rs*
pr
TWEE JAAR NA „PARIJS":
Weer volop
oorlog in
Zuid-V ietnam
Middellandse Zee dreigt binnen korte
tijd een tweede Dode Zee te worden
Perzië wordt
belangrijkste
macht in
Midden-Oosten
Bevindingen
iCHTERS
'ALT ER NOG WAT TE REDDEN?
jfEE LIMOUSIN
STIEREN
)HTPAAR OF
IALLEENST.
DAME
^taria „Van Tiel"
RIJEN
3de
iARSKOK
mm,
at
HULP
ADRES
REKENING
BEDREIGING
DOOR
CORIS
VERHOM LN
H JANUARI 1975
EGBB
vraagt
VOOR BREDA
vaklui kunnen bij ons
I loon verdienen,
inlichtingen Oei ons
|Tel 04927-2059.
TE KOOP
I maanden oud H B
|v» lange Culre merrie,
is, ras V Universal
M Ullta en aen aantal
je schapen
tend na tel afspraak op
lag ie Bezichtigen
1622-300
Gevraagd
familie te Etten-Leur
l.b.v rijbewijs
In staat is regelmatig
■enkele dagen ot langer
6 kinderen te zorgen
len nacht) Verdere hulp
ezig Brieven onder nr
1 van dit blad.
vraagt
lianastraat S. Ri|en
Tel 01612-2466
V
ninisterie van Financiën).
UNGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PE LINGEN RE L NGEN PE L NGEM d|E L NGEN PE UNGEN
INGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN
PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN „PEILINGEN „PEILINGEN - PEILINGEN PEILINGEN PEILING
EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEE
(Van onze redactie buitenland)
WEE jaar na de ondertekening van het Vietnamese
f-p vredesakkoord in Parijs woedt in Zuid-Vietnam weer
I volop de oorlog, want zo mag men een strijd, waarbij
in vijf dagen tijds bijna drieduizend doden vallen,
toch wel noemen. De troepen van Noord-Vietnam en de
Voorlopige Revolutionaire Regering (VRR) veroveren ste
den en kostbare stukken rijstland; president Thieu van
Zuid-Vietnam roept om hulp en president Ford spreekt
zijn bezorgdheid uit terwijl hjj de ontwikkelingen „zeer
zorgvuldig'' volgt.
nieuwe Vietnamese oorlog
Jis niet plotseling losgebarsten;
ze is niets anders dan de ver
heugde voortzetting van de
eindeloze reeks grote en klei
ne gevechten die sinds de on
dertekening van het vredesak
koord op 27 januari 1973 heb
ben plaatsgehad. De enige
tastbare vredesresultaten van
het akkoord zijn geweest: de
terugtrekking van de Ameri
kaanse strijdkrachten, de be-
iindiging van de verwoestingen
in Noord-Vietnam door Ameri
kaanse bombardementen en de
rrijlating van alle Amerikaan
se krijgsgevangenen in heel
Indochina.
In het begin zijn er nog se
rieuze pogingen gedaan om
hel akkoord te doen naleven.
Na een nieuwe vierpartijenbij-
eenkomst in Parijs tekenden
Kissinger, he Due Tho van
Noord-Vietnam, Nguyenh Luu
Vien van Zuid-Vietnam en
Nguyerah Van Hieu van de
Voorlopige Revolutionaire Re
gering (viLR) op 13 juni 1973
een nieuwe bestandsverklaring
waarin alle beloften en op
drachten uit het akkoord van
januari nog eens globaal wer
den herhaald. In deze verkla
ring werd onder meer gesteld
dat de „Nationale Raad van
Nationale Verzoening en Een
dracht", die volgens bet vre
desakkoord in Zuid-Vietnam
moest worden gevormd, er
binnen 45 dagen moest zijn.
