rife Zeeuw
Mensenrecht zoek in
Gravin Nina
Stauffenberg
geen treur
wilg meer
Napels: centrum van
sigaretten - smokkel
°f
Sociale beroepen
wer in trek
jn Duitsland
Flitsen
schichten
VERBIJSTERENDE VERKLARINGEN EN PRAKTIJKEN IN
VN-COMMISS1E VOOR RECHTEN VAN DE MENS
Tussen Sicilianen en Marseillanen
binnenland
buitenland
ris
terzake
.Arruda
Kool
en
geit
Half miljoen!
Wreed ..spel"
Voorstel
Evenwicht
verstoord
Afspraken
1
urant in een driehonfeu I
oude schaapskooi. Oni
t m. vrijd. van 10 ÓO-lir!
13.00-17.00 uur. Zaterd?
ondag van 10.00-12 01
-19.00 uur (tot 1 okt 1
,st
oscoopgebouw, 20.00
nt gevrij in de Alpen"
uur:
ekhandel
Van
'Wei
Geyt,
nstraat 2, expositie 0ud»
ten, etsen, gravures -
miek (t.m. 31 aug.)
delburg
ty, 20.00 uur: Born losers
euwe kerk, 20.00 uur; q
jnceiït door Charles dé
!f uit Groningen,
adhuis, vleeshal, exposité i
ten van de graficus Mn
er (t.m. 11 aug.). 0pen
van 10.00-17.00 uur, zond
14.00-17.00 uur. Zeen»,
eum, Abdijplein, exposing
ningen van Bantzinger
de inundatie en droozrr»
van Walcheren (t.m. |j
Geopend ma. t.m vrnd
10.00-12.30 en 13.30-17.oj
zat. en zond. van 14 óo
uur, bovendien iedere
idag tot en met vrijda»
15.00 uur filmvoorstelling
Broken Dykes van Turn!
en Terug naar het eiland
Charles van der Linden
sarchief, St. Pieterstraat
expositie Hugenoten in
and van 9.00-12.30 en
■17.00 uur, zaterdag van
and van 9-00-12-30 en
-17.00 uur, zaterdag van
12-30 uiur (t-m. 31 aug-)-
iTBURG
sdel Theater, 20 00 uur
lijke ontucht in Tirol li
aadskelder Stadhuis, expo-
schilderijen van Maurice
aille, België, t.m, 16
)- Open dagelijks van
-12-00 en 14.00-18-00
ANNA TER MUIDEN
oarm- raadhuisje, expositie
lderijen en beeldhouw-
van Jos But en Ray-
id de Meester de Betzen-
ck (t-m. 15 sept Open
lij-ks van 10-00-12-00 en
0-17-00 uur-
tNEUZEN
-uxor, 20.00 uur: Poesjes in
Mannenhuis 18 j-
emeentemuseum. Burg.
lstraat, expositie Poppen-
(t-m. 31 aug-)- Open di-
zat- van 14-00-17.00 uur-
SSINGEN
lhambra, 20-00 uiu-: De 14
ate vrouwen 18 j-
ENDIJKE
reekmuseum, expositie
andse kamer, landbouw
rrakunde en archeologie
15 sept-)- Geopend werk-
■n van 10-00-17.00 uur
d- van 14-00-17-00 uur. De
en, expositie werken van
erlandse en Belgische
stenaars en van een Oos-
ijkse kunstenaar (t-m- 11
-)■
RIKZEE
Lange Uus, expositie
oomwereld in water- en
verven" van de Kloetingse
Lstenaar
Gerard Menke
30 aug-)- Open van 9-00-
0 en 13-30-18-00 uur- Op
bovendien van 19 00-21 00
Op zond- en ma- geslo-
TWERPEN
iddelheimpark, expositie
gische beeldhouwkunst met
150 beelden van de voor-
imste Belgische kunste-
rs- Geopend alle dagen tot
'kt. Bouwcentrum, Jan van
iwijöklaan, expositie De
s, waarin het verschijnsel
in zijn totaliteit wordt
rgesteld (tot 31 aug-)- Ma-
Vleeshuis, Vleeshouwer-
tat B-2000, expositie R"C-
documenten en instru-
ten- Geopend dag- van
0-17-00 uur- Op ma- geslo-
(tot 1 oikt).
