es
dienden
Hagenaar levert
super-sigaren
aan koningen
en ambassadeurs
Meubelmakers zetten zelf
failliete
fabriek
voort
soverheid
leling
he dienst
I j^él graag, mijnhéér.
nti-reclame
•OE
Sn
Uit
ZATERDAG 23 NOVEMBER 1974
IJS-SLAG konsumenten-
in kontakt. Juist daarom is
Heb je belangstelling voor
en een leuke baan voor |e
Markt en Hermusweg bijv,,
alle steun van ons bij de
j filialen te VLISSINGEN,
sde vooruitzichten duidelijk
dit vrijblijvend op dinsdag
aanwezig zijn in ons
KT 41.
Bn zijn wij bereikbaar
ag t/m vrijdag tussen
ie van Volkshuisvesting en
nlng
van de Volkshuisvesting en 1a
n de provincie Zeeland
n. belast met zaken op het
cierlng en subsidiëring van ds
dsvermeuwlng. bouwnltverheid
op de volkshuisvesting.
/en aan de afdeling, die o m. tot
oordeling van de woningbouw-
rolewerkzaamheden m.b.t. de
ssubsidleerde woningbouw;
dvlseren inzake structuur- en
nnen. sanerlnga- en rehabilitatie-
«ploltaties en onteigeningen;
de werkzaamheden van werk-
mlssies: onderhouden ven
artegenwoordlgera van provin-
ite!i|ke overheid, wonlngcorpo-
ernemingen en architecten.
Bouwkundig ot Civiel Ingenieur.
Brvaring op het gebied van ds
Jdelburg.
lijk van leeltlid en ervaring, ma*,
nd De mogali|kheld bestaat op
worden benoemd tot plaatsver-
van dienst met een ma*, salaris
maand
IJn exclusie! 7 j vekentlt-
i toeslag ven max. 145,- par maand.
ticltatlea onder vermelding van
ir 4-5203/1761 (in linkerbovenhoek
valoppa) zenden een de
llsche Dienst, Prins Maurltslasn 1,
FtOOTHANOELS l
\]N WONEN
0-4037 (nabil Morree Meubel)
CENTRÜ»
afdeling
bouwstoffen
Bl|voorbeeld:
balkhout 63* '60
f SAO ml SO *1001 2
22 k 50 0.65 mt
grenen schroten
16 mm dik 16.90 m2
mahonie deuren
I 57 per Stuk
vouwdeuren
i 39 75 per stuk
wandplaten.
I 7 30 m2
PLAFONOTEGELS
Treete* I 6.9) ^2
ALLUMINIUM RAMENIE
DEUREN incl glas**
I 70. m2
SANITAIR
Luxe wa9talei I 47 -•
tonteint|e I 23.15. j.
pol met reservoir 70cflt
duoblok I <80 -
dik plaatstaal I 'JB _ll0Clx
en vloertegels grote co"*1
en zeer 9Öedk9°^TW
Alle pn|zen excl
Afname op aanvraag
zal zéér vereerd zijn
et uw bezoek. Weel
I er is zóóó veel in dit
I ,ak da1 f,e mensen niet
I weten. Begrijpt u?
liahaaa...." Het lach-
i ;e komt vóór uit de
[[eel. Doet wat denken
Lu Henk Elsinks crea-
tie Har nipje met de
Iharp"-
I |je [jeer G. de Graaff,
adelaar in tabak, siga-
en rokersbenodigtl-
beden te Den Haag, heeft
I één vak, één hobby, één
Ipassie, en dat is: tabak.
