Bezwaren tegen kernenergie niet wegwuiven
Tien jaar strijd
tegen tulpen- en
klompenbeeld
Loon- en
prijsbeleid
amropierson fund
UNIEK INFORMATIEBUREAU IN UTRECHT
Duits verzet tegen
Kalkar neemt toe
Kom van die
preekstoel af
amropierson IirI
Daders van geweld
misdrijven meestal
jonger dan 35 jaar
Bontjassen gestolen
binnenland!
buitenland
Kansber ekenin g
Mijnwerkers
Opslag
Verouderd
„Argenta" Super Lux:
de lamp met 30%
meer licht op tafel
PHILIPS
Scherp
door
Jan Wintraecken
papiep
oor uw pen
Valhelmen
Groen
Woensdag 25 september 1974.
11 15
iVsn een onzer verslaggevers)
BREDA Aan de voora-
rMjd van de presentatie van
je nu al omstreden energieno-
a van minister Lubbers, is in
je laatste uitgave van de Eco
nomisch Statistische Berichten
ren artikel verschenen, dat op
je valreep nog even alle be
n-aren tegen kernenergie
nioet wegwuiven. De bijdrage
Is van dr. A.A. de Boer, die
ach ook in eerdere afleverin-
;en
van de ESB al een over-
voorstander van kerne
nergie toonde-
Hoewel het ieders goed
recht is een standpunt voor of
kernenergie in te ne
men. zijn de argumenten
,-aarmee De Boer dat in zijn
laatste ESB-a-rtikel doet toch
reinig overtuigend. De vraag
aargelaten of kernenergie nu
rel zo nodig is (M-ansholt bij
voorbeeld betwijfelt dat heel
sterk), dan well in de nu ge
plande. ruime mate (de stich
ting Toekomstbeeld der Tech
niek denkt aan veel minder)
zijn ai zoveel bezwaren tegen
deze vorm van energievoorzie
ning aan te voeren, dat onze
afhankelijkheid vain de atoom
splitsing zover mogelijk dient
te worden opgeschort. De ge
varen namelijk die aan deze
elektriciteitsbron verbonden
zijn vallen niet te bagatellise
ren, ook niet door De Boer.
Pogingen in die richting
worden desondanks door hem
wel driftig ondernomen. Zijn
eerste aanval richt zich daar
bij op de kansberekening van
ongevallen, die voor het huidi
ge reactortype door Ameri
kaanse deskundigen is opge
steld. Te verwachten valt- zo
blijkt uit die cijfers, één ra-mp
met honderd doden per mil
joen jaar per reactor. En dat is,
stelt De Boer, een veel gerin
ger risico dan wij in het dage
lijks leven al zo vaak durven
te nemen. Waarbij hij nog op
merkt dat dit geen prognose
betreft, maai' een „momentop
name met betrekking tot de
huidige stand van de tech
niek".
Maakt dit nuanceverschil in
wezen al weinig uit, dan fe
het ook nog zo dat op dit
moment ook in Nederland
al kerncentrales kritisch
zijn, reden du-s om wel dege
lijk uit te gaan van „de huidi
ge stand van de techniek"- En
de lichtzinnigheid om op nieu
we wetenschappelijke ontdek
kingen en vooruitgangen in de
zeer nabije toekomst te antici
peren is in de tedhnologie be
paald geen gemeengoed.
De Boer laat het niet bij
deze ene lichtzinnigheid: ter
illustratie voert hij de recente
(Amerikaanse) berekening
aan, dat de tol voor één mil
joen centrale-jaar op bijna een
miljoen mijnwerkers kan wor
den gesteld. Dit, zo argumen
teert hij verder, is een hard
gegeven, terwijl kernrampen
nog altijd niet meer dan ver
onderstellingen zijn.
De Boer gaat eraan voorbij
dat destijds de steenkool de
enige energiebron vormde.
