Theo van den Brande
beeft alles over
voor wielersport
Schaatsvereniging
Grote Gat heeft
3 actieve leden
HERMAN CALON:
x|(VAN DE WEEK),
'vfc; 11
L> v >M
3É11® 1 t'
i§
Bewijs
1 I
- ,Ook mijn wouw doet
wel aan de duiven''
Kampioen
HEIKANT - Op en top bezeten van de wielersport. Een gezegde dat zeker van toepassing is
voor de 32-jarige Theo van den Brande uit Heikant die deze tak van sport sinds enkele jaren
voor honderd procent serieus neemt, en dan vooral de laatste maanden van het onlangs
voorbije wielerseizoen. Een wielerseizoen waarin hij ruim halfweg overstapte naar de rijen
der amateurs. Voor de Zeeuwsch-Vlaamse wielersport is dat zonder meer een uniek feit te
noemen. Theo van den Brande was toen met zijn bijna 32 jaren - daarvoor had hij driejaar bij
de volkskoersers meegedraaid - de oudste renner die de stap naar de amateurs maakte.
Bezeten van de wielersport en de stap als een uitdaging beschouwend besloot hij halfweg het
voorbije wielerseizoen over te gaan naar de amateurs. En hij deed het daarin zeker niet
onaardig. Niet dat hij in elke wedstrijd als eerste, tweede of derde door de finish bolde, maar
wel liet hij zijn supporters zien dat hij ondanks zijn niet meer zo jonge leeftijd nog altijd kan
vlammen. In die resterende maanden nam hij aan achtenentwintig wedstrijden deel, en sloot
er voor hemzelf vijftien met succes af. Vijftien wedstrijden waarin hij zich in de prijzen kon
rijden.
mI
-
r-
anJN;-
-a*- s
f-'ïi-ï-:-A-< .Tl]
WF&i lm
cv -.
r.
Theo van den Branden zegt
hierover: „Persoonlijk geloof ik
dat ik in mijn opzet geslaagd
ben. Het was voor mij een uitda
ging. Een uitdaging om gezien
mijn leeftijd het ook nog eens bij
de amateurs te proberen. Verder
wilde ik wel eens weten hoe het
bij die amateurs allemaal reilt
en zeilt. Veel jongens zoals Peter
Gödde, Wim de Waal - toen nog
amateur - en Toine van de Bun
der kende ik bijzonder goed;
samen hebben we in „De
Braakman" vele kilometers ge
traind. Dat ik als „nieuweling"
in hun gezelschap geen hoge
toppen ging scheren wist ik al
van tevoren. Maar dat was ook
de opzet niet. Ik heb het al ge
zegd, het was gewoon een uitda
ging. Ik wist uiteindelijk waar
aan ik br was. en wat ik
kon.
Zo heeft het kerkdoi pje Hei
kant - wielerminnend bi] uit
stek - na het stoppen van Henny
Gijsel en Jo Vonck en het vertrek
van Peter Vonck er met Theo van
den Brande - Henny Gijsel jun.
bleef als enigste over - weer een
amateur gekregen. Theo van den
Brande is een sportman in hart
en nieren Het amateur worden
op zo'n late leeftijd is daar zon
der meer een duidelijk bewijs
van. De wielersport is vooral
door het amateur worden een
stukje van zijn leven geworden
Het flesje bier en eventueel een
sigaret zijn voor hem taboe ge
worden, want Theo van den
Brande leeft nu intens voor de
wielersport Van den Branden:
„Ik moet er ook veel meer voor
doen, maar dat heb ik er alle
maal voor over' Lachend ver
volgt hij „Het is eigenlijk zo
een ander stopt op die leeftijd,
en ik begin ermee Maar ik ben
tevreden met wat ik in de afge
lopen maanden heb gepres
teerd" Theo van den Branden is
echt geen onbekende meer op de
Zeeuwsch Vlaamse „wielerwe-
gen" Nadat hij eerst ruim zes
jaar als verzorger optrad van
dorpsgenoot Henny Gijsel, ver
scheen hij op 29-jarige leeftijd
in de eerste trimkoersen. Een
sport die in enkele jaren een
enorme groei kende, en de eerste
trimwedstrijden werden al
gauw echte wielerwedstrijden.
