Miljoen
boeken
voor 't
Zuiden
Liefhebben houdt eenzaamheid in
HOREN, ZIEN EN
L
vrij
Uit'
Stef Hagemeier denkt eigentijds in glas
1
ijdschrift
BRABANTS BOEKHUIS
FUSEERT TOT DISTRI
eleid
oek
r
u a a iiuiBy/ W
Zaterdag 14 december
1?7<
fe' fe fe
OTTO HERBERT Fiedler
(1891-1962), schilderijen, gou
aches, aquarellen, tot 4 jan. in
het onlangs gerestaureerde
Tongerlohuys te Roosendaal.
AMATEUR-componisten-
festival (onderdeel PAN-con-
oours) op 11 april a.s. te Nijme
gen. Ieder genre. Inl. Erasmus-
laan 40. Nijmegen of (tussen
12.00-14.00 uur), tel. 080-512941.
ORIëNTATIE -cursussen
lichte muziek, bedoeld om
vraag naar lichtere genre op
muziekscholen op te vangen.
Op drie plaatsen in ons land
(o.a. Rotterdam). Inl. 023-
319348.
TIEN Beeldhouwers-50
beelden; expositie in De Zon
newijzer (POC) Eindhoven.
Werk van Pons Bemelmans,
Jan Asjes van Dijk, Rien Go-
nee, Gooitzen de Jong, Wout
Maters, Jan Spiering, Martin
Stolk, Pieter Starreveld, Gabr.
Sterk en Ek van Zanten: alles
te koop; prijzen van f 100 tot
f 16.000.
WOLFGANG Hutter (geb.
'28 Wenen) maakte tien kleu
renlitho's en zeven etsen,
geïnspireerd op de Zauberflö-
te. In 999 portefeuilles, co-
produktie van uitgeverijen in
elf landen. Prijs f 3500. Tot 18
dec., te zien in galerie Kamp,
Amstel 320, Amsterdam.
DE ZIEKTE van Parkison,
nieuw toneelstuk van Teister
met muziek van reuker-Cuy-
pers krijgt op 4 januari pre
mière door DAT in De Enge
lenbak, de Nes, Amsterdam.
Directeur Ferd. Verbiest heeft méér dan 20.000 titels in voorraad.
RAAIYI-104: „De laatste ja
ren wordt er veel over litera
tuurwetenschap geschreven.
Aangezien de wetenschappelij
ke studie van literatuur ook
een zaak is die de literaire
kritiek en de literatuur zeil
aangaan, lijkt het vanzelfspre
kend dat ook een niet-weten-
schappelijk tijdschrift als
Raam inhaakt op de huizige
tendens", aldus Ruud Kraaye-
veld, die als gastredacteur op
trad van dit thema-nummer
gewijd aan Hedendaagse as
pecten van literatuurweten
schap. Zelf opent hij met een
samenvattende inleiding: Ver
haal, lezer en literatuurweten
schappen (voorstudie van gro
tere inleiding voor verzamel
bundel literairtheoretische) ar
tikelen, die in '75 onder zijn
redactie bij Nygh verschijnt).
Martien De Jong schrijft
over Analisten en Sociologen.
Gerard Knuvelder sahenkt
aandacht aan de Poolse wijs
geer Roman Ingarden, die
stammend uit de school van
Husserl grote invloed heeft
gehad op de definitie van het
begrip „Diehtung". W. Blok
schrijft over Ergocentrische
romananalyse en literaire ge
schiedschrijving; Bert Brou
wers geeft een Antwoord op
de veranderende werkelijkheid;
J. Oversteegen stelt Vragen
rond de wetenschappelijke in
terpretatie van literatuur en
H. van Gorp zet boven zijn
artikel Picareske vertelstruc
turen? (Raaim; Nw. Gracht 24a
Utrecht)
HOLLANDS MAANDBLAD-
324: „Ik ben ervan overtuigd
dat slaap in ons hoofd zit,
maar hij woont nergens daoht
lk, of overa4 het is maar hoe
je het bekijkt", zo concludeert
P. van den Hoofdakker zijn
artikel Wie is Morpheus; o.a.
voorzien van verschillende en
cephalogram-men. J. Brugman
schenkt in De volle maan op
een wilgentak, aandacht aan
de Arabische literatuur. R.
