rs* pr TWEE JAAR NA „PARIJS": Weer volop oorlog in Zuid-V ietnam Middellandse Zee dreigt binnen korte tijd een tweede Dode Zee te worden Perzië wordt belangrijkste macht in Midden-Oosten Bevindingen iCHTERS 'ALT ER NOG WAT TE REDDEN? jfEE LIMOUSIN STIEREN )HTPAAR OF IALLEENST. DAME ^taria „Van Tiel" RIJEN 3de iARSKOK mm, at HULP ADRES REKENING BEDREIGING DOOR CORIS VERHOM LN H JANUARI 1975 EGBB vraagt VOOR BREDA vaklui kunnen bij ons I loon verdienen, inlichtingen Oei ons |Tel 04927-2059. TE KOOP I maanden oud H B |v» lange Culre merrie, is, ras V Universal M Ullta en aen aantal je schapen tend na tel afspraak op lag ie Bezichtigen 1622-300 Gevraagd familie te Etten-Leur l.b.v rijbewijs In staat is regelmatig ■enkele dagen ot langer 6 kinderen te zorgen len nacht) Verdere hulp ezig Brieven onder nr 1 van dit blad. vraagt lianastraat S. Ri|en Tel 01612-2466 V ninisterie van Financiën). UNGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PE LINGEN RE L NGEN PE L NGEM d|E L NGEN PE UNGEN INGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN „PEILINGEN „PEILINGEN - PEILINGEN PEILINGEN PEILING EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEE (Van onze redactie buitenland) WEE jaar na de ondertekening van het Vietnamese f-p vredesakkoord in Parijs woedt in Zuid-Vietnam weer I volop de oorlog, want zo mag men een strijd, waarbij in vijf dagen tijds bijna drieduizend doden vallen, toch wel noemen. De troepen van Noord-Vietnam en de Voorlopige Revolutionaire Regering (VRR) veroveren ste den en kostbare stukken rijstland; president Thieu van Zuid-Vietnam roept om hulp en president Ford spreekt zijn bezorgdheid uit terwijl hjj de ontwikkelingen „zeer zorgvuldig'' volgt. nieuwe Vietnamese oorlog Jis niet plotseling losgebarsten; ze is niets anders dan de ver heugde voortzetting van de eindeloze reeks grote en klei ne gevechten die sinds de on dertekening van het vredesak koord op 27 januari 1973 heb ben plaatsgehad. De enige tastbare vredesresultaten van het akkoord zijn geweest: de terugtrekking van de Ameri kaanse strijdkrachten, de be- iindiging van de verwoestingen in Noord-Vietnam door Ameri kaanse bombardementen en de rrijlating van alle Amerikaan se krijgsgevangenen in heel Indochina. In het begin zijn er nog se rieuze pogingen gedaan om hel akkoord te doen naleven. Na een nieuwe vierpartijenbij- eenkomst in Parijs tekenden Kissinger, he Due Tho van Noord-Vietnam, Nguyenh Luu Vien van Zuid-Vietnam en Nguyerah Van Hieu van de Voorlopige Revolutionaire Re gering (viLR) op 13 juni 1973 een nieuwe bestandsverklaring waarin alle beloften en op drachten uit het akkoord van januari nog eens globaal wer den herhaald. In deze verkla ring werd onder meer gesteld dat de „Nationale Raad van Nationale Verzoening en Een dracht", die volgens bet vre desakkoord in Zuid-Vietnam moest worden gevormd, er binnen 45 dagen moest zijn. VAN THIEU Maar behalve nieuwe strijd is er niets tot stand gekomen, geen herstel van de democrati sche vrijheden door de rege- ring-Thieu, geen nationale verzoeningsraad en geen alge mene verkiezingen. Ook na 15 juni 1973, de dag van ingang van het tweede bestand, werd de gemengde Militaire Com missie van Zuid-Vietnam en de WR bij haar werk lastigge vallen (vooral de Vieteongle- den). De Internationale Com missie van Controle en Toe zicht werd zodanig in haar taak belemmerd dat Canada zijn delegatie terugtrok, maar kon tenminste nog melden, dat beide partijen het bestand schonden. In Parijs wisselden ministers van Saigon en de WR onop houdelijk voorstellen uit voor de tenuitvoerlegging van de politieke opdrachten uit het akkoord zonder tot belangrijke compromissen te komen. Ook de Gemengde Economi sche Commissie van de V.S. en Noord-Vietnam onderhan delde vruchteloos. Het Ameri kaanse Congres