Overheid nam weinig maatregelen
Vuile stranden remmen
toerisme in Italië
Be zwakke plek van „big Bill" Saxbe:
hij kan zijn mond maar niet houden
Nuchtere studie
over
enerdie-vraa
Ceveci
ALI'
1 oin<
de. B
wiiiïii
Weiii'
Meer vuurwapens
dan burgers
Amerikaanse minister van justitie heeft wat weg Martha Mitchell
IN AMERIKA
1 logeboom
naar
SK Lokere
binnenland
buitenland
HYGIëNE
ANGST
KNIEHOOGTE
Onbekookt
Ironisch
Adelaarsvleugels
Twee paarden
,A
Zate
rdag 10 au9bstus 197^
1SCII1A „Verboden in zee
te zwemmen". Op het moment
dat het massa-toerisme weer
op gang is gekomen verrijzen
op tal van stranden in Italië
hordjes met deze teleurstellen
de tekst. In de Golf van Ge
nua, bij La Spezia, in de Golf
van Venetie, bij Napels.
Een duik zee kost daar 1(1(1
tot 30b gulden boete; politie
en militairen patrouilleren in
tensief op sommige stramden
om te verhinderen dat over
treders van dat zwemverbod
alsnog een duik in het zilte
nat willen neunen.
Zilte natOp genoemde
plaatsen, maar ook langs tal
van andere delen van de Itali
aanse kusten is het water alles
behalve zilt. liet is ondoor
zichtig, soms zwart, met een
vettige olielaag. Het zeewater
is tot in de ergste graad ver
vuild, het zit boordevol bacte
riën.
De enige uitweg om erger te
voorkomen voor veel autoritei
ten is een negatieve preventie.
Er is niets gedaan aan water
zuivering of het opvangen van
rioleringen, maar niettemin
stromen sinds 1 juli de Itali
aanse en buitenlandse toeris
ten weer in lange rije naar de
lokkende kusten.
En juist op dat moment, nu er
door tienduizenden seizoen
werkers geld verdiend moet
worden voor vrouw en kinde
ren, laten burgemeesters en
provinciale overheden bordjes
op stranden plaatsen: „Verbo
den te zwemmen".
Geen wonder dat het tot grote
woede-uitbarstingen is geko
men onder degenen die hun
broodwinning in één klap ge
blokkeerd zien.
Buitenlanders slaan namelijk
ogenblikkelijk op de vlucht
als ze deze bordjes zien en
aan de clandestien zwemmen
de Italianen valt hooguit een
handvol kale lires te verdie-
Met name de Napolitanen zijn
als de dood voor een terug
keer van deze gevreesde ziek
te.
Maandenlang is er gepraat
over preventieve maatregelen;
maandenlang hebben er plan
nen op tafel gelegen om de
baai met grote hoeveelheden
chloor te ontsmetten, maanden
achtereen was het in en bij
Napels verboden te zwemmen
en er bestaan nog plannen op
(héél) lange termijn om riool
zuiveringsinstallaties te bou
wen. Maar sneller dan velen
gehoopt hadden is de hete zo
mer teruggekeerd en dat leidt
tot paniekakties.
Enige lijn in die maatregelen
is niet te ontdekken. Temeer
niet, omdat veel autoriteiten
liever een oogje dichtknijpen
dan hun kiezers het brood uit
de mond te stoten.
Desnoods worden wat zinkpla
ten over de open riolen ge
legd, zodat het niet zo opvalt
dat die rioleringen tussen de
strandstoelen door in zee uit
lopen
Natuurlijk is het lang niet
overal lang's de ruim 8000 km.
lange Italiaanse kust zó som
ber gesteld.
Op veel plaatsen -vooral in
het zuiden- is de zee schoon,
althans ziet er niet zo vuil uit.
Diepzeeduiken kan nog echt
wel; niet alle zee-flora is dood.
Veel buitenlanders komen bo
vendien niet, omdat de chaoti
sche post-toeistanden het nor
male verkeer van hotel-reser
veringen en -bevestigingen in
de war hebben gestuurd.
Weliswaar sprak de minister
voor Toerisme begin mei nog
van veelbelovende perspectie
ven voor dit seizoen, maar het
was toen al twijfelachtig of de
minister wel helemaal achter
die prognose stond.
Zeker in het hoogseizoen en
speciaal in de gebieden waar
de hygiënische omstandigheden
ontoereikend zijn, is het uit
kijken geblazen. De Italiaanse
overheid maakt niet voor niets
enorme propaganda voor het
vaak wassen van de handen
en toeristen kunnen niet hygië
nisch genoeg' zijn.