JGGE
roeninghemuseum. expos'-
schilderijen uit Vlaanderen
loll and van tussen 1450 en
afkolmstiig uit de Nations-
Galerij in Praag (t«-
>pij De Stem B.V,
150-7920 (4 lijnen): HUT.ST:
nen): GOES': Klokstraat t
13.30 - 17.00 uur.f
10.00 uur, tel. 01 600 - 22341,
01600-49900, zondag viu'
(51 of 01150 - 6297, Mid^8'
fjjn, kantoor Nieuwstra8
01150- 5745, algemeer
kantoor Kromme Weeie
tel. 01180- 7438: redar«w*
kantoor Klokstraat 1. b
t 53. Goes. tel. 01100-8".
ne' G van Berkel M®"*
50 - 7920. privé tel ,0
van der Helm. Melkwe^ n
actie Zeeland: T. Koon*"'
I, tel. 01155-2237.
01150 - 6297.
1100-4316.
Hamburg. (DaD)- Een verheugende trendwijzl-
,'ne in de beroepskeuze schijnt zich in West-
p-jilsland aan te kondigen: steeds meer jonge
mensen zoeken er een sociaal beroep. Bij het ge-
zindlieidswezen heeft dit feit al een positieve
uitwerking. Zo bleek uit een onderzoek in Ham
burg, dat op het ogenblik nog maar vier proeent
van het totaal aantal plaatsen in de verplegende
sector in
de staatsziekenhuizen onbezet is. Vijf
jaar geleden was dat tijdelijk twintig procent. De
Invoering van de ploegendienst in 1970 en we-
zenitik betere betaling hebben het beroep van
verpleegster weer populair gemaakt. Onder de
sollicitanten zijn nu zelfs veel eindexamenkan
didaten, van wie enigen echter het verplegend
werk als practicum voor een latere medicijnen
studie beschouwen (onze foto toont een afdeling
I inlensive-care).
De plaatsen op de Hamburgse verpleegstersscho-
len zijn op lange termijn volgeboekt en er zijn
zelfs wachttijden.
NEW YORK Marcos Arruda ver-
klaarl dal hij op weg was naar een
lunch-afspraak met een vriendin in
Sao Paulo (Brazilië) toen hij op straat
werd gearresteerd. De politie bracht
lieni naar een martelkamer waar de
heulen zijn vriendin reeds onder han
den hadden genomen.
In Indonesië worden meer dan
50.000 politieke gevangenen zonder
vorm van proces vastgehouden ne
gen jaar na de mislukte staatsgreep
van 1965.
Deze en soortgelijke klachten en verklaringen vergaan
langzaam tot stof in de archieven van de Commissie voor
de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties. Het is
een 32 ieden-staten tellende onderafdeling van de VN, die
eens, onder het voorzitterschap van Eleanor Roosevelt, in
het brandpunt'van de internationale belangstelling stond.
De commissie werd opgericht in 1946 als reactie op de
afschuwelijke wreedheden die tijdens de tweede wereld
oorlog waren bedreven. Tegenwoordig is zij niet veel meer
dan een doelwit voor steeds groeiende kritiek omdat de
leden met geen woord reppen over de wreedheden die nog
steeds in veel delen van de wereld schering en inslag zijn.
Twee vroegere Amerikaanse
leden van de commissie ver
klaren dat het Amerikaanse
ministerie van buitenlandse
zaken hen dwong te zwijgen
a's de schuldige overleden het
voorrecht genoten bondgenoot
van de Verenigde Staten te
z'jn. Volgens een subcommis
sie van het Huis van Afge-
■aardigden heeft de regering
ui Washington inmiddels „het
mensenrecht volledig onderge
schikt gemaakt aan andere be
langen".
gevallen „op het hoogste ni
veau geheime diplomatieke
stappen worden ondei nomen"
in het VN-secretariaat ten
gunste van de politieke gevan
genen.
