Blinden
Ieren
skiën in
Alphen
Van Eleanor, Bess, Mamie en Jackie tot Lady Bird, Pat en Betty
X
Eleanor en Franklin
Ongelukkig
huwelijk
Bess en Harry
Fords.
Mamie en Ike
Jackie en John
Dierentuin
Lady Bird en
Lyndon
Ratten
Ontvlambar
Pat en Piek
Jerry en Betty
Fijn gezin
aanbieding
6950-
700,-
16
INS B.V. BIEDT AAN
i Sta-Caravans met twee
Jinette - L-zitbank - Tuin-
ïel en vierpits gascomfooi.
ieur, model 1975.
i uitbreiding op ons cara-
voor 130 caravans,
t 180 t.m. 200 m2, Electra
nsluiting aanwezig.
'EKG CARAVANS B.V.
Molenschot (N.-B.)
1611 - 246 of 516.
fer is een
akman kan
en.
>ermart is
h werken,
tst -
bent.
g team,
st wezen,
aak je vers
oop vanuit
e vakman-
liploma,
ischrijvingf
aar.
I Eleanor Roosevelt: een on- Bess Truman (op de foto met Mamie Eisenhower: haar bed Jacqueline Kennedy: „First Lady Bird Johnson: „Mijn Pat Nixon „Niemand kan Betty Ford: aan het hoofd
Igelukkig huwelijk
dochter Margaret) „zuiverde" het functioneerde ook als kantoorLady, dat klinkt als een zadel- man komt eerst, dan mijn doch- met Dick slapen.
taalgebruik van de president. paardters Luci Baines en Lynda Bird
ters Luci Baines en Lynda Bird
en ik neem genoegen met wat
overblijft..
van een fijn gezin.
Vrouwen in het Witte H
(Van onze correspondent
in Washington,
Bert van Velzen)
WASHINGTON Ik sta
I voor het Witte Huis tussen
toeristen in korte broeken
die transpireren in hun ten
nisschoenen. Het is heet en
vochtig in Washington, maar
de toeristen blijven hun fo
to's maken van het huis
waarin nu Jerry en Betty
Ford wonen. Zij weten niet
wat er achter de witte faca-
I de schuilgaat. Hoe leven Jer
ry en Betty in de privésfeer
\an hun woonkwartier op
de derde verdieping? Wat
doen de vrouwen van de
Amerikaanse presidenten
wanneer zij niet bekeken
worden door het oog van ca
mera's en naar nieuws dor-
stende verslaggevers?
Er zijn 132 vertrekken in het
Witte Buiio. Een flink aantal
van die vertrekken is niet
veel groter dan een bezemkast
en het is lang genoeg geleden
om nu te kunnen zeggen dat
Warren Gamaliel Harding in
een bezemkast het hof maakte
aan zijn maitresse. Harding
was een man die door ieder
een bemind wilde zijn en dat
werd zijn ondergang die, ge
lukkig, pais posthuum in volle
omvang duidelijk werd. Dank-
sij de chef-huisbewaarder J.B-
West, die in het Witte Huis
zes „First Ladies" heeft ge
diend, weten we iets meer af
van het privébestaan van de
vrouwen van zes Amerikaanse
presidenten. Hij schreef een
boek onder de titel „Upstairs
at the White House" (1) en
bij zij daarvoor geloofd.
Het is bekend dat Franklin
Delano Roosevelt laat in zijn
leven maar voor zijn presi
dentschap het slachtoffer werd
van polio. De tragische gevol
gen daarvan bleven voor het
grote publiek verborgen.
Er werden geen foto's gemaakt
wanneer Roosevelt uit zijn au
to werd gehesen. Hij begroette
tijdens recepties lange rijen
handenschudders, terwijl hij,
praktisch staande, gezeten was
op een soort fictszadel, ver
borgen tussen plantenstruiken.
Op foto's zag de Amerikaan
hem vanaf de onderste knoop
van zijn colbert, sterk, groot,
hreedlachend, als een symbool
van hoop en vertrouwen in de
grote depressie. Er is niets te
vrezen dan de vrees zelf, zei
Hoosevelt - en dat gaf de bur
ger moed.