Ze hebben dan nog wel de naam
van volkskoersen, maar de fel
heid waarmee de renners elkaar
bekampen is zeker niet minder
dan in de amateurwedstrijden.
Volkskoersen waarin Theo van
den Branden en Gaston Thuy uit
St. Jansteen - de twee „aartsri
valen" - steeds de grote spetters
waren. Met het opkomen van de
wedstrijden voor trimmers en
volkskoersers kwamen ook de
toerclubs als paddestoelen uit
de grond Theo van den Branden
werd lid van de toerclub Hulst
en boekte in die ruim twee en
een half jaar volkskoerswiel-
rennerij grote successen. Hij
verwierf hiermee niet alleen in
Zeeuwsch-Vlaanderen en boven
De Schelde een grote naam,
maar ook in België was hij in de
categorie liefhebbers een graag
geziene gast. Een renner die al-
Theo van de Brande.
tijd voor de nodige strijd zorgde.
Hij kon een peloton uit elkaar
rukken en wist wat tempo rijden
was. Zij successen liegen er dan
ook niet om, want hij kwam vijf
tien keer met de bloemen naar
huis.
Maar bij dat alles bleef het
niet. Theo van den Branden
werd twee keer clubkampioen
op de weg en evenveel keer
clubkampioen van een winter
competitie op rollen. Wedstrij
den op hometrainers waar Theo
van den Branden zijn krachten
en wielertalenten nogmaals op
demonstreerde. In Belgié werd
hij ook nog kampioen van de
Provincie Antwerpen bij de vrije
liefhebbers, om dan vervolgens
ook tijdens de eerste Tour de
Flic in Terneuzen de grote tijdrit
voor volkskoersers en trimmers
op zijn naam te schrijven De
laatste wedstrijd bij de volks
koersers voor Theo van de Bran
den. En ondanks dat nu dan de
prestaties wat minder zijn, heeft
Van den Brandeer geen spijt van
gehad dat hij is overgegaan Hij
zegt daarover: „Ik heb het bij de
amateurs echt naar mijn zin Bij
de volkskoersen was het op het
laatst veel haat en nijd onder
elkaar En daar kwam dan ook
nog bij dat je helemaal geen
kans meer kreeg Die Belgen
kwamen met vier of vijf renners,
en zij regelden het zaakje. En
dat gebeurt ook nu nog, bekijk
de resultaten van het afgelopen
jaar maar eens Neen, de lol
waarmee we begonnen zijn is er
gewoon af, al hoe Wel ik met veel
jongens zoals Piet Everaert uit
Hulst nog hele leuke contacten
heb"
Bij de amateurs gaat het al
wat meer professioneler, en Van
den Brande weet daar van mee
te praten. „Kijk", zegt hij, „het
merendeel van hen werkt maar
halve dagen of helemaal niet. Ik
zelf werk hele dagen en dan
moet je daar heel wat tegenover
kunnen stellen. Bij de volks
koersen heb je drie of vier goeie
renners, bij de amateurs zijn er
dat heel wat meer En ze blijven
rijden, geloof me maar. In hel
begin was het altijd proberen
om in het peloton te kunnen
blijven hangen".het geweldige
moraal toen en ook nu nog heeft
Theo van de Brande zover ge
bracht om door te blijven gaan,
gesteund door een grote supper,
tersclub waar hij onlangs een
qjeuwe fiets van heeft gekregen
Want Theo van den Brandeis
een geziene figuur ii
Zeeuwsch Vlaanderen, en aan
stoppen denkt hij voorlopig nog
niet Theo van den Brande: „h
lang ik prijs kan blijven rilden
blijf ik fietsen Al is dat meereen
keer per jaar Als dat niet meer
lukt ga ik terug naar de trim.
mers ofzo, maar fietsen blijf li
doen
PIET DE MAAI
nsS3a®EZ2E25E3rR2SSIBta3
ij "A''!s
OOSTBURG - De schaatsver
eniging 't Grote Gat, kent mo
menteel moeilijke tijden. Moei
lijke tijden omdat de winters
van de laatste jaren veel te wen
sen overlaten voor de schaats
sport. Geen vorst betekent voor
't Grote Vat geen schaatsen zo
dat zij zich moeten beperken tot
conditietraining in de vorm van
fietsen, hardlopen en meer van
dergelijk soort oefeningen.
