JZEN
elefconinformatie volgend jaar niet meer gratis
elefonistes van
08 hebben laag
eelt op hun ziel
Als de slager meedoet wordt de worst weer lekker
0-BUT
Welke
Borst?
ember.
ZATERDAG 30 NOVEMBER 1974
.ECTRA
entrum
het moet
Reisbureau
ran Fraassen Zn b.v.
Koelkasten -
Oneerbaar
vrii
uit
,50; Super-8 geluidsprojector
aaf U door onze gediplomeerde
uzen
■ische bromfiets waarop u
cm. kunt rijden.
neeft geen benzine nodig.
en - Geen lawaai - Milieu-
trouwbare elektromotor -
>r 1255,-
(met laadinrichting)
/IONSTRATIE
en demonstratie bij:
i.
zen - Tel. 2220(01150)
wel een geschikte vakantiebestemming
kerst- en nieuwjaarsperiode Maar ge
let niet meer zijn, want u bent al aan
late kant.
•i of februari weg zou willen, dan woTdj
makkelijker en de keus is natuurlijk ve
groter
t moet, dan moet het Daar zijn we tens-
"s meest vertrouwde reisbureau voor.
OLKSTRAAT 36 TERNEUZEN
TELEFOON Hl 150 2251
DIENST
De regering wil eind volgend jaar ook ge
sprekskosten in rekening gaan brengen voor te
lefoontjes naar het (nu nog gratis) inlichtingen
nummer 008. De reden: veel mensen zijn te lui
om een nummer in de gids op te zoeken en laten
het zich liever telefonisch aanreiken door de da
mes van Inlichtingen. Het gevolg: zeer lange
wachttijden.
Is dat wel zo
Nou en of, zegt de directiesecretaris Bindels
van het telefoondistrict Maastricht. Zeker de
ïelft van de gevraagde nlichtingen had men in
:ijn eigen gids kunnen vinden en die visie
wordt gedeeld door het subhoofd van de tele
foonzaal mevrouw Moes, waar al die telefoon
tjes binnenkomen.
De informatrices zelf schatten het aantal over
Behulpzame meisjes met een charmante stem, die 24 uur
per dag tot je beschikking zijn; maar verder absoluut on
zichtbaar blijven: de telefonistes van 008, het veelgedraai-
dc nummer van de PTT-inlichtingendienst. Ze spreken
sterk tot de verbeelding, deze dames. U kent ongetwijteld
dat onuitroeibare verhaal van die jongen, die zo onder de
indruk was van de lieve stem van een van de dames, dat
hij na herhaald aandringen een afspraakje niet haar wist
te versieren. Ze hield zich aan haar woord, 's Avonds om
6 uur stond ze onder de klok. Een dame van zestig, met
prachtig grjjs haar
Ik moet daaraan denken als ik
praat met mevrouw Lieke
Moes-Sonneville, het sub
hoofd van deze afdeling in het
telefoondisti-i-t Maastricht. Ze
is nog wel geen zestig, maar
haar haai is zilverwit. Puur
natuur en ongeverfd. Veertig
jaar .nafgebroken PTT-dienst
hebben daaraan meegeholpen.
Zij is de „moeder" van het
telefonisch informatieverkeer
en dat betekent dat zij de zorg
heeft over 78 informatrices.
Slechts twee 'van hen hebben
een volle dagtaak. De rest be
staat uit part-timers, die niet
langer werken dan 4 uur per
i dag-
,.Is het waar vraag ik haar
- dat het bijna allemaal lelijke
I oudere dames zijn?"
Ze moet er smakelijk om ia-
„Je hoort inderdaad de
ste geruchten zegt ze. „Ik
feloof dat de meeste mensen
denken dat er alleen maar
'PPe jonge dingen zitten.
Maar ,n feite ia het zó dat alle
Parttimers getrouwde vrouwen
j !!.n. Het merendeel is tussen
veertig en de vijftig en
heeft opgroeiende kinderen.
