mi KNEUZEN Jubileumexpeditie kost tien alpinisten het leven Olie B. Bommel leidt ,dag van 't stripverhaal' VERGADERING 1EDEWERKSTER Zaterdagbijlage van 31 augustus 1974 tETARESSE TE OOSTBURG ICIE ZEELAND Hagelstenen 1 Zaterdag 3i au^„|;i ES! Herman Plugge (34, organisatie-adviseur), secretaris van de Koninklijke Nederlandse Al- penvereniging, was de leider van de Nederland se expeditie naar liet Pamir-gebergte in Azië ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van de Russische Alpenorganisatie. De expeditie be stond verder uit Margreet Hogeweg (oogarts), Marleen Schalkwijk (studente), Louis Berger (jurist), Hans Bruintjes (chemieus) en Gérard Jansen (arts). De expeditie had zich ten doel gesteld twee toppen in het Aziatische gebergte te beklimmen de „Top van het XIX-de Partij congres" (5980 meter) en de „Piek Lenin" (7135 meter). Het doel werd niet gehaald van wege de uitzonderlijk slechte weersomstandig heden. Bij deze internationale expeditie, waar aan naast Rusland en Nederland, ook Amerika, Japan, Engeland, Schotland, Oostenrijk, Duits land en Zwitserland deelnamen' verloren tien klimmers het leven: acht Russinnen, een Zwit serse en een Amerikaan. Nog dit jaar zal een Nederlandse expeditie naar het Himalaya-ge- bergte gaan. Voor het volgend jaar staat een expeditie naar Peru op het programma. Herman Plugge, die in bijgaand verhaal iets van zijn er varingen uit het Pamir-gebergte vertelt, heeft al een veertien jaar lange klimervaring. Ook de andere leden behoren tot de Nederlandse top. DOOD SLAAT TOE OP LENINPIEK traat 2 eplein 24 uur Iedere soneeizaken ing is een vakature voor van deze afdeling, i ten dienste van de gehele e werkzaamheden verzorgen. horen onder meer: in van verslagen en rapporten len van korrespondentie n van het afdelingsarchief in van telefonische kontakten van de afdeling. ctie denken wij aan een meisje ar met een opleiding MAVO/ e enkele jaren ervaring heeft in| een opleiding in eresserd bent in deze vaka- an uw schriftelijke sollicitatie NFABRIEKEN oneelzaken. irmanweg 25. TERNEUZEN an de gemeente Oostburg maakt 3 september 1974 om 19 30 uur inM ipenbare vergadering van de raad as- orden gehouden. >urg, 29 augustus 1974 irgemeester voornoemd, hipper ffie van Zeeland kan worden „Eva. Doodgevroren. Ik was erg onder de indruk. I Enkele dagen daarvoor had ik met dit Zwitserse meisje nog de nationale Zwitserse feestdag gevierd. I gebeurde in ons kamp op 4500 meter hoogte. I Samen met een Amerikaan, een Fransman en een Duitser had ik een reddingsexpeditie opgezet. Het was een verschrikking geweest. Geen zicht, storm, [sneeuw, ijzige kou. Zij bevond zich op 6500 meter hoogte. Voor ons in deze barre omstandigheden niet lebereiken. Tenzij met onverantwoorde risico's. Plugge, leider van de I Nederlandse expeditie naar het Pannr-gebergte in Azië, strompelt door zijn woning aan de Reguliersgracht in Am- sterdam. B:j de actie om Eva te redden liep hij tien bevro- I ten tenen op- De behandelend i geeft niet meer veel voor i:jn rechter grote teen, maar I verwacht dat het nog goed komt- Nu, enkele dagen terug in Ne derland, zegt hij over deze internationale expeditie die tien mensenlevens kostte - acht Russinnen, een Ameri kaan en het Zwitserse meisje: ,We hebben moeten werken in de meest afschuwelijke om- ttandigheden. Wat in de Pamir {(beurde is ontzettend uitzon derlijk- We wisten niet dat er tardschokken konden voorko men. Als de Russen het wel geweten hebben is het afschu welijk dat we niet op de hoogte zijn gesteld- Ik ga in ieder geval nooit meer naar de Pamir- Het was daar boven-— een hel wil ik niet zeggen, maar.