Terneuzense huisvrouw
adviseert meisjes
bij aanschaf uitzet
Kleinkunst in België
nog steeds aan de top
Even er uit bij
onze zuiderburen
IN GESPREK MET.
JOKE KONINGS
Correspondente
pT'iW|
door
gp
GERDI PREGER
Deftig
Niet leuren
n
D
DONDERDAG 24 OKTOBER
TERNEUZEN - Joke C.
Konings-van der Slik uit
Terneuzen (van oorsprong
Rotterdamse) is een energiek
vrouwtje. Echt zo'n type, dat
even als een witte tornado"
door haar huis waart, zodat
alles binnen de kortste keren
weer op z'n plaats staat. Ze
draaft vief door haar huis in
de Van Kinsberghenlaan,
kan razendsnel koffiezetten
en weet in een mum van tijd
het bellenblaasdoosje van
haar 3-jarige dreumes te
vinden, dat ergens boven ligt.
Ze is 29 jaar, getrouwd, moe
der van twee zoons en een
dochter en wekt met haar
blonde, opgestoken haar,
haar sproetjes en haar open
gezicht echt de indruk: nou,
hier ben ik dan, probeer
maar niet om me over het
hoofd te zien.
Geen wonder dat ze niet ge
noeg heeft aan het huishouden
alleen. Menige avond verlaat ze
huis en haard om zich verdien
stelijk te maken als Walra-
adviseuze. Dat is iemand (in
dienst bij de Walra-weverijen
uit Waalre) die vooral jonge
meisjes helpt hun uitzet bij el
kaar te zoeken Of haar man het
niet vervelend vindt, dat ze vaak
weg is? „Welnee", lacht ze ge
ruststellend, „hij zegt dan is net
des te leuker om je weer te zien
als je 's avonds thuiskomt".
Maar daarvoor heeft ze ook
niet stilgezeten. Zes jaar geleden
verhuisde het gezin Konings van
het overvolle Amsterdam naar
het rustige Sas van Gent. Joke
werd correspondente voor het
dagblad De Stem, iets wat ze
drie jaar met erg veel plezier
heeft gedaan. Maar toen men
van woonplaats veranderde en
naar Temeuzen ging, moest ze
spijtig genoeg met dat werk
stoppen Toen de eerste verruk
king over het nieuwe huis een
beetje voorbij was, begonnen de
werkkriebeltjes weer te komen
De kogel kwam door de kerk
door een cadeautje van haar
man een lichtgroene Daf „Die
wilde ik toch produktief gaan
maken", vertelt Joke, „wat heb
je aan zo'n autootje als-ie alleen
maar voor de deur staat? Jaren
geleden had ik bij een schoon
zusje al eens een Walra-
adviseuze ontmoet. Toen nam ik
het besluit om - als ik er ooit
lies, die hun linnenkasten vol
stouwden met het fijnste lin
nengoed en de mooiste doeken.
De firma Walra houdt ook van
traditie, blijkens de antieke ser
vetten en tafellakens die ucn in
bezit heeft, geweven bij de in
huldiging van Philips II van
Spanje in de Nederlanden De
ene broer Van Dijk verzorgt in
80 procent van de Nederlandse
ziekenhuizen het linnengoed,
terwijl de andere broer zich door
middel van een in Europa uniek
systeem rechtstreeks met zijn
uitzetten richt tot de klant De
textielprodukten van Walra
worden niet in de winkels ver
krijgt alle tijd om de materialen
te keuren en te bekijken. Er is
absoluut geen koopverplichting.
Zonodig kom ik nog eens terug
met een uitgebreidere collectie.
Standaarduitzetten hebben we
niet. hoewel veel op elkaar is af
gestemd en kan worden gecom
bineerd. Ook al wil een meisje 60
washandjes bestellen of een la
ken van drie meter lang, dan
maakt dal nog niets uit want
wat de klant bestelt, wordt in de
fabriek gemaakt".