Ieder, en zeker een jour
at, die over dit onder
werp wil komen praten,
I vindt bij hem een open
[deur. Dat blijkt al uit zijn
[jubelende reactie op ons
[telefonisch verzoek, maar
[wordt eerst goed duide-
[lijk in een persoonlijke
[ontmoeting
Natuurlijk wil de lieer De
aö ooit praten over zijn
ntèlekriirtg (Ahahaaa..
de vooraanstaamiden
Je behoren zoals de
vain Thailamd., de sd-
iwxende rertegeniwwxndli-
55 bij de Verenigde Naties,
J corps-diplomatique in vele
rfreldsteden, generaals in en
■riten dienst, prins Berrihard,
■pra Claus, vroeger OhurdhiM
Adenauer, en tegeniwoardSig
de langharige leerlinigen
I de naburige tekenaoaide-
I Vooreerst echter wil hij zijn
kdschap brengen die moet
lieden tot een algehele heroint-
feleking van „De Sigaar" als
buur en auiver genotsmiddel,
fe is zijn vurige wens dat de
cultus van het roken, de stijl
b de sfeer daaromheen zoals
i die kende in het 's-Gra-
van Loulis Couperus,
eerkeert
De heer De Graiaif, bien
„j met butterfly en maat-
tuum, is een slanke zesti-
die de gulden etiquette
het vooroorlogse Den
j hoog houdt Hij is zidh
pan bewust een klassezaak
hebben opgebouwd, niet
dat zijn cliënten voorname-
uit de gegoede kringen
i te komen, maar vooral
vanwege de kwaliteit die
ij te bieden heeft.
1 Om die kwaliteit van de sd-
welke wordt bepaald
de melange van udtge-
chte thbakken, gaat het de
r De Graaff. Zijn measter-
t uit het melanige-
het componeren van de
waardoor de man met
i en gevoel voor de cul-
het summum aan puur
t beleeft
[Wie op dit moment in het
sprek blijk geeft van de op-
Wtng dat het verscihil tussen
la* en de andere eigaair,
halve de prijs, niet meer is
t de een dikker en kor-
r is en de ander dunner en
HR trapt de heer De
'f op z'n ziel, en kan het
ofioud verder ads geëdn-
Rtj beschouwen.
;emand bdj me in de
•rol komt en een bepaalde
103 sigaren wil kopen, omdat
te'u leuk model hebben,
ik hem of haar maiar
P? te gaan. Daar kan ik torih
aan beginnen, mijnheer,
pdat is anti-reclame. Be-
Tlpt u? AhahaaaEen
■""iblikje....".
'i verlaat de kamer achter
Stekel om een klant te
Ff De klant, een jonige-
Ee smds kort pijp rookt,
ten nieuwe en duurdere
T» omdat de huidige niet
C. ontpopt zich een
over de soorten tabak
-.mijnheer" heeft gepro-
FW en welk merk sigaret-
f- voordien rookte, waar-
aeer De Graaff conclu-
u ™kt dit merk tabak
want de smaak ervan
°P die van uw sdjga-
t Want gaat zon-
PUP maar met de
Pissende tabak de deur
'telor*5 513 ^er °m
I ten» 8311 k r<1iken waar
li U, 01,1 vragen, maar
hchten en te
p-i."onsVerklaart de heer
L/'~.'?a,T het melamgeren
b'V
te* ntó 09 Graaff ontdaan:
ttï», mi3nhéér Het me-
fi«nvs,V?" tal>3k staat daar
#»ÜÜn- Wacht, ik zal
51; "n ervaro;,'-
f erSLVCh naar de win
ti*? -et LÜ una enige
te handvol sigaren
We** ï0^011- Opgeto-
grilde L0", °n2e be"
"dl it. zwaar aro-
l ja H-, platvloers
V i./'J8 voor deze si-
woord"), een
-de .?gend. en een
jteb ng en prettig van
Ht ,Va" 4e siigaaT
®in ,^_e lahi|k^oor,rten
^erkt zijn. De
heer De Graaff kiest uit de
veelheid van tabaikkien uit on
dermeer Honduras, Cuba, Su
matra, Jaiva, enkele soorten,
welke samen, in de juiste on
derlinge verhouding eein afge
rond en harmonieus arotma
hebben. Dat is zijn vak, zijn
hobby en zijn passie.
Hoe komt iemand daartoe?