Ook alls hij ervan uitgaat dat
in de toekomst de kernenergie
wellicht die plaats gaat inne
men, had hij er toch rekening
mee moeten houden, dat men
nu nog volop gelegenheid
heeft, allerlei alternatieven te
bestuderen, men heeft er al
leen het geld niet voor over
Dat is we! iets anders- De
Boer vergeet verder, dat alle
steenkool die in de loop der
jaren naar boven is gehaald
niet uitsluitend is gebruikt om
conventionele centrales te voe
den. In de chemie zijn tal van
andere toepassingen gevonden
en benut. De Boer vergelijkt
twee onvergelijkbare groothe
den met elkaar. En dat kan
niet.
Daar komt bij, dat zou dan
een derde argument kunnen
zijn, dat in de tijd van de
mijnwerkers nog geen resico-
bereke-ningen bestonden. Die
zijn er nu wel; men zou ze ter
harte kunnen nemen.
Veel belangrijker echter dan
al dit gegoochel met cijfers
waarmee niet anders dan te
goochelen valt, is het punt van
de radio-actieve opslag. De
Boer rept daar in zijn hele
artikel met geen woord over.
Desondanks is nog steeds geen
oplossing voorhanden- Men
denkt momenteel (improvisa
torisch) aan opslag in de zout
mijnen, maar isoleert dat vol
doende? En straalt dat toch
niet door? En hoe lang blijft
het afval kritisch? Vragen,
waarop het antwoord nog niet
gevonden is.
„Ik geloof, dat de moratori-
umgediachte (van de tegen
standers van kernenergie) is
geïnspireerd door de angst, bij
sommigen dbor de overtuiging,
dat de techniek juist in deze
sector zal falen", schrijft De
Boer aan het eind van zijn
betoog. Wie de recente berich
ten leest over stopzetting van
een deel van de centrales in
Amerika weet, dat deze angst
gerechtvaardigd is. Terecht
stelt De Boer, dat risicobere
keningen hoe goed ze ook
zijn tegen feiten geen stand
houden. Die wijsheid is nu
even goed van toepassing.
Het blijkt, dat we aan het
gebruik van kernenergie
(nog) niet toe zijn- Mèt Mans-
holt, mét Terlouw, mèt al die
anderen zullen we moeten
wachten tot er meer zekerheid
is dat het kan óf niet kan. Dat
geldt mondiaal, dat geldt ook
hier in Zuidwest-Nederland.
PZEM, PNEM en PLEM zou
den aan een zoveelste stopzet
ting van de kerncentrale in
Borssele vorige week, waar nu
zelfs al een bedrijfsongeval
plaatshad, genoeg moeten heb
ben, eigenlijk nog vóórdat de
regering er haar veto over uit-
tinrppki
FRANS BOOGAARD.
UTRECHT In Nederland dragen de mensen klompen, omdat een groot deel van
de bodem er eeuwig nat is en klompen waterdicht zijn. De Hollanders kunnen daar
door niet flink doorstappen. Maar dat geeft niet, want ze houden van een rustig leven
tje. Ze gaan altijd vroeg op pad en kunnen het dan wat langzamer aan doen.
Een staaltje voorlichting over ons land in een Westduits schoolboek van 1967! En wat zegt u
van de volgende giller uit een Amerikaans aardrijkskunde boekje (1971). „De afgelopen jaren
is de katholieke minderheid (in Holland) snel bezig haar getalsmatige achterstand in te halen.
Want terwijl de protestanten geboortenregeling toepassen, doen de katholieken dat niet. Pro
testantse politici hebben echter dat teken aan de wand gezien. Ze hebben daarom him geloofs
genoten opgewekt meer kinderen te nemen. Een vreemde zaak, want daardoor is in het
dichtst bevolkte land van Europa een ware voortplantingswedstrijd aan de gang".
Twee van de vele opval
lende voorbeelden waarmee
buitenlandse schrijvers van
schoolboeken menen middel
bare scholieren over Neder
land te moeten voorlichten.
Hoepel ze dat, zeker de laat
ste jaren, niet zo glad meer
zit. Dank zij een uniek bu
reau, het Informatie- en Do
cumentatiecentrum voor de
Geografie van Nederland in
Utrecht. Dat voert nu zo'n
tien ja-ar strijd tegen het
beeld dat vele buitenlanders
nog steeds van ons land heb
ben. Het beeld van een land
van polders, molens, tulpen
en klompen. Een beeld dat
vanuit Nederland zelf stee
vast sterk wordt bevorderd
door de eigen toeristenin
dustrie en romantiserende
verkoopleiders.