In Zuid-Italië heeft bijvoor
beeld de helft van de huizen
geen aansluiting op de water
leiding; in 70% van de wonin
gen ontbreekt de riolering.
Die ontstellende situatie be
gint eigenlijk al in Napels,
waar het toerisme sinds de
recente cholera-epidemie een
bijna dodelijke klap heeft ge
kregen.
INapels is een stad voor dag
jesmensen geworden. Busirond-
ritten van een halve dag.
Hooguit een museum, maar
liever geen urenlange rond
wandeling door de oude stad
en zéker geen etenswaren of
fruit rechtstreeks van die
„schilderachtige" straat-
Angst voor een terugkeer van
de cholera die vorig jaar au
gustus in Napels dodelijk toe
sloeg en die zeer recent in
Portugal -en daarmee weer in
het Middellandse Zee-gebied-
is gesignaleerd.
Het strand van Las Palmas
kraampjes of uit eethuisjes-
aan-de stoep.
De minister voor Gezondheids
zaken Colombo gaf enkele da
gen terug nog openlijk toe, dat
in Napels%het gevaar voor een
terugkeer van de cholera door
lopend aanwezig is.
Er wordt getracht controle uit
te oefenen op bijvoorbeeld le
vensmiddelen die via de ha
ven worden ingevoerd, of op
reizigers die uit zuidelijker
landen komen; eigenlijk niets
meer dan normale administra
tieve controle-maatregelen.
„Maar hoe moeten we dal
goed doen als de overheid in
Napels daarvoor één arts ter
beschikking heeft? Die man
verdient 1200 gulden per
maand. In ziekenhuizen en
privé-klinieken kan hij het
vier-, vijfvoudige verdienen",
aldus de minister.
De minister overdrijft niet.
Napels sterft op die manier
langzaam weg. Niet in schoon
heid, maar in vuiligheid.
Net als elders, bijvoorbeeld
aan de kust bij Rome, zijn er
privé-stranden waar je entree
moet betalen, voor veel geld
een cabine, strandstoel en pa
rasol kunt huren, waar je op
een schoongehouden stuk
strand ligt en waar je mag
zwemmen in een op het strand
gebauwd zwembad
Daarnaast zijn er de vrije
stranden, maar daar ligt het
afval soms tot kniehoogte. Je
kunt nog beter picknicken op
een vuilnisbelt omdat het daar
tenminste minder druk is....
Het is allemaal duurder ge
worden (maar waar niet?),
maar de zon is nog even gast
vrij en gul. Er blijft veel
schoons over, het kost alleen
meer moeite en tijd om het te
vinden.
Oók bij Napels, waar in de
veelbezongen baai nog altijd
een paar in alle betekenissen
van het woord „schone" eilan
den te vinden zijn.
Napels-Ischia bijvoorbeeld is
ruim een uur varen. Het
„groene eiland", groter en
groener dan het nabijgelegen
Capri, is vorig jaar van de
cholera gespaard gebleven, net
als alle eilandjes in de Golf
van Napels trouwens.
Vermoedelijk, omdat de ei
landbewoners zorgvuldiger
zijn, méér verantwoordelijk
heidsgevoel hebben voor de
algemene hygiëne. Bovendien
hebben ze het voordeel van
een schone(re) zee. Zélfs op
een uur varen van Napels.
De boottocht van het vasteland
naar Isohia biedt nog altijd
dat adembenemende gezicht
op de baai, op de Vesuvius,
maar het grootste wonder vol
trekt zich rond de boot, op
zee, want al varende veran
dert de kleur van het water.
Het wordt van zwart, donker
groen en uiteindelijk diep
blauw. Het zal wel net echt
schoon zijn. De hele Middel
landse Zee is tenslotte zwaar
verontreinigd. Maar het oog
wil óók wat en het doet ten
slotte beter aan om in een hel
dere zee te duiken, dan om
pootjebadend door de uitmon
dingen van stadsriolen in een
vergiftigde branding te sprin
gen.
FRANS WIJNANDS
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Na John N.
Mitohell, de gevallen engel
van het wet-en~orde-syn-
droom, Richard Kleindienst,
die recentelijk werd veroor
deeld tot een voorwaardelijke
straf en Elliot Richardson, de
onkreukbare, die liever zijn
ontslag nam dan Watergate-
vervolger Archie Cox te ont
slaan, is nu William (Big Bill)
Saxbe minister van justitie
van de Verenigde Staten.
