L r DE TIJD STAAT STIL DREIGING VAN DE SMRELE WERKLOOSHEID Investeringsklimaat eist grondige verbetering Voordelig op de dure toer nostalgische overpeinzingen bij het verdwijnen van een dagblad WAT VOOR VOOR WIE? Bezwaar tegen defensienota oede redenei >m morgen veede huis aan bekijken KêmSmk - urn, PAX CHRISTI EN IKV Britse havenwerkers willen bacatschip boycotten binnenland buitenland Alg emeen belang Pastoorskrant Kwaliteitspubliek Je huis in Zeeland... t: 7 T!,enteel mis met deze Twee kanten Verdelen Bemiddelen Boerenprotest Bangla Desh VLISSINGEN^ \<U elandhuis aan: enkele scrnt»wj®^ - in2seuw^9 jen te Nieuwvliet-Bad (bij ^a(Jfa Hzeebev^ n ideaal oord: duin, strand en Noo ^lSCn« I mworp afstand. Gent, Brugge en n vlakbij. „-i rTW aangelegde tuin va f71 900^^^» tame ontvang ik inlichtingen over lelandhuis-rekreatiewoningen. pngefrankeerde envelop zenden a èelandhuisbv fwoordnummer 14 Ouwerk^_ ylSTERDAM Er is mij de atste maanden, toen het ver- Lijnen van hiet dagblad „De al in de lucht hing, re- litievelnjk lijft administratief Uag had gekregen, herhaal delijk door meelevende (soms jL wildvreemde) mensen ^argehouden: „Wat jammer !0U toch" en „Hoe kan dat nou toch gebeuren". Tenslotte tod ik e' een sta ndaard'grapj e als antwoord voor klaar liggen. Voor een krant die al hon- jerddertig jaar op die fles aan hot Raan ls' heeft het redelijk lanjg volgeh.au- Ik begrijp dat U daar niet voldoende aan heeft. De re- [ie van dit blad was trou- ,.ens zo vriendelijk mij te vragen om een „nostalgische beschouwing". Dat kan na tuurlijk Maar mijn nostalgie S1 zich minder op het verle- I je», dan wal op de aan het barre heden ontspruitende toe- ionlst richten. Want ik ben wel gevoelig voor lichtelijk ,ontimentele gevoelens jjet De Tijd gaat „een oud cultuurgoed" en zelfs „een stuk katholieke traditie" heen- -maar niet al te veel. jolt zijn verdrietige gevoelens I va meer persoonlijke aard j niet helemaal vreemd. Als I zo'n krant, waaraan hij vier- i endertig jaar heeft mogen meewerken onder hem wordt weggehaald, gaat dat een mens niet in z'n kouwe kleren zitten. Wat dat betreft citeer 1 graag Henk Hofland die mij "destijds, toen het Alge meen Handle lsbtod als zelf standig orgaan verdween en toen hij dus in een ongeveer gelijke situatie verkeerde als waar in ik mij niu bevind, zei: „Ze hebben mij mijn liefste speelgoed afgenomen". Journalisten zijn wat egocen trisch, waarschijnlijk mede op grond van hiet feit dat zij al thans het idee hebben dat zij alltruistisdh en wel in alge meen belanig bezig zijn te die nen. Maar een prettig gevoel is het niet als ze je liefste speelgoed afpakken. En ik heb dan ook voortdurend de nei ging uit te roepen: „Houdt de dief". Mia.au- waar is hij? De meest aanwijsbare oorzaak van het verdwijnen van het diaiglblad De Tijd is natuurlijk van economische aard. En in dat blad heeft zich dan ten lan gen leste gewroken, dat de journalistiek bepaald wordt door mercantiele economische factoren. Ik moet er overigens direct aan toevoegen dat ik niet zo gauw een bruikbaar alter natief voor deze miserabele si tuatie zou weten. En zeker niet op het moment dat zo drastisch iis gebleken, diat sub sidies óók al niet helpen. Men hoort wel zeggen dat met De Tijd een kwaliteitskrant heen gaat. Ik behoor, in ieder geval samen met de Tijd-redacteu- ren, wier blad is doodgegaan tot, de alterlaiatsiten, die dat zullen ontkennen. Allleen: wat is een kwaliteitskrant? Ik vrees dat ik diaiar heel anders over denk dan degenen die wèl vrede hebben met de bo vengeschetste situatie en die, sterker nog, de kwaliteit van een krant bepaald achten door de omvang van 't aantal abon nees en het daaraan corres ponderende aantal advertentie pagina's: hoe meer abonnees, hoe beter de krant. Maar ik en ik niet alleen heb altijd gedacht dat de kwaliteit van een dagblad wordt bepaald door het journalistieke geihialte van degenen die het maken. Dat heeft niets met betuttelen van de lezers