I HET VERLOREN PROFIEL" VAN SAGAN
Tien beeldhouwers
en hun bronzen v/erk
Amsterdam exposeert
GLOE: C3ACI IT
GEWELDIG
BROK THEATER
VADER VERTELT" OPNIEUW DROEVIG
VERHAAL VAN HEEIÏE HEERESMA
Oostafrikoanse
kunst
in Oosterhout
INTRODUCTIEPLAAT
MET WERK BARTOK
ORIGINEEL
RELIËFS
Pianoconcert
in Tilburg
en Breda
ZATERDAG 18 JANUARI 1975
no-
ei-
'ing
re r-
:eld
(je
oe-
tot
en
je
aar
>oit
lei-
aar
op
als
Bij
er
ds-
ien
aar
Bij de sport vliegerij
men, anders dan als
keersvlieger, best esn
dragen.
zijn maar „er is al ontl
mogelijk".
Zelf heeft René Meijer u
jarige voor het een:
vliegtuig bestuurd, zij h
zweefvliegtuig. Via de i
en de luchtmacht,
naast straaljagers
klein grut vloog" kwaal
terecht bij de vliegsch»!
Martinair. Dagelijks geerf
gemiddeld vier lessen vil
uur in de lucht plus nog j
rie. Voor het komende ja
is berekend, zullen hij i
collega's zo'n 30.000
wegingen (landen en
op het vliegveld van 1
gaan maken.
Wat vindt zijn vrouw
nou van? „Die is zelf
met brevet-A". Ja kijft,
houdt natuurlijk alles op.
René Meijer, inmiddels
vlieguren op zijn naam. r,
elke keer weer met pleat-
Want, zo zegt hii tenslotli]
werkt met mensen en
je er tussen die het -w
wijs leren de meeste
ning geeft 't je als iema»
dolgraag wil maar niet
durft over het drema|
wordt heen geholpen,
van zo iemand een eohl
ger maakt dat geeft
ning. Daar houd je ook i
de jaren heen een boel i
soonlijke vrienden aan
was, kwam een vierde ei
10 7 3
7 6 4
O 5 2
H 10 7 4 1
'Helder
H B 4
98 3
1
B 9 5
kwetsbaar. Als zuid ope-
ïormaal) - west mng op h
schoppenNoord vervolg
OW pasten hiei-ru - en -a
beters te bedenker dan dr
van Hesuden was dat vo
- na azen en heten vrager
i Sansatout!
m B, zuid won de H en tr.
waarop west éét klavert
loslaten Op de vierde schol
harten af. Zuid wist nu n
A en V van tafel (zuid ee
n weg), dat west gestart wa
hartens en tweemaal twe
V werd gedekt met H en
ns in noord gemaakt, wét
net de negen: 13 slagen gt
waardig geval zes Sansatoi
I goed behoeft te zitten, voo
om één slag meer te make
ver. H en 10) lukken OW wa
over het spelresultaat. Ee
want zonder wests blufbo
tiet verder gekomen dan ze
atout. Moraal: met slecb'
té slim willen riir
r e iidinoen waarrwpr Fran- mannen beoaald. De eerste is gens kenmerkend is voor di
De wereld waarin de verha
len van Franchise Sagan zich
afspelen is maar tot op be
paalde hoogte de onze Na
tuurlijk, haar figuren beleven
dingen, die je ook hier dage
jijles tegenkomt. Juist vanwe
ge het beschrijven ervan
kreeg Frangoise Sagan trou
wens bekendheid. De sfeer
waarin die dagelijkse dmgen
zich afspelen en de handelwij
ze van de hoofdpersonen ko
men ons echter wat vreemd
voor en zorgen ervoor, dat je
je niet gemakkelijk zal identi
ficeren met een van de mede
spelers.
Ondanks dit feit boeien de
aganromans miljoenen men
Ieder werk van de
schrijfster wordt vrijwel on
vermijdelijk een kassucces.
Het is moeilijk na te gaan
of de kopers worden geboeid
door de manier waarop Sagan
de dingen naar voren brengt
of door de dingen, die zich in
de boeken afspelen. Bij haai
eerste werk, Bonjour Tristes-
se, was het ongetwijfeld het
verhaal, dat de mensen tot ko
pen en lezen aanzette. Nu is
het niet meer zo duidelijk. De
zaken, die in de tijd van Bon
jour Tristesse nog taboe waren
en zodoende aanzetten tot hei
melijke belangstelling, zijn nu
uit die sfeer gehaald. Het is
gemakkelijker geworden de
onderwerpen, die Sagan in
haar werk aansneed in de
openbaarheid te brengen.
