DE MUNCK WIL
WEER TRAINEN
Chinaglia Italiaanse
meest verguisde ster
DAGBLAD VOOR ZUIDWEST-NEDERLAND
$N
lil
Natuurtalent
Opluchting
Fortuin
Angstwekkend
Nadeel
Overdreven
Wm
j
ca tie
(mensen inspireren
Bling.
DOP
Idaan in de
partikelen.
and op minsten»
In, leiden en
Vkoopkennis
onkosten-
oorzieningen
ond*
BgU
ler Zee d.v.
Iweg3
SdqRT
DE STEM
kfi
Frans de Munck. als k-'-t
een natuurtalent.
Hij stond dertig jaar onder de lat en werd de „zwarte panter" genoemd. Op het hoogtepunt
van zijn roem ging hij in smetteloos wit gekleed, zijn sprongen waren sierlijk en katachtig als
van een panter. Frans de Munck bouwde een schitterende carrière op. Hij was zelfs korte tijd
filmster. Tot zijn 44ste bleef hij keeper. Als trainer overkwam De Munck wat zoveel groten
van weleer - Di Stefano, Puskas - niet bespaard bleef. Zijn contract met Lierse werd
vroegtijdig beëindigd, zijn overeenkomst met Vitesse werd vorig jaar niet verlengd. Twijfels
over het nut van zijn inspanningen maakten zich meester van de man die twee generaties
lang zo wilskrachtig aan de top gestaan had. Hij sloot zich af van de voetbalwereld, maar na
een half jaar in eenzaamheid wil hij weer op de grasmat staan, de twijfels zijn overwonnen.
De Munck weet meer dan ooit dat voetbal zijn leven is.
Bis?
was*-!'
„IK HAD NOOIT DE GELEGENHEID
OM EEN TEAM OP TE BOUWEN"
«eswaren in westelijk Noord-
pn naar een
pe cliënt vraagt om een kor-
lenkende cljferdeskundige die
■dig de afdeling leidt. Door en
1 moet hij zijn, het tegendeel
tlsche beschouwer. Ervaring
liseerde gegevensverwerking
Voor een vakman-dlrectle-
5 jaar) zijn op langere termijn
leven te verwezenlijken.
IkEUZEBUREAU
EINDHOVEN
(Van onze sportredactie)
ARNHEM - „Wij speelden in 1947 op tweede kerstdag met
Sittardse Boys tegen Barcelona. In de Catalaanse hoofdstad
zaten 60.000 mensen op de tribunes. De Spanjaarden waren
drie klassen sterker en zij knalden de ene na de andere bal op
doel. Die ene dag was ik in topvorm en de toeschouwers
applaudisseerden soms minutenlang voor me. Na afloop
stonden duizenden mensen ons op te wachten. Een soldaat
rende naar mij toe, rukte het insigne van zijn uniform en gaf
het aan mij. Later hoorde ik dat hij daarvoor een week
gevangenisstraf zou krijgen".
De „Zwarte Panter" draagt
vele goede herinneringen met
zich mee. Dertig jaar lang le
verde hij grote inspanningen om
aan de top te blijven „Ik was
maar een arme jongen uit Goes,
maar ik was eerzuchtig en ik
wilde iets bereiken. Geen opof
fering was me teveel Ik deed
handbal, korfbal en atletiek om
mijn lichaam atletisch te ont
wikkelen. Toen ik bij Fortuna
'54 speelde, vond ik dat de train
ingen met hard genoeg waren.
Voor 400 gulden kocht ikeen ra
cefiets om er op te oefenen. Ik
had een speer, een discus, een
kogel, ik oefende urenlang met
een tennisbal tegen een muur
voor de reflexen en om mijn lin
kerarm sterker te maken"
Frans de Munck, 1.82 meter,
was een natuurtalent. Een
sportman met karakter en wils
kracht. Eigenschappen die hem
later als trainer parten speelden.
Want hij verwachte dat zijn spe
lers dezelfde liefde voor voetbal
zouden opbrengen als hij altijd
had gedaan, dezelfde inspan
ningen zouden doen. Daarin
werd De Munck vaak teleurges-
„Ik kon er op het laatst niet
meer tegen dat voetballers naar
de training kwamen om plicht
matig een uurtje bezig te zijn.
Op het eind van het seizoen '73-
'74 ging ik kapot. Ik moest een
poosje afstand nemen van voet-
Zelfs zijn persoonlijke herin
neringen zijn plakboeken en fo
to's gingen bij een overstroming
verloren. Het was voor de
„zwarte panter" gelukkig niet
moeilijk om na dertig jaar af
scheid te nemen Hij had zijn tijd
gehad De mensen hadden hem
bewonderd omdat hij de bal 80
tot 90 meter kon uittrappen, en
vijftig meter kon uitgooien
Omdat hij een specialist was in
het afstoppen van een doorge
broken aanvaller Omdat hij een
persoonlijkheid was.