Als de klant een bepaalde
keuze heeft gemaakt en een or
der heeft geplaatst (bevestigd
door wederzijds vertrouwen,
want er kan altijd worden gean
nuleerd, men hoeft ook niets te
tekenen) kan ze lid worden van
de club en bepaalt ze aan het
totaal bedrag wat ze wil gaan
sparen, d w z wat ze per maand
wil gaan betalen In feite wordt
haar hele uitzet voor haar gere
serveerd (de prijzen blijven een
aar vaststaan, terwijl tafella-
:ens, ontbijtgoed en lakens nog
LS
ki
drie jaar lang kunnen worden
geruild) en krijgt ze de stukken
druppelsgewijs binnen „Je
voor in de gelegenheid zou zijn -
te gaan werken bij de Felicita-
tiedienst of Walra Maar ik wist
met eens precies waar de firma
Walra zat! Ik ben een telefoon
cel ingedoken en heb net zo lang
gezocht tot ik het adres had. Op
een zondag in oktober van het
vorige jaar schreef ik een brief
en in november ging ik al aan het
werk".
Joke vertelt dat de Walra-
weverijen hun hoofdvestiging
hebben in Waalre. Het is een
heel oud familiebedrijf, dat al
meer dan 100 jaar bestaat en ge
rund wordt door twee broers,
Van Dijk Heel vroeger begon
nen als huisindustrie, leverde en
vooral aan deftige, rijke fami-
kocht, maar de ongeveer 300 ad
viseurs in heel Nederland bren
gen de waren bij de mensen
thuis. Via de PTT worden er fol
ders verspreid, speciaal gericht
aan ongehuwde meisjes van 17
tot 25 jaar Als ze geïnteresseerd
zijn kunnen ze een kaartje instu
ren, dat dan (als dat in Jokes ge
bied valt) bij Joke terechtkomt.
Met een kleine greep uit de col
lectie gaat Joke dan op zo'n ad
res af om de gewenste informa
tie te geven.
„Het voordeel is dat ik niet
zelf langs de huizen hoef te leu
ren, maar dat Walra zorgt voor
het materiaal waar ik mee moet
werken", zegt Joke. „Het is echt
winkelen aan buis. want men
moet met dit werk niet gauw in
de put zitten", zegt Joke, „want
de verkoop is hollen of stilstaan.
Soms lukt het helemaal niet en
dan weer komt alles tegelijk. Je
moet het echt als een soort
hobby zien, waar je ook wat mee
verdient" Dit jaar nog is de Ver
eniging van Direkte Verkoop
(Vedive) opgericht, waarvan
Walra, "hippe rware, Vorwerk en
Avon lid zijn, zodat de adviseurs
zich ook kunnen legitimeren.
„Walra is niet goedkoop",
zegt Joke, „maar ik sta er he
lemaal achter, want de kwa
liteit is geweldig". Dat blijkt
allemaal ook wel, want ze
heeft zo enthousiast zitten
vertellen, dat haar koffie er
nog onaangeroerd staat, als
ik weer vertrek.
SPRAAK
We hebben in deze rubriek al
een aantal malen geschreven
over de verschillen tussen Ne
derland en België, en dan na
tuurlijk speciaal op het gebied
van pop-muziek. In die artike
len hebben we meerdere malen
moeten konstateren dat pop
muziek bij onze zuiderburen
veel minder in de belangstelling
staan dan in ons eigen land.
Ook popgroepen van eigen
bodem zijn in België dun ge
zaaid, erg veel van onze eigen
groepen profiteren daarvan
door regelmatig een aantal op-
j tredens in België op het pro
gramma te zetten. De vraag is
natuurlijk, hoe komt dat.
waarom zijn er niet meer Belgi
sche popgroepen. Om op die
waag een antwoord te kunnen
geven zijn we ons wat meer in de
Belgische muziekwereld gaan
verdiepen. Op 13 oktober, heb
ben we in Antwerpen een unieke
gebeurtenis meegemaakt, uniek
zeker als je het vanuit het Neder
landse muziekleven bekijkt.
