Overheid nam weinig maatregelen Vuile stranden remmen toerisme in Italië Be zwakke plek van „big Bill" Saxbe: hij kan zijn mond maar niet houden Nuchtere studie over enerdie-vraa Ceveci ALI' 1 oin< de. B wiiiïii Weiii' Meer vuurwapens dan burgers Amerikaanse minister van justitie heeft wat weg Martha Mitchell IN AMERIKA 1 logeboom naar SK Lokere binnenland buitenland HYGIëNE ANGST KNIEHOOGTE Onbekookt Ironisch Adelaarsvleugels Twee paarden ,A Zate rdag 10 au9bstus 197^ 1SCII1A „Verboden in zee te zwemmen". Op het moment dat het massa-toerisme weer op gang is gekomen verrijzen op tal van stranden in Italië hordjes met deze teleurstellen de tekst. In de Golf van Ge nua, bij La Spezia, in de Golf van Venetie, bij Napels. Een duik zee kost daar 1(1(1 tot 30b gulden boete; politie en militairen patrouilleren in tensief op sommige stramden om te verhinderen dat over treders van dat zwemverbod alsnog een duik in het zilte nat willen neunen. Zilte natOp genoemde plaatsen, maar ook langs tal van andere delen van de Itali aanse kusten is het water alles behalve zilt. liet is ondoor zichtig, soms zwart, met een vettige olielaag. Het zeewater is tot in de ergste graad ver vuild, het zit boordevol bacte riën. De enige uitweg om erger te voorkomen voor veel autoritei ten is een negatieve preventie. Er is niets gedaan aan water zuivering of het opvangen van rioleringen, maar niettemin stromen sinds 1 juli de Itali aanse en buitenlandse toeris ten weer in lange rije naar de lokkende kusten. En juist op dat moment, nu er door tienduizenden seizoen werkers geld verdiend moet worden voor vrouw en kinde ren, laten burgemeesters en provinciale overheden bordjes op stranden plaatsen: „Verbo den te zwemmen". Geen wonder dat het tot grote woede-uitbarstingen is geko men onder degenen die hun broodwinning in één klap ge blokkeerd zien. Buitenlanders slaan namelijk ogenblikkelijk op de vlucht als ze deze bordjes zien en aan de clandestien zwemmen de Italianen valt hooguit een handvol kale lires te verdie- Met name de Napolitanen zijn als de dood voor een terug keer van deze gevreesde ziek te. Maandenlang is er gepraat over preventieve maatregelen; maandenlang hebben er plan nen op tafel gelegen om de baai met grote hoeveelheden chloor te ontsmetten, maanden achtereen was het in en bij Napels verboden te zwemmen en er bestaan nog plannen op (héél) lange termijn om riool zuiveringsinstallaties te bou wen. Maar sneller dan velen gehoopt hadden is de hete zo mer teruggekeerd en dat leidt tot paniekakties. Enige lijn in die maatregelen is niet te ontdekken. Temeer niet, omdat veel autoriteiten liever een oogje dichtknijpen dan hun kiezers het brood uit de mond te stoten. Desnoods worden wat zinkpla ten over de open riolen ge legd, zodat het niet zo opvalt dat die rioleringen tussen de strandstoelen door in zee uit lopen Natuurlijk is het lang niet overal lang's de ruim 8000 km. lange Italiaanse kust zó som ber gesteld. Op veel plaatsen -vooral in het zuiden- is de zee schoon, althans ziet er niet zo vuil uit. Diepzeeduiken kan nog echt wel; niet alle zee-flora is dood. Veel buitenlanders komen bo vendien niet, omdat de chaoti sche post-toeistanden het nor male verkeer van hotel-reser veringen en -bevestigingen in de war hebben gestuurd. Weliswaar sprak de minister voor Toerisme begin mei nog van veelbelovende perspectie ven voor dit seizoen, maar het was toen al twijfelachtig of de minister wel helemaal achter die prognose stond. Zeker in het hoogseizoen en speciaal in de gebieden waar de hygiënische omstandigheden ontoereikend zijn, is het uit kijken geblazen. De Italiaanse overheid maakt niet