van doen, maar integendeel alles met een be hoefte mensen het best moge lijke te bieden. Ik zal niet zeggen dat De Tijd in de volle honderd dertig jaar van haar bestaan dat ideaal altijd heeft verwezenlijkt, maar althans enige decennia lang hebik kunnen constateren, dat de re dactie en met enthousiaste vakbekwaamheid naar streef de. Mien hoont ook zeggen dat De Tijd ziin achterban heeft ver loren. Dat zal wel. Tot vome- rens toe heb ik in mijn leven voorgehouden gekregen dat De Tijd een pastoorskrant zou zijn. Ma.ar dat was toch bij het steeds toenemende gebrek aan pastoors al lang niet meer vol te houden. Dat ook wat ik nu maar gemakshalve „de ge loofscrisis" in de Nederlandse kerkprovincie zal noemen, bij de ondergang van de krant heeft meegespeeld, zal wel waar wezan. Ik kan dat niet helemaal overzien. Maar het „dieu et mon droit" een voortreffelijk devies, ik zeg het nog eens voor de helaas laatste keer is de mensheid van nu klaarblijkelijk aan zienlijk minder aangekaart dan honderd dertig jaar gele den. Ik betreur dat. Maar be paald tragisch is het te moeten constateren dat op het moment dait bet katholieke volksdeel vrijwel is opgehouden zich te emanciperen, ook de emanci patie van bevolkingsgroepen van andere .geestelijke struc tuur dan de katholieke nog n.iet voltooid blijkt. Er zijn nog meer kwaliteitskranten die aiam hun achterban sukke len. Van essentiële betekenis is het dat een kwaliteitskrant een kwaliteitspubliek vooronder stelt. Ik geloof echter, dat de geringe omvang van het kwa liteitspubliek parallel loopt met de kans van een kwali teitskrant om te overleven. Ik vrees zelfs dat im brede kring een fictie in stand wordt ge houden va,n een kwaliteitspu bliek, zoals in de politiek de fictie van een collectieve, poli- tiek-demooratische mondigheid zorgvuldig wordt gekoesterd Van bepaalde zijde zal mij zoals al herhaaldelijk is gebeurd- wel weer worden voorgehouden „dat de druiven zuur zijn". Maar dat past dan precies in de nogal stupide gedachten van degenen die zich niet kunnen voorstel len dat men ook over iedeëel- culturele zaken anders kam spreken dan in de termen van een rancuneuze baatzucht. Dit is behalve een nostalgisch ook een wat bittere bijdrage: ik besef dat volkomen, Maar ik ben dan ook zeer bitter gestemd. Kees Fens schreef onlangs een voortreffelijk artikel in de Volkskrant over de Tijd als over „een krant in de leegte" Dat is verpletterend juist. Ik geef toe diait het bkesfcaan van die leegte erger is dan het feit van de opheffing van het dag blad. Het is vreesaanjagend. En itn die zin vooral stemt het verdwijnen van mdin krant mij met een diep, aan wan hoop grenzend pessimisme. Waartegen ik mij overigens naar beste vermogen zal blij ven verzetten. Als is het maar voor de spaarzame kwaliteits kranten die ons nog resten. Op zaterdag 31 augustus in het jaar Onzes Heren 1974 verschijnt voor de laatste maal het dagblaid „De Tijd", 130ste Jaargang nummer 41866. Ik wiil het tenslotte dan maar precies zo dramatisch maken als het ls: het ls een van de zwartste dagen van miin le- In 1971 ontketenden de redacteuren van De Tijd een actie om hun bedrijf; de krant, te redden: De Tijd gaat door. Het heeft helaas niet mogen haten: De Tijd staat stil. ven. En ik weet dat het pre. oies zo is voor velen van mij.n voortreffelijke vrienden-colle ga's van de krant. Zij, die (een beetje) gestorven zijn, groeten U. HERMAN HOFHUIZEN (Van een onzer redacteuren) BREDA Een beter onder - I «emingsklimaat, een gericht programma van om-, her- en bijscholing en herindustrialisa- I tie als voorwaarde voor een j horverdeling van de aanwezi ge arbeid. Dat zijn enkele ge- I Jachten die ons zijn aange reikt in beschouwingen over de vraag, of bestrijding van de steeds dreigender wordende structurele werkloosheid mo gelijk is. Enige tijd geleden heeft on ze krant getracht daarover een discussie uit te lokken door publikatle van een artikel on der de titel „Terwiil mensen