In het Antwerpse sportpaleis,
gevuld met 16.000, voor het me
rendeel jongere, bezoekers,
nebben we die zondagmiddag,
de jaarlijks terugkerende klein
kunst manifestatie „Nekka '74",
meegemaakt. Twaalf groepen en
solisten waren in dit programma
ondergebracht, waaronder ook
arte van onze landgenoten. Rob
de Nijs, Astrid Nygh en Gerard
Peze middag, georgani-
door het Algemeen Neder
lands Zangverbond, gaf een
goed beeld van de Belgische
kleinkunst zoals die op dit mo
ment nog volop bloeit in België
we kunnen ons niet voorstellen
dat in Nederland een dergelijk
evenement mogelijk zou zijn
Natuurlijk treden onze eigen
kleinkunstenaars ook regelma
tig in den lande op, maar dan
toch meestal voor kleinere zalen
of sociëteiten. Voor een zanger
of zangeres is het in ons land
bijna onmogelijk om allen met
Nederlandse nummers een re
pertoire op te bouwen, enkele
uitzonderingen daargelaten.
In België liggen die zaken heel
anders, en dit heeft natuurlijk
een aantal redenen, waarvan de
taalstrtjd zeker de belangrijkste
is. Die taalstrijd is een gegeven
dat in alles, elke dag meespeelt,
ie merkt het als je een postzegel
:oopt en ook als je een auto gaat
kopen. De meerderheid van de
Belgen spreekt Vlaams, en het
grootste gedeelte van hen doet
dit uit overtuiging, het Vlaams is
voor hen de taal die in België
gesproken dient te worden En
dat hele probleem ts een van de
voornaamste redenen van de
bloeiende Vlaamse kleinkunst
In Nederland hebben we met
zaken als taalstrijd nooit te ma
ken gehad, maar het is toch wel
jammer dat mede daardoor de
Nederlandse kleinkunst niet
wat meer waardering krijgt
Willem Vermandere
En dan nog een hoogtepunt uit
dit programma, Willem Ver
mandere. een van de grote
Vlaamse dialektzangers, voor
ons Nederlanders vaak een beet
je moeilijk te verstaan, maar in
zijn eigen land trekt hij overal
waar hij komt volle zalen Op
het podium ziet hij eruit als een
„vriendelijke tuinkabouter",
wat echter mets afdoet aan het
vakmanschap waarmee hij zijn
liedjes brengt Vermandere is
een echte volkszanger, en dat er
ook voor deze vorm van klein
kunst, nog veel belangstelling
bestaat in België, blijkt wel uit
de grote belangstelling waarmee
het publiek zijn optreden in het
sportpaleis volgde, en ook voor
hem was er een dankbaar ap
plaus, met zestien duizend men
sen kun je beter van een ovatie
spreken
Wim de Craene
Terug naar „Nekka '74", over
een aantal van de artiesten wil
len we toch nog wel wat meei
kwijt, Wim de Craene bijvoor
beeld. een man die al geruime
tijd in de kleinkunstwereld van
onze zuiderburen meedraait. De
Craene is een man die zowel tn
zijn eigen nummers, als m zijn
presentatie doet denken aan
onze eigen Herman van Veen, hij
geeft zelf ook toe dat Herman
zeker een van zijn grote voor
beelden is Een nummer als
„tante Emma' zeker met eens
van zijn sterkste nummers, is
een sprekend voorbeeld van die
„van Veen stijl"
Wim de Craene is iemand die
de kunst verstaat een zaal te
boeien, en met zestien duizend
man ts dat geen „hijiseen
man met een sterke theaterper
soonlijkheid, en die mensen zie
je tegenwoordig met zoveel
meer Wim de Crane, een naam
die we zeker zullen onthouden.