Hierdoor is in de afgelopen jaren
de animo voor de schaatssport
bij de vereniging 't Grote Gat
aanzienlijk geslonken. In die
mate zelfs dat het er sterk op
begint te lijken dat de desbetref
fende vereniging op zal houden
te bestaan. Want in de afgelopen
jaren gaven steeds meer leden de
pijp aan Maarten en kapten met
de schaatssport.
Wel jammer voor een vereni
ging die er al zo'n 25 jaar op
Heeft zitten Momenteel ts het
niet veel meer met het Grote
Gat; Kees de Hulster ziet het
niet meer zo zitten met zijn ver
eniging waar hij secretaris van
is. „Alleen", zegt Kees, „een
strenge vorstnjke winter zou
misschien de vereniging een
nieuwe impuls kunnen geven.
Want op het moment zijn er mis
schien nog zo'n drte man actief
Ik weet dat het een belachelijk
aantal is, maar wat doe je
eraan?"
Ook voor Kees de Hulster zou
het van groot belang zijn dat de
weergoden hem eens goed ge
zind zouden zijn, want Kees is
zelf actief in de schaatssport. En
de laatste zeven jaren heeft Kees
niet eens meer op echt ijs actief
kunnen zijn Daarom reist Kees
de Hulster wekelijks naar Eind
hoven, waar hij zijn krachten
kan ontplooien op de daar gele
gen kunstbaan Maar ongetwij
feld brengt dat financiële con
sequenties met zich mee, en wat
is nu eenmaal per week trainen?
Kees de Hulster „Dat is veel te
weinig, daarom train ik zoveel
mogelijk door veel te fietsen om
mijn conditie op een redelijk
peil te brengen Conditioneel
lukt het dan ook wel op de ijs
baan, maar technisch gezien
kom je natuurlijk veel te kort.
- Het gaat allemaal wat vierkant
ten opzichte van anderen. Ik
weet wel hier in Brugge is ook
een kunstijsbaantje, maar dat is
een ijshockeybaan, en die is te
klein om er goed op te kunnen
trainen In het begin waren we
hier met zo'n vijftien actieve
schaatsers die allemaal bij de
K.N S B waren aangesloten
Maar zoals ik al gezegd heb: in al
die jaren geen ijs gezien, dan
gaat de lol er snel af Nu zijn we
nog met dne man, die zich inten
sief bezighouden met het
schaatsen, in zoverre dat moge
lijk is. Daarbij is ook nog onze
trainer, Piet Baars En dan Ge
rard Faas, daar ga ik iedere
week vanaf half oktober mee
naar Eindhoven Ja, je begrijpt
wel als de vorst in zou vallen dit
jaar, dat het voor ons probleem
zou gaan scheppen om een even
ement hier in Oostburg, op touw
te zetten. Want wat wil je met
drie man Maar als enkele per
sonen zich achter ons opstellen
om ons en de vereniging te hel
pen, dan zijn wij zonder mee be
reid om door te gaan" Toch zit
Kees de Hulster er wel mee in
zijn maag dat de schaatsclub 't
Grote Gat, bijna heeft opgehou
den te bestaan Daarom blijft hij
zelf als bestuurslid nog zoveel
mogelijk actief om alsnog met
veranderende weersomstandig
heden (ijs) de zaak opnieuw op
poten te zetten „In feite kunnen
wij de verantwoordelijkheid
met dragen, om met onze ver
eniging nog aangesloten te zijn
bij deKN SB, want als wij per
toeval indien de vorst in moest
vallen een wedstrijd toegewezen
zouden krijgen, dan staan wij
voor het blok Wat moet je met
drie man beginnen, waarvan
twee actief als wedstrijdschaat
ser Je begrijpt wel dat die zelf
deelnemen Dan blijven er niet
zoveel over om te organiseren.
