Vad Bild sam Baal t met sti Drie ke per is zonder meer /Qporl vrouuj) IK STA NIET GRAAG 55 week trainen belangrijk LANG OP MIJN DUIVEN TE WACHTEN Lustige Bouwers uit Sas willen meedingen naar een hoofdprijs MAANDEN WERK AAN CARNAVALSWAGEN INGESPRL ZEVENTIENJARIG ZWEMTALENT ELS VAN TATENHOVE VP/AN DE WEEK) A. den Hamer Budget DONDERDAG 23 JANUARI 1975 TERNEUZEN - Martine I ierbeek, een "pgeschotè jpruig-in-'t-veld van 16 jaal gaat dansend door het levea Nee, ze heeft de 100 000 niet gd wonnen en ze is ook niet verliet! (hoewel dat als je 16 bent nd tuurhjk van de ene dag op d andere kan veranderen) Als he even kan wordt het vloerkleed J de huiskamer opgerold e] zweeft Martine in de armen va haai vadei over de parketvloel Niet, dat Martine niet geintereif seerd zou zijn in ander mannë lijk schoon, maar haar vader 1 nu eenmaal de man die haar ha beste de moeilijke en ingewik kelde passen van de schon danskunst kan bijbrengen Want vader Bilderbeek i dansleraar en Martine, de laat ste spruit uit het kinderrijke gë zin, die nog thuis is, fungeei sinds 2 seizoenen, als zijn assid tente Overdag houdt Martin zich braaf bezig met de proble men, die een derde klas Hav met zich mee kunnen brenger maar de avond is voor de quick step, de tango en de beat Als i voor een babbeltje op een mie. dag naar de Guido Gezellestraa 3 in Terneuzen bus, komt Mar tine een leuke, spontane meic net uit school en ploft in ee stoel neer Ze neemt een glaasji prik en stilletjesweg het en koekje na het andere naar bin nen werkend vertelt ze ginne gappend en giechelend n ÉT Toneelgroep Baal brengt op vrijdag 24 januari 20 00 uur het toneelstuk „de Rit over het Bo- denmeer' van Peter Handke uit Dit moeilijke stuk is bij Baal tol een echt theaterfeest geworder op basis van een der vervelend ste teksten van het wereldreper toire Leonard Frank en de zij nen hebben de uitdaging van Pe ter Handke aangenomen en ir een eigen bewerking een reeks nieuwe betekenissen gegeven aan het stuk dat destijds in de voorstelling van Theater (1971] alleen maai nonsens leek, aldus Hans van den Bergh in het Pa rooi van 8 november jl ter ope ning van zijn beschouwing naai aanleiding van de première var Handkes stuk. door toneelgroep Baal De titel is gebaseerd op de be faamde ballade uit de eerste helft van de negentiende eeuw De man die op zijn paard op weg is naar het Bodenmeer, einde HOEK De 17-jarige Els van Tatenhove, de talentvolle zwemster uit Hoek is in de Zeeuwse zwemwereldzeker geen onbekende meer. Reeds vele jaren schittert ze aan de top van die Zeeuwse „zwemwe reld", grote „koppen" boven tal van verschillende krantenknip sels in verschillende dagbladen zijn daar een duidelijk bewijs van. „Els van Tatenhove door breekt grens", „Geweldig record in De Honte", „Els van Taten hove een groot talent", „Sterk record van Els van Tatenhove", „Els van Tatenhove won vier maal in Oostburg", „Els van Ta tenhove een klas apart bij de dames", „Els van Tatenhove laat concurrentie ver achter zich", „Els van Tatenhove zwom 1500 m-tijd finaal aan flarden", enz. enz., „krantenkoppen" die men bijna elke dag voor ogen krijgt. Dat alles spreekt duidelijk voor zich zelf. Maar ondanks al die glorie en geweldige publici teit is het grote zwemtalent uit Hoek nog altijd dezelfde geble ven van enkele jaren geleden. Steeds met een glimlach op haar gezicht, hartelijk en bijzonder sympathiek is het een waar ge noegen om even met Els van Ta tenhove een gesprekje over haar zwemcarrière te kunnen heb ben. Bij het betreden van de ouder lijke woning in Hoek - cafetaria „De Instuif" - valt het al onmid dellijk op dat de „zwemmerij" daar hoogtij viert. Naast de ver schillende prijzenkasten van voetbal en biljart valt onmiddel lijk de „zwemkast" op. Daarbo ven prijkt de foto van Els van Tatenhove. Een prijzenkast „barstens-toe" gevuld met be kers