VAN THIEU
Maar behalve nieuwe strijd is
er niets tot stand gekomen,
geen herstel van de democrati
sche vrijheden door de rege-
ring-Thieu, geen nationale
verzoeningsraad en geen alge
mene verkiezingen. Ook na 15
juni 1973, de dag van ingang
van het tweede bestand, werd
de gemengde Militaire Com
missie van Zuid-Vietnam en
de WR bij haar werk lastigge
vallen (vooral de Vieteongle-
den). De Internationale Com
missie van Controle en Toe
zicht werd zodanig in haar
taak belemmerd dat Canada
zijn delegatie terugtrok, maar
kon tenminste nog melden, dat
beide partijen het bestand
schonden.
In Parijs wisselden ministers
van Saigon en de WR onop
houdelijk voorstellen uit voor
de tenuitvoerlegging van de
politieke opdrachten uit het
akkoord zonder tot belangrijke
compromissen te komen.
Ook de Gemengde Economi
sche Commissie van de V.S.
en Noord-Vietnam onderhan
delde vruchteloos. Het Ameri
kaanse Congres voteerde sinds
het bestand enkele miljarden
dollars voor economische en
militaire hulp aan Zuid-Viet
nam, hoewel het in zijn nieu
we samenstelling deze hulp
drastische verminderde (van
de door Ford voorgestelde 1,2
miljard tot 700 miljoen dol
lar). Maar ook het nieuwe Con-
- J$L*Z
üsy
gres heeft het nog niet over
zijn hart kunnen verkrijgen
die door Nixon ooit beloofde
hulp voor Noord-Vietnam in
derdaad op de begroting te
zetten.
Verzoening en eendracht zijn
nu verder van Vietnam ver
wijderd dan ooit. De tussen de
Vietnamese partijen levende
haat is te groot gebleken voor
het vredesakkoord van Parijs.
De strijd is in zijn grootste
hevigheid ontbrand, terwijl de
diverse commissies van uit
voering zijn uitgeput in het
bedenken van telkens weer
nieuwe voorstellen. Het ver
schil met de jaren voor het
akkoord bestaat hierin dat de
oorlog nu tussen Vietnamezen
wordt gevoerd, zij het met de
geperfectioneerde wapens die
alleen de supermogendheden
kunnen leveren.
De internationale strategische
en economische belangen spe
len namelijk een rol die niet
minder groot is dan voorheen.
Wat de Verenigde Staten be
treft strekt dit belang zich
zelfs uit tot het Midden-Oos
ten, waar Kissingers positie
als onderhandelaar er niet op
vooruitgaat door het faillisse
ment van zijn Vietnamese ont
werp.
Amerika kan vredesovereen
komsten tot stand brengen in
taaie onderhandelingen, af
dwingen dooi- teisterende
bombardementen, aftroggelen
door beloften van wapenleve
ranties. Maar kan Amerika ze
ook uitvoeren?
Waar het het vredesakkoord
vam Parijs aan heeft ontbro
ken, is een behoorlijke nazorg.
Als men naar de bestnnds-
schendintgen kijkt, is de con
clusie dat alle drie de Vietna-
meze partijen een werkelijke
vrede in de weg hebben geze
ten. Zowel Saigon als de VRR
hebben hun troepen verove-
ringswerk laten doen, met na
me in de seizoenen van de
rijstoogst, zoals het huidige.
De Internationale Controle
Commissie heeft gemeld dat
Noordvietnamese militairen en
burgers het land vanuit Cam
bodja binnenkwamen. De re
gering Thieu houdt nog steeds
een kleine vijfduizend politie
ke gevangenen (Saigons eigen
cijfers) vast, waarvan een ge
deelte in de tijgerkooien cre
peert. Ook de VRR en Hanoi
houden nog enkele honderden
Zuid vietnamezen (ook eigen
cijfers) in gevangenschap. Uit
een en ander blijkt in elk
geval dat Thieus oproep aan
de elf landen die het vredes
akkoord hebben bekrachtigd,
om tussenbeide te komen te
gen de „communistische agres
siedaden", niet strookt met de
werkelijkheid.