Hij is een heel nieuw type en
hij wordt, dank zij zijn specta
culaire maar onberaden uit-
'S T
t
Martha Mitchell
spraken, vergeleken met Mar
tha Mitchell, die die grote
faam verwierf als „The Mouth
that Roared" - de Mond die
Brulde, een honoraire titel
ontleend aan de film „De Muis
die Brulde" waarin Peter Sel
lers in een handvol rollen glo
rieerde.
- Billy Bart Saxbe verklaarde
dat Nixon al zijn geluidsban
den had moeten vernietigen.
Er stak vanzelfsprekend een
storm van verontwaardiging
op waarna de minister op de
vlucht sloeg met de medede
ling dat hij dit bij wijze van
een grapje had gezegd.
- Saxbe noemde Haldeman en
Ehrlichman „die twee Nazi's",
en die uitspraak heeft hij nog
niet aangelengd.
- Tijdens de kerstbombarde
menten op Vietnam zei Saxbe
van president Richard Nixon:
„He is out of his fucking
mind", een duidelijke, zij het
wat obscene manier van zeg
gen dat Nixon aan verstands
verbijstering leed.
- Op 13 maart sprak Saxbe
met verslaggevers toen er in
de gang naast zijn kantoor een
portret werd opgehangen van
Ramsey Clark, de minister
van justitie in het kabinet van
wijlen Lyndon Johnson. Saxbe
suggereerde toen dat Kennedy
en Johnson de telefoons van
journalisten hadden laten af
tappen en dat daarover gehei
me dossiers bestonden Ram
sey Clark zou daartoe zijn
goedkeuring hebben gegeven.
Saxbe werd door de verslag
gevers grondig aan de tand
gevoeld en Saxbe zei tenslot
te; „Ik kan dit niét met zeker
heid zeggen". Later op de dag
gaf het ministerie van justitie
toe dat er geen documenten
waren die de beschuldiging
van Saxbe konden waarma
ken.
- Het is een wonder dat Nixon
hem minister van justitie
maakte, want Saxbe verklaar
de als senator dat Nixons on
wetendheid van de Watergate-
schandalen hem deed deinken
aan „een pianist in een bor
deel, die niet weet wat er op
de bovenverdieping gaande
Ardath (Dolly) Saxbe zegt:
„Hij is mijn eigen Mgrtha
Mitchell". Saxbe zegt de din
gen veel te vliuig: zijn inter
venties m de Patty Heavst-
affaire waren op zijn mildst
gezegd onbekookt en toen de
Amerikaanse dipl-omaat John
Patterson in Mexico ontvoerd
was onthulde Saxbe dat feit
met grootste haast, terwijl het
State Department het nieuws,
tijdens delicate onderhandelin
gen met de ontvoerders, ge
heim wilde houden. Patterson
is dood.
Saxbe werkt van 9 tot 5 uur.
Hij heeft zijn kantoor opnieuw
laten inrichten (kosten 24.000
dollar) en hij verfijnt er zijn
golf-techniek op een tapijt dat
doet denken aan een kortge
knipt grasveld. Op zijn bureau
treft men geen stapels dossiers
aan, maar een lederen doos
met kwaliteitssigaren en
pruimtabak van het merk „U-
nion Workman". Dat is iro
nisch, want de man die „Vak-
bonds Arbeider" pruimtabak
kauwt is er heilig van over
tuigd dat republikeinse zaken
lieden een onaantastbaar recht
hebben om het land te rege
ren. Hij heeft een grote afkeer
van „sociale planners" en al
leen grootzakenlieden die hun
succes in de maatschappij be
wezen hebben zij-n volgens
hem geschikt om de Verenigde
Staten tot bloei te brengen.
I
Saxbe, een herèboer uit Me-
chanicshurg in Ohio is 58 jaar.
Hij staat op voet van oorlog
met de Episcopaalse kerk: „Ik
zit nu in het randgebied van
de kerk die zich te sympa
thiek heeft opgesteld tegen de
radicalen". Saxbe gaat echter
wel iedere woensdag naar ge
bedsbijeenkomsten in de eet
salon van de senaat, waarbij
senator John Stennis de voor
ganger is. Hij was op zijn 37e
voorzitter van het' huis van
afgevaardigden van de staat
Ohio en in zijn campagne voor
een senaatszetel in 1968 maak
te hij gebruik van televisie
reclame, waarin men kon zien
hoe er stukjes van de vleugels
van de Amerikaanse adelaar
werden afgebeiteld door radi
cale elementen.