medailles, lauwertakken, standaards enz. enz., enkele wasmanden vol. Maar daar blijft het niet bij, ook in de woonkamer hangt zo'n zelfde „geval", want zegt moe der: „In die ene kast kon het al lemaal niet". Hebben daar nog niet alle prijzen een plaatsje in gevonden, wat de heren journa listen van haar in die jaren zwemmen hebben geschreven bewaart ze zorgvuldig in een tiental plakboeken. Voor elk jaar een aparte. Maakte Els van ""atenhove het voorbije jaar nog grote furore in de categorie meisjes tot en met 16 jaar, nu ze onlangs 17 jaar is geworden moet ze het dit jaar bij de dames gaan proberen. In veel takken van sport een grote stap, maar niet voor haar. Want reeds en kele jaren verwees ze op ver schillende nummers heel wat dames naar de tweede plaats. Els van Tatenhove: „Voor me zelf zal het geen grote verande ring zijn. In het verleden zwom ik al heel wat wedstrijden bij de dames. Dat was, toen ik nog geen 17 jaar was er net het leuke van. Toen kon ik meedoen op de verschillende nummers in mijn categorie en op de verschillende nummers bij de dames. Dat is nu gedaan nu kan ik alleen maar meedoen bij de nummers van de dames, en dat vind ik eerlijk gezegd wel jam mer". De weinige dames zwemsters die Zeeland kent krijgen nu met Els van Taten hove erbij een echte concurente. Was het vroeger veel van „Je hoort nog niet bij ons", nu is ze er dan helemaal bij. Het begon voor Els van Ta tenhove allemaal zo'n jaar of tien geleden, toen ze zich als lid liet inschrijven van de zwem vereniging „De Braakman". Daarvoor reeds een „echte wa terrat" maar nog niet op stijl en tijd lettend, nam het Hoekse ta lent de zwemsport serieus op. Onder leiding van trainer Haas werd er keihard getraind met als resultaat, het ging steeds be rgopwaarts. Hoe kwam Els van Tatenhove HOOFDPLAAT - Zaterdag waren in café De Vriendschap in Hoofdplaat talrijke duivensportliefhebbers aanwezig om de heer A. den Hamer de hand te drukken. De heer Den Hamer hield namelijk receptie in verband met het feit dat hij 40 jaar lang deel uitmaakt van het bestuur van de duiven sportvereniging „VZV", waarvan hij thans voorzitter is. erbij om het wedstrijd- zwemmen als sport te gaan be oefenen? Zij zegt: „Ik kon, voor ik lid werd al redelijk goed zwemmen, en ik deed het vooral graag. Kijk," zegt ze lachend. „Dat waren natuurlijk al twee factoren om in de wedstrijd sport te duiken. Ik had daarvoor al verschillende echte wedstrij den gezien en wilde het ook wel eens proberen. Na zo'n tien jaar zwemmen ben ik er wel achter gekomen dat vroeg beginnen wel belangrijk is. Want wed- strijdzwemmen is toch echt wel iets meer dan zo maar gauw een eindje zwemmen". Els van Tatenhove kan dat we ten, want buiten de nummers, 100, 200, 400 meter in verschil lende slagen, is ze ook steeds van de partij tijdens de langebaan- wedstrijden. Wedstrijden waarop ze eveneens bijzonder goed uit de „voeten" kan. De zo fel begeerde wisselbeker voor vier langebaanwedstrijden heeft ze al enkele malen in haar bezit gehad, 1973 voor het laatst. Een jaar waarin ze in het z.g. sukkelstraatje raakte. Het begon allemaal met felle hoestbuien en het begin van een bronchitis. Op last van haar huisdokter mocht ze niet meer aan wedstrijden deelnemen. Bij dat alles kwam dan verder ook nog dat ze last kreeg van haar amandelen. Els van Tatenhove: „Ook de overgang van het overdekte naar het open bad was toen voor mij niet zo best". Na vele maan den sukkelen ging het langza- Een feest dat eigenlijk wat aat wordt gevierd, want vol lens de heer Den Hamer is het al uim 42 jaar, waarvan 40 jaarals iecretaris, een mijlpaal waar door hij toen reeds werd onder scheiden met een koninklijke onderscheiding in de vorm van een zilveren medaille verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau, maar waaraan verder weinig of geen feestelijkheden werden gewijd in verband met het tra gisch