Mandoline
bij veel
amateurs
populair
KRANT EN OPVOEDEN
MééR DAN GOED
ROl
ERO
vrij
Uit'
Jong St.~Joost kan vergelijking goed doorstaan
De twintiger jaren van Gatsby in (en) de zeventiger jaren
Cultuur bij wet te regelen
iÉSKk
Strenge tr
ijdschrift
Landelijk bondsfeest Breda
xpositie
oek
ota bene
y i
r
Lachertje
Zaterdag 12 oktober J
fe' fe fc
«JAN HAAS, keramische
plastieken en John van Koo-
ten, grafiek, tot 25 okt. bij
Etcetera, Bergen cup Zoom
WILLEM Gorter, tekeningen
en schilderijen, tot 3 nov. bii
BKS, Spoorlaan. Tilburg.
WAAROM kreeg cabaretier
Jaap v.d. Merwe f 235-000
subsidie?, vraagt Tweede-Ka
merlid v.d. Sanden aan minis
ter Van Doorn. Its dat een
nieuwe activiteit wan crm'
BELGEN bij Bellfires; expo
sitie met werk van De Glerok,
Elias, Raveel en Thys in
schouwzaal Belffires Hapert
Tot 18 nov.
VAN AKEN tot Aurich en
van Maastricht tot Groningen
heet het Grensland-festival
met ca. 200 evenementen (mu
ziek, toneel, ballet, beeldende
kunst) dat dezer dagen werd
geopend te 's-Heerenberg-Em-
merik en duurt tot eind mei
'75. Goed idee voor Grensland
contact tussen Nederland-Bei-
g'è
PICTURA, tekengenootschap
te Dordrecht bestaat 200 jaar.
Tentoonstelling met oud en
nieeuw Piotura tot 1-0 nov- ir>
Dordrechts museum
MILJOENEN guldens heb
ben Duitse schrijvers geëist
van Münchener uitgeverij
Descfh, wegiens achterstallige
honoraria. Hans Habe zag in
Nederland een vertaling van
zijn werk, waarvoor hij geen
cent gekregen had. Toen be
gon de bal te rollen
BIGGELARIJ, niieuwe gale-
ïie in Nuenen- Gaat vandaag
open met werk van o.a. Celie,
Har Sanders, Marinus Fuit,
Thijs van Kimmenade, Eric
Pape. Wettenseinid 12 (te)
04993-2529).
ONS ERFDEEL-4; De BRT
staat in België onder spanning.
Iets daarvan komt over in de
discussie tussen dr. Herman
vain Pelt en prof. Jan Briers
(De BRT in de steigers). Jan
van der Veigt herdenkt nog
eens de dit jaar overleden
dichter Chris van Geel en Erik
Slagter levert een literair 1
historische bijdrage over de
rol van het dadaïsme in de
poëzie. Hans Redeker schrijft
over Co Westerik als de mild-
navrante schilder van het
menselijk tekort. In het Zuid
afrikaans gesteld is de bijdra
ge van de Zuidafrikaanse ro
mancier J. Rabie; een persoon
lijke gjetui'gends over de
apartsheidspolitiek- Verder
een 70-tal pagina's culturele
informatie, waarin o.a. Jan
D'Haese zich vermakelijk
kwaad maakt op de Middel-
heim-België tentoonstelling en
Ruud Kraayveld Komrij een
prul van een criticus noemt
etc- (O.E. Kerstr 1 Raam»
aonk-dorp).