Fuchs analyseert het werk van
de onlangs overleden schilder
Edgar Fernhout. Paul van 't
Veer vraagt zich in „Allemaal
wind en een Engelse notting"
af in hoeverre personen en
situaties in Multatuli's ge
schiedenis van Woutertje Pie-
terse met de werkelijkheid in
overeenstemming waren.
Verder proza van Poldina
Gaan en poëzie van kopland,
Bediijs, Van Esch en Soudijn
(H.M. Nobelstr. 27, Den
Haag)
S/iuiiiN SPEL-9Deze aaie-
vexing neeit ais meina. neem.
en nunuur. veranueimg v«ui
rechtspraak en auvocatuur
moei ue uoeietcinna van ue
reciuswiiiKets woroen, oeroost
nucue nagie o-a m iteont is
het reent van ae sterkste. Juk.
van uer Meuien verten euaeie
is vD-gevanen (oa. ue poging
om een noue ueugouu in me
dia te compromitteren) voor
apeienscenerntgen. oen isos
zet Doven zijn vernaai over
aiwijxenu geurag: werkelijk
reabt legt worteis bloot. De
belangrijkste mjorage is van
Wiegman en Seydei: Agressie
vanuit verschillende gezicnts-
punten. Het nummer opent
met een pnei van Jan zsd-
spoel, wiaarm hij zijn weige
ring om mee te wennen moti
veert en zegt, dat hij Proloog
e.a alle goeds wenst; niet zo
erg vindt dat het revolutionair
is maar het nogal vervelend
Vindt. (Samenspel, Zandpad
88, Maarssen).
Je bekijkt boeken in een
boekhandel. Er zitten pons
kaarten in deze boenen. Dat is
al verschillende jaren een on
bemerkt comael v-ei ue klant
met Brabants Boekhuis.
„lk neb uit n-g nooit tegen
het publiek kunnen vertellen,
want wij wenuen ons euet lot
het publiek", zegt de directeur
van dit öoeküuis in ruburg,
F. VERBIEST. Het Brabants
Boekhuis is een uisiriautieap-
paraat, dat elk jaar 20.000
ooenenliieis van iuó uilge-
veisfondsen in voorraad heeft,
aanvult uit ue 11.DUO titels, die
jaarlijks ln Nederland ver
schijnen en op aanvraag via
die ponskaart per jaar
méér dan één miljoen exem
plaren laat uitgaan naar de
boekenzaken in de zuidelijke
provincies. Of er ook boeken
gekocht worden! „In zeeland
heel wat méér dan ln West-
Brabant". is Verbiests erva
ring Om al die boeken aange
sleept te krijgen, ontstond in
'70 Brabant Boekhuis in zijn
huidige vorm. Na 1 januari
fuseert het Boekhuis met hef
i- Hoofddorp gevestigde Dis-
triboek en samen heten ze dan
Distri, opererend in het hele
land. In het centrum van het
land komt binnen afzienbare
tijd een centraal „moeder
huis terwijl xilbuig en
Hoofddorp afgeleide functies
krijgen; o.a. een cash en car-
ry-bedrijf, waar boekverko
pers zelf kunnen komen in
slaan. En dat alles om de groei
ende leeshonger de baas te
blijven.
Ferd. Verbiest vertelt met
een tikkeltje weemoed, maar
zakelijk hoe snel de ontwikke
ling gegaan is. Hij zette de
inmiddels 55 jaar oude uitge
verij van zijn vader, Neder
lands Boekhuis voort; begon
ln '64 daarnaast een distribu
tiedepot van schoolboeken op
te bouwen; in '67 uitgebreid
met algemene boeken: in '70
werden de schoolboeken weer
afgestoten. In '70 werd ook
het laatste boek (Joanne
Grant: Zwart Protest) uitgege
ven.
Momenteel zijn er nog der
tig boeken van het fonds in de
handel. Met het ontstaan van
het Brabants Boekhuis werd
er dus in de zestiger jaren
voor het eerst een tussenhan
del geschapen op de boeken
markt, waar tot dan toe uitge
vers en boekhandelaren elkaar
nog lekker ouderwets kenden
en rechtstreeks bedienden.
Dat tussenhandel een kosten
verhogende factor is noemt
Verbiest „een achterhaald cli
ché". De tussenhandel ver
hoogt de prijs van het boek
met ongeveer 7 tot 9%; de
winstmarge van de boekhan
del ligt op 30 tot 40%. Dan
moeten de uitgever de papier
fabriek, de drukker en de bin
der nog hun part hebben.
