JZEN elefconinformatie volgend jaar niet meer gratis elefonistes van 08 hebben laag eelt op hun ziel Als de slager meedoet wordt de worst weer lekker 0-BUT Welke Borst? ember. ZATERDAG 30 NOVEMBER 1974 .ECTRA entrum het moet Reisbureau ran Fraassen Zn b.v. Koelkasten - Oneerbaar vrii uit ,50; Super-8 geluidsprojector aaf U door onze gediplomeerde uzen ■ische bromfiets waarop u cm. kunt rijden. neeft geen benzine nodig. en - Geen lawaai - Milieu- trouwbare elektromotor - >r 1255,- (met laadinrichting) /IONSTRATIE en demonstratie bij: i. zen - Tel. 2220(01150) wel een geschikte vakantiebestemming kerst- en nieuwjaarsperiode Maar ge let niet meer zijn, want u bent al aan late kant. •i of februari weg zou willen, dan woTdj makkelijker en de keus is natuurlijk ve groter t moet, dan moet het Daar zijn we tens- "s meest vertrouwde reisbureau voor. OLKSTRAAT 36 TERNEUZEN TELEFOON Hl 150 2251 DIENST De regering wil eind volgend jaar ook ge sprekskosten in rekening gaan brengen voor te lefoontjes naar het (nu nog gratis) inlichtingen nummer 008. De reden: veel mensen zijn te lui om een nummer in de gids op te zoeken en laten het zich liever telefonisch aanreiken door de da mes van Inlichtingen. Het gevolg: zeer lange wachttijden. Is dat wel zo Nou en of, zegt de directiesecretaris Bindels van het telefoondistrict Maastricht. Zeker de ïelft van de gevraagde nlichtingen had men in :ijn eigen gids kunnen vinden en die visie wordt gedeeld door het subhoofd van de tele foonzaal mevrouw Moes, waar al die telefoon tjes binnenkomen. De informatrices zelf schatten het aantal over Behulpzame meisjes met een charmante stem, die 24 uur per dag tot je beschikking zijn; maar verder absoluut on zichtbaar blijven: de telefonistes van 008, het veelgedraai- dc nummer van de PTT-inlichtingendienst. Ze spreken sterk tot de verbeelding, deze dames. U kent ongetwijteld dat onuitroeibare verhaal van die jongen, die zo onder de indruk was van de lieve stem van een van de dames, dat hij na herhaald aandringen een afspraakje niet haar wist te versieren. Ze hield zich aan haar woord, 's Avonds om 6 uur stond ze onder de klok. Een dame van zestig, met prachtig grjjs haar Ik moet daaraan denken als ik praat met mevrouw Lieke Moes-Sonneville, het sub hoofd van deze afdeling in het telefoondisti-i-t Maastricht. Ze is nog wel geen zestig, maar haar haai is zilverwit. Puur natuur en ongeverfd. Veertig jaar .nafgebroken PTT-dienst hebben daaraan meegeholpen. Zij is de „moeder" van het telefonisch informatieverkeer en dat betekent dat zij de zorg heeft over 78 informatrices. Slechts twee 'van hen hebben een volle dagtaak. De rest be staat uit part-timers, die niet langer werken dan 4 uur per i dag- ,.Is het waar vraag ik haar - dat het bijna allemaal lelijke I oudere dames zijn?" Ze moet er smakelijk om ia- „Je hoort inderdaad de ste geruchten zegt ze. „Ik feloof dat de meeste mensen denken dat er alleen maar 'PPe jonge dingen zitten. Maar ,n feite ia het zó dat alle Parttimers getrouwde vrouwen j !!.n. Het merendeel is tussen veertig en de vijftig en heeft opgroeiende kinderen. Tja, of ze ïelijk zijn, dat moet u zélf maar beoordelen". Ze troont me mee naar de telefoonzaal waar we zachtjes moeten spreken om hinderlij ke achtergr mdgeluiden te ver mijden. Her eerste wat me op valt is een dienblad vol be schuiten met muisjes. Dat klopt, fluistert mevrouw Moes. Een van de informatrices heeft een baby gekregen. Daar zitten ze dan. Met zijn twintigen aan een lange tafel, beladen met boeken en draai bare standaards met naslag- klappers Tien aan de ene, tien aan de andere kant. De volledige bezetting. Rabarber- rabarber, rabarber. Alle twintig murmelend in de spreekhoorn, die aan hun koptelefoon zit- Ontspannen achterover leu nend, driftig bladerend in de gidsen, gegevens noterend op een olok. Blonde, zwarte en gebrilde dames Jeans, truien, laarzen, minirokken. Sommi gen zwaar, anderen niet opge maakt. Zo te zien in