werkloos zijn, werken machi nes". De reacties daarop heb ben wij ondergebracht in onze nieuwe serie „Wat voor werk voor wie?" De eerste die in deze discus sie aan het woord komt, is mr. P. van Boven uit Breda, voor zitter van het Nederlands Christelijk Werkgeversver bond, Hij vraagt met name aandacht voor verbetering van het ondernemersklimaat, waaruit nieuwe investeringen zouden kunnen voortkomen die nieuwe werkgelegenheid tot gevolg hebben. Na de publikatie van deze serie zal De Stem ook in de komende maanden de ontwik keling van de arbeidsmarkt met grote aandacht blijven volgen en deskundigen op het hele terrein van deze dreigen de problematiek in de gele genheid stellen hun ideeën daarover in grote kring be kendheid te geven. inning en broodnodige rust, Uw vrijheiden fan Uw gezin het nodige waardzijn. Omda n keer leeft. huis vandaag de dag de allerbeste )m de inflatie te bestrijden en de aiierbestö in een land dat steeds voller wordt. de huis in Zeeland eigenlijk vlak naast Binnen hooguit'n uurtje van de randsta an landelijke rust en hartverwarmend oon. gezin één van de Zeelandhuis-m'3de jwerkerk (Krekengebied) of Scharen l leer en toekomstige jachthaven), wde rekreatiewoningen in 3 typen.* rijzen incl. grond v.o.n. (9e®h n0„.npillK. -incl btw. Financiering tot 80 w p irado" is nietzo onbereikbaar ate cor inlichtingen of bel01114 '„«tziin. morgen zélf kijken. U zult enthour ia» h rekening worden gehouden mei v kZ'E£IKZEoUwt»<®l 0 Voor heel veel mensen betekent werken, het ver richten van zinvolle ar beid, een stuk levensgeluk. Dat klinkt reuze ouder wets in een tijd, waarin kortere werktijden en lan gere vakanties opgeld doen. Werklozen kunnen echter over deze oude waarheid meepraten; zjj weten wat zij missen. Recht op arbeid is een grondrecht voor ieder mens, nat in grondwetten en inter nationale verdragen is vast gelegd. Met dit recht en de bekende doelstelling van vol ledige werkgelegenheid erkend dat werken de Plooiing van mensen be- Mdert, Werken is dus zeker er dan alleen maar geld '«dienen- 's er wel voldoende werk? .'in er wel voldoende wer- Jvs: De ontwikkeling op de beidsmarkt baart zowel cp'h vers a's werknemers, f j meer wrgen. Er is iets ën 7waar de vraag naar mei- U aanboid vï>n werkne- mefS i 'anSer hoe minder m. elkaar overeenstem men. Ven®- |evolg van deze one- jnwic)it,ge toestand, die in cent-u voor iedereen onac- Pabel is, i$ dat een tame- roen, F°°' dee' van de be- oepsbevolking geen werk ven en da' ^et bedrijfsle- me' nauwelijks te ver- jenen vacatures blijft zit- iWu 's,dus niet juist om te j. dat het bedrijfsleven Sevolg van kostenbespa- e produktiemethoden minder werk heeft te bieden en zo werkloosheid in de hand werkt. Wèl is het zo dat de technische en sociale vooruitgang het karakter van het werk verandert, en dat het aanbod van werknemers teveel op deze ontwikkeling achterloopt- Het gaat duidelijk om een probleem met twee kanten- Nieuwe wetenschappelijke inzichten ook van sociale wetenschappers winnen veld, worden in dynamische ondernemingen toegepast, maken daarmee bepaalde werkzaamheden overbodig en scheppen weer nieuwe ar beidsplaatsen. Dat laatste uiteraard alleen in een ge zond economisch klimaat met een behoorlijk rendement op investeringen- De andere kant van het probleem is de meer „conser vatieve" instelling van het arbeidsaanbod- Het is nu eenmaal een feit dat het tra ditionele onderwijs een type werknemer opleidt, dat niet zo is ingesteld op verande ring, vernieuwing. Beroepen verdwijnen en er ontstaan nieuwe Ook de werkzaam heden binnen bestaande be roepen veranderen. Het is "en ontwikkeling die vrij al gemeen in deze moderne tijd wordt gewenst. Maar er zijn meer tegen stellingen tussen de ontwik keling op de arbeidsmarkt en die in de bedrijven- Het on derwijs levert relatief veel hoog opgeleide jonge werk nemers af. die vanzelfspre kend een baan zoeken die in overeenstemming is met het peil van hun kunnen en kén