Theo van den Brande beeft alles over voor wielersport Schaatsvereniging Grote Gat heeft 3 actieve leden HERMAN CALON: x|(VAN DE WEEK), 'vfc; 11 L> v >M 3É11® 1 t' i§ Bewijs 1 I - ,Ook mijn wouw doet wel aan de duiven'' Kampioen HEIKANT - Op en top bezeten van de wielersport. Een gezegde dat zeker van toepassing is voor de 32-jarige Theo van den Brande uit Heikant die deze tak van sport sinds enkele jaren voor honderd procent serieus neemt, en dan vooral de laatste maanden van het onlangs voorbije wielerseizoen. Een wielerseizoen waarin hij ruim halfweg overstapte naar de rijen der amateurs. Voor de Zeeuwsch-Vlaamse wielersport is dat zonder meer een uniek feit te noemen. Theo van den Brande was toen met zijn bijna 32 jaren - daarvoor had hij driejaar bij de volkskoersers meegedraaid - de oudste renner die de stap naar de amateurs maakte. Bezeten van de wielersport en de stap als een uitdaging beschouwend besloot hij halfweg het voorbije wielerseizoen over te gaan naar de amateurs. En hij deed het daarin zeker niet onaardig. Niet dat hij in elke wedstrijd als eerste, tweede of derde door de finish bolde, maar wel liet hij zijn supporters zien dat hij ondanks zijn niet meer zo jonge leeftijd nog altijd kan vlammen. In die resterende maanden nam hij aan achtenentwintig wedstrijden deel, en sloot er voor hemzelf vijftien met succes af. Vijftien wedstrijden waarin hij zich in de prijzen kon rijden. mI - r- anJN;- -a*- s f-'ïi-ï-:-A-< .Tl] WF&i lm cv -. r. Theo van den Branden zegt hierover: „Persoonlijk geloof ik dat ik in mijn opzet geslaagd ben. Het was voor mij een uitda ging. Een uitdaging om gezien mijn leeftijd het ook nog eens bij de amateurs te proberen. Verder wilde ik wel eens weten hoe het bij die amateurs allemaal reilt en zeilt. Veel jongens zoals Peter Gödde, Wim de Waal - toen nog amateur - en Toine van de Bun der kende ik bijzonder goed; samen hebben we in „De Braakman" vele kilometers ge traind. Dat ik als „nieuweling" in hun gezelschap geen hoge toppen ging scheren wist ik al van tevoren. Maar dat was ook de opzet niet. Ik heb het al ge zegd, het was gewoon een uitda ging. Ik wist uiteindelijk waar aan ik br was. en wat ik kon. Zo heeft het kerkdoi pje Hei kant - wielerminnend bi] uit stek - na het stoppen van Henny Gijsel en Jo Vonck en het vertrek van Peter Vonck er met Theo van den Brande - Henny Gijsel jun. bleef als enigste over - weer een amateur gekregen. Theo van den Brande is een sportman in hart en nieren Het amateur worden op zo'n late leeftijd is daar zon der meer een duidelijk bewijs van. De wielersport is vooral door het amateur worden een stukje van zijn leven geworden Het flesje bier en eventueel een sigaret zijn voor hem taboe ge worden, want Theo van den Brande leeft nu intens voor de wielersport Van den Branden: „Ik moet er ook veel meer voor doen, maar dat heb ik er alle maal voor over' Lachend ver volgt hij „Het is eigenlijk zo een ander stopt op die leeftijd, en ik begin ermee Maar ik ben tevreden met wat ik in de afge lopen maanden heb gepres teerd" Theo van den Branden is echt geen onbekende meer op de Zeeuwsch Vlaamse „wielerwe- gen" Nadat hij eerst ruim zes jaar als verzorger optrad van dorpsgenoot Henny Gijsel, ver scheen hij op 29-jarige leeftijd in de eerste trimkoersen. Een sport die in enkele jaren een enorme groei kende, en de eerste trimwedstrijden werden al gauw echte wielerwedstrijden. Ze hebben dan nog wel de naam van volkskoersen, maar de fel heid waarmee de renners elkaar bekampen is zeker niet minder dan in de amateurwedstrijden. Volkskoersen waarin Theo van den Branden en Gaston Thuy uit St. Jansteen - de twee „aartsri valen" - steeds de grote spetters waren. Met het opkomen van de wedstrijden voor trimmers en volkskoersers kwamen ook de toerclubs als paddestoelen uit de grond Theo van den Branden werd lid van de toerclub Hulst en boekte in die ruim twee en een half jaar volkskoerswiel- rennerij grote successen. Hij verwierf hiermee niet alleen in Zeeuwsch-Vlaanderen en boven De Schelde een grote naam, maar ook in België was hij in de categorie liefhebbers een graag geziene gast. Een renner die