Ik weet niet meer
wat het is om
s vrij te zijn9'
Hoa Binh
Alle Turken heten
Ali bij 't Kiekkot
Messiah in
Oostbnrg
KERST MET
MARIE CECILE
Inleiding Popspraak
Lemming
Groep Zeeland
IN GESPREK MET.
SPRAAK
Marie-José Neelemans
GERDI
PREGER
TOP 4
DONDERDAG 19 DECEMBER 19
HULST - Een zakengezin
draait toch heel anders dan
een doorsnee-gezin. Waar de
vader op geregelde tijden
thuiskomt, waar de moeder
met een pot thee of een grote
fles frisdrank zit te wachten
tot het kroost uit school komt
en waar het hele gezin iedere
keer weer uitkijkt naar het
weekend, wanneer de vrije
tijd naar ieders inzicht zo
plezierig mogelijk "besteed
kan worden.
Allemaal zaken, die de meeste
mensen heel vanzelfsprekend
vinden. Stel je voor dat pa z'n
weekend-voetbal zou moeten
missen of dat het borreluurtje op
zondagmiddag bij oma er bij in
zou moeten schieten. En dan heb
ik het nog niet eens over al die
kinder-evenementen waar de
moeders mee naar toe worden
gesleept. In een zakengezin kun
je al deze dingen wel op je buik
schrijven. Zeker als het een ge
zin in één van onze grensplaat
sen is, zoals Hulst, waar de win
kels zondags ook geopend zijn.
Maar mijn diepe gevoel van
deernis blijkt volledig onge
grond te zijn, als ik in gesprek
ben met Marie-José
Neelemans-de Bruijn uit Hulst.
Deze 26-jarige Hulsierse scho
ne, modieus gekleed, moderne
bril en moeder van een zoon van
anderhalf, is opgegroeid in de
zakenwereld en drijft sinds haar
huwelijk (zo'n 6 jaar geleden)
samen met haar man Gilbert een
winkel in stoffen en bruidskle
ding aan de Vismarkt in Hulst.
Vroeger hielp ze ook al thuis in
de drogisterij van haar vader en
trouwens ook pas smds een jaar.
Voor die tijd hadden we nooit
vrij". Ze ziet er anders florissant
genoeg uit, deze Marie-José. Ze
kriebelt haar zoon over zijn
haar, die uitgelaten over de
grond kruipt. Het woongedeelte
ligt boven de zaak, maar wordt
overdag natuurlijk niet zo vaak
gebruikt. Uit de badkamer
klinkt het ronkende lawaai van
toen ze verkering met Gilbert
had, kwam ze op zondag ook nog
eens een keertje in zijn zaak hel
pen, als ze thuis vrij was.
„Ach, we zijn het gewend",
weert ze bescheiden af, „het is al
heel lang zo, We weten niet be
ter. Een vrije zondag lijkt me
wel leuk, maar ik weet niet meer
wat het is. We hebben nu de
woensdagmiddag vrij. Dat is
voor ons een soort zondag. Dat is
een centrifugerende wasmachi
ne. „We moeten er wel een
meisje bij hebben, anders lukt
het niet", vertelt Marie-José, „ze
helpt voor een deel mee in de
huishouding en let wat op het
kind en verder staat ze ook in de
winkel". Marie-José geeft vol
mondig toe, dat zakenkinderen
aandacht te kort komen. „Maar
dat kan toch ook niet anders",
verontschuldigt ze zich, „maar
dergelijke kinderen worden
meestal wel zelfstandiger
groot". Marie-José vertelt, dat
de zaak vroeger van haar
schoonouders was. De opzet was
toen ook nog iets anders. Er
werden bijvoorbeeld nog hoe
den verkocht, iets wat je tegen
woordig haast niet meer ziet.
Weet u nog wel die keurige hoed
jes in gedekte tinten, waar je
rustig mee ter kerke kon gaan?
Marie-José's schoonmoeder
wist daar alles van, want ze was
zelf modiste en maakte de hoed
jes zelf. Ergens toch jammer dat
zoiets verdwenen is. Nu zijn er
alleen nog maar wat sportieve
mutsen te krijgen en natuurlijk
de speciale bruidshoeden. „Ach,
de hoeden gingen niet meer",
zegt Marie-José, „we moesten
naar wat anders gaan omzien.