leeftijd variërend van twintig tot veer tig en al-s dit team representa- De informatrices van 008 maken soms rte vreemdste dingen mee. Onderstaand telefoontje behoort tot de klassieke anekdotes van de Inlich tingendienst. Belt een meneer op met de vraag :„Kunt u mij het nummer geven van ene Borsten in Utrecht?" Zegt de juffrouw, na enig zoeken: „Ik heb hier twee Borsten, welke wilt u hebben?" Meneer: „Als het u niks uitmaakt, geef me dan maar de rechtse Juffrouw: „Ja maar, ik heb ze niet naast, maar onder elkaar tief is voor die hele inlichtin gendienst, dan kan ik u gerust stellen: de 008-dames zijn ver re van lelijk! Die conclusie vervult de heei J. Bindels directie-secretaris vain net telefoondistrict, met enige zorg. „Je hebt altijd een bepaalde groep mensen die de meisjes met persoonlijke vra gen lastig valt", zegt hij. „Dan komen ze met intimiteiten en zelfs oneerbare voorstellen. bodige aanvragen nog hoger: tot 80 procent toe. In het begin hadden zij de vaste instructie om bij elke informatie naar een nummer dat ook in de gids vermeld stond, de aanvrager daarop attent te maken, maar daarover ontsponnen zich vaak langdurige discussies en werden zo veel uitvluchten verzonnen, dat het efficiënter was de inlichtingen maar te geven dan pogingen te ondernemen om de abonnee „op te voeden". Een veelgehoorde klacht was (en is nog): „Ja maar, ik sta hier in een telefooncel en de blad zijde is uit het boek gescheurd". „Het is niet in alle gevallen te controleren", zegt de heer Bindels, „maar feit is inderdaad dat onze cellen schandalig worden behandeld. Je kunt er elke dag wel nieuwe gidsen in blij ven hangen". Vooral nu, als de bladerer vallen, dan begint 't weer. Dit is het seizoen van de telefoon- maniakken. Op dat gebied is heel wat loos, hoor. Er is trou wens de laatste jaren in Ne derland een uitvoerig telefo nisch sexverkeer ontstaan on der invloed van de adverten ties met telefoonnummer in al die sexblaadjes." Hoe reageren de informatriies er zélf op? Ien Swuetering, een van de getrouwde parttimers: „We hebben eelt op onze ziel Als je hier pas werkt, dan sta je soms raar te kijken, maar op den duui schrik je nergens meer van. Iedere keer als ie mand weer eens een afspraak je met me wil maken, denk ik: maar goed dat die telefoon niet visueel is. clan kun je tenminste niet zien wat voor 'n ouwe kop ik op heb!" Diana Langman, al vijl jaai in dit werk: „Als ze te genwoordig vragen: wil je mee uit, dan zeg ik altijd: dat is goed, dan breng ik mijn man ook mee!' José Beerts, full-timer en ai 18 jaar bij 008: „Vaak wordt er vanuit cafés gebeld en dan zeggen ze: we zitten daar en daar, komt u ook gezellig een pilsje drinken? Als je dan zegt dat je dienst hebt, dan zeggen ze: j, we willen u het pilsje ook wel komen brengen! Er heeft me ook wel es ie mand een mop vertelt over de telefoon. Die afspraakjes ma ken de meesten via een com plimentje over je stem. God juffrouw, u hebt toch zo'n leu ke stem zeggen ze dan. In hoog tempo worden de inlichtingen er uit gedraaid. Twintig De 008-dames hebben eelt op hun ziel Maar je, we hebben hier alle maal een leuke stem". Het komt de laatste tijd steeds vaker voor dait kinderen de telefoon gebruiken als speel goed. Vooral in de herfstva kanties of op regenachtige da gen heeft men er veel last van. Sommige kinderen bellen vanuit een cel want 008 is (nóg) gratis en anderen van uit de huiskamer Dat is vaak irriterend, Vooral als ze een nummer laten opzoeken en dan antwoorden: „haha, dat wisten we allang en dan de hoorn op de haak gooien. „Soms horen we de stemmen van ouderen o-p de achter grond en dan vraag ik vaak geef me je moeder eens. Eén keer kreeg ik van zo'n vrouw het snibbige antwoord: Wat maakt u zich druk? Is dat nou zo erg?" zegt Ien. Door menigeen :e ot--- zaam voelt, wordt „Inlichtin gen" beschouwd als een praat paal Voora' in de nachtelijke uren wordt 008 vaak gezien als biechtstoel, maar aangezien dan maar één dame op