Saxbe heeft sinds kort een
slot op de mond. „Elk jaar
probeer ik een maand niet te
roken of te drinken, alleen
maar om te zien of ik het kan.
Ik ben n-u bezig om te zien of
ik een maand lang mijn mond
kan houden". In een regering
die jarenlang in een Kremlin-
atmosfeer heeft geleefd is
Big Bill Saxbe de openhartig
ste en de minst ijverige. Zijn
opvolger zal een tapijt aan
treffen dat hier en daar sleet
se plekken vertoont onder de
William Saxbe
doorlopende actie van Saxbe's
golfclubs. „Ik geef het beleid
aan" aldus Saxbe „en laat de
uitwerking daarvan over aan
deskundigen". Misschien komt
hij over een week of zo weer
met uitspraken die de hoofd
artikelenschrijvers van de
Washington Post purper ma
ken van woede. Maar Nixon
als een pianist in een bordeel
die niet weet wat er op de
bovenverdieping gaande is -
die uitspraak is zo schoon dat
we Saxbe veel kunnen verge
ven.
BERT VAN VELZEN
Sinds de Arabische olielan
den met politieke oogmer
ker. de kraan op hun
bronnen een slag dichtdraai
den en, via de oliemaat
schappijen, hun prijzen ver
hoogden, is het wel tot ieder
een doorgedrongen dat „e-
nergie" ons niet zo maar in
de schoot zal blijven vallen.
Dat eigenlijk nimmer gedaan
heeft. In een vloed van pu
blicaties is sedertdien over
die energie en de alternatie
ven ervoor geschreven en ge
praat. Daarbij zijn vaak de
meest fantastische plannetjes
op het tapijt gebracht. Ieder
die meende „weer iets
nieuws" op dit gebied te
kunnen bieden, vond wel een
uitlaat om zijn ideeën te
spuien. Vooral was dat het
geval als „de" oplossing ge
presenteerd werd door men
sen wier antecedenten een
wetenschappelijke status de
den vermoeden. Al sloeg die
helemaal niet op de energie-
problematiek.
Dr. A. A. de Boer heeft nu
een betrekkelijk beknopt
boekje 118 pagina's ge
schreven, waarin hij het hele
energieprobleem uit de doe
ken doet. Hij weet precies
waarover hij het heeft. Geen
wonder! Hij was vele jaren
directeur-generaal voor de
energie van de Europese Ge
meenschappen. Zijn publica
ties over energieproblemen
hebben internationaal groot
gezag.
In deze studie zet dr. De
Boer voor én tegen van alle
vormen van energieopwek
king en energiegebruik op
eer rijtje. Hij gebruikt de
nieuwste cijfers en weten
schappelijke gegevens. Hij
toont aan, soms in enkele
zinnetjes en met een eenvou
dige berekening, dat allerlei
geopperde ideeën over zon-
ne-energie, windenergie, ge-
tijdenenergie wel mooi zijn,
maar een wereld die op gro
te schaal energie nodig heeft,
geen echt soulaas zullen bie
den. Tenminste, voorzover
we dat nu kunnen voorzien
op grond van onze huidige
wetenschappelijke kennis en
technisch vermogen.
Hij relativeert de beteke
nis van heel ruwe en inge
wikkelde modellen aan ae
hand waarvan de meest on
rustbarende voorspellingen
over onze toekomst zijn en
worden gedaan. Hij brengt
de waarde van alle modellen
terug tot hun juiste afmetin
gen. Hij onderschat de geva
ren van alle vormen van
energiewinning niet. maar
overschat die ook niet. Want
alle energiegebruik belast, zo
stelt hij nuchter, ons milieu.
-Ook het gebruik van kolen,
olie. aardgas.
Veel aandacht besteedt dr.
De Boer aan de techniek van
de kernfusie en de kernsplit
sing. Hij gaat het vraagstuk
van de snelle kweekreactor,
waarvan hij erkent dat zij
enkele technische onhebbe
lijkheden heeft, niet uit de
weg.
Met nadruk wijst de
schrijver erop dat politici er
niet lang meer onderuit kun
nen zich uit te spreken voor
de ontwikkeling die zij wil
len bevorderen met betrek
king tot de energiewinning.
Waarbij een energiepolitiek
die kans van sla-gen heeft
niet meer nationaal bedreven
kan worden.
