(ELEN
Nixon ging ten onder aan
zijn streven naar macht
Een Ford in het
Witte Huis
Chaotische dag in Washington
J
Laat 'ns wat van je
TENTEN
aad strekt
deur
rijzen
360,-
226,-
316,-
179,-
105,-
87,-
87,-
199,-
0,10
0,10
SINGEN
DMAKING
e Terneuzen
binnenland
buitenland
Alleen
Zonder zon
Verkeerde keus.
Als een komeet
Kameleon
Grafrede
Formule
Vijfde wiel
Embryo Cesar
Geen vijanden
Onkreukbaar
Surrealistisch
Zonder helm
lllll
49,- en 169,-
totaal 159,90
per stuk
per sfuk j
nr van het waterschaj
rengt hierbij onder
bbenden, dat het volgen
van het Wegenreglemei
RBODEN
produkten (o.m. bieten)
lin, mest e.d. te di
wegen en de bermen vat
lijke gevallen wil het be
Ichap Hulster Ambacht nol
d open laten om met ver-
ilde voorwaarden bieten
(overhoeken).
daartoe in aanmerking I
ir 1 september 1974 SGG^'
aan het dagelijks bestwj
Hulster Ambacht, Gentse
ten aanzien biervan l
(ehandeling worden g
bestuur voornoemd,
Collot d'Escury,
RKEERSMAATREGtb
ethouders van T,erÜjl2
'dijkgoi'
rt, griffier.
kennis, dat in v
r bestratings werkzaam^
et ingang van 12J"Bvoot
n zal worden gesloten
voetgangers. «f
an kracht zijn tot en
veel korter als m°ge
dzakelijk zal zijn.
s 1974.
en wethouders vooinoel
urgemeester
loco-secretaris.
,jtl.
Vrijdag 9 augustus 1974
11
Hij zocht naar macht. Hij wilde in de geschiedenis-
hoeken. die nog geschreven moeien worden, tussen
[George Washington, Jefferson, Lincoln en Roose-
Ivelt staan. Hij zocht ook, in de marge, naar geld,
1 «ant in zijn jeugd was hij arm geweest en hij had
I wn zijn rijke vrienden geleerd, dal de enige manier
lom buiten de politiek machtig te zijn, de koop-
Ikracht van miljoenen is. Aan zijn tomeloze streven
I naar macht en geld is Richard Milhous Nixon, presi-
Ident van de Verenigde Stalen, ten onder gegaan.
IHil ls niet ten onder gegaan
aan een starre weigering om
afstand te doen van een niet
Ite verwerkelijken droom, zoals
Koodrow Wilson. Niet aan de
halsstarrive koppibheid waar-
.mee Herbert Hoover vasthield
I am zijn diepe overtuiging van
■e noblesse van een onvor-
Idund kapitalisme. Niet aan
t Lyndon Johnsons vrees om te
J m itten erkennen dat Vietnam
leen hopeloze zaak was die zijn
plannen voor een „Great So-
Lety" in aflegde.
■Want nobele dromen als die
I van de tragische Wilson heeft
I Nixon nooit gedroomd; en een
diepe overtuiging als die van
Herbert Hoover heeft hij nooit
I graad. Noch kende hij de soci-
I ale bewogenheid van Lyndon
J Johnson, die de Amerikaanse
■armoede wilde uitbannen.
In tegenstelling tot zijn voor
gangers, die ook naar macht
en in niet weinig gevallen ook
laar geld dorstten, kende Ri-
!chard Nixon de begrenzing
van zijn macht niet. Hij ge-
oeg zich als een souverein,
fcerheven boven de wet. Hij
achtte zich onschendbaar. Hij
unachtte het Congres, dat de
rtten maakt. Hij sprak, in
het isolement van zijn macht,
h verheven boven het poli-
t; ke spc-1, over grandioze con
cepten. die van hem, en van
hem alleen, waren. Hij duldde
niemand in zijn schaduw.
Geen enkele president van de
V renigde Staten heeft het
Woord „ik" en „alleen" zo
v.ik gebruikt als Richard
Iteon. Hij stond alleen, tussen
God en de mensheid. Daarin
lig', de wortel van zijn onder
gang, de kiem van zijn morele
en politieke ruïne.
