L
r
DE TIJD STAAT STIL
DREIGING VAN DE SMRELE WERKLOOSHEID
Investeringsklimaat eist
grondige verbetering
Voordelig
op de
dure toer
nostalgische overpeinzingen bij het verdwijnen van een dagblad
WAT
VOOR
VOOR
WIE?
Bezwaar tegen
defensienota
oede redenei
>m morgen
veede huis
aan bekijken
KêmSmk -
urn,
PAX CHRISTI EN IKV
Britse havenwerkers
willen bacatschip
boycotten
binnenland
buitenland
Alg
emeen belang
Pastoorskrant
Kwaliteitspubliek
Je huis in Zeeland...
t:
7 T!,enteel mis met deze
Twee kanten
Verdelen
Bemiddelen
Boerenprotest
Bangla Desh
VLISSINGEN^
\<U
elandhuis aan: enkele scrnt»wj®^ - in2seuw^9
jen te Nieuwvliet-Bad (bij ^a(Jfa Hzeebev^
n ideaal oord: duin, strand en Noo ^lSCn« I
mworp afstand. Gent, Brugge en
n vlakbij. „-i rTW
aangelegde tuin va f71 900^^^»
tame ontvang ik inlichtingen over
lelandhuis-rekreatiewoningen.
pngefrankeerde envelop zenden a
èelandhuisbv
fwoordnummer 14 Ouwerk^_
ylSTERDAM Er is mij de
atste maanden, toen het ver-
Lijnen van hiet dagblad „De
al in de lucht hing, re-
litievelnjk lijft administratief
Uag had gekregen, herhaal
delijk door meelevende (soms
jL wildvreemde) mensen
^argehouden: „Wat jammer
!0U toch" en „Hoe kan dat
nou toch gebeuren". Tenslotte
tod ik e' een sta ndaard'grapj e
als antwoord voor klaar liggen.
Voor een krant die al hon-
jerddertig jaar op die fles
aan hot Raan ls' heeft het
redelijk lanjg volgeh.au-
Ik begrijp dat U daar niet
voldoende aan heeft. De re-
[ie van dit blad was trou-
,.ens zo vriendelijk mij te
vragen om een „nostalgische
beschouwing". Dat kan na
tuurlijk Maar mijn nostalgie
S1 zich minder op het verle-
I je», dan wal op de aan het
barre heden ontspruitende toe-
ionlst richten. Want ik ben
wel gevoelig voor lichtelijk
,ontimentele gevoelens
jjet De Tijd gaat „een oud
cultuurgoed" en zelfs „een
stuk katholieke traditie" heen-
-maar niet al te veel.
jolt zijn verdrietige gevoelens
I va meer persoonlijke aard
j niet helemaal vreemd. Als
I zo'n krant, waaraan hij vier-
i endertig jaar heeft mogen
meewerken onder hem wordt
weggehaald, gaat dat een
mens niet in z'n kouwe kleren
zitten. Wat dat betreft citeer
1 graag Henk Hofland die
mij "destijds, toen het Alge
meen Handle lsbtod als zelf
standig orgaan verdween en
toen hij dus in een ongeveer
gelijke situatie verkeerde als
waar in ik mij niu bevind, zei:
„Ze hebben mij mijn liefste
speelgoed afgenomen".
Journalisten zijn wat egocen
trisch, waarschijnlijk mede op
grond van hiet feit dat zij al
thans het idee hebben dat zij
alltruistisdh en wel in alge
meen belanig bezig zijn te die
nen. Maar een prettig gevoel
is het niet als ze je liefste
speelgoed afpakken. En ik heb
dan ook voortdurend de nei
ging uit te roepen: „Houdt de
dief". Mia.au- waar is hij?
De meest aanwijsbare oorzaak
van het verdwijnen van het
diaiglblad De Tijd is natuurlijk
van economische aard. En in
dat blad heeft zich dan ten lan
gen leste gewroken, dat de
journalistiek bepaald wordt
door mercantiele economische
factoren.
