ager „Men wil Europa bouwen in plaats van problemen oplossen Arianna trekt van leer tegen fa Dolle Mina's Schoonheids- wedstrijd enst dbewaking ditie Zwart wit Doodsbleek DOOR CORN. VERHOEVEN lingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen „pe lingen pe l ngen ingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen „peilingen peilingen peiling eilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen DAG 28 SEPTEMBER 197( een toenemend aantal srs aan te trekken. i grote verscheidenheid :n uitgevoerd. m over een grote mate n. ARIE VAN DER HEK: 'steemanalist/program- te nemen met: 01607-3551 internationale fabriceert en eft plaats voor gedachten uit ipleiding, die in irnde sektoren. an ons bedrijf, eren onder de rganisatorisch il voor service team moeten n beschikken est-Brabant of het belang dat WIJ BIEDEN: - prachtig volledig uitgerust service-station - woonst was en smeerplaats - bezoldigde opleiding - goede winstmogelijkheden m een minimum aan investering ARIE van der Hek, P. v.d. A.'er, klein en energiek is een van van de Kamerleden die ook lid zijn van het Europese Parlement. Hij spoedt zich naar Straats burg om met zijn colle ga's het uitvoerende or gaan, de Europese com missie te controleren. Het is haast niet op te brengen, vindt Van der Hek zelf, om naast het Kamer werk tijd te vinden voor al le vergaderingen (en de commissiebijeenkomsten) van het Europese Parlement. ..Ik ben dalai- selectief in", zegt hij- „De parlementsverga deringen probeer ik zoveel mogelijk bi'j te woman. Voor de rest ben ik er alleen bij ails het om belangrijke besluiten gaat- Het is fysiek niet te doen- In Nederland iis diaar nooit een oplossing voor ge vonden. Andere landien staren vaak politici die hun sporen verdiend hebben en zidh niet meer zo diruk hoevein te ma ken Engeland stuurt bij voor beeld lords diie zeker zijn van hun zetels im heit Hogerhuis en uit Duitsland komen mannen die eigen-lijk alleen bij stem mingen in de Bondsdag niodig zijn- Dat bevordert natuurlijk de kwaliteit vain het Europese Parlement niet. Soms lijkt het een bejaardentehuis". Run je het Europese werk dan een soort versiering noe men? Van der Hek'. „Nee, zo zie ik het niiert. Ik ziie mijn llild- maatsohiaip van het Europese Parlement als een marnier ooti belangrijke informatie te krij- gen. A-l'le voorstellen van de Europese Commissie bereiken je en dat levert veel informa tie op die je in je werk kunt gebruiken. Onze Tweede Ka- j mer heeft helemaal geen greep op de Europese zaken, de be sluiten worden pas bekend als ze al genomen zijn. In die informatie ligt voor mij die «rote waarde van dit werk"- Heeft het Europese Parle ment voldoende bevoegdheden om de Europese politiek ta controleren? Van der Hek: „Zeker niet. We kunnen alleen de Europese Commissie naar huis stiuiren. Daar is een twee-derde meer derheid voor nodig- Van dat recht is nog nooit gebruik ge maakt. Je kunt je trouwens af vragen of de Europese Com missie wel d-e instantie is, die voor bepaalde fouten mioet boeten. De Commissie is niet de baas, maar de Raad van ministers. Verder mogen we de begroting afwijzen. Als we dat doen, is de vraag wat er met die begroting gebeurt. Het parlement heeft geen invloed op de leden van de Commis sie, dus er gebeurt totaal niets. Dat begrotiinigsrecht blijft een loos gebaar. De inzichten bin nen de Europese Commissdo veranderen toch niet". Hebt u een oplossing voor die gebrekkige controle? Vain dier Hek: „Ik vind dat nationale parlementen grotere verantwoordelijkheden moeten hebben. Dan kunnen de minis ters op de vingers gekeken worden en die nemen de be slissingen in Europa- De Tweede Kamer moet over Eu ropese zaken door de regering geraadpleegd worden- Ik heb daarover een proefiballaninetje opgelaten in kamervrage minister Lubbers. Mijn laatste vraag in een reeks vragen over -deze problematiek geraad pleegd wordt. vaiste Tweede-Kamercommis sie voor Europese aanigelegen- heden, die de voorbereiding doorspreekt m-et de minister. Dat gebeurt nu