De dingen waarover Fran
chise Sagan nu schrijft zijn
niet meer precies hetzelfde als
die uit Haar beginperiode. De
bouwstenen voor haar verha
len zijn wel hetzelfde; dt
kleur ervan veranderde wat
Die bouwstenen bestaan mee:
tal uit nog niet alom aanvaar
de verhoudingen tussen men
sen, innerlijke strijd, harts
tocht en zo nu en dan eer
zelfmoord. Een nieuw kleurtje
dat bijvoorbeeld voor haa
laatste roman Een verlorei
profiel werd aangebracb
was die van de geëmancipeer
de vrouw. De vrouw, die de
naam Josée Ash kreeg, denkt
tenminste dat ze zelfstandig
en geëmancipeerd is. In wezen
wordt haar leven door drie
mannen bepaald. De eerste is
een waanzinnig jaloerse echt
genoot, de tweede beschermt
ïaar in zoverre, dat hij heime
lijk een appartement, baan en
luxe „vrienden" geeft. Zelf
standige Josée blijkt zo naïef
te zijn, dat ze denkt alles zelf
te hebben bereikt In ieder
geval brengt ze het zover, dat
ze zelf niet in het bezit van
weldoener Julius A. Cram
komt. Daar zorgt dan weer
een andere man voor, die vol
gens de beschrijvingen een
deaal van veel vrouwen moet
zijn.
Ook deze roman zal onge
twijfeld in de smaak vallen
van de Saganfans. Ze zullen
het verhaal ongetwijfeld in
één adem uitlezen, wat overi
gens kenmerkend is voor dit
soort boeken. Die leg je nr
een paar hoofdstukken niet
even opzij. De mensen, voor
wie Sagan niet hoeft zullen
weer hun oude argumentei
voor de dag haken: het heeft
teveel van een doktersroman
netje, bet past niet meer in
deze tijd en het is vrij
naïef.
Deze argumenten zullen lief
hebbers van Sagan niet storen.
Sagan is voor zovelen een dui
delijk omschreven beeld gaan
vormen, dat daar nog maar
moeilijk verandering in te
brengen is.
Franpoise Sagan: „Een ver
loren profiel" (uitg. Elsevier
f 12,50)
R.V.A.
te* te te
„10 Beeldhouwers - 50 beelden" heet de tentoonstelling die op
het moment te zien is in het Markiezenhof in Bergen op Zoom.
Er zijn inderdaad vijftig werken van tien mensen te zien, maar
opvallender is eigenlijk dat alle voornamelijk kleine beelden
op één na zijn uitgevoerd in brons. Iets in de trant van „Tien
beeldhouwers en hun bronzen werk" zou misschien de belang
stellende een beter beeld hebben gegeven van wat hem te
wachten staat.
„Macht en onmacht" van Jan Spiering.
Een van de opvallende muzikale zaken van de laatste tijd was
het keuze-concert, dat Het Brabants Orkest in de provincie gaf.
Het publiek kon kiezen uit piano-concerten van Bartok, Gersh
win en Rachmaninoff. Wat eigenlijk niemand verwachtte: Bartok
werd het meeste gekozen. Misschien is het daarom zinvol te wij
zen op een introduktieplaat in de Serie Muzikale Ontmoetingen
van CBS, waarin voor een tientje momenteel verkrijgbaar is
Bela Bartok: Muziek voor strijkorkest, slagwerk en celseta.
Bartok, die de meeste mensen nog erg modern in de oren klinkt
itond met zijn componeertrant tegelijk dicht bij de volksmuziek;
misschien ligt daar wel het verbindingslijntje naar het groeiende
publiek voor zijn muziek. De andere kant van de plaat laat
horen van Strawinsky: De vuurvogel, een van zijn meest ge
liefde sprookjesachtige stukken. Degene, die beide stukken op
deze plaat introduceert is Pierre Boulez met het BBC Symfonie
Orkest. Men kan zich nauwelijks beter voorstellen. Boulez is een
man. die op een zeer indringende manier, in staat is een contact
met het publiek te bewerkstelligen. Ook al zegt hij op deze
plaat geen woord, via dit orkest vertelt hij boekdelen over Bar
tok en Strawinsky,
Door bet feit, dat het werk
van de verschillende mensen
in brons is uitgevoerd ontkom
je vrijwel niet aan een verge
lijking van de inzenders. Nu
is een dergelijke vergelijking
weliswaar onvermijdelijk voor
iedere „verzameltentoonstel-
iing", maar het gebruik van
hetzelfde materiaal dringt dit
naast eikaar zetten nog meer
op de voorgrond.