Ik moet er overigens direct
aan toevoegen dat ik niet
zo gauw een bruikbaar alter
natief voor deze miserabele si
tuatie zou weten. En zeker
niet op het moment dat zo
drastisch iis gebleken, diat sub
sidies óók al niet helpen. Men
hoort wel zeggen dat met De
Tijd een kwaliteitskrant heen
gaat. Ik behoor, in ieder geval
samen met de Tijd-redacteu-
ren, wier blad is doodgegaan
tot, de alterlaiatsiten, die dat
zullen ontkennen. Allleen: wat
is een kwaliteitskrant? Ik
vrees dat ik diaiar heel anders
over denk dan degenen die
wèl vrede hebben met de bo
vengeschetste situatie en die,
sterker nog, de kwaliteit van
een krant bepaald achten door
de omvang van 't aantal abon
nees en het daaraan corres
ponderende aantal advertentie
pagina's: hoe meer abonnees,
hoe beter de krant. Maar ik
en ik niet alleen heb altijd
gedacht dat de kwaliteit van
een dagblad wordt bepaald
door het journalistieke geihialte
van degenen die het maken.
Dat heeft niets met betuttelen
van de lezers van doen, maar
integendeel alles met een be
hoefte mensen het best moge
lijke te bieden. Ik zal niet
zeggen dat De Tijd in de volle
honderd dertig jaar van haar
bestaan dat ideaal altijd heeft
verwezenlijkt, maar althans
enige decennia lang hebik
kunnen constateren, dat de re
dactie en met enthousiaste
vakbekwaamheid naar streef
de.
Mien hoont ook zeggen dat De
Tijd ziin achterban heeft ver
loren. Dat zal wel. Tot vome-
rens toe heb ik in mijn leven
voorgehouden gekregen dat De
Tijd een pastoorskrant zou
zijn. Ma.ar dat was toch bij het
steeds toenemende gebrek aan
pastoors al lang niet meer vol
te houden. Dat ook wat ik nu
maar gemakshalve „de ge
loofscrisis" in de Nederlandse
kerkprovincie zal noemen, bij
de ondergang van de krant
heeft meegespeeld, zal wel
waar wezan. Ik kan dat niet
helemaal overzien. Maar het
„dieu et mon droit" een
voortreffelijk devies, ik zeg
het nog eens voor de helaas
laatste keer is de mensheid
van nu klaarblijkelijk aan
zienlijk minder aangekaart
dan honderd dertig jaar gele
den. Ik betreur dat. Maar be
paald tragisch is het te moeten
constateren dat op het moment
dait bet katholieke volksdeel
vrijwel is opgehouden zich te
emanciperen, ook de emanci
patie van bevolkingsgroepen
van andere .geestelijke struc
tuur dan de katholieke nog
n.iet voltooid blijkt. Er zijn
nog meer kwaliteitskranten
die aiam hun achterban sukke
len.
Van essentiële betekenis is het
dat een kwaliteitskrant een
kwaliteitspubliek vooronder
stelt. Ik geloof echter, dat de
geringe omvang van het kwa
liteitspubliek parallel loopt
met de kans van een kwali
teitskrant om te overleven. Ik
vrees zelfs dat im brede kring
een fictie in stand wordt ge
houden va,n een kwaliteitspu
bliek, zoals in de politiek de
fictie van een collectieve, poli-
tiek-demooratische mondigheid
zorgvuldig wordt gekoesterd
Van bepaalde zijde zal mij
zoals al herhaaldelijk is
gebeurd- wel weer worden
voorgehouden „dat de druiven
zuur zijn". Maar dat past dan
precies in de nogal stupide
gedachten van degenen die
zich niet kunnen voorstel
len dat men ook over iedeëel-
culturele zaken anders kam
spreken dan in de termen van
een rancuneuze baatzucht.
Dit is behalve een nostalgisch
ook een wat bittere bijdrage:
ik besef dat volkomen, Maar
ik ben dan ook zeer bitter
gestemd.
Kees Fens schreef onlangs een
voortreffelijk artikel in de
Volkskrant over de Tijd als
over „een krant in de leegte"
Dat is verpletterend juist. Ik
geef toe diait het bkesfcaan van
die leegte erger is dan het feit
van de opheffing van het dag
blad. Het is vreesaanjagend.