In dit verband een stukje fa-
milielhistarie: „Ik was vijftien
jaar toen ik in de tabakszaak
van rniiijn vader mioest. Dat
was in 1928. Mijn vader was
in 1907 vanuit Rotterdam naar
Den Haag gekomen. Hij was
toen niet zelfstandig, maar di
recteur bij Van den Duingen.
In 1918 werd hij voor een zéér
hoog salaris ingekocht om de
Cadena-winkels ap te rich
ten".
„Tien jaar later, in de crisis
tijd nam hij antsllag, omdat hij
er geen genoegen mee nam
dat zijn salaris zou worden
ingekort. Hij 'begon toen voör
zichzelf. Ik moest van de HBS
af om hem te helpen. In de
avonduren heb ik mijn diplo
ma's gehaaid. Achteraf ben ik
mijn vader er héél dankbaar
voor, want wil je een vak
leren, aan moet je er heel
jionig mee beginnen".
„Ik leerde ai jong sdlgaren
proeven, want m'n vader
stuurde mij naar de fabrieken
om de melanges uit te zoeken.
In die tijd was het veel meer
usance om sigaren met een
eigen metorage te laten maken.
Nu is het voor het merendeel
machinaal werk wat de men
sen aan sigaren roken. En wat
roken ze dan? Tabak in pak
papier, net als sigaretten.
Hierin zit alleen rraaar rommel.
Dat kun je ook wel nagaan,
want je betaalt zeventig pro
eent belasting op sigaret
ten^.
Jeugd
praat ilk niet"), en „vette, vette"
andere instanties, vooraan
staande kringen, grote bedrij
ven, autoriteiten en andere
hooggeplaatsten.
Enkele anecdotes over zijn
dliënten wil de heer De Graaff
wel vertellen: De bekende to
neelspeler Cor Ruys („Een
van de fijnste klanten die ilk
heb giebad") zocht stof voor
zuijn creatie „Tafeltje bij De
Witte". Daarvoor had hij twee
typen uiit fijne Haagse kringen
nodig. De acteur riep de hulp
in van De Graaff die in zdjtn
winkel in de kortste keren
een oud-gouverneur en een
admiraal binnenkreeg en
hield, waarop een conversatie
vbllgde, wettke Ruys stof gaf
voor wel tien stukken.
Ander verhaal dat de heer
De Graaff met bescheiden
trots vertelt: „De Finse am
bassadeur Toi'votta die inder
tijd in Brussel zat, werd vla
een relatie geattendeerd op
mijn sigaren en was er direct
aan verknocht. Hij betrok ze
bdj duizenden. Ook toen hij
werd overgeplaatst naar Israël
en weer later naar Pekinig.
Toen werd hij gepensioneerd,
en ging in zijn vaderland wo
nen. Maar dót betekende dat
hij vanuit Nederland geen si
garen kon krijigen. Ik kreeg
smeekbrieven en zelfs dreig
brieven van hem. Hij moest
en zou mijn sigaren krij
gen"
„Toen heb ik tegen mijn
vrouw gezegd: We gaan op
vakantie maai Finland. Dan
neem ik gelijk wat sigaren
voor hem mee. Ik had hem er
niets van gezegd, en kwam
totaal onverwacht bij hem
binnenwallen. Nou mijnheer,
dat vond hij zo geweldig. En
raadt u eens? Nu zit hij weer
in Praag als ambassadeur. En
hij koopt niet alleen voor
zichzelf, maar voor het hele
corps-diplamiatique da-ar mijn
sigaren".
De vriendelijke, enthousias
te en galante heer De Graaff
kan echter ook uit z'n slof
schieten: „De vrouw van de
Deense gezant kwam eens de
winkel binnen met een aanste
ker, een dure, die zij een pa-ar
weken eerder bij me had ge
kocht. Het ding deed het niet
goed- Ik bekeek het apparaat
je en zag dat eraan geiknoeid
was".
„Ik zei haar beleefd dat als
er iets aan mankeerde ze hier
heen moest komen, maar er
niet zelf iets aan laten doen. Ze
zei toen (imitatie van De
Graaff): „Maet deze aansteker
is nie iets gebéurd".
