DE MUNCK WIL WEER TRAINEN Chinaglia Italiaanse meest verguisde ster DAGBLAD VOOR ZUIDWEST-NEDERLAND $N lil Natuurtalent Opluchting Fortuin Angstwekkend Nadeel Overdreven Wm j ca tie (mensen inspireren Bling. DOP Idaan in de partikelen. and op minsten» In, leiden en Vkoopkennis onkosten- oorzieningen ond* BgU ler Zee d.v. Iweg3 SdqRT DE STEM kfi Frans de Munck. als k-'-t een natuurtalent. Hij stond dertig jaar onder de lat en werd de „zwarte panter" genoemd. Op het hoogtepunt van zijn roem ging hij in smetteloos wit gekleed, zijn sprongen waren sierlijk en katachtig als van een panter. Frans de Munck bouwde een schitterende carrière op. Hij was zelfs korte tijd filmster. Tot zijn 44ste bleef hij keeper. Als trainer overkwam De Munck wat zoveel groten van weleer - Di Stefano, Puskas - niet bespaard bleef. Zijn contract met Lierse werd vroegtijdig beëindigd, zijn overeenkomst met Vitesse werd vorig jaar niet verlengd. Twijfels over het nut van zijn inspanningen maakten zich meester van de man die twee generaties lang zo wilskrachtig aan de top gestaan had. Hij sloot zich af van de voetbalwereld, maar na een half jaar in eenzaamheid wil hij weer op de grasmat staan, de twijfels zijn overwonnen. De Munck weet meer dan ooit dat voetbal zijn leven is. Bis? was*-!' „IK HAD NOOIT DE GELEGENHEID OM EEN TEAM OP TE BOUWEN" «eswaren in westelijk Noord- pn naar een pe cliënt vraagt om een kor- lenkende cljferdeskundige die ■dig de afdeling leidt. Door en 1 moet hij zijn, het tegendeel tlsche beschouwer. Ervaring liseerde gegevensverwerking Voor een vakman-dlrectle- 5 jaar) zijn op langere termijn leven te verwezenlijken. IkEUZEBUREAU EINDHOVEN (Van onze sportredactie) ARNHEM - „Wij speelden in 1947 op tweede kerstdag met Sittardse Boys tegen Barcelona. In de Catalaanse hoofdstad zaten 60.000 mensen op de tribunes. De Spanjaarden waren drie klassen sterker en zij knalden de ene na de andere bal op doel. Die ene dag was ik in topvorm en de toeschouwers applaudisseerden soms minutenlang voor me. Na afloop stonden duizenden mensen ons op te wachten. Een soldaat rende naar mij toe, rukte het insigne van zijn uniform en gaf het aan mij. Later hoorde ik dat hij daarvoor een week gevangenisstraf zou krijgen". De „Zwarte Panter" draagt vele goede herinneringen met zich mee. Dertig jaar lang le verde hij grote inspanningen om aan de top te blijven „Ik was maar een arme jongen uit Goes, maar ik was eerzuchtig en ik wilde iets bereiken. Geen opof fering was me teveel Ik deed handbal, korfbal en atletiek om mijn lichaam atletisch te ont wikkelen. Toen ik bij Fortuna '54 speelde, vond ik dat de train ingen met hard genoeg waren. Voor 400 gulden kocht ikeen ra cefiets om er op te oefenen. Ik had een speer, een discus, een kogel, ik oefende urenlang met een tennisbal tegen een muur voor de reflexen en om mijn lin kerarm sterker te maken" Frans de Munck, 1.82 meter, was een natuurtalent. Een sportman met karakter en wils kracht. Eigenschappen die hem later als trainer parten speelden. Want hij verwachte dat zijn spe lers dezelfde liefde voor voetbal zouden opbrengen als hij altijd had gedaan, dezelfde inspan ningen zouden doen. Daarin werd De Munck vaak teleurges- „Ik kon er op het laatst niet meer tegen dat voetballers naar de training kwamen om plicht matig een uurtje bezig te zijn. Op het eind van het seizoen '73- '74 ging ik kapot. Ik moest een poosje afstand nemen van voet- Zelfs zijn persoonlijke herin neringen zijn plakboeken en fo to's gingen bij een overstroming verloren. Het was voor de „zwarte panter" gelukkig niet moeilijk om na dertig jaar af scheid te nemen Hij had zijn tijd gehad De mensen hadden hem bewonderd omdat hij de bal 80 tot 90 meter kon uittrappen, en vijftig meter kon uitgooien Omdat hij een specialist