Amerika werd in het Parijse
vredesakkoord tot niiet meer
verplicht dan tot terugtrek
ken j van zijn militair perso
neel, ontmanteling van zijn
bases en stopzetting van wa
penleveranties aan Saigon,
voorzover het niet de vervan
gingvan verloren gegaan mate
rieel betreft. Amerika werd
dus niet verplicht tot het uit
oefenen van een soort oositie-
ve invloed op de Zuidvietna-
mese regering om mee te wer
ken aan de uitvoering van het
akkoord. In feite heeft Wash
ington de afgelopen twee
jaar alles gedaan om dit be
wind -- als een betrouwbaar
bondgenoot in Zuidoost-Azië
staande te houden, terwijl
Thieu verklaringen aflegde als
deze. Wij zullen elk commu
nist die zich laat zien het
hoofd verbrijzelen".
In het vredesakkoord van Pa
rijs neemt de Voorlopige Re
volutionaire Regering een
plaats in die gelijkwaardig is
aan die van de Saigon-rege-
ring. Van mede-on dertekenaar
Amerika mag niet verwacht
worden dat hij het politieke
orgaan van de Vietcong daar
om als een mogelijke vriend
bejegent, maar wel dat hij
druk uitoefent op Saigon om
een redelijke verstandhouding
met de communisten niet on
mogelijk te maken.
De mogelijkheid van een nieu
we militaire tussenkomst van
de V.S. in Vietnam is heel
klein. President Ford heeft
niet de macht, zoals Lyndon
Johnson destijds na het zoge
naamde Tonkin-incident, om
bevel te geven tot een militai
re actie en het Congres, in
zijn huidige samenstelling, zou
hem daartoe ook geen toe
stemming geven, als hij er al
om zou vragen.
Maar Washington zal ook niet
kunnen volstaan met waar
schuwingen en beschuldigingen
aan het adres van Noord-Viet
nam. Dat zou te simpel zijn en
zeker niet tot een oplossing
leiden. Het enige adres in heel
Vietnam, waar een politieke
tussenkomst van Amerika uit-
werking kcin hebfaen, bevindt
zich in Saigon.
FORD
(Van onze correspondent)
NICE Over enkele tientallen jaren zal de wereld
vermoedelijk een tweede Dode Zee kennen, maar aan
zienlijk groter dan de oorspronkelijke en met uiterst ver
ontrustende gevolgen voor een groot deel van de wereld
bevolking. De Middellandse Zee verkeert namelijk in zeer
reëel en zeer direct levensgevaar, een gevaar dat onverge
lijkelijk groter is dan dat voor de andere zeëen, en wel
omdat de oude wereldzee praktisch een binnenzee is.
En vanzelfsprekend ook. en op
I de eerste plaats, als gevolg
van de kolossale verontreini-
Sng van het water door de
niluggende landen. Indien niet
eer spoedig een drastisch
irogramma uitgevoerd wordt
om de Middellandse Zee te
edden, zullen de gevolgen
voor de aian de eertijds blau-
we wateren grenzende landen
I nauwelijks te overzien zijn:
zonder urgentiemaatregelen
zal er over enkele tientallen
jaren nog maar een grauwe,
dode en onwelriekende beer-
I put van enorme afmetingen
zijn.
De Fransen hebben als eersten
I de alarmklok geluid. Een par-
I lementaire commissie heeft
maandenlang het probleem be-
I studeerd en haar bevindingen
in een rapport van ruim 300
V pagina's vastgelegd. Uitvoerige
I aandacht is ook besteed aan
J de ..geruststellende" oordelen
j Van zekere experts, maar het
uiteindelijke resultaat is, dat
I het gevaar nauwelijks te over-
schatten is.