Voor sommige beeldhouwers
valt zo'n expositie slechter uit
dan wanneer men alleen het
werk zou tentoonstellen en
voor anderen gunstiger.
Degenen, die in Bergen op
Zoom niet goed naar voren
komen zijn Martin Stolk,
Gooitzen de Jong en Jan Asjes
van Dijk. Het is praktisch on
mogelijk een oordeel te vor
men over hun werk, omdat ze
alle drie meit maar twee wer
ken zijn vertegenwoordigd.
In zo'n geval moet het werk wel
erg origineel of goed zijn wil
het opvallen.
Dit opvallende is wel aan
wezig in de beelden van Wout
Maters, die op de expositie te
zien zijn. Zijn werk vormt dui
delijk een eigen categorie op
de expositie. Een speciaal
stencil over zijn werk geeft
het bovendien nog wat extra
belangstelling. Jan Juffermans
beschrijft op dit stencil het
ontstaan van de commiundcatie-
serie van Wout Maters. De
beeldhouwer maakte gladde
bronsvormen, vroeg aan de
schilders Dolf Zwerver en To-
lis Panaigopoulos en de grafi
cus Guillaume Le Roy om lo
ze, lege gedeelten binnen de
vormen in te vullen. De fijne
resultaten van deze vorm van
communicatie vallen het meest
op in het Markiezenhof.
dingen, dat van hem aanwezig
is. Meest opvallend zijn zijn
bronzen reliëfs, die ongetwij
feld in de smaak zullen vallen
van de mensen, die ook weg
zijn van de bekende stenen
reliëfs uit de kunsthandel. Hij
Deeldt op deze manier onder
andere danseressen en cello
speelsters af. Verder blijkt hij
een grote liefhebber van paar
den te zijn. Dit laatste geldt
trouwens ook voor Ek van
Zanten, die behalve bronzen
paarden onder andere het ont
zettend vaak gebruikte onder
werp moeder-met-kind uit
beeldde. Het is Ek van Zanten
in ieder geval niet gelukt er
ies van te maken dat nu eens
positief uit de lange serie
moeders-met-kinderen springt.
Veel aantrekkelijker is het
strakke werk van Jan Spie
ring. Zijn onderwerpen varië
ren van demonstranten tot de
Rattenvanger van Hameien.
Hebben we nog niet gehad:
Rien Goenée (die veel bewe
ging in zijn beelden legt), Ga
briel Sterk (die energiever-
kwisting en televisiekijken als
kwistlng en televisiekijken als
onderwerpen uit koos) en Fons
Bemelmans. Deze laatste
werkt met gladde vormen. Hij
houdt de vlakken over het al
gemeen groot en leidt de aan
dacht naar een centraal
punt.
De 49 bronzen werken en
het ene in hout zijn nog tot 3
februari in het Markiezenhof
te zien en te koop.
RJEJA VAN AERT
WERK van Hugo Duchateau
hangt tot en met 16 februari
hl de Moriaan aan de Markt in
Den Bosch. Tot 5 februari is
nog werk van hem te zien in
galerie Jurka aan de Vijzel
straat in Amsterdam.
FRANS CLEMENT, die rijn
opleiding kreeg aan de acade
mie in Tilburg, Eindhoven en
Amsterdam exposeert tot 25
februari in galerie Kamp aan
de Amstel in Amsterdam.
OOSTERSE TAPIJTEN EN
WANDTAPIJTEN worden
zondag geveild in De Linde
hoeve aan de Beestenmarkt in
Sluis. De antieke en nieuwe
tapijten en wandtapijten bun
nen vanaf 12.00 uur worden
bekeken. Om 14.30 uur begint
de veiling.
ZEVENLUIK MET BED EN
BEZOEKERS en werk van
Alain Teister is tot en met
9 februari te zien in de
schuu wzaal van Bell fires op
het industrieterrein in Ha
pert.