En itn die zin vooral stemt het
verdwijnen van mdin krant
mij met een diep, aan wan
hoop grenzend pessimisme.
Waartegen ik mij overigens
naar beste vermogen zal blij
ven verzetten. Als is het maar
voor de spaarzame kwaliteits
kranten die ons nog resten.
Op zaterdag 31 augustus in
het jaar Onzes Heren 1974
verschijnt voor de laatste maal
het dagblaid „De Tijd", 130ste
Jaargang nummer 41866. Ik
wiil het tenslotte dan maar
precies zo dramatisch maken
als het ls: het ls een van de
zwartste dagen van miin le-
In 1971 ontketenden de
redacteuren van De Tijd een
actie om hun bedrijf; de
krant, te redden: De Tijd
gaat door. Het heeft helaas
niet mogen haten: De Tijd
staat stil.
ven. En ik weet dat het pre.
oies zo is voor velen van mij.n
voortreffelijke vrienden-colle
ga's van de krant.
Zij, die (een beetje) gestorven
zijn, groeten U.
HERMAN HOFHUIZEN
(Van een onzer redacteuren)
BREDA Een beter onder -
I «emingsklimaat, een gericht
programma van om-, her- en
bijscholing en herindustrialisa-
I tie als voorwaarde voor een
j horverdeling van de aanwezi
ge arbeid. Dat zijn enkele ge-
I Jachten die ons zijn aange
reikt in beschouwingen over
de vraag, of bestrijding van de
steeds dreigender wordende
structurele werkloosheid mo
gelijk is.
Enige tijd geleden heeft on
ze krant getracht daarover een
discussie uit te lokken door
publikatle van een artikel on
der de titel „Terwiil mensen
werkloos zijn, werken machi
nes". De reacties daarop heb
ben wij ondergebracht in onze
nieuwe serie „Wat voor werk
voor wie?"
De eerste die in deze discus
sie aan het woord komt, is mr.
P. van Boven uit Breda, voor
zitter van het Nederlands
Christelijk Werkgeversver
bond, Hij vraagt met name
aandacht voor verbetering van
het ondernemersklimaat,
waaruit nieuwe investeringen
zouden kunnen voortkomen
die nieuwe werkgelegenheid
tot gevolg hebben.
Na de publikatie van deze
serie zal De Stem ook in de
komende maanden de ontwik
keling van de arbeidsmarkt
met grote aandacht blijven
volgen en deskundigen op het
hele terrein van deze dreigen
de problematiek in de gele
genheid stellen hun ideeën
daarover in grote kring be
kendheid te geven.
inning en broodnodige rust, Uw vrijheiden
fan Uw gezin het nodige waardzijn. Omda
n keer leeft.
huis vandaag de dag de allerbeste
)m de inflatie te bestrijden en de aiierbestö
in een land dat steeds voller wordt.
de huis in Zeeland eigenlijk vlak naast
Binnen hooguit'n uurtje van de randsta
an landelijke rust en hartverwarmend
oon.
gezin één van de Zeelandhuis-m'3de
jwerkerk (Krekengebied) of Scharen l
leer en toekomstige jachthaven),
wde rekreatiewoningen in 3 typen.*
rijzen incl. grond v.o.n. (9e®h n0„.npillK.
-incl btw. Financiering tot 80 w p
irado" is nietzo onbereikbaar ate
cor inlichtingen of bel01114 '„«tziin.
morgen zélf kijken. U zult enthour ia»
h rekening worden gehouden mei v
kZ'E£IKZEoUwt»<®l
0
Voor heel veel mensen
betekent werken, het ver
richten van zinvolle ar
beid, een stuk levensgeluk.
Dat klinkt reuze ouder
wets in een tijd, waarin
kortere werktijden en lan
gere vakanties opgeld
doen. Werklozen kunnen
echter over deze oude
waarheid meepraten; zjj
weten wat zij missen.