Gerard Cox
De enige artiest die met met
zo'n ovatie naar huis kon gaan
was onze Gerard Cox Door de
oganisators was hij als een van
de hoogtepunten van het pro
gramma bestempeld, maar dat
pakte heel anders uit Cox had
van zijn succesnummer, „Het is
weer voorbij die mooie zomer",
een cabaretachtige versie ge
maakt, die door het publiek al
lerminst op prijs werd gesteld,
getuige de oorverdovende fluit-
konserten die ten beste werden
gegeven Jammer voor Gerard
Cox, maar door zijn optreden
was er wel een soort anti-
Nederlandse stemming in de
zaal merkbaar En toen Astrid
Nygh het podium opkwam was
dit nog goed te merken, maar
Astrid, kwam, zong en overwon,
binnen enkele minuten was het
publiek alle vooroordelen kwijt
en genoot van haar optreden
Midden op het grote pocuum met
haar gitaar als enige begeleiding
zong zij o.a. „Voor jij me morgen
achterlaat", wat ook voor haar
een dankbaar applaus als belo
ning opbracht.
Magenta is een Belgische
groep die, wel met Vlaamse tek
sten. een beetje de kant van de
popmuziek opgaat Een aardig
streven, dat echter tijdens dit
optreden niet helemaal uit de
verf kwam Misschien iets waar
je aan moet wennen, als Focus
plotseling alleen Nederlands
gaat zingen zal dat ook wel
vreemd klinken.
Om over alle artiesten iets te
schrijven is niet mogelijk maar
een, ook bij ons is niet helemaal
een onbekende, en zijn optreden
paste ook helemaal in de sfeer
van dit gebeuren
Aan alle mooie dingen komt
een eind. en dat was ook in Ant
werpen zo. een Nederlands
einde dan wel, want Rob de Nijs
was de laatste die het podium
opklom Rob de Nijs is zijn tijd
van tienerzanger zeker nog niet
vergeten Het was dan ook niet
verwonderlijk dat het publiek
alleen al bij zijn opkomst en
thousiast reageerde. Zijn optre
den was zeker voor het publiek
en ook voor ons. een van de
hoogtepunten van deze „Nekka
'74" En met de woorden van
Rob de Nijs. die bij het publiek
daverend applaus oogstten, wil
len we dit artikel besluiten. „Bij
ons in Nederland is het niet mo
gelijk een evenement als dit met
zoveel publiek te organiseren
HENK VAN PELT
Voor inlichtingen en plaats
bespreken kunt u bellen, elke
dag (behalve maandag) van 11
tot 15 uur bellen naar de kassa
van de KVO onder nummer
336685 in Antwerpen.
Vele Nederlanders hebben de
weg naar België al gevonden,
een ander deel moet die weg nog
vinden, voor die laatste groep
wat tips uit Antwerpen. En dan
wel speciaal informatie over de
Koninklijke Vlaamse Opera,
kortweg KVO. Het bijzondere
van de KVO is wel dat u ook op
zondagmiddag naar de voorstel
ling in dit prachtige oude opera
huis kunt gaan kijken. Dus ook
u. die bent aangewezen op het
openbaar vervoer, kunt de voor
stelling van de KVO bijwonen.
Op 26 oktober gaat in Ant
werpen de première van „De
Toverfluit" (Die Zauberflöte)
van Mozart. U kunt deze uitvoe
ring ook op vrijdag 1 november
en op zondagmiddag 3 novem
ber bijwonen. Verder t.m. 15 de
cember, elke zondagavond
Porgy en Bess van Gershwin. Op
zondagmiddag 27 oktober gaat
voorlopig de laatste uitvoering
van Madame Butterfly van Puc
cini. En dan nog een première,
op zaterdag 2 november het Re
quiem van Verdi, dit concert is
ook op vrijdag 8 en zondag 10
november te beluisteren, op
zondag 10 november ook weer s
middags. Zowel in het Requiem
van Verdi als in Porgy en Bess,
kunt u de Nederlandse mezzo
sopraan Mimi Aarden beluiste
ren en zien.
En dan nog een tip voor de bal
letliefhebbers, op 9, 15, 17 en 30
november, 17 november weer op
een zondagmiddag, brengt het
Ballet van Vlaanderen ook in de
Opera de volgende balletten;
Concerto voor Acht van Mozart,
Halewijn van W Kersters„
Ein-Dor van Zvi Avni en Offen
bach Follies van Offenbach.
Mimi Aarden en Bert Olsson
in Porgy en Bess