DE REVISOR-7: Ron Kaal
schreef derde en slotdeel van
Ach, meine Sprache wird nich
verstanden (werkelijkheid in
de schilderkunst); H. Verdaas-
donk komt met een eerste
verhandeling over Methodolo
gie in reeks Vormen van lite
ratuurwetenschap. Leo Ross
heeft nogal wat aanmerking
op heruitgave van De Haana
Pij peli-jmtjes en Willem de
Ruiter analyseert de eenzaam
heid van Bob Dylan. Verder
poëzie van o.a. Sylvia Plath en
Haba-kuk II De Balker en pro-
za-bijdxaigem van o.a. Hans
Plomp en Pankowski. (Revi
sor, postbus 5176, Den
Haag)-
Ben Ludemann voor Estralita
Je kunt niet zeggen, dat de
mandoline als instrument om
zeil' te bespelen èrg populair
is. zegt Ben Ludemann- Ik heb
nog twee of drie collega's in
het land, die al het mandoline-
werk (vanaf de Zangeres zon
der Naam tot het Concertge
bouworkest) opknappen; dan
het je het wel gehad. Maar
dan spreekt hij over de pro
fessionals. Er bestaan in ons
land altijd nog ongeveer veer
tig amateur-ensembles en -or
kesten. En, zoals dat in dit
land betaamt, samen vormen
zij een bond. Jaarlijks is er
dan uiteraard een Bondsmu-
ziekfeest. Dit jaar wordt dit
landelijke feest georganiseerd
door het befaamde mandoline
orkest Estrelita uit Molen
schot, waarvan Ben Ludemann
de muzikale leider is. Aan dit
festival en concours nemen elf
orkesten deel, waaronder Con
Amore uit Vlissingen en Ex-
clesior uit Kruiningen. Het
vindt plaats op zaterdag 19
oktober van 12-17.30 uur in
het Bredase Turfschip. De ju
ry voor het concoursgedeelte
bestaat uit D. de Jong (vz),
Herman Strategier en Dick
Visser.
„Ik ben een tegenstander
van concoursen", zegt Q§n Lu-
demiairm. „We zitten in geen
enkele afdeling met Estrelita.
We zitten in mijn afdeling-
Concoursen werken niet lek
ker. Een half jaar zitten de
leden zich in de zenuwen te
werken op verplichte num
mers; leuk of niet leuk. Daar
om opent ons orkest dit feest
in het festival-gedeelte"- In
zijn Bredase flatkaimer zit Ben
met zijn been, minder leuk,
omhoog; krukken tegen de
muur. Hij viel in het Amster
dams Carré van de trap. Maar
aanstonds wordt hij weer
na-ar Amsterdam vervoerd om
al-s vaste begeleider van Toon
Hermans de 2200 bezoekers,
die iedere avond maar weer
komen opdagen, te verma
ken.
Even nog een lesje mandoli
ne. Mijn lexicon zegt: klassie
ke luit; snaarinstrument met
diepgewelfd Manklidhaam,
met Bünden op de hals, be
spannen met achit snaren (st.
gdl al c2; elke toon met 2
snaren bezet) en -getokkeld
d.m.v. plectrum. Sinds de 17e
eeuw in gebruik, in de 18e
eeuw in Italië zeer in trek
(Vivaldi) en ook thans bijzon
der gewild. Als orkestinstru
ment slechts zelden toegepast.
En Ben Ludemann: „Een man
doline-orkest bestaat uit eerste
en tweede mandolines; de ge
wone mandolines, gestemd als
de viool. Dan de mand-ola, die
een octaaf lager klinkt te
vergelijken met alten- Vervol
gens de mandalon-cello als
cello gestemd en met kabels
van snaren; hij staat anderhalf
octaaf lager dan de gewone
mandoline. Voor de harmoni
sche begeleiding zijn er meest
al gitaren aan het orkest toe
gevoegd. Een mandoline is en-
kelstemmig; je kunt ar melo
dieën en wat dubbelgrepen
mee spelen te vergelijken
met de viool. De gitaar biedt
daarentegen mogelijkheden tot
polyphoon spel. De mandoline
werd oorspronkelijk alleen ge
tokkeld (Vivaldi); 1 na 1850
werd in Duitsland de toon
verlengd met de tremolo (an
der stijlbegrip)". Zelf beschikt
Ben Ludemann over een elek
trische mandoline, naast zijn
Italiaanse concert-mandoline
en de zogenaamde platte Por
tugese, die voor de microfoon
tot igoede resultaten komt. Om
dan verder nog maar te zwij
gen over zijn 18 gitaren, die
hij in gebruik heeft en zijn
fluit, altfluit, piccolo «n bas
fluit.