„Oh nee?, mevrouw, zei ik.
l'k liep naar buiten waar hae-i
chauffeur bdj de waigen stond
en vroeg: „Hoe heb je zo stom
kunnen zijn om hieraan te
knoeien". Dk man stotterde: „Ik
moest hem van mevrouw re
pareren".
„Ik teruig naar de winkel,
hield de deur open en ver-
zootu mevrouw het pand te
verlaten".
„Weet u wel wie u voor u
hebt?", zei ze. Ik zei: „Dat
weet ik mevrouw, maar wilt u
zo goed zijn de winkel te ver
laten. En ik hoop u hier niet
meer terug te zien-
En ze ging. En neemt u van
mij aan dat dit voorval in ae
Haagsi kringen is rondgegaan.
Ahahaaa. Zo iets kan ik toch
niet over me heen laten gaan.
Want ik kan niet tegen be
driegen. Begrijpt u?"
HANS VAN LEDSDEN
Tabaks- en sigarenexpert De Graaff.
F"""
De heer De Graaff heeft
zijn hoop gevestigd op de
jeugd. Hirj ziet ondier hen
steedis meeir neigingen om te-
ruig te grijpen naar vooroor
logse tijden. Van hein ver
wacht hij gevoel voor de cul
tus vain het roikian, voicxr het
proeven van pure tabakken,
voor het bewust ervaren van
geschakeerde aroma's. Daarom
verkoopt hij wél sihag. Om ze
in de wiinkel te krijigen.
Een andere methode om zijn
boodschap uit te dragen ais het
houden van lezingen op met
name studentensociëteiten. „Ik
heb eens in Groningen een
lezing gehouden. Daar hadidien
zo'n driehonderd jongeren be-
langstellldnig voor. Geweldig.
Dan iaat ik ze ook zeflif sigaren
proeven. Als je dian zdet hoe
opgetogen men is wanneer
men de stijl, de romantiek van
het sdigaren roken ontdekt.
Dan stemt me diat hoopvol. Ik
krijg ook wel uitnodigingen
om voor werkelijke elite-clubs
te komen spreken. Maar dat
weiger ik, omdat ik niet ge
loof diat men in dlie kringen
werkelijk gevoel heeft voor de
Hoe bomt nu een Haaigse
sigarenwinkelier aan de klan
dizie van bijvoorbeeld presi
dent Tito van Joegoslavië?
Het antwoord is even eenvou
dig als 'voor de hand liggend.
„Ik heb altijd veel werk ge
maakt van de ambassadeurs.
Tenslotte is het het visite
kaartje vain Nederland, wan
neer op ambassades tijdens re
cepties en ontvangsten de ou
derwetse, goede Hollandse sd-
gaair wordt gepresenteerd".
„De Amerikaanse ambassa
deur Albriuk was een vaste
afnemer van mijn sigaren. Hij
gi-nig na zijn overplaatsing
naar Joegoslavië nogal eens
vissen met Tito. Hij wist een
goede sigaar te waarderen, en
sindsdien Lever ik regelmatig
vi-a zijn ambassade hief im
Den Haag aan hem".
Op soortgelijke wijze werd
ook de koning van Thailand
vaste klant van De Graaff. De
Nederlandse ambassadeur im
Korea de heer Verkade. pre
senteerde indertijd een si
gaartje aan des konin-gs broer
die da-ar even-eens als ambas
sadeur optrad. Deze nam een
kistje mee naar het vaderland
voor zijn broer, die er zo ver
rukt over was d-at hij direct
duizend stuks bestelde in Den
Haag.