Kun je nagaan wat er over
blijft voor de auteur! Maar dit
tussen haakjes want directeur
Verbiest (met 20 man perso-
neel, die de meer dan één
miljoen boeken per jaar prak
tisch stuk voor stuk de deur
binnen halen en uit laten
gaan) somt zoveel voordelen
voor uitgever (verlost van
veel rompslomp) boekhandel
en klant op, dat je hem gaat
geloven. Het grootste deel van
de voordelen zit in die ge
heimzinnige ponskaart. De
boekhandel heeft dus niet te
vergeefs „om deze tussenhan
del vim dit onverwisselbaar
merkartikel geschreeuwd",
omdat de exploitatiekosten zo
opliepen. Die ponskaart als
paspoort voor een specifieke
transactie is tegelijk een goed
koop en snelwerkend voor-
raadbewakingssysteem in ie
dere boekenzaak.
De kaarten geven tevens
prijs en datum aan. zodat een
vakman kan zien of het de
moeite waard is een nieuw
exemplaar te bestellen.
Binnen 48 uur na 1 januari
binnen 24 uur komt Boek
huis-Distri kaarten halen en
nieuwe boeken brengen. Boek
huis bestreek Brabant, Zee
land, stuk Gelderland, Zuid-
Holland en een deel van Bel
gië; Distriboek de zaken met
méér dan één ton omzet. Na 1
januari is Distri er voor ieder
een en allen; in de toekomst
ook met grammofoonplaten en
videomateriaal.
Tenslotte noemt Verbiest
nog een voordeel van het
ponskaartsysteem, dat ook de
klant voordelen oplevert. De
boekverkoper hoeft niet meer
voor het hele seizoen in te
slaan, zoals voorheen waarbij
kortingssystemen bestonden,
die afhankelijk waren van de
grootte van de orders.
Daardoor kan de boekenzaak
een ruimer assortiment aan
zijn klant aanbieden. „Ja, de
boekenzaken boven de grote
rivieren hebben in hun totali
teit een ander karakter dan in
het zuiden, waar geen enkele
echte grote stad en geen enke
le universiteitsstad is; hier
treden minder specialisaties
op".
Er zijn ook contacten met
Vlaanderen. Met 22 fondsen
mag Boekhuis de grens over;
voor de rest bestaan er allerlei
kartelafspraken van alleenver
tegenwoordigingen in België.
„Er wordt internationaal ge
werkt aan het doorbreken van
dit kartel, want op deze ma
nier raakt ook het Vlaamse
boek nooit geïntegreerd
op de Nederlandse markt".
Op dit moment kan Boekhuis
70-80% van de behoefte aan
algemene boeken op de markt
dekken. Een markt die met de
dag groeit. De verkoop van
boeken in deze december
maand, schijnt die van vorig
jaar b.v. al ver te overtref
fen.
HENK EGBERS
te j
Stet Hagemeier verwerkt in zijn atelier glas tot nieuwe
vormen.
„Jammer, dat het ambacht
van glazenier steeds meer ver
dwijnt", zegt STEF HAGE
MEIER. „Er is te weinig goed
gezocht «naar nieuwe vormen
en dan is er geen werk meer".
Er zijn vanuit het glas-in-
loodraam wel nieuwe technie
ken ontwikkeld, zoals glas in
beton (kunsthars) of de laat
ste jaren de applicatie, maar
ook deze zetten niet door. Stef
Hagemeier wijt dit aan de on
voldoende technische beheer
sing van de materialen en het
feit, dat de meeste glazeniers
zelf alleen maar tekenaars en
geen uitvoerders van ramen
meer zijn. Hij heeft alles in
eigen hand en zoekt met grote
nauwgezetheid naar nieuwe
mogelijkheden met glas. Zijn
eerste tentoonstelling onlangs
bij de Brabantse Kunst Stich
ting in Tilburg viel met name
op door sculpturale objecten in
blank glas; grote flonkerende
panelen. Tot 5 januari is zijn
werk momenteel te zien in
Art Gallery White House,
Burg. Kerstenslaan 16, Bre
da.
„Dat was er in mijn jeugd
niet bij", zegt Stef (27).