Het centrum, een inter
universitaire stichting, is in
één klein kamertje onderge
bracht bij het Geografisch
Instituut van de Utrechtse
Universiteit. Het werkt met
enkele part-time krachten.
Voor t 40.000 per jaar im
mers kan niet zo heel veel
gedaan worden. Maar dank
zij „Buitenlandse Zaken" dat
flink in de beurs tast om het
Centrum in staat te stellen in
vele talen over ons land juis
te inlichtingen te geven, be
ginnen steeds meer schrij
vers van aardrijkskunde
boekjes de weg te vinden
naar dat Utrechtse instituut.
Trouwens ook doordat op al
lerlei conferenties over de
verbetering van de school
boeken vertegenwoordigers
van het Centrum hun deun
tje heel duidelijk meeblazen.
Het is eigenlijk allemaal
begonnen, toen zo'n dikke tien
jaar geleden het Tweede-Ka
merlid Kapteyn in de Raad
van Europa vragen stelde
over de onzin die leerlingen
van de internationale school
in Brussel moesten leren
over ons land. De Raad
vroeg toen de leden-landen
iets te doen aan de voorlich
ting over de aardrijkskundige
situaties Dl de landen. Ne
derland was het enige land
dat daarop een Centrum op
richtte. Het heeft nog een
jaar of zes geduurd, voordat
men er echt aan het werk
kon gaan.
Werk dat voornamelijk ge
richt werd op het geven van
feitelijk juiste informatie aan
buitenlandse geografen,
schrijvers van leerboeken en
leraren- Langzaam maar ze
ker werd onder hen bekend
dat Nederland zo'n Centrum
bezit. Een instituut dat gratis
alle inlichtingen geeft die
schrijvers en docenten nodig
hebben. Inclusief fotomateri
aal.
„Dat heeft geleid tot een
aanzienlijke verbetering van
de voorlichting over ons
land", zegt mevrouw dr. H.
S. Verduin van het Centrum.
„Ook, omdat onze diploma
tieke vertegenwoordigingen
in het buitenland ons materi
aal gratis beschikbaar stel
len. Ons „kleine aardrijks
kundeboek van Nederland"
verlucht met vele teke
ningen, statistieken en foto's
verschijnt nu in 11 talen.
Het heeft al een oplage be
reikt van 170.000 exempla
ren.
Daarnaast publiceerden wij
informatiegidsen over deel
onderwerpen, zoaJs een „ex-
cursiegids voor Zuidwest-Ne
derland" en komen wij op
gezette tijden met een uitge
breid informatiebulletin,
waarin allerlei nieuwe ont
wikkelingen in ons land aan
de orde worden gesteld".
Een van de euvels waarte
gen het Centrum permanent
te velde trekt is het feit dat
in de leerboeken over ons
land door schrijvers nogal
eens verouderde gegevens
worden gebruikt. „Neemt u,
bijvoorbeeld, het aloude ver
haal over de inpoldering van
de Zuiderzee. Prachtige lof
tuitingen over de waterstaat
kundige betekenis van dat
werk. Maar zo'n auteur ver
geet dan dat de economische
en recreatieve betekenis van
die inpolderingen minstens
zo belangrijk rijn", aldus
drs. H- Meijer, de part-time
directeur van het Centrum.
Veel leerkrachten, vooral
uit West-Duitsland, weten nu
het Centrum te vinden. Vra
gen vaak ook schriftelijk om
voorlichting over bepaalde
zaken. „Soms kost h-et ons
uren om zo'n brief op ver
antwoorde wijze te beant
woorden. Alle briefschrijvers
krijgen in hun eigen taal
Molens, groot, klein, beschadigd, rustiek. Nederland
staat er vol van, denkt men in het buitenland.
antwoord. Daarvoor zorgt de
vertaalafdeling van Buiten
landse Zaken".