In tegenstelling tot de gitaar
(„toen ik op de Brediase mu
ziekschool kwam was ik de
eerste leraar, nu zijn er vier")
is de mandoline nog geen mu
ziekschool laat staan con-
servatoriuminstrument.
„Toch loop dat fout", zegt Ben
Ludemann, want er gaan
steeds meer hedendaagse oom-
ponisten voor mandoline
schrijven, afgezien van het
feit dat ook componisten als
Beethoven, Mozart e.d. ervoor
schreven". Tijdens het laatste
Holland Festival speelde hij
b.v. tijdens een van de concer
ten een zware mandoline-par
tij van Schönberg- Volgende
week gaat hij met het Neder
lands BaJletorkest 20 keer de
mandolinepartij spelen in Ro
meo en Julia van Prokofjew.
In de populaire muziek is de
mandoline ook zeer geweldig.
In -de jaren vijftig met name
was de populariteit ervan
groot door de Jonge Fliereflui
ters en Vrij en Blij (bij de EO
nu met een nostalgisch reveil,
omdat Wessel Dekker er aan
de top zit)- Maar ook zit de
mandoline van Ludemann in
de muziek van Jasperina's
Ego-trip, in de Rabelais revue
van Flink-Croiset, in een lp
met Griekse muziek, diie vori
ge week werd ige-miaalkt etc.
We horen de mandoline dus
meer dan we denken. En zoals
dt gitaar tot een volledig ge
kend en erkend (op de mu
ziekscholen achter de piano)
instrument geworden is, zo ge
looft Ben Ludemann. dat de
mandoline ook nog een betere
toekomst wacht. Diat toch veel
amateurs dit instrument al
ontdekt hebben zal te beluis
teren zijn op het Bondsfeest
op 19 oktober in Breda waar
behalve Molenschot, Vlissin
gen en Krumirigen ook nog
aanwezig zijn de Kampen
Mandoline Club, Opbloei Rot
terdam, Oefening Kweekt
Kunst uit Wieringen, Excelsi
or, IJmuiden, AJMTG Amster
dam, Da Capo Amsterdam,
Aooline Rotterdam en Mando
line Amsterdam. En dat is
méér dan Mien met de mando-
liem.
Henk Egbera
PL .-nselijk en Dierlijk" van Josephine Rutten
uit Terneuzen (St.-Joost).
COSA (Centraal Orgaan
voor het Scheppend Ambacht)
herhaalt di-t jaar het initiatief
uit '73: AKADEMISCHE PRE
SENTATIE U; een expositie
met werk van zojuist afgestu
deerden aan onze vaderlandse
kunstacademies. Het zijn de
examenstukken van een aantal
academies en dan nog van be
paalde afdelingen van die op
leidingsinstituten. Dit jaar
wordt St.-Joost. Breda verte
genwoordigd door de kerami
sche afdeling, hetgeen vorig
jaar ook het geval was. Jam
mer is b.v-, dat de grafiek van
St.-Joo-st er niet te zien is. De
tentoonstelling, die tot en met
26 oktober te bezoeken is in
de expositiezalen van het Prin
senhof, Oude Delft 183b, te
Delft maakt een -rustiger en
se.ectievere indruk dan dj»
van het vorig jaar.
Is dat enerzijds misschien te
wijten aan het feit, dat er
minder academies dan in '73
aanwezig zijn, anderzijds lijkt
er bewust of onbewust méér
op kwaliteit gelet te zijn. Zo
geloof ik niet, dat het alleen
maar verbeelding is, dat de
wat uitgezuiverde St-Joostin-
zeraddng een sterkere indruk
maakt dan die tijdens de eind
examen-expositie in de aca
demie zelf. Trouwens St.-
Joost, maakt in vergelijking
met andere academies hele
maal geen gekke indruk, be-
hoort op deze expositie tot de
beteren; hetgeen vorig jaa-
ook al het geval was.