„Kunst, dat moest je maar in
je eiigen tijd doen. En zo
kwam het, dat ik in '64 over
dag werkte in een glasbedrijf
atelier Brabant en 's
avonds naar St.-Joosit ging.
Toch heeft deze combinatie
zijn voordelen gehad. Op St.-
Joost leerde ik bij Frans Slij
pen het tekenen, het grafisch
invullen van vlakken. Overdag
was ik bezig met het uitvoe
ren van glas-in-loodramen van
kunstenaars als Troost, Luc
van Hoek, Hugo Brouwers e.a.,
zodat ik vaktechnisch ge
schoold werd. Technisch heb
ik geen problemen meer. De
leek ziet dat niet, maar am
bachtslieden vragen me vaak:
hoe heb je dat in hemelsnaam
voor elkaar gekregen?"
„Tot '69 ben ik op St.-Joost
geweest. Daarna heb ik enkele
jaren druk dingetjes gebouwd,
waarin het lood zijn ei-gen
functie kreeg. Door allerlei
ateliers in het begin van deze
eeuw was het glas-in-lood ge
degradeerd tot glasschilderin
gen. Alleen lood en glas; daar
mee wilde i-k het doen. Boven
dien, wil dit ambacht niet ka
pot gaan. dan zul je meer
aansluiting bij de architectuur
moeten vinden. Nee, de kleu
ren stem ik niet bijzonder af
op het Nederlandse klimaat;
ilk moet het doen in het licht
van deze beide flatikamertjes.
Ik houd het rustig van kleur.
Het is zeer arbeidsintensief
precisiewerk. Als ik in een
vlaik van 200-300 stukjes er
gens één millimeter verschil
heb. kom ik helemaal ver
keerd uit. Aan de prijs (onge
veer f 1000 per vierkante me
ter) kan het niet liggen, dat er
bijna geen gias-in-lood-ramen
gemaakt worden; ook de ker
ken als belangrijke opdracht
gever zijn weggevallen. Ja,
het glas in beton is er een
tijdje in geweest. Maar onvol
doende op de hoogte met de
technische consequenties (uit-
zettingscoëffieiëntverschil-
len) bleek het in veel gevallen
niet duurzaam. De applicatie
techniek, waarbij lagen glas
op elkaar geplakt of gesmolten
worden, lijdt evenzeer aan
technisch onvermogen bij ve
len, die maar wat koken, bak
ken en braden met het glas
om effecten zonder inhoud op
te roepen: niet méér. Méér?
Dat is de kleurencompositie,
het lijnenspel, ritme en maat...
De uitzettingscoëffieiënt van
de onderscheiden kleuren glas
is verschillend; de boel gaat
schuiven etc. Daarom is Stef
In de donkere dagen voor
Kerstmis Kent de grootste
nucutering nog wei zijn ogen
blikken van stilte en eenzaam
heid; ae ogenDiutKen waarin
je tegenover jezeü staat, met
gevoeierts van ontroering, te
leurstelling, pijn en warmte.
Aan de gevoelens, die je on
dergaat als je alleen bent
wijdt CLARK MO C SI'AhAS
zijn boek „LIEFDE EN EEN
ZAAMHEID" (uitg. Lemnis-
caat). Deze gevoelens zijn be
slist noodzakelijk om innerlijk
te kunnen groeien. Liefheb
ben houdt noodzakelijk een
zaamheid in, wie bang is voor
de eenzaamheid is bang voor
liefhebben, zegt hij.
Dit boek is een verfrissing
te midden van alle pleidooien
voor groepstrainingen, actie
groepen, creativiteitsgroepen,
ontmoetingsgroepen en weet
ik veel wat nog meer voor
groepen. Moustakas vertelt,
dat dit boek is ontstaan uit
lange gesprekken met ziahzelf
in momenten van stilte, waar
hij weer met zichzelf in con
tact kwam en daardoor weer
verder kon.
Voor sommigen zijn een
aantal groepservaringen beslist
zeer zinvol, maar ik vind in
derdaad dat dit niet mag ont
aarden in jezelf uitsluitend
uog maar als groepslid te zien,
in je eigen leven moeten de
ervaringen immers een plaats
krijgen en sta je voor de op
gave er zin aan te verlenen.