Vaste klanten zijn onder
meer ook vele delegaties bij
de Verenigde Naties (Oe
Th-ant was in deze kringen
indertij-d de grootste afnemer),
alle ministeries in Den Haag,
ambassadeur Qu artes van Uf-
ford i-n Brazilië (..Het siga-ren-
land, nota bene") die op zijn
beurt een hele „klantenkring"
om zich heen heeft, paleis
Soestdijk („maar daarover
(Van onze kunstredactie)
BERGEYK In het voorjaar ging de bekende meubel
fabriek 't Spectrum broertje of zusje van de befaamde
werkgemeenschappen Bergeyk (weverij De Ploeg)
dicht. „Moet dat nou?", vroegen een aantal werknemers
van het bedrijf zich af. Acht man, toch aangestoken door
de sociale gedachten van een werkgemeenschap, waarmee
De Ploeg geschiedenis heeft gemaakt, staken hun koppen
bjj elkaar en begonnen opnieuw. Hun leider, de heer A.
Verhoeven uit Herpt: „De sociale gedachten, die het oude
Spectrum droegen, spraken me erg aan, maar ze kwamen
niet uit de verf Daardoor ging het fout. Dit sociaal getinte
bedrijf maakte bijvoorbeeld meubels, die de eigen werkne
mers niet eens konden kopen. Wij hopen nu in het door
ons opgerichte bedrijf Arspect bv in het voormalige
pand van 't Spectrum op den duur het sociale meubel
te brengen".
het assortiment uitgebreid en
in het begin van de vijftiger
jaren een meubelontwerper
(Visser) aangetrokken. De
meubels kregen een eigen ge
zicht pn vermaardheid. Waar
om besloot de directie van de
Ploeg dan om de produktie van
Spectrum meubelen stop te
zetten?
Principes
Dertien mensen (voorheen
ongeveer 50) zijn nu weer aan
de slag. „Pure vakmensen",-
zegt Verhoeven. Gezamenlijk
hebben ze het oude wat verlo
pen pand van 't Spectrum
weer opgeknapt; het machine
park en een deel van de ont
werpen - van Martin Visser -,
die een internationale faam
hebben, overgenomen. „D zit op
een stoeltje van Martin Visser
uit 1952; qua vorm en materi
aalverwerking onverslijtbaar;
gisteren nog is er een contai
ner vol naar Engeland ge
gaan", krijg ik te horen. Maar
aan Aspect is geen vaste ont
werper meer verbonden. „We
werken met losse ontwerpers
en de rest doen we in gezamen
lijk overleg, Ik kom juist van
beneden", aldus Verhoeven,
„waar we onderling nieuw te
maken kussens voor een zit
bank bekeken hebben. Die
moeten niet te duur worden
Wat goedkoper stof er ombeer
en zo gemaakt, dat na een
paar jaar de koper ervan thuif
zelf met de naaimachine er
een andere stof omheen kar
maken".
Zo wordt er sociaal gedacht
De mensen in de werkplaatsen
zingen en fluiten weer; wedij
veren met een bankstel van
hun voormalige ontwerper
Visser dat gemaakt werd voor
de wereldtentoonstelling in
Osaka. Denken na over en
goed en zuinig materiaalge
bruik. „Waarom moet een ta
felpoot vierkant zijn". Als je
er een driehoekige poot van
maakt, gaan er twee uit het
zelfde stuk hout; de scherpe
kanten zijn er op de hoeken af
en er ontstaat een geheel nieu
we vorm. Simpel gezegd be
dachten zt zo samen een eet-
hoek, die gezien mag worden.
Als ie een schroef of bout
uithaalt zou zo'n stoel bij wij
ze van spreken uit elkaar
moeten vallen. Dat betekent dat
die ene bout onmisbaar is en
dat er niet één teveel gebruikt
is. Een andere gedachte, ont
wikkeld in een tijd. dat er
doorgaans met materiaal ge
smeten wordt en veel ge
bruiksvoorwerpen overbodige
'aken bevatten-
Maar om het verhaal van
Spectrum-Arspect en van Ver-
boeven vooraan te beginnen
Er was een kans, dat mensen
ronder werk kwamen te ziften
en in Duitsland te werk ge
steld zouden worden Om deze
mensen aan de slag te honden
werd met hiezengoed en ander
inheems materiaal, dat nog
voorhanden was, een
maatschappij voor kunstnijver
heid ongericht: 't Spectrum.
