het even kan in de
kop te eindigen tijdens de op
tocht".
De vereniging „De Lustige
Bouwers" kwam zo'n zes jaar
geleden tot stand, toen vijf man
van de toen bestaande vereni
ging de Marollen zich los
scheurden en op eigen initiatief
begonnen te bouwen. Het vijftal
dat toch zelfstandig verder ging
bestond uit: Roger de Vos, Willy
Scheffer, Piet van de Bergen,
Piet Razenberg en Edgard
Maenhout. Willy Scheffer weet
nog alles van die moeilijke be
ginperiode: „In het begin ging
het allemaal wat moeilijk en be
scheiden. Want met vijf man de
financiële consequenties dragen
van een carnavalswagen valt
niet mee. Daarom ook pakten we
in die tijd maar wat we pakken
konden. Als wij iets bruikbaars
zagen liggen voor onze wagen
dan was het pleite. Onze eerste
wagen moest een maanlanding
voorstellen. We haalden de
vijfde prijs. Onze tweede wagen
symboliseerde de luchtvervui
ling: deze was goed voor een
zesde prijs. Hierna beeldden wij
„de heren van Zichem" uit. Dat
was onze goedkoopste wagen
maar deze behaalde wel de
derde prijs, gewoon omdat er ac
tie gevoerd werd op deze wagen,
dat is een belangrijk punt tij
dens een optocht. Hierna volgde
de vliegtuigkaping, dit stelde in
feite niet zo veel voor, maar was
toch nog goed voor een vijfde
plaats. Vorig jaar behaalden wij
met de „Oliecrisis" een zesde
prijs. Dit jaar zie ik het heel wat
hoopvoller tegemoet, wat wij
bouwen dat kan ik natuurlijk
niet vertellen. Maar dat het de
voorgaande creaties met stuk
ken slaat kan ik je wel garande
ren".
De Lustige Bouwers kunnen
dit jaar wat grootser voor de dag
komen, omdat het ledental in
clusief donateurs opgelopen is
tot zo'n 26. Hierdoor is natuur
lijk het beschikbare budget aan
zienlijk gestegen. „De Lustige
Bouwers" beseffen wel dat de
concurrentie groot is tijdens de
optocht op 9 februari, maar toch
het treffen met opti
misme tegemoet. Voorzitter Ge
rard Snelders: „De wagen die
wij nu aan het bouwen zijn zal
maar voor weinig wagens onder
moeten doen, daar zijn wij van
overtuigd. Wel zijn wij erachter
gekomen dat als je een behoor
lijke wagen wilt bouwen, de fi
nanciën bijzonder hoog oplo
pen. Dan rekenen wij sowieso de
arbeidsuren niet, want dan is he
lemaal het einde ver zoek".
„Wel is mij dit jaar opgevallen
dat wij ook ontzettend veel
steun gekregen hebben, van jon
gens die niet eens lid zijn van
onze vereniging, in de vorm van
arbeid natuurlijk. Gestimuleerd
door deze hulp, zijn wij er dit
jaar vol frisse moed tegenaan
gegaan en hopen wij dat al deze
noeste arbeid niet onbeloond zal
blijven. Hoewel wij natuurlijk
wel gehonoreerd moeten wor
den naar waarde. Dat de beste
tijdens de optocht mag winnen,
want er zullen ook beslist ver
schillende andere verenigingen
zijn die met pracht van wagens
voor de dag komen".