Rixons bestaan is vanaf het
begin vreugdeloos geweest.
Hij werd op 9 januari 1913
geboren in Yorba Linda, vijf
tig kilometer ten oosten van
Los Angeles. Hij werd gebo-
ten op een moment in de ge-
Ichiedenij toen het Wilde
Westen nog nauwelijks was
getemd. Hij was het eerste
kind dat in Yorba Linda het
levenslicht aanschouwde. Toen
hij een dag geleefd had was
er een beperkte zonsverduiste
ring Was dat een teken? Feit
li, dat Nixons hele bestaan, in
en buiten de politiek, zonder
ton is geweest. Frank Nixon,
liin twistzieke vader, wiens
[opvattingen het best kunnen
porden getypeerd met de Ge
sel Gods. was van Columbus
b de staat Ohio naar de zon
'an Californié gekomen omdat
hij als tramconducteur bevro-
ten vingers en tenen had op-
jgelopen. Van Nixons groot
moeder, een MUhous, is de
Ijitspraak bewaard gebleven
hat Richard, als baby „een
[teer gedecideerde stem" had.
ten klankkeelgat dat toen, in
Je familiekring, speculaties
1 bevorderde omtrent een moge-
bke loopbaan van de baby als
prediker of advocaat.
1 his kleuter ontsnapte Richard
-"'o ternauwernood aan de
I Jood Hij viel in Yorba Linda
I 1 een karos en zijn hootd
I J™ door één van die wielen
I Kraakt. Hij arriveerde net op
ld in een ziekenhuis, veertig
Ieter van de plaats van
V ,on"eval en onder zijn
purlijn reikt een lidteken van
aan zijn
|!I» voorhoofd tot
I ADVERTENTIE)
nek. Kort daarop, toen hij vier
jaar was, werd Richard Nixon
getroffen door een ernstige
longontsteking. Zijn vier jaar
oudere broer Harold stierf als
kind aan tuberculose en zijn
jongere broer Arthur trof het
zelfde lot.
Richard Nixons moeder Han
nah was een vrome vrouw, die
zocht naar de innerlijke rust,
de vrede m het midden, waar
naar alle Quakers zoeken.Al
op zijn elfde jaar werkte Ri
chard Nixon al hard om. het
Nixon-gezin uit de afgrond
van het pauperdom te houden
en toen hij zestien was werkte
hij zestien uur per dag. Met
een beetje geluk zou zijn va
der Frank een rijk man zijn
geworden. Hij besloot na lang
wikken en wegen een benzi
nepompstation te kopen in
Whittier^in plaats van in San
ta Fe Springs. Hij wikte en
woog zich uit een groot for
tuin, want op het stukje land
dat hij in Santa Fe Springs
had kunnen kopen werd een
jaar later een uitzonderlijk
rijke oliespuiter aangeboord.
Richard Nixons jeugd was
verre van gelukkig,
Richard Nixons markante ui
terlijk -de vreugde van de po
litieke prenten tekenaars- is
«jen erfenis van de Milhous-
tak van zijn familie: de ski
helling van zijn neus, de op
merkelijke kaakstructuür en
de typische ingeknepen ge-
laatsvorm. Zijn studiegenoten
herinneren zich hem als een
sombere knaap bedreven in
het debat, tamelijk progressief.
Zijn helden in het toenmalige
hooggerechtshof waren man
nen als Brandeis, Cardozo en
Hughes, die toen een vooruit
strevende minderheid in het
Hof vormden. Hij hield niet
van advocaten. Pas later begon
het advocatenwerk hem te fas
cineren en niemand weet wat
er in hem omging toen hij het
hooggerechtshof van Earl War
ren, dat sociale aardverschui
vingen had veroorzaakt, begon
om te bouwen tot een reactio
nair bastion. We weten wel
welke aanbeveling de rector
van Whittier College hem
meegaf toen hij aan de Duke
universiteit ging studeren: ik
geloof dat Richard Nixon een
van Amerika's belangrijkste,
zo niet grootste leiders zal
worden".