Maar ja, we kunnen er lang en
breed over praten maar wij
schieten er bitter weinig mee op
De vereniging bestaat zo i
als niet meer en voor mij en Ge
rard Faas blijft de handicap dal
wij steeds naar Eindhoven moe
ten reizen om onze favoneU
sport te beoefenen Dat is nu wel
met alle sporten het geval hierin
Zeeuwsch-Vlaanderen, want
zodra je wat hogerop komt ot
indien je een sport beoefent die
weinig in trek is hier, dan moet
je gaan reizen Daarom ook bre
ken vaak talenten die op^
maken, als het er op aan komt
niet echt door Och als )e de
schaatssport wilt gaan beoefe
nen en het is de bedoeling c
serieus door te gaan. dan moetje
er met hart en nieren wat voor
voelen En dat is tegenwoordij
wel wat te vee) gevraagd
Natuurlijk als er hier in dt
buurt een ijsbaan zou liggen dn
zou de schaatssport in zijn tota
liteit met sprongen vooruit
gaan Maar hierin Zeeland moe
ten wij met op een ijsbaan reke
nen want dat is gewoonweg
haalbare taal Het is al weleem
in overweging genomen, maar
dat is niet te realiseren Mis
schien dat er in Belgié met if
tijd eens een ijsbaan aangelegd
zal worden, omdat dat central
gezien de beste plaats is Ja. da',
zou de schaatssport weer flore
ren hier m Zeeland Maar mis
schien als deze winter wj
wilde lukken, dan staan we a
vrij vroeg op het ijs Wat dat Ié
treft blijf ik optimist, wanl'i
wordt wel veel gesproken o«#
klimaatsverandering, maarca
zie ik echt met zo zitten W»
een klimaatsverandering duid
honderden soms duizenden \f
ren, dus dat valt wel mee ws»
als ik zo eens terugblik indejt-
schiedenis, dan waren er tu0
1910 en 1940 ook tal van slap?
winters, daarna kwamen
weer een stel strenge, dus lal'-
we maar hopen '1
PETER SNELD®
0 Cees de Hulster
(Van onze
duivensportmedewerker)
SCHOONDIJKE - Ieder
jaar opnieuw worden door
bepaalde duiven opmerke
lijke resuitaten behaald, ook
van Zeeuwsch-Vlaamse lief
hebbers, hetzij in Provinciale
of Nationale wedvluchten.
Zo is er landelijk dan ook elk
jaar een prijs voor de beste
jonge duif van Nederland
Een zwaar klassement want
de jonge vogel moet heel wat
presteren en er is uiteraard
een zware concurrentie.
Een liefhebber uit deze streek
die nog niet zo lang geleden, het
was in 1970, Neerlands beste
jonge duif bezat is H (Herman)
Calon, wiens hokken staan aan
de Burgemeester Van Rosevelt-
straat IS in Schoondiike Echter
niet meer voor lang want bin
nenkort gaat hij en daarmee ook
zijn kolonie duiven verhuizen
naar Slijkplaat Een verhuizing
die in verband met de (ver)late
oogstwerkzaamheden in de
landbouw wat later zal plaats
vinden dan aanvankelijk was
gepland, maar omstreeks hall
december zijn beloop moet heb
ben, hetgeen dan ook hoog tijd is
in verhand met de voorbereidin
gen voor het komende vliegsei
zoen En dan is hij weer vlak in
de buurt waar hij in 1957 actief
en zelfstandig, zoals hij het
noemde, aan de duivensport be
gon.