Toen hebben we maar gekozen
voor de bruidskleding, omdat er
in dat genre hier in de directe
omgeving niet zoveel is. Boven
dien verkochten ze hier vroeger
ook al speciale gelegenheids-
stoffen. Stoffen voor trouw en
rouw", glimlacht ze, „dus die
bruidskleding lag ergens wel in
de lijn. De aanstaande bruidjes
kunnen bij ons uit zo'n 70 a 80
modellen van bruidsjaponnen in
de prijs van 150 tot 700 kie
zen. Past het niet, dan wordt de
jurk op maat gemaakt. Kleine
veranderingen doe ik zelf".
Marie-José grinnikt even. „Nu
naai ik ook al m'n kleren zelf,
maar voor m'n trouwen kon ik
nog geen steek naaien. Ik heb het
allemaal zelf moeten leren. Ik
weet nog best dat we met die
bruidskleding begonnen zijn in
de vroegere huiskamer van m'n
schoonmoeder. Als dan een
zoom 5 cm korter moest, stond ik
doodsangsten uit, omdat ik dan
bang was, dat-ie te kort zou
worden. Het is anders altijd wel
een gebeurtenis hoor, dat kopen
van zo'n bruidsjapon. Meestal
komt de moeder met de bruid
mee, soms de schoonmoeder en
maar heel zelden de a.s. echtge
noot zelf. Ook de bruidskleding
is namelijk aan de mode onder
hevig. Twee jaar geleden koos
men nog veel voor de hippe, ge
kleurde jurken, terwijl nu de
klassieke bruid met sleep en
sluier er weer helemaal in komt.
Vooral in 't voorjaar is het een
drukke tijd. Dan wordt er veel
getrouwd. In maart komt er
weer een bruidsshow in de Ko
ningvan Engeland Dan hebben
we waarschijnlijk het halve-
eeuw-feest van de zaak al achter
de rug, want in februari bestaat
de zaak 50 jaar. Ja, m'n man is er
ook maar wat druk mee. Die
verkoopt, koopt in, doet de eta
lages. En hij heeft erg veel
smaak hoor", zegt ze overtui
gend. Of ze het niet erg vindt
haar man de hele dag om zich
heen te hebben? Ze schudt haar
hoofd. „Oh nee", zegt Marie-
José, „ik zou het verschrikkelijk
vinden om met een man ge
trouwd te zijn, die altijd weg is.
Een vertegenwoordiger of zo.
Als ik bovendien in het huis
houden niet klaar kom, springt
hij altijd bij".
Wat droeg Marie-José nu
zelf toen ze trouwde? „Nou,
eh„ ik ben zelf klassiek ge
trouwd. Een lange sleep met
een sluier. En als ik het weer
over moest doen, zou ik het
zelfde kiezen. Dan ben je pas
echt bruid hè"?
Rainer Werner Fassbinder is
een van de jonge vooraan
staande Duitse kunstenaars die
zich bezighoudt met theater, tv,
radio en film. Berucht om zijn
levenswijze en beroemd om zijn
fantastische produktie, waar
onder in een periode van amper
vier jaar maar liefst 15 hoofd
films. Alle Turken heten Ali, in
het Duits eigenlijk „Angst essen
Seeleauf" is gemaakt in 1973 en
ondertussen gedraaid in heel
Europa.
Eigenlijk is het het vervolg op
een verhaal dat een kamermeisj e
vertelt in Fassbinders film „De
Amerikaanse soldaat". Ze ver
telt dan een fragment van een
geschiedenis die ze heeft mee
gemaakt in Hamburg 1970: „Het
geluk is niet altijd vrolijk. In
Hamburg woonde een schoon
maakster die Emmi heette en die
zestig of vijfenzestig jaar was.
Toen ze eens naar huis liep be
gon het ontzettend te regenen en
ze gaat een kroeg binnen, zo'n
kroeg waar allemaal gastarbei
ders komen en ze drinkt een co
la. En plotseling vraagt zo'n
man of ze met hem wil dansen.
Hij is ontzettend groot met
waanzinnig brede schouders en
ze vindt hem mooi en danst heel
dicht tegen hem aan. En hij
komt bij haar zitten en ze praten
met elkaar en als hij vertelt dat
hij nergens kan slapen biedt
Emmi hem aan met haar mee te
komen. Ja, en thuis zijn ze met
elkaar naar bed gegaan en een
paar dagen later heeft hij gezegd
dat ze moest trouwen. En ze zijn
getrouwd en plotseling werd
Emmi heel jong. Van achteren
gezien zou je zeggen dat ze der-
!'61 of zo was. En een half jaar
"ebben die twee als waanzinni-
gen geleefd en ze waren waan
zinnig gelukkig, steeds feestjes
en- In Alle Turken heten Ali
gaat dan het verhaal verder. Het
fragment is uitgebouwd
"^e buren beginnen te kletsen
j "J™'s kinderen schamen
..UI Naar Emmi houdt vol en
van ®1 llaar Se'uk en als ze
een reis met Ali terug komt,
zijn de buren en de kinderen niet
meer afgunstig op haar geluk.