Nixon besloot de oude rector
niet teleur te stellen. Met de
niet aflatende steun van zijn
vrouw Patricia, een onderwij
zeres die altijd onderwijzeres
is gebleven, begon hij aan een
politieke loopbaan als een ko
meet en met een staart die
persoonlijk lijden en 'n ruïne
van zijn opponenten veroor
zaakte. Op zijn 33ste was hij
lid van het huis van afgevaar
digden; op zijn 37ste zat hij in
de Amerikaanse Senaat; op
zijn 39ste was hij vice-presi
dent onder Dwight Eisenhower
en acht jaar later, op zijn
47ste, ontglipte hem het presi
dentschap. Hij verwierf zich
de bijnaam „tricky Dick"
want hij fundeerde zijn poli
tieke succes op slinkse en
vaak gewetenloze manoeuvres.
In de anti-communistische
vrees van de koude oorlogsja
ren schilderde hij zijn oppo
nenten rood, als verraders,
zonder letterlijk te zeggen dat
zij verraders waren. Zijn poli
tieke stijl was negatief. Joe
McCarthy, de man die onder
ieder vloerkleed in Amerika
een communistische samen
zwering 'vermoedde en aan
wie Amerika enkele jaren van
terreur te danken heeft, zag
iets in Nixon. McCarthy ging
voor hem in de slag en ver
klaarde: ,.De communisten we
ten dat de verkiezing van Ri
chard Nixon (in de Senaat)
een zware slag zal toebrengen
aan de communistische samen
zwering".
Richard Nixon bespeelde die
zelfde anti-communistische
vrees in zijn campagne voui
het presidentschap tegen Jonn
F. Kennedy in 1960: de man
die later naar Peking en Mos
kou reisde terwille van een
„nieuwe Friedes-structuur"
verklaarde hij in de beroemd
geworden televisiedebatten
met Kennedy dat hij bereid
was oorlog te voeren om twee
kleine eilandjes voor de kust
van het Chinese vasteland
Quemoy en Matsu. Zijn' ge
brek aan innerlijke overtui
ging, het feit dat hij van bin
nen hol is, maakte het hem
mogelijk een soort politiek ka
meleon te worden. Zijn uit
spraken lieten altijd ruimte
voor tweeerlei interpretatie.
Er waren altijd ontsnappings
clausules in zijn politieke re
devoeringen. Hij kon de rede
loze volksivrees bespelen als
een harp en men heeft, tot
voor kort, eigenlijk nooit pre
cies geweten wie hij was. Men
sprak over de oude Nixon, de
nieuwe Nixon, de oude-nieuwe
Nixon en de nieuwe-nieuwe
Nixon, terwijl hij steeds de
oude bleef: een politieke man
van plastic.
Nixon is er altijd van over
tuigd geweest dat het presi
dentschap hem in 1960 werd
ontstolen. John Kennedy won
met een verschil van 118.000
stemmen en in die marge
heeft Richard Daley, de bur
gemeester van Chicago een
zeer werkzaam aandeel gehad.
Daley kon reeds lang gestor
venen oproepen uit het graf
om er voor de kandidaat van
Zijn keuze te stemmen en in
zijn domein is er niet zelden
met de stemmachine geknoeid.
Nixon begon een nieuwe aan
looproute naar het Witte Huis
aan te leggen. De gouver
neurszetel van Californië was
de juiste springplank voor een
presidentiële campagne in '64.
Maar Edmund Brown versloeg
hem in 1962 en Nixon sprak
hij die gelegenheid zijn eigen
politieke grafrede uit. Hij was
toen 49 jaar.
Nixon was al eerder politiek
stervende geweest, toen hij als
vice-president van corruptie
werd beschuldigd. Eisenhower
stond op het punt hem te laten
vallen, maar Nixon redde zijn
huid met zijn beroemde
„Checkers-rede", zogenoemd
naar het hondje dat een rol
speelde in zijn bewogen
speech tot het volk. Pat had
een eenvoudig manteltje, niet
eens van bont, en de kinderen,
Tricia en Julie, waren dol op
hun hondje Checkers, een po
litieke gift. Nixon, een politie
ke kat met meer dan negen
levens, kwam ook na zijn el-
gen grafrede als Lazarus weer
in het rijk der levenden. Bar
ry Goldwater, werd in 1964,
één jaar na de dood van John
Kennedy, verplet-terend ver
slagen door Lyndon Johnson.