Iedere tijd blijkt zijn eigen
mensen te hebben, die naar
het enige pad der genezing ver
wijzen: de weg naar zelf
kennis, in deze tijd schij
nen de psychiaters dit pad te
moeten aangeven. De priesters
hebben voor velen hun zeg
gingskracht verloren. Gods
dienst en wetenschap schijnen
elkaar af te wisselen. En toch
komen zij op een zeker niveau
tot dezelfde ervaringen. De
wetenschap ontdekt opnieuw
de grenzen van het weten en
herontdekt de waarde van
transcedente ervaringen, medi
tatie en liefde. Een psychiater
directeur van een psychiatri
sche kliniek, zei onlangs: „Je
beste therapeut heb je altijd
bij je: hij zit in jezelf'.
Moustakas zegt: „Er is geen
andere weg dan de weg naar
je eigen zelf, geen andere zin
dan de innerlijke werkelijk
heid, tot leven komend in die
stille wanhopige uren, wan
neer je de waarheid in het
gelaat ziet, wanneer de ver
vreemding, de schande en de
hypocrisie je plotseling van je
stuk brengen en doen duize
len. Er is geen andere kracht
dan die welke haar oorsprong
vindt in de boezem van het
zelf en in het mysterie van
het universum, wanneer men
de felle pijn heeft gevoeld van
woorden en gevoelens, die als
wapens worden gebruikt of
van liefde die niet in staat is
een brug van begrip tussen de
mensen te slaan. Er is geen
ander leven dan dat van het
afzonderlijke, op zichzelf te
ruggeworpen zelf, en wel in
die zin dat de terugkeer naar
het zelf, in eenzame uren van
bezinning ook de bereidheid
om terug te keren naar de
ander met zich meebrengt".
Vakbonden, abortusklinie
ken, gelijke rechten voor de
vrouw; dit alles zijn belangrij
ke gebeurtenissen voor de be
volking van een land. Maar in
ie eigen leven moeten die ge
beurtenissen een plaats krij
gen. Daar zit je als mens met
gelijke betaling, vakantie, ge
noeg geld voor de noodzakelij
ke levenskosten; en dan? Hoef
je dan niets meer te doen?
Hoe geef je dan b.v. zelf ge
stalte aan het liefhebben?
Hagemeier begonnen met glas
applicaties („glas-in-lood-pe-
riode heb ik voorlopig afgeslo
ten") in blank glas. Met snij
den, etsen, zandstralen, haltken
smelten, blazen en buigen
brengt hij genuanceerde blan
ke vlakken van 6-10-20 mm.
dik glas, soms tot bijna 20
lagen, over elkaar heen (lij
men). In kleine zwart-wit
pentekeningen schetst hij
eerst heel afgewogen een ont
werp.
„Ik ga uit van de lijn en
niet van de klodder zoals ve
len". Welke verbluffend speel
se en tegelijk monumentale
resultaten hij daarmee al be
reikt heeft, is op de expositie
te zien. Flonkerende brokken
glas, die elkaar aanvullen, op
heffen en een vaak indruk
wekkend totaalbeeld vormen.
Hij onderkent, dat hij op de
grens van kitsch kan lopen
daarbij en onderzoekt hoe ver
hij gaan kan.
„Glas is een briljant artikel,
maar het gevaar is er om het
méér te laten schitteren dan
nodig is. Ik hoop ook, dat de
mensen door deze vormen in
een nieuwe relatie tot het ma
teriaal, dat hen niet onbekend
is via huishoudelijk gebruik,
komen te staan; het leren rui
ken".
Hij denkt ook aan kleinere
voorwerpen in deze techniek,
aangepast aan b.v. een flat; in
zijn Tilburgse flat weet hij
maar al te goed wat er wel en
niet mogelijk is. 's Avonds na
achten durft hij er nog nauwe
lijks in het glas te hakken.
Plok!
Hoe edel glas kan zijn, we
ten we b.v. via oude kathe
draal-ramen: hoe edel het kan
zijn in eigentijdse vormen laat
Stef Hagemeier zien op zijn
expositie in Art Galery White
House.
H. E.
De grainiiioiooiipiateninuus-
trie en -handel beoenken
voortdurend meuwe trucs om
hun omzetsnelheid te vergro
ten. ln de Klassieke aiueoug
verdwenen eerst de 25-oenti-
ineter- en daarna de la-toe
renplaten. Maar ae laatste tijd
is ae verkoop van dertig-cen
timeters ook al iets meer ge
noeg' zodat ue uuooel-rp steeus
meer veld wint: twee iangspe-
lers per hoes. Het betreft vaak
heruitgaven van platen die bij
hun verschijning slechts matig
succes boekten.