nen, In een aantal gevallen hebben zij zich bekwaamd in een richting waarin of een niveau waarop het bedrijfs leven geen functies (meer) beschikbaar heeft- Dan ont staat zoiets als de werkloze academicus. Toch zal er altijd ook een voudig en onaangenaam werk gedaan moeten worden, want niet alle arbeid kan gelukkig? door machines worden overgenomen. Machi nes moeten immers worden geprogrammeerd, bediend, maar ook sehoongehouden door mensen. Wanneer de kieskeurige Nederlanders niet bereid zijn onder elkaar ook de mindere baantjes te verdelen, wordt een ondernemer gedwongen buitenlandse arbeidskrachten in dienst te nemen- Hij heeft geen andere keus. wanneer hij althans zijn bedrijf niet wil sluiten of naar het bui tenland verplaatsen met alle verlies van werkgelegenheid voor Nederlanders van dien- Het verdelen van de werk zaamheden (arbeidsmarktbe leid) is een van de ingewik keldste problemen van de sa menleving, waarvoor ook ik niet zomaar een oplossing bij de hand heb Maar het is duidelijk dat kreten als „stuur de buitenlanders weg" of „nivelleer de inkomens" een chaotische toestand be vorderen, waarin het voeren van een verantwoord beleid onmogelijk wordt- Laten we nuchter blijven. Werkloosheid wordt doeltref fend en voor langere tijd be streden door werkgelegen- heidscheppende investerin- ger van het bedrijfsleven- Absolute voorwaarde daar voor is een gezond onderne mingsklimaat met redelijke winstverwachtingen. In een slecht klimaat hoge loon kosten, weinig of geen winst zal de ondernemer op mensen moeten bezuinigen. Het ondernemingsklimaat is de laatste jaren in ons land achteruit gehold: de lo nen stijgen sterk, zo ook de werkloosheid en de winsten zitten op een dieptepunt- Weliswaar melden enkele grote internationale onderne- Een beeld dat bij structurele werkloosheid hoort: ontslagenen uiten hun ongenoegen door te demonstreren. mingen mooie winstcijfers, maar de „zwijgende meer derheid" worstelt met finan ciële problemen. Ik ga daar niet over jam meren, omdat regering en vakbeweging de laatste helaas minder openlijk de noodzaak van een beter in vesteringsklimaat inzien- Het Nederlands Christelijk Werkgeversverbond werkt er samen met andere organisa ties hard aan om ook het publiek van deze noodzaak te doordringen- Het maken van winst, no dig om de werkgelegenheid uit te breiden, is méér dan een sportieve premie voor een goed ondernemingsbe leid. Het is het inkomen van de gehele onderneming, dat de positie van alle betrokke nen versterkt en de groei van het bedrijf financiert- En die groei is nodig om nieuwe arbeidsplaatsen te schep pen- Daarnaast en dus niet in de plaats daarvan is een actief arbeidsmarktbeleid van de overheid geboden. De arbeidsbureaus zullen beter bemand moeten worden en meer financiële mogelijkhe den moeten krijgen om de juiste man naar de juiste plaats te bemiddelen In sa menwerking met het be drijfsleven moeten korte, doelgerichte scholingspro gramma's worden opigezet om werklozen voor nieuw werk geschikt te maken- En dan zijn we er nog niet. Zwakke regio's het zuiden en noorden van ons land en gevoelige bedrijfs takken met overigens goede perspectieven zullen gerichte overheidssteun moeten ont vangen- Vestiging van nieu we bedrijven vanuit het bui tenland zal door soepele en stimulerende regelingen moeten worden aangemoe digd. Zo zou ik nog een aantal maatregelen kunnen noemen Hoofdzaak blijft echter een grondige verbetering van het momenteel ronduit slechte investeringsklimaat, vooral voor wat betreft het schep pen van nieuwe arbeidsplaat sen- Bevordering van volledige werkgelegenheid is ook voor mij één van de voornaamste doelstellingen voor het soci aal-economische beleid. De regering zal ons in dit beleid metterdaad moeten steunen- Aan vage toezeggingen heeft niemand iets- P.M-H- VAN BOVEN De spullen die Je nodig hebt om zelf wat in huis op te knappen, worden hoe lan ger hoe duurder, niet alleen omdat nu eenmaal de prijzen zich