Maar op een dag vraagt Ali of
Emmi een couscous voor hem
wil klaarmaken en dat kan ze
niet en dan gaat hij naar iemand
die dat wel kan en komt de hele
nacht niet meer terug. En dan zit
hij in de kroeg en verspeelt zijn
geld. Dan komt Emmi en drinkt
een cola en plotseling vraagt Ali
haar te dansen. En als hij haar in
de armen houdt en met haar
ronddraait, klapt hij in elkaar.
Een maagzweer, zegt de arts in
het ziekenhuis, dat overkomt
gastarbeiders nou eenmaal,
daar kan je niets aan doen. En
Emmi houdt de hand van Ali
vast", 't Kiekkot maakt er een
Turkse avond van door als voor
film te draaien „Democratie op
z'n Turks" een korte Neder
landse film van Heieen de Wit
uit 1973. De titel zegt het al: het
gaat over alle gevangenissen en
de werkelozen, de stakingen en
staat van beleg in het moderne
Turkije. Deze film is illegaal
gemaakt met vele anoniem ge-
ïtervieuwden, en historisch
filmmateriaal.
In het kader van het Be
lgisch Nederlands Cultureel
Verdrag presenteert UIT in
Zeeuwsch-Vlaanderen in sa
menwerking met de werk
groep Grensverkeer van de
Zeeuwse Volksuniversiteit een
concert van het Collegium In
strumentale Brugense en het
West Vlaams Vokaal Ensem
ble in de rooms katholieke
kerk te Oostburg
Deze ensembles zullen spe
ciaal in de kersttijd een uitvoe
ring verzorgen van het be
roemde oratorium „The Mes
siah" van George Friedrich
Handel. Een concert van hoog
gehalte.
Moerdijk verzorgt een kerst-koffieconcert op tweede kerstdag in de
Speye Sas van Gent.
Wellicht dat de Zeeuwsch-VIaamse zaalhouders het gevoel
hebben dat ze voor het eind van het jaar nog even iets goed
moeten maken bij hun publiek. Het hele jaar door is er niet zo
bijzonder veel te doen geweest in op popgebied in deze streken.
En nu, tussen Kerstmis en nieuwjaar, kunnen we opeens drie
optredens aankondigen. Een Belgische, een Nederlanse en jazelfs
een Zeeuwse formatie treden de komende weken voor het voet
licht. Op tweede kerstdag moet popminnend Zeeuwsch-
Vlaanderen zich begeven naar Westdorpe. In de welbekende
disco Poly Pam spelen die dag niet minder dan twee formaties.
Des middags kunt u kennis maken met de Belgische groep „Hoa
Binh", terwijl des avonds het vrolijke gezelschapje „Lemming"
onrust komt stoken. Tweede kerstdag in Poly Pam. De zondag na
Kerstmis (29 december dus) trekt iedereen vervolgens naar Ter-
neuzen. In de Image-club in de Nieuwstraat staat de groep „Zee
land" dan op de planken. Na een geslaagde try-out in Oostburg,
nu in Terneuzen te zien. Hieronder treft u wat uitgebreidere
informatie over de verschillende groepen.
Detop-4 vindt u ook hieronder. Met onze verontschuldigingen
voor de berg zetfouten in de verleden weck afgedrukte Super
Top-4.
1. 70, Long Tall glasses-Leo
Sayer, 2. 45, Lonely this
Christmas-Mud, 3. 25, You
ain't seen nothing yet-
Bachman turner Overdrive, 4.
15, Traffic Jam-Sailor. Tip:
Lucy in the sky with
Diamonds-El tor John.
Het persbericht spreekt van
„een spectaculaire huivering
wekkende aan het vampierwe
zen ontleende act met akelige
lichteffecten, rook, doodskis
ten, kruizen, bezems, kettin
gen en aanverwante tot de ma
gie behorende gereedschap
pen". Kenners berichten ver
der dat tussen de rookslierten
af en toe ook een bloot li
chaamsdeel van danseres Lu-
cifera te zien is. En tenslotte
schijnt er nog muziek gemaakt
te worden ook. WaÜy Slot,
Harry Bruintjes, Tony Gloudie
en Tinny Durrel zijn kortgele
den in de hitlijsten geweest
met het nummer „Father
John". Uit dat soort liederen
bestaat ook de rest van het re
pertoire. De liefhebbers zullen
er zeker op afkomen.