De overgang naar het trainer
schap viel De Munck niet zwaar
Hij had de laatste jaren reeds als
een trainer leren denken en bo
vendien verraste hem de betrek
kelijkheid van sportroem niet.
„Nee, ik had gezien hoe het met
anderen was gegaan" Eigenlijk
ervoer de „zwarte panter" zijn
fscheid als een opluchting.
„Je hebt zoveel jaren in de be-
Zo verdween de „zwarte pan
ter" van het toneel. Thuis dacht
hij na over zijn carrière. Hoe hij
in de oorlog naar Limburg
kwam, naar Sittardse Boys,
waar hij een weeksalaris van 35
gulden verdiende en waar hem
een Ausweiss van de aardappel
voorziening werd verstrekt, zo
dat hij niet in Duitsland hoefde
te gaan werken.
Aan de glorierijke jaren als
profvoetballer bij FC Koln, aan
zijn terugkeer naar Nederland
als een der pioniers van het be
taald voetbal Ook aan de ge
miste kansen ln maart '48 wilde
CF Barcelona hem kopen Maar
in die dage was Spanje een ver
land en De iunck wilde perse in
het Nederlands elftal spelen
Spanje ging met door en wel
licht liet de „zwarte panter"
daar een fortuin liggen
Maar gedane zaken neme,
geen keer en wie zo intens m da
tumultueuze milieu van top
sport, publiek, spanningen sei
satie leeft, ziet de jaren angs
twekkend snel voorbij gaan Hi
heeft geen zin achterom te kij
ken. Want waar eens het voet
balveld van Sittardse Boys was
staat nu een kerk en het stadion
van Fortuna 54 is een toonbeeld
van vergane glorie Het was
langstelling gestaan, waar je
ook kwam, nergens was je echt
vrij, altijd mensen om je heen.
Toen dat minder werd bete
kende dat voor mij een be
vrijding, een genot"
De Munck werd trainer van
Vitesse, draaide drie jaar mee
aan de top, zonder dat het kam
pioenschap bereikt werd. „Een
seizoen stonden wij met nog
acht wedstrijden te spelen zeven
punten voor Het kampioen
schap kon ons bijna niet ont
gaan"
Frans de Munck: „Ik ben van mening dat de spelers iets extra's moeten doen. Dat heb ik zelf ook altijd gedaan"
„Komt tussendoor een beker
wedstrijd tegen PSV Op eigen
veld verloren wij met 7-0 Die
mentale klap konden de spelers
niet verwerken Vanaf dat mo
ment lukte mets meer" De
Munck ging naar België waar hij
met FC Brugge twee seizoenen
als tweede eindigde in de com
petitie en de Belgische voetbal
beker won. Daarna verhuisde
hij naar Lierse SK, dat in de
strijd om de UEFA-cup op sen
sationele wijze het sterke Leeds
uitschakelde De aandacht was
gericht op deze cupstnjd en dat
had zijn weerslag op de competi
tie.
Lierse boekte minder goede
resultaten en het bestuur zei:
„De Munck, wij willen een psy
chologische zet doen" Het con
tract werd vroegtijdig beëin
digd.
Terug in Arnhem draaide De
Munck met Vitesse weer aan de
top mee Het vong jaar haalde
hij zelfs de na-competitie, maar
daarin kon Vitesse geen eer be
halen.
anders over en dat leidt tot bit
tere teleurstellingen".
De „zwarte panter" besloot
thuis in alle stilte de accu weer
op te laden, na te denken over
het vak. Naarmate de maanden
verstreken kwam zijn oude
vechtlust (sterrenbeeld: Leeuw)
weer boven. „Ik ben graag thuis,
maar af en toe viel mij het dak op
mijn hoofd".