In de t'rivilege-serie van
DGG is aldus een „Starproi'i-
le" van de Duitse pianist
CHRISTOPH ESCHENBACH
verschenen. De ene plaat be
vat de in 1971 voor de eerste
keer uitgegeven iiammerkla-
viersonate van VAN BEET
HOVEN, de andere een kant
MOZART (Sonate in Bes
K.33S en de variaties „Ah
vous lirai-je Maman") en een
zijdje SCHUMANN (Kinderto
neeltjes en Abegg-variaties),
oorspronkelijk opgenomen in
1965-'66, toen de kunstenaar
omstreeks vijfentwintig jaar
was. (DGG-Privilege
2726044)-
Het is de vraag of de pla
tenmaatschappij Eschenbach
een dienst heeft bewezen door
de heruitgave van deze opna
men. Hij is namelijk een pia
nist uit de degelijke Duitse
school, zeker een eerlijk en
zuiver artiest, maar zeker niet
iemand van allure die boven
de noten uitrijst. Het is zelfs
de vraag of dat er voor de
toe'.omst in zit omdat er niet
veel verschil' valt te constate
ren tussen de eerste platen en
de Hammerklaviersonate.
Heel anders is dat met een
cosmopoliet als ALFRED
BRENDEL, waarvan Philips
BRAIIMS' EERSTE PIANO
CONCERT in d. op. 15 uit
bracht. Geweldig, welk een
techniek, stijlbeheersing en
persoonlijkheid! Brendel
nog geen tien jaar ouder dan
Eschenbach zwicht niet
voor de verleiding de zware
storm-en-drang-accenten van
dit jeugdwerk te overdrijven.
Integendeel, men kan zijn ver
tolking eerder ingetogen noe
men, maar de muziek klinkt
er des te aangrijpender door.
Brendel laat zich hier in de
volle ontplooiing van zijn
groot talent horen. Deze versie
van Brahms kan daarom een
juweel worden genoemd om
dat de begeleiding in handen
is van het Amsterdamse Con
certgebouworkest, dat zijn
eerste-rangs-niveau hier volle
dig bewijst. Dirigent is voor
deze gelegenheid de inmiddels
overleden Hans Schmidt-Isser-
stedt. Philips heeft ons ook
een opname van het veel late
re tweede pianoconcert van
Brahms in uitzicht gesteld in
dezelfde combinatie, uiteraard
met uitzondering van de diri
gent- Wanneer die even goed
slaagt, zal er voor jaren geen
betere keus voor dit tweetal
Brahmsconcerten kunnen wor
den gemaakt. (Philips
6500623).
JOOP BARTMAN
VAN GOGH (serie De r
Meesters. uitg. Aim.?1'
Boek). Het formaat k™1*
kleiner, de druk nn
Want sociale voorzieningen
zijn een goed, maar kunnen
ook leiden tot het afschuiven
van je persoonlijke inzet tot
liefhebben. Dit boek kan mis
schien inspirerend werken;
mij heeft het in ieder geval
wel iets gedaan.
Moustakas vertelt verder in
dit boek over eenzaamheid en
afzondering, eerlijkheid contra
waarheid, oprechtheid en me
delijden, en plaatst een aantal
kanttekeningen bij encounter-
ervaringen.
Het boek is levendig ge
schreven, de vertaling van
Frank de Graaff is goed, en,
ondanks de emotionele schrijf
stijl, is Moustakas er in ge
slaagd zijn gedachtengangen
helder weer te geven.
MARIANNE EGBERS
np k
drukpapier wat helderen?'
lijkt méér op het trading
kunstboek. De inleidende,
van Stadler is wat helden?
en verteliender geschrei-,.
schetst op boeiende wijze w
levensbeeld van Van cïï
(daarin missen we wel dt v„
melding, dat hij ook in
burg studeerde; jongste
dekking van prof. v.d. fc,
beemdt). Bovendien bevat dk
boek ook een aantal doeua
taire foto's; o.a. de past,,,,
Zundert en de NH kerk
Etten-I.eur, die in Van G-
leven een rol speelden, stad
verliest zich niet in kui
nige bewehouwingen,
maakt wel goed duideï
waarin b.v. de kleum
van Vincent bestond to j,
plaats die hij in de kunsthw
rie inneemt. De 65 - doo, J,
Weertse drukkerij Sm
goed verzorgde kl-
drukken bepalen zich r
tot zijn schilderwerk; tr
slechts één tekening aiged
Een mooi Van Gogh.
