Nationale trots Abe Lenstra: veel conflicten met de bond HET PUBLIEK EISTE ME STEEDS TERUG" Alfredo di Stefano geld en reputatie verspeeld DAGBLAD VOOR ZUIDWEST-NEDERLAND 55 SPORTSTERREN Conflict VAN WELEER Avontuur Frustratie fi (Van onze speciale verslaggeve STAPHORST - "Als je macht hebt over de bal, dan heb je ook macht over de tegenstander." Aan deze voetbalfilosofie heeft Abe Lenstra zijn hele roem rijke carrière vastgehouden. Hij kon dat gerust doen want er waren vroeger en er zijn nu nog niet veel voetballers die een vergelijk op technisch en tactisch gebied met Abe Lenstra met succes zou den kunnen doorstaan. Beroemd was zijn fenome naal spelinzicht, bijna berucht was zijn stijfkop pigheid die hem bij de voetbalbond dikwijls in ongenade deed vallen en eveneens beroemd was om zijn neiging geen pas meer te verzetten dan zijn geweldige voetbalverstand het noodzakelijk acht te. Al deze eigenschappen maakten van deze con troversiële figuur een beroemdheid die zijn gelij ken in de voetbalsport pas nu in Johann Cruyff en Willem van Hanegem heeft gevonden. Abe, de weerbarstige Fries was jarenlang het nationale voetbalbezit waar nu nog met respect over wordt gesproken en om wie na zijn afscheid van het Ne derlands elftal nog jarenlang werd geroepen wan neer Oranje eens een keer niet best draaide. bezoekt regelmatig wedstrijden van Go Ahead Eagles en van zijn favoriete ploeg FC Twente. Abe Lenstra kan en wil zich niet losmaken van de sport die hem van een Friese plattelands- jongen tot een nationale vedette verniet hoewel hij wel zijn be denkingen heeft tegen de ont wikkeling van de voetbalsport van tegenwoordig. Bedenkingen die hij op zijn bekende eerlijke manier formuleert. Want Abe Lenstra mag dan uiterlijk wel veranderd zijn (de beroemde weerbarstige kuif heeft plaats moeten maken voor een hyper modern kapsel die hem veel jon ger doet lijken dan zijn 54 jaar), zijn karakter is hetzelfde geble ven tweede klas van de KNVB speelde. Met de ontwikkeling van de voetballer Lenstra bra ken ook de gouden tijden voor Heerenveen aan. Lenstra was 16 jaar toen hij in het Noordelijk elftal tegen Noord Duitsland mee mocht spelen. Hij scoorde vier doelpunten. Zijn naam was doorgedrongen tot de selectie- heren in Den Haag, maar het duurde toch nog drie jaar voor Abe voor zijn eerste interland in aanmerking kwam. Heerenveen was inmiddels naar de eerste klas gepromoveerd. „Het viel in die tijd niet mee om als niet-westerling tot het Nederlands elftal door te drin gen. Het was dat ze niet om mijn talent heen konden, anders had ge werden, maar we nebben nooit geen stuiver ontvangen. We hadden een penningmeester die ging dood op een dubbeltje. Hij betaalde nog liever uit eigen zak dan geld uit de kas te pakken. In Een man die in deze tijd met zijn geweldige talenten miljoenen had kunnen verdienen. Het te kent echter de Friese nuchter heid van Lenstra dat hij bij dit soort zaken nooit lang stilstaat, net zo min als hij nu nog treur! over de door hem profaanbiedingen uit het bui tenland Abe Lenstra verkoos maatschappelijke zekerheid in het eigen land boven een riskant profavontuur in het buitenland, een keus waarvan hij zegt voor geen cent spijt te hebben Abe Lenstra is nu 54 jaar, is werk zaam als topfunctionaris bi] de Heineken brouwerij in Zwolle en woont in een schitterend huis m Staphorst. Kortom, de maat schappelijke zekerheid die hij verkoos heeft hij gekregen en het is een duidelijke zaak dat de voetballerij daar ook toe heeft bijgedragen Hij staat overigens nog middenin de voetbalsport. Via alle publiciteitsmedia houdt hij zich op de hoogte met de ontwikkelingen van net voetbal in binnen en buitenland en hij Abe Lenstra meldde zich als