Tja, of ze ïelijk zijn, dat moet
u zélf maar beoordelen".
Ze troont me mee naar de
telefoonzaal waar we zachtjes
moeten spreken om hinderlij
ke achtergr mdgeluiden te ver
mijden. Her eerste wat me op
valt is een dienblad vol be
schuiten met muisjes. Dat
klopt, fluistert mevrouw Moes.
Een van de informatrices heeft
een baby gekregen.
Daar zitten ze dan. Met zijn
twintigen aan een lange tafel,
beladen met boeken en draai
bare standaards met naslag-
klappers Tien aan de ene,
tien aan de andere kant. De
volledige bezetting. Rabarber-
rabarber, rabarber. Alle twintig
murmelend in de spreekhoorn,
die aan hun koptelefoon zit-
Ontspannen achterover leu
nend, driftig bladerend in de
gidsen, gegevens noterend op
een olok. Blonde, zwarte en
gebrilde dames Jeans, truien,
laarzen, minirokken. Sommi
gen zwaar, anderen niet opge
maakt. Zo te zien in leeftijd
variërend van twintig tot veer
tig en al-s dit team representa-
De informatrices van
008 maken soms rte
vreemdste dingen mee.
Onderstaand telefoontje
behoort tot de klassieke
anekdotes van de Inlich
tingendienst.
Belt een meneer op met
de vraag :„Kunt u mij
het nummer geven van
ene Borsten in Utrecht?"
Zegt de juffrouw, na
enig zoeken: „Ik heb hier
twee Borsten, welke wilt
u hebben?"
Meneer: „Als het u
niks uitmaakt, geef me
dan maar de rechtse
Juffrouw: „Ja maar, ik
heb ze niet naast, maar
onder elkaar
tief is voor die hele inlichtin
gendienst, dan kan ik u gerust
stellen: de 008-dames zijn ver
re van lelijk!
Die conclusie vervult de heei
J. Bindels directie-secretaris
vain net telefoondistrict, met
enige zorg. „Je hebt altijd een
bepaalde groep mensen die de
meisjes met persoonlijke vra
gen lastig valt", zegt hij. „Dan
komen ze met intimiteiten en
zelfs oneerbare voorstellen.
bodige aanvragen nog hoger: tot 80 procent
toe. In het begin hadden zij de vaste instructie
om bij elke informatie naar een nummer dat ook
in de gids vermeld stond, de aanvrager daarop
attent te maken, maar daarover ontsponnen
zich vaak langdurige discussies en werden zo
veel uitvluchten verzonnen, dat het efficiënter
was de inlichtingen maar te geven dan pogingen
te ondernemen om de abonnee „op te voeden".
Een veelgehoorde klacht was (en is nog): „Ja
maar, ik sta hier in een telefooncel en de blad
zijde is uit het boek gescheurd".
„Het is niet in alle gevallen te controleren",
zegt de heer Bindels, „maar feit is inderdaad
dat onze cellen schandalig worden behandeld.
Je kunt er elke dag wel nieuwe gidsen in blij
ven hangen".
Vooral nu, als de bladerer
vallen, dan begint 't weer. Dit
is het seizoen van de telefoon-
maniakken. Op dat gebied is
heel wat loos, hoor. Er is trou
wens de laatste jaren in Ne
derland een uitvoerig telefo
nisch sexverkeer ontstaan on
der invloed van de adverten
ties met telefoonnummer in al
die sexblaadjes."
Hoe reageren de informatriies
er zélf op?
Ien Swuetering, een van de
getrouwde parttimers: „We
hebben eelt op onze ziel Als
je hier pas werkt, dan sta je
soms raar te kijken, maar op
den duui schrik je nergens
meer van. Iedere keer als ie
mand weer eens een afspraak
je met me wil maken, denk
ik: maar goed dat die telefoon
niet visueel is. clan kun je
tenminste niet zien wat voor
'n ouwe kop ik op heb!"