Nederland wedt nog steeds
op twbepaarden! Het houdt
het op zijn aardgas en het
wekt elektriciteit op via met
aardgas werkende centrales.
Dat kan slechts een 'ffl
aantal jaren. Kernener'-Vl
stelt dr. De Boer, ka,
milieuoogpunt besch mi
worden als een gunstig
natief voor olie en steenl
Kernenergie immers w
komt verontreiniging
plaatse door zwavel-en,
stofhoudende damper
voorkomt het verhogir,
het kooldioxydegehalte
de lucht. Maar daar staat i
g-enover dat het op»*
van elektriciteit door kc
sie een voldoende techn
voorbereiding vereist, vM:
van de behandeling' e.',
opslag van afvalstoffen 3
verschillende problemen
zich voordoen, zowel t t
klassieke als bij de nik'
energieproduktie, zijn t'
scne problemen. Zc ku,
alleen worden opgelost -
gericht en planmatig
zoek.
De mogelijkheid
wordt echter ernstig i„
vaar gebracht door de -
van wantrouwen die
sommige tegenstanders
geschapen door de indrus i?
wekken dat alleen Gofi
en Tamplin (schrijvers
een studie die uiterst pt,
mistisch was over de get
gen van de kernfusie
het milieu) het vak ken„,
en iedere andere deskuntJ
ons op onverantwoorde j,
probeert met zijn gevaarlijk
hobby's in gevaar te ijrio,
gen. Er wordt hier een ttl
vuiling van het eommuiial
tiemilieu gepleegd die i,J
alleei voor de onMtaW
van de kernenergie, mair n|
een later stadium ook votil
iedere andere activilul
waarvoor men de prats-,.1
rende minderheid kan ira.l
ten, een groot gevaar opltl
vert. De werkelijke seritmJ
discussie over de noodzak!
lijke beveiliging van milipl
en bevolking tegen de ris!
co's alle risico's - rul
onze industriële bedrijiiJ
heid wordt doorkruist dm|
acties van huisvrouwen, dirl
andere huisvrouwen waar-l
schuwen tegen als atoom-I
bommen uit elkaar vliegende I
kerncentrales en mismaaJUel
kinderen, omdat men de la- T
rikatuur met de werMijt
heid gaan verwarren".
Dr, De Boer stelt dat de I
werkelijke problemen sledftl
kunnen worde I
men de en I
gaat zien als een kwestie val
ruimtelijke ord< ng en j|
men de technische ontwikkel
ling planmatig gaat rictal
op de toekomstige stri
die wij onze energie
willen geven.
Hij wijst er op dal ia
kernenergie grote pc-riF
ve« biedt voor onze to
stige energievoorziening. J.l
vraag is daarb of wi, I
staat zullen zijn de mogrkjs-l
heden technisch, oco I
en politiek te realiseren el
te benutten. Dat reist i I
woord op vele vragen, oaisl
andere die over ot I
van de kerncentrale. Dr. Dl
Boer, dat blijkt I
die. gelooft dal lat antwoflffl
positief kan z I
komen tot een goede ph>'|
nirrg van het onderzoek 'I
ons niet van de wijs 'i--l
biengen door act s van k|
die het niet te doen is r|
milieuveiligheid, maar "I
veel verder reikende "iik-1
schappelijke doeleinden I
streven. Waarbij een v -I
durende gedachtenwisselfi|
met hen die
voor ons milieu van emr- I
belang is. J
Dr. A. A. de Boer
vandaag en moreen
Kluwer, 119 pas.,
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Vorig jaar
werd er in de Verenigde Sta
ten gemiddeld elke twaalf se-
konden een pistool of een re
volver verkocht. En de statis
tieken zeggen dat er gemid
deld elk uur van dat jaar een
Amerikaan door een kogel
werd gedood.
Er zijn al jaren meer vuurwa
pens in Amerika dan burgers.
De omzet van de vuurwapen-
industrie in Amerika was in
1972 389 miljoen dollar. Vorig
jaar werden er 1.639.045 in
Amerika geproduceerde vuur
wapens op de binnenlandse
markt gebracht. Uit het bui
tenland werden 900.700 vuur
wapens ingevoerd.
De totale binnenlandse omzet
verviervoudigde tussen 1972
en vorig jaar. Revolvers en
pistol®» worden in een enorme
variëteit verhandeld en soms
tegen zeer lage prijzen. Er is
osn DCM revolver die door de
politie wordt getypeerd als
een „weggooirevolver" en die
voor 11 dollar kan
aangeschaft.