achtjarige jongetje aan bij het Friese Heerenveen, de club waaraan hij de prettigste herin neringen bewaart. De jonge Lenstra was bezeten van voet bal. Geen moment liet hij voor bij gaan om zijn balvaardigheid te verhogen. Samen met zijn broer Jan ging hij naar school waarbij dan de hele dag lang een bal van de ene kant van de weg naar de andere werd geschoven. Het talent van Abe bleef ook bij de leiders van Heerenveen niet onopgemerkt en als jochie van 14 jaar maakte hij zijn debuut in het eerste van Heerenveen, een vereniging die toendertijd in de ik er zeker niet in gestaan". In deze periode (1938), kreeg Abe Lenstra zijn eerste aanbieding voor het buitenland. Hij zat nog op de HBS toen het Engelse Huddersfield Town verzocht om daar te komen spelen. Lenstra: „Dat kon natuurlijk niet in die tijd. Ik was achttien jaar en dan zover van huis af. Ook in Neder land hebben andere veremgin- §en wel belangstelling voor me. ie Quick Groningen bijvoorbe eld. Maar als ik dat gedaan had, hadden ze dat in Heeren veen als landverraad beschouwd. Over lopen naar de ergste vijand deed je toen niet. Omdat ik Heeren veen zo trouw bleef, dachten de die periode was Heeremveen de rijkste vereniging van Neder land. We speelden met een ge middelde van vijftienduizend toeschouwersm Wanneer er be slissingswedstrijden om het kampioenschap van Nederland werden zater er 23000 toe schouwers op ons sportpark, maar geld voor de spelers daar werd niet over gesproken". Verdiende Abe Lenstra bij Heerenveen niet veel meer dan een paar consumptiebonnen, bij het Nederlands elftal werd nog wel eens wat onder tafel door geschoven, iets waar de Fries spoedig achterkwam. „Ik had nergens geen benul van. Het was voor mij een grote eer om in het Nederlands elftal te mogen spe len De wondertent van VUC waar de voorbereidingen wer den gehouden en de donder- speecnes van mentalcoach Karei Lotsy waren voor mij de gewel dige ervaringen. Ik dacht niet aan centen. Tot ik na die eerste wesstrijd tegen Joegoslavië een declaratieformulier onder mijn neus geduwd kreeg. Een al ou dere speler pakte dat formulier van mij af en zei: „Laat mij dat maar eens voor jou invullen, daar weet ik wel raad mee. Toen kwamen er bedragen op te staan die ik in geen honderd jaar had durven invullen. Niets in verge lijking met nu natuurlijk, maar in ieder geval toch beduidend meer dan de reiskosten die ik had gemaakt. Vanaf dat moment heb ik steeds mijn eigen zaken goed kunnen regelen. Ik mocht dan maar uit Friesland komen, ik wist wel wat ik wilde" De leiders van de bond zouden in de toekomst aan den lijve on dervinden wat Abe Lenstra hiermee bedoelde. Talloos zijn de conflicten die Abe met de bondsleidere heeft uitgevochten en soms over de meest onnozele dingen. „Ik kon niet hebben dat je van heren bondsbestuurders moest zeggen dat het wit was terwijl je met eigen ogen zag dat het zwart was. Ik zei altijd pre cies waar het op stond. Als er na een bespreking werd gevraagd of er iemand nog opmerkingen had, werd automatisch mijn kant uitgekeken. Meestal had ik wel wat te zeggen en als de heren dat niet beviel kon ik mijn spul len pakken. Ik deed dat met een gerust hart, want ik wist dat ze (Van onze speciale verslaggever) MADRID - Stelt u het zich eens voor. Johan Cruyff wordt over tien jaar ontslagen als trainer van Volendam en hij zit nog financieel aan de grond ook. Onmogelijk denkt u. Daarvoor heeft Johan Cruyff teveel miljoenen verdiend en bovendien wordt hij van wijze adviezen voorzien door zakelijk adviseur, Cor Coster. Maar dat een dergelijk triest geval toch mogelijk is, bewijst Di Stefano. De Blonde Pijl die in zijn glorietijd miljoenen van zin spel heeft laten genieten en er ook miljoenen mee