Behalve deze oonclusies en al-
les wat daartoe geleid heeft,
I besteedt het rapport grote
aandacht aan een groot aantal
concrete feiten van verontrei-
I niging van de Middellandse
Zee. wat de Franse schuldigen
daarvan betreft. De commissie
had uiteraard geen recht in
buurlanden te enquêteren,
hoewel met de globale gevol
gen van bijvoorbeeld de mas
sale Italiaanse vervuiling wel
degelijk rekening gehouden is.
„In plaats van het afnemen vari
de vervuiling neemt deze
toe'' aldus het rapport, „en als
men de toestand van de Mid
dellandse Zee vergelijkt met
wat deze dertig jaar geleden
was. olijkt de verergering van
het verschijnsel frappant: ach
teruitgang van plantaardig en
dierlijk leven langs de kusten,
achtbaar en onzichtbaar vuil
langs deze kust en in het wa
ter, verveelvuldiging van afval
in de zee en met name aardo
lie-afval".
In veel streken langs de Fran
se zuidkust is het leefmilieu
van de zee dermate aangetast
dat het leven er praktisch ver
dwenen is, met name langs de
oevers van het département
Bouches-du-Rhóne, waar het
Franse record voor verontrei
niging behaald is- In de oever-
meren, zoals in l'Etang de
Berre, zijn de eertijds over
vloedige sardines, schollen en
ansjovis uiterst zeldzaam ge
worden.
Overigens is het water er der
mate vervuild, dat de visvangst
er onmogelijk is. De twee olie
raffinaderijen en de twee petro
chemische bedrijven die aan de
oever van de Etang de Berre
liggen, dragen in deze vervui
ling de zware verantwoorde
lijkheid, maar zij zijn niet de
enige.
De golf van Fos aan de Rhöne-
monding is er praktisch
even erg aan toe en de daar ln
zee komende wateren zijn na
genoeg verzadigd van industrië
le afval met name het gevaar
lijke kwikzilver. Een en ander
vormt een ernstige bedreiging
voor de gezondheid ofschoon
de situatie gelukkig nog niet
zo dramatisch is als in het
Japanse Minimata, waar dui
zenden slachtoffers en levens
lang mismaakten gevallen zijn.
Het kwikzilvergehalte in de
schelpdieren die in de golf
van Fos gevist worden, be
draagt volgens de commissie 0
tot 1,7 milligram per kilo
schelpdiervlees hetgeen een
gemidde'de van 0.27 milligram
uitmaakt. Dit wordt relatief
hoog geacht. Boven 0.7 milli
gram is de verkoop van
schelpdieren In Frankrijk ver
boden In dit verband wordt
erop gewezen, dat het hoofd
haar van de vissers van Marti-
gues tien keer zoveel kwikzil
ver bevat als normaal is.
Nietemin vormen momenteel
-lp ri-rCe-irvren het voornaamste
vervuilingsprobleem van de
Middellandse Zee. Het rapport
van de parlementaire commis
sie is op dit punt nogal ont
stellend: ais eir installaties ter
zuivering van het rioolwater
bestaan, blijken deze in de
meeste gevallen niet aange
past. slecht gebruikt, ontoerei
kend of in het geheel niet in
bedrijf te zijn. Erger nog: ze
kere gemeenten lozen zonder
meer hun rioolwater in die zee
en met name de stad Marseille
wordt aan die kaak gesteld:
per dag loost die tweede stad
van Frankrijk tweehonderd
duizend kubieke meter riool
water in zee.
„Rond de punten waar het ri
oolwater in zee geloosd wordt
stelt men een zeer uitgebreide
aantasting van het zeemilieu
vast over meerdere vierkante
kilometers met totale vernieti
ging van de onderwaterflora.
Dat voorbeeld iis het meest in
het oog springende", aldus het
rapport, „maar het vindt over
al langs de kust navolging,
waarmee voor de zee onher
stelbare schade aangericht
wordt".
Langs de kust van Languedoc,
waar een aantal oevermeren
liggen, blijkt de situatie even
eens rampzalig te worden en
men heeft er binnen vijf jaar
acht keer 72 dagen lang' de
schelpenvisserij moeten ver-
Weden.