Al die tijd had hij zijn training
niet verwaarloosd. Elke week
vier dagen het bos in, heuvel op,
heuvel af. Kilometers lopen, oe
feningen doen, ook voor een
trainer noodzakelijk. De
Munck: „Ik heb trainers gezien
die kapotgingen aan hun slechte
conditie. Je moet de spelers iets
voor kunnen doen, je moet fit
zijn, je moet sober leven"
moet een spelvreugde aanwezig
zijn die je op basis van je rijke
ervaring en talloze belevenissen
kunt stimuleren. Ik ben een
prestatietrainer, zegt men Ak
koord, ik wil altijd kampioen
worden, wie wil dat niet Maar
het is onrechtvaardig om. waar
ik ook kwam, onmiddelijk grote
..Ergens' zo ervoer De
Munck, „is het een nadeel als jt
/elf zo fanatiek bent geweest als
'opsporter. als je altijd het ge
■oei hebt gehad dat je nog niei
'oldoende aan je conditie hat.
gedaan en dat je nog meer moest
t ramen. Want tegenwoordig
denken veel voetballers daar
prestatie-
Hij blijft van mening dat een
zekere vorm van atletiek, zekei
in het stille sèizoen, voor voet
ballers nuttig is om de conditie
op peil te houden, maar ook als
vorm van ontspanning. „Mis
schien was k wel eens wat over
dreven eerzuchtig, ik dacht al
tijd: doe nog iets extra s Dat mis
ik tegenwoordig vaak en ik be
grijp het niet. Voetballers kun
nen meer verdienen dan ooil
Waarom dan niet meer opoffe
ringen
Een ander punt van kritiek
van De Munck: „Ik vind dat aan
de enorm kostbare voetbalerva
ring die ik heb, te weinig waarde
wordt toegekend. Er wordt ge
theoretiseerd tot en met, maar er
prestaties te verwachten van een
elftal met geringe kwaliteiten.
Ik heb nooit de kans gekregen
om een elftal op te bouwen, zoals
anderen die gekregen hebben en
ik had ook geen miljoenen ter
beschikking Van De Munck
verwachtte men in de kortste
tijd grote prestaties, maar het
spelersmatenaal daarvoor was
niet aanwezig. Wie was Rinus
Micheis in Barcelona voordat
Cruyff er kwam Ik bedoel
maar"
Na een half jaar wil de
„zwarte panter" toch weer aan
de slag. Hij is in zijn lange loop
baan elf keer verhuisd. Van
Goes naar Sittard, van Sittard
naar Keulen, van Keulen naar
Geleen, van Geleen naar
Utrecht, van Utrecht naar
Veendam, naar Leeuwarden,
naar Arnhem, Brugge enzo
voorts
Frans de Munck. voorbeeld
van Wiel Coerver volgen.
De Munck wil ook de twaalfde
keer verhuizen. Maar alleen om
te werken met een stel voetbal
lersdat eerzuchtig is, met liefde
traint en bereid is meer te doen
en meer te laten De „zwarte
panter zegt „Kijk nou eens
naar Wiel Coerver, dat is zo'n
vent, zo'n werker Ik heb respect
voor hetgeen hij presteert Hij
ontmoette ook knapen die
weimg inzet meer hadden, maar
hij gmg door. dwars door alle
kritiek Hij eiste inspanningen,
boekte later resultaten Zo wil ik
het ook weer doen. Dan ben ik
bereid om alles van mezelf te ge
ven".
JEAN NELISSEN
ROME - Giorgio Chinaglia, bijgenaamd „Long John", is de
meest uitgefloten, meest verguisde en meest uitgescholden voet
baller van Italië. Niet alleen van dit moment, maar hij is de meest
gehate voetballer uit de hele Italiaanse voetbalhistorie. Hij leeft
al maanden op de rand van een complete zenuwinstorting, heeft
lange huilbuien, kan driftig en impulsief reageren op zijn medes
pelers en tegenstanders en vooral op het publiek. Behalve van
zijn eigen Lazio-supporters hoeft „Long John" nergens op een
gTeintjc medeleven te rekenen. Hij wordt uitgefloten alsz'n naam
wordt aangekondigd bij de opstellingen, als hij het veld betreedt,
gedurende de gehele wedstrijd, bij het verlaten van het veld en
tenslotte nog bij het vertrek van de spelersbus.
Vorig jaar nog topscorer, samen met zijn rivaal Boninsegna,
heeft Chinaglia dit seizoen nog geen doelpunt gemaakt. En ook
dat vreet aan de aanvoerder van het Romeinse Lazio, dat afgelo
pen zondag overigens koploper Juventus versloeg en zich daar
mee riante kansen schiep op een prolongatie van het kampioen
schap.
Het fenomeen Chinaglia: er gaat geen dag voorbij of de Itali
aanse dag- en weekbladpers schrijft over de bijna angstaanja
gende haat van de Italiaanse voetbalmassa tegenover deze ene
speler.