post is, blijft er weinig tijd om op de ontboezemingen m te gaan. Men verwijst dan naar de SOS-dienst Ien „Je hoort vaak heel zielige verhalen, maar wat mij het ineest heeft getroffen was het telefoontje van een alleenstaande vrouw. Juffrouw, zegt ze het is écht geen flauwe kul. maar ik ben net opgestaan en ik weet niet weike dag het is. Is het nou vrijdag of zaterdag?" Verreweg de meeste telefoni sche aanvragen zï^n koel en zakelijk. Ze komen overdag voornamelijk tijdens de kian- t>oruren en zetten de telefoon zaal constant onder druk. Hei wachtveld" (de pauze waarir u hoort: er zijn nog zovee vachtenden vóór u) is voor de i formatrices zichtbaar op een ichtpaneel, waarop aan- en uitflitsende hokjes het aantal binnen komende telefoontje' registreren. Per telefoniste worden er gemiddeld twintig per half uui afgewerkt. Vroeger waren de nachtelijke uren de rustigste uren, maai dat is afgelopen sinds de praatgrage disc-jockeys van Hilversum 111 de niet-slapert uitnodigen de studio te bellen om platen aan te vragen ol met gezamenlijk gezeur de tijd te doden. „De studionum mers zijn dan voortdurend be zet en de mensen denken dat ze een verkeerd nummer heb ben gedraaid. Dus bellen ze 008 om te zien of ze zich niet vergist hebben Het gevolg is dat je dan s nachts om 2 of 3 lur nog de mededeling krijgt dat er zeven wachtenden vóór i zijn, zegt mevrouw Moes. In de weekends gaat de in- ichtingenstroom voornamelijk caféwaarts- Men heeft zelfs 3en aparte „kroegenlijst" aan gelegd var veelgevraagde, maar in de gids moeilijk vind- we cafés waaronder een hele waslijst van stamineekes in de Belgische grensstreek- Sommige opbellers stellen hun vragen gemoedelijk in het dia lect en aL de informatrice dat óók spreekt, krijgen ze in het Limburgs antwoord. „Nee", <segt mevrouw Moes, „dat is :>ij het aannemen van sollici tanten neen vereiste, maar we vinden '1 wel fijn als ze 't kunnen De meeste meisjes verstaan het wei. ook al spre ken ze het zelf niet. We letten voornamelijk op een duidelijk uitspraak en een beschaafde stem- ^erder moeten ze ten minste Mavo hebben met de talen Prans. Duits en Engels, want die worden vaak ge bruikt. In een persoonlijk ge sprek testen we dan hun topo grafische kennis en hun alge mene beschaving." Hoezo? „Nou ja...eh...ze moeten niet om de vijf minuten g.v.d. zeg gen. bijvoorbeeld." TAN HENDRIKS (Van een onzer verslaggevers) Een wijnrood schild met daarop twee, in goud uit- I fev»erde, worsten, dat wordt het embleem van de. ''ezei' (lagen opgerichte, stichting tot kwaliteitsver ''«tering van boterhamheleg, die in de wandelin I-Bel worstmakersgilde" zal gaan heten. I feestelijke vader is Anton "Ppoolse, een 39-jarige I rjjetsioorter, die zijn hart Jet ambachtelijke slagers- heeft verpand maar niete- h zelf niet achter de toon S staat. Dit hoewel hij alle I J| ma's in huis heeft. Vlees- I eS en dan vooral worst is "'et meer, zo vindt hij en «gen ervaring puttend krol. 'aar geleden ver- een Gelders rook- ."«ie voor 1 1,29. dat doet hoe n°rst'e var)daag de dag dat j kun je wei nagaan 2;, .Maar niet allemaal vlees in stpn®'n er worsten en wor de wareni lïSv 'V Jjpfktu "htiaal heeft ■eurig vastgesteld wat er wel en niet mag, voorzover het de gezondht van de mensen kan schade maar of de smaak daarl overeind blijft is de vraa Niet althans voor Anton Co] poolse. „Als je een plakje bc terhamworst tegen het lici houdt", zo beweert hij, „zie allemaal transparante puntje Dat is het zwoerd dat er i verwerkt is. Je gaat er nii dood van, maar het is nit bepaald de beste kwalitei grondstof voor worst." Zo is wettelijk vastgesteld, da' in gekooke worst niet meei dan 16 procent water mag zit ten en vier procent meel. Hoe de verhouding vet t.o.v. vlees ligt wordt echter aan de worstmaker overgelaten. Wel nu, de techniek heeft niet stil gestaan, ook niet in het sla- .ersvak. Chemicaliën die vet .binden" zorgen ervoor, dat ■en worst niet uit elkaar smelt bij het koken en