Het is wel verleidelijk,
maar het zou onjuist zijn van
deze tentoonstelling een ver
gelijkende studie te maken
over het onderscheiden -gehalte
der Nederlandse academies.
De befaamde roman van
Scott Fitzgerald (1896-1940;
DE GROE GATSBY (The
Great Gatsby) is door Clayton
en Merrick verfilmd. Op 24
oktober gaat deze goed ge
maakte film op zeven plaatsen
in ons land in première. Het is
cu: makers gelukt het boek
waarin het klimaat der twinti
ger jaren bij ue haute bourge
oisie gekarakteriseerd wordt
Uitstekend in beelden te vat
ten Daarbij konden zij steu
ntn op het acteertalent var
Robert Redf ora momentee
ook in The Sling te zien) als
Gatsby en, de als Allison ii
Peyton Place door iedereer
gekende, Mia Farrow als Day
sie. In een adem moet daarbn
genoemd woraen de rol van
Sam Waterston, de verteller
\-an Gatsby's geschiedenis, ir
deze nostalgische tijd woraen
graag parailelen getrokken
met de twintiger jpren en het
Robert Redford als Gatsby en Mia Farrow als Daysie
is wel boeiend om aan de
hand van dit uiterlijk getrou
we beeld zelf eens te ervaren
wat daar nu wel en niet van
klopt.
Scott Fitzgerald behoorde,
als b.v- een Hemmingway tot
aie Amerikanen, die na de
eerste wereldoorlog in Europa
(i c. in Parijs) een zorgeloos
leven probeerden te leiden; de
zogenaamde lost generation.
Hij heeft over die periode
dikke boeken geschreven,
waarvan The Great Gatsby
wel zijn bekendste is (speelt
overigens in Amerika zen
De film is ook een dik boek
geworden; d.w.z. dat het tem
po waarin een belangrijk deel
ven de film zich afspeelt het
onze niet meer is. Je kunt
uaarover denken wat je wilt,
maar onze ogen gewend aan
snelle acties en reacties erva
ren dat als traagheid (per
soonlijk ervaar ik dat niet ais
funest).
De liefdesgeschiedenis tus
sen Gatsby en Daysie, tussen
Daysies man Tom (Brrce
Dern) en Myrtle (Karen
Black) hebben als gegeven
mei zoveel om het lijf) het
boeiendste zijn de reactiepa
tronen van deze mensen en
het rpilieu, waarin men meen
de geluk voor veel geld te
Kunnen kopen De glitter en
schitter van de mode uit die
ijd (ook nu weer geliefd). Ie
barokke uiterlijke pracht; het
smaenten naai geluk; de roes
van feesten met „wilde dan
sen" (two step Ba-lok Bottom.
Charleston); de drang om de
De vraag naar een gestruc
tureerd cultuurbeleid wordt
steeds sterker. Het is eigenlijk
te dwaas, dat het onderwijsbe
leid gefundeerd is op wettelij
ke regelingen, maar dat op het
terrein van de bredere cultuur
zulke regelingen vrijwel ont
breken, zegt H. SCHAAFSMA,
in zijn inleiding op de bundel
opstellen: ASPECTEN VAN
CULTUURBELEID (uitg.
Samson-Sociale en culturele
reeks - f 24,50), die onder zijn
redactie tot stand kwam. Een
dozijn auteurs geven daarin
een tussentijdse verkenning en
zetten daarbij lijnen uit naar
een mogelijk geïnte-gererd cul
tuurbeleid. Wie mocht menen,
dat dit boek er ligt voor een
aantal vakidioten, kunstzinni
ge padvinders of culturele
hoogvliegers vergist zich.