Recht op arbeid is een
grondrecht voor ieder mens,
nat in grondwetten en inter
nationale verdragen is vast
gelegd. Met dit recht en de
bekende doelstelling van vol
ledige werkgelegenheid
erkend dat werken de
Plooiing van mensen be-
Mdert, Werken is dus zeker
er dan alleen maar geld
'«dienen-
's er wel voldoende werk?
.'in er wel voldoende wer-
Jvs: De ontwikkeling op de
beidsmarkt baart zowel
cp'h vers a's werknemers,
f j meer wrgen. Er is iets
ën 7waar de vraag naar
mei- U aanboid vï>n werkne-
mefS i 'anSer hoe minder
m. elkaar overeenstem
men.
Ven®- |evolg van deze one-
jnwic)it,ge toestand, die in
cent-u voor iedereen onac-
Pabel is, i$ dat een tame-
roen, F°°' dee' van de be-
oepsbevolking geen werk
ven en da' ^et bedrijfsle-
me' nauwelijks te ver-
jenen vacatures blijft zit-
iWu 's,dus niet juist om te
j. dat het bedrijfsleven
Sevolg van kostenbespa-
e produktiemethoden
minder werk heeft te bieden
en zo werkloosheid in de
hand werkt. Wèl is het zo
dat de technische en sociale
vooruitgang het karakter van
het werk verandert, en dat
het aanbod van werknemers
teveel op deze ontwikkeling
achterloopt-
Het gaat duidelijk om een
probleem met twee kanten-
Nieuwe wetenschappelijke
inzichten ook van sociale
wetenschappers winnen
veld, worden in dynamische
ondernemingen toegepast,
maken daarmee bepaalde
werkzaamheden overbodig
en scheppen weer nieuwe ar
beidsplaatsen. Dat laatste
uiteraard alleen in een ge
zond economisch klimaat met
een behoorlijk rendement op
investeringen-
De andere kant van het
probleem is de meer „conser
vatieve" instelling van het
arbeidsaanbod- Het is nu
eenmaal een feit dat het tra
ditionele onderwijs een type
werknemer opleidt, dat niet
zo is ingesteld op verande
ring, vernieuwing. Beroepen
verdwijnen en er ontstaan
nieuwe Ook de werkzaam
heden binnen bestaande be
roepen veranderen. Het is
"en ontwikkeling die vrij al
gemeen in deze moderne tijd
wordt gewenst.
Maar er zijn meer tegen
stellingen tussen de ontwik
keling op de arbeidsmarkt en
die in de bedrijven- Het on
derwijs levert relatief veel
hoog opgeleide jonge werk
nemers af. die vanzelfspre
kend een baan zoeken die in
overeenstemming is met het
peil van hun kunnen en kén
nen, In een aantal gevallen
hebben zij zich bekwaamd in
een richting waarin of een
niveau waarop het bedrijfs
leven geen functies (meer)
beschikbaar heeft- Dan ont
staat zoiets als de werkloze
academicus.
Toch zal er altijd ook een
voudig en onaangenaam
werk gedaan moeten worden,
want niet alle arbeid kan
gelukkig? door machines
worden overgenomen. Machi
nes moeten immers worden
geprogrammeerd, bediend,
maar ook sehoongehouden
door mensen.
Wanneer de kieskeurige
Nederlanders niet bereid zijn
onder elkaar ook de mindere
baantjes te verdelen, wordt
een ondernemer gedwongen
buitenlandse arbeidskrachten
in dienst te nemen- Hij heeft
geen andere keus. wanneer
hij althans zijn bedrijf niet
wil sluiten of naar het bui
tenland verplaatsen met alle
verlies van werkgelegenheid
voor Nederlanders van
dien-
Het verdelen van de werk
zaamheden (arbeidsmarktbe
leid) is een van de ingewik
keldste problemen van de sa
menleving, waarvoor ook ik
niet zomaar een oplossing bij
de hand heb Maar het is
duidelijk dat kreten als
„stuur de buitenlanders weg"
of „nivelleer de inkomens"
een chaotische toestand be
vorderen, waarin het voeren
van een verantwoord beleid
onmogelijk wordt-
Laten we nuchter blijven.