I)e kleinste revolvers
Derringers die in de 1
«DM
de hand verborgen
worden gehouden en
km»»
de !"i
mei
gefaald. De
org»'
(Van
onze correspondent
WASHINGTON Daar
Mi dansend als een vin
„„d de vreesaanjagende
„Ite van Sonny Liston. i\
sta i iston. die door de tJ
"Te volgelW van Allah 1
men »i dat bevreesde 4
enten, van hem dromJ
ontwaakten met een an
schreeuw in de nacht. I
nair was Ali, de zwl
volksheld, die in AUantal
rugkeerde uit de balll
schap die hem was opgei
omdat hij de wapenrok I
wilde dragen in Vietn
nieuw danste hij als
vl „der. nu rond Jerry Ql
„v de Multatuli van de bJ
ring Jerry Quarry, die L
veel geleden heeft, maarl
ijd omringd wordt door I
riekende vrouwen met 1
blonde kapsels als van
sponnen suiker. HaarJ
Ali die tweemaal Walmé
ioe Frazier ontmoette,
boksende stoommachine.
,ul js ,-r George Foremanl
„ieuwe J«e Louis, wl
(Van onzc|
WEMELDINGE De 25
Bunder in dit seizoen is vrl
den. I)e onbetwiste heerser f
ditmaal voor de variatie ma
dit overtuigend door vrijv
{ietslengten achter zich te
Dit feit was eigenlijk
enige waarvoor de toeschj
wers even opveerden, w
daarvoor had men niets s;
tiK'iilairs gezien. Dit kwam|
hoofdzaak omdat de toch r
kort geplande afstand die
renners moesten afleggen
kilomi lor) nog eens met
km d ingekort doordat
ryvooi z.tter Jan Moerdijk d|
de vroeg invallende duiste:
geen risico's wenste te ner
Hoewel het tempo hoog
tijdens de gehele wedst:
kon iedereen gemakkelijk
de wielen blijven, doordat
praktisch geen demarr;
werden geplaatst. Zelfs Ti
van de Bunder hield
koest, al bleef zijn vizier
scherp staan. In de slot;
zette de Zeeuwsch-Vlaai
locomotief zich op kop van|
groep, die even tevoren
zwakke poging van Bert B:
re en wat later van Ko
hoek in de kiem had
smoord. Zes man gingen
25 meter voorsprong aan
laatste ronde beginnen,
waren Peter Gödde, Toine
de Bunder, Kees Sint N;
laas, Thijs Fase, Rinus
■buom en Kees Spaans. Dit
tal hield echter niet stand
gen het peloton, waarin
rard van 't Geloof en Joh
Konings de anderen inspin
den tot een korte jacht,
j succesvol verliep.
Voor Toine van de Bur
i bad dit allemaal niets om
I lijf. Hij toonde zijn kunne:
de eindsprint. Als ee
kwam Van de Bunder uit
bocht op het laatste re
rink naar de finish (zo'n
honderd meter) en sloeg d
ha alle aanvallen op zijn p
be gedecideerd af. De 1
man uit IJzendijke continu
de hiermee zijn uitsteki
vorm en bewees dat hij oo
de
pure snelheid zijn
staat
'•e nieuwelingenweds.
leverde een zege op vooi
Kottel-dammer Martin Hu
8?! die zeven km voor
einde op zijn eentje
sprong. Deze solo lukte,
'•el lluizinga alles moest
ste zijn .44 magnums nin i
acht duims loop, waar?' -I
met een schot mee™® ,.,l
fanten tegelijkertijd M» I
den. Het duurste w - J J
News" aangeprezen F„J
een Zweeds 9 milllmd" i;|
dukt dat de groothaM"
dollar kost. ,Kt|
De Import handvu
blijken aan grolc jfll
kingskracht te liebb®n;##
werden er bijna 440.0™ r,|
voerd en het v M, Vl
900.700. De pogingen I
Amerikaans8 volk te0 „^1
ncn zijn Jot dusver^
.nis»1'!
Association", een f.,c»|
met grote invloed m jjl
gres, heeft met
succes de an(i-vunr> J
ten de tanden wel
trekken. .- vFL^ I
BERT VAN Vb I
(Van onze
sportniede werker
HULST - LOKEREN -
Belgische eerste divisii
''"beren heeft hij
scheiden van de transferr
■'■■iwigi doelman Bob
ïehoom van de Amsterd
jhhateurvereniging De
«aan gekocht.