overlijden van de toenma lige voorzitter. Ook over de re ceptie, van aanstaande zaterdag zal jammer genoeg een schaduw gaan, nu een paar weken gele den een bestuurslid van VZV overleed. Du ivenhouder is de heer Den Hamer al meer dan een halve eeuw. „Ik was nog maar een kleine jongen toen ik al duiven had en zou nu nog echt niet zon der kunnen", zegt hij. In deze tijd van het jaar is het nog be trekkelijk rustig in en om zijn hokken staande op zijn erf in ae Wilhelminapolder: „Ik heb emu een dertigtal en dat vind ik ge noeg. Nee, ik doe niet aan win- nerkweek; daarvoor heb ik geen tijd want ik zit ook nog met een twintig stuks rundvee, die nu op stal staan en die moeten ook ver zorgd worden. In de tijd dat er wi '.vluchten gehouden worden lopen deze in ae wei. Bovendien zijn mijn uit hout bestaande hokken, 20 jaar oud, niet zo ge schikt voor de winterkweek, ze zijn te koud". Maar mogelijk wordt daar in de toekomst wat aan veranderd, want Den Ha mer nu twee jaar gepensioneerd, is nog niet van plan de duiven sport vaarwel te zeggen. De vereniging VZV (voluit be tekent dat Vrij Zinnige yogels) werd destijds in de buurtschap Hogeweg opgericht en daar was vestlgd. Enkele jaren geleien verhuisde VZV naar Hoofd- merhand toch weer de goeie kant op. Els van Tatenhove zou al gauw haar geliefde sport weer kunnen gaan beoefenen. Maar helaas. „Die22ste juni is een dag om nooit meer te vergeten. Mijn amandelen zijn er toen uitge haald. Het was net dat wat in de weg zat, maar door die bronchi tis ging dat niet. Zo'n dag blijf je onthouden omdat een dag later de Zeeuwse kampioenschappen werden verzwommen. Lag toen Els van Tatenhove nog onder de witte lakens, 's avonds hoorde ze vertellen dat al haar Zeeuwse titels w.o. de 100, 200, 400 en de 1500 meter vrije slag en kampioene op de 200 meter wisselslag tot het ver leden behoorden. Ook die fel be geerde wisselbeker op de lange afstand kon ze voor dat jaar wel vergeten. Maar na die „kwaal" kwam het Hoekse zwemtalent terug, en bijzonder sterk. Het record op de 100 m vrije slag heeft ze in middels met een tijd van 1.09 min. weeral terug op haar naam staan. Ze streed moedig verder om vervolgens ook het record op de 200 meter wisselslag en dat zowel bij de adspiranten als de dames te pakken, om daaraan vervolgens ook dat van de 200 meter vrije slag te voegen. De 400 meter wisselslag greep ze als laatste, en bracht de tijd van 6.30.4 min op 6.10.8 min. Tijden die voor Zeeuwse be grippen voor zich zelf spreken. Echter niet op nationaal niveau. Els van Tatenhove zegt dan ron duit: Zeeland ligt dan nog ver achter. Meisjes van mijn leeftijd b.v. zwemmen die 100 meter vrije slag in „Holland" zo rond de 1.03 min. Dan zie je eigenlijk pas eens het verschil. Maar daar hebben ze natuurlijk ook veel meer mogelijkheden. Veel meer zwembaden en verwarmd, ze kunnen meer trainen enz. Vooral ook op de lange afstan den, en hier missen we dat jam mer genoeg. Als we in „Holland" wedstrij den gaan zwemmen komt dat verschil steeds duidelijk tot uit drukking. Als er geen goeie aanwezig zijn lukt het ons wel zo'n derde plaats te bemachti gen, maar anders komen we meestal niet binnen de eerste' tien. Toen Nel Plu-Bos hier in Zeeland kwam wonen was dat al gauw duidelijk, ze zwom bijna alle Zeeuwse records aan flar den. Nu ze gestopt is met zwemmen zal net echter nog verschillende jaren duren voor we haar records weer scherper kunnen stellen". Els van Tatenhove momenteel studerend voor analiste in Goes, is blij dat ze twee keer per week daar bij de zwemvereniging „De Ganze" kan gaan trainen, 's Za terdags traint ze bij „De Braak man". Els: „Drie keer per week trainen is zonder meer belang rijk". En dat doet ze steeds met volle overgave, want ze heeft nog steeds een oogje voor de Zeeuwse records die Nel Plu- Bos haar afhandig maakte. PIET DE MAAT plaat Vanuit die eerste be