-. Die bergen zijn zo mooi, ze trekken- Maar na het heidteEmnekvtwsl aaitaoa e uitgeput. Ik heb toen enkele momenten gehad, waaTin ik voor geen geld meer de berg in wilde"- ■Bar en boos was het daar. Maar je kunt ook nu niet zeg gen dat wij het gered hebben door geluk- Bij een dergelijke espeditie ga je een groot aan tal procenten beneden je top prestatie zitten- Die afstand tussen „wat je kunt" en „wat je doet" is nodig voor onvoor ziene omstandigheden- En die ruimte hebben we in de Pamir ontzettend nodig gehad- Dat is dan ons geluk -geweest, dat we het risico zo klein mogelijk hielden- Dat hebben die Rus sinnen niet gedaan. Zij wilden koste wat het kost - zo is mijn Jamoeden - de Leninpiek op meter hoogte bereiken- hebben te veel risico geno den, vooral omdat het de eer ste Russische vrouwelijke ex peditie was naar deze Lenin- Piek- Bovendien hebben zij te gemeld in moeilijkheden z;in geraakt. Zij zaten on- IR'eer op gelijke hoogte met ®s aan de andere kant van de 5fS' Op ruim 6000 meter. •laar zij hadden de slechte ent van de berg, waar de wi en de ijzige sneeuw ■Wrocht op stonden- Zij zijn tenten, voedsel en alles I en zijn doodgevro- 1 -t, weet trouwens niet of de TWIIIP I ssen geweten hebben dat lllc l m gebied aardbevin- V°OT kunnen doen- Er is :n»°k geweest van 7,6 op I is b i. van Richter en dat 1 en hele zware beving. Het z'Jit dat het Pamir-ge bergte (ten ziuidoosten van Kasjmir) in een breukvlak van aardschokken ligt, op de lijn waar ook de Filippijnen in liggen- Ik kan dit niet met zekerheid zeggen, maar het is levensgevaarlijk om zelfs top- klimmers bloot te stellen aan dergelijke omstandigheden- Voor de Russen is het verlies van de acht topklimsters de grootste Alpine-tragedie die zich ooit heeft voorgedaan De Nederlandse expeditie heeft haar doel, beklimming van de „Top van het XIX-de Partijcongres" (5980 meter) en beklimming van de „Piek Lenin" (7135 meter) niet be reikt- Aan de eerste beklim ming werden tien dagen be steed, aan de tweede twaalf- (Tijdsverloop van 18 juli tot 8 augustus). Plugge over de eerste tien da gen. „Toen we de 5000 meter- grens gepasseerd waren begon het. Onweer, hagel. Hagelste nen slaan keihard op ons hoofd. We zitten gevangen tussen de lawines en aan een terugtocht valt niet meer te denken- Het enige dat we kunnen doen is ons „ingraven" in een bivanzak (nylonzak met twee luchtgaten, voor twee personen)- We gaan er met drie man in om elkaar zodoende enigszins te verwar men in deze ijzige kou. We zitten op een berggraat- Dat wil zeggen dat we links en Wil zeggen dat we links en naast ons hebben. De graat, die zo'n vijf meter is, kun je maar voor twee meter effec tief gebruiken, want je weet niet of hij aan de kanten ste vig genoeg is en dan ga je met je hele hebben en houwen naar beneden de diepte in- De stilte vraagt te veel van onze zenuwen en mentaal moeten we sterk zijn- Depres sies bij een van ons zouden fataal kunnen zijn- Gelukkig zitten we niet in de wand, dan ben je verloren- Je wordt meegesleurd met de lawines Allen die in de wand zaten, zijn dan ook bij de expeditie omgekomen. De volgende da gen konden we onder rotte weersomstandigheden naar be neden gaan- Het kost ons een sneeuwblinde Gerard, onze arts. Margreet, de oogarts, helpt hem- Later horen we dat een Amerikaan in het nood weer is omgekomen. Hun groep heeft een lawine op de tent gekregen en zij hebben al hun materiaal ver speeld- Via een helikopter is toen materiaal en voedsel uit geworpen- En met veel moeite zijn zij de wand uitgekomen. Voor een van hen was het te laat-" „Het Pamir-gebergte is heel anders dan waar ook. Het is onbekend- Er is niets in kaart gebracht en je moet alles zelf maar uitzoeken- Door de onbe kendheid loopt je technische kunnen terug- Je weet niet wat je te wachten staat-" Na de teleurstelling van het eerste deel van de expeditie wordt op 28 juli de uitdaging van de „Piek Lenin" gestart- „Het begint met mooi weer en we hebben van het basiskamp uit 3500 meter te klimmen naar de top. Ons staat een enorme fysieke inspanning te wachten- Daar zijn we alle zes van overtuigd. We gaan naar ons eerste kamp op 3500 me ter- De volgende dag gaan we met zijn zessen omhoog naar 5300 meter, kamp 2. Vandaaruit doen we de 700 meter om daar op 6000 meter ons derde kamp op te slaan- Het heeft gewel dig gesneeuwd- Het mist, maar toch besluiten we