Chinaglia is een lange, atletische verschijning. Erg groot voor
een Italiaan. Hij loopt vooral op het voetbalveld iets gebogen en
dat heeft hem de bijnaam „Bochelaar" opgeleverd. Maar het is
slechts een van de vele scheldwoorden die hem via anonieme
dreigbrieven bereiken. Vanuit auto's, op straat, in de winkels,
overal waar hij zijn gezicht laat zien, staan de mensen klaar om
hem te beledigen en voor de gek te houden, tot huismoeders en
kleine kinderen toe.
Chinaglia is een gevangene van zijn eigen huis geworden. Hij
durft steeds minder de straat op, en zeker niet voor zijn plezier
Zijn Amerikaanse vrouw krijgt ook haar deel, maar zij begrijpt
slechts een fractie van de scheldwoorden die haar worden nage
roepen.
Chinaglia kan het nog goed vinden in zijn Lazio-spelers- en
vriendengroep. Zijn trainer gaf Chinaglia een extra rugges-
teuntje door hem een paar weken geleden aanvoerder te maken,
maar de fluitconcerten in de Italiaanse stadions werden er alleen
maar heviger door
Chinaglia heeft aanvankelijk trots en ogenschijnlijk onbewo
gen die fluitconcerten ondergaan, maar het begint hem te veel te
worden. Vaak loopt hij met z'n handen tegen de oren geklemd het
veld af, tranen in de ogen, machteloos van woede. „Het is om gek
van te worden", bekent hij sinds kort oprecht. De Italiaanse
voetbalbond heeft de afgelopen maanden duizenden guldens
boete opgelegd aan diverse clubs, omdat de supporters zonder
aanleiding op een grove manier Chinaglia onsportief hadden
uitgefloten. Het publiek fluit de voetbalbond rijk, maar Chinag
lia kapot....
Besturen van supportersclubs doen regelmatig een verzoek aan
hun leden om de Lazio-aanvaller met rust te laten, maar het helpt
niets. En de verklaring voor dit alles? Die is vreselijk moeilijk te
geven Er zijn koffiedikkijkers die beweren dat het Italiaanse
voetbalpubliek eenvoudig een soort zondebok wil hebben; ie
mand die de „schuld" heeft van de hoge levensstandaard, de hoge
entreeprijzen, de gemiste strafschoppen, de te weinig goals, de
afgang van het Italiaanse nationaleelftal. Het afreageren van een
stuk agressie dus t Kan zijn, en dat dan uitgerekend Chinaglia
de klos is komt, omdat deze Lazio-aanvaller een uitermate pro
vocerend heerschap kan zijn
Hij reageert zijn vreugde na een doelpunt op de gekste manie
ren af, en lang niet iedereen vind die grimassen leuk. Hij kan zelfs
onbewust, uitermate treiterend doen tegenover de tegenstanders,
hij neemt geen blad voor de mond als hij zijn oordeel geeft over
andere clubs en hij is helemaal het type van „oog om oog, tand om
tand"
„Chinaglia zoekt altijd ruzie, ook al beseft hij dat vaak niet
eens", zeggen insiders in het voetbalwereldje. Twee seizoenen
terug boorde Napoli op de laatste voetbalzondag Lazio het kam
pioenschap door de neus. Chinaglia was daarover zo teleurges
teld en kwaad dat hij het tienduizendkoppige Napolitaanse pu
bliek massaal op stang joeg door op het veld een van de meest
beledigende gebaren te maken die de Italianen ter beschikking
hebben.
Een ander min-punt voor Chinaglia was zijn houding tijdens
de wereldkampioenschappen. Boos, omdat hij niet de vaste keus
was, deed hij dagenlang erg moeilijk. Toen hij in een van de
wedstrijden vervangen moest worden, zette hij zijn trainer en
medespelers voor gek door nijdig het veld af te lopen. Ook dat
heeft het televisiekijkend thuisfront gezien en onthouden.
Sindsdien is Chinaglia de geheten hond.
I'oen hij met Kerstmis op familiebezoek naar Amerika ging,
ontstond ogenblikkelijk het gerucht dat hij zou emigreren: tuk op
dollars en blij het fluitende vaderland te kunnen ontvluchten.
Maar Chinaglia kwam terug, en zorgde prompt voor de zoveelste
heibel door zondag na afloop van de wedstrijd tegen Juventus,
Bettega op zijn gezicht te slaan in de kleedkamers.
„Hij heeft gebochelde geroepen en nog veel meer. In het veld
waarschuwden de Juve-verdedigers me telkens dat ze me de
benen zouden laten breken", aldus Chinaglia De Juventus-
spelers ontkennen iets gezegd te hebben, maar het incident le
verde de zoveelste krantenoorlog tussen Turijn en Rome op
FRANS WIJNANDS