staansjaren herinnert Den Ha mer zich nog alles, zoals het feit dat de duiven voor deelname aan een wedvlucht toen nog naar Llzendijke gebracht moes ten worden. Iemand deed dat op de fiets met daarachter aan vastgemaakt een karretje waarop de manden met de dui ven waren geladen. Bij zijn dertig duiven heeft Den Hamer één uitgesproken lievelingsduif: een donker ge schelpte dof fer uit het jaar 1962 die hij als jonge duif heeft ge kocht op een tentoonstelling en afkomstig is van de hokken van J. Pijcke uit Breskens. „Dat is een goede, die samen met zijn verleden jaar gestorven broer van hem onder meer een zestal horloges voor mij won in diverse wedvluchten". De geschelpte doffer, die nu uiteraard niet meer aan wedvluchten hoeft deel te nemen - hij kweekt zelfs niet meer -, heeft een aantal ja ren achtereen goed gevlogen. Nu mag hij op het nok blijven en zal niet worden opgegeten of ver kocht aan de poelier. Jonge dui ven daaruit gekweekt hebben ook weieens goed maar toch nooit zoal twee vogels. Den Hamer's voorkeur gaat uit naar het Vitessespel. Waar om? „Wel ik sta niet graag lang op mijn duiven te waditen, daar ben ik de man niet voor, daarom geen Fondspel, het verste is Tours". Dat de jongeren zich niet zo tot de duivensport meer voelen aangetrokken, komt vol gens hem omdat de duivensport nogal een dure sport is: „Als je een klok (constateur) moet aan schaffen dan ben je voor een goede tweedehands al zo'n 200 h 300 gulden kwijt en verder gaan de jongeren graag uit. Wij die al wat ouder zijn hebben daaraan niet meer zo'n behoefte en wat heb je nog voor een tientje de dag vandaag"? Of het een voordeel is in deze sport dat je afgezonderd in de polder woont? „Och welnee be ter in een buurt met meerdere „melkers". Je staat dan nooit al leen op de duiven te wachten", zegt Den Hamer die ondanks het feit dat hij vorig jaar slechts één keer een eerste prijs in de ver eniging won, maar wel veel prij zen speelde, hoopt nog vele jaren deze sport te kunnen beoefenen. CEES DE ZEEUW. SAS VAN GENT - Over zo'n dikke drie weken barst de uitge laten carnavalsleut weer los in tal van plaatsen in ons land. Ook Sas van Gent zal dan weer volop van de partij zijn om de alom bekende traditie voort te zetten. Zaterdag 8 februari zullen de eerste verschijnselen van het vier dagen durende festijn weer waarneembaar zijn. Maar zon- der meer de grote uitsmijter van carnaval is de optocht zondag middag. Tal van versierde en met eigen hand geconstrueerde wagens zullen dan door de Bete- koppenstad trekken, vergezeld van luid schallende muziek. Duizenden toeschouwers wor den dan als het ware gehypnoti seerd door het bonte carnavals- spektakel, naar de bietenstad getrokken. Daar kunnen zij getuige zijn van het resultaat van weken, maandenlange voorbereiding. Want dat is ae tijd die nodig is om een carnavalswagen te bou wen. Buigen, plakken, meten en nog tal van werkzaamheden worden door de bouwers ver richt alvorens hun streven (de carnavalswagen) voltooid is. Uren van voorbereiding, onder ling overleg en af en toe een kleine discussie gaan aan de verwezenlijking van een wagen vooraf. Een van deze bouwverenigin gen te Sas van Gent, die ieder jaar weer een belangrijke steen bijdragen tot het slagen van deze optocht is de bouwvereni ging „de Lustige Bouwers" de lustige bierdrinkers, zo zou men ze ook gerust mogen noemen, want iedere avond na de werk zaamheden aan hun wagen, gaan zij nog eens 1 a 2 uurtjes net café in om het goudgele nat met gulzige slokken naar binnen te gieten. Al zo'n zes jaar zijn deze jon gens (de Lustige Bouwers) actief in het carnavalsvertier. Een ploeg met jongens die ieder jaar opnieuw zichzelf financieel be druipen. Dat bedruipen houdt toch wel in dat er in feite ieder jaar geld bij moet. „Maar", zo zegt penningmeester van „de Lustige Bouwers", George Kersbulck, „vorig jaar hebben wij