Eleanor Roosevelt had het al
tijd druk. Zij rende door het
Witte Huis terwijl zij brieven
dicteerde. Het Wite Huis was
een hofcod, tot de nok gevuld
toet haar gasten. Haar kinde
ten konden haar spreken tij
dens het ontbijt, na afspraak.
Eleanor was een sociaal bewo
gen vrouw em zij stormde door
stad en land als een orkaan.
&j was zo arbeidsintensief dat
zij vaak niet wist wie zij had
uitgenodigd voor intellectuele
inches, die als „.scrambled
eSgs met hersenen" werden
getypeerd.
waren in de dagen van
Eleanor en Franklin twee vas
te- permanente gasten in het
Witte Huis: Lorena Hickok,
een zwaarlijvig manwijf dat
reporter was geweest en
„Hick" genoemd werd en Jo
seph Lash, een man van even
in de dertig, diie in de kleine
blauwe slapkamer sliep tegen
over het studeervertrek van
de president. Eleanor Roose
velt vond in Lash een vertrou
wensman met wie zij alles
kon bespreken. Eleanor en Jo
seph Lash voerden gesprekken
tot diep in de nacht. Zij wen
ste hem goede morgen voor
bet ontbijt en ze zei hem wel
terusten wanneer iedereen in
het Witte Huis ai in bed lag.
Toen Lash ooit voor een com
missie van het Huis van Afge
vaardigden moest getuigen zat
Eleanor op de eerste rij en
men kon haar nijvere breipen
nen horen tikken.
Het huwelijk van Eleanor en
Franklin was ongelukkig. Zij
was niet bepaald een mooie
vrouw, maar ze had een groot
hart en Franklin Roosevelt
werd door haar een sterk man.
In het Witte Huis werden Ele
anor en Franklin nooit alleen
in hetzelfde vertrek gezien.
Franklin maakte vaak autorit
jes door de bossen van Virgi
nia, waar hij, steeds op het
zelfde landweggetje, Mrs. Lu-
cey Mercer Rutherford een lift
gaf. Wanneer Eleanor de stad
uit was bezocht Lucey hem in
het Witte Huis. J.B- West
schrijft met groot ontzag over
de Roosevelts en meldt dat
Madame Tsjang Kai Sjek
(Mrs. Generalissimo) tijdens
een bezoek aan het Witte Huis
haar eigen lakens meebracht,
van kostbare zijde, en dat Mo-
lotof een revolver in zijn ba
gage had.
Bess en Harry Truman waren
dol op elkaar, ofschoon zij el
kaar niet in het openbaar
knuffelden, zoals Mamie en
Ike dat later wel plachten te
doen. Toen Bess Truman, na
de dood van Franklin Roose
velt, de deur van het Witte
Huis binnen kwam vroeg de
huisbewaarder haar: „Wat is
Uw naam, Mevrouw?" „Mrs.
Truman" zei ze. Bess was met
een kleine verhuiswagen ge
komen waarin zich slechts
kleding en de piano van haar
dochter Margaret bevonden.
Eleanor Roosevelt had het veel
te druk gehad om er op toe te
zien dat het Witte Huis werd
bijgehouden en aldus trof Bess
Truman meubilair aan diat
zelfs niet meer geschikt was
voor het Leger des Heils, gro
te collecties spinnewebben en
dikke lagen stof. Het Witte
Huis zag eruit als een twee
derangs hotel, gereed voor de
sloop. De Trumans sliepen
apart, maar Bess schuwde het
presidentiële bed niet. Alleen
cle Eisenhowers en tegenwoor
dig de Fords slapen in hetzelf
de bed.
toonde, is hij zelf nooit cor
rupt geweest. Tijdens de di
ners van Harry, Bess en doch
ter Margaret werd veel en
hartelijk gelachen. Er waren
ook plechtiger momenten: aan
het einde van zijn president
schap zag Harry dat Bess sta
pels brieven in het open
haardvuur aan het verbranden
was. „Wat doe je daar" vroeg
Harry. „Ik ben brieven van je
aan hét verbranden" ant
woordde Bess. Ha<rry: „Denk
in godsnaam aan de geschiede
nis". Bess: „Dat is precies wat
ik aan het doen ben..."