gedragen als kinderen in de groei, maar ook omdat de fabrikanten steeds mooiere produkten maken. En die kos ten uiteraard meer dan wat eenvoudiger dingen Zo is bijvoorbeeld wel de tijd voorbij dat je voor een paar simpele guldens een rol behang kon kopen. Dat dunne, goedkope papier wii eigenlijk niemand meer hebben. Een rol van twintig gulden wordt al heel gewoon, en er is zelfs bellang te kust en te keur, dat vlotweg veertig, vijftig gulden of meer kost. Nu kun je natuurlijk wel voordeliger terecht, maar als je dat uiterst fraaie behang eenmaal gezien hebt, wordt een goedkoper pa piertje toch een afknapper. Dat gaat ook op voor de wandtegels. Het is nog altijd mogelijk om voor drie tot vier tientjes per vierkante meter nette tegels (zelf) te lijmen. Maar wie in een rijk gesor teerde zaak eens gaat kijken wat er op tegelgebied te koop is, zal zija ogen toch moeilijk kunnen afhouden van de prach tige tegels die tegenwoordig gemaakt worden. De prijzen liegen er dan niet om: zestig tot honderd gulden per vier kante meter is al helemaal geen zeldzaamheid meer! Nu zijn er wel van die klei ne trucjes, die vooral de doe- het-zelver kan toepassen, om iets heel moois te kopen, en toch enigzins binnen de per ken van het beschikbare bud get te blijven. Een idee voor een nieuw behang: koop voor één wand een erg mooi (dus vrij duur) papier, viaylbehang of textiel- wandbekleding. Neem voor de overige wanden van het ver trek een reliëfbehang. Dat is een betrekkelijk goedkoop wit papier, dat geschilderd moet worden. Ga met een stukje van het dure papier naar een verfzaak, en kies latex muur verf in de hoofdtint van het dure behang. Als er in de verfwinkel een mengmachine staat, is het zeker geen pro bleem om exact de juiste kleur te krijgen. Schilder daarmee het reliëfbehang. Het lijkt dan precies een zogehe ten „unikleur" van uw dure behangetje. En de kosten blij ven bij elkaar nog redelijk. Wat het tegels zetten be treft als die erg mooie tegel tjes 'n te grote verleiding vor men, bekijk dan eens of be paalde stukken van een keu ken- of badkamerwand mis schien op andere, goedkopere wijze kunnen worden bekleed. Bijvoorbeeld met schuimvinyl geplastificeerd plaatmateriaal (printplaat), vuren schrootjes die transparant in kleur gelakt worden. Soms kan men zo het tegelgebruik beperken tot de wand boven het aanrecht, tot de onderkant van de wand kastjes. Met een beetje nadenken kan men zo mooie materialen gebruiken, en toch niet failliet gaan. DEN HAAG (ANP) „Ons veiligheidsbeleid is nog steeds gebaseerd op de afschrik kingsfilosofie, een filosofie die zakelijk dubieus en moreel onhoudbaar moet worden be schouwd. De defensienota 1974, die in haar uitgangspun ten zozeer vasthoudt aan het traditionele denken, biedt geen enkele aanwijzing dat de komende tien jaar een an der beeld te zien zullen geven als de afgelopen tien jaar". Tot deze conclusies komen het Interkerkelijk Vredesbe raad (IKV) en de katholieke vredesbeweging Pax Christi in een verklaring die gisteren is gepubliceerd ter gelegenheid van de hoorzitting van de vas te kamercommissie voor de fensie. IKV en Pax Christi kwalificeren de defensienota als een louter technisch werk stuk", dat handelt over de vervanging van mensen door machines, maar niet over de wezenlijke vragen van vrede en veiligheid- Uiterst teleur stellend vinden zij het dat een zo belangrijk punt als de vor ming van de mens in de krijgsmacht de mens is toch de beslissende factor bij het al dan niet aanvaardbare gebruik van de krijgsmacht een beleid wordt uitgestippeld dat vrijwel geheel gericht is op technische vervolmaking en niet op een kritische levens houding en verandering im het denken- IKV en Pax Christi dringen aan op bespoe diging van de tot standikoming van een nieuwe wet gewetens bezwaren militaire dienst, waarvoor zij reeds eerder voorstellen indienden. In hun commentaar merken IKV en Pax Christi op, dat de gevaren die volgens de defensienota verbonden