Volgens haar schattingen
worden op het ogenblik in de
wereld ongeveer een half mil
joen mensen om politieke re
denen gevangen gehouden.
Onlangs
nog beëindigde
commissie een zitting Jie
volgens haar critici kenmer-
kend was voor de wijze waar-
°P in de beraadslagingen kool
el1 geit worden gespaard. De
Sloep herhaalde na een stem-
haar steeds weer terug
kerende veroordeling van de
^uidafpikaanse. Rhodesische
en Portugese politiek ten aan-
pn van niet-blanken en de
'indeling van de Palestij-
door Israël, maar zweeg
Ver de grote mensenrechte lij-
kwestie van dat ogen Dl ik:
verbanning van de Russi-
5, Nobelprijswinnaar
•A.exander Solzjenitsyn.
Nog erger in de ogen van
'^enstanders van de commis-
was het feit dat geen aan-
uftt b-was besteed aan acht.
itstekend gedocumenteerde
Parten van een subcommis-
die aanwijzingen had ge-
v^nstateerd voor „een vast pa-
- "'tl van grove schendingen"
J" u mensenrechten. De
t» ^trokken landen waren
orazihe Noord-Ierland. [ndo-
h!Stv Bner°endi. Iran. Guya-
^nzania en Portugal.
lA' j',oten telkens opnieuw
™°f(J "an de ene bureau-
j. ;.e procedure na de an-
poiLu6 ,w,er het uide"
IMCr gevangenen nodeloos
t- "fen a'dus Amy Augus-
h-t ..^erikaanse die aan
Van. ,Maat van dp Ameri-
van Amnesty
ter a m ;n vnogf Pr eeh-
aan toe dat in sommige
De meest schrijnende aan
klachten over martelingen zijn
te vinden in de rapporten over
de situatie in Brazilië. Amnes
tie International heeft de na
men van 472 Braziliaanse ge
vangeniscipiers. militairen
politiemannen genoemd als
folteraars in 1.081 gevallen als
dat van Marcos Arruda, een
jonge geo'oog en zijn vriendin.
Mariene Soccas.
Arruda en zijn vriendin
werden in 1970 gearresteerd
toen de overheid op de voor
haar bekende doortastende
wijze een onderzoek instelde
naar de activiteiten van sub
versieve organisaties in Brazi
lië.
„Op de eerste dag", schreef
Arruda in een brief aan paus
Paulus VI die in het rapport
van de subcommissie is opge
nomen, „werd ik gedurende
enkele uren geslagen en kreeg
ik elektrische schokken toege
diend. Het begon al donker te
worden toen ik het bewustzijn
zo goed als geheel verloor".
Arruda verklaarde dat hij,
zoals zoveel andere Braziliaan
se gevangenen, werd gemar
teld in de ,,Pau de Arara"
de papagaaiestang houding
waarbij enkels en polsen aan
elkaar worden gebonden en
het slachtoffer naakt met zijn
knieholten over een stalen
staaf wordt gehangen.
„Iedere keer dat ik het be
wustzijn verloor", schreef Ar
ruda aan de paus. .gooiden ze
water over me heen om me
weer bij te brengen en mijn
gevoeligheid voor elektrische
schokken te vergroten Daarna
haalden ze de draden van
mijn geslachtsdelen en ma-ak
ten ze vast, aan mijn hoofd
waardoor ik afccbtiweliik»
schokken in mjin (ir°n ogen.
mond en neusgaten kreeg. Een
Vier meisjes van Perzische afkomst
verklaren dat zij onder bedreiging van
gewapende militairen zijn gedwongen
functionarissen van de revolutionaire
raad van Zanzibar te trouwen.
In Noord-Ierland heeft Thomas Sin
clair gezegd, dat Britse militairen hem
geslagen en aan zijn haar rondgesleept
hebben. Daarna werd hij aan zijn dui
men opgehangen tot hij het bewustzijn
verloor.
van de politiemannen zei zelfs
op een bepaald ogenblik:
„Kijk, hij vonkt.
gedeeltelijk verlamd raakte
tijdens de zeven maanden dat
marteling en opname in het
ziekenhuis elkaar afwisselden,
terwijl zijn beulen hem pro
beerden te dwingen de namen
te noemen van de subversieve
organisaties en activisten die
hij kende.