FRANS HEIJ'NEN exposeert
zijn werk in de Keunenhoek
in Buidel. Tot 23 februari zijn
hier van hem schilderijen, ge
brandschilderd glas in lood en
experimentele glasplastieken
te zien.
DE OUDSTE SAiGEVERZA-
MELING ter wereld zal in
Helsinki voor het eerst in ge
dramatiseerde vorm worden
opgevoerd. Het gaat hier om
het vier en een half duizend
jaar oude Gilgamesj epos uit
het oude Mesopotamië. De
Britse onderzoeker George
Smit vond het epos in 1872 in
de ruïne van de paleisbiblio
theek van de Assyrische ko
ning Assurbanipal.
JURRIEN STREKITSKI expo
seert tot 10 februari plastieken
en tekeningen bij de BKS aan
de Spoorlaan in Tilburg. Het
werk kan van dinsdag tot en
met zaterdag bekeken worden
van 10.00 tot 17.00 uur en od
zondag van 14.00 tot 17.00
uur.
GRAFIEK van Gerarg Gau-
daen is tot 30 januari in de
expositiezaal van Etcetera in
Bergen op Zoom te zien. De
zaal ligt aan de Molstraat en
is van maandag tot en met
vrijdag van 13.30 tot 17.00 uur
open. oo vriidag bovendien
van '9.00 tot 21.00 uur en no
zaterdag en zondag van 13.30
tot 18.00 uur.
Ook het werk van Pieter
Starreveld springt er in Ber
gen op Zoom uit. Maar dan
niet dank zij originaliteit,
maar dank zij het grote aantal
AMSTERDAM Tot en
met 9 februari is iin het Stede
lijk Museum en in Museum
Fodor te Amsterdam een ten
toonstelling te zien van kunst
werken, die de stad Amster
dam het afgelopen jaar heeft
aangekocht. De aankopen, voor
een totaalbedrag van ruim een
kwart miljoen, zijn gedaan op
Een scène uit „De stilte aan de andere kant van de heg".
advies van een commissie be
staande uit vijf kunstenaars
en een commissie bestaande
uit vier bewoners van een be
jaardentehuis. Het door deze
laatste commissie aangekochte
werk, ra! m bruikleen aan het
bejaardentehuis worden afge
staan.
EINDHOVEN Wat „De stil
te aan de andere kant van de
heg" precies in ziah droeg,
bleek gisteravond bij de pre
mière van het stuk met deze
titel bij het Zuidelijk Toneel
Glo.-.e. Een geweldig stuk
toneel namelijk door een
acteur (Eric Schneider) voor
acteurs geschreven. Een brok
theater, waar mensen als Ton
Lutz en An Hasekamp, Willem
Nijholt, Paula Petri, Wim de
Meijer, Hetty Verhoogt en Aus
Greidanus goed mee uit de
voeten konden en waarmee de
eerste drie genoemden zelfs
voortdurend in de sprint lagen
en door hun vakmanschap
adem te over hielden.
Het gegeven was daarbij ook
nog eens ontleend aan de bele
vingswereld van de heden
daagse acteur, waarin de een
toneel naar puur theatrale
maatstaven wil spelen, terwijl
de ander liever getuigenissen
met een politieke inhoud wil
afleggen. Aan welke kant Eric
Schneider staat is duidelijk
neer hij het vormingstoneel
geworden in zijn stuk. Hij
kiest voor het theater. Wat
ongenuanceerd misschien wan-
hekelt: maar de satire daarop
is in elk geval niet zonder
humor.
Van drama is het stuk ook in
elk geval niet verstoken, en
zij schuilt tenslotte niet in de
burenruzie met het vormings
toneel, maar om het te ont
vouwen zoekt Schneider al
weer ruzie, ditmaal met een
jonge generatie journalisten,
die meedogenloos naar <le op
vattingen van Schneider te
werk gaan om de onderste
steen boven te krijgen. Nie
mand daarbij ontziend, noch
de dwaze intellectueel uit het
verhaal, die gevlucht lijkt om
een moord, bedreven tijdens
de Tweede Wereldoorlog.
Noch om zijn zus, een te grab
bel gegooide actrice, die de
verblijfplaats van baar broer
onthult, omdat haar voorge
houden was dat zij door mid
del van een film een come
back zou kunnen maken,
waarvoor dan opnamen op de
schuilplaats van de broer ge
maakt moeten worden.