Tegen de oorspronkelijke be
doelingen in bleef het bedrijf
na de oorlog overeind, werd
Verhoeven verklaart: „In '70
ben ik al bij 't Spectrum weg
gegaan, omdat ik als commer
cieel leider van het bedrijf,
principiële verschillen had
met de directie. De boodschap
van de werkgemeenschap werd
wel in de meubels gelegd, maar
speelde alleen in op het
smaakgevoel van de hogere
inkomens. Ik vond dat onzin;
mooi is mooi!. Je moet niet zo
gecompliceerd doen. Boven
dien was er praktisch geen
export en dat is dodelijk. Hoe
wel 't Spectrum gezien de ex
clusiviteit, geen concurrentie
had, is er toch énkele jaren
met verlies gewerkt. Daarom
werd het bedrijf afgestoten. In
een werkgemeenschap delen
nl. alle werknemers in de
winst en nn moesten met De
Ploeg de gaten van 't Spec
trum gestopt worden, zodat de
werknemers vah het andere
bedrijf ook geen winstuitke
ring meer kregen".
De sluiting van de fabriek
bracht niet alleen teleurstel
ling teweeg bij de werkne
mers, maar ook bij de handel,
bij voorstanders van persoon
lijke industriële vormgeving
bij toeleveringsbedrijven e.d.
Onder leiding van de heer J.
Jacobs, zeventien jaar be
drijfsleider bij 't Spectrum
kwam een groepje werkne
mers bijeen om een nieuwe
stichting voor te bereiden on
dersteunt» dooi de Ploeg. Ja
cobs kreeg twee maal een hart
infarct en viel uit. Verhoeven
werd aangezocht Die zag hef
na een grondig marktonder
zoek wel zitten- Verhoeven.
„Maar toen bieek dat er ten
aanzien var de Ploeg een an
dere positie - een onderhande-
Bank „Osaka" van Martin
Visser.
lingspositle - ontstond. Er
moest verkocht en gekocht
worden. Ik moest geld mee
brengen. Mei een beetje van
mezelf en een anüere mede
werker aangevuld door ban
ken, die ons realistische plan
wel zagen zitten, konden we
in augustus weer met de pro
duktie beginnen.
De nieuwe groep onderne
mers-werkers verenigden zich
op drie punten: Arspect zou
een zover mogelijk doorge
voerde werkgemeenschap wor
den; Arspect zou ononderbro
ken streven naar het vervaar
digen van produkten met een
zekere estetische waarde en
met industriële vormgeving
als uitgangspunt en Arspect
zou met de vroegere leiding
van Spectrum, i.e., weverij De
Ploeg uitsluitend zakelijke be
trekkingen onderhouden.
Waarin onderscheidt Ar
spect zich nu, in de dagelijkse
praktijk, van een traditionele
meubelfabriek? In deze ge
me en sc hap moeten zowel de
makers als de verkopers (de
winkeliers) achter het idee
staan. Dan delen zowel de ont
werpers, personeel als winke
liers in de winst van het be
drijf; meer dan de helft gaat
naar de medewerkers. Er is
een personeelsraad, die samen
de beslissingen neemt; o.a.
over wat er gemaakt wordt.