De republikeinse partij had
geen leider. Nixon begon we
reldreizen te maken. Tricky
Dick werd Waardige Dick, de
staatsman, die de oplossing bij
de hand had om een eind te
maken aan de oorlog in Viet
nam. Hij veroverde het Witte
Huis in 1968, het jaar waarin
Martin Luther King en Robert
Kennedy werden vermoord;
het jaar waarin de democrati
sche partij in Chicago zelf
moord pleegde. Hij werd in
augustus van dat jaar de vaan
deldrager van de republikein
se partij op een conventie m
Miami, die volgens Russell
Baker van de New York Ti
mes ontworpen werd door zes
oervervelende mannen en een
sadist. De jaarvergadering van
de Amerikaanse bond van be
grafenisondernemers, die met
de republikeinse conventie in
Miami samenviel, was aanmer
kelijk gezelliger. Daar kon
men zich vergapen op een
zeer luxe doodskist, waarin
een schaars geklede beeld
schone jonge vrouw lag te
monkelen. Wist zij veel....
In dezelfde maand augustus
van het jaar 1960 probeerde
Hubert Horatio Humphrey
zichzelf om te bouwen van
een huilende havik tot een
lachende duif. Maar revolutio
nairen vervreemden in de lin
kervleugel van de democrati
sche partij wilden Lyndon
Johnson in Hubert Humphrey
bestraffen. Blauwgehelmde
politiemannen in Chicago ge
droegen zich in straatgevech
ten als SA-matmen, Humphrey
ging vaag gemutileerd de laat
ste ronde van de campagne in.
Zijn strategische formule was
2P%GW is H3. Deze chemisch
aandoende formule had Nixon
Een blije kinderstem door de
telefoon. En een blij verraste
opa. Want hij ziet z'n
kleinkinderen niet zo vaak meer.
Maar hij hoort ze graag
Gun hem dat plezier. U draait en zij
praten.
En u weet het's avonds en in het
weekend belt u voor half geld door heel
Nederland.
1972: Nixon herkozen.
Felicitaties van zijn vrouw
Pat.
het presidentschap kunnen
ontnemen als de campagne een
week langer had geduurd,
Twee partijen, gedeeld door
George Wallace is Hubert Ho.
ratio Humphrey, het magische
teken HHH. Het was een dub
beltje op zijn kant. In de laat
ste dagen voor de verkiezings
dag stroomden honderdduizen
den democratische deserteurs
naar het kamp van Hubert
Humphrey terug. Een half
miljoen kwam te laat tot de
ontdekking dat het met Hu-
bert wellicht beter leven was
dan met Riehard.' Nixon zag
kans een geweldige overwin
ning te reduceren tot een zeer
krappe. Men zei toen, met een
variant op de uitspraak dat
een overwinning kan worden
ontrukt aan de tanden van een
nederlaag, dat Nixon over het
talent beschikte om een neder
laag te kunnen ontwortelen
aan de tanden van de over
winning.
Richard Nixon betrok het Wit
te Huis in januari 1969. Zijn
vice-president was Spiro Ag
new, een man die voorlopig
zonder betekenis was. Op dat
moment kon nog niet over de
kroning van koning Riehard
en prins Spiro worden gespro
ken; dan kon pas in 1973 als
gepast worden beschouwd.
Agnew was voor de naar
macht dorstende Nixon het
vijfde wiel aan de wagen.
Nixon wilde geen- sterke man
in zijn buurt. Agnew werd
Nixons bijldrager, hij mocht
het smerige werk doen waar
mee Nixon zijn handen niet
wilde besmeuren. Men zei, in
het begin, dat Spiro Agnew
alleen het Witte Huis in kon
wanneer hij met de toeristen
in de rij had gestaan. Mep zei
dat Agnew twee boeken in
zijn kast had, alsmede enkele
craycxns om ze in te kleuren.