Diana Langman, al vijl
jaai in dit werk: „Als ze te
genwoordig vragen: wil je
mee uit, dan zeg ik altijd: dat
is goed, dan breng ik mijn
man ook mee!'
José Beerts, full-timer en ai
18 jaar bij 008: „Vaak wordt
er vanuit cafés gebeld en dan
zeggen ze: we zitten daar en
daar, komt u ook gezellig een
pilsje drinken? Als je dan
zegt dat je dienst hebt, dan
zeggen ze: j, we willen u het
pilsje ook wel komen brengen!
Er heeft me ook wel es ie
mand een mop vertelt over de
telefoon. Die afspraakjes ma
ken de meesten via een com
plimentje over je stem. God
juffrouw, u hebt toch zo'n leu
ke stem zeggen ze dan.
In hoog tempo worden de inlichtingen er uit gedraaid. Twintig
De 008-dames hebben eelt op hun ziel
Maar je, we hebben hier alle
maal een leuke stem".
Het komt de laatste tijd steeds
vaker voor dait kinderen de
telefoon gebruiken als speel
goed. Vooral in de herfstva
kanties of op regenachtige da
gen heeft men er veel last
van. Sommige kinderen bellen
vanuit een cel want 008 is
(nóg) gratis en anderen van
uit de huiskamer Dat is vaak
irriterend, Vooral als ze een
nummer laten opzoeken en
dan antwoorden: „haha, dat
wisten we allang en dan de
hoorn op de haak gooien.
„Soms horen we de stemmen
van ouderen o-p de achter
grond en dan vraag ik vaak
geef me je moeder eens. Eén
keer kreeg ik van zo'n vrouw
het snibbige antwoord: Wat
maakt u zich druk? Is dat nou
zo erg?" zegt Ien.
Door menigeen :e ot---
zaam voelt, wordt „Inlichtin
gen" beschouwd als een praat
paal Voora' in de nachtelijke
uren wordt 008 vaak gezien
als biechtstoel, maar aangezien
dan maar één dame op post is,
blijft er weinig tijd om op de
ontboezemingen m te gaan.
Men verwijst dan naar de
SOS-dienst Ien „Je hoort
vaak heel zielige verhalen,
maar wat mij het ineest heeft
getroffen was het telefoontje
van een alleenstaande vrouw.
Juffrouw, zegt ze het is écht
geen flauwe kul. maar ik ben
net opgestaan en ik weet niet
weike dag het is. Is het nou
vrijdag of zaterdag?"
Verreweg de meeste telefoni
sche aanvragen zï^n koel en
zakelijk. Ze komen overdag
voornamelijk tijdens de kian-
t>oruren en zetten de telefoon
zaal constant onder druk. Hei
wachtveld" (de pauze waarir
u hoort: er zijn nog zovee
vachtenden vóór u) is voor de
i formatrices zichtbaar op een
ichtpaneel, waarop aan- en
uitflitsende hokjes het aantal
binnen komende telefoontje'
registreren. Per telefoniste
worden er gemiddeld twintig
per half uui afgewerkt.
Vroeger waren de nachtelijke
uren de rustigste uren, maai
dat is afgelopen sinds de
praatgrage disc-jockeys van
Hilversum 111 de niet-slapert
uitnodigen de studio te bellen
om platen aan te vragen ol
met gezamenlijk gezeur de
tijd te doden. „De studionum
mers zijn dan voortdurend be
zet en de mensen denken dat
ze een verkeerd nummer heb
ben gedraaid. Dus bellen ze
008 om te zien of ze zich niet
vergist hebben Het gevolg is
dat je dan s nachts om 2 of 3
lur nog de mededeling krijgt
dat er zeven wachtenden vóór
i zijn, zegt mevrouw Moes.