voor niets enorme propaganda voor het vaak wassen van de handen en toeristen kunnen niet hygië nisch genoeg' zijn. In Zuid-Italië heeft bijvoor beeld de helft van de huizen geen aansluiting op de water leiding; in 70% van de wonin gen ontbreekt de riolering. Die ontstellende situatie be gint eigenlijk al in Napels, waar het toerisme sinds de recente cholera-epidemie een bijna dodelijke klap heeft ge kregen. INapels is een stad voor dag jesmensen geworden. Busirond- ritten van een halve dag. Hooguit een museum, maar liever geen urenlange rond wandeling door de oude stad en zéker geen etenswaren of fruit rechtstreeks van die „schilderachtige" straat- Angst voor een terugkeer van de cholera die vorig jaar au gustus in Napels dodelijk toe sloeg en die zeer recent in Portugal -en daarmee weer in het Middellandse Zee-gebied- is gesignaleerd. Het strand van Las Palmas kraampjes of uit eethuisjes- aan-de stoep. De minister voor Gezondheids zaken Colombo gaf enkele da gen terug nog openlijk toe, dat in Napels%het gevaar voor een terugkeer van de cholera door lopend aanwezig is. Er wordt getracht controle uit te oefenen op bijvoorbeeld le vensmiddelen die via de ha ven worden ingevoerd, of op reizigers die uit zuidelijker landen komen; eigenlijk niets meer dan normale administra tieve controle-maatregelen. „Maar hoe moeten we dal goed doen als de overheid in Napels daarvoor één arts ter beschikking heeft? Die man verdient 1200 gulden per maand. In ziekenhuizen en privé-klinieken kan hij het vier-, vijfvoudige verdienen", aldus de minister. De minister overdrijft niet. Napels sterft op die manier langzaam weg. Niet in schoon heid, maar in vuiligheid. Net als elders, bijvoorbeeld aan de kust bij Rome, zijn er privé-stranden waar je entree moet betalen, voor veel geld een cabine, strandstoel en pa rasol kunt huren, waar je op een schoongehouden stuk strand ligt en waar je mag zwemmen in een op het strand gebauwd zwembad Daarnaast zijn er de vrije stranden, maar daar ligt het afval soms tot kniehoogte. Je kunt nog beter picknicken op een vuilnisbelt omdat het daar tenminste minder druk is.... Het is allemaal duurder ge worden (maar waar niet?), maar de zon is nog even gast vrij en gul. Er blijft veel schoons over, het kost alleen meer moeite en tijd om het te vinden. Oók bij Napels, waar in de veelbezongen baai nog altijd een paar in alle betekenissen van het woord „schone" eilan den te vinden zijn. Napels-Ischia bijvoorbeeld is ruim een uur varen. Het „groene eiland", groter en groener dan het nabijgelegen Capri, is vorig jaar van de cholera gespaard gebleven, net als alle eilandjes in de Golf van Napels trouwens. Vermoedelijk, omdat de ei landbewoners zorgvuldiger zijn, méér verantwoordelijk heidsgevoel hebben voor de algemene hygiëne. Bovendien hebben ze het voordeel van een schone(re) zee. Zélfs op een uur varen van Napels. De boottocht van het vasteland naar Isohia biedt nog altijd dat adembenemende gezicht op de baai, op de Vesuvius, maar het grootste wonder vol trekt zich rond de boot, op zee, want al varende veran dert de kleur van het water. Het wordt van zwart, donker groen en uiteindelijk diep blauw. Het zal wel net echt schoon zijn. De hele Middel landse Zee is tenslotte zwaar verontreinigd. Maar het oog wil óók wat en het doet ten slotte beter aan om in een hel dere zee te duiken, dan om pootjebadend door de uitmon dingen van stadsriolen in een vergiftigde branding te sprin gen. FRANS WIJNANDS (Van onze correspondent) WASHINGTON Na John N. Mitohell, de gevallen engel van het wet-en~orde-syn- droom, Richard Kleindienst, die recentelijk werd veroor deeld tot een