En men wist niet dat. hij
steekpenningen in bruine en
veloppen ontving, een gewoon
te die hij naar het Witte Huis
meebracht.
Finley Peter Dunne (mister
Dooleyj had in het verleden
gezegd: „Het is niet precies 'n
misdrijf en je kunt er niet de
bajes voor worden ingestuurd.
Maar het is een soort van
schande, zoals het schrijven
van anonieme brieven". M-.ster
Dooley had het over het vice-
presidentschap en hij kon niet
weten dat Spiro Agnew op
een haar na aan de cel zou
ontsnappen. Agnew was al
schuldig aan corruptie en af
persing toen Nixon hem om
helsde als zijn embryo-Cesar.
Het is frappant dat enorme
talent van Nixon om zich te
omringen met kwade geesten.
Hij voelde zich op zijn gemak
in het gezelschap van mannen
als Mitchell, Haldeman, Ehr-
lichman en anderen, die al in
de gevangenis zitten of daar
hoogstwaarschijnlijk binnen
afzienbare tijd heen gaan. Zij
hielpen hem bij het consolide
ren en het vergroten van zijn
macht. Alle middelen waren
ondergeschikt aan dat streven,
inclusief het middel van mis
drijf. Maar dat kon niemand
in 1968 vermoeden
BERT VAN VELZEN
Ford en Nixon tijdens Fords beëdiging.
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Gerald (Jerry) Ford is geen poli
tieke zwaargewicht. De val van Spiro Agnew maakte
hem vice-president; de val van Riehard Nixon maakte
hem president. Hij is niet de scherpzinnigste ziel in de
Amerikaanse politiek, maar dat doet wellicht niets ter
zake: in tegenstelling tot Nixon heeft Ford tenminste
het inzicht dat h(j in zijn presidentschap, het beste ta
lent om zich heen moet vergaren dat met geld en met de
belofte van eer te kopen is.
Na de verbanning van Spiro
Agnew uit het politieke pa
radijs zocht Riehard Nixon
niet naar een politieke
krachtpatser, want die kon
hij in zijn schaduw niet ver
dragen- Zij waren trouwens
schaars- Hij vond een kleur
loze man, tweederangs tot op
het bot- Ford droomde ervan
ooit, in een periode van re
publikeinse renaissance,
voorzitter van het huis van
afgevaardigden te worden.
Verder reikten zijn aspiraties
niet- Misschien is dat een
goed teken-
In oktober van het vorig jaar
presenteerde Riehard Nixon
tijdens een wonderlijke cere
monie de plaatsvervanger
van Spiro Agnew- Het volk
zag op de beeldbuis hoe
Nixotn herhaaldelijk en lang
durig zijn tanden ontblootte
In een bevroren glimlach-
Het was vlak voor de consti
tutionele crisis, die Nixon
veroorzaakte door Watergate-
vervolger Archibald Cox te
ontslaan-
Maar tijdens de voorstel
lingsceremonie van Jerry
Ford was er opgeruimde
snaarmuziek, er wandelden
violisten rond; er waren di
plomaten uitgenodigd en po
litici en Nixons dochters Ju
lie en Tricia waren er, de
prinsessen van Nixons stem
busmonarchie. Nixon ver
klaarde toen dat het goed
ging met de natie en dat zijn
critici niet mochten omzien
in wrok in hun „obcessie
met het verleden". Die ob
cessie was Watergate.
I Gerald Ford werd door Ri
ehard Nixon gelanceerd tij
dens een ceremonie die de
sfeer had van een deftig za-
kenjubileum, waarvan ieder
een ter plaatse zegt dat het
plezierig is, maar waarvan
men, thuis gekomen en zich
uit de smoking worstelend
zegt, dat het niet te pruimen
was- Iedereen deed bij de
voorstelling van Jerry Sord
zeer opgeruimd, maar in alle
zielen stond slechts een
woord gebrand; Agnew.
Gerald Ford onderging la
chend zijn betimmering door
de politieke schouderklopma
chine. Hij had geen politieke
Vijanden, want hij had een
kwart eeuw in het huis van
afgevaardigden uitgeblonken
door middelmatigheid. Hij
was een partijmeeloper- En
volgens het dictum van wij
len de grote Speaker Sam
Rayburn, kunnen meelopers
het in het huis van afgevaar
digden zeer ver brengen.