De betekenis van het Cen
trum kan moeilijk overschat
worden. Er is geen conferen
tie meer op internationaal ni
veau over verbetering van
schoolboeken, of de Utrech
ters zijn er vertegenwoor
digd. Bovendien wordt het
Centrum veelvuldig bezocht
door buitenlandse geografen
en komen buitenlandse ge
leerden gastcolleges geven
voor de studenten van het
Geografisch Instituut. Als in
november in Braunschweig
onder auspiciën van de Unes
co een proefproject begint
dat tot doel heeft schoolboe
ken te verbeteren er zijn
acht landen uitgenodigd is
er ook een vertegenwoordi
ger van het Centrum bij. En
in het najaar van 1975 is er
een studiebijeenkomst tussen
Nederlandse en Britse geo
grafen. Om over en weer te
komen tot verbeteringen van
de schoolboekeninformatie
over hun landen.
Want liaten we ons niet
vergissen. Er is nogal wat
reden om aan te nemen dat
heel wat informatie over
„vreemde landen" die leer
lingen in Nederland krijgen
minstens even bizar is als
die welke kinderen in het
buitenland nog steedis over
Nederland en zijn bewoners
wordt voorgeschoteld. Waar
bij net voor Nederlandse
schrijvers van aardrijkskun
de boeken veel moeilijker is
om de juiste gegevens te
krijgen dan voor hun buiten
landse collega's om zich over
Nederland goed te laten in
lichten. Want nergens in dat
buitenland bestaat een Cen
trum zoals wij in Utrecht
hebben-
JACQUES LEVIJ
DE\ HAAG (ANP) Het
voornamelijk mannen, die
weldsmisdrijven plegen en
1 twee van de drie gevallen
h zij jonger dan 35 jaar. Tot
conclusie is het C.B.S.
fckomen bij het bestuderen
Van de ernstige geweldsdelic-
die in 1969 in ons land
gepleegd-
Het betrof hier strafzaken
egens moord, doodslag, eën-
cwcLge mishandeling en zwa-
Riishandelirig, die in 1969
een onherroepelijke ver
^'deling of sepot zijn afge-
aan- Diefstal met geweldple-
po (waaronder roofoverval)
biet in dit onderzoek be
rokken.
De burgerlijke staat van de
aers was voor 55 procent
«enuwd. Voor 39 procent on-
v^uwd, v°or 4 procent ge-
beiden of weduwnaar en
2 procent onbekend. Zij
in grotendeels (51 pro-
np afkomstig uit de am-
achts-, industrie- en tran-
t rtberoepen. Er vielen bij
1!n totaal 7492 gevallen
l.- geweldsdelicten, die
Is1 S- beschrijft, ongeveer
doden- in een procen* van
A gevallen liet het slaoht.of-
r het leven, in 3 procent liep
Van
hij of zij zwaar lichamelijk
letsel en in.22 procent ernstige
verwondingen op. Er waren
111 gevallen van moord en-of
doodslag, waarvan er ruim 30
(29 procent) met de dood van
het slachtoffer afliepen.
De slachtoffers waren even-
een. meestal mannen (78 pro
cent); 61 procent van alle
slachtoffers was jonger dan 35
jaar. slechts 7.5 procent was
ouder dan 55 jaar.
De slachtoffers hebben in 36
procent van het totaal een be
roep, vallend in de categorie
ambachts-, industrie en tran-
sportberoeDen en in 11 Drocent
een dipnrtvp'-ipnond beroep.
Hieronder vallen o.a. kelners.
caféhouders en serveersters,
die in hun beroep bij café
ruzies e.d. nogal eens klappen
oplopen.
Moord en doodslag vertoonden
een piek in de maand decem
ber. Veertig procent van de
geweldsdelicten werd in het
weekeinde gepleegd, met dien
verstande, dat moord en
doodslag regelmatiger over de
week verdeeld waren-
De tijd, waarop de delicten
plaatsvonden, was in 40 pro
cent van de gevallen tussen
18.00 en 24.00 u. 's avonds.