voteerde sinds het bestand enkele miljarden dollars voor economische en militaire hulp aan Zuid-Viet nam, hoewel het in zijn nieu we samenstelling deze hulp drastische verminderde (van de door Ford voorgestelde 1,2 miljard tot 700 miljoen dol lar). Maar ook het nieuwe Con- - J$L*Z üsy gres heeft het nog niet over zijn hart kunnen verkrijgen die door Nixon ooit beloofde hulp voor Noord-Vietnam in derdaad op de begroting te zetten. Verzoening en eendracht zijn nu verder van Vietnam ver wijderd dan ooit. De tussen de Vietnamese partijen levende haat is te groot gebleken voor het vredesakkoord van Parijs. De strijd is in zijn grootste hevigheid ontbrand, terwijl de diverse commissies van uit voering zijn uitgeput in het bedenken van telkens weer nieuwe voorstellen. Het ver schil met de jaren voor het akkoord bestaat hierin dat de oorlog nu tussen Vietnamezen wordt gevoerd, zij het met de geperfectioneerde wapens die alleen de supermogendheden kunnen leveren. De internationale strategische en economische belangen spe len namelijk een rol die niet minder groot is dan voorheen. Wat de Verenigde Staten be treft strekt dit belang zich zelfs uit tot het Midden-Oos ten, waar Kissingers positie als onderhandelaar er niet op vooruitgaat door het faillisse ment van zijn Vietnamese ont werp. Amerika kan vredesovereen komsten tot stand brengen in taaie onderhandelingen, af dwingen dooi- teisterende bombardementen, aftroggelen door beloften van wapenleve ranties. Maar kan Amerika ze ook uitvoeren? Waar het het vredesakkoord vam Parijs aan heeft ontbro ken, is een behoorlijke nazorg. Als men naar de bestnnds- schendintgen kijkt, is de con clusie dat alle drie de Vietna- meze partijen een werkelijke vrede in de weg hebben geze ten. Zowel Saigon als de VRR hebben hun troepen verove- ringswerk laten doen, met na me in de seizoenen van de rijstoogst, zoals het huidige. De Internationale Controle Commissie heeft gemeld dat Noordvietnamese militairen en burgers het land vanuit Cam bodja binnenkwamen. De re gering Thieu houdt nog steeds een kleine vijfduizend politie ke gevangenen (Saigons eigen cijfers) vast, waarvan een ge deelte in de tijgerkooien cre peert. Ook de VRR en Hanoi houden nog enkele honderden Zuid vietnamezen (ook eigen cijfers) in gevangenschap. Uit een en ander blijkt in elk geval dat Thieus oproep aan de elf landen die het vredes akkoord hebben bekrachtigd, om tussenbeide te komen te gen de „communistische agres siedaden", niet strookt met de werkelijkheid. Amerika werd in het Parijse vredesakkoord tot niiet meer verplicht dan tot terugtrek ken j van zijn militair perso neel, ontmanteling van zijn bases en stopzetting van wa penleveranties aan Saigon, voorzover het niet de vervan gingvan verloren gegaan mate rieel betreft. Amerika werd dus niet verplicht tot het uit oefenen van een soort oositie- ve invloed op de Zuidvietna- mese regering om mee te wer ken aan de uitvoering van het akkoord. In feite heeft Wash ington de afgelopen twee jaar alles gedaan om dit be wind -- als een betrouwbaar bondgenoot in Zuidoost-Azië staande te houden, terwijl Thieu verklaringen aflegde als deze. Wij zullen elk commu nist die zich laat zien het hoofd verbrijzelen". In het vredesakkoord van Pa rijs neemt de Voorlopige Re volutionaire Regering een plaats in die gelijkwaardig is aan die van de Saigon-rege- ring. Van mede-on dertekenaar Amerika mag niet verwacht worden dat hij het politieke orgaan van de Vietcong daar om als een mogelijke vriend bejegent, maar wel dat hij druk uitoefent op Saigon om een redelijke verstandhouding met de communisten niet on mogelijk te maken. De mogelijkheid van een nieu we militaire tussenkomst van de V.S. in Vietnam is heel klein. President Ford heeft niet de macht, zoals Lyndon Johnson destijds na