al in Engeland. Nu komt „Europa" alleen in de commissie van Buitenland se Zaken aan bod, maar daar kun jie weer niet praten over het milieu of de ontwikkelings hulp, want die zaiken vallen onder andere ministeries" Gelóóft u wel in de Europe se eenheid? Van der Hek: „Op een aan tal terreinen is ddie zeker no dig. De economische activitei ten bijvoorbeeld zijn zo inter- niaitiiloiiiaal vervlochten, dlat je nationaal machteloos bent. M-aar het ils eerlijk gezegd al zover dat zelfs Europa niet meer voor opOossimigen kan zorgen. Br zijn nog grotere verbanden nodig voor econo mische probleemen. De OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikke ling), het Internationale Mone taire Fonds, GATT en de We reldbank zijn vaak veel betere die EEG- De bete de EEG is maar het is een tus- EEG is er om het West-Europa te formuleren, maar meer niet. Europa kan de problemen van energie, milieu, de derde we reld en het wereldvoedsel- wiaialfiEitalk niet aam"- Ervaart u „Europa" wel eens als een barrière? Van dier Hek: „De EEG is vaak een rem. Kijk maar naar die aanpak* van het energie vraagstuk. En Nederl-arad vindt voor zijn ideeën buiten de EEG meer steun dan er in Frankrijk an Italië zijn altijd tegen en buiten -Europa" vin den we in de Scandinavische laindiem en Canada medestan ders, bijvoorbeeld wiat betreft de ontwikkelingshulp. „Euro pa" bestaat uit twee onver zoenlijke delen, de Romaanse en de Germaanse landen. Er wordt veel te veel tijd ver daan met de pogingen over eenstemming binnen die EEG- lamidien te krijigen. bent de laatste tijd veel bezig met de olieconcerns, de multinationals. Is „Europa" daar tegen opgewassen? Vian der Hek: „Het gedrag van de multinationals moet aan internationale regels wor den gefbonidien. De EEG is diaarvo'or te beperkt. Vooral als iin Europa de wil niet aan wezig iis om er iets aan te doen, blijven ze almachtig- Frankrijk voelt er wiel voor, de Fransen houden zelf hun ofedlistrilbuitde ook in staats- handen. Maar Duitsland is voor een vrije markt en de Nederlanders vinden diat die miultiiniatiiomail'S de kurk van hum welvaart zijn. Jia, ons land is het bruiggehoofd voor de multimiaitioniails in Europa"- Hoe zou de Europese Ge meenschap uit de malaise kunnen komen? Van der Hek: „Alls de leden van het Europese Parlement in hun eigen lamid invloed uitoe fenen en staan voor de afspra ken die ze in Straatsburg heb ben gemaakt, dan zou de Eu ropese eenheid al helemaal rond zijn. Maar als ze thuis zijn- zetten ze opeens een na- tioniale hoed op. Het Europese Parlement moet zich ervan be wust zijn dat het serieus is en geen spelletje. Het gaat om dat besef en niet om het idee van die éénwording en niet om die bevoegdheden. Waarom is dat besef er niet? Van der Hek: ,,Docxr die wij ze van samenstelling van het Parlement, diat heb iik al ge noemd. En door het bdimd sta ren op „Europa". Men wil „Europa" bouwen in plaats van prolblemen oplossen". De Europese Commissie wordt door velen, onlangs ook door bondskanselier Schmidt, een louter ambtelijk apparaat genoemd. Van der Hek: „Ja, het is alleen maar het secretariaat van de Raad van Ministers. Voordat de Commissie met voorstellen Frankrijk is eng dominerend, het ambte lijke apparaat is helemaal op Franse leest geschoeid. De Eu ropese Commissie is het han delspolitieke verlengstuk van Frankrijk. De Duitsers zijn ondanks hun grote economi sche macht, eigenlijk steeds weer die grote afwezigen- Het zit hem dienk dik ook im die Franse manier van doen. Ze weten altijd inidi-uk te Ze sturen altijd grote ju die Duitsers laten vaak een gewone referendaris het werk doen- De Duitsers zijn altijd zo onduidelijk, weten noodt goed wiat ze wdDlen. En steeds trekken ze zich weer terug- Duitse ambtenaren verkondi gen ook regelmatig tegenstrij dige meningen.Frankrijk heeft de zaken veel beter ge regisseerd'. iedereen bent het beleid van de regering". Hoe kot het dat de Duit- ea 'gie'.engrrE y2 sers in Europees verband niet goed uit de ver! komen? Van dier Hek: „Ik denk