Praktisch iedereen in de sa
menleving is bij een of meer
dere aspecten min of meer be-
trokken ze hebben te ma
ken met onze manier van le
ven zij het dan niet
steeds in bestuurlijke zin. De
mentaliteitsombuiging, die ten
grondslag ligt aan een an-der
cultuurbeleid, dan het ad hor
potverteren in de marge en
het steeds dunner sohijfjes-
snijdei: van dezelfde subsidie-
koek, komt voort uit groeiende
betrokkenheid van een hele
samenleving bij de manier
waarop zij wenst te leven.
De bundel heeft niet de pre
tentie een volledig inzicht te
geven. Toch komen er vol
doende aspecten aan de prde
om een globaal zicht te krij
gen op wat er aan de hand is.
Het is geen kankerboek („kijk
eens hoe rot het allemaal in
elkaar zit"), maar geeft wel
zonder dat je nu alles behoeft
te onderschrijven een vrij
goed beeld van wat er wel en
niet bereikt is en welke kant
we op zouden willen gaan. De
verleiding is groot om uit ie
dere bijdrage ruim te citeren.
maar dat is binnen het cultu
rele bestek van deze pagina
(misschien ,ook tekenend) niet
mogelijk. Ter informatie: C.
van Yperen schrijft over Edu
catie voor wel zijn: M. Koop
man over Kunstzinnige vor
ming; C. Lohr over de podi
umkunsten; P. Cuypers over
Filmkunst en filmbeleid; W.
Penders over Beeldende Kun
sten; H. Schaafsma-R. Herr-
man over Muziek en dans;
D. de Lange over Literatuur;
G. Re-kers over Toneelbeleid
in een crisissituatie; T. Koot
pver Monumenten,; J. Berk-
hout-H. Schaafsma over Muse-
a; W. de la Court over Open
baar bibliotheekwerk, H.
Schaafsma over Massamedia
en J. Steagstra over Onder
wijs- en cultuurbeleid.
Hoewel er geen sprake is
van een „gezamenlijk optrek
ken" der auteurs, kun je wel
zeggen, dat Schaafsma in de
epiloog eigenlijk de zaak sa
menvat met te zeggen: „Daar
om hecht ik aan de totstand
koming van een Wet culturele
voorzieningen. Zo'n wet zie ik
dan vooral als een instrument
ter schepping en waarborging
van voorwaarden. Dit impli
ceert al dat het eerl raamwet
zal moeten zijn, die zich niet
bezighoudt met dwingend'
uniforme regels, ma-ar die aan
de hand van voor allerlei situ
aties en groepen of categorie
ën op specifieke manier te in
terpreteren crittria. ieder»
burger en ja heus: van
wieg t,ot graf werkelijk»
mogelijkheden biedt voor ac
tieve deelneming aan het cul
turele leven. Zodanig dat hil
in vrijheid kan kiezen"
Ik kan het tenslotte niet la
ten nog te wijzen op een deel
aspect, dat daarbij naar vorei
komt; nl. de constatering, da'
de gewesten en straks d'
rechtstreeks gekozen wijkra
den, ook t.a.v. de cultuur wei
kelij-ke bevoegdheden moetei
krijgen. D-e vraag is nl. gewet
tigd of bij de regiovorming, ii
deze streek in volle gang, b»
ehalvp verkaveling van indus
tricterreinen en vuilverbrar-
dinig een geïntegreerde regie
naai cultuurbeleid zelfs no'
maar genoemd is? Lees dam
om dit boek.
