Miljoen boeken voor 't Zuiden Liefhebben houdt eenzaamheid in HOREN, ZIEN EN L vrij Uit' Stef Hagemeier denkt eigentijds in glas 1 ijdschrift BRABANTS BOEKHUIS FUSEERT TOT DISTRI eleid oek r u a a iiuiBy/ W Zaterdag 14 december 1?7< fe' fe fe OTTO HERBERT Fiedler (1891-1962), schilderijen, gou aches, aquarellen, tot 4 jan. in het onlangs gerestaureerde Tongerlohuys te Roosendaal. AMATEUR-componisten- festival (onderdeel PAN-con- oours) op 11 april a.s. te Nijme gen. Ieder genre. Inl. Erasmus- laan 40. Nijmegen of (tussen 12.00-14.00 uur), tel. 080-512941. ORIëNTATIE -cursussen lichte muziek, bedoeld om vraag naar lichtere genre op muziekscholen op te vangen. Op drie plaatsen in ons land (o.a. Rotterdam). Inl. 023- 319348. TIEN Beeldhouwers-50 beelden; expositie in De Zon newijzer (POC) Eindhoven. Werk van Pons Bemelmans, Jan Asjes van Dijk, Rien Go- nee, Gooitzen de Jong, Wout Maters, Jan Spiering, Martin Stolk, Pieter Starreveld, Gabr. Sterk en Ek van Zanten: alles te koop; prijzen van f 100 tot f 16.000. WOLFGANG Hutter (geb. '28 Wenen) maakte tien kleu renlitho's en zeven etsen, geïnspireerd op de Zauberflö- te. In 999 portefeuilles, co- produktie van uitgeverijen in elf landen. Prijs f 3500. Tot 18 dec., te zien in galerie Kamp, Amstel 320, Amsterdam. DE ZIEKTE van Parkison, nieuw toneelstuk van Teister met muziek van reuker-Cuy- pers krijgt op 4 januari pre mière door DAT in De Enge lenbak, de Nes, Amsterdam. Directeur Ferd. Verbiest heeft méér dan 20.000 titels in voorraad. RAAIYI-104: „De laatste ja ren wordt er veel over litera tuurwetenschap geschreven. Aangezien de wetenschappelij ke studie van literatuur ook een zaak is die de literaire kritiek en de literatuur zeil aangaan, lijkt het vanzelfspre kend dat ook een niet-weten- schappelijk tijdschrift als Raam inhaakt op de huizige tendens", aldus Ruud Kraaye- veld, die als gastredacteur op trad van dit thema-nummer gewijd aan Hedendaagse as pecten van literatuurweten schap. Zelf opent hij met een samenvattende inleiding: Ver haal, lezer en literatuurweten schappen (voorstudie van gro tere inleiding voor verzamel bundel literairtheoretische) ar tikelen, die in '75 onder zijn redactie bij Nygh verschijnt). Martien De Jong schrijft over Analisten en Sociologen. Gerard Knuvelder sahenkt aandacht aan de Poolse wijs geer Roman Ingarden, die stammend uit de school van Husserl grote invloed heeft gehad op de definitie van het begrip „Diehtung". W. Blok schrijft over Ergocentrische romananalyse en literaire ge schiedschrijving; Bert Brou wers geeft een Antwoord op de veranderende werkelijkheid; J. Oversteegen stelt Vragen rond de wetenschappelijke in terpretatie van literatuur en H. van Gorp zet boven zijn artikel Picareske vertelstruc turen? (Raaim; Nw. Gracht 24a Utrecht) HOLLANDS MAANDBLAD- 324: „Ik ben ervan overtuigd dat slaap in ons hoofd zit, maar hij woont nergens daoht lk, of overa4 het is maar hoe je het bekijkt", zo concludeert P. van den Hoofdakker zijn artikel Wie is Morpheus; o.a. voorzien van verschillende en cephalogram-men. J. Brugman schenkt in De volle maan op een wilgentak, aandacht aan de Arabische literatuur. R. Fuchs analyseert het werk van de onlangs overleden schilder Edgar Fernhout. Paul van 't Veer vraagt zich in „Allemaal wind en een Engelse notting" af in hoeverre personen en situaties in Multatuli's ge schiedenis van Woutertje Pie- terse met de werkelijkheid in overeenstemming waren. Verder proza van Poldina Gaan en poëzie van kopland, Bediijs, Van Esch en Soudijn (H.M. Nobelstr. 