In de weekends gaat de in-
ichtingenstroom voornamelijk
caféwaarts- Men heeft zelfs
3en aparte „kroegenlijst" aan
gelegd var veelgevraagde,
maar in de gids moeilijk vind-
we cafés waaronder een hele
waslijst van stamineekes in
de Belgische grensstreek-
Sommige opbellers stellen hun
vragen gemoedelijk in het dia
lect en aL de informatrice dat
óók spreekt, krijgen ze in het
Limburgs antwoord. „Nee",
<segt mevrouw Moes, „dat is
:>ij het aannemen van sollici
tanten neen vereiste, maar we
vinden '1 wel fijn als ze 't
kunnen De meeste meisjes
verstaan het wei. ook al spre
ken ze het zelf niet. We letten
voornamelijk op een duidelijk
uitspraak en een beschaafde
stem- ^erder moeten ze ten
minste Mavo hebben met de
talen Prans. Duits en Engels,
want die worden vaak ge
bruikt. In een persoonlijk ge
sprek testen we dan hun topo
grafische kennis en hun alge
mene beschaving."
Hoezo?
„Nou ja...eh...ze moeten niet
om de vijf minuten g.v.d. zeg
gen. bijvoorbeeld."
TAN HENDRIKS
(Van een onzer verslaggevers)
Een wijnrood schild met daarop twee, in goud uit-
I fev»erde, worsten, dat wordt het embleem van de.
''ezei' (lagen opgerichte, stichting tot kwaliteitsver
''«tering van boterhamheleg, die in de wandelin
I-Bel worstmakersgilde" zal gaan heten.
I feestelijke vader is Anton
"Ppoolse, een 39-jarige
I rjjetsioorter, die zijn hart
Jet ambachtelijke slagers-
heeft verpand maar niete-
h zelf niet achter de toon
S staat. Dit hoewel hij alle
I J| ma's in huis heeft. Vlees-
I eS en dan vooral worst is
"'et meer, zo vindt hij en
«gen ervaring puttend
krol. 'aar geleden ver-
een Gelders rook-
."«ie voor 1 1,29. dat doet
hoe n°rst'e var)daag de dag
dat j kun je wei nagaan
2;, .Maar niet allemaal vlees in
stpn®'n er worsten en wor
de wareni
lïSv 'V
Jjpfktu
"htiaal
heeft
■eurig vastgesteld wat er
wel en niet mag,
voorzover het de gezondht
van de mensen kan schade
maar of de smaak daarl
overeind blijft is de vraa
Niet althans voor Anton Co]
poolse. „Als je een plakje bc
terhamworst tegen het lici
houdt", zo beweert hij, „zie
allemaal transparante puntje
Dat is het zwoerd dat er i
verwerkt is. Je gaat er nii
dood van, maar het is nit
bepaald de beste kwalitei
grondstof voor worst."
Zo is wettelijk vastgesteld, da'
in gekooke worst niet meei
dan 16 procent water mag zit
ten en vier procent meel. Hoe
de verhouding vet t.o.v. vlees
ligt wordt echter aan de
worstmaker overgelaten. Wel
nu, de techniek heeft niet stil
gestaan, ook niet in het sla-
.ersvak. Chemicaliën die vet
.binden" zorgen ervoor, dat
■en worst niet uit elkaar smelt
bij het koken en allerlei
fosfaten zorgen ervoor, dat
varkensvlees niet krimpt als
er gekookte ham van gemaakt
moet worden.
„Toen ik op de vakschool zat
bleef er van een kilo varkens
vlees anderhalf pond ham
over, nu zijn ze in staat een
ham af te leveren die nog
meer weegt dan het vlees
waarmee ze zijn begonnen".
Coppoolse wijt het kwaliteits
verlies voor een groot deel aan
de consumenten zelf- Een
scherpe concurrentie op het
gebied van de prijzen heeft
onmiddellijk effect, een kwali-
teitsconcurrentie vergt een
langere adem. Toch zou in de
gedachtengang van Anton Cop-
toolse de kleine slager net
lis de warme bakker het
-an de supermarkten kunnen
vinnen als hi.i zich maar
■ichtte-op kwaliteit. „Kwaii-
eit hoeft trouwens niet eens
luurder te zijn", zo vindt hij.