al- Theo van de Brande. tijd voor de nodige strijd zorgde. Hij kon een peloton uit elkaar rukken en wist wat tempo rijden was. Zij successen liegen er dan ook niet om, want hij kwam vijf tien keer met de bloemen naar huis. Maar bij dat alles bleef het niet. Theo van den Branden werd twee keer clubkampioen op de weg en evenveel keer clubkampioen van een winter competitie op rollen. Wedstrij den op hometrainers waar Theo van den Branden zijn krachten en wielertalenten nogmaals op demonstreerde. In Belgié werd hij ook nog kampioen van de Provincie Antwerpen bij de vrije liefhebbers, om dan vervolgens ook tijdens de eerste Tour de Flic in Terneuzen de grote tijdrit voor volkskoersers en trimmers op zijn naam te schrijven De laatste wedstrijd bij de volks koersers voor Theo van de Bran den. En ondanks dat nu dan de prestaties wat minder zijn, heeft Van den Brandeer geen spijt van gehad dat hij is overgegaan Hij zegt daarover: „Ik heb het bij de amateurs echt naar mijn zin Bij de volkskoersen was het op het laatst veel haat en nijd onder elkaar En daar kwam dan ook nog bij dat je helemaal geen kans meer kreeg Die Belgen kwamen met vier of vijf renners, en zij regelden het zaakje. En dat gebeurt ook nu nog, bekijk de resultaten van het afgelopen jaar maar eens Neen, de lol waarmee we begonnen zijn is er gewoon af, al hoe Wel ik met veel jongens zoals Piet Everaert uit Hulst nog hele leuke contacten heb" Bij de amateurs gaat het al wat meer professioneler, en Van den Brande weet daar van mee te praten. „Kijk", zegt hij, „het merendeel van hen werkt maar halve dagen of helemaal niet. Ik zelf werk hele dagen en dan moet je daar heel wat tegenover kunnen stellen. Bij de volks koersen heb je drie of vier goeie renners, bij de amateurs zijn er dat heel wat meer En ze blijven rijden, geloof me maar. In hel begin was het altijd proberen om in het peloton te kunnen blijven hangen".het geweldige moraal toen en ook nu nog heeft Theo van de Brande zover ge bracht om door te blijven gaan, gesteund door een grote supper, tersclub waar hij onlangs een qjeuwe fiets van heeft gekregen Want Theo van den Brandeis een geziene figuur ii Zeeuwsch Vlaanderen, en aan stoppen denkt hij voorlopig nog niet Theo van den Brande: „h lang ik prijs kan blijven rilden blijf ik fietsen Al is dat meereen keer per jaar Als dat niet meer lukt ga ik terug naar de trim. mers ofzo, maar fietsen blijf li doen PIET DE MAAI nsS3a®EZ2E25E3rR2SSIBta3 ij "A''!s OOSTBURG - De schaatsver eniging 't Grote Gat, kent mo menteel moeilijke tijden. Moei lijke tijden omdat de winters van de laatste jaren veel te wen sen overlaten voor de schaats sport. Geen vorst betekent voor 't Grote Vat geen schaatsen zo dat zij zich moeten beperken tot conditietraining in de vorm van fietsen, hardlopen en meer van dergelijk soort oefeningen. Hierdoor is in de afgelopen jaren de animo voor de schaatssport bij de vereniging 't Grote Gat aanzienlijk geslonken. In die mate zelfs dat het er sterk op begint te lijken dat de desbetref fende vereniging op zal houden te bestaan. Want in de afgelopen jaren gaven steeds meer leden de pijp aan Maarten en kapten met de schaatssport. Wel jammer voor een vereni ging die er al zo'n 25 jaar op Heeft zitten Momenteel ts het niet veel meer met het Grote Gat; Kees de Hulster ziet het niet meer zo zitten met zijn ver eniging waar hij secretaris van is. „Alleen", zegt Kees, „een strenge vorstnjke winter zou misschien de vereniging een nieuwe impuls kunnen geven. Want op het moment zijn er mis schien nog zo'n drte man actief Ik weet dat het een belachelijk aantal is, maar wat doe je eraan?" Ook voor Kees de Hulster zou het van groot belang zijn dat de weergoden hem eens goed ge zind zouden zijn, want Kees is zelf actief in de schaatssport. En de laatste zeven jaren heeft Kees niet eens meer op echt ijs actief kunnen zijn Daarom reist Kees de Hulster wekelijks naar Eind hoven, waar hij zijn krachten kan ontplooien op de daar gele gen kunstbaan Maar ongetwij feld brengt dat financiële con sequenties met zich mee, en wat is nu eenmaal per week trainen? Kees de Hulster „Dat is veel te weinig, daarom