het zoge naamde Tonkin-incident, om bevel te geven tot een militai re actie en het Congres, in zijn huidige samenstelling, zou hem daartoe ook geen toe stemming geven, als hij er al om zou vragen. Maar Washington zal ook niet kunnen volstaan met waar schuwingen en beschuldigingen aan het adres van Noord-Viet nam. Dat zou te simpel zijn en zeker niet tot een oplossing leiden. Het enige adres in heel Vietnam, waar een politieke tussenkomst van Amerika uit- werking kcin hebfaen, bevindt zich in Saigon. FORD (Van onze correspondent) NICE Over enkele tientallen jaren zal de wereld vermoedelijk een tweede Dode Zee kennen, maar aan zienlijk groter dan de oorspronkelijke en met uiterst ver ontrustende gevolgen voor een groot deel van de wereld bevolking. De Middellandse Zee verkeert namelijk in zeer reëel en zeer direct levensgevaar, een gevaar dat onverge lijkelijk groter is dan dat voor de andere zeëen, en wel omdat de oude wereldzee praktisch een binnenzee is. En vanzelfsprekend ook. en op I de eerste plaats, als gevolg van de kolossale verontreini- Sng van het water door de niluggende landen. Indien niet eer spoedig een drastisch irogramma uitgevoerd wordt om de Middellandse Zee te edden, zullen de gevolgen voor de aian de eertijds blau- we wateren grenzende landen I nauwelijks te overzien zijn: zonder urgentiemaatregelen zal er over enkele tientallen jaren nog maar een grauwe, dode en onwelriekende beer- I put van enorme afmetingen zijn. De Fransen hebben als eersten I de alarmklok geluid. Een par- I lementaire commissie heeft maandenlang het probleem be- I studeerd en haar bevindingen in een rapport van ruim 300 V pagina's vastgelegd. Uitvoerige I aandacht is ook besteed aan J de ..geruststellende" oordelen j Van zekere experts, maar het uiteindelijke resultaat is, dat I het gevaar nauwelijks te over- schatten is. Behalve deze oonclusies en al- les wat daartoe geleid heeft, I besteedt het rapport grote aandacht aan een groot aantal concrete feiten van verontrei- I niging van de Middellandse Zee. wat de Franse schuldigen daarvan betreft. De commissie had uiteraard geen recht in buurlanden te enquêteren, hoewel met de globale gevol gen van bijvoorbeeld de mas sale Italiaanse vervuiling wel degelijk rekening gehouden is. „In plaats van het afnemen vari de vervuiling neemt deze toe'' aldus het rapport, „en als men de toestand van de Mid dellandse Zee vergelijkt met wat deze dertig jaar geleden was. olijkt de verergering van het verschijnsel frappant: ach teruitgang van plantaardig en dierlijk leven langs de kusten, achtbaar en onzichtbaar vuil langs deze kust en in het wa ter, verveelvuldiging van afval in de zee en met name aardo lie-afval". In veel streken langs de Fran se zuidkust is het leefmilieu van de zee dermate aangetast dat het leven er praktisch ver dwenen is, met name langs de oevers van het département Bouches-du-Rhóne, waar het Franse record voor verontrei niging behaald is- In de oever- meren, zoals in l'Etang de Berre, zijn de eertijds over vloedige sardines, schollen en ansjovis uiterst zeldzaam ge worden. Overigens is het water er der mate vervuild, dat de visvangst er onmogelijk is. De twee olie raffinaderijen en de twee petro chemische bedrijven die aan de oever van de Etang de Berre liggen, dragen in deze vervui ling de zware verantwoorde lijkheid, maar zij zijn niet de enige. De golf van Fos aan de Rhöne- monding is er praktisch even erg aan toe en de daar ln zee komende wateren zijn na genoeg verzadigd van industrië le afval met name het gevaar lijke kwikzilver. Een en ander vormt een ernstige bedreiging voor de gezondheid ofschoon de situatie gelukkig nog niet zo dramatisch is als in het Japanse Minimata, waar dui zenden slachtoffers en levens lang mismaakten gevallen zijn. Het kwikzilvergehalte