voorwaardelijke straf en Elliot Richardson, de onkreukbare, die liever zijn ontslag nam dan Watergate- vervolger Archie Cox te ont slaan, is nu William (Big Bill) Saxbe minister van justitie van de Verenigde Staten. Hij is een heel nieuw type en hij wordt, dank zij zijn specta culaire maar onberaden uit- 'S T t Martha Mitchell spraken, vergeleken met Mar tha Mitchell, die die grote faam verwierf als „The Mouth that Roared" - de Mond die Brulde, een honoraire titel ontleend aan de film „De Muis die Brulde" waarin Peter Sel lers in een handvol rollen glo rieerde. - Billy Bart Saxbe verklaarde dat Nixon al zijn geluidsban den had moeten vernietigen. Er stak vanzelfsprekend een storm van verontwaardiging op waarna de minister op de vlucht sloeg met de medede ling dat hij dit bij wijze van een grapje had gezegd. - Saxbe noemde Haldeman en Ehrlichman „die twee Nazi's", en die uitspraak heeft hij nog niet aangelengd. - Tijdens de kerstbombarde menten op Vietnam zei Saxbe van president Richard Nixon: „He is out of his fucking mind", een duidelijke, zij het wat obscene manier van zeg gen dat Nixon aan verstands verbijstering leed. - Op 13 maart sprak Saxbe met verslaggevers toen er in de gang naast zijn kantoor een portret werd opgehangen van Ramsey Clark, de minister van justitie in het kabinet van wijlen Lyndon Johnson. Saxbe suggereerde toen dat Kennedy en Johnson de telefoons van journalisten hadden laten af tappen en dat daarover gehei me dossiers bestonden Ram sey Clark zou daartoe zijn goedkeuring hebben gegeven. Saxbe werd door de verslag gevers grondig aan de tand gevoeld en Saxbe zei tenslot te; „Ik kan dit niét met zeker heid zeggen". Later op de dag gaf het ministerie van justitie toe dat er geen documenten waren die de beschuldiging van Saxbe konden waarma ken. - Het is een wonder dat Nixon hem minister van justitie maakte, want Saxbe verklaar de als senator dat Nixons on wetendheid van de Watergate- schandalen hem deed deinken aan „een pianist in een bor deel, die niet weet wat er op de bovenverdieping gaande Ardath (Dolly) Saxbe zegt: „Hij is mijn eigen Mgrtha Mitchell". Saxbe zegt de din gen veel te vliuig: zijn inter venties m de Patty Heavst- affaire waren op zijn mildst gezegd onbekookt en toen de Amerikaanse dipl-omaat John Patterson in Mexico ontvoerd was onthulde Saxbe dat feit met grootste haast, terwijl het State Department het nieuws, tijdens delicate onderhandelin gen met de ontvoerders, ge heim wilde houden. Patterson is dood. Saxbe werkt van 9 tot 5 uur. Hij heeft zijn kantoor opnieuw laten inrichten (kosten 24.000 dollar) en hij verfijnt er zijn golf-techniek op een tapijt dat doet denken aan een kortge knipt grasveld. Op zijn bureau treft men geen stapels dossiers aan, maar een lederen doos met kwaliteitssigaren en pruimtabak van het merk „U- nion Workman". Dat is iro nisch, want de man die „Vak- bonds Arbeider" pruimtabak kauwt is er heilig van over tuigd dat republikeinse zaken lieden een onaantastbaar recht hebben om het land te rege ren. Hij heeft een grote afkeer van „sociale planners" en al leen grootzakenlieden die hun succes in de maatschappij be wezen hebben zij-n volgens hem geschikt om de Verenigde Staten tot bloei te brengen. I Saxbe, een herèboer uit Me- chanicshurg in Ohio is 58 jaar. Hij staat op voet van oorlog met de Episcopaalse kerk: „Ik zit nu in het randgebied van de kerk die zich te sympa thiek heeft opgesteld tegen de radicalen". Saxbe gaat echter wel iedere woensdag naar ge bedsbijeenkomsten in de eet salon van de senaat, waarbij senator John Stennis de voor ganger is. Hij was op zijn 37e voorzitter van het' huis van