Volgens Amnesty Internatio
nal werd Arruda uiteindelijk
vrijgelaten en studeert hij nu
in de Amerikaanse hoofdstad.
Mariene Soccas bevindt zich
volgens de laatste berichten in
de gevangenis van Tiradentes
in Brazilië.
Braziliaanse functionarissen
weigeren in het openbaar ver
klaringen af te leggen over iie
martelpraktijken, zelfs als
hiervan melding gemaakt
wordt door advocaten of reli
gieuze actiegroepen. Rechters
in politieke processen verwij
deren opmerkin-geTi over mar
telingen uit de notulen van
rechtszaken omdat zij „niet
terzake doende" zouden zijn.
Andere functionarissen geven
toe dat er „wanpraktijken zijn
zoals bij iedere politiemacht"
en beweren dat veel onderno
men wordt om daar een einde
aan te maken.
De in Londen gevestigde
„Vereniging tegen de Slaver
nij" leverde bewijsmateriaal
voor het subcommissie rapport
over Tanzania. Volgens de
vereniging werden vier meis
jes van tussen de tien en
twintig jaar, Tanzaniaanse
staatsburgers maar behorend
tot de Perzische minderheid
op het eiland Zanzibar, op 6
september 1970 door soldaten
uit hun huis gesleurd. Huilend
en zich verzettend, werden zij
tijdens, een chaotische ceremo
nie in het hoofdkwartier van
de heersende Afro-Shirazi
partij uitgehuwelijkt aan vier
regeringsfunctionarissen, onder
wie een minister. Het viervou
dige huwelijk vond plaats on
der bewaking van zwaar be
wapende militairen.
Vaders en broers die tegen
de gedwongen huwelijken pro
testeerden, werden in de ge
vangenis geworpen, geslagen
en afgeranseld, aldus het ver
slag van de vereniging, en de
meisjes werden gedurende on
geveer tweeëneenhalf jaar on
der huisarrest gesneld. Een
groot gedeelte van het bewijs
materiaal was afkomstig van
drie van de meisjes in kwes
tie. die erin geslaagd zijn te
ontsnappen en nu veilig en
wel in Iran wonen.
Volgens sommige deskundi
gen op het gebied van de
mensenrechten is het kortweg
een schande dat de commissie
zich niet met deze zaken heeft
bezig gehouden.
„Wij spelen het spel onge
veer op dezelfde manier als de
Russen", zegt Morris Abram.
die van 1965 tot 1968 de Vere
nigde Staten in de commissie
vertegenwoordigde. „Als een
bepaald land ie vri-nd is of je
bondgenoot. dan treedt je
er niet tegen op".
Hij vertelt dat hij eens een
resolutie indiende om een on
derzoek in te stellen naar be
richten over schendingen van
de rechten van de mens in
Griekenland en Haïti. „Het
gehele apparaat van het de
partement van buitenlandse
zaken trok toen tegen mij van
leer, omdat Griekenland onze
NAVO-bondgenoot was.
De hel brak los en ik
moest mijn resolutie weer in
trekken".
„Wat we eigenlijk zouden
moeten doen, is d-e kwestie
van de mensenrechten losma
ken van deze andere belangen,
zodat er duidelijk uitspraken
over gedaan kunnen worden",
aldus Abram. Volgens hem
nad bijvoorbeeld auidetijke
afkeuring van de wereldopinie
een grote invloed op landen
als de Sovjet-Unie. De New
Yorkse advocate Rita Hauser,
die van 1969 tot 1972 lid was
van de commissie, is het daar
mee eens. „In tegenstelling tot
politieke kwesties, waar ge
heime diplomatieke stappen
gebruikt moeten worden, kan
uitgebreide publiciteit helpen
schendingen van de mensen
rechten te corrigeren", zegt
hij.