27, Den Haag) S/iuiiiN SPEL-9Deze aaie- vexing neeit ais meina. neem. en nunuur. veranueimg v«ui rechtspraak en auvocatuur moei ue uoeietcinna van ue reciuswiiiKets woroen, oeroost nucue nagie o-a m iteont is het reent van ae sterkste. Juk. van uer Meuien verten euaeie is vD-gevanen (oa. ue poging om een noue ueugouu in me dia te compromitteren) voor apeienscenerntgen. oen isos zet Doven zijn vernaai over aiwijxenu geurag: werkelijk reabt legt worteis bloot. De belangrijkste mjorage is van Wiegman en Seydei: Agressie vanuit verschillende gezicnts- punten. Het nummer opent met een pnei van Jan zsd- spoel, wiaarm hij zijn weige ring om mee te wennen moti veert en zegt, dat hij Proloog e.a alle goeds wenst; niet zo erg vindt dat het revolutionair is maar het nogal vervelend Vindt. (Samenspel, Zandpad 88, Maarssen). Je bekijkt boeken in een boekhandel. Er zitten pons kaarten in deze boenen. Dat is al verschillende jaren een on bemerkt comael v-ei ue klant met Brabants Boekhuis. „lk neb uit n-g nooit tegen het publiek kunnen vertellen, want wij wenuen ons euet lot het publiek", zegt de directeur van dit öoeküuis in ruburg, F. VERBIEST. Het Brabants Boekhuis is een uisiriautieap- paraat, dat elk jaar 20.000 ooenenliieis van iuó uilge- veisfondsen in voorraad heeft, aanvult uit ue 11.DUO titels, die jaarlijks ln Nederland ver schijnen en op aanvraag via die ponskaart per jaar méér dan één miljoen exem plaren laat uitgaan naar de boekenzaken in de zuidelijke provincies. Of er ook boeken gekocht worden! „In zeeland heel wat méér dan ln West- Brabant". is Verbiests erva ring Om al die boeken aange sleept te krijgen, ontstond in '70 Brabant Boekhuis in zijn huidige vorm. Na 1 januari fuseert het Boekhuis met hef i- Hoofddorp gevestigde Dis- triboek en samen heten ze dan Distri, opererend in het hele land. In het centrum van het land komt binnen afzienbare tijd een centraal „moeder huis terwijl xilbuig en Hoofddorp afgeleide functies krijgen; o.a. een cash en car- ry-bedrijf, waar boekverko pers zelf kunnen komen in slaan. En dat alles om de groei ende leeshonger de baas te blijven. Ferd. Verbiest vertelt met een tikkeltje weemoed, maar zakelijk hoe snel de ontwikke ling gegaan is. Hij zette de inmiddels 55 jaar oude uitge verij van zijn vader, Neder lands Boekhuis voort; begon ln '64 daarnaast een distribu tiedepot van schoolboeken op te bouwen; in '67 uitgebreid met algemene boeken: in '70 werden de schoolboeken weer afgestoten. In '70 werd ook het laatste boek (Joanne Grant: Zwart Protest) uitgege ven. Momenteel zijn er nog der tig boeken van het fonds in de handel. Met het ontstaan van het Brabants Boekhuis werd er dus in de zestiger jaren voor het eerst een tussenhan del geschapen op de boeken markt, waar tot dan toe uitge vers en boekhandelaren elkaar nog lekker ouderwets kenden en rechtstreeks bedienden. Dat tussenhandel een kosten verhogende factor is noemt Verbiest „een achterhaald cli ché". De tussenhandel ver hoogt de prijs van het boek met ongeveer 7 tot 9%; de winstmarge van de boekhan del ligt op 30 tot 40%. Dan moeten de uitgever de papier fabriek, de drukker en de bin der nog hun part hebben. Kun je nagaan wat er over blijft voor de auteur! Maar dit tussen haakjes want directeur Verbiest (met 20 man perso- neel, die de meer dan één miljoen boeken per jaar