heeft verdiend, en aan vankelijk ook deskundig werd geadviseerd, is door ondes kundige beleggingen zijn vele geld kwijt geraakt en als trainer is hij een misluking geworden. voor Espagnol ging spelen, werd hem dat kwalijk geno men. Ook Raymundo Sappor- to, de adviseur brak met Di Stefano. Alfredo zou voortaan zijn zaken zelf moeten behar tigen. Maar zo fameus als hij op het veld was geweest, zo on ervaren en ondoordracht be woog hij zich in het business leven. Het gevolg was dat hij tugezen alle contacten. Te neinde raad keerde de Blonde Pijl weer terug naar Madrid. Sindsdien wacht de grote Al fredo tevergeefs op een aan bod. Hij doodt de tijd met het bestuderen van boeken over moderne trainingsmethoden, en gaat naar de trainingen van verschillende Spaanse clubs kijken, om er van te leren. „Het Op het toppunt van zijn roem liet Alfredo dl Stefano in zijn prachtige villa in een der buitenwijken van Madrid een grote zuil plaatsen met daarop een marmeren bal Op de zuil vlak onder de bal. werden de woorden „Aan jou heb ik alles te danken" gebeiteld Alfredo opgegroeid in een der armoe digste wijken van Buenos Ai res was door zijn ongelooflijk talent als voetballer een steen rijk man geworden, beroemd over de gehele wereld omdat het de motor was van Real Madrid, de „Koninklijke ploeg" die zes jaar onklopbaar van continent naar continent reisde en voor die dagen een fantastisch soort voetbal speelde. Alfredo toen al kalend was op het veld een veelzijdig man. Met een hart als een motor, een gepolijste techniek een krach tig schot in de benen, en her sens die werkten met een snel heid van een computer. Een stijl van wereldformaat van een niveau dat alleen verge lijkbaar is met dat der aller grootsten, Pele en Cruijff. Elf jaar lang vierde hij bij Real triomfen, liet zich tot Spanj aard naturaliseren en werd ge- ërd als een heilige. In de tweede helft van de jaren zes tig nam hij afscheid van de voetbalsport om zich geheel te wijden aan zijn zaak. Hij had al zijn geld in ondernemingen gestopt en dat ging goed, want Raymundo Sapporto, pen ningmeester van Real en te vens bankdirecteur, gaf hem wijze adviezen. Het kwam echter tot een breuk tussen Real en Di Stefa no Alfredo was geen gemak kelijk man Hij had tijdens zijn loopbaan in de ogen van Real vreemde dingen uitgehaald Zo maakte hij ooit reclame voor nylonkousen Hij liet zich fotograferen met nylonkousen aan die tot zijn kruis reikten Zo verschenen de advertenties in de krant Bij Real was men hevig verontwaardigd, de ab solute ster met dameskousen en een Real-shirt gekleed, m de kranten te zien afgebeeld Zo lang als Alfredo de grote Alfredo was, werden dit soort zaken gelijmd Maar toen hij officieel af scheid nam van Real en daarna bijna al zijn geld, al de peseta's die hij verdiend had, verloor. Alfredo werd daarop voetbal trainer, zijn naam zou immers al de deuren openen. Hij begon als trainer van Eiche, maar dat werd een fiasco. Ontluisterd keerde Alfredo voor korte tijd terug naar Argentinië, waar hij zijn zelfvertrouwen her won. Terug in Spanje, zijn tweede vaderland, werd hij bij Valencia benoemd en hij voerde de club op sensationele wijze naar het lands- kampioenschap. De terugslag liet niet lang o| zich wachten. Na een ruzie me' het bestuur van Valencia werd hij op staande voet ontslagen Vervolgens stortte hij zich en kele maanden geleden in eet Portugees avontuur. Hij moch bij Sporting Lissabon veertR dagen op proef komen trainen Nog voor de 40 dagen verstre ken waren, verbraken de Por- grote verschil tussen het voet bal van mijn tijd en het mo derne voetbal, ligt in de ge weldige conditionele vooruit gang", zegt hij. Mensen die hem nog wt Jens ontmoeten, zeggen da- Alfredo