dat dat komt, omdat de Fransen zi'Ch ni'et bezig houden met de vage Europese gedachte. Ze zien de EEG als een instru ment voor de Franse politiek. Dat is praktisch en duidelijk- De Duitsers worden getrou- bleerd door romaintösehe over wegingen. Ook in Nederland worden we daardoor gekweld- Staatssecretaris Brinkhorst (van Europese zaken) zit ook vol van dat ideaal van het grote Europa. Hij moet toch weten dat de Europese Com missie geen bondgenoot is van die kleine landen. Lidstaatjes als Nederland zijn altijd de dupe. Nederland moet net. als Frankrijk uitgaan van zijn ei- gein belangen- De EEG moet een functie zijn van de Neder landse politiek. Je kunt het nationalisme noemen, maar een feit ils dat je internatio naal veel sterker staat -als je van concrete belangen uit gaat. We hebben geen behoef te aan idealisten. Europese be wegers zijn een ramp voor „Europa". DIRK VELLENGA „Ik weet niet wat het beste voor jullie is. Dat moet je zelf maar weten. Ik bied alleen wat argumenten aan om je eigen keus te kunnen maken. Stop met het luisteren naar bewegingen als Women's Eib en luister naar jezelf". „Dat zegt Arianma Stassino- poulcs tegen een aantal man netjesputters van vrouwen, die op een achtermiddag met haar discussiëren over haar boek De Vrourw als Vrouw; in een Nederlandse vertaling nu voor f 12,50 versohenen bij Sijthoff. Maar The Female Woman (oorspronkelijke titel) ia een pleidooi vóór de emancipatie van de vrouw met haar typisch eigen vrouwelijke mogelijkheden en charmes in deze maatschappijhet is ge richt tégen acties in de geest van de Dolle Mina's, die aldus Arianna als mannen willen lijn en daarmee hun vrouw zijn verloochenen. Wel „equal" (gelijk aam, maar niet „same" precies hetzelfde) als man nen benadrukt ze herhaalde lijk en fel- Protesten; hoonge lach. Je proeft in de zaal bij deze vertruide vrouwen de argwaan tegen' deze Griekse rijkeluisdochter, die zich deze theorieën dan wel kan veroor loven. Arianna is vrouw; wil dat weten en zijn; vrouw in déze maatschappij. Gracieus m het paars met wonderlijk geen lammetjes maar tij gertjes op haar blouse- Goud om haar hals en pols; geen ringen aan de vingers met fel rode nagels. Ze hoort niet bij die vrouwen, die „bevrijd" hun beha's verbranden, in een '■jd, waarin de mannen niet eens het recht hebben ze te dragen, zoals ze in haar boek schrijft. Ze wil wel een geë mancipeerde, maar geen bevrij de vrouw zijn. Waarvan zou ?e bevrijd moeten worden? Van het juk der mannen? De man is immers in deze maat schappij meestal de pisang, meent ze. Woman's Lib, dat lonkt naar mannen-banen en „rechten", vindt ze weerzinwekkend. De ze Oeweging van Amerikaanse Uolle Mina's valt namelijk dé vrouwelijke natuur zelf aan, nder het mom haar te willen jfvrijden. Warhoofden, die iet. logisch kunnen denken, zo wtmineert Arianna. Zij hoopt met dit boek vrouwen, die échte grieven hebben, maar al te lang door Woman's Lib zijn uitgekreten als huissloven e.d. de kracht te geven als vrou welijke vrouwen terug te slaan. Zij heeft er geen be hoefte aan de vrouw af te schilderen als een eunuch, zo als Germaine Greer deed. Arianna Stassinopoulos werd in 1971 als eerst buiten landse studente gekozen tot presidente van de Cambridge Union; de belangrijkste debat club van de universiteit in die stad Ze verstaat dan ook de kunst om zaken op een rijtje te zetten; om bepaalde discus sietechnieken te hanteren. Dat blijkt te irriteren- „Vaag en algemeen geklets", is de reactie als zij vier redenen aanhaalt, die haar de Libbers doet afwijzen. Ze zijn te eli- tair-intellectueel, te opruiend tegen de man, te reactionair en niet realistisch, zegt ze- „Mens, jij zou maar eens kin deren moeten hebben en wil len werken in deze maat schappij", hoor je de potigen in de zaal denken, Arianna staat handenwringend te den ken aan pagina 158 van haar boek, waarin ze dergelijke re acties afschildert als onvermo gen om kwantitatief te den ken Maar de reagerende vrouwen: hoe durft ze? Hoe durft ze te denken, dat je je als