Bess Truman probeerde haar
Harry, die er van hield solda
tentaal te gebruiken, zijn
mond met groene zeep te laten
spoelen, maar haar successen
waren beperkt. Haar enige
grote succes was dat Harry
het woordje „shit" (stront) bij
tijd en wijle wijzigde in
„paardemest" wanneer hij in
een plechtige bui was- Bess en
Harry stonden met beide be
nen op de grond. Harry ge
bruikte zijn eigen postzegels
van drie cent wanneer hij per
soon1'' ik0 br'even verstuurde,
en ofschoon zijn regering in
1948 corrupte plekken ver-
Truiman was in 1948 buitenge
woon onpopulair: in de opinie
peilingen was hiij tot 32 pro
cent gezonken, maar hij ver
richtte een politiek wonder
door Thomas Dewey te ver
slaan, die volgens alle insiders
heit Witte Huis al in zijn zak
had. Trumans campagne voor
zijn herverkiezing kostte
1.368.958 dollar; die van Nixon
in 1972 bijna vijftig maal zo
veel- Bess deed geen politieke
uitspraken in het openbaar.
Maar Harry vroeg haar wel
om raad. Meestal moet haar
advies zijn neergekomen op:
„Doe gewoon". Het is verder
interessant te weten dat Gene
ral Motors Dewey steunde en
dat Henry Ford meer voor
Truman in het Witte Huis
voelde. Na de verkiezingen
van 1948 stuurde Truman de
regerings-Cadillaos naar Gene
ral Motors terug en reed hij
verder in Fords. Dat was
overigens het jaar waarin Jer
ry Ford voor het eerst in het
Huis van Afgevaardigden
werd gekozen.
Het bed was voor Mamiie Ei
senhower het centrale punt
van haar bestaan. Zij wilde
niet in een apart slaapkamer
tje ondergebracht worden,
want, zo verklaarde ze: „Ik
wil Ike onder handbereik heb
ben zodat ik hem op zijn kale
kop kan kletsen". Geen twij
felaar voor Mamie. Ze ge-
brudte haar bed onder meer
als kantoor: dicteerde er brie
ven in, schreef er rekeningen
in uit en concipieerde er
briefjes aan zichzelf. Kwaad-
willdige zielen noemden haar
„De Schone Slaapster in het
Witte Huis". J.B. West werd
niet zelden aan de bureau-
sponde geroepen, waarin Ma-
mie dan in een rose bedjasje
zat met een rose strik in het
haar.
Mamie regeerde de Witte
Huisstaf als een vorstin. Ze
was zeer prijsbewust en zocht
in de dagbladadvertenties naar
koopjes. Bij recepties wilde ze
op een podiumpje staan „zodat
de mensen me kunnen zien"*
Ike kookte graag. Dat wil zeg
gen: een sergeant roerde en
mengde, voegde zout en peper
en andere specerijen toe op
Ike's commando en de presi
dent proefde. Mamie was ver
zot op sentimentele liefdesro
mannetjes en Ike las Wes
terns; het werd op den duur
vrijwel onmogelijk boeken
voor Ike te vinden omtrent
het wilde westen die hij nog
niet gelezen had. Overgeble
ven voedsel van staatsiediners
werd op bevel van Mamie op
nieuw gebruikt en de Eisenho
wers presenteerden uitsluitend
Amerikaanse wijnen.
Met Jackie en John kwamen
er twee verrukkelijke kinde
ren in het Witte Huis: Caroli
ne en John-John. Jackie sliep
in de Koninginnekamer; John
in de slaapkamer van Abra
ham Lincoln in een bed met
een baldakijn. Het Witte Huis
kreeg tijdens de Kennedy's
'grote stijl. Er kwam een Fran
se meesterdief, René Verdon.