erg gefrustreerd is. Hi kan het niet langer verwerker dat hij zo aan lager wal is ge raakt en zelfs niet meer word: lewaardeerd. De sport waarii lij eens de koning was. Ir Madrid gaan de geruchten dai Alfredo voor goed naar zijn geboorteland Argentinië zou' willen terugkeren als hij daar 'Xrndscoach zou kunnen wor- len. Maar de Argentijnse oetbalbond heeft het (voorlo og) laten afweten. Intussen zit \lfredo in Madrid en wacht op uitere tijden en denkt vol nos- lalgie terug aan de mooie da gen van weleer. JEAN NELISSEN Abe Lenstra: „Ik lag steeds in conflict met de leiders van de bond. Slechts door mijn talent werd ik iedere keer weer voor het Nederlands elftal gekozen. (Foto Johan van Gurp.) Alfredo di Stefano: Reputatie en geld verspeeld. me nodig hadden en dat het pu bliek me zou terugeisen. Zoals die ene keer toen de bondsvoor zitter na een training kwam binnengestapt en vertelde dat van ieder f 37,50 zou worden ingehouden omdat er shirts, kousen en trainingspakken wa ren gestolen. Ik wist wel wie dat deden, maar die mensen verra den dat zou ik nooit van mijn leven doen. Maar betalen voor spullen die ik niet had gehad, daar had ik ook niet veel zin in. Ik stond dus op en zei: „Ik vind het best, maar houd er wel reke ning mee dat ik dan wel voor f 37,50 aan spullen meeneem. Ik ga niet voor een ander betalen. Nadat ik dat gezegd had kon ik weer opstappen. Naderhand heb ik echter toch gelijk gekregen". Abe Lenstra lag ook nogal eens met de bondsverantwoor- delijken overhoop omdat hij an dere sporten dan voetbal te in tensief beoefendeLenstra was Nederlands kampioen schaat sen op de korte baan, hij schaakte lang niet slecht, speelde een partij biljart met een gemiddelde boven de 25 en liep de honderd meter in 10,9 xecon- den. „Hoe de mensen er steeds bijkwamen dat ik een luie en langzame voetballer was begrijp ik niet. Ik was de snelste voet baller van Nederland. Ik had er alleen het schurft aan om te lo pen wanneer het niet nodig was. Daarom maakte ik misschien een trage indruk. Ik heb van de KNAU een aanbieding gehad om in de selectieploeg voor de honderd meter te komen. Die 10,9 seconden liep ik namelijk op een grasbaan". Waar men bij de bond vooral niet over te spre ken was, waren zijn activiteiten op de schaats. De medische ex perts hielden hem steeds voor dat veelvuldig gebruik van de lange beenspieren voor een voetballer funest was. Lenstra lachte de bezwaren echter steeds weg. „Wanneer de winter voorbij was, speelde ik op zijn sterkst. Conditioneel lag ik dan mijlen op de anderen voor. Me dische begeleiding is goed, maar het moet niet overdreven wor den, zoals bijvoorbeeld in deze tijd. Wanneer er maar iets is dan staat er een dokter voor ze klaar en ik heb nog nooit zoveel ge blesseerden gezien. Ik was nooit geblesseerd. Dan mogen ze stel len dat het voetbal veel harder is geworden, nou daar ben ik het ook niet mee eens. Geloof maar dat er vroeger ook flinke opdon ders werden uitgedeeld. Maar het voornaamste bezwaar vmd ik dat tegenwoordig teveel het accent op conditie en te weinig op voetbal wordt gelegd. Ik blijf erbij dat als je de baas bent over de bal dat je dan ook baas blijft over de tegenstander, daar kan een harde speler niets aan ver helpen. Ik ben heus niet jaloers dat er tegenwoordig door die knapen goed wordt verdiend en sommigen verdienen het nog ook. Er zijn er echter bij die geld moeten brengen in plaats dat, ze een grote smak geld verdienen, 7.o slecht spelen die".Goed leren biljarten heeft Abe Lenstra in de leriode dat de selectiegroep van iet Nederlands elftal in het ilympisch Stadion trainde. De ■ge uren die hij dan in Amster- am moest doorbrengen, bracht ij dan door bij Piet Jacobs, in 'c dagen een