huisvrouw ook happy zou kunnen voelen! Gemeen vin den ze het als Arianna de vragen uit de zaal terugspeelt tn de vragenstellers confron teert met hun eigen vragen. Een vijftal tv-mensen banje ren overal met hun instrumen ten tussendoor en storen de discussie- Maar het zijn vijf mannen en dan mag het. De tv-interviewer roept opeens vertwijfeld uit: „Maar ik in- tevriew u en u mij niet!". Maar deze arrogante uitspraak zal wel niet uitgezonden wor den. ls haar boek dan niet voor een elitaire club geschreven? Nee, zegt ze, in Amerika en Engeland lezen alle mogelijke vrouwen het. Waarom zou dat tn Nederland dan niet het ge val zijn? De 25-jarige Griekse, lie in Londen economie stu deert. heeft haar klassieke neus in veel onderzoek-mate- Arianna Stassinopoulos naai gestoken. Ze trekt daar uit haar zwart-wit-conclusies. Maar je kunt niet zeggen, dat het alleen maar loze kreten zijn. Het gaat niet om een verheven theorie, maar over heel concrete zaken, schrijft „e. Wat wil je, als je opgevoed bent, aldus Arianna in een maatschappij, die door Women's Lib we] gezien moet worden als een door mannen aangelegd vagevuur. En dan wil je wel bevrijd wor den! Maar deze zogenaamde oevrijdingsleer is er een van massaal egoïsme, waarbij aan geboren verschillen van man nen en vrouwen weggerede neerd worden De maatschap pij omvormen? Ja, maar dan moet je daarbij gebruik ma- Ken van de typische eigen schappen, die zowel de man als de vrouw bezit. Een man is b.v. agressiever en een vrouw handiger; de een is ge schikter als secretaresse, de ander als soldaat. En dat ver schil aldus Arianna is aange boren, niet aangeleerd (gecon ditioneerd) zoals de Libber- ons willen doen geloven- Ze zegt: „Women's Libbers ze de bevindingen onder ogen kregen van onderzoeken, die nauwe verwantschap aantonen zouden doodsbleek worden als tussen het gehalte der hormo nen en verscheidene andere talenten". Ze goochelt in het boek dan ook met x- en y- chromosomen om aan te tonen hoe allerlei mannelijke en vrouwelijke talenten er bij de geboorte al ingebakken zitten- Dat geldt evengoed voor het sexleven, vindt ze. Maar: „Women's Libbers zijn de nieuwe seksuele wederdopers, die ritueel en kleur met wor tel en al willen verdelgen Binnen niet al te lange tijd zullen deze buitenwijk-revolu tionairen hun paarden stallen in de salons van Christian- Dior". De Griekse noemt dit optreden kenmerkend voor een kleinburgelijk radicalisme, dat deze beweging eigen is. Zij vindt ook dat Germaine Greers aanval op het reusach tige regime van de „onvrije /rouwen" afkomstig zou kun ne zijn van dominee Ian Pais ley. „Misschien rebelleert zi] alleen maar tegen haar eigen conventionele achtergrond. Haar vijandige houding tegen over de romantiek, vindt zijn oorsprong in de valse twee slachtigheid, die zij ziet tussen verstand en gevoel" zo rede neert Arianna. Een „leuk" onderwerp is na tuurlijk ook de plaats van de vrouw-moeder in het gezin en daarbuiten. Er zijn vrouwen, die buitenshuis werken uit de blijven draaien in deze wei- noodzaak om mee te kunnen vaartsmaatschappijMaar er zijn er ook, die de voordeur achter zich dichtklappen om in deze maatschappij tot een vol ledige persoonlijke ontplooiing te kunnen komen. Alles goed en w^l, zegt Stassinopoulos, maar je moet dan wel zorgen, dat je vrouw blijft. Teveel vrouwen willen imitatie-man netjes zijn in deze maatschap pij. Ze wordt dan nogal krete- rig in haar beweringen en legt te snel allerlei verbanden. Ze redeneert dan b.v. op een wijze, waarvan ik me afvraag of dat overkomt bij die massa vrouwen de gedoodverfde huisvrouwen voor wie zij zegt te schrijven. Tegen Greer vaart zij uit: „Jij wenst het huwelijk meer te zien als een middel voor het individu tot zelfverwezenlijking dan als een maatschappelijk instituut Het kritieke punt is niet het eerbiedwaardig instituut van 't moederschap, maar de man vrouwrelatie". Bij de Greerse Libbers wordt het dan sne een koud en kil contract tus sen beide echtelieden conclu deert ze vrij vlot- Het gezin is