afgevaardigden van de staat Ohio en in zijn campagne voor een senaatszetel in 1968 maak te hij gebruik van televisie reclame, waarin men kon zien hoe er stukjes van de vleugels van de Amerikaanse adelaar werden afgebeiteld door radi cale elementen. Saxbe heeft sinds kort een slot op de mond. „Elk jaar probeer ik een maand niet te roken of te drinken, alleen maar om te zien of ik het kan. Ik ben n-u bezig om te zien of ik een maand lang mijn mond kan houden". In een regering die jarenlang in een Kremlin- atmosfeer heeft geleefd is Big Bill Saxbe de openhartig ste en de minst ijverige. Zijn opvolger zal een tapijt aan treffen dat hier en daar sleet se plekken vertoont onder de William Saxbe doorlopende actie van Saxbe's golfclubs. „Ik geef het beleid aan" aldus Saxbe „en laat de uitwerking daarvan over aan deskundigen". Misschien komt hij over een week of zo weer met uitspraken die de hoofd artikelenschrijvers van de Washington Post purper ma ken van woede. Maar Nixon als een pianist in een bordeel die niet weet wat er op de bovenverdieping gaande is - die uitspraak is zo schoon dat we Saxbe veel kunnen verge ven. BERT VAN VELZEN Sinds de Arabische olielan den met politieke oogmer ker. de kraan op hun bronnen een slag dichtdraai den en, via de oliemaat schappijen, hun prijzen ver hoogden, is het wel tot ieder een doorgedrongen dat „e- nergie" ons niet zo maar in de schoot zal blijven vallen. Dat eigenlijk nimmer gedaan heeft. In een vloed van pu blicaties is sedertdien over die energie en de alternatie ven ervoor geschreven en ge praat. Daarbij zijn vaak de meest fantastische plannetjes op het tapijt gebracht. Ieder die meende „weer iets nieuws" op dit gebied te kunnen bieden, vond wel een uitlaat om zijn ideeën te spuien. Vooral was dat het geval als „de" oplossing ge presenteerd werd door men sen wier antecedenten een wetenschappelijke status de den vermoeden. Al sloeg die helemaal niet op de energie- problematiek. Dr. A. A. de Boer heeft nu een betrekkelijk beknopt boekje 118 pagina's ge schreven, waarin hij het hele energieprobleem uit de doe ken doet. Hij weet precies waarover hij het heeft. Geen wonder! Hij was vele jaren directeur-generaal voor de energie van de Europese Ge meenschappen. Zijn publica ties over energieproblemen hebben internationaal groot gezag. In deze studie zet dr. De Boer voor én tegen van alle vormen van energieopwek king en energiegebruik op eer rijtje. Hij gebruikt de nieuwste cijfers en weten schappelijke gegevens. Hij toont aan, soms in enkele zinnetjes en met een eenvou dige berekening, dat allerlei geopperde ideeën over zon- ne-energie, windenergie, ge- tijdenenergie wel mooi zijn, maar een wereld die op gro te schaal energie nodig heeft, geen echt soulaas zullen bie den. Tenminste, voorzover we dat nu kunnen voorzien op grond van onze huidige wetenschappelijke kennis en technisch vermogen. Hij relativeert de beteke nis van heel ruwe en inge wikkelde modellen aan ae hand waarvan de meest on rustbarende voorspellingen over onze toekomst zijn en worden gedaan. Hij brengt de waarde van alle modellen terug tot hun juiste afmetin gen. Hij onderschat de geva ren van alle vormen van energiewinning niet. maar overschat die ook niet. Want alle energiegebruik belast, zo stelt hij nuchter, ons milieu. -Ook het gebruik van kolen, olie. aardgas. Veel aandacht besteedt dr. De Boer aan de techniek van de kernfusie en de kernsplit sing. Hij gaat het vraagstuk van de snelle kweekreactor, waarvan hij erkent dat zij enkele technische onhebbe lijkheden heeft, niet uit de weg. Met nadruk wijst de schrijver erop dat politici er niet lang meer onderuit kun