om de vol gende dag de top te doen. Maar het weer wordt alsmaar slechter en we overleggen ein deloos of we wel omihoog moe ten gaan- Op onze walkie-tal kies krijgen we vanuit het ba siskamp door dat het weer nog slechter wordt. Maar slechter kan het bijna niet- We gaan terug naar ons twee de kamp, de volgende dag is het stralend en we besluiten omhoog te gaan- Met zijn vie ren doen we ruim zes uur over de 700 meter- Een andere ploeg, zo horen we later, heeft er negen uur over gedaan- En toen heeft het noodlot toege slagen- We horen dat twee Zwitserse' meisjes Heidi en Eva en een Duitse klimster in moeilijkhe den zijn. Ze zitten boven kamp 2 op ongeveer 6500 me ter- Ze zijn door de storm overvallen en kunnen nergens meer heen. Met enkele ande ren onderneem ik een red dingspoging, maar na 200 me ter worden we teruggeslagen door de ijizige kou- Het Duitse meisje is intussen zelf op weig gegaan otn redding te halen. Van haar hoor ik dat de twee Zwitserse meisjes niet meer H9BBB1KSI kunnen lopen en dat ze alle twee bevriezingen hebben op gelopen- We besluiten opnieuw een reddingspoging te wagen- Dan horen we via de walkie- talkie het drama van de Rus sinnen. Al hun tenten zijn verscheurd en ze bevinden zich in de meest barre om standigheden op 6900 meter- Ze hebben bevoren handen en voeten en al hun brandstof is op. Fataal op zo'n hoogte- Je kunt namelijk geen sneeuw meer smelten en zonder drin ken ben je verloren- We krij gen door dat één vrouw a-1 dood is en dat de anderen in levensgevaar verkeren- We be sluiten samen met andere ex pedities een reddingsteam uit te zenden- Maar voordat dat team naar boven gaat krijg ik via de walkie-talkie het af schuwelijke bericht dat alle Russinnen zijn omgekomen- Daarvoor is al gemeld dat Eva dood is. Het is afschuwelijk- We zijn er kapot van. De der- de afdaling gebeurt onder mi- yy RclllZlIl serabele omstandigheden- Ik heb nog geseind naar boven te willen, naar het lijk van Eva. Maar ik krijg van de Zwitser se delegatie in het basiskamp door dat er niemand meer om hoog mag- Dat het risico veel te groot is en zo blijven de sinnen achter in het Pamirtge- bergte" lijken van Eva en van de Rus- „Het was een waanzinnige toestand. Op een gegeven mo ment was iedereen iedereen aan het redden. Zo is er een reddingsexpeditie uitgestuurd om ons op te sporen, omdat niemand wist waar wij ons bevonden- Iedereen was ont zettend blij, toen we allemaal met of zonder bevriezingen in het basiskamp aankwamen." Herman Plugge weer thuis: „Ik ben zeven kilo afgevallen- In de hogere luchtlagen is het ontzettend moeilijk eten bin nen te houden- We leefden hoofdzakelijk van babyvoedsel en gedroogde soep- We hebben bij het leven crackers gegeten en thee gedronken- Als ik op de expeditie terugkijk ben ik ontzettend blij dat we een arts in ons midden hadden- Ik vind het gewoon een must dat er een dokter meegaat. Ik zou niet geweten hebben wat ik had moeten doen, toen we een geval van longoedeem (bij een lid van een van de andere expedities) meemaakten. Deze Russische militair is door Ge rard gered" Behalve de bevroren tenen van de leider heeft de Neder landse expeditie het er zonder onze vraag of het eigenlijk kleerschuren afgebracht. Op onze vraag of het eigenlijk geen gekkenwerk is om aan Herman Plunge In zijn Amsterdamse woning aan de Reguliersgracht. een dergelijke riskante onder neming te beginnen, wordt Plugge een beetje boos- „Wij nemen geen onverantwoorde risico's. We behoren allemaal tot de Nederlandse klim top en weten wat we kunnen en niet kunnen- We hebben ook hele maal niet op geluk gegokt- We weten gewoon hoever we kun nen gaan en tot welke hoogte onze capaciteiten reiken. We hebben het moeilijk gehad, maar hier kregen we te ma ken met de meest extreme omstandigheden- En nog, we hebben ze aangekund en de geluksfactor heeft bij onë-niet meegespeeld"- Een volgende expeditie a-an het voorbereiden? „Neen- Ik wil het voorlopig rustig aan doen- Maar die ber gen- Ze zijn zo mooi. Ze trek ken toch wel.