niet uit te roeien is haar standpunt, hetgeen ze „be wijst" met kibboets-ervaringen in Israël. Bont maakt ze het ook, wanneer ze de Libbers verge lijkt met de Duitse nazi-ideo logen- Beiden zijn bezeten van de wil om te domineren. Ze wil dat blijkbaar aan die man nen overlaten, want die zijn „van nature" (een uitdrukking, die haar te gemakkelijk in de mond ligt) veel agressiever dan vrouwen. Dank zij die agressieve man hebben we de oorlog gewonnen, zegt ze; als of de tegenpartij niet over die agressieve mannen beschikte. „Daar geloof ik dan ook niets van", sputert een Amerikaan se journalist tegen op die be wuste discussiemiddag. Het zijn de brains, de hersens van de strategie, die een oorlog winnen. U zit maar te argu menteren- Maar daar heb ik als journalist niets aan. Wat ik nodig heb Zijn alleen: feiten". Een beetje jammerlijke op merking vond ik. Al zijn de vrouwen dan niet zo agressief in Arianna's mooie ogen, het zijn toch zeker geen doetjes. Maar wat doen de Dol le Mina's van deze maatschap pij? Die schilderen de vrou wen af als sullige huissloven, als slachtoffers van die agres sieve mannen om hun ziin door te drijven. Maar er zijn even goed sullige huisartsen, kan toorbedienden, metselaars en timmerlieden. Het zit niet in het vak van de man, dat zo begeerd wordt, maar in de man of de vrouw zelf. Daarom kan het beroep van huisvrouw voor velen best tot een zinvolle aangelegenheid gemaakt wor den. „Maar als de Libbers hun zin krijgen" zegt ze, „zal ie dereen gelijk onderworpen worden aan de tirannie van de arbeid". En dat is een belache lijke zaak in een tijd, waarin le nadruk gelegd wordt op '.elfverwezenlijking in je vrije tijd, in plaats "an in je arbeid, argumenteert ze. Ze noemt dit wat duur een „anachronisti sche obsessie". Als man krijg ie dan de tranen in de ogen als ze erop wijst, dat de man, de zin van zijn bestaan (zoals die door die maatschappij is gedefinieerd) opoffert aan zijn •verk, opdat zijn vrouw haar voornaamste doel (sic) kan oereiken: een goed tehuis voor het gezin"- De vrouw kan zich n.u helemaal concentreren op de enige zaak die niet genor maliseerd kan worden: het persoonlijke contact- Met wie zegt ze er niet bij. Maar die ondankbare Lib bers of Dolle Mina's toch! Zijn ze de man dankbaar? Kun je denken! „Door de vrouwenbe wegingen worden nu ai man nen gediscrimineerd, want de .problemen van de man wor den genegeerd en bespot; die van de vrouw voortdurend be sproken". Dat de vrouw een sexobject zou zijn (b.v. in de reclame) vindt de Griekse schone eigenlijk geen pro bleem om wakker van te lig gen. Is dat dan zo vernede rend?, vraagt ze zich af. Kom nou! „Het professionele man' nelijke sexobject, zoals de beroepsbokser, zinkt nog veel dieper dan Miss World". Wat die vrouwen bovendien willen, dat zijn de aantrekkelijke ba' nen van de mannen Ze voelen er toch niets voor om b.v. opge roepen te worden als sol Is het niet ontroerend voor die mannen? Geen won der, dat Arianna de wind van voren krijgt uit de gesloten ge lederen der vrouwen in de zaal, diie er al een beetje als man beginnen uit te zien. Wat wil len jullie toch?, vraagt ze. „Je hebt toch eigenlijk al alles im Nederland: gelijke rechten; gelijke betaling e.d. We veran deren de maatschappij niet met dolle acties, maar wel met opvoeding en voorbeeld". Wij hebben die veranderingen juist aan acties te danken, zeggen haar tegenstandsters. Een verwarrend geschetter volgt. Twee golflengten, die elkaar moeilijk verdragen- Ie dere actie roept om reactie. In iedere mening zit iets waars. Na de Dolle-Minajaren kon een dergelijk boek niet uit blijven- De Vrouw als Vrouw is een intelligent geschreven ooek. Het geeft doordachte discussiestof over de man- vrouwrelatie in huwelijk, ge zin en maatschappij. Niemand zal beweren, dat deze vol maakt is, zodat er best nog wat te discussiëren en te ver anderen valt. Wat. Arianna zegt is deels maatschappijbe vestigend, deels opent het misschien toch we) de ogen voor ontwikkelingen, die wroeten. Ze ververst