in de schelpdieren die in de golf van Fos gevist worden, be draagt volgens de commissie 0 tot 1,7 milligram per kilo schelpdiervlees hetgeen een gemidde'de van 0.27 milligram uitmaakt. Dit wordt relatief hoog geacht. Boven 0.7 milli gram is de verkoop van schelpdieren In Frankrijk ver boden In dit verband wordt erop gewezen, dat het hoofd haar van de vissers van Marti- gues tien keer zoveel kwikzil ver bevat als normaal is. Nietemin vormen momenteel -lp ri-rCe-irvren het voornaamste vervuilingsprobleem van de Middellandse Zee. Het rapport van de parlementaire commis sie is op dit punt nogal ont stellend: ais eir installaties ter zuivering van het rioolwater bestaan, blijken deze in de meeste gevallen niet aange past. slecht gebruikt, ontoerei kend of in het geheel niet in bedrijf te zijn. Erger nog: ze kere gemeenten lozen zonder meer hun rioolwater in die zee en met name de stad Marseille wordt aan die kaak gesteld: per dag loost die tweede stad van Frankrijk tweehonderd duizend kubieke meter riool water in zee. „Rond de punten waar het ri oolwater in zee geloosd wordt stelt men een zeer uitgebreide aantasting van het zeemilieu vast over meerdere vierkante kilometers met totale vernieti ging van de onderwaterflora. Dat voorbeeld iis het meest in het oog springende", aldus het rapport, „maar het vindt over al langs de kust navolging, waarmee voor de zee onher stelbare schade aangericht wordt". Langs de kust van Languedoc, waar een aantal oevermeren liggen, blijkt de situatie even eens rampzalig te worden en men heeft er binnen vijf jaar acht keer 72 dagen lang' de schelpenvisserij moeten ver- Weden. De algemene toestand wordt door de parlementariërs zeer ernstig geacht en zij verklaren eensgezind generlei redenen tot optimisme waar te nemen- Integendeel: zij vrezen dat er nieuwe vervuilimigsbronnen hun trieste bijdrage zullen le veren: de bouw van kerncen trales voor elektriciteitspro- duktie langs de kust en de aardoliewinning in de zee. Niettemin weigeren zij de concusie te trékken, dat de Middellandse Zee onherroepe lijk ten dode opgeschreven is, en dat zij niet gered kan wor den. Maar alleen op voorwaar de dat alle betrokkenen: de regeringen, de gemeenten, de industrie en de particulieren alles doen en een globaal plan opstellen om nog te redden wat er te redden valt. Dat de publikatie van het rapport ve len weinig plezier gedaan heeft, behoeft geen betoog. Met name verwacht de toeris tenindustrie langs de Middel landse Zee voor het komende seizoen een merkbare achter uitgang. Het rapport lijkt na melijk in verregaande mate te bevestigen wat al fluistferend de ronde deed, namelijk, dat zich bij tal van toeristen na baden in de Middellandse Zee, met name langs de Noordita- liaanse kusten, min of meer geheimzinnige aandoeningen geopenbaard hebben, die van simpele huiduitslag tot ernsti ger en moeilijk te genezen in fecties gaan. Intussen is het Franse parle mentaire rapport sedert zijn publikatie bevestigd door de conclusies van het 24ste Con gres van de Commissie voor de Wetenschappelijke Exploi tatie van de Middellandse Zee in Monaco, waaraan 500 ocea nografen hebben deelgenomen. Deze conclusie is. dat de Mid dellandse Zee meer dan enige andere bedreigd wordt door de vervuiling. Deze is volgens het congres hoofdzakelijk het ge volg vam chemische verontrei niging, met name door kwik zilver en thermische aantas ting door het in gebruik stel len van kerncentrales. „De gouden stranden" van de Middellandse Zee. Hoe lang nog? De sjah van Perzië is niet langer een kleurrijke da- mesbladvorst die alleen in het nieuws komt als Fa- rah Diba in verwachting is of een nieuw kapsel krijgt. De olie heeft hem zo rijk gemaakt dat zijn land be hoorlijk mee gaat tellen in de internationale politiek. „Perzië is niet op