Geweldsdelicten worden veel
al in de vrije tijd gepleegd,
waarbij dan ook drankmis
bruik een rol kan spelen-
De opgelegde straffen varië
ren sterk naar het soort delict-
Bij veroordeling wegens
moord of doodslag (inclusief
poging daartoe) was de meest
opgelegde straf onvoorwaarde
lijke gevangenisstraf (in 76
procent van de gevallen)- In
bijna alle andere gevallen
werd voorwaardelijke of on
voorwaardelijke t-b.r. uitge
sproken. In vrijwel alle geval
len. waarbij het slachtoffer
gedood werd, werd onvoor
waardelijke gevangenisstraf
van meer dan een jaar opge
legd.
(Van onze correspondent)
BONN Ook i-n de Westduit-
se Bondsrepubliek neemt het
verzet tegen de snelle kweek
reactor van Kalkar steeds
meer toe. In een dringend ap
pel heeft de deskundige verte
genwoordiger van de SPD in
de commissie van wetenschap
en technologie, Karl-Hans
Kern, regering en parlement
opgeroepen de ontwikkeling
van dit project onmiddellijk te
staken-
Kern, die de betreffende par
lementscommissie voor d-e
grootste regeringspartij leidt,
is van mening, dat het nut van
de Kalkar-reactor niet op
weegt tegen de kosten ervan.
Terwijl men aanvankelijk
meende, dat de bouw slechts
een half miljard zou kosten,
werd er naderhand twee mil
jard op de begroting voor uit
getrokken- Volgens Kern zul
len de kosten echter nog tot
tien miljard mark stijgen.
In bepaalde berichten wordt
er melding van gemaakt, dat
(ADVERTENTIE)
voor dezelfde stroomkosten
ook de minister van weten
schappen, Hans Matthöfer, met
de gedachte zou spelen het
project te staken. In zijn mi
nisterie werd dit weliswaar
ontkend maar men voelde
zich kennelijk niet helemaal
zeker. Aan de mededeling dat
de bouw van kernreactor van
Kalkar in elk geval voortgezet
zal worden, voegde de woord
voerder met enige behoed
zaamheid toe: >,Dat is tenmin
ste de huidige stand van za
ken. Binnen afzienbare tijd zal
het hierbij blijven".
Hij gal toe, dat de snelle
kweekreactor ook voor de
Duitsers al sinds lang een
hoogst omstreden project is.
Wetenschappelijke medewer
kers van de gezaghebbende
„Frankfurter Allgemeine" voe
ren er al sinds geruime tijd
een felle campagne tegen,
waarbij hun voornaamste ar
gument is, dat aan deze wijze
van atoomsplitsing de hoogste
risico's van alle methoden ver-
bondien zijn.
(Vervolg van pag. I)
„Een goed werkgelegenheids
beleid vraagt meer speelruim
te voor gemiddelde bedrijven.
Als deze ruimte er niet komt,
dan is er ook geen ruimte
voor een centraal akkoord".
NW-voorzitter Kok ziet aL
voorwaarde voor de vakbewe
ging om mee te doen aan een
loonakkoord concrete toezeg
gingen van het kabinet voor
een wettelijke winstverde
lings-regeling. De regering is
bereid de winsten aan te pak
ken, maar concrete maatrege
len in die richting worden
verder niet genoemd. Werkge
vers verwerpen afroming van
extra winsten, omdat er geen
sprake is in hun ogen van te
sterk gestegen rendementen.
Volgens Kok „bemoeilijken de
zeer indringende verschillen
tussen werkgevers en vakbe
weging een centraal akkoord
en staan deze in de weg".
Volgende week woensdag stel
len NVV, NKV en CNV samen
hun wensen ten aanzien van
het prijs- en loonbeleid defini
tief vast.
Over de volgende beleidson
derdelen van de regering
staan ondernemers en vakbe
weging scherp tegenover el
kaar:
werkgevers willen meer im
pulsen tot bestedingen in de
particuliere sector dan in de
collectieve voorzieningen (on
derwijs. gezondheidszorg,
enz).
werkgevers willen soepeler
prijsbeleid en minder nivel
leringsmaatregelen in het
beleid.
vakcentrales wensen, dat al
le meeropbrengsten van het
duurdere aardgas in de
schatkist komen o.a. ter fi
nanciering van een inder-
zoek naar andere energie
bronnen. Een deel van die
meeropbrengst gaat naar de
ol iemaatschappij en.