Ford dacht dat het hoogste
dat hij bereiken kon de Spe
akers-zetel was-
Nixon koos Gerald Ford.
want Ford heeft de naam zo
onkreukbaar te zijn als in de
Amerikaanse politiek maar
mogelijk is- Er was een klei
nigheid: Jack Anderson ont
hulde dat Ford een bedrag
van 15000 dollar had ge
leend en dat nooit had terug
betaald en een voormalige
handelaar in politieke in
vloed in Washington Robert
Winter -Berger schreef in
een boek dat Jerry Ford niet
brandschoon was Die be
schuldigingen konden niet
worden waargemaakt. Jerry
is sohoon-
De hemel zij geprezen dat
Riehard Nixon John Connal-
1 y niet koos, die hem warm
werd aanbevolen maar die in
Juli van dit jaar in staat van
beschuldiging werd gesteld
van het aannemen van steek
penningen- Dat is een van de
vele surealistisohe en Kafka
ëske elementen waaraan het
politieke bestaan van Ri
ehard Nixon zo rijk was-
Men stelle zich voor: Agnew
verdwijnt in een walm van
corruptie; Nixon vervangt
hem door John Connally;
Nixon wordt zelf uit het
Witte Huis gejaagd en er zit
een opvolger in de Agnew-
klasse, beschuldigd van het
aannemen van steekpennin
gen- Zij zouden dan wellicht
beiden hebben moeten ver
trekken en dan zou een de
mocraat, Carl Albert, voorzit
ter van het huis van afge
vaardigden. nu president zijn
geweest- Albert van Oklaho
ma, de kleine man met een
grote dorst-
Ford dus- Jerry, zo sprak
Nixon tijdens de voorstel
lingsceremonie, symboliseert
„een nieuw begin". Dat was
profetisch- Ford is het nieu
we begin. Hij arriveerde in
1948 in het huis van afge
vaardigden, het jaar waarin
Harry Truman op wonder
baarlijke wijze de republi
kein Tom Dewey versloeg
„die de nederlaag ontrukte
aan de tanden van de over
winning". Langzaam klom
Gerald Ford in de rangen
van zijn partij- Hij was geen
groot redenaar, noch een
groot denker- Men vernam
de partijleuzen van hem. Hij
deed zijn bestZijn opmer
kelijkste uitspraak in het
huis van afgevaardigden
kwam enkele jaren geleden,
toen er een afzettingscam
pagne tegen William Doug
las, rechter in het hoogge
rechtshof werd gevoerd-
Douglas hield er zeer vrije
opvattingen op na en hij pu
bliceerde beschouwingen in
het blad „Evergreen" dat
men niet bepaald tussen de
Leger des Heils-literatuur
aantreft- Gerald Ford, leider
van de republikeinse min
derheid in het huis van afge
vaardigden, sloeg op de
trommel voor de verwijde
ring van Douglas- Toen hem
werd gevraagd wat hij vuig
genoeg vond om een afzet
tingsproces te. rechtvaardigen
antwoordde Ford: „Alles wat
het jCongres daaronder wil
verstaan". Hij heeft dip uit
spraak lang betreurd- Hij is
een Ford, geen Cadillac-
Gerald Ford werd op 14 juli
1930 geboren in Omaha in de
staat Nebraska. Hij werd ad
vocaat, diende 47 maanden in
de Amerikaanse marine in
de tweede wereldoorlog,
werd weer aktief in de Ka
mer van Koophandel en hij
bouwde daarop zijn politieke
loopbaan- Zijn vrouw heet
Elisabeth Bloomer. Hij heeft
drie zonen; Michael Gerald,
John-Gardner en Steven-
Meigs en een dochter Susan-
Hij ls, zoals gezegd, niet
briljant- Lyndon Johnson zei
van Gerald Ford dat hij niet
tegelijkertijd kon lopen en
op kauwgom kauwen en an
deren beweren dat hij veel
te lang rugby heeft gespeeld,
zonder helm. Hij verdedigde
Nixon trouw, totdat op 5 au
gustus dit niet langer moge
lijk bleek- Ford heeft fat
soen. Hij zal misschien kun
nen bewijzen dat een man
van goede wil met goede
raadgevers een voortreffelijk
president van Amerika kan
zijn-
BERTijVAN VELZEN.