H.1
Ome opvoeding is niet afgelo
pen, wanneer we ae laatste
schooldeur achter ons dichtge
klapt heb oen. Het begrip
„permanente educatie" (bij
gebrek aan een beter Neder
lands woord) is vooral de laat
ste tien jaar in ons land sche
ring en inslag; met name in
publikaties e.u., die in de cul
turele hoek zitten. De discus-
se over de aard en de inhoud
ervan kende ups en downs,
maar de gedachte blijft sudde
ren. Tussen het Voiksontwik-
kelingswerk en Proloog liggen
werelden; telkens wordt op
een andere manier gepro
beerd de mensen bewust te
maken van het feit dat ze
„bij" moeten blijven (geba
seerd op het vermaledijde be
grip van „kennisoverdracht")
tot creatief in het leveei die
nen te staan e.d. Er wordt
gestreefd naar een geïnte
greerd cultuurbeleid, waarbij
in het kader van die perma
nente opvoeding, zoveel moge
lijk deelfacetten van het maat
schappelijke leven met elkaar
in verbinding gebracht moeten
worden; zoveel mogelijk in
strumenten in dienst van die
permanente educatie gesteld
zouden moeten worden.
Dezer dagen is in dit ver
band de pers Kn het geding
geweest. De Nederlandse
hoofdredacteuren hebben ge
protesteerd tegen een zinsnede
uit de troonrede, waarin de
pers gezien wordt als een in
strument ten dienste van die
voortdurende vorming der
mensen. Wat gebeurt er als
pers en vorming me.' elkaar
verbonden worden? Dat kun
je je op zijn minst afvragen.
Je kunt b.v. niet ontkennen,
dat informatie door kranten
verstrekt beïnvloedend (ten
goede, of ten kwade) werkt.
Vorming houdt in: liet ver
strekken van informatie. En in
die zin is het een feit, dat ook
een krant vormend werkt.
Het gaat echter veel meer
om de vraag: welke informatie
moet verstrekt worden? Met
welk doel? Fn wie benaalt dat
doel? Benaalt een regering het
doel van de informatie dan
snreekt men van indoctrinatie
(machthebbers henalen tevens
de waarden)Als de
echter als doel stelt; J
nente vorming
dienst van de
educatie) zegt zei
vormen om te voruj
houdt dit in? Dat hoi
in. Vormen om te
een spel: een leuk
drijf.
Of is het zo, dat de J
bedoelt, dat de krantel
bewust van moeten i
ze vormen eti als i
waarden moeten belijj,
formatie selecteer je
altijd. Je kunt er dar
aan ontkomen, dat j
Als je niet weergeeft
motieven van je kn
verberg je de waarden.
Maar hoe zit liet i
zogenaamde objectie!
richtgevkig? Objectie,
richtSeving wil niet I
ongekleurde informal
wil zeggen: waardevij
duidelijk motiverend
derzoekend.
In deze zin verstaal
gewraakte zinsnede
troonrede dus bedoen|
zijn als een appèl
kranten om zichzelt (,1
ren, zodat iedereen o;l
gronden zijn keus I
En daarmee raak je
de kern van de vort
education permanente]
leen maar zinvol J
daarbij gehandeld m|
uit een bewuste maa
keuze. Dit veronders'j
lijk een politiek geënn
stellingname in het In]
schappelijke gi
kan bevorderd wordd
theater, film, lectuuj
zinnige vorming,
etc. De krant was, i
weten, in dit verband]
in dit rijtje opgenoi
winstpunt van
tussen de regering
hoofdredacteuren is, d
wel het geval is.
zin kan er ook ge
zijn tegen het koppij
de krant aan het
catioei permanente,
is dan wel een gro:
peling tussen de
en commerciële (no<
vertenties e.d.)
krant, zodat de redact!
daad vrij is tot hew
bij het vormend
Dat liikt aBeen tot i
lijkhedeei te gaan heil
er een bedrijfsfonds I
pers van de grond komll
Dit jaar zijn alleen Breda, Den
Bosch, Utrecht en Groningen
vertegenwoordigd. Daarbij
vallen een aantal goede teke
ningen en grafisch werk van
Groningen op; zie je de wat
ludieke keramische opstelling
van Den Bosch, naast de meer
vakmatige instelling van Bre
da e.d. Doorgaans wel fijne en
leuke dingen, die getuigen van
scholing en dikwijls al een
persoonlijke toets verraden.