boek voor een schappen
prijs. De Nederlandse uitga
werd vanuit de Franse
Duitse uitgave bewerkt
Ko Hendricks.
eindredactie
henk eghers
Het Boek van de Maand in
december zit ook weer boor
devol nostalgie. HET PREN
TENBOEK VAN TANTE PAU
en het mooiste en leukste uit
andere oude prentenboeken
(periode 1850-1910), bijeenge
zameld door LEONARD DE
VRIES ziet er verrukkelijk
uit. De Bezige Bij brengt liet
tot 6 januari voor f 12,50;
daarna kost het f 24,50. Uiter
aard edi stunt, maar je kunt
er wel bij zeggen: wees erbij!
Weliswaar zijn de hartver
scheurende en zwaar moralise
rende kinderversjes en
sprookjes zeker tekstueel
voor kinderen van dit mo
ment niet zo bijster interes
sant, maar ouderen zullen on
getwijfeld van dit boek smul
len. Het bevat op 190 pagina's
een s at aan oude prenten in
hun „originele" vale kleurtjes,
waarbij de tekst ook in het
oorspronkelijke lettertype en
spelling staat afgedrukt. De
verhalen geven een geweldig
beeld van „gewoonten en ze
den" van onze voorouders.
Eerlijk gezegd een mentaliteit
om niet naar terug te verlan
gen. Piet de Smeerpoets, De
Partij van Fidel en Fidelia;
De allerdroevigste Geschiede
nis met de zwavelstokjes; De
geschiedenis van den Snoeper;
den Plaaggeest; De jeugd on
zer koningin; Een reisje met
de Tuf Tuf door Bertha; enke
le oude liedjes etc. etc.; dat
'zijn enkele titels, die te vin
den zijn Een boek om in te
bladex-en, (e lezen en veel in
te kijken. Erg fijn.
De democratisering van de
schilder Vincent van Gogli
gaat vrder. Verscheen on
langs bij De Haan een poster
boek met veel afbeeldingen
over Van Gogh voor de massa-
prijs van f 17,50, nu is voor
dezelfde prijs verkrijgbaar
WOLF STADLER: VINCENT
DE BESCHEÜRKALEND
begint voor liefhebbers
even vertrouwd beeld te
den als het duo Van Koo
De Bie, uitvinders van
nele gedachten en form
Het lag min of meer voor
hand, dat hun nieuwste fo
Ie: Het Simplistisch Ver
de leidraad zou worden
de nieuwe Bescheurkalei
1975 (uitg. De Harmonie).
De enige kalender met
dagen; met dag-blaadjes
voor en achterzijde bedr
met simplistische uitsp
Daarbij moeten natuurlijk
aantal mensen en dingen
„ontgelden", zoals
Derks, Hans van Wilgen
Schmelzer, Van Meet
Wiegel, Drees. het femti
„de" Nederlander e.d.
mei zo staat te leien
mogen De Drie van Van
meedoen aan het carnaval
Breda; Bij 26 februari 1
„Alleen de mussen hebben
in Artis naar hun zin". Wie
dag in het komende ja:
een sim listische spreuk
beginnen en besluiten mei
epiloog van het simpll
duo, schaffe zich deze
scheurkalender aan.
Het jaarlijkse Singel
boekje, heet dit jaar t
LOUIS PAUL BOON -
schrijver in beeld -
Arbeiderspers-Querido,
4,90). Boon hoort bij
teers, die zowel dooi
derspers als Ouerido
uitgegeven, zodat het
dres Singel 262 op het
dit jaar helemaal dek"
Het zijn altijd infor»*
geschriften over een ol
anten De tek<4 is suium»
dit Boonboekje. Na een
biografie volgen er "j
pagina's met document»»*
to's die Boons leve"
trouwboekje van zijn 'I
tot de stanel door
schreven boeken vaak
sant illustreren: w"
een nostalgies boek"
wat wil je nog men
tijd? Een kijkje
schermen van deze
ais levenskunstenaar £e
re nennelikker is. Iw«"'
bekijk hef maar
liefhebher van B°°n'
een aardig boekje.