Werkloosheid wordt doeltref
fend en voor langere tijd be
streden door werkgelegen-
heidscheppende investerin-
ger van het bedrijfsleven-
Absolute voorwaarde daar
voor is een gezond onderne
mingsklimaat met redelijke
winstverwachtingen. In een
slecht klimaat hoge loon
kosten, weinig of geen winst
zal de ondernemer op
mensen moeten bezuinigen.
Het ondernemingsklimaat
is de laatste jaren in ons
land achteruit gehold: de lo
nen stijgen sterk, zo ook de
werkloosheid en de winsten
zitten op een dieptepunt-
Weliswaar melden enkele
grote internationale onderne-
Een beeld dat bij
structurele werkloosheid
hoort: ontslagenen uiten
hun ongenoegen door te
demonstreren.
mingen mooie winstcijfers,
maar de „zwijgende meer
derheid" worstelt met finan
ciële problemen.
Ik ga daar niet over jam
meren, omdat regering en
vakbeweging de laatste
helaas minder openlijk de
noodzaak van een beter in
vesteringsklimaat inzien- Het
Nederlands Christelijk
Werkgeversverbond werkt er
samen met andere organisa
ties hard aan om ook het
publiek van deze noodzaak
te doordringen-
Het maken van winst, no
dig om de werkgelegenheid
uit te breiden, is méér dan
een sportieve premie voor
een goed ondernemingsbe
leid. Het is het inkomen van
de gehele onderneming, dat
de positie van alle betrokke
nen versterkt en de groei
van het bedrijf financiert- En
die groei is nodig om nieuwe
arbeidsplaatsen te schep
pen-
Daarnaast en dus niet in
de plaats daarvan is een
actief arbeidsmarktbeleid
van de overheid geboden. De
arbeidsbureaus zullen beter
bemand moeten worden en
meer financiële mogelijkhe
den moeten krijgen om de
juiste man naar de juiste
plaats te bemiddelen In sa
menwerking met het be
drijfsleven moeten korte,
doelgerichte scholingspro
gramma's worden opigezet om
werklozen voor nieuw werk
geschikt te maken-
En dan zijn we er nog
niet. Zwakke regio's het
zuiden en noorden van ons
land en gevoelige bedrijfs
takken met overigens goede
perspectieven zullen gerichte
overheidssteun moeten ont
vangen- Vestiging van nieu
we bedrijven vanuit het bui
tenland zal door soepele en
stimulerende regelingen
moeten worden aangemoe
digd.
Zo zou ik nog een aantal
maatregelen kunnen noemen
Hoofdzaak blijft echter een
grondige verbetering van het
momenteel ronduit slechte
investeringsklimaat, vooral
voor wat betreft het schep
pen van nieuwe arbeidsplaat
sen-
Bevordering van volledige
werkgelegenheid is ook voor
mij één van de voornaamste
doelstellingen voor het soci
aal-economische beleid. De
regering zal ons in dit beleid
metterdaad moeten steunen-
Aan vage toezeggingen heeft
niemand iets-
P.M-H- VAN BOVEN
De spullen die Je nodig hebt
om zelf wat in huis op te
knappen, worden hoe lan
ger hoe duurder, niet alleen
omdat nu eenmaal de prijzen
zich gedragen als kinderen in
de groei, maar ook omdat de
fabrikanten steeds mooiere
produkten maken. En die kos
ten uiteraard meer dan wat
eenvoudiger dingen
Zo is bijvoorbeeld wel de
tijd voorbij dat je voor een
paar simpele guldens een rol
behang kon kopen. Dat dunne,
goedkope papier wii eigenlijk
niemand meer hebben. Een rol
van twintig gulden wordt al
heel gewoon, en er is zelfs
bellang te kust en te keur,
dat vlotweg veertig, vijftig
gulden of meer kost. Nu kun
je natuurlijk wel voordeliger
terecht, maar als je dat uiterst
fraaie behang eenmaal gezien
hebt, wordt een goedkoper pa
piertje toch een afknapper.
Dat gaat ook op voor de
wandtegels. Het is nog altijd
mogelijk om voor drie tot vier
tientjes per vierkante meter
nette tegels (zelf) te lijmen.