De Amerikaanse afgevaar
digde Donald Fraser. die voor
zitter is van de subcommissie
van het Huis van Afgevaar
digden voor onderzoek van de
situatie rond de mensenrech
ten in de wereld, zegt: „Ik
geloof dat de kwestie v-an de
mensenrechten in het Ameri
kaanse politieke beleid tegen
woordig op de allerlaatste
plaats komt".
Zijn subcommissie heeft
kort geleden een rapport uit
gegeven waarin er bij het
Amerikaanse ministerie van
buitenlandse zaken op wordt
aangedrongen hier verandering
In te brengen en te ijveren
voor het instellen van het
ambt van VN-Hoge Commissa
ris voor de Rechten van de
Mens.
Dit voorstel wordt al gerui
me tijd tegengehouden door
tegenwerking van de zijde van
de Sovjet-Unie.
De secretaris-generaal van
de Verenigde Naties, Kurt
Waldheim, heeft herhaaldelijk
zijn bezorgdheid uitgesproken
over de zwakte van de VN-
organisatie waar het de rech
ten van de mens betreft. In
zijn jongste rapport aan de
leden van de algemene verga
dering, noemde hij de situatie
„een gebied waar de geloof
waardigheid van de Verenigde
naties op het spe! staat"
(Van onze correspondent)
BONN - In het Duitsland
van vandaag is het niets bij
zonders dat een vtouw dertig
jaar weduwe is. Al dan niet
met élan voor de „Führer"
sneuvelden de soldaten in
1944 bij bosjes. Voor gravin
Nina Stauffenberg was de
twintigste juli van dat jaar
echter meer dan voor andere
weduwen de dag van de aan
slag op Hitier. De gewonde
dictator ontsprong de dans
en nog op dezelfde avond
van die dag werd graaf
Claus Schenk von Stauffen
berg, Nina's man, in Berlijn
tegen de muur gezet- Zelfs
het lichaam van de man, die
de bom in Hitiers Oostpruisi-
sche hoofdkwartier in Ras-
tenburg legde, werd zo gron
dig vernietigd, dat er niet de
geringste rest van terugge
vonden werd.
Nu, dertig jaar later, is gra
vin Stauffenberg geen treur
wilg meer. De 61-jarige
vrouw is een mollige oma
van tien kleinkinderen en
kijkt met vertrouwen de we
reld in. „Ik heb altijd geluk
gehad", zegt ze „en men
moet dit niet opvatten alsof
de dood van mijn man mij
indertijd niet tot in het
diepst van mij ziel geschokt
heeft". Geluk had zij, omdat
Hitier na de aanslag gezwo
ren had allen, die de naam
Stauffenberg droegen „aus-
zuradieren". Dat zou het ein
de betekend hebben van
haar en haar vijf kinderen,
maar door allerlei omstandig
heden kwamen de nazi's er
niet toe, ook nog dit misda
dige plan tot uitvoering te
brengen.
Het geluk keerde alles ten
goede. Het begon, toen haar
bewaker haar na een lange
gevangenschap met het einde
van de oorlog in zicht liet
lopen. Het zette zich voort,
toen zij in Zuid-Duitsland
ondanks decatastrophes, die
zich elke minuut afspeelden,
met haar kinderen herenigd
werd, maar het werd weer
smartelijk onderbroken, toen
haar dochter Valérie pre
cies hetzelde als de Franse
president merkwaardigerwij
ze in 1966 op vijfentwin
tigjarige leeftijd op geheim
zinnige wijze aan een bloed
ziekte overleed.
De gravin, die niets heeft
van de geborneerdheid van
zoveel Duitse adellijken, vat
dergelijke rampen op als de
onvermijdelijke slagen, die
het leven uitdeelt, en met
haar geloof, dat op het aam
beeld van de oorlog gestaald
werd. Haar geluk bestond
hierin, dat de opvoeding van
haar kinderen een succes
werd. Als zoveel andere offi
cierskinderen behoefden zij
niet het verwijt te horen, dat
hun vader oorlogsmisdadiger
geweest was, en Duitsland
was zo genezen van zijn na
tionalistische trauma, dat het
al spoedig een eer werd, tot
het verzet te hebben be
hoord-
Tot haar geluk behoort het
ook, dat haar kinderen zo
goed terecht gekomen zijn.