was in het afstoppen van een doorge broken aanvaller Omdat hij een persoonlijkheid was. De overgang naar het trainer schap viel De Munck niet zwaar Hij had de laatste jaren reeds als een trainer leren denken en bo vendien verraste hem de betrek kelijkheid van sportroem niet. „Nee, ik had gezien hoe het met anderen was gegaan" Eigenlijk ervoer de „zwarte panter" zijn fscheid als een opluchting. „Je hebt zoveel jaren in de be- Zo verdween de „zwarte pan ter" van het toneel. Thuis dacht hij na over zijn carrière. Hoe hij in de oorlog naar Limburg kwam, naar Sittardse Boys, waar hij een weeksalaris van 35 gulden verdiende en waar hem een Ausweiss van de aardappel voorziening werd verstrekt, zo dat hij niet in Duitsland hoefde te gaan werken. Aan de glorierijke jaren als profvoetballer bij FC Koln, aan zijn terugkeer naar Nederland als een der pioniers van het be taald voetbal Ook aan de ge miste kansen ln maart '48 wilde CF Barcelona hem kopen Maar in die dage was Spanje een ver land en De iunck wilde perse in het Nederlands elftal spelen Spanje ging met door en wel licht liet de „zwarte panter" daar een fortuin liggen Maar gedane zaken neme, geen keer en wie zo intens m da tumultueuze milieu van top sport, publiek, spanningen sei satie leeft, ziet de jaren angs twekkend snel voorbij gaan Hi heeft geen zin achterom te kij ken. Want waar eens het voet balveld van Sittardse Boys was staat nu een kerk en het stadion van Fortuna 54 is een toonbeeld van vergane glorie Het was langstelling gestaan, waar je ook kwam, nergens was je echt vrij, altijd mensen om je heen. Toen dat minder werd bete kende dat voor mij een be vrijding, een genot" De Munck werd trainer van Vitesse, draaide drie jaar mee aan de top, zonder dat het kam pioenschap bereikt werd. „Een seizoen stonden wij met nog acht wedstrijden te spelen zeven punten voor Het kampioen schap kon ons bijna niet ont gaan" Frans de Munck: „Ik ben van mening dat de spelers iets extra's moeten doen. Dat heb ik zelf ook altijd gedaan" „Komt tussendoor een beker wedstrijd tegen PSV Op eigen veld verloren wij met 7-0 Die mentale klap konden de spelers niet verwerken Vanaf dat mo ment lukte mets meer" De Munck ging naar België waar hij met FC Brugge twee seizoenen als tweede eindigde in de com petitie en de Belgische voetbal beker won. Daarna verhuisde hij naar Lierse SK, dat in de strijd om de UEFA-cup op sen sationele wijze het sterke Leeds uitschakelde De aandacht was gericht op deze cupstnjd en dat had zijn weerslag op de competi tie. Lierse boekte minder goede resultaten en het bestuur zei: „De Munck, wij willen een psy chologische zet doen" Het con tract werd vroegtijdig beëin digd. Terug in Arnhem draaide De Munck met Vitesse weer aan de top mee Het vong jaar haalde hij zelfs de na-competitie, maar daarin kon Vitesse geen eer be halen. anders over en dat leidt tot bit tere teleurstellingen". De „zwarte panter" besloot thuis in alle stilte de accu weer op te laden, na te denken over het vak. Naarmate de maanden verstreken kwam zijn oude vechtlust (sterrenbeeld: Leeuw) weer boven. „Ik ben graag thuis, maar af en toe viel mij het dak op mijn hoofd". Al die tijd had hij zijn training niet verwaarloosd. Elke week vier dagen het bos in, heuvel op, heuvel af. Kilometers lopen, oe feningen doen, ook voor een trainer noodzakelijk. De Munck: „Ik heb trainers gezien die kapotgingen aan hun slechte conditie. Je moet de spelers iets voor kunnen doen, je moet fit zijn, je moet sober leven" moet een spelvreugde aanwezig zijn die je op basis van je rijke ervaring en talloze belevenissen kunt stimuleren. Ik ben een prestatietrainer, zegt men Ak koord, ik wil altijd kampioen worden, wie wil dat niet Maar het is onrechtvaardig om. waar ik ook kwam, onmiddelijk grote ..Ergens' zo