allerlei fosfaten zorgen ervoor, dat varkensvlees niet krimpt als er gekookte ham van gemaakt moet worden. „Toen ik op de vakschool zat bleef er van een kilo varkens vlees anderhalf pond ham over, nu zijn ze in staat een ham af te leveren die nog meer weegt dan het vlees waarmee ze zijn begonnen". Coppoolse wijt het kwaliteits verlies voor een groot deel aan de consumenten zelf- Een scherpe concurrentie op het gebied van de prijzen heeft onmiddellijk effect, een kwali- teitsconcurrentie vergt een langere adem. Toch zou in de gedachtengang van Anton Cop- toolse de kleine slager net lis de warme bakker het -an de supermarkten kunnen vinnen als hi.i zich maar ■ichtte-op kwaliteit. „Kwaii- eit hoeft trouwens niet eens luurder te zijn", zo vindt hij. ,de grote worstfabrikanten lebben immers wel allerlei goedkopere grondstoffen in ;ebruik genomen, maar hun lersoneels- en machinekosten. im nog maar niet te spreken /an de afschrijving van ge- louwen, vlakken het voordeel ,p den duur toch weer uit". Niet elke kleine slager zal in staat zijn om wekelijks een heel assortiment worsten te gaan maken, zo wil ook Cop poolse wei toegeven. „Midden standers maken doorgaans toch al meer dan een 40-urige werkweek en dan is het zelf maken van worst een extra belasting". Hij hoopt echter op ambachtelijke hobbylust van de slagers onderling, die via het worstmakersgilde tot werkafspraken zouden kunnen komen: „Als ik voor jou de ech-te leverworst maak. dan maak jij voor mij de ech te rookworst", in die geest ziet Coppoolse zo'n samenwer dngsverband voor zich. Dat er voor zijn ideeën een markt is bleek op de oprich tingsvergadering, waar vele tientallen slagers op af waren gekomen. „In liet algemeen zijn middenstanders conserva tieve mensen, die bovendien weinig tijd hebben voor uit stapjes, dus ik was met die opkomst erg tevreden", aldus Coppoolse. Gastspreker op de vergadering was prof. dr. Ba rend Krol, hoofd vleestechno logie van het centraal instituut voor voedingsonderzoek (Cl- VO) in Zeist. De hoogleraar zette uiteen wat de hoge eisen, die het worstmakersgilde gaat hanteren, precies inhouden. De aangesloten slagers krijgen een wapenschild op hun pui en verder allerlei informatie- en promotiemateriaal ter be schikking. Het vignet van hel gilde wordt van een jaartal voorzien, zodat de klanten ten allen tijde weten oi hun slager nog aan de eisen van het gilde blijft voldoen Coppoolse noopt uiteraard, da van de 8000 Nederlandse sla gers zich er een flink aantal bij hem zullen melden. Neder land ligt op het gebied van vleesbeleg bedroevend achter, zo vindt hij. En hij trekt dan een vergelijking met België en Duitsland, waar de winkels meestal goed gevuld zijn met tientallen soorten worst. Iets wat iedere toerist, die behalve naar het landschap ook naar de winkels m' het buitenland oleegt te kijken zal bevesti gen. Weliswaar is het „gewone vlees" bij ons beter gepresen teerd. aldus Coppoolse. maar niettemin wil hij de Neder landse slager ook in de worst sector opstoten in de vaart der volkeren Hij richt zich daar bij dan vooral op de kleine detaillist, want, zo blijkt het, hij verloochent zijn afkomst niet- Zelf is hij zoon en klein zoon van een kleine slager. Afkomstig uit het Zeeuwse Serooskerke, troK hij echter al jong de wijde, wereld in. Hij haalde zijn slagersdiploma's en monsterde aan op passagier schepen als de Willem Ruys en de Sibajak, waar hij enkele jaren in de kombuis door- bralht. Toen zijn vader stierf, voelde hij zich echter geroepen de ouderlijke zaak voort te zet ten. Hij hield het niet lang vol. Via studie in reclame- en verkooptechniek bereidde hij zich voor op zijn heilige meer ambulante taak als slagerij-adviseur „Want", al dus tenslotte Ar.ton Coppoolse, ik ben we] gek op het am bachtelijke slagersvak, maar van de wijde wereld overstap pen naar een dorp van nog geen f500 inwoners, dat kon ik niet meer opbrengen".

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 17