Het meeste is te koop. Cosa
biedt met deze tentoonstelling
veel academie-afgestudeerder
een eerste kans zich op deze
wijze te presenteren: voor de
een moedgevend voor de an
der wellicht ontgoochelend,
want dit aspect van het kun
stenaarsbestaan wordt je op
een academie niet bijgebracht.
De expositie is gesloten op
zon-, feest- em maandagen en
op de overige dagen opan van
9-12-30 en 13.30-17.30 uur.
H.E
Voor de minnaars van de kunst wordt graags,
op het onlangs goed uitgebreide unieke museau|
van den Bergh aan de Lange Gasthuisstraat 191
pen. Belialve 's maandags is het op de even dat)
toegankelijk van 10 - 17 uur.
oorlog te vergeten en alleen
maar te „leven" in o.a- een
ciigebondener sexuele ethiek
etcde film tekent dit alle
maal prachtig
V eel van dat smachtende
verlangen naar geluk in die
laren heeft, vooral uiterlijk
v at uitlopers naar deze tijd
gekregen, is gedemocratiseerd
ovei de grenzen van de bour
geoisie der 20er jaren h-een.
maar ilk geloof, dat de stress
de spanning, die in onze tijd
een uiterlijk gelijksoortic
smachten oproept, andere
bronnen heeft; dat bovendien
de overgave waarmee die lost
generation zich in „het leven'
gooide onze „verloren genera
tie" zó ontbreekt. M-aar ga dal
zelf maar eens bekijken, want
het beeld dat in deze film
opgeroepen wordt is die moeite
wel waard om gezien te ww
den.
H.E.
5gd ;y -
eindredactie
henk egbers
■w t KL*.:; :m l -
Twee gekke en mooie boekjes. De naam van Tomi l
misschien een aantal mensen bekend geworden met de
van „Het beest van monsieur Racine'', vorig jaar. NuL5l
andere uitgever, Holkema Warendorf, een boek,ie0
ningen van deze Frans-Amerikaanse cartoonist verscheel
zien van tekst door Jean B. Showalter. Het heet in de 1
van Alet Schouten „De rug van de ezel" - een fabel
vader, een zoon en een ezel (oorspr. The donkey ij
ïork 1973). Het boekje verscheen in de zogenaamde ^0>
gn is bedoeld voor kinderen van 5-8 jaar. Maar je bel^
volwassene ook veel plezier mee. Zoals gewoonlijk te»!
?erer weer een wereld vol belachelijke volwassenen
twee dingen goedzegt de vader tegen zijn zoon",J
niet ieder naar de zin maken En er zijn mensen
goed vinden". Dat concludeert hij na een wonderlijk
van beiden met een ezel en de reacties van allerJei r
Grappige tekeningen en een simpele tekst (die samen
fieste bladspiegel kregen) als een „diepzinnige mora'T
dezelfde reeks nog een ander gek boekje van J°nosch-
Schouten uit het Duits (Familie Schmidt, Eine Morin» 1
als: IJge Stook van Dorregat - een smartlap in prenten I
staat uitdrukkelijk vermeld: van 7 tot 77 jaar! GettGJ
irenien van een minder leuke geschiedenis. Nou ja- 1
drink niet meer... snik, snik, wordt er, geloof ik,
smartlap gezongen. In dit verhaal verzuipt letterlijk P J
lijk de hele hierboven afgebeelde familie van Koddr
Stook in Dorregat (die er overigens blijft uitzien aisc'
Feldwebel). Een boekje met een waarschuwing zo je
allesbehalve in een Blauwe-Knoop-stijl) of om zo
ten van de dwaze leuke prenten en teksten. Beide 1nP^
ten f 4.95 per stuk.
In Rotterdam, zo wil de
raad, moet een eroscentrum
komen: een keurig georga
niseerd superbordeel, waar
alles zakelijk wordt en
waarbij de misdaad geen
kans krijgt, en de buurt
geen last.