De algemene toestand wordt
door de parlementariërs zeer
ernstig geacht en zij verklaren
eensgezind generlei redenen
tot optimisme waar te nemen-
Integendeel: zij vrezen dat er
nieuwe vervuilimigsbronnen
hun trieste bijdrage zullen le
veren: de bouw van kerncen
trales voor elektriciteitspro-
duktie langs de kust en de
aardoliewinning in de zee.
Niettemin weigeren zij de
concusie te trékken, dat de
Middellandse Zee onherroepe
lijk ten dode opgeschreven is,
en dat zij niet gered kan wor
den. Maar alleen op voorwaar
de dat alle betrokkenen: de
regeringen, de gemeenten, de
industrie en de particulieren
alles doen en een globaal plan
opstellen om nog te redden
wat er te redden valt. Dat de
publikatie van het rapport ve
len weinig plezier gedaan
heeft, behoeft geen betoog.
Met name verwacht de toeris
tenindustrie langs de Middel
landse Zee voor het komende
seizoen een merkbare achter
uitgang. Het rapport lijkt na
melijk in verregaande mate te
bevestigen wat al fluistferend
de ronde deed, namelijk, dat
zich bij tal van toeristen na
baden in de Middellandse Zee,
met name langs de Noordita-
liaanse kusten, min of meer
geheimzinnige aandoeningen
geopenbaard hebben, die van
simpele huiduitslag tot ernsti
ger en moeilijk te genezen in
fecties gaan.
Intussen is het Franse parle
mentaire rapport sedert zijn
publikatie bevestigd door de
conclusies van het 24ste Con
gres van de Commissie voor
de Wetenschappelijke Exploi
tatie van de Middellandse Zee
in Monaco, waaraan 500 ocea
nografen hebben deelgenomen.
Deze conclusie is. dat de Mid
dellandse Zee meer dan enige
andere bedreigd wordt door de
vervuiling. Deze is volgens het
congres hoofdzakelijk het ge
volg vam chemische verontrei
niging, met name door kwik
zilver en thermische aantas
ting door het in gebruik stel
len van kerncentrales.
„De gouden stranden" van de Middellandse Zee. Hoe lang nog?
De sjah van Perzië is niet
langer een kleurrijke da-
mesbladvorst die alleen
in het nieuws komt als Fa-
rah Diba in verwachting is
of een nieuw kapsel krijgt.
De olie heeft hem zo rijk
gemaakt dat zijn land be
hoorlijk mee gaat tellen in
de internationale politiek.
„Perzië is niet op weg de
belangrijkste macht in het
Midden-Oosten te worden,
het is al de belangrijkste
macht", schreef de Wash
ington Post vorige week.
Na Saoedi-Arabië is Per
zië het rijkste olieland ter
wereld en dat betekent veel
in deze dagen. Daar koml
nog bij dat Perzië zich met
grote snelheid aan het be
wapenen is met het duurste
en beste dat er bestaat. Het
is op dit moment de grootste
klant van Amerika wat wa
pens betreft en Amerika le
vert graag aan de sjah omdat
de Amerikanen weten dat hij
als de dood is voor de in
vloed van het communisme.
In het eerste halfjaar van
1974 kocht Perzië voor 10
miljard gulden oorlogsmate
riaal in de V.S. De helft
daarvan werd besteed aan
tachtig splinternieuwe F-14
Tomcat-straaljagers van de
Amerikaanse marine.
Perzië heeft de grootste
hoovercraft-vloot ter wereld.
Die vloot heeft als voor
naamste taak de supertan
kers te beschermen die met
hun olievoorraden via de
Straat van Ormoez opstomen
naar de Arabische Zee en de
Indische Oceaan. In Bandar
Abbas hebben de Perzen de
grootste marinebasis van het
hele Midden-Oosten ge
bouwd. Om de enige zeerou
te voor zijn oliereuzen veilig
te stellen, laat de sjah 15
kilometer verder de grootste
luchtmachtbasis van het Na
bije Oosten bouwen.