Vervolg van pagina 1)
De dag begon gisteren in de
zelfde chaotische verwarring
die de woensdag typeerde.
„Het lijk wil niet gaan lig
gen", zeiden cynische figuren,
met eelt op de ziel. Er werden
bronnen in het Witte Huis ge
citeerd die zeiden „Nixon
gaat vandaag, morgen, over
enkele dagen aftreden, of hij
bedenkt zich en gaat het uit
vechten tot het bittere einde".
De enige vage twijfel die er
gisteravond laat nog bestond
was omtrent de formule die de
president zou kiezen. Zou hij
tijdelijk ter zijde treden, of
voorgoed het Witte Huis ver
laten Sommigen die Riehard
Nixon langer dan vandaag
kennen, vreesden een nieuwe
Nixon-truc. Maar dat leek
overdreven. Er waren berich
ten dat Ford al een lijst had
opgezet van veertien republi
keinse kandidaten voor het vi-
ce-presidentschap, met ex-mi
nister van defensie Meivin
Laird aan het hoofd.
Senator Edward Brooke, de
enige zwarte man in de Se
naat, een republikein, diende
donderdag een Congres-resolu
tie in, waarin gezegd wordt
dat het Congres van gevoelen
is dat president Riehard Nixon
-I. zijn aftreden op geen enkel
punt en door geen enkele au
toriteit verder dient te worden
vervolgd. Brooke voegde daar
echter aan toe dat het volk op
de hoogte diende te worden
gesteld van alle feiten omtrent
de verantwoordelijkheid van
de president en zijn persoon
lijke rol in de Watergate-
schandaien. Hij vroeg in feite
om een volledige schuldbeken
tenis van de president.
De resolutie van Brooke heeft,
wanneer aanvaard door beide
huizen van het Congres, echter
geen bindende kracht. Wel
licht kan Gerald Ford hem,
met voorafgaande goedkeuring
van het Congres, volledige
amnestie verlenen; dat is een
absoluut privilege van de pre
sident, dat echter alleen be
trekking heeft op federale
vergrijpeh. Nixon kan, als ex-
president ook worden opgeroe
pen om te getuigen in het
Watergate-doofpotproces tegen
Mitchell, Haldeman, Ehrlich-
man en drie anderen, dat op 9
september aanvangt.
Over het vraagstuk van
Nixons immuniteit bestond
gisteravond laat nog grote on
duidelijkheid. Het voorstel
van Brooke stootte optegen-
stand van tal van zijn colle
ga's, onder wie de zeer invloed
rijken. Ondertussen begrijpt
niemand waarom Nixon afge
lopen maandag, laat in de dag.
zelf „de rokende revolver"
aandroeg die hem de steun
van vrijwel al zijn partijgeno
ten ontnam.
Donderdag werd gemeld dat
Gerald Ford een korte rede tot
het Amerikaanse volk zou
gaan houden, waarin hij Nixon
zou prijzen voor zijn aftreden
als „een daad van staatsrnan-
schap".Ford zou van plan zijn
voorlopig alle kabinetsposten
alsmede in het Wite Huis de
staf aan te houden. Op zijn
lijst van kandidaten voor het
vice-presidentschap staat ook
Edward Brooke. De verkiezing
van een zwarte man tot vice-
president van de Verenigde
Staten zou een grandioos ge
baar zijn ten opzichte van de
bevolkingsgroep die door
Nixon vrijwel volledig werd
genegeerd.
Als andere kandidaten worden
genoemd Rockefeller, de voor
malige minister van justitie
Elliot Richardson, senator Ho
ward Baker en de voormalige
senator van New York, Char
les Goodell. Richardson nam
zijn ontslag als minister van
justitie na de verwijdering
van Watergate-vervolger Ar
chibald Cox en Goodell wag
een van Nixons grootste vijan
den binnen zijn eigen partij.