Senior BerthoïcI is officier
bij de Bondswehr, Heimeran
econoom in Ziirich en Franz
Ludwig zit als geacht lid
voor de Beierse CSU in de
Bondsdag.
De gravin is eerlijk genoeg
om toe te geven dat haar
man als jonge officier na de
machtsovername door Hitier
in 1933 een aantal verande
ringen begroette. Een echt en
thousiasme kon hij er echter
nooit voor opbrengen en de
eerste ernstige twijfel kwam,
toen generaal Von Fritsch in
1938 door een intrige als op
perbevelhebber van het leger
ten val gebracht werd. Na
Hitiers snode voornemen in '40
de val van Frankrijk op de
Champs Elysséey te Parijs
met een Duitse parade te
vieren, was hij ervan over
tuigd, dat Hitier moest ster
ven.
Nina Stauffenberg was inge
wijd in de plannen „Het
was vreselijk angstig en
spannend, want iedere keer
weer moesten ze uitgesteld
worden. Maar ik wist abso
luut niet, dat mijn man de
aanslag zou plegen. Zelfs op
de dag, waarop het gebeurde,
wist ik het niet. Ik hoorde
het pas een dag later". Zes
weken daarvóór had zij haar
man voor het laatst gezien,
drie dagen daarvoor door de
telefoon gesproken.
Als men haar argumenten
hoort, dan heeft zij inder
daad, ondanks de catastro
phes van haar leven, geluk
gehad. „Wat er toen gebeur
de (de aanslag) was noodza
kelijk en ik zou me tegen
woordig voor deze noodzaak
net zo buigen als ik indertijd
gedaan heb. Ik betreur het
alleen, dat toen de élite van
de partijen uitgeroeid werd.
Een hele generatie heeft laar
gemist".
(Van onze correspondent)
NAPELS Naar schatting zijn honderdduizend Napo-
iitanen op een of andere wijze betrokken bij de smokkel
van sigaretten. Ze leven ervan; rijk of minder rijk, als
lokale baas, of als boodschappenjongen, en ze kunnen
eigenlijk niet meer buiten die smokkel.
Napels is al sinds jaren bet centrum van een wereld
wijd vertakte smokkel in sigaretten, overigens een mis
daadwereldje waarin Sicilianen (de Mafia) en Marseil
lanen elkaar de macht betwisten en derhalve doorlopend
naar net leven staan.
jaarlijks via Napels zwart ver
handeld wordt.
In 1957 zouden de diverse
smokkelorganisaties tot af
spraken zjjn gekomen, vooral
onder leiding van de Mafia-
leider Salvatore Greco, bijge
naamde „Toto, de ingenieur".
De afspraak was in feite erg
simpel: de Sicilianen zouden
zich met de tabakssmokkel
bezighouden, terwijl de Fran
sen (uit Marseille en van Cor
sica) de drugs voor hun reke
ning zouden nemen.
Het meest onfortuinlijk in die
genadeloze misdaadoorlog zijn
de Napolitaanse onderwereld
figuren zelf, die zich met de
ene of de andere partij, of
beide bezighouden en dus de
meeste klappen oplopen.
Momenteel is het betrekkelijk
rustig, maar in de jaren '71,
'72 werden vrijwel dagelijks -
of beter gezegd elke nacht -
bloedige wraakakties onderno
men.
Plaatselijke onderwereldkop-
stukken werden op straat van
uit rijdende auto's neergescho
ten, ze „verdronken" op ge
heimzinnige wijze in zee of
verdwenen zonder spoor ach
ter te laten.
Het waren de jaren waarin de
Sicilianen en de Fransen zich
minder met Napels bemoeiden.
In die leemte vochten de
plaatselijke misdaadbaasjes
om de macht, ontredderd als
ze waren, omdat ze zonder be
velen van hogerhand nauwe
lijks wisten wat te doen.