ervoer De Munck, „is het een nadeel als jt /elf zo fanatiek bent geweest als 'opsporter. als je altijd het ge ■oei hebt gehad dat je nog niei 'oldoende aan je conditie hat. gedaan en dat je nog meer moest t ramen. Want tegenwoordig denken veel voetballers daar prestatie- Hij blijft van mening dat een zekere vorm van atletiek, zekei in het stille sèizoen, voor voet ballers nuttig is om de conditie op peil te houden, maar ook als vorm van ontspanning. „Mis schien was k wel eens wat over dreven eerzuchtig, ik dacht al tijd: doe nog iets extra s Dat mis ik tegenwoordig vaak en ik be grijp het niet. Voetballers kun nen meer verdienen dan ooil Waarom dan niet meer opoffe ringen Een ander punt van kritiek van De Munck: „Ik vind dat aan de enorm kostbare voetbalerva ring die ik heb, te weinig waarde wordt toegekend. Er wordt ge theoretiseerd tot en met, maar er prestaties te verwachten van een elftal met geringe kwaliteiten. Ik heb nooit de kans gekregen om een elftal op te bouwen, zoals anderen die gekregen hebben en ik had ook geen miljoenen ter beschikking Van De Munck verwachtte men in de kortste tijd grote prestaties, maar het spelersmatenaal daarvoor was niet aanwezig. Wie was Rinus Micheis in Barcelona voordat Cruyff er kwam Ik bedoel maar" Na een half jaar wil de „zwarte panter" toch weer aan de slag. Hij is in zijn lange loop baan elf keer verhuisd. Van Goes naar Sittard, van Sittard naar Keulen, van Keulen naar Geleen, van Geleen naar Utrecht, van Utrecht naar Veendam, naar Leeuwarden, naar Arnhem, Brugge enzo voorts Frans de Munck. voorbeeld van Wiel Coerver volgen. De Munck wil ook de twaalfde keer verhuizen. Maar alleen om te werken met een stel voetbal lersdat eerzuchtig is, met liefde traint en bereid is meer te doen en meer te laten De „zwarte panter zegt „Kijk nou eens naar Wiel Coerver, dat is zo'n vent, zo'n werker Ik heb respect voor hetgeen hij presteert Hij ontmoette ook knapen die weimg inzet meer hadden, maar hij gmg door. dwars door alle kritiek Hij eiste inspanningen, boekte later resultaten Zo wil ik het ook weer doen. Dan ben ik bereid om alles van mezelf te ge ven". JEAN NELISSEN ROME - Giorgio Chinaglia, bijgenaamd „Long John", is de meest uitgefloten, meest verguisde en meest uitgescholden voet baller van Italië. Niet alleen van dit moment, maar hij is de meest gehate voetballer uit de hele Italiaanse voetbalhistorie. Hij leeft al maanden op de rand van een complete zenuwinstorting, heeft lange huilbuien, kan driftig en impulsief reageren op zijn medes pelers en tegenstanders en vooral op het publiek. Behalve van zijn eigen Lazio-supporters hoeft „Long John" nergens op een gTeintjc medeleven te rekenen. Hij wordt uitgefloten alsz'n naam wordt aangekondigd bij de opstellingen, als hij het veld betreedt, gedurende de gehele wedstrijd, bij het verlaten van het veld en tenslotte nog bij het vertrek van de spelersbus. Vorig jaar nog topscorer, samen met zijn rivaal Boninsegna, heeft Chinaglia dit seizoen nog geen doelpunt gemaakt. En ook dat vreet aan de aanvoerder van het Romeinse Lazio, dat afgelo pen zondag overigens koploper Juventus versloeg en zich daar mee riante kansen schiep op een prolongatie van het kampioen schap. Het fenomeen Chinaglia: er gaat geen dag voorbij of de Itali aanse dag- en weekbladpers schrijft over de bijna angstaanja gende haat van de Italiaanse voetbalmassa tegenover deze ene speler. Chinaglia is een lange, atletische verschijning. Erg groot voor een Italiaan. Hij loopt vooral op het voetbalveld iets gebogen en dat heeft hem de bijnaam „Bochelaar" opgeleverd. Maar het is slechts een van de vele scheldwoorden die hem via anonieme dreigbrieven bereiken. Vanuit auto's, op straat, in de winkels, overal waar hij zijn gezicht laat zien, staan de mensen klaar