nen zich uit te spreken voor de ontwikkeling die zij wil len bevorderen met betrek king tot de energiewinning. Waarbij een energiepolitiek die kans van sla-gen heeft niet meer nationaal bedreven kan worden. Nederland wedt nog steeds op twbepaarden! Het houdt het op zijn aardgas en het wekt elektriciteit op via met aardgas werkende centrales. Dat kan slechts een 'ffl aantal jaren. Kernener'-Vl stelt dr. De Boer, ka, milieuoogpunt besch mi worden als een gunstig natief voor olie en steenl Kernenergie immers w komt verontreiniging plaatse door zwavel-en, stofhoudende damper voorkomt het verhogir, het kooldioxydegehalte de lucht. Maar daar staat i g-enover dat het op»* van elektriciteit door kc sie een voldoende techn voorbereiding vereist, vM: van de behandeling' e.', opslag van afvalstoffen 3 verschillende problemen zich voordoen, zowel t t klassieke als bij de nik' energieproduktie, zijn t' scne problemen. Zc ku, alleen worden opgelost - gericht en planmatig zoek. De mogelijkheid wordt echter ernstig i„ vaar gebracht door de - van wantrouwen die sommige tegenstanders geschapen door de indrus i? wekken dat alleen Gofi en Tamplin (schrijvers een studie die uiterst pt, mistisch was over de get gen van de kernfusie het milieu) het vak ken„, en iedere andere deskuntJ ons op onverantwoorde j, probeert met zijn gevaarlijk hobby's in gevaar te ijrio, gen. Er wordt hier een ttl vuiling van het eommuiial tiemilieu gepleegd die i,J alleei voor de onMtaW van de kernenergie, mair n| een later stadium ook votil iedere andere activilul waarvoor men de prats-,.1 rende minderheid kan ira.l ten, een groot gevaar opltl vert. De werkelijke seritmJ discussie over de noodzak! lijke beveiliging van milipl en bevolking tegen de ris! co's alle risico's - rul onze industriële bedrijiiJ heid wordt doorkruist dm| acties van huisvrouwen, dirl andere huisvrouwen waar-l schuwen tegen als atoom-I bommen uit elkaar vliegende I kerncentrales en mismaaJUel kinderen, omdat men de la- T rikatuur met de werMijt heid gaan verwarren". Dr, De Boer stelt dat de I werkelijke problemen sledftl kunnen worde I men de en I gaat zien als een kwestie val ruimtelijke ord< ng en j| men de technische ontwikkel ling planmatig gaat rictal op de toekomstige stri die wij onze energie willen geven. Hij wijst er op dal ia kernenergie grote pc-riF ve« biedt voor onze to stige energievoorziening. J.l vraag is daarb of wi, I staat zullen zijn de mogrkjs-l heden technisch, oco I en politiek te realiseren el te benutten. Dat reist i I woord op vele vragen, oaisl andere die over ot I van de kerncentrale. Dr. Dl Boer, dat blijkt I die. gelooft dal lat antwoflffl positief kan z I komen tot een goede ph>'| nirrg van het onderzoek 'I ons niet van de wijs 'i--l biengen door act s van k| die het niet te doen is r| milieuveiligheid, maar "I veel verder reikende "iik-1 schappelijke doeleinden I streven. Waarbij een v -I durende gedachtenwisselfi| met hen die voor ons milieu van emr- I belang is. J Dr. A. A. de Boer vandaag en moreen Kluwer, 119 pas., (Van onze correspondent) WASHINGTON Vorig jaar werd er in de Verenigde Sta ten gemiddeld elke twaalf se- konden een pistool of een re volver verkocht. En de statis tieken zeggen dat er gemid deld elk uur van dat jaar een Amerikaan door een kogel werd gedood. Er zijn al jaren meer vuurwa pens in Amerika dan burgers. De omzet van de vuurwapen- industrie in Amerika was in 1972 389 miljoen dollar. Vorig jaar werden er 1.639.045 in Amerika geproduceerde vuur wapens op de binnenlandse markt gebracht. Uit het bui tenland werden 900.700 vuur wapens ingevoerd. De totale binnenlandse omzet