prak tisch stuk voor stuk de deur binnen halen en uit laten gaan) somt zoveel voordelen voor uitgever (verlost van veel rompslomp) boekhandel en klant op, dat je hem gaat geloven. Het grootste deel van de voordelen zit in die ge heimzinnige ponskaart. De boekhandel heeft dus niet te vergeefs „om deze tussenhan del vim dit onverwisselbaar merkartikel geschreeuwd", omdat de exploitatiekosten zo opliepen. Die ponskaart als paspoort voor een specifieke transactie is tegelijk een goed koop en snelwerkend voor- raadbewakingssysteem in ie dere boekenzaak. De kaarten geven tevens prijs en datum aan. zodat een vakman kan zien of het de moeite waard is een nieuw exemplaar te bestellen. Binnen 48 uur na 1 januari binnen 24 uur komt Boek huis-Distri kaarten halen en nieuwe boeken brengen. Boek huis bestreek Brabant, Zee land, stuk Gelderland, Zuid- Holland en een deel van Bel gië; Distriboek de zaken met méér dan één ton omzet. Na 1 januari is Distri er voor ieder een en allen; in de toekomst ook met grammofoonplaten en videomateriaal. Tenslotte noemt Verbiest nog een voordeel van het ponskaartsysteem, dat ook de klant voordelen oplevert. De boekverkoper hoeft niet meer voor het hele seizoen in te slaan, zoals voorheen waarbij kortingssystemen bestonden, die afhankelijk waren van de grootte van de orders. Daardoor kan de boekenzaak een ruimer assortiment aan zijn klant aanbieden. „Ja, de boekenzaken boven de grote rivieren hebben in hun totali teit een ander karakter dan in het zuiden, waar geen enkele echte grote stad en geen enke le universiteitsstad is; hier treden minder specialisaties op". Er zijn ook contacten met Vlaanderen. Met 22 fondsen mag Boekhuis de grens over; voor de rest bestaan er allerlei kartelafspraken van alleenver tegenwoordigingen in België. „Er wordt internationaal ge werkt aan het doorbreken van dit kartel, want op deze ma nier raakt ook het Vlaamse boek nooit geïntegreerd op de Nederlandse markt". Op dit moment kan Boekhuis 70-80% van de behoefte aan algemene boeken op de markt dekken. Een markt die met de dag groeit. De verkoop van boeken in deze december maand, schijnt die van vorig jaar b.v. al ver te overtref fen. HENK EGBERS te j Stet Hagemeier verwerkt in zijn atelier glas tot nieuwe vormen. „Jammer, dat het ambacht van glazenier steeds meer ver dwijnt", zegt STEF HAGE MEIER. „Er is te weinig goed gezocht «naar nieuwe vormen en dan is er geen werk meer". Er zijn vanuit het glas-in- loodraam wel nieuwe technie ken ontwikkeld, zoals glas in beton (kunsthars) of de laat ste jaren de applicatie, maar ook deze zetten niet door. Stef Hagemeier wijt dit aan de on voldoende technische beheer sing van de materialen en het feit, dat de meeste glazeniers zelf alleen maar tekenaars en geen uitvoerders van ramen meer zijn. Hij heeft alles in eigen hand en zoekt met grote nauwgezetheid naar nieuwe mogelijkheden met glas. Zijn eerste tentoonstelling onlangs bij de Brabantse Kunst Stich ting in Tilburg viel met name op door sculpturale objecten in blank glas; grote flonkerende panelen. Tot 5 januari is zijn werk momenteel te zien in Art Gallery White House, Burg. Kerstenslaan 16, Bre da. „Dat was er in mijn jeugd niet bij", zegt Stef (27). „Kunst, dat moest je maar in je eiigen tijd doen. En zo kwam het, dat ik in '64 over dag werkte in een glasbedrijf atelier Brabant en 's avonds naar St.-Joosit ging. Toch heeft deze combinatie zijn voordelen gehad. Op St.