Vakbeweging wenst rege-
ringsgreep op de investerin
gen, die de ondernemers
verwerpen.
Toen de preekstoelen dreigden
te verwezen, want de als su
perstars v-an Gods woord nog
in nasidderende herinnering
voortlevende redemptoristen
uitgestorven waren en ook de
seculieren drastisch afnamen
in getal en vermogen, spoor
den de restanten van de clerus
de leken dan maar aan de
kansels te beklimmen.
Het in elke rechtgeaarde leek
sluimerende pausje veerde
gretig op en dra stonden Piet
met de pet en Henk met de
hoed in de kuip en onder het
galmbord het woord geweld
aan te doen.
Nooit ontsteeg holler geluid
aan de preekvaten. Alle leken
zijn intussen aan de beurt ge
weest en nu moet 't maar uit
zijn. Kom van die preekstoel
af. Het laatste lekenpredik-
woord werd door voetbal
scheidsrechter Frans Derks
gefloten te Ilpendam (Noord-
Holland). Het beste stuk van
zijn gewijde wartaal was een
minuut stilte, die hij in acht
nam en liet nemen om eenie
der in de gelegenheid te stel
len zijn persoonlijkste vijand
in ootmoed te gedenken. Ook
Frans Derks is met het kerk
volk onderweg, maar hij loopt
wel voorop in zijn korte
broekj e.
De minuut van Frans Derks te
Ilpendam was het absolute
hoogtepunt in deze bloeiperio
de van het lekensermoen en
het is dus goed er nu een punt
achter te zetten- Alleen dan
zullen wij lekenpreekheren in
de Kerkelijke geschiedenis
roemrijk voortleven als
woordgeweldige arbeiders in
de wijngaard des heren, toen
deze verlaten en de druif zuur
was.
Blijven we te lang doorpre-
ken, dan komt de dag waarop
ons van. hogere geestelijke
hand de toegang tot de stoel
ontzegd wordt. Want we kun
nen twee kanten op. De eerste
kant ziet nóg minder priesters
en een toenemende ontvolking
der godshuizen. Dan hoeft er
helemaal niet meer gepreekt te
worden. De tweede kant ziet
het verlenen van het droit de
bourgeoisie et de mariag'e aan
de geroepenen tot de geestelij
ke stand. Dan komt daar weer
schot .n, kunnen we binnen
kortste keren de jonggehuwde
kapelaantjes niet meer tellen.
En die w.llen, daartoe ook nog
aangevuurd door hun vrouw
tjes dan zelf wel weer de
preekstoel op.
Wij wensen dan duidelijk te
vernemen hoe gehuwde her
ders, die het dus aan den lijve
ondervonden hebben, over be
paalde ge- en verboden den
ken en dus lopen de kerken
weer vol. Het gebed stijigt op,
maar de leken zijn uitgeteld.
Dan mag zelfs Piet Steenkamp
niet meer preken, niet -eens
meer het epistel lezen.
De volheid die het lekendom
op d-e huidige dag bezit, is te
danken aan de nood waarin de
kerk vertoeft. Zonder nood is
de leek een levend voorwerp
tot meerdere eer en glorie van
kerk en clerus. Door deel te
nemen aan overleg en in
spraak, maar vooral door zelfs
in uiterst moeilijk te bepreken
kerken de kansel te bestijgen,
helpt de leek de kerknood op
te heffen.
Maar hij graaft zijn eigen
graf. Want als de nood gele
nigd is en het geloof weer
bloeit, dan deemstert de leek
weer weg naar zijn dienende
bijrol. Niet meer in de preek
stoel, maar er onder.
LEIDEN (ANP) Inbrekers
heben gisternacht voor f 125.000
aan bontjassen gestolen uit
een bontzaak in de Leidse bin
nenstad.