hoog stens het water waarin het kind ligt, dat anderen met het badwater willen weggooien. HENK EGBERS In tijden van miss-verkie- zingen en dait soort van spek takels uiordt er door voorstan ders van emancipatie steeds vaker en met meer nadruk geprotesteerd tegen deze prak tijken. Naar mijn gevoel ge beurt dat terecht en bij de verwoording van dat protest, voor zover ik daarvan kennis genomen heb, kan ik mij van harte aansluiten. De verdedi ging heeft daarentegen altijd iets glibberigs bv. dat de deel neemsters vrijwillig handelen en dat er zo bijzonder op persoonlijkheidgelet wordt. Een drietal punten komt tel kens terug. Het eerste dat de verontwaardiging opwekt, is dat vrijwel uitsluitend vrou wen bij zulke tentoonstellin gen betrokken worden. De vernedering die dit insluit is typerend voor de manier waarop vrouwen beoordeeld worden in onze samenleving. Uiteraard zou deze vernede ring niet opgeheven worden als voortaan ook schoonheids wedstrijden voor mannen ge houden werden. Het tweede punt is dat de deelneemsters beoordeeld wor den op louter fysieke eigen schappen en dat de geestelijke kwaliteiten geen enkele rol spelen. Ik denk, dat dit be zwaar niet alleen staat en dat de mensen die het uitspreken bepaald geen voorstanders zouden zijn van een intelligen tietentoonstelling of dat zij spreken vanuit een gerimg- sclvatting van fysieke kwalitei ten. De competitie op zich is al niet zo fraai, maar een com petitie in eigenschappen met de kleinste persoonlijke bete kenis maakt het gebeuren nog afstote Hj her. Het derde punt is dat de tentoonstelling zich voltrekt onder het keurend oog van een jury, die met koele des kundigheid maten en houdin gen taxeert en daardoor de deelneemsters tot prijsdieren degradeertHet is een verne dering object van zo'n taxe rende blik te worden. Persoonlijk zou ik daaraan nog een overweging willen toevoegen die alleen enig ge wicht geeft voor mensen die zo'n wedstrijd m beginsel wel accepteren. Van de uitslag gaat de suggestie uit, dat de bekroonde ook objectief de mooiste is. En misschien is ze de mooiste vam degenen die meedoen, maar wie doet er nu aan zo'n misselijke vertoning mee? Uiteraard alleen mensen die ertegen kunnen. Hiermee vervalt wel iets van de be zwaren die genoemd zijn, ■maar blijven meteen de mees te vrouwen van de competitie uitgesloten, eenvoudig omdat ze er nit* tegen kunnen of zich voor zo iets niet lenen. Onder haar bevindt zich waar schijnlijk degene die ook in de ogen van de jury de mooi ste zou zijn, maar die er zelfs niet aan denkt om deel te nemen. Ik neem aan, dat ie dereen wel zo gelukkig is in zijn eigen omgeving wel zo iemand te kennen. Daar komt iets bij, dat m het hoofd van een jurylid niet kan opkomen: hoe beter wij iemand kennen, des te weer zinwekkender wordt het idee hem of haar aan een schoon- heidswedsirijd te zien deelne men. Wat wij, de kenners van zo iemand, de kenners in de jury kwalijk nemen, is niet zozeer dat ze kijken, maar dat ze met kennersblik kijken, dus haastig en tot snel oorde len bereid. De kenners kijken vernederend omdat zij niet goed kijken, want zij kijken onpersoonlijkdus onmense lijk. Iemand naar wie we dik wijls kijken, krijgt altijd een eigen en onvervangbare schoonheid, die met geen an dere vergeleken of in competi tie gebracht kan worden. Elke andere schoonheid is een ef fect van een onpersoonlijk, nauwelijks objectiverend, ma-r eerder puur oppervlak kig kijken. Awleen op deze nogal domme manier kan schoonheid de in zet worden van iets als een "ompetitie. Het is bijna on denkbaar dat iets dergelijks zou gebeuren met andere, ui terst persoon lijke eigenschap pen als goedheid of vriende lijkheid. Een wedstrijd in vriendelijkheid is onbestaan baar, omdat hij onmiddellijk rou ontaarden in een competi tie in schijnheiligheidHet is onbegrijpelijk, dat niet op gro tere schaei begrepen wordt, dat de beste menselijke ei genschappen niet geschikt zijn om er wedstrijden in te hou den.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 19