fameus biljarter Alle voetballers zijn dol op bil- arten en kaarten. Bij Heeren een was dat ook het geval Toen ■ve eens een keertje van een wed strijd terugkwamen werd er in Harderwijk aangelegd We ver drongen elkaar om als eerste bij het biljart te zijn. Ik had het eerst een keu te pakken We zijn daar ongeveer een half uur ge weest. Toen we vertrokken was ik nog steeds aan stoot en de an deren hadden alleen hun keu maar mogen vasthouden". In de periode na de oorlog begon de grote trek van Nederlandse voetballers naar het buitenland waar ze voor hun voetballen be taald werden. Faas Wilkes, Frans de Munck, Kees Rijvers, Bertus de Harder en Bram Appel waren enkele van de bekendste namen die hun heil in het bui tenland zochten. Uiteraard werd er ook aan Abe Lenstra ge trokken, maar de Fries was niet eerder van plan weg te gaan dan voor een erg goed contract. „Ik had een goede baan en die wilde ik niet zomaar opgeven..Ik heb bijvoorbeeld nooit kunnen be grijpen dat een zo groot voetbal ler als Wilkes voor 57.000 gul den naar Internazionale in Mi laan vertrok. Bij mii moest er heel wat meer op tafel komen. Dat gebeurde ook, maar deson danks ging het niet door. Fioren- tina wilde mij hebben voor een bedrag van 975.000 gulden, dat was voor die tijd een absoluut record. Daarvoor ging ik zelfs door de knieën. Ik bedong echter dat ik het handgeld ineens wilde hebben. Dat wilden die Italianen niet doen, ook de helft wilden ze niet betalen en voor een ton deed ik het niet. Ik had toen zoveel wan trouwen gekregen in al die pro faanbiedingen dat ik tenslotte zelfs een blanco cheque die de Franse ploeg Nice mij stuurde weigerde te tekenen. Ik had het bedrag zelf mogen invullen, maar ik vertrouwde het zaakje niet". Desondanks ging Abe Lenstra op een profaanbieaing in en dat op een leeftijd waarbij de tegenwoordige betaalde voet ballers nauwelijks nog aan het bedrijven van topvoetbal dur ven denken. Toen de KNVB ein delijk overging tot de invoering van het betaalde voetbal, stapte Abe op 34-jarige leeftijd over van Heerenveen naar Ensche- dese Boys. Ook voor het Neder lands elftal bleef hij zijn nut be houden. Toen hij 39 was, werd hij voor de laatste maal in Oranje gekozen, hiermee een briljante carrière van 47 interlands afsluitend Aan deze laatste fase in Oranje heeft hij veel plezierige herrine- ringen overgehouden omdat hij toen dikwijls speelde met Rij vers en Wilkes, voetballers die ook met een groot inzicht waren begiftigd. „Het gouden binnen- trio" was niet voor niets de naam van deze drie. Abe beëen- digde zijn carrière bij Ensche- dese Boys toen hij 43 was. Daarna voetbalde hit enige tijd bij Tubantie en bij de Twentse afdelingsclub SOS. „Daar had ik na een week al spijt van. Een vriend had het me gevraagd en voor de gein stemde ik toe. Maar iedereen in die afdeling wilde uiteraard de beroemde Lenstra uitschakelen. En dan dat voet bal. Wie het hardst naar voren kon schieten was de beste. Daar was ik gauw van genezen, even als ik dat spoedig was van trainer zijn. Ik heb nooit be taalde trainer willen worden. De risico's van dat vak zijn mij te groot. Maar ik wilde wel mijn ervaring op amateurs overbren gen. Wat een toestanden ik daar heb meegemaakt. Vooral met bestuurders valt niet te werken. Zij vinden zichzelf belangrijker dan de jongens die op het veld staan. De lol was er voor mij gauw af en ik ben ook met trainen gekapt. Nu gaan mijn vrouw en ik nog naar veel spor tevenementen. Af en toe voetbal ik wel eens een wedstrijd en wij tennissen allebei. Vervelen doen we ons beslist niet, ons hele le ven zal altijd wel met sport ge vuld blijver I5ARRY VERMEULEN I j

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1975 | | pagina 21