,de grote worstfabrikanten
lebben immers wel allerlei
goedkopere grondstoffen in
;ebruik genomen, maar hun
lersoneels- en machinekosten.
im nog maar niet te spreken
/an de afschrijving van ge-
louwen, vlakken het voordeel
,p den duur toch weer uit".
Niet elke kleine slager zal in
staat zijn om wekelijks een
heel assortiment worsten te
gaan maken, zo wil ook Cop
poolse wei toegeven. „Midden
standers maken doorgaans
toch al meer dan een 40-urige
werkweek en dan is het zelf
maken van worst een extra
belasting". Hij hoopt echter op
ambachtelijke hobbylust van
de slagers onderling, die
via het worstmakersgilde
tot werkafspraken zouden
kunnen komen: „Als ik voor
jou de ech-te leverworst maak.
dan maak jij voor mij de ech
te rookworst", in die geest ziet
Coppoolse zo'n samenwer
dngsverband voor zich.
Dat er voor zijn ideeën een
markt is bleek op de oprich
tingsvergadering, waar vele
tientallen slagers op af waren
gekomen. „In liet algemeen
zijn middenstanders conserva
tieve mensen, die bovendien
weinig tijd hebben voor uit
stapjes, dus ik was met die
opkomst erg tevreden", aldus
Coppoolse. Gastspreker op de
vergadering was prof. dr. Ba
rend Krol, hoofd vleestechno
logie van het centraal instituut
voor voedingsonderzoek (Cl-
VO) in Zeist. De hoogleraar
zette uiteen wat de hoge eisen,
die het worstmakersgilde gaat
hanteren, precies inhouden. De
aangesloten slagers krijgen
een wapenschild op hun pui
en verder allerlei informatie-
en promotiemateriaal ter be
schikking. Het vignet van hel
gilde wordt van een jaartal
voorzien, zodat de klanten ten
allen tijde weten oi hun slager
nog aan de eisen van het gilde
blijft voldoen
Coppoolse noopt uiteraard, da
van de 8000 Nederlandse sla
gers zich er een flink aantal
bij hem zullen melden. Neder
land ligt op het gebied van
vleesbeleg bedroevend achter,
zo vindt hij. En hij trekt dan
een vergelijking met België en
Duitsland, waar de winkels
meestal goed gevuld zijn met
tientallen soorten worst. Iets
wat iedere toerist, die behalve
naar het landschap ook naar
de winkels m' het buitenland
oleegt te kijken zal bevesti
gen. Weliswaar is het „gewone
vlees" bij ons beter gepresen
teerd. aldus Coppoolse. maar
niettemin wil hij de Neder
landse slager ook in de worst
sector opstoten in de vaart der
volkeren Hij richt zich daar
bij dan vooral op de kleine
detaillist, want, zo blijkt het,
hij verloochent zijn afkomst
niet- Zelf is hij zoon en klein
zoon van een kleine slager.
Afkomstig uit het Zeeuwse
Serooskerke, troK hij echter al
jong de wijde, wereld in. Hij
haalde zijn slagersdiploma's en
monsterde aan op passagier
schepen als de Willem Ruys
en de Sibajak, waar hij enkele
jaren in de kombuis door-
bralht.
Toen zijn vader stierf, voelde
hij zich echter geroepen de
ouderlijke zaak voort te zet
ten. Hij hield het niet lang
vol. Via studie in reclame- en
verkooptechniek bereidde hij
zich voor op zijn heilige
meer ambulante taak als
slagerij-adviseur „Want", al
dus tenslotte Ar.ton Coppoolse,
ik ben we] gek op het am
bachtelijke slagersvak, maar
van de wijde wereld overstap
pen naar een dorp van nog
geen f500 inwoners, dat kon
ik niet meer opbrengen".