zijn aan de steeds toenemende bewapening, ook tien jaar geleden al gesigna leerd werden in de regerings nota ontwapening, veiligheid en vrede (1964). Maar de nu getoonde, ongewijzigde, uit gangspunten van het beleid bieden geen enkele garantie dat deze gevaren nu wel keerd zullen worden, evenmin als dat in de afgelopen periode het geval is geweest. papier oor uw pen Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatte zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het m alle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. Het voornaamste doel van de bóeren-acties is geweest de aandacht te vestigen op de economische en sociale wan toestanden in de agrarische sector- Het eerste deel, voeren van harde acties (blokkeren van wagen) is goed geslaagd- Maar liet tweede deel, n l.: het duidelijk maken van deze wantoestanden is mijns inziens enigszins de mist ingegaan deels door de handige politiek van de regering, deels door het ontvangen van de oogst- werkzaamheden in de land bouw. Het is in 1974 in een door een socialistische rege ring geregeerd land een grove schande dat een groep van 130.000 mensen met een meest al 7-daagse werkweek, die zelden onder de 30 uren ligt. met investeringen van meestal enkele honderdduizenden gul dens hun boterhammen niet meer kunnen verdienen, Ik geef hier enkele voor beelden afgelopen week is de prijs van sla gezakt tot 6 a 7 cent voor de producent, wat minimaal 4 cent onder de kostprijs is- Todh betaalt u voor de sla 30 tot 50 cent in de winkels. Is het dan zo vreemd dat de producent gaat protesteren! Hetzelfde gaat op voor praktisch alle produkten- Hebt u geimerkt in de winkel dat de producent onlangs voor een kilo tomaten slechts 40 cent kreeg- Al w-at wij agra riërs vragen is een eerlijke prijs van onze produkten die gemakkelijk opgevangen kun nen worden in het verschil tussen producenten- en consu mentenprijs. Dit is geen fooi van 1.75 BTW toeslag. Dat zijn geen rentesubsidies die ook door de belastingen terug- gevangen worden, dat zijn geen saneringsmaatregelingen voor eerst kapotgemaakte be drijven- Een eerlijke prijs en een eerlijke concurrentie voor onze produkten, een eerlijke oelastingpolitiek voor alle vrije ondernemers, controle op winstmarges die ten koste gaan van de producent- Wij hebben nu 130.000 werkelozen in dit land, die enkele miljoe nen per jaar kosten aan ge meenschapsgelden, mogen dan 130000 harde werkers, die toch notg voor zo een 17 mil jard aan deviezen zorgen ook eens vragen voor een normaal bestaan en een normaal inko men in plaats van zoails nu ge beurt langzaam maar zeker naar de afgrond gevoerd te worden? BERGEN OP ZOOM M. J. FRANKEN Voor velen is het nu te laat !n Bangla Desh om het leven te redden- Maar miljoenen strek ken nog de handen uit, en hongerige, brekende kindero gen smeken om hulp in deze nood. Laat de komende dagen zichtbaar maken dat we alsnog spontaan, hulp willen ver strekken opdat niemand door onze schuld nodeloos moet „verrekken"- BREDA MEVR- M- ELZAS- GROOT- ROTTERDAM (ANP) De 2.200 havenarbeiders in Huil hebben besloten het bacat schip, dat een geregelde dienst uitvoert tussen Rotterdam en de Engelse havenplaats, te boycotten. Ze menen, dat het nieuwe vervoersysteem hun banen in gevaar brengt. De boycot heeft niet de steun van de bond, waarbij de haven werkers zijn aangesloten. Voorzitter Walter Cunningham van het niet-officiële comité van voormannen, heeft tot de boycot opgeroepen. Een woordvoerder van de Holland-Amerika Lijn, die het revolutionaire schip samen met de Deense rederij Rudko- bing exploiteert, deelde mee, dat de boycot onwettig is. Voordat de rederijen het nieu we vervoerssysteem in maart van dit jaar introduceerden, is met de bond een overeenkomst gesloten. Deze hield onder an dere in, dat twintig procent van alle ladingen in Huil zou worden behandeld, of dit nu nodig is of niet. (ADVERTENTIE)

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 11