Een aantal water-ontzou-
tiugsinstallaties in Perzic
draait al op olie en een week
geleden werd een akkoord
bekendgemaakt waarbij Te
heran de heltt koopt van het
Franse aandeel in het consor
tium Eurodif dat verrijkt
uranium gaat produceren
volgens de gasdiffusiemetho
de. In ruil voor dat geld
verzekert Perzië zich van de
regelmatige toelevering van
verrijkt uranium. In totaal
heeft de sjah al vier reactors
voor het opwekken van kern
energie beeld in West-
Duitsland en wordt er nog
onderhandeld over de leve
ring van Amerikaanse reac
toren.
De olie- en wapenrijkdom
stelt Perzië in staat na jaren
van stilzwijgen actief mee te
doen aan de politiek in het
Midden-Oosten. De sjah
maakte deze week een trip
langs een aantal buurlanden.
Hij beloofde Jordanië wa
pens te leveren (die hij zelf
in Amerika heeft gekocht)
en sloot vriendschap met
president Sadat van Egypte.
Egypte wil best meeprofite
ren van de Perzische rijk
dom en is oo kniet vies van
de militaire macht van de
sjah, die het Arabische blo'
nog sterker kan maken.
Perzië kan nu zijn eigen
ideeën over de oplossing van
het probleem nog meer door
drukken. Het wil een koers
die niets te maken heeft met
Rusland en meer in de rich
ting van de V.S. gaat. Het is
minder agressie" tegenover
Israël. De breiio n--en Mos
kou en Cairo lijkt nu wel
definitief en zo is de kloot
tussen Egypte en het on het
westen georiënteerde Perzië
kleiner geworden.
De toenadering tussen Sa-
dat en de sjah houden eigen
lijk een succesje in voor de
diplomatie van Kissinger.
Zijn doel is de Russische in
vloed in het Midden-Oosten
te verminderen en het Ara
bische blok los te weken van
Moskou. De Arabische lan
den zullen zich steeds neu
traler op gaan stellen. Alleen
Syrië heeft nog duidelijke
banden met het oostblok.
Hoewel Perzië tientallen
jaren met handen en voeten
aan Amerika was gebonden,
zijn er nu tekenen te be
speuren van de groeiende on
afhankelijkheid, ook van de
VS. Perzië heeft met de an
dere OPEC-landen de olie
prijzen aardig omhoog gedre
ven en dat was zeer tegen de
zin van de Amerikanen.
Verder uitte de sjah in het
openbaar kritiek op Kissin
gers beruchte dreigement
desnoods met de wapenen de
toelevering van olie veilig te
stellen. In het Amerikaanse
congres wordt al gemopperd
over deze „ondankbaar
heid".
Het ziet er naar uit dat de
Arabische wereld, langza
merhand onder leiding van
Perzië, een eigen, onafhanke
lijke koers gaat varen, geba
seerd op eigen financiën, ei
gen strategische middelen en
een eigen in- en uitvoerweg
(de Perzische Golf). De zich
aftekenende Arabische poli
tiek is milder tegenover Is
raël, maar houdt ook in dat
de oliekraan steviger in Ara
bische handen komt. Een van
de grootste oliekranen is in
Perzië te vinden. Ook Israël
's afhankelijk van die kraan,
zodat men in Jeruzalem niet
veet of men blij moet zijn
met deze ontwikkeling of
niet.
Nieuwe acties in liet .Mid
den-Oosten van Kissinger
zullen uitwijzen hoe de ver
houdingen op dit moment
precies liggen.