-.-" FRITS STOMMELS at van de leden ven gedeputeerd® sta nste hel MAVO-IV-diploma en heW9! van het diploma stenografie sir iftl|d en ervaring kan nel wgi bruto per maand bedragen o i leugdaftrek toegepast Naast ag Machtigingswet uitgekeerd I sldsvoorwaarden: „vaka"' I '/2 vakantietoelage 19 dage06(. sneden de leeftiKJ van 21 laar ie I agen Si) de provinciale gri"10 iele werkti|den ingevoerd. igen na het verschijnen vandil^nI in de afdeling Personeelszake I in Zeeland Sim Pieterstraat nelding van vakaturenummer I ft Lfa1ER B' BOMMEL staat V, jfr centraal op de dag »ot ni schap". Voor wie het '«erin m°Cht weten: de be~ 1 Har «J? Van de waardering ft v,.,?'* het algemeen en H».Llr kndse strips in het I Mseerè Sedert 1967 Seor' I C d ,n Het Stripschap. I tL, v|aa'' organiseert dit 1 Afhaal-Va? van be' Beeld, keer r> jaar voor de zesde thldverif ?CSd.e Dag van Het da, 'aal vindt op zater- ^ltbom set,teml>er plaats in ek (kortweg Bommel geheten), omdat Marten Toon der en zijn geesteskind Olivier B. Bommel dan het .Wegwerk' doen als je begrijpt wat ik bedoel. Dat wordt een dolle, geestige, wetenschappelijke aag met de nodige vibreerput- jes. Al of niet lid van het schap: een dag voor ledereen met een greintje jeugdsenti ment om deze dag in Bommel- Rommeldam mee te vieren 's Morgens om halfelf is er de feestelijke intocht van Oli vier B. Bommel en Tom Poes, onder het toeziend oog van nun geestelijke vader Marten Toonder. Om 11.15 uur gaat er een tentoonstelling met werk van Toonder open, waarna er een openbare stripruilbeurs wordt gehouden. Om 12.00 uur zijn er tekenfilms te zien en een half uur later speelt Bert Brugman met zijn poppenthea ter. Henk Mopdra, Bommelbi- ograaf, is om twee uur voor zitter tijdens een strip.forum oi een forum-strip, waarna om vier uur Marten Toonder vra gen beantwoordt. Verder wordt op deze dag een serie stripschriften met het thema Marten Toonder gepresen teerd; wordt de nieuwe Bom melpocket van de Bezige Bij aangeboden en komt de twee de uitgave van de Bommelblo- grafie op de markt. Bovendien wordt voor de eerste keer de Stripschapsprijs uitgereikt; een bronzen plastiek van de beeldhouwer Ton van Beest Het Stripschap werd op 11 oktober 1967 in de Rijksacade mie in Amsterdam opgericht- Besloten werd een eigen strip- bxan uit te geven, dat van een eenvoudig gestencild blad uit groeide tot een volwaardig maandelijk tijdschrift: Strip, schrift. Als je het als buitenstaander voor het eerst leest, sta je verwonderd over de hoeveel heid informatie die dit eigen wereldje te leveren heeft. Se dert '69 het enige Nederlandse „vakblad" voor in strips geïn teresseerden. Het schap sloot zich ook aan bij de International Comles organisations ICON en kende m de loop der jaren erelid maatschappen toe aan Marten Toonder, Willy Vandersteen, René Goscinny, Burne Hogarth en Hans Frankfurter. Er is verder een Stripdokumentatie- centrum in samenwerking met de Amsterdamse Universiteits bibliotheek en in een Filmo- meek worden voor leden en kele bijzondere tekenfilms be. heero. Degene, die u alles kan vertellen over lidmaatschap van het Stripschap en andere aanverwante zaken is de heer v\Soyer, Overtoom 536 Am sterdam (tel. 020-166113). In een interview in Strip schrift zegt Franquin (Guust) o.a-: „De strips doen het mo menteel goed; bladen als Rob bedoes, Pep, Kuifje doen het niet zo goed. Ik dacht ook, dat er meer strips in de dagbladen komen. De formule van de weekbladen is al oud, van voor de oorlog. De formule was toen: van iedere serie één plaat per week. Maar tegen woordig hebben lezers veel andere dingen om zich heen; o.a. de tv en is het aantal series in de bladen groter ge worden. Er ontstaat een ten dens naai complete verhalen, die in één of twee keer afge. drukt worden". Op zaterdag 7 september wordt de hele ge schiedenis van Olie B- Bom mel in Zaltbommel in een no- tedop gestopt; een gebeurtenis voor iedere stripliefhebber.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 17