- Joost leerde ik bij Frans Slij pen het tekenen, het grafisch invullen van vlakken. Overdag was ik bezig met het uitvoe ren van glas-in-loodramen van kunstenaars als Troost, Luc van Hoek, Hugo Brouwers e.a., zodat ik vaktechnisch ge schoold werd. Technisch heb ik geen problemen meer. De leek ziet dat niet, maar am bachtslieden vragen me vaak: hoe heb je dat in hemelsnaam voor elkaar gekregen?" „Tot '69 ben ik op St.-Joost geweest. Daarna heb ik enkele jaren druk dingetjes gebouwd, waarin het lood zijn ei-gen functie kreeg. Door allerlei ateliers in het begin van deze eeuw was het glas-in-lood ge degradeerd tot glasschilderin gen. Alleen lood en glas; daar mee wilde i-k het doen. Boven dien, wil dit ambacht niet ka pot gaan. dan zul je meer aansluiting bij de architectuur moeten vinden. Nee, de kleu ren stem ik niet bijzonder af op het Nederlandse klimaat; ilk moet het doen in het licht van deze beide flatikamertjes. Ik houd het rustig van kleur. Het is zeer arbeidsintensief precisiewerk. Als ik in een vlaik van 200-300 stukjes er gens één millimeter verschil heb. kom ik helemaal ver keerd uit. Aan de prijs (onge veer f 1000 per vierkante me ter) kan het niet liggen, dat er bijna geen gias-in-lood-ramen gemaakt worden; ook de ker ken als belangrijke opdracht gever zijn weggevallen. Ja, het glas in beton is er een tijdje in geweest. Maar onvol doende op de hoogte met de technische consequenties (uit- zettingscoëffieiëntverschil- len) bleek het in veel gevallen niet duurzaam. De applicatie techniek, waarbij lagen glas op elkaar geplakt of gesmolten worden, lijdt evenzeer aan technisch onvermogen bij ve len, die maar wat koken, bak ken en braden met het glas om effecten zonder inhoud op te roepen: niet méér. Méér? Dat is de kleurencompositie, het lijnenspel, ritme en maat... De uitzettingscoëffieiënt van de onderscheiden kleuren glas is verschillend; de boel gaat schuiven etc. Daarom is Stef In de donkere dagen voor Kerstmis Kent de grootste nucutering nog wei zijn ogen blikken van stilte en eenzaam heid; ae ogenDiutKen waarin je tegenover jezeü staat, met gevoeierts van ontroering, te leurstelling, pijn en warmte. Aan de gevoelens, die je on dergaat als je alleen bent wijdt CLARK MO C SI'AhAS zijn boek „LIEFDE EN EEN ZAAMHEID" (uitg. Lemnis- caat). Deze gevoelens zijn be slist noodzakelijk om innerlijk te kunnen groeien. Liefheb ben houdt noodzakelijk een zaamheid in, wie bang is voor de eenzaamheid is bang voor liefhebben, zegt hij. Dit boek is een verfrissing te midden van alle pleidooien voor groepstrainingen, actie groepen, creativiteitsgroepen, ontmoetingsgroepen en weet ik veel wat nog meer voor groepen. Moustakas vertelt, dat dit boek is ontstaan uit lange gesprekken met ziahzelf in momenten van stilte, waar hij weer met zichzelf in con tact kwam en daardoor weer verder kon. Voor sommigen zijn een aantal groepservaringen beslist zeer zinvol, maar ik vind in derdaad dat dit niet mag ont aarden in jezelf uitsluitend uog maar als groepslid te zien, in je eigen leven moeten de ervaringen immers een plaats krijgen en sta je voor de op gave er zin aan te verlenen. Iedere tijd blijkt zijn eigen mensen te hebben, die naar het enige pad der genezing ver wijzen: de weg naar zelf kennis, in deze tijd schij nen de psychiaters dit pad te moeten aangeven. De priesters hebben voor velen hun zeg gingskracht verloren. Gods dienst en wetenschap schijnen elkaar af te wisselen. En