Enkele weken geleden heeft
Zeeuwsch-Vlaanderen kennis
kunnen maken met de groep
Zeeland. In de Co-Co bar in
Oostburg gaven deze Zeeuwse
muzikanten een zogeheten
try-out. Een geslaagde, zo
wordt ons gemeld. Zeeland
wordt gevormd door een vijf
tal muzikanten, die allemaal
reeds in andere formaties
speelden. Bassist Bram Mille-
naar speelde bij Desolation én
Little less than more. Zo ook
solo-gitarist Huub Dewachter.
Van Spiders Funivall zijn
drummer Fonny Sponselee en
zanger Tonny Bakker afkom
stig. Carol 1 Bultler, die zich
bezighoudt met gitaar en ka-
zoo. maakte deel uit van de
formaties High Whag en Aston
Manilla.
Een maand of vijf geleden
begon Zeeland als een vrien-
denbandje. Na enig leden-
gewissel - dat schijnt er bij te
horen - kwam men tot de hui
dige formatie, en meteen wer
den de zaken wat professione
ler aangepakt. Iedere week oe
fenden de leden vele uren, en
het heeft even geduurd voor
men zich sterk genoeg voor een
optreden achtte. Het succes in
Oostburg heeft Zeeland echter
duidelijk gemaakt, dat het op
de goede weg is.
Het repertoire van de groep
is lichtelijk commercieel.
Maar dat betekent niet, dat zij
een moeilijk werkje uit de weg
gaan. Trouwens, wie zijn re
pertoire opbouwt uit werk van
de Doobie Brothers, Uriah
Heep en Yes heeft nu niet be
paald voor het gemakkelijkste
werk gekozen.
identiteit. Zeeland heeft daar
bij geen behoefte aan een uit
gebreide show op de bühne.
Het gaat om een stukje aardige
muziek, en of daar nou een
plaatje van gemaakt moet
worden is ook helemaal niet
van belang. Wie de identiteit
van Zeeland een beetje aan
voelt. moet de zondag na
Kerstmis maar eens naar de
Image club komen. Om met
onbevooroordeelde oortjes
naar Zeeland te luisteren.
Eigen nummers brengt Zee
land nog niet. Er wordt aan
gewerkt, maar de tijd om iets
af te krijgen is er nog niet ge
weest. Ondertussen bouwt de
groep verder aan haar eigen
Hoa Binh bestaat reeds een
drietal jaren, waarin een veel
vuldige ledenverandering
nogal opvallend was, zodanig
dat nu nog enkel John en Ron,
de oprichters van de groep en
tevens de tekstschrijver en de
komponist, overblijven van de
originele bezetting. In de be
ginperiode verscheen Hoa
Binh nogal wat op festivals
zoals Kick te Oostende, Oede-
lem naast o.a. Livin' Blues,
Aartrijke naast o.a. Earth end
Fire, en in Eede naast o.a. CCC
Inc. De rest der optredens
bleef beperkt tot meestal de
zelfde clubs in het grensge
bied.
De muziek die de groep toen
bracht was totaal anders dan
de huidige Ze was wel hard
maar over het algemeen tot
stilzitten nopend, zodat steeds
eenzelfde soort' publiek werd
aangetrokken Waarschijnlijk
wegens de veelvuldige leden
verandering, wat steeds een
opnieuw inwerken van de
nieuwkomers betekende,
kende de muziek weinig evolu
tie, zodanig dat een perspre
mière begin 74 in Maldegem
(B) door de pers werd onthaald
als verouderd en uitzichtloos
Dit was doorslaggevend vooi
een onderling meningsverschil
indegroep, want na afwerking
der contrakten stopte Hoa
Binh met optreden en begon
aan een totaal nieuw reper
toire en stijl te werken De
drummer werd vervangen en
een gitarist door een organist
zodat de huidige samenstel
ling onststond: Chris Blon-
deel. orgel John de Pauw:
zang Ronde Pauw: gitaar en
zang Franky Fevery: drum.
Walter Stes: basgitaar. De
muziek die Hoa Binh nu
brengt is vooral gekenmerkt
door een stevige ritmebasis,
een duidelijke zanglijn en ker
nachtige gitaar- en orgelsolo's
Met een repertoire dat opge
bouwd is uit korte swingende
nummers, spms afgewisseld
door een relakst nummer, kan
dan ook een vrij ruim publiek
bereikt worden zonder
daarom te vervallen in hel hv-
percommercièlegedoe Bijeen
optreden wordt direkt op het
publiek ingewerkt en gehol
pen door een 5000 watt lichts
how blijkt dit meestal te sla
gen Heeft Hoa Binh dan ein
delijk een goede formule te
pakken