Ook de winkeliers worden -
binnenkort via een eigen mar
ketinggroep betrokken in het
overleg; wat denken zij bv
over een nieuw ontwerp; over
een kussen, dat gemaakt
wordt etc. Er is gekozen voor
een flexibele opstelling ten
aanzien van het materiaalge
bruik. Als ei bv een tuinbank
van heten eemaakt zou moeten
worden dac gebeurt dat Dat
betekent dat er niet veel
geïnvesteerd wordt in machi
nes. maar vooral ecwerkt zal
worden met geprefabriceerde
onderdelen - naar eigen ont
werp - uit toeleveringsbedrij
ven (arbeidsmarkt open hou
den). Arspect zal vooral as
sembleren, de dingen in elkaar
zetten- Een opvallend punt is
ook, dat dit jonge bedrijf de
(duurdere) oudere werkne
mers van 't Spectrum overge
nomen heeft. Verhoeven: „Een
dure chef van 't Spectrum bv
beeft hiel- niets te cheffen,
maar ik ben ervan overtuigd
dat zijn ervaring en hoge sala
ris op den duur gecompen
seerd zal worden door de re
sultaten"
In een centrale ruimte van
het oedrijt staan de eerste
produkten, die tonen, dat de
groep hard werkt en toont ori
gineel te denken. Essenhou-
ten modellen van flexibel te
gebruiken lattenbanken naar
een ontwerp van Walter Anto-
nis, die ook de reeds eerder
genoemde eetkamerstoelen
met tafel gebaseerd op de
driehoek (materiaal besparen
de poten etc.) uitdokterde: een
bank van de Belgische Claire
Babaille; om er een paar te
noemen. Verder worden geïn
troduceerd allerlei meubclele-
menten, ontwerpen door de
Nederlander Derk Jan de
Vries, die directeur industriële
vormgeving bij het Italia -Il
se bedrijl Olivetti is. Ver
maarde oud-Spectrummeube
len van Ma»tin Visser (eetka
mer; slaapbank) werden weer
opnieuw geproduceerd etc. De
ze meubelen zijn aller nog
niet zo goedkoop, maai Ver
hoeven betoogt, dat er ook
gedacht wordt in de stijl van
de (studerende) jeugd, die zon
der veei geld op kamers
woont e.d
Toon ki ni et-
Re toonkamer, waarin rieze
meubels staan is een voorlopige
zaak'. Verhoeven: „We hehhen
geen toonkamer nodig; de
winkeliers zijn onze toonka
mer" Wat dar te doen met
deze 100 vierkante meter? De
ze is bestemd vooi cpn ander
proieet van Arspec» aandacht
schenken aan de industriële
vormgeving. Sedert de sluiting
van het centrum voor indu
striële (onder de beurs)
te Amsterdam in 1970, is het
ons land bijna niet meei mo
gelijk kennis te nemen van
hetgeen er op dit gebied ge
beurt. ,Het Nederlandse pu
bliek let bij de aanschaf van
meubels nauwelijks op vorm
en kleur" aldus Verhoeven.
„Dat komt omdat het er oiets
van weet; hetgeen te wijten is
aan gebrekkige voorlichting.
Maar ook op onze academies
krijgt de industriële vormge
ving nauwelijks aandacht".
Voorlopig is al een deel van
genoemde ruimte ingericht
met een eerste expositie van
vooral grafische toepassing op
het gebied van industriële
vormgeving Deze tentoonstel
ling bevat werk van studenten
van de Akademie voor Beel
dende Kunsten te Arnhem.
Het is. de bedoeling de ruimte
doorlopend te gaan gebruiken
voor dergelijke exposities, in
overleg met de Stichting In
dustriële Vormgeving Nu nog
gesloten op zaterdag, is het de
opzet ook zaterdags deze ruim
te tot een pubiieksruimte te
maken.
We zitten weer ln de werk
kamer van Verhoeven op Vis
ser-stoelen. Verhoeven: „Dat
zijn stoelen van boven de ri
vieren" Daarmee doelt hij op
de mentaliteit waarmee deze
ontwerpen gemaakt zijn Ar
spect wil nu ook menheh ma
ken van beneden de rivieren;
met eer »uincli»ke mentaliteit,
maar ook met een eigen ge
zicht tiet is tevens de menta
liteit die niet kon berusten in
het afstoten van een werkge
legenheid die veel werkne
mers Herh'-a» was geworden-
Hel is niet de eerste keer in
hel zuiden dat een bedrijf
overeind blee' door het initia
tief van werknemers. Verhoe
ven: ,Wp ziir er nog niet,
maar ivr anner dal we succes
hehhen". En weg spopdt hij
zi<-h -vant 1c vrkoon-organi
satie moet nog beter worden
genrn-anKeerd
HENK EGBERS