toch komen zij op een zeker niveau tot dezelfde ervaringen. De wetenschap ontdekt opnieuw de grenzen van het weten en herontdekt de waarde van transcedente ervaringen, medi tatie en liefde. Een psychiater directeur van een psychiatri sche kliniek, zei onlangs: „Je beste therapeut heb je altijd bij je: hij zit in jezelf'. Moustakas zegt: „Er is geen andere weg dan de weg naar je eigen zelf, geen andere zin dan de innerlijke werkelijk heid, tot leven komend in die stille wanhopige uren, wan neer je de waarheid in het gelaat ziet, wanneer de ver vreemding, de schande en de hypocrisie je plotseling van je stuk brengen en doen duize len. Er is geen andere kracht dan die welke haar oorsprong vindt in de boezem van het zelf en in het mysterie van het universum, wanneer men de felle pijn heeft gevoeld van woorden en gevoelens, die als wapens worden gebruikt of van liefde die niet in staat is een brug van begrip tussen de mensen te slaan. Er is geen ander leven dan dat van het afzonderlijke, op zichzelf te ruggeworpen zelf, en wel in die zin dat de terugkeer naar het zelf, in eenzame uren van bezinning ook de bereidheid om terug te keren naar de ander met zich meebrengt". Vakbonden, abortusklinie ken, gelijke rechten voor de vrouw; dit alles zijn belangrij ke gebeurtenissen voor de be volking van een land. Maar in ie eigen leven moeten die ge beurtenissen een plaats krij gen. Daar zit je als mens met gelijke betaling, vakantie, ge noeg geld voor de noodzakelij ke levenskosten; en dan? Hoef je dan niets meer te doen? Hoe geef je dan b.v. zelf ge stalte aan het liefhebben? Hagemeier begonnen met glas applicaties („glas-in-lood-pe- riode heb ik voorlopig afgeslo ten") in blank glas. Met snij den, etsen, zandstralen, haltken smelten, blazen en buigen brengt hij genuanceerde blan ke vlakken van 6-10-20 mm. dik glas, soms tot bijna 20 lagen, over elkaar heen (lij men). In kleine zwart-wit pentekeningen schetst hij eerst heel afgewogen een ont werp. „Ik ga uit van de lijn en niet van de klodder zoals ve len". Welke verbluffend speel se en tegelijk monumentale resultaten hij daarmee al be reikt heeft, is op de expositie te zien. Flonkerende brokken glas, die elkaar aanvullen, op heffen en een vaak indruk wekkend totaalbeeld vormen. Hij onderkent, dat hij op de grens van kitsch kan lopen daarbij en onderzoekt hoe ver hij gaan kan. „Glas is een briljant artikel, maar het gevaar is er om het méér te laten schitteren dan nodig is. Ik hoop ook, dat de mensen door deze vormen in een nieuwe relatie tot het ma teriaal, dat hen niet onbekend is via huishoudelijk gebruik, komen te staan; het leren rui ken". Hij denkt ook aan kleinere voorwerpen in deze techniek, aangepast aan b.v. een flat; in zijn Tilburgse flat weet hij maar al te goed wat er wel en niet mogelijk is. 's Avonds na achten durft hij er nog nauwe lijks in het glas te hakken. Plok! Hoe edel glas kan zijn, we ten we b.v. via oude kathe draal-ramen: hoe edel het kan zijn in eigentijdse vormen laat Stef Hagemeier zien op zijn expositie in Art Galery White House. H. E. De grainiiioiooiipiateninuus- trie en -handel beoenken voortdurend meuwe trucs om hun omzetsnelheid te vergro ten. ln de Klassieke aiueoug verdwenen eerst de 25-oenti- ineter- en daarna de la-toe renplaten. Maar ae laatste tijd is ae verkoop van dertig-cen timeters ook al iets meer ge noeg' zodat ue uuooel-rp steeus meer veld wint: twee iangspe- lers per