Die confrontatie legt een enor
me etterende wond open: het
verleden van broer en zus
heeft een hoop frustraties op
gezouten. Drama te over dus.
En Eric Schnéider heeft daar
ontzettend veel uit weten te
peuren Hij beeft daarbij niet
zozeer een goed als wel een
lekker verhaal willen schrij
ven. Een kleine ingreep was
daarbij voldoende: de dwaze
intellectueel Is door 15 jaar
verbanning op Sicilië er niet
bitterder, maar wel cyn oer
op geworden. De cynische oon
mots slingeren dan ook onop
houdelijk de zaal in.
Met erg veel plezier door Ton
Lutz in de mond genomen en
vooral met vee' zelfopoffer.ng
door Willem Nijholt aangege
ven. In de ontknoping van het
verhaal schuilt tenslotte de
nodige verrassing. Zij richt
zich aanvankelijk tegen de
slachtoffers van de opspo
ringsijver van de journalist,
broer en zus dus. Maar geluk
kig heeft de bandrecorder
waarop alle bekentenissen ge
daan werden, geweigerd. Een
drakerig slot als je het zo
leest, maar Ton Lutz heeft zo
veel gegeven tot en met het
einde, dat we zijn rol dat hap
py end best wel gunnen.
KOOS TUITJER
Een oogstbeeld van de Yoruba-stam.
hout le,F,e„T;taUreerde "astorie a*" 6e Gasthuisstraat in Ooster-
de en morsen n°s Uostafrikaanse houtsnijkunst van
ÏL W?H? p ,am t"JLen coUecti«* etnografica te zien en te koop.
Ianss„„ v! irers heb,ben de expositie samengesteld en mevrouw
beschikbaar" Kemenade stelde de expositieruimte in de pastorie
in ebbehnnf" a" de Makonde-stam (Tanzania) zijn uitgevoerd
vreuVde niin r v" andere gebaseerd op landbouw, humor
vreugae, pijn holiek en erotiek.
V-LS. indt Iï!en een verering voor de moeder-figuur
va„ AWW a?Sr?f,Ca Ls afk°mstig uit diverse gedeelten
beelden en <f,"a maskers, fetisehen. vruchtliaarheids-
tc koop! gebruiksvoorwerpen. Ook deze voorwerpen zijn
Alle kommer en kwel die
ileere Heeresma in zijn verha
ten en romans ver «verat, krijg
je m je treurigste periode nier
bijeen verzonnen. Eens moet
hij ei toch over uitgeschreven
raken, denk je, maar niks
hoor, in zijn nieuwe boek„Va-
der Vertelt" (Erven Thomas
Rap, 232 pag., 20,-) heerst
uitsluitend droefenis. Vader
vertelt over zijn jeugd, hoe de
jonge Heere Heeresma de fa
briek ingaat en via het kan
toor in de handel belandt.
Treurigheid alom, maar wat
wil je, van het ene baantje
naar het andere sukkelen is
ook zo'n pretje niet
In de eerste zestig pagina's
vnalyseert de schrijver de
nislukking van de ijverige en
nnemende Heere. Hij mist én
de capaciteiten én het juiste
karakter voo een glanzende
carrière „Wat overbleef was
nog slechts het organiseren
van een min of meer voor
weer komende werkgevers
aanvaardbaar getuigschrift zo
dat ik mij opnieuw enige
maanden kon voortslepen in
een puike baan met voortref
felijke vooruitzichten". Dat
die getuigschriften niet alle
maal even glanzend zijn, be
wijzen de toegevoegde fotoco-
pieën. Zelfs bij het Neder-
andse padvindersgilde„bleek
de heer Heeresma niet te vol
doen aan de eisen", riet hoe
en waarom wordt in humoris
tisch proza uit de doeken ge
daan
Maar dan, je hebt de bel afge
zet en alles binnen handbereik
lees je ineens: aan- en inlei
ding tot een bibliografie
(Mijn verwondering is natuur
lijk stukkenschrijftechnisch,
bij het doorbladeren etc.)