verviervoudigde tussen 1972 en vorig jaar. Revolvers en pistol®» worden in een enorme variëteit verhandeld en soms tegen zeer lage prijzen. Er is osn DCM revolver die door de politie wordt getypeerd als een „weggooirevolver" en die voor 11 dollar kan aangeschaft. I)e kleinste revolvers Derringers die in de 1 «DM de hand verborgen worden gehouden en km»» de !"i mei gefaald. De org»' (Van onze correspondent WASHINGTON Daar Mi dansend als een vin „„d de vreesaanjagende „Ite van Sonny Liston. i\ sta i iston. die door de tJ "Te volgelW van Allah 1 men »i dat bevreesde 4 enten, van hem dromJ ontwaakten met een an schreeuw in de nacht. I nair was Ali, de zwl volksheld, die in AUantal rugkeerde uit de balll schap die hem was opgei omdat hij de wapenrok I wilde dragen in Vietn nieuw danste hij als vl „der. nu rond Jerry Ql „v de Multatuli van de bJ ring Jerry Quarry, die L veel geleden heeft, maarl ijd omringd wordt door I riekende vrouwen met 1 blonde kapsels als van sponnen suiker. HaarJ Ali die tweemaal Walmé ioe Frazier ontmoette, boksende stoommachine. ,ul js ,-r George Foremanl „ieuwe J«e Louis, wl (Van onzc| WEMELDINGE De 25 Bunder in dit seizoen is vrl den. I)e onbetwiste heerser f ditmaal voor de variatie ma dit overtuigend door vrijv {ietslengten achter zich te Dit feit was eigenlijk enige waarvoor de toeschj wers even opveerden, w daarvoor had men niets s; tiK'iilairs gezien. Dit kwam| hoofdzaak omdat de toch r kort geplande afstand die renners moesten afleggen kilomi lor) nog eens met km d ingekort doordat ryvooi z.tter Jan Moerdijk d| de vroeg invallende duiste: geen risico's wenste te ner Hoewel het tempo hoog tijdens de gehele wedst: kon iedereen gemakkelijk de wielen blijven, doordat praktisch geen demarr; werden geplaatst. Zelfs Ti van de Bunder hield koest, al bleef zijn vizier scherp staan. In de slot; zette de Zeeuwsch-Vlaai locomotief zich op kop van| groep, die even tevoren zwakke poging van Bert B: re en wat later van Ko hoek in de kiem had smoord. Zes man gingen 25 meter voorsprong aan laatste ronde beginnen, waren Peter Gödde, Toine de Bunder, Kees Sint N; laas, Thijs Fase, Rinus ■buom en Kees Spaans. Dit tal hield echter niet stand gen het peloton, waarin rard van 't Geloof en Joh Konings de anderen inspin den tot een korte jacht, j succesvol verliep. Voor Toine van de Bur i bad dit allemaal niets om I lijf. Hij toonde zijn kunne: de eindsprint. Als ee kwam Van de Bunder uit bocht op het laatste re rink naar de finish (zo'n honderd meter) en sloeg d ha alle aanvallen op zijn p be gedecideerd af. De 1 man uit IJzendijke continu de hiermee zijn uitsteki vorm en bewees dat hij oo de pure snelheid zijn staat '•e nieuwelingenweds. leverde een zege op vooi Kottel-dammer Martin Hu 8?! die zeven km voor einde op zijn eentje sprong. Deze solo lukte, '•el lluizinga alles moest ste zijn .44 magnums nin i acht duims loop, waar?' -I met een schot mee™® ,.,l fanten tegelijkertijd M» I den. Het duurste w - J J News" aangeprezen F„J een Zweeds 9 milllmd" i;| dukt dat de groothaM" dollar kost. ,Kt| De Import handvu blijken aan grolc jfll kingskracht te liebb®n;## werden er bijna 440.0™ r,| voerd en het v M, Vl 900.700. De pogingen I Amerikaans8 volk te0 „^1 ncn zijn Jot dusver^ .nis»1'! Association", een f.,c»| met grote invloed m jjl gres, heeft met succes de an(i-vunr> J ten de tanden wel trekken. .- vFL^ I BERT VAN Vb I (Van onze sportniede werker HULST - LOKEREN - Belgische eerste divisii ''"beren heeft hij scheiden van de transferr ■'■■iwigi doelman Bob ïehoom van de Amsterd jhhateurvereniging De «aan gekocht.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 18