hoes. Het betreft vaak heruitgaven van platen die bij hun verschijning slechts matig succes boekten. In de t'rivilege-serie van DGG is aldus een „Starproi'i- le" van de Duitse pianist CHRISTOPH ESCHENBACH verschenen. De ene plaat be vat de in 1971 voor de eerste keer uitgegeven iiammerkla- viersonate van VAN BEET HOVEN, de andere een kant MOZART (Sonate in Bes K.33S en de variaties „Ah vous lirai-je Maman") en een zijdje SCHUMANN (Kinderto neeltjes en Abegg-variaties), oorspronkelijk opgenomen in 1965-'66, toen de kunstenaar omstreeks vijfentwintig jaar was. (DGG-Privilege 2726044)- Het is de vraag of de pla tenmaatschappij Eschenbach een dienst heeft bewezen door de heruitgave van deze opna men. Hij is namelijk een pia nist uit de degelijke Duitse school, zeker een eerlijk en zuiver artiest, maar zeker niet iemand van allure die boven de noten uitrijst. Het is zelfs de vraag of dat er voor de toe'.omst in zit omdat er niet veel verschil' valt te constate ren tussen de eerste platen en de Hammerklaviersonate. Heel anders is dat met een cosmopoliet als ALFRED BRENDEL, waarvan Philips BRAIIMS' EERSTE PIANO CONCERT in d. op. 15 uit bracht. Geweldig, welk een techniek, stijlbeheersing en persoonlijkheid! Brendel nog geen tien jaar ouder dan Eschenbach zwicht niet voor de verleiding de zware storm-en-drang-accenten van dit jeugdwerk te overdrijven. Integendeel, men kan zijn ver tolking eerder ingetogen noe men, maar de muziek klinkt er des te aangrijpender door. Brendel laat zich hier in de volle ontplooiing van zijn groot talent horen. Deze versie van Brahms kan daarom een juweel worden genoemd om dat de begeleiding in handen is van het Amsterdamse Con certgebouworkest, dat zijn eerste-rangs-niveau hier volle dig bewijst. Dirigent is voor deze gelegenheid de inmiddels overleden Hans Schmidt-Isser- stedt. Philips heeft ons ook een opname van het veel late re tweede pianoconcert van Brahms in uitzicht gesteld in dezelfde combinatie, uiteraard met uitzondering van de diri gent- Wanneer die even goed slaagt, zal er voor jaren geen betere keus voor dit tweetal Brahmsconcerten kunnen wor den gemaakt. (Philips 6500623). JOOP BARTMAN VAN GOGH (serie De r Meesters. uitg. Aim.?1' Boek). Het formaat k™1* kleiner, de druk nn Want sociale voorzieningen zijn een goed, maar kunnen ook leiden tot het afschuiven van je persoonlijke inzet tot liefhebben. Dit boek kan mis schien inspirerend werken; mij heeft het in ieder geval wel iets gedaan. Moustakas vertelt verder in dit boek over eenzaamheid en afzondering, eerlijkheid contra waarheid, oprechtheid en me delijden, en plaatst een aantal kanttekeningen bij encounter- ervaringen. Het boek is levendig ge schreven, de vertaling van Frank de Graaff is goed, en, ondanks de emotionele schrijf stijl, is Moustakas er in ge slaagd zijn gedachtengangen helder weer te geven. MARIANNE EGBERS np k drukpapier wat helderen?' lijkt méér op het trading kunstboek. De inleidende, van Stadler is wat helden? en verteliender geschrei-,. schetst op boeiende wijze w levensbeeld van Van cïï (daarin missen we wel dt v„ melding, dat hij ook in burg studeerde; jongste dekking van prof. v.d. fc, beemdt). Bovendien bevat dk boek ook een aantal doeua taire foto's; o.a. de past,,,, Zundert en de NH kerk Etten-I.eur, die in Van G- leven een rol speelden, stad verliest zich niet in kui nige bewehouwingen, maakt wel goed duideï waarin b.v. de kleum van Vincent bestond