Op het moment, dat de anti-
Mafia commissie van het Itali
aanse parlement kort geleden
min of meer officieel vaststel
de, dat de Mafia al ruim twin
tig jaar een grote invloed
heeft in het steenrijke Milaan,
publiceerde de Noorditaliaanse
krant „La Stampa" een onder
zoek, ingesteld naar de positie
van Napels in de internationa
le smokkelwereld.
Napels wordt misschien niet
helemaal ten onrechte - per
traditie een stad van dieven
en smokkelaars genoemd. Kort
na de oorlog floreerde er een
levendige zwarte handel in
penicilline. Daarna is de
smokkel in drugs en sigaretten
gekomen.
Momenteel hebben de Sicilia
nen de touwtjes weer in han
den. Hun smokkelhoofdkwar-
tier bevindt zich in het Zwit
serse Lugano, waar keurig ge
camoufleerde „handelsonder
nemingen" ondermeer per te
lex in verbinding staan met de
„cosa nostra"-kantoren in de
Veren gde Staten.
De Mafia is bijzonder gesteld
op die macht, omdat het een
onmisbare inkomstenbron be
tekent voor de organisaties op
Sicilië, in Noord-Italië en zelfs
in Amerika-
Vorig jaar nam de Italiaanse
douane in Napels 170 ton
smokkelsigaretten in beslag,
een forse hoeveelheid, maar
deskundigen schatten dat het
slechts een tiende is of nog
minder van de hoeveelheid die
In het begin van de jaren
zeventig kwam er aan dat
misdaadevenwicht een einde.
De opiumlij n met het Oosten
werd geblokkeerd. De aanvoer
uit Turkije stagneerde en in
Frankrijk werden grote clan
destiene drugraffinaderijen
ontdekt en ontmanteld. Kort
om, de Fransen verloren hun
handel en wilden zich daarom
weer op de smokkel van siga
retten concentreren.
Het gevolg was een regelrech
te gangsteroorlog, met weder
zijdse verklikkerijen, moord
en doodslag, ontvoeringen en
wraakakties.
De perfecte misdaadorganisa
tie viel in diggelen, Napels
raakte geïsoleerd in de smok
kelwereld en de Napolitaanse
onderbaasjes wisten niets be
ter te doen in deze tijden van
onzekerheid dan elkaar het le
ven zuur te maken.
Ondertussen liep de winstge
vende sigarettensmokkel lang
zaam terug, tot groot verdriel
van de misdaadkopstukken die
elkaar nu opnieuw schijnbaar
toch weer gevonden hebben
om de rijke buit in het smok-
kelgebied van de Middellandse
Zee te verdelen.
0 Napels, schilderachtig, maar
in de confrontatie van Mar
seillanen en Sicilianen lang niet
ongevaarlijk.
De twee grote clans hebben
het smokkelverkeer over land
en over het water verdeeld,
waarbij de Sicilianen de rijk
ste inkomstenbron behouden.
Ondertussen probeert de over
heid minstens gelijke tred te
houden met de smokkelor.t-
wikkeling, of liever nog een
stapje voor te komen om aan
deze lucratieve handel een
einde te maken.
Die oorlog speelt zich groten
deels op de nachtelijke wate
ren bij Napels af, waar
vrachtvaarders uit de tanden
van het Midden-Oosten vlak
buiten de territoriale wateren
wachten op de supersnelle mo
torboten die hun lading over
nemen en aan land moeten
brengen
De smokkelaars bedienen zich
van zwartgeverfde boten, uit
gerust met radar, en die ge
makkelijk 120 km. per uur
kunnen halen.
Het onderscheppen van die
smokkelboten betekent voor
politie en do-uane altijd prijs,
op de heenWeg naar de wach
tende vrachtvaarders vervoe
ren ze grote bedragen aan dol
lars: op de terugweg naar het
vasteland zitten ze barsten-
stoevol met smokkels'garetten.
FRANS WIJN AN DS
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Er blijkt in
journalistieke kringen in Ne
derland enig gekrakeel te heb
ben gewoed omtrent de juiste
vertaling van het begrip „strea
king". Mijn collega Henk
Leffelaar is de vader van de
term „scllichten" en hij levert
de volgende definitie: „Schich
ten (schichtte, geschicht), het
zich onaangekondigd binnen of
buit en hellend naakt voort be
wegen bii voorkeur bij gele
genheden die publiek bijeen
brengen zoals kroningsfeesten,
jaarvergaderingen van aan
deelhouders, begrotingsdebat
ten in de Tweede Kamer; tij
dens ie parade schichtte een
jongeman langs het detache
ment Grenadiers en salueerde
de garnizoenscommandant".