Een sport die hij tot nu toe met
succes heeft beoefend en waarin
hij behalve bovenvermeld suc
ces, ook eens in een jaar, zich de
op één na beste „melker" van
Nederland mocht noemen en
verder in 1971 drie provinciale
kampioenschappen op zijn
naam bracht. De laatste jaren
heeft hij echter een stapje terug
moeten doen en zijn de grote
successen wat verbleekt. Her
man zelf tilt daar niet zo zwaar
aan „Als je eenmaal de top hebt
bereikt kun je alleen nog maar
zakken, het ene jaar ben ik dat,
het andere jaar een ander"
Waar we echter benieuwd
naar waren was wat er was te
recht gekomen van Nederlands
beste jonge duif uit het vliegsei-
zoen 1970. Welnu de vogel is niet
meer in zijn bezit, omdat hij dit
seizoen van een wedvlucht van
uit het Franse Compiegne mei
terugkeerde, nadat hij een tijdje
op het kweekhok, of wat daai
voor moest dienen had gezeten
want een speciaal kweekhok
heeft Herman in Schoondijki
eigenlijk niet In 1971 was dt
bedoelde duif nog eerste vitessi
kampioen bij de PV Vrije Vlucht
in Sasput Met een ruime voor
sprong op zijn naaste concur
rent, cue zoals een blik in de
boeken aantoont, éen hokgenoot
van de kampioen was Na twee
zware seizoenen werd er in 1972
met zo vaak mee gespeeld en wat
gespaard om in 1973 voorname
lijk op Midfondvluchten te wor
den ingezet Dat plan lukte maar
gedeeltelijk In april 1973 werd
de vogel tijdens het ophokgebod
voor duiven door een jager met
een schot hagel ondereen van de
ogen getroffen en dal heeft na
tuurlijk zijn weerslag op hel
verdere vliegseizoen Maar de
vogel bleef in leven in tegenstel
ling tot een twaalftal van zijn
weduwschapsduiven. die in die
zelfde periode werden gedood
door geweervuur En dat was.
volgens Calon, op een tijdstip, ('s
avonds na zes uur) dat het op
hokgebod niet meer van krachl
was Maar bewijs maar eens
even dat dat zo is Vaststaat dat
hij er zeer door gedupeerd was
en hij schrijft de in dat jaar min
dere prestaties daar ook mede
aan toe
is hij toch niet ontevreden en dat
zegt toch wel wat, want zijn dui
ven moeten het zowel op de Vi
tesse en op de Fond goed doen
Maar toch gaat zijn voorkeur uit
naar de Fond „En daar hebben
we dit jaar een paar bijzonder
slechte vluchten gehad, met
name de Sint Vincent-vlucht
waarop veel verliezen zijn gele
den door tal van liefhebbers Ik
had daarop 7 duiven mee en er
bleef er slechts een achter
Daarentegen verloor ik op de
Barcelonavlucht mijn beide
deelnemende duiven"
Calon was dit jaar in de ver
eniging Vrije Vlucht in Sasput
weer Generaal Kampioen „Het
is een kleine vereniging maar er
zitten daar een aantal sterke
spelers" Verhuizen betekent
voor een duivenmelker opnieuw
beginnen want de duiven moe
ten „overwennen" Maar als dal
een beetje meevalt wil hij het
volgens seizoen er toch weer bi;
zijn Niet enkel met zijn jong»
duiven maar ook mei de oude
Dal hoopt hij te bereiken door
deze winter vroeg te kopp4'4"'
te kweken Al zijn duiven r
mee naar het nieuwe onM
men in Slijkplaat, 28ctó'e_j
29 dui vinnen „Ikhebnof
zoveel duiven gehad in®
van het jaar, maar verkop4
ik er geen".
Een
duivensport)
schrijven over Herman C
eigenlijk alleen maarrli.,l(
als je er ook mevrouw l«
vernoemt Want ook zU41*' j,
veel aan de verzorririC j
duiven. Het srhoonhou
de hokken ts een beztg11
zij vaak voor haar rt
neemt. En als de dun'4"
keren van een we®»"1 yi
manlief bevindt zich
'moment op de a, er^j luJi
draait mevrouw Ca'?n,L„„
P kJ*
hand niet voor otn de 1
mende duiven te on
„Dal alles is haar we j
trouwd. het enige da'lt„il
dirert ziet is een dun
ziekelijk is", aldus H""""1