Jackie stortte zich aan een
overdaad van binnenhuisarchi
tectuur. Het Witte Huis was
door de Eisenhowers niet ach
tergelaten als een paardenstal,
zoals Bess Truman het aantrof
(Mamie veegde de voetafdruk
ken van de tapijten en was
'buitengewoon zindelijk) maar
Jackie vond de gordijnen in
'de slaapkamers „zeeziek
groen", de franje graag „als
een vermoeide kerstboom", de
vloer in de officiële East Room
„een rolschaatsbaan" en de hal
„een bomschuilkelder". In het
(Witte Huis liep Jackie door
gaans in broek en trui rond en
'niet in haar kostbare Oleg
Cassini's. Zij had een enorm
'gat in haar hand, hetgeen
(John Kennedy soms .kwaad
maakte.
iwist hoe ze met hem moest
omgaan en als het te bar werd
'ging ze in een klein vertrek
zitten zingen: trage melodie
tjes of nobele hymnen. Johnson
ittad een scherpe tong en hij
ikon geweldig tekeer gaan. Hi)
'was de luide extrovert, die
voor fotografen poseerde om
een groot litteken op zijn gi
gantische buik te laten zien en
die zijn honden „Him" en
„Her" - van het gteenbrakty-
pe, bij de oren van de grond
tilde omdat zulks goed voor d?
beesten was. De dierenbe
scherming was woedend. De
eerste vraag die Lyndon John
son aan J.B. West stelde toen
hij zich in het Witte Huis
kwam vestigen betrof de ver
lichting.
„Wiie betaalt voor al die lam
pen?"
John Kennedy had altijd pijn
in zijn rug en hij kon zijn
(kinderen niet optillen. Hij
izwom bloot in het zwembad,
en hij kleedde zich drie
maal daags om in nieuwe kle
ren. Vanuit zijn werkvertrek
Ikon John zijn kinderen zien
spelen. Het grasveld aan de
(achterzijde van het Witte Huis
werd een dierentuin: en waren
twee pony's, Macaroni en Tex,
een terrier genaamd Charlie
en een door Nikita Kroest-
jef geschonken hond die Pu-
shinka heette; er waren mar
motten en luiidkwafcende een
den. Toen de kleine Caroline
de film „Rambie" gezien had
Iwilde zij ook een paar hertjes
Ihebben, maar aangezien dier
kundigen betoogden dat her
tjes voor kleine kinderen ge
vaarlijk kunnen zijn werd dat
idee .afgeschreven- Ook een
poging om twee pauwen aan
ihet dierenbestand toe te voe
gen mislukte. Voor Jackie
rwerd er een trampoline ge
bouwd, omringd door zeven
voet hoge boompjes. Jtcquel-i-
ine Kennedy was een keizerin.
(Zij haatte de titel „First La
dy". „Dat klinkt als een za-
delpaard" zei ze.
Lyndon Johnson was een
moeilijk man, miaar Lady Bird
- „De regering".
„Hoeveel kosit
maand?"
Ford: nieuwe president tegen oud decor.
delijk gemaakt: „Mijn man
komit eersit, dan mijn dochters
Luoi Baines en Lynda Bird en
ik neem genoegen met wat
overblijft". Lady Birds favo
riete programma was „Gun-
smoke" want zij vond dat
Marshall Matt Dillon leek op
de Lyndon Johnson van vroe
ger jaren. Mary Kaltman, een
kok uit Texas, kreeg vanzelf
sprekend slaande ruzie met de
Franse chef René Verdlon, die
'zijn neus ophaalde voor John
sons lievelingsgerechten chili
con quesa en tapiocapudding.
Hij was een Cordon Bleu-man
en pakte zijn biezen.
per
- „Ongeveer 3000 dollar".
Lyndion Johnson draaide het
licht uit. Een veelzeggend ge
baar. Het werd een manie van
LBJ om 's avonds lichten uit
■te draaien- Isaac Avery, de
huistimmeriman, zat op zekere
avond lijsten te maken voor
de president toen hij plotse
ling in het donker kwam te
■zitten, „Godverdomme", brul
de Avery, „wie draait daar het
licht uit?"
- „Ik" zei een stem vol gruis.
Hat licht ging aan en daar
stond de machtige Lyndon tus
sen twee lijfwachten. LBJ had
ook last met zijn douche,
■waarvan de straal naar zijn
smaak niet hard genoeg aan
kwam. Er is tijdens zijn gehe
le presidentschap met die dou
che geknutseld, maar Johnson
was er nimmer tevreden over.
Zijn opvolger, Richard Nixon,
werd er bijna door de badka
mer uitgespoten.