Terwijl Leffelaar gnuivend
van genot ie term „schichten"
aan het Nederlandse taalge
bruik toevoegde besloot ik het
woord „flitsen" te kiezen. De
term „blootflitsen" leek me
eveneens aanvaardbaar. Leffe
laar gebruikt mijn naam ijdel
in „de Journalist", het orgaan
van de Nederlandse Vereni
ging van Journalisten en ik
heb hem de volgende missive
ter hand gesteld:
De Heer Henk Leffelaar
La Nicoise
Washington, D C.
Goede Vriend en Collega,
Nu gij op de valreep staat om
in nu; vakantie te gaan uitrus
ten van de uitputting, die on
der meer uw uitvinding van
het woord „schichten" moet
hebben veroorzaakt, ooel ik
mij zedelijk verplicht u eni
germate te beknorren. Gij las
mij fier uw welgestructureerd
schrijven aan het orgaan van
de Nederlandse Vereniging
van Journalisten voor en de
ondertoon daarvan was dat het
Amerikaans „streaking" het
voortreffelijkst in onze moers
taal is weergegeven met het
door u zo wel gepropageerde
begrip „schichten".
Het lijkt er op dat u het
Algemeen Nederlands Persbu
reau en enkele van uw bent
genoten in Haarlem, Hilver
sum en andere centra van on
ze taalgeschiedenis, gepromo
veerd hebt tot arbiters van het
Nederlandse taalgebruik.
Waarom het niet hogerop ge
zocht? Waarom een flitsverto-
ning niet aangeduid met
„blootschok"een woord dat ik
zojuist zelf heb gebaard?
Ik heb nog steeds bezwaren
tegen het woord „schichten".
Gij betoogde dat het fenomeen
iets schichtigs heeft (in de zin
van een schichtig paard),
maar het moet u nochtans zijn
opgevallen dat de flitsers fier
en daadkrachtig voortsnellen.
Als er schichtige elementen in
het blootf'itsen zitten, dan be
horen vrouwen zulks, uw
woord hanterend, te doen met
de linkerbovenarm voor de
borsten en de rechterhand
voor de vermiljoenen gleuf.
Mannen, dat is U duidelijk,
hebben veelal aan één hand
voldoende. Het schichtige sug
gereert nervositeit, schaamte
en een Calvinistische Vreze
des Heren.
Schichten, de smaak van het
woord, komend uit beide
mondhoeken, doet me denken
aan een bolderende huifkar.
Het woord heeft iets jichtigs.
Het kan wellicht van toepas
sing worden gebracht op hoog
bejaarde flitsers. Gij moet, in
de werkelijkheid van het ge
beuren of op foto's, hebben
waargenomen dat de flitsers
hun armen ver boven het mid
denrif verheffen en dat er
rechtop wordt gesneld in de
stijl van ae grote Paavo Nur-
mi, die nooit schichtig was-
Flitsen. Hoe mooi ligt dat,
smeltend, in de mond. Het
woord fluit een beetje, het
sugge.reert doelgerichte snel
heid, een windstoot, die -om
met Marsman te spreken- als
een antilope voorbijwaait. Het
woord schichten daarentegen
roept associaties bij me wak
ker van een premature scheet
in een volle lift, waar de va
der schichtig en tezelfdertijd
beschuldigend om zich heen
kijkt om een dader te localise-
ren, terwijl hi j dondersgoed
weet van wie de onwelrieken
de wmdflits afkomstig was.
Meestal kleuren er dan wel
een paar onschvldigen.
Ik geef het woord flitsen niet
prijs, norh de daarvan afgelei
de vormen massaflits, soloflits,
motorflits en anti flits-flits Ik
overweeg mijn liefde voor het
woord Pitsen en