Maar wie in een rijk gesor
teerde zaak eens gaat kijken
wat er op tegelgebied te koop
is, zal zija ogen toch moeilijk
kunnen afhouden van de prach
tige tegels die tegenwoordig
gemaakt worden. De prijzen
liegen er dan niet om: zestig
tot honderd gulden per vier
kante meter is al helemaal
geen zeldzaamheid meer!
Nu zijn er wel van die klei
ne trucjes, die vooral de doe-
het-zelver kan toepassen, om
iets heel moois te kopen, en
toch enigzins binnen de per
ken van het beschikbare bud
get te blijven.
Een idee voor een nieuw
behang: koop voor één wand
een erg mooi (dus vrij duur)
papier, viaylbehang of textiel-
wandbekleding. Neem voor de
overige wanden van het ver
trek een reliëfbehang. Dat is
een betrekkelijk goedkoop wit
papier, dat geschilderd moet
worden. Ga met een stukje
van het dure papier naar een
verfzaak, en kies latex muur
verf in de hoofdtint van het
dure behang. Als er in de
verfwinkel een mengmachine
staat, is het zeker geen pro
bleem om exact de juiste
kleur te krijgen. Schilder
daarmee het reliëfbehang. Het
lijkt dan precies een zogehe
ten „unikleur" van uw dure
behangetje. En de kosten blij
ven bij elkaar nog redelijk.
Wat het tegels zetten be
treft als die erg mooie tegel
tjes 'n te grote verleiding vor
men, bekijk dan eens of be
paalde stukken van een keu
ken- of badkamerwand mis
schien op andere, goedkopere
wijze kunnen worden bekleed.
Bijvoorbeeld met schuimvinyl
geplastificeerd plaatmateriaal
(printplaat), vuren schrootjes
die transparant in kleur gelakt
worden. Soms kan men zo het
tegelgebruik beperken tot de
wand boven het aanrecht, tot
de onderkant van de wand
kastjes.
Met een beetje nadenken
kan men zo mooie materialen
gebruiken, en toch niet failliet
gaan.
DEN HAAG (ANP) „Ons
veiligheidsbeleid is nog steeds
gebaseerd op de afschrik
kingsfilosofie, een filosofie die
zakelijk dubieus en moreel
onhoudbaar moet worden be
schouwd. De defensienota
1974, die in haar uitgangspun
ten zozeer vasthoudt aan het
traditionele denken, biedt
geen enkele aanwijzing dat
de komende tien jaar een an
der beeld te zien zullen geven
als de afgelopen tien jaar".
Tot deze conclusies komen
het Interkerkelijk Vredesbe
raad (IKV) en de katholieke
vredesbeweging Pax Christi in
een verklaring die gisteren is
gepubliceerd ter gelegenheid
van de hoorzitting van de vas
te kamercommissie voor de
fensie. IKV en Pax Christi
kwalificeren de defensienota
als een louter technisch werk
stuk", dat handelt over de
vervanging van mensen door
machines, maar niet over de
wezenlijke vragen van vrede
en veiligheid- Uiterst teleur
stellend vinden zij het dat een
zo belangrijk punt als de vor
ming van de mens in de
krijgsmacht de mens is
toch de beslissende factor bij
het al dan niet aanvaardbare
gebruik van de krijgsmacht
een beleid wordt uitgestippeld
dat vrijwel geheel gericht is
op technische vervolmaking en
niet op een kritische levens
houding en verandering im
het denken- IKV en Pax
Christi dringen aan op bespoe
diging van de tot standikoming
van een nieuwe wet gewetens
bezwaren militaire dienst,
waarvoor zij reeds eerder
voorstellen indienden. In hun
commentaar merken IKV en
Pax Christi op, dat de gevaren
die volgens de defensienota
verbonden zijn aan de steeds
toenemende bewapening, ook
tien jaar geleden al gesigna
leerd werden in de regerings
nota ontwapening, veiligheid
en vrede (1964). Maar de nu
getoonde, ongewijzigde, uit
gangspunten van het beleid
bieden geen enkele garantie
dat deze gevaren nu wel
keerd zullen worden, evenmin
als dat in de afgelopen periode
het geval is geweest.