Veertig pagina's met titels van
zijn afzonderlijk verschenen
werken, de vindplaatsen van
vraaggesprekken en overige
wetenswaardighden in boek
vorm. In de aanleiding krijgen
eerst de critici een veeg uit de
1
pan: „de schrijver stijgt uit
boven de kwaliteit van zijn
critici", zij zijn onmachtig het
werk „te omvatten, te door
gronden". Heeresma heeft zijn
minachting voor boekbespre
kers nooit verzwegen. In zijn
contracten met uitgevers is al
tijd de clausule opgenomen
dat gratis recensie-exemplaren
niet mogen warden verstuurd,
terwijl boekhandelskorting
zelfs niet mag worden over
wogen. Prachtig hoor. Een an
der aardig crekje van Heeres
ma is dat hij bij elk nieuw te
verschijnen boek van zijn uit
gever een beker, medaille of
vaantje verlangt. Het samen
stellen van een bibliografie is
erg nuttig. Er had beter een
aparte uitgave van gemaakt
kunnen worden (zoals oveT
Hermans en Nescio). De mees
te lezers zijn eerder geïnteres
seerd in zijn frisse proza dan
rn een lange lijst titels.
De overige 120 pagina's be
vatten gelegenheidsproza, le-uk
voor de fans en verzamelaars,
maai het heelt niet het gehal
te dat je hoopt te vinden. Ar
tikelen uit de Bijlmer Post
(over een gezamelijke poging
de Bijlmer een stuk gezelliger
te maken), uit Propria Cures
en HP Aardig blijven opmer
kingen over bijvoorbeeld net
ledenbestand van de Vereni
ging van Letterkundigen: een
volk van dertien miljoen zie
len heeft geen recht op zoveel
schrijvers. Interessanter wordt
het als Heeresma vertelt
waarom hij zijn zoontje a) 214
jaar van school houdt en als
hij pleit voor huisonderwijs.
Minder vriendelijk zijn de
persoonlijke aanvallen. Als hij
schrijft over Renate Rubin-
jtein' „Ik was tegen de meest
halsstarrige muilezel ter we
reld aangelopen. Een blind
voortdreunend molenpaard ook
met kleppen voor d'r kop van
hier tot de horizon", dan gaat
mij dat te ver. Bewaar dat
soort opmerkingen maar voor
een keiharde roddelrubriek.
De typische Heeresma hu
mor tref je alleen in de eerste
zestig pagina's aan. In het ge-
legenneidsproza kan slechts
het verhaal over zijn eerste
liefde eraan tippen. Na een
aantal pogingen krijgt de ik
figuur een ingeving.„Ik
schreef haar dus een gedicht
wamt je wordt vindingrijk in
benarde omstandigheden. Zo,
eindelijk had ik mij eens laten
kennen en dat was niet gering"
Veel is het niet geworden met
de eerst» liefde, maar dat ligt
voor de hand als je met poëzie
aankomt.
Vader vertelt is een uitgave
voor de fervente Heeresma
fans De gemiddelde romanle-
zes zal er weinig plezier aan
beleven. Niemand hoeft zich
hiervan aan te trekken, in de
aanleiding tot de bibliografie
staat immers dat de kritiek
eenvoudigweg geen greep
heeft op het werk van Heeres
ma. Ik bedoel maar.
JOHAN DIEPSTRATEN
Janine Daeosta, Daniël
IVayenberg en Michel Block
zuUeD als solisten optreden
tijdens het concert, dat Het
Brabants Orkest onder leiding
van Hein Jordans op 21 janua
ri geeft in de Stadsschouw
burg van Tilburg en op 23
januari in het Turfschip van
Breda.
Het programma ziet er als
volgt uit: Schumann, pianocon-
cet a kl. t. opus 54; Grieg,
pianoconcert a kl. t. opus 16;
Way en berg, concerto voor 3
piano's en orkest: Beethoven,
pianoconcert no. 4 G gr.t. opus
58
Het werk dat Daniël Way-
enberg voor deze zeldzame
combinatie van drie vleugels
componeerde is epndelig. maar
bestaat wel uit drie perioden.
Zelt zegt hij erover: „Het
werk is in een vrij opgewekte
en dynamische sfeer gehou
den, met uitzondering van het
meditatieve tweede gedeelte,
«vaar de romantiek zijn in-
vloer doet gelden" Janine Da
costa opent het concert met
het pianoconcert Schumann.
Michel Block speelt het vierde
concert van Beethoven. Het
Brabants Orkes verzorgt alle
begeleidingen.
Het concert in de Tilburgse
schouwburg begint om 20.15
uur.