weg de belangrijkste macht in het Midden-Oosten te worden, het is al de belangrijkste macht", schreef de Wash ington Post vorige week. Na Saoedi-Arabië is Per zië het rijkste olieland ter wereld en dat betekent veel in deze dagen. Daar koml nog bij dat Perzië zich met grote snelheid aan het be wapenen is met het duurste en beste dat er bestaat. Het is op dit moment de grootste klant van Amerika wat wa pens betreft en Amerika le vert graag aan de sjah omdat de Amerikanen weten dat hij als de dood is voor de in vloed van het communisme. In het eerste halfjaar van 1974 kocht Perzië voor 10 miljard gulden oorlogsmate riaal in de V.S. De helft daarvan werd besteed aan tachtig splinternieuwe F-14 Tomcat-straaljagers van de Amerikaanse marine. Perzië heeft de grootste hoovercraft-vloot ter wereld. Die vloot heeft als voor naamste taak de supertan kers te beschermen die met hun olievoorraden via de Straat van Ormoez opstomen naar de Arabische Zee en de Indische Oceaan. In Bandar Abbas hebben de Perzen de grootste marinebasis van het hele Midden-Oosten ge bouwd. Om de enige zeerou te voor zijn oliereuzen veilig te stellen, laat de sjah 15 kilometer verder de grootste luchtmachtbasis van het Na bije Oosten bouwen. Een aantal water-ontzou- tiugsinstallaties in Perzic draait al op olie en een week geleden werd een akkoord bekendgemaakt waarbij Te heran de heltt koopt van het Franse aandeel in het consor tium Eurodif dat verrijkt uranium gaat produceren volgens de gasdiffusiemetho de. In ruil voor dat geld verzekert Perzië zich van de regelmatige toelevering van verrijkt uranium. In totaal heeft de sjah al vier reactors voor het opwekken van kern energie beeld in West- Duitsland en wordt er nog onderhandeld over de leve ring van Amerikaanse reac toren. De olie- en wapenrijkdom stelt Perzië in staat na jaren van stilzwijgen actief mee te doen aan de politiek in het Midden-Oosten. De sjah maakte deze week een trip langs een aantal buurlanden. Hij beloofde Jordanië wa pens te leveren (die hij zelf in Amerika heeft gekocht) en sloot vriendschap met president Sadat van Egypte. Egypte wil best meeprofite ren van de Perzische rijk dom en is oo kniet vies van de militaire macht van de sjah, die het Arabische blo' nog sterker kan maken. Perzië kan nu zijn eigen ideeën over de oplossing van het probleem nog meer door drukken. Het wil een koers die niets te maken heeft met Rusland en meer in de rich ting van de V.S. gaat. Het is minder agressie" tegenover Israël. De breiio n--en Mos kou en Cairo lijkt nu wel definitief en zo is de kloot tussen Egypte en het on het westen georiënteerde Perzië kleiner geworden. De toenadering tussen Sa- dat en de sjah houden eigen lijk een succesje in voor de diplomatie van Kissinger. Zijn doel is de Russische in vloed in het Midden-Oosten te verminderen en het Ara bische blok los te weken van Moskou. De Arabische lan den zullen zich steeds neu traler op gaan stellen. Alleen Syrië heeft nog duidelijke banden met het oostblok. Hoewel Perzië tientallen jaren met handen en voeten aan Amerika was gebonden, zijn er nu tekenen te be speuren van de groeiende on afhankelijkheid, ook van de VS. Perzië heeft met de an dere OPEC-landen de olie prijzen aardig omhoog gedre ven en dat was zeer tegen de zin van de Amerikanen. Verder uitte de sjah in het openbaar kritiek op Kissin gers beruchte dreigement desnoods met de wapenen de toelevering van olie veilig te stellen. In het Amerikaanse congres wordt al gemopperd over deze „ondankbaar heid". Het ziet er naar uit dat de Arabische wereld, langza merhand onder leiding van Perzië, een eigen, onafhanke lijke koers gaat varen, geba seerd op eigen financiën, ei gen strategische middelen en een eigen in- en uitvoerweg (de Perzische Golf). De zich aftekenende Arabische poli