train ik zoveel mogelijk door veel te fietsen om mijn conditie op een redelijk peil te brengen Conditioneel lukt het dan ook wel op de ijs baan, maar technisch gezien kom je natuurlijk veel te kort. - Het gaat allemaal wat vierkant ten opzichte van anderen. Ik weet wel hier in Brugge is ook een kunstijsbaantje, maar dat is een ijshockeybaan, en die is te klein om er goed op te kunnen trainen In het begin waren we hier met zo'n vijftien actieve schaatsers die allemaal bij de K.N S B waren aangesloten Maar zoals ik al gezegd heb: in al die jaren geen ijs gezien, dan gaat de lol er snel af Nu zijn we nog met dne man, die zich inten sief bezighouden met het schaatsen, in zoverre dat moge lijk is. Daarbij is ook nog onze trainer, Piet Baars En dan Ge rard Faas, daar ga ik iedere week vanaf half oktober mee naar Eindhoven Ja, je begrijpt wel als de vorst in zou vallen dit jaar, dat het voor ons probleem zou gaan scheppen om een even ement hier in Oostburg, op touw te zetten. Want wat wil je met drie man Maar als enkele per sonen zich achter ons opstellen om ons en de vereniging te hel pen, dan zijn wij zonder mee be reid om door te gaan" Toch zit Kees de Hulster er wel mee in zijn maag dat de schaatsclub 't Grote Gat, bijna heeft opgehou den te bestaan Daarom blijft hij zelf als bestuurslid nog zoveel mogelijk actief om alsnog met veranderende weersomstandig heden (ijs) de zaak opnieuw op poten te zetten „In feite kunnen wij de verantwoordelijkheid met dragen, om met onze ver eniging nog aangesloten te zijn bij deKN SB, want als wij per toeval indien de vorst in moest vallen een wedstrijd toegewezen zouden krijgen, dan staan wij voor het blok Wat moet je met drie man beginnen, waarvan twee actief als wedstrijdschaat ser Je begrijpt wel dat die zelf deelnemen Dan blijven er niet zoveel over om te organiseren. Maar ja, we kunnen er lang en breed over praten maar wij schieten er bitter weinig mee op De vereniging bestaat zo i als niet meer en voor mij en Ge rard Faas blijft de handicap dal wij steeds naar Eindhoven moe ten reizen om onze favoneU sport te beoefenen Dat is nu wel met alle sporten het geval hierin Zeeuwsch-Vlaanderen, want zodra je wat hogerop komt ot indien je een sport beoefent die weinig in trek is hier, dan moet je gaan reizen Daarom ook bre ken vaak talenten die op^ maken, als het er op aan komt niet echt door Och als )e de schaatssport wilt gaan beoefe nen en het is de bedoeling c serieus door te gaan. dan moetje er met hart en nieren wat voor voelen En dat is tegenwoordij wel wat te vee) gevraagd Natuurlijk als er hier in dt buurt een ijsbaan zou liggen dn zou de schaatssport in zijn tota liteit met sprongen vooruit gaan Maar hierin Zeeland moe ten wij met op een ijsbaan reke nen want dat is gewoonweg haalbare taal Het is al weleem in overweging genomen, maar dat is niet te realiseren Mis schien dat er in Belgié met if tijd eens een ijsbaan aangelegd zal worden, omdat dat central gezien de beste plaats is Ja. da', zou de schaatssport weer flore ren hier m Zeeland Maar mis schien als deze winter wj wilde lukken, dan staan we a vrij vroeg op het ijs Wat dat Ié treft blijf ik optimist, wanl'i wordt wel veel gesproken o«# klimaatsverandering, maarca zie ik echt met zo zitten W» een klimaatsverandering duid honderden soms duizenden \f ren, dus dat valt wel mee ws» als ik zo eens terugblik indejt- schiedenis, dan waren er tu0 1910 en 1940 ook tal van slap? winters, daarna kwamen weer een stel strenge, dus lal'- we maar hopen '1 PETER SNELD® 0 Cees de Hulster (Van onze duivensportmedewerker) SCHOONDIJKE - Ieder jaar opnieuw worden door bepaalde duiven opmerke lijke resuitaten behaald, ook van Zeeuwsch-Vlaamse lief hebbers, hetzij in Provinciale of Nationale wedvluchten. Zo is er landelijk dan ook elk jaar een prijs voor de beste jonge duif van Nederland Een zwaar klassement want de jonge vogel moet heel wat presteren en er is uiteraard een zware concurrentie. Een liefhebber uit deze streek die nog niet zo lang geleden, het was in 1970, Neerlands beste jonge duif bezat is H (Herman) Calon, wiens hokken staan aan de Burgemeester Van Rosevelt- straat