(ADVERTENTIE)
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatite zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adret zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven tvèrkorf of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle qevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
In de strijd tussen snel- en
langzaam verkeer (auto, brom
fiets, fiiets esn voetganger) door
de laatste steeds verloren ten
gunste van de auto, heeft
minister Westerterp nog net
op het laatst een verstrekkend
en moedig besluit genomen
met zeer vergaande conse
quenties voor het eindelijk
eens aan banden leggen van
de bruut die snelverkeer
heet.
Dat de minister de valhelm
voorlopig afwijst lijkt mis
schien minder op „veiligheid
bevorderen" maar is eigenlijk
een consequentie van het (al
léén maar in Nederland he
laas) bestaande gesepareerde
verkeer van auto en langzaam
verkeer op gescheiden wegen,
waar ongelukken (op kruis
punten) eigenlijk niet door
valhelmen, maar door een
meer absolute beveiliging zou
den moeten worden opgevan
gen. Voor de kruispunten in
de steden is dit voorschrift
trouwens strijdig met de wens
(ook van vele autorijders) de
auto uit de stadscentra te we
ren. De plannen dienaangaan
de (auto thuislaten of veilig
en voordelig parkeren aan de
buitenkanten van de steden)
kan nu ook in vervulling gaan
en van autorijders bevorde
raars van het openbare vervoer
maken. Gratis parkeren en
goedkoop pendelen naar de
stadscentra zou daartegenover
kunnen staan. De gelukkige
ingeving van minister Wester
terp voorkomt ook nog dat on
deugdelijke helmen geleverd
worden. De minister die niet
het dragen van de helm af
wijst zou echter het dwingend
voorschrijven (uitsluitend voor
bromfietsen) gerust achterwe
ge kunnen laten bij een wa
terdicht gesepareerd snel- en
langzaam verkeer dat toch
mogelijk moet zijn.
Of de minister ook achter
de hier (gelukkig) nog steeds
van kracht zijnde snelheidsbe
perkingen staat is mij niet be
kend, maar dat er autobe
stuurders rondrijden met een
slagzin: „Ik rijd graag méér
dan 100, zo gauw Den Uyl op
dondert", zegt genoeg over
sommige snelheidsmaniakken
die men wel zal kunnen inde
len bij diegenen „die doorrij
den na aanrijdingen". Het
„gas op de plank" doet hen
méér dan zovele gespaarde
mensenlevens-
Gelukkig voor de mentali
teit van de gemiddelde auto
bestuurder is er nauwelijks
van een protest sprake ge
weest en schijnt iedereen er
ineens van overtuigd te zijn
dat er al veel te veel natuur is
opgeofferd aan de grote slokop
snelverkeer Doordenken over
de valhelm heeft ineens hon
derden miljoenen voor gespro-
jecteerde nieuwe autobanen
een betere bestemming gege
ven. Een voorbeeld om inter
nationaal na te volgen.
BREDA W. NOORLANDER
Als je De Stem van zaterdag
21 september leest, en je ziet
dan, dat er weer voor drie ton
aan gr oenbeplanting wordt
aangelegd rond Moerdijk, dan
denk je onwillekeurig, nou ze
zijn daar bij het Schap toch
nogal in de weer voor het
dorp.
Niets is echter minder waar,
want als je het artikel verder
leest zie je dat de oostelijke
zijde van net industrieterrein
zorgvuldig wordt opengehou
den, en daar de meeste tijd
van het jaar de wind uit wes
telijke richting waait, dan
kunnen we daar niet zo geluk
kig mee zijn-
Toch is het Schap van plan
in 1978 of 4979, als dan het
dorp nog bestaat, er nog wat
bomen, te planten. Maar als je
de laatste regels van het
Stemverhaal leest, mogen we
eigenlijk nog niet mopperen,
want we krijgen in ruil voor
die drie ton groen toch een
lekker portie blubber toege
wezen.
MOERDIJK C. .A. VAN ,-
LEIST
Een op researchfaciliteiten en
know-how van beide banken
gefundeerd beleggingsfonds.
Waarbij de belangen internatio
naal gespreid zijn. En de
beleggers participeren in het
totale pakket van hoogwaardige,
zorgvuldig geselekteerde
aandelen.
solide vermogensbeheer.