tiek is milder tegenover Is raël, maar houdt ook in dat de oliekraan steviger in Ara bische handen komt. Een van de grootste oliekranen is in Perzië te vinden. Ook Israël 's afhankelijk van die kraan, zodat men in Jeruzalem niet veet of men blij moet zijn met deze ontwikkeling of niet. Nieuwe acties in liet .Mid den-Oosten van Kissinger zullen uitwijzen hoe de ver houdingen op dit moment precies liggen. DIRK VFM.FNGA Veel voordelen biedt het uitvliegen over de grote we reld niet. Een ervan is, dat een' mens buitenshuis soms iets tegenkomt dat hij bin nenshuis niet zou kunnen ver zinnen. Het gebeurt niet dik wijls, maar als het gebeurt, stemt het de verbeelding tot nederigheid- Ongelooflijke gebeurtenissen zijn er niet. Gebeurtenissen trekken zich van geloof of ongeloof niets aan. Wat anders is dan wij denken is daarom nog niet ongelooflijk en ge beurt daarom niet minder. Als we een verhaal ongelooflijk noemen, doen we dat meestal omdat we ons niet kunnen voorstellen, dat het echt ge beurd is. Maar als gebeurte nissen groter zijn dan verzin sels, hoe kunnen we ons dan voorstellen dat een gebeurte nis verzonnen is? Het is onzin een geboorte een ongelooflijke gebeurtenis te noemen. Maar ik kan er alleen in geloven, omdat ik het gezien heb, niet omdat ik mij zoiets kan voorstellen of verzinnen. Zij gebeurt toch en het enige wat ik niet kan geloven zijn mijn eigen ogen. Op de drempel van 1975 het jaar van de vrouw, gebeurde het, dat ik onze baby ging aamgeven (vreemd woord: er was geen sprake van import)- De ambtenaar vroeg mij „Is het een johgen of een meis je?" „Een jongen", zei ik. „Proficiat", zei hij. Ook veel andere mensen voegden aan hun gelukwensen toe „en nog wel een jongen". Naast de gewone ingang van het ziekenhuis is eert speciale entree voor invaliden. Een rij van bezoekers perst zich lang zaam door de draaideuren. Niemand nam de tweede in gang. Erg handig voor mensen die vlug naar binnen willen. Maar waarom had ik het ge voel iets onbehoorlijks te doen? Onwillekeurig trok ik een beetje met mijn been- Toen ik de volgende dag met een reiswieg in de ene en een koffer in de andere hand ge bruik wilde maken van de zelfde ingang, was hij afgeslo ten. Ik reed op een vrij smalle weg en hield me aan de snel heidsbeperking. Achter mij onkte een sportieve wagen met om. het stuur kennelijk een dynamische persoonlijk heid, door geen oliecrisis te schokken. Hij hing ongeveer aan mijn wielen en wilde pas seren, maar daarvoor was het te druk op de weg. Voortdu rend knipperde hij met zijn lichten om mij tot spoed aan te manen. Toen ik bij een stoplicht een seconde te lang treuzelde, begon de dynami sche SS'er gebiedend te toete en. Midden in een bocht scheurde hij voorbij. De min achting stond op zijn rug te lezen. Wat ik hern toewenste zal ik maar niet vertellen- Met Kerstmis en Oudejaar alleen zijn geldt als toppunt van eenzaamheid. Het is niet gemakkelijk deze top te berei ken, want de behoefte aan eenzame zielen en de vertroe teling daarvan is op die dagen zo groot, dat de normen van eenzaamheid geweldig ver laagd worden Als alle mensen een vrije dag hebben, spannen zij zich in om die voor elkaar te bezetten, alsof een vrije dag een verschrikking was. Mense lijkerwijs gesproken - en hoe moet ik anders spreken - is hiermee de laatste kans verke ken om nog ooit aan de Icerst- pressir te ontkomen. Bij de overgang van oud op nieuw lu'sterdev wij naar de commerciële folklore van het vuurwerk Mijn vrouw vond het een verkwisting omdat daar tientallen milinenen gul dens de Inch in gingen die heter herteed konden worden. Ik pan mijn kant vond het geen verkwisting omdat de guldens op aarde Mijpen cir culeren en alleen icaardeloos krnif do hirht in gaat.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1975 | | pagina 23