IS in Schoondiike Echter niet meer voor lang want bin nenkort gaat hij en daarmee ook zijn kolonie duiven verhuizen naar Slijkplaat Een verhuizing die in verband met de (ver)late oogstwerkzaamheden in de landbouw wat later zal plaats vinden dan aanvankelijk was gepland, maar omstreeks hall december zijn beloop moet heb ben, hetgeen dan ook hoog tijd is in verhand met de voorbereidin gen voor het komende vliegsei zoen En dan is hij weer vlak in de buurt waar hij in 1957 actief en zelfstandig, zoals hij het noemde, aan de duivensport be gon. Een sport die hij tot nu toe met succes heeft beoefend en waarin hij behalve bovenvermeld suc ces, ook eens in een jaar, zich de op één na beste „melker" van Nederland mocht noemen en verder in 1971 drie provinciale kampioenschappen op zijn naam bracht. De laatste jaren heeft hij echter een stapje terug moeten doen en zijn de grote successen wat verbleekt. Her man zelf tilt daar niet zo zwaar aan „Als je eenmaal de top hebt bereikt kun je alleen nog maar zakken, het ene jaar ben ik dat, het andere jaar een ander" Waar we echter benieuwd naar waren was wat er was te recht gekomen van Nederlands beste jonge duif uit het vliegsei- zoen 1970. Welnu de vogel is niet meer in zijn bezit, omdat hij dit seizoen van een wedvlucht van uit het Franse Compiegne mei terugkeerde, nadat hij een tijdje op het kweekhok, of wat daai voor moest dienen had gezeten want een speciaal kweekhok heeft Herman in Schoondijki eigenlijk niet In 1971 was dt bedoelde duif nog eerste vitessi kampioen bij de PV Vrije Vlucht in Sasput Met een ruime voor sprong op zijn naaste concur rent, cue zoals een blik in de boeken aantoont, éen hokgenoot van de kampioen was Na twee zware seizoenen werd er in 1972 met zo vaak mee gespeeld en wat gespaard om in 1973 voorname lijk op Midfondvluchten te wor den ingezet Dat plan lukte maar gedeeltelijk In april 1973 werd de vogel tijdens het ophokgebod voor duiven door een jager met een schot hagel ondereen van de ogen getroffen en dal heeft na tuurlijk zijn weerslag op hel verdere vliegseizoen Maar de vogel bleef in leven in tegenstel ling tot een twaalftal van zijn weduwschapsduiven. die in die zelfde periode werden gedood door geweervuur En dat was. volgens Calon, op een tijdstip, ('s avonds na zes uur) dat het op hokgebod niet meer van krachl was Maar bewijs maar eens even dat dat zo is Vaststaat dat hij er zeer door gedupeerd was en hij schrijft de in dat jaar min dere prestaties daar ook mede aan toe is hij toch niet ontevreden en dat zegt toch wel wat, want zijn dui ven moeten het zowel op de Vi tesse en op de Fond goed doen Maar toch gaat zijn voorkeur uit naar de Fond „En daar hebben we dit jaar een paar bijzonder slechte vluchten gehad, met name de Sint Vincent-vlucht waarop veel verliezen zijn gele den door tal van liefhebbers Ik had daarop 7 duiven mee en er bleef er slechts een achter Daarentegen verloor ik op de Barcelonavlucht mijn beide deelnemende duiven" Calon was dit jaar in de ver eniging Vrije Vlucht in Sasput weer Generaal Kampioen „Het is een kleine vereniging maar er zitten daar een aantal sterke spelers" Verhuizen betekent voor een duivenmelker opnieuw beginnen want de duiven moe ten „overwennen" Maar als dal een beetje meevalt wil hij het volgens seizoen er toch weer bi; zijn Niet enkel met zijn jong» duiven maar ook mei de oude Dal hoopt hij te bereiken door deze winter vroeg te kopp4'4"' te kweken Al zijn duiven r mee naar het nieuwe onM men in Slijkplaat, 28ctó'e_j 29 dui vinnen „Ikhebnof zoveel duiven gehad in® van het jaar, maar verkop4 ik er geen". Een duivensport) schrijven over Herman C eigenlijk alleen maarrli.,l( als je er ook mevrouw l« vernoemt Want ook zU41*' j, veel aan de verzorririC j duiven. Het srhoonhou de hokken ts een beztg11 zij vaak voor haar rt neemt. En als de dun'4" keren van een we®»"1 yi manlief bevindt zich 'moment op de a, er^j luJi draait mevrouw Ca'?n,L„„ P kJ* hand niet voor otn de 1 mende duiven te on „Dal alles is haar we j trouwd. het enige da'lt„il dirert ziet is een dun ziekelijk is", aldus H""""1

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 8