Voor 1 januari moet het
college van B. W. een ge-
schikte plaats aanwijzen.
De raad wil niet wachten
tot alle juridische details
uitgedokterd zijn.
Waarmee een netelige
zaak in de schoot van het
college is geworpen.
Want dwars tegenover de
uitspraak van de raad staat ar
tikel 250 bis van het Wetboek
van Strafrecht, dat prostitutie
verbiedt. En als B. W. ingaan
op de opdracht van de volks
vertegenwoordigers, maken
zij zich schuldig aan wetsover
treding.
Het idee van een eroscen
trum is niet nieuw, al heeft het
beestje andere namen gehad.
Duitsland, waar alles zo
gründlich geschiedt, heeft er al
twee: in Hamburg en in Düs-
seldorf.
In Hamburg zijn de ervarin
gen treurig De prostitutie en
de misdaad dansen daar nog
samen als Zwei Herzen in
Dreivierteltakt de Wals van de
Ontucht, maar in Düsseldorf is
het stadsbestuur en de politie
uitermate tevreden. Zozeer te
vreden, dat een afvaardiging
van de Rotterdamse raad zich
daar ter plekke is gaan oriën
teren.
Op welke gronden steunt het
verzoek van de Rotterdamse
raad om een eroscentrum?
PvdA-fractievoorzitter Ger-
rit Schilder licht de achter
grond toe. De wijk Katen-
drecht gaat met de dag achter
uit. De prostitutie, waar voor
tien jaar niemand last van had,
is als een kankergezwel gaan
woekeren De buurtbewoners
worden gemolesteerd en weg
gepest, de wijk wordt onleef
baar, de kinderen krijgen het
stigma van eei^hoerenbuurt en
de misdaad loopt in de versnel- 7
ling van de ontucht mee. mii
dei
Schilder: „Een grote stad als
I Rotterdam kan zich het experi-
ment van een eroscentrum ver-
I oorloven. De wet wordt toch da
gelijks geschonden zonder dat
iemand er iets tegen doet. 250
bis is een lachertje Het artikel is
al oud, maar geen hond kijkt er
meer naar om. Het strafbaar
stellen van bordeelhouders past
niet meer in onze huidige
rechtsverhoudingen, zegt men.
Maar er is prostitutie en pros
titutie Wat in Katendrecht
gebeurt, is door de vloer van
aanvaardbaarheid gezakt. Dit
mogen wij de 2300 bewoners
van die wijk niet aandoen De
mensen daar zeggen dat in Ka
tendrecht andere wetten gel
den dan in de rest van Rotter
dam De politie sust geweld
pleging zonder overbrenging
naar het bureau. Souteneurs
zonder rijbewijs en kenteken
bewijs worden ongemoeid ge
laten na een aanrijding, als de
schade maar geregeld wordt
Wij moeten dus constateren
I dat de politie in Katendrecht
1 een andere opvatting heeft van
I de toepassing van wetten en
I verordeningen dan in de rest van
I de stad. De politie vindt het
maar wat fijn dat de zaak nu op
die landtong, die Katendrecht
is, geconcentreerd is. Want nu
kunnen ze in een mum van tijd
2hes blokkeren en concentreren
I Dat is wel zo, maar voor de be
woners wordt het een onduld-
I bare zaak De justitie is een pa-
I Plen'n »Jëer tegen de prostitu-
I tie. En nu kom ik op mijn ero-
I scentrum, dat velen al vanwege
I ,1ftuwoord ver van zich werpen.
I lk ben vooreen inrichting, waar
I onder bepaalde regels prostitu-
I tie wordt bedreven, annex vor-
I men van sex die wat overlast
1 ^oor de omwonenden vergelijk-
1 baar is met een Doelen, waar
soms afgrijselijke muziek wordt
gemaakt waar niemand last van
l li me' Ah°.V waar bokswed-
I strijden worden gehouden waar
I sommigen met van houden."