papier
oor uw pen
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatte zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het m alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Het voornaamste doel van
de bóeren-acties is geweest de
aandacht te vestigen op de
economische en sociale wan
toestanden in de agrarische
sector- Het eerste deel, voeren
van harde acties (blokkeren
van wagen) is goed geslaagd-
Maar liet tweede deel, n l.: het
duidelijk maken van deze
wantoestanden is mijns inziens
enigszins de mist ingegaan
deels door de handige politiek
van de regering, deels door
het ontvangen van de oogst-
werkzaamheden in de land
bouw. Het is in 1974 in een
door een socialistische rege
ring geregeerd land een grove
schande dat een groep van
130.000 mensen met een meest
al 7-daagse werkweek, die
zelden onder de 30 uren ligt.
met investeringen van meestal
enkele honderdduizenden gul
dens hun boterhammen niet
meer kunnen verdienen,
Ik geef hier enkele voor
beelden afgelopen week is de
prijs van sla gezakt tot 6 a 7
cent voor de producent, wat
minimaal 4 cent onder de
kostprijs is- Todh betaalt u
voor de sla 30 tot 50 cent in
de winkels. Is het dan zo
vreemd dat de producent gaat
protesteren! Hetzelfde gaat op
voor praktisch alle produkten-
Hebt u geimerkt in de winkel
dat de producent onlangs voor
een kilo tomaten slechts 40
cent kreeg- Al w-at wij agra
riërs vragen is een eerlijke
prijs van onze produkten die
gemakkelijk opgevangen kun
nen worden in het verschil
tussen producenten- en consu
mentenprijs. Dit is geen fooi
van 1.75 BTW toeslag. Dat
zijn geen rentesubsidies die
ook door de belastingen terug-
gevangen worden, dat zijn
geen saneringsmaatregelingen
voor eerst kapotgemaakte be
drijven- Een eerlijke prijs en
een eerlijke concurrentie voor
onze produkten, een eerlijke
oelastingpolitiek voor alle
vrije ondernemers, controle op
winstmarges die ten koste
gaan van de producent- Wij
hebben nu 130.000 werkelozen
in dit land, die enkele miljoe
nen per jaar kosten aan ge
meenschapsgelden, mogen dan
130000 harde werkers, die
toch notg voor zo een 17 mil
jard aan deviezen zorgen ook
eens vragen voor een normaal
bestaan en een normaal inko
men in plaats van zoails nu ge
beurt langzaam maar zeker
naar de afgrond gevoerd te
worden?
BERGEN OP ZOOM
M. J. FRANKEN
Voor velen is het nu te laat !n
Bangla Desh om het leven te
redden- Maar miljoenen strek
ken nog de handen uit, en
hongerige, brekende kindero
gen smeken om hulp in deze
nood. Laat de komende dagen
zichtbaar maken dat we alsnog
spontaan, hulp willen ver
strekken opdat niemand door
onze schuld nodeloos moet
„verrekken"-
BREDA MEVR- M- ELZAS-
GROOT-
ROTTERDAM (ANP) De
2.200 havenarbeiders in Huil
hebben besloten het bacat
schip, dat een geregelde dienst
uitvoert tussen Rotterdam en
de Engelse havenplaats, te
boycotten. Ze menen, dat het
nieuwe vervoersysteem hun
banen in gevaar brengt. De
boycot heeft niet de steun van
de bond, waarbij de haven
werkers zijn aangesloten.
Voorzitter Walter Cunningham
van het niet-officiële comité
van voormannen, heeft tot de
boycot opgeroepen.
Een woordvoerder van de
Holland-Amerika Lijn, die het
revolutionaire schip samen
met de Deense rederij Rudko-
bing exploiteert, deelde mee,
dat de boycot onwettig is.
Voordat de rederijen het nieu
we vervoerssysteem in maart
van dit jaar introduceerden, is
met de bond een overeenkomst
gesloten. Deze hield onder an
dere in, dat twintig procent
van alle ladingen in Huil zou
worden behandeld, of dit nu
nodig is of niet.
(ADVERTENTIE)