vrij veel steunende leden en donateurs bij gekregen in onze vereniging. Dat scheelt financi eel natuurlijk een slok op een borrel. Dat neemt natuurlijk ook weer niet weg dat er ieder jaar nog geld bij moet. Maar ja dat weet je daar kom je niet on deruit. Dit jaar gaat onze wagen de begroting ver te buiten. Dat komt omdat wij het allemaal aanzienlijk grootser aangepakt hebben dan voorgaande jaren. Dit om de doodeenvoudige re den dat wij ook wel eens willen meedingen naar één van de hoofdprijzen. Natuurlijk heeft de bouw van een dergelijk object heel wat meer arbeid met zich mee gebracht, maar wij zijn met een leuke ploeg bouwers - zo'n tien man ongeveer - en het ziet er wel naar uit dat wij de zaak op tijd geklaard krijgen. Wij waren het gewoon beu om ieder jaar als het ware een ondergeschikte rol te vervullen in de carnavalsop tocht Sommige jongens namen daar wel genoegen mee, maar anderen wilden beslist het wed strijdelement laten prevaleren, lai ning. Want je werkt er per slot van rekening enkele maanden aan, om als het even kan in de kop te eindigen tijdens de op tocht". De vereniging „De Lustige Bouwers" kwam zo'n zes jaar geleden tot stand, toen vijf man van de toen bestaande vereni ging de Marollen zich los scheurden en op eigen initiatief begonnen te bouwen. Het vijftal dat toch zelfstandig verder ging bestond uit: Roger de Vos, Willy Scheffer, Piet van de Bergen, Piet Razenberg en Edgard Maenhout. Willy Scheffer weet nog alles van die moeilijke be ginperiode: „In het begin ging het allemaal wat moeilijk en be scheiden. Want met vijf man de financiële consequenties dragen van een carnavalswagen valt niet mee. Daarom ook pakten we in die tijd maar wat we pakken konden. Als wij iets bruikbaars zagen liggen voor onze wagen dan was het pleite. Onze eerste wagen moest een maanlanding voorstellen. We haalden de vijfde prijs. Onze tweede wagen symboliseerde de luchtvervui ling: deze was goed voor een zesde prijs. Hierna beeldden wij „de heren van Zichem" uit. Dat was onze goedkoopste wagen maar deze behaalde wel de derde prijs, gewoon omdat er ac tie gevoerd werd op deze wagen, dat is een belangrijk punt tij dens een optocht. Hierna volgde de vliegtuigkaping, dit stelde in feite niet zo veel voor, maar was toch nog goed voor een vijfde plaats. Vorig jaar behaalden wij met de „Oliecrisis" een zesde prijs. Dit jaar zie ik het heel wat hoopvoller tegemoet, wat wij bouwen dat kan ik natuurlijk niet vertellen. Maar dat het de voorgaande creaties met stuk ken slaat kan ik je wel garande ren". De Lustige Bouwers kunnen dit jaar wat grootser voor de dag komen, omdat het ledental in clusief donateurs opgelopen is tot zo'n 26. Hierdoor is natuur lijk het beschikbare budget aan zienlijk gestegen. „De Lustige Bouwers" beseffen wel dat de concurrentie groot is tijdens de optocht op 9 februari, maar toch het treffen met opti misme tegemoet. Voorzitter Ge rard Snelders: „De wagen die wij nu aan het bouwen zijn zal maar voor weinig wagens onder moeten doen, daar zijn wij van overtuigd. Wel zijn wij erachter gekomen dat als je een behoor lijke wagen wilt bouwen, de fi nanciën bijzonder hoog oplo pen. Dan rekenen wij sowieso de arbeidsuren niet, want dan is he lemaal het einde ver zoek". „Wel is mij dit jaar opgevallen dat wij ook ontzettend veel steun gekregen hebben, van jon gens die niet eens lid zijn van onze vereniging, in de vorm van arbeid natuurlijk. Gestimuleerd door deze hulp, zijn wij er dit jaar vol frisse moed tegenaan gegaan en hopen wij dat al deze noeste arbeid niet onbeloond zal blijven. Hoewel wij natuurlijk wel gehonoreerd moeten wor den naar waarde. Dat de beste tijdens de optocht mag winnen, want er zullen ook beslist ver schillende andere verenigingen zijn die met pracht van wagens voor de dag komen".

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1975 | | pagina 8