LBJ had een zeer ontvlambaar
temperament. Men kon hem
door de muren heen horen
•brullen en af en toe hoorde
•men hem om de hulp van zijn
vrouw roepen: „Bird!". Lady
Bird had West vanaf haar aan
komst in het Witte Huis dui-
Het Witte Huis heeft altijd
•last van ratten gehad. Tijdens
het bewind van Harry Truman
werd er een grote bruine rat
waargenomen, die waardig het
bordes van het Witte Huis be
trad en vervolgen? zonder
haast afdaalde. Mary Kaltman,
die René Verdon had wegge
pest, ontdekte dat er een grote
ham uit de keuken was gesto
len. Later, toen er een grote
stank in het eetverbliijf van
het personeel werd waargeno
men, werd na enig speurwerk
het afgeknaagde bot van de
ham tussen de muren terugge
vonden. De ratten hadden de
ham geëvacueerd. De ratten
worden geregeld bestreden.
Zij komen uit het Lafayette
Park aan de overzijde van het
Witte Huis en huizen m de
catacomben onder de straat.
Volgens een politieman steken
de ratten in het holst van de
nacht Pennsylvania Avenue
over om de terreinen van het
Witte Kuis te betreden. Het is
ooit zo erg geweest dat „het
leek of Napoleons leger het
Witte Huis aan het bestormen
In de Johnsonjaren waren er
twee huwelijken in het Witte
Huis en dat was sedert men
senheugenis niet voorgekomen.
Luci Baines, de Irene van de
Johnson-dynastie werd katho
liek. Haar moeder behoorde
tot de Episcopaalse kerk en
Lyndon was een der „Discipe
len van Christus", een sekte
die in Texas floreert. Luci
trouwde Pat Nugent in „De
•Schrijn van de Onbevlekte
•Ontvangenis"; later volgde
'Lyndla Bird, wier huwelijk
met Charles Robb in Nixons
ovalen werkvertrek werd in
gezegend. Lyndon, die zich
werkelijk overal mee bemoei
de, wilde het hondje Yuki, diat
steedis achter hem aanliep, ook
op de bruidsfoto, maar Lady
Bird zei Dat gebeurt niet.
Lyndon beweerde dat hij Yuki
kon laten zingen em vaak zong
hij, op zijn knieën en het beest
aankijkend, met Yuki mee.
Een duet voor de hond en zijn
meester.
Het Witte Huis werd iets
waardiger, zo leek het althans,
toen Richard Nixon arriveerde
muet Pat. zijn vrouw, die ei
genlijk Thelma heet en zijn
dochters Tricia (toen 22) en
Julie (20) die met David Ei
senhower, de klemzoon van
Ike, getrouwd is. Bij de fami
lie sloten zich twee honden
aan: Pasha, een Yorkshire, en
Vicky, een noedel. Nixon had
later zijn eigen hond, Koning
Timahoe.
Voorzover hij sliep sliep Ri
chard M. Nixon in het oude
bed van Harry Truman. Hij
werkte aan het bureau van
Wood row Wilson, een presi
dent die hij in hoge mate be
wonderde en die even star
was als Nixon zeflf, ofschoon
Nixons starheid van een ge
heel andiere aard was- Pa.t wil
de haar eigen slaapkamer:
„Niemand kan met Dick sla
pen. Hij ontwaakt in het holst
van de nacht, draait het licht
•aan, spreekt in zijn bandrecor
der en hij maakt aantekenin
gen. Het is gewoon onmoge
lijk". Het was geen vrolijk
gezin en J.B. West weet er
weinig boeiends over te
schrijven.
Jerry en Betty Ford slapen
samen in een groot bed. Zij
hebben dat al 25 jaar gedaan
en Betty ziet geen enkele re
den om er een eind aan te
maken, zolang Jerry maar op
zijn tenen opstaat en zich in
een zijkamertje in de kleren
.steekt. Jerry komt bar vroeg
•uit zijn bed en maakt zijn
eigen ontbijt klaar (koffie, jus
d'orange en toast) en sedert
dat bekend geworden is dwin
gen vele miljoenen Ameri
kaanse vrouwen haar mannen
het presidentiële voorbeeld te
volgen, terwijl zij zelf in het
warme bed nog een extra tuk
maken. Betty en Jerry zijn
gezellige mensen. „Dit huis
ziet er uit als een begraaf
plaats", aldus Betty, die eer
van houdt te dansen en te
zingen. Zij heeft aan een ner
veuze conditie 'geleden waar
van veel vrouwen van altijd
afwezige politici het slachtof
fer zijn, maar met een beetje
■psychiatrische hulp is zij zich
veel beter gaan voelen.