to j, plaats die hij in de kunsthw rie inneemt. De 65 - doo, J, Weertse drukkerij Sm goed verzorgde kl- drukken bepalen zich r tot zijn schilderwerk; tr slechts één tekening aiged Een mooi Van Gogh. boek voor een schappen prijs. De Nederlandse uitga werd vanuit de Franse Duitse uitgave bewerkt Ko Hendricks. eindredactie henk eghers Het Boek van de Maand in december zit ook weer boor devol nostalgie. HET PREN TENBOEK VAN TANTE PAU en het mooiste en leukste uit andere oude prentenboeken (periode 1850-1910), bijeenge zameld door LEONARD DE VRIES ziet er verrukkelijk uit. De Bezige Bij brengt liet tot 6 januari voor f 12,50; daarna kost het f 24,50. Uiter aard edi stunt, maar je kunt er wel bij zeggen: wees erbij! Weliswaar zijn de hartver scheurende en zwaar moralise rende kinderversjes en sprookjes zeker tekstueel voor kinderen van dit mo ment niet zo bijster interes sant, maar ouderen zullen on getwijfeld van dit boek smul len. Het bevat op 190 pagina's een s at aan oude prenten in hun „originele" vale kleurtjes, waarbij de tekst ook in het oorspronkelijke lettertype en spelling staat afgedrukt. De verhalen geven een geweldig beeld van „gewoonten en ze den" van onze voorouders. Eerlijk gezegd een mentaliteit om niet naar terug te verlan gen. Piet de Smeerpoets, De Partij van Fidel en Fidelia; De allerdroevigste Geschiede nis met de zwavelstokjes; De geschiedenis van den Snoeper; den Plaaggeest; De jeugd on zer koningin; Een reisje met de Tuf Tuf door Bertha; enke le oude liedjes etc. etc.; dat 'zijn enkele titels, die te vin den zijn Een boek om in te bladex-en, (e lezen en veel in te kijken. Erg fijn. De democratisering van de schilder Vincent van Gogli gaat vrder. Verscheen on langs bij De Haan een poster boek met veel afbeeldingen over Van Gogh voor de massa- prijs van f 17,50, nu is voor dezelfde prijs verkrijgbaar WOLF STADLER: VINCENT DE BESCHEÜRKALEND begint voor liefhebbers even vertrouwd beeld te den als het duo Van Koo De Bie, uitvinders van nele gedachten en form Het lag min of meer voor hand, dat hun nieuwste fo Ie: Het Simplistisch Ver de leidraad zou worden de nieuwe Bescheurkalei 1975 (uitg. De Harmonie). De enige kalender met dagen; met dag-blaadjes voor en achterzijde bedr met simplistische uitsp Daarbij moeten natuurlijk aantal mensen en dingen „ontgelden", zoals Derks, Hans van Wilgen Schmelzer, Van Meet Wiegel, Drees. het femti „de" Nederlander e.d. mei zo staat te leien mogen De Drie van Van meedoen aan het carnaval Breda; Bij 26 februari 1 „Alleen de mussen hebben in Artis naar hun zin". Wie dag in het komende ja: een sim listische spreuk beginnen en besluiten mei epiloog van het simpll duo, schaffe zich deze scheurkalender aan. Het jaarlijkse Singel boekje, heet dit jaar t LOUIS PAUL BOON - schrijver in beeld - Arbeiderspers-Querido, 4,90). Boon hoort bij teers, die zowel dooi derspers als Ouerido uitgegeven, zodat het dres Singel 262 op het dit jaar helemaal dek" Het zijn altijd infor»* geschriften over een ol anten De tek<4 is suium» dit Boonboekje. Na een biografie volgen er "j pagina's met document»»* to's die Boons leve" trouwboekje van zijn 'I tot de stanel door schreven boeken vaak sant illustreren: w" een nostalgies boek" wat wil je nog men tijd? Een kijkje schermen van deze ais levenskunstenaar £e re nennelikker is. Iw«"' bekijk hef maar liefhebher van B°°n' een aardig boekje.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 18