DIRK VFM.FNGA
Veel voordelen biedt het
uitvliegen over de grote we
reld niet. Een ervan is, dat
een' mens buitenshuis soms
iets tegenkomt dat hij bin
nenshuis niet zou kunnen ver
zinnen. Het gebeurt niet dik
wijls, maar als het gebeurt,
stemt het de verbeelding tot
nederigheid-
Ongelooflijke gebeurtenissen
zijn er niet. Gebeurtenissen
trekken zich van geloof of
ongeloof niets aan. Wat anders
is dan wij denken is daarom
nog niet ongelooflijk en ge
beurt daarom niet minder. Als
we een verhaal ongelooflijk
noemen, doen we dat meestal
omdat we ons niet kunnen
voorstellen, dat het echt ge
beurd is. Maar als gebeurte
nissen groter zijn dan verzin
sels, hoe kunnen we ons dan
voorstellen dat een gebeurte
nis verzonnen is?
Het is onzin een geboorte
een ongelooflijke gebeurtenis
te noemen. Maar ik kan er
alleen in geloven, omdat ik
het gezien heb, niet omdat ik
mij zoiets kan voorstellen of
verzinnen. Zij gebeurt toch en
het enige wat ik niet kan
geloven zijn mijn eigen
ogen.
Op de drempel van 1975 het
jaar van de vrouw, gebeurde
het, dat ik onze baby ging
aamgeven (vreemd woord: er
was geen sprake van import)-
De ambtenaar vroeg mij „Is
het een johgen of een meis
je?" „Een jongen", zei ik.
„Proficiat", zei hij. Ook veel
andere mensen voegden aan
hun gelukwensen toe „en nog
wel een jongen".
Naast de gewone ingang van
het ziekenhuis is eert speciale
entree voor invaliden. Een rij
van bezoekers perst zich lang
zaam door de draaideuren.
Niemand nam de tweede in
gang. Erg handig voor mensen
die vlug naar binnen willen.
Maar waarom had ik het ge
voel iets onbehoorlijks te
doen? Onwillekeurig trok ik
een beetje met mijn been-
Toen ik de volgende dag met
een reiswieg in de ene en een
koffer in de andere hand ge
bruik wilde maken van de
zelfde ingang, was hij afgeslo
ten.
Ik reed op een vrij smalle
weg en hield me aan de snel
heidsbeperking. Achter mij
onkte een sportieve wagen
met om. het stuur kennelijk
een dynamische persoonlijk
heid, door geen oliecrisis te
schokken. Hij hing ongeveer
aan mijn wielen en wilde pas
seren, maar daarvoor was het
te druk op de weg. Voortdu
rend knipperde hij met zijn
lichten om mij tot spoed aan
te manen. Toen ik bij een
stoplicht een seconde te lang
treuzelde, begon de dynami
sche SS'er gebiedend te toete
en. Midden in een bocht
scheurde hij voorbij. De min
achting stond op zijn rug te
lezen. Wat ik hern toewenste
zal ik maar niet vertellen-
Met Kerstmis en Oudejaar
alleen zijn geldt als toppunt
van eenzaamheid. Het is niet
gemakkelijk deze top te berei
ken, want de behoefte aan
eenzame zielen en de vertroe
teling daarvan is op die dagen
zo groot, dat de normen van
eenzaamheid geweldig ver
laagd worden Als alle mensen
een vrije dag hebben, spannen
zij zich in om die voor elkaar
te bezetten, alsof een vrije dag
een verschrikking was. Mense
lijkerwijs gesproken - en hoe
moet ik anders spreken - is
hiermee de laatste kans verke
ken om nog ooit aan de Icerst-
pressir te ontkomen.
Bij de overgang van oud op
nieuw lu'sterdev wij naar de
commerciële folklore van het
vuurwerk Mijn vrouw vond
het een verkwisting omdat
daar tientallen milinenen gul
dens de Inch in gingen die
heter herteed konden worden.
Ik pan mijn kant vond het
geen verkwisting omdat de
guldens op aarde Mijpen cir
culeren en alleen icaardeloos
krnif do hirht in gaat.