Het gezin van Betty en Jerry
is een gewoon, doorsnee, ple
zierig gezin. Dochter Susan,
die 17 is heeft een fijne ka
mer ontdekt op de derde ver
dieping, die ze ei-geel wil
schilderen. Ze hoopt door te
kunnen gaan met babysitten
voor de oude buren, aan de
overkant van he,t huis in
Alexandria waar Ford als vi
ce-president woonde. De moe
der van dat gezin krijgt bin
nenkort een baby en volgens
•Susan kunnen de andeire twee
kleintjes dan op het Witte
Huis worden afgezet. „Ik zorg
wel voor ze".
De oudste zoon, Michael (24)
studeert theologie en is ge
trouwd. John (22) werkt tij
dens de zomervakantie als
boswachter in het Yellowstone
National Park, zoals zijn vader
dat tientallen jaren geleden
deed. Steve (18> gaat volgend
jaar studeren aan Duke Uni
versity, waar Richard Nixon
lang geleden rechten studeer
de. Steve wil eerst een jaar
als cowboy in Utah werken.
Het was Steve Ford die kort
geleden zei dat een volledige
schuldbekentenis van ex-pre-
isident Richard Nixon zeer op
zijn plaats was en zijn vader
zei toen dat zijn kinderen hem
niet altijd van tevoren op de
hoogte stellen van wat zij
•gaan zeggen en dat hij niet
voorzag dat zij zulks in de
toekomst zouden doen. De kin
deren weten dat presidenten
snel oud worden en zij maken
zich daarover zorgen. Het lijkt
op het fijnste gezin in het
Witte Huis sinds mensenheu
genis.
(1) 'Upstairs the White Houses'
- My Life with the First La
dies" door J.B. West. Uitg.:
Coward, McCann Geoghe-
gan, Inc., New York.
LAUSANNE (Rtr.) In
Zwitserland bestaat een or
ganisatie die blinden skiën
leert. Ieder weekend trekt
een groep van circa veertig
blinden naar de besneeuwde
skiebanen in Vaud om er,
onder leiding van een leraar,
de vreugde te smaken van
de sneeuwsport. De oefen-
meester verkent eerst zelf
het terrein en daalt vervol
gens met een van zijn blinde
leerlingen af. Bij die afda
ling geeft hij voortdurend
nauwkeurige instructies.
„Wij willen hiermee be
wijzen dat een blinde niet
noodzakelijk gedoemd is al
tijd maar in een stoel te
blijven zitten. Ook zij kunnen
gerust van de bergsport ge
nieten," zo verklaart de
stichter van de organisatie,
de Duitser Roger Allemand,
die zelf blind is.
Volgens Allemand is zijn
groep enig in de wereld.
Om veiligheidsredenen dra
gen de blinden een helgele
korte jas met zwarte strepen.
Op het embleem van de or
ganisatie staan een witte
wandelstok en een paar ski's.
We hebben weinig last van
ongelukken. Het „ernstigste"
deed zich onlangs voor toen
een „nieuweling" een been
brak, aldus Allemand.
De blinde leden van de
Zwitserse organisatie bellen
zondagsmorgens op om een
afspraak te maken met een
van de vijftig instructeurs.
Om de leerling in het skiën
wegwijs te maken maakt de
instructeur gebruik van ter
men uit de luchtvaart. Zo zal
hij zijn leerling bijvoorbeeld
opdragen koers te zetten
naar het punt „twee uur".
De blindengroep doet vooral
aan Alpenskiën in de
maand maart en sommigen
van hen nemen deel aan de
skikampioenscliappen voor
gehandicapten In het Franse
wintersportoord Grand-Bor-
nand.
Behalve een kleine subsi
die van de Zwitserse rege
ring is re organisatie geheel
op eigen middelen aangewe
zen.