om hem te beledigen en voor de gek te houden, tot huismoeders en kleine kinderen toe. Chinaglia is een gevangene van zijn eigen huis geworden. Hij durft steeds minder de straat op, en zeker niet voor zijn plezier Zijn Amerikaanse vrouw krijgt ook haar deel, maar zij begrijpt slechts een fractie van de scheldwoorden die haar worden nage roepen. Chinaglia kan het nog goed vinden in zijn Lazio-spelers- en vriendengroep. Zijn trainer gaf Chinaglia een extra rugges- teuntje door hem een paar weken geleden aanvoerder te maken, maar de fluitconcerten in de Italiaanse stadions werden er alleen maar heviger door Chinaglia heeft aanvankelijk trots en ogenschijnlijk onbewo gen die fluitconcerten ondergaan, maar het begint hem te veel te worden. Vaak loopt hij met z'n handen tegen de oren geklemd het veld af, tranen in de ogen, machteloos van woede. „Het is om gek van te worden", bekent hij sinds kort oprecht. De Italiaanse voetbalbond heeft de afgelopen maanden duizenden guldens boete opgelegd aan diverse clubs, omdat de supporters zonder aanleiding op een grove manier Chinaglia onsportief hadden uitgefloten. Het publiek fluit de voetbalbond rijk, maar Chinag lia kapot.... Besturen van supportersclubs doen regelmatig een verzoek aan hun leden om de Lazio-aanvaller met rust te laten, maar het helpt niets. En de verklaring voor dit alles? Die is vreselijk moeilijk te geven Er zijn koffiedikkijkers die beweren dat het Italiaanse voetbalpubliek eenvoudig een soort zondebok wil hebben; ie mand die de „schuld" heeft van de hoge levensstandaard, de hoge entreeprijzen, de gemiste strafschoppen, de te weinig goals, de afgang van het Italiaanse nationaleelftal. Het afreageren van een stuk agressie dus t Kan zijn, en dat dan uitgerekend Chinaglia de klos is komt, omdat deze Lazio-aanvaller een uitermate pro vocerend heerschap kan zijn Hij reageert zijn vreugde na een doelpunt op de gekste manie ren af, en lang niet iedereen vind die grimassen leuk. Hij kan zelfs onbewust, uitermate treiterend doen tegenover de tegenstanders, hij neemt geen blad voor de mond als hij zijn oordeel geeft over andere clubs en hij is helemaal het type van „oog om oog, tand om tand" „Chinaglia zoekt altijd ruzie, ook al beseft hij dat vaak niet eens", zeggen insiders in het voetbalwereldje. Twee seizoenen terug boorde Napoli op de laatste voetbalzondag Lazio het kam pioenschap door de neus. Chinaglia was daarover zo teleurges teld en kwaad dat hij het tienduizendkoppige Napolitaanse pu bliek massaal op stang joeg door op het veld een van de meest beledigende gebaren te maken die de Italianen ter beschikking hebben. Een ander min-punt voor Chinaglia was zijn houding tijdens de wereldkampioenschappen. Boos, omdat hij niet de vaste keus was, deed hij dagenlang erg moeilijk. Toen hij in een van de wedstrijden vervangen moest worden, zette hij zijn trainer en medespelers voor gek door nijdig het veld af te lopen. Ook dat heeft het televisiekijkend thuisfront gezien en onthouden. Sindsdien is Chinaglia de geheten hond. I'oen hij met Kerstmis op familiebezoek naar Amerika ging, ontstond ogenblikkelijk het gerucht dat hij zou emigreren: tuk op dollars en blij het fluitende vaderland te kunnen ontvluchten. Maar Chinaglia kwam terug, en zorgde prompt voor de zoveelste heibel door zondag na afloop van de wedstrijd tegen Juventus, Bettega op zijn gezicht te slaan in de kleedkamers. „Hij heeft gebochelde geroepen en nog veel meer. In het veld waarschuwden de Juve-verdedigers me telkens dat ze me de benen zouden laten breken", aldus Chinaglia De Juventus- spelers ontkennen iets gezegd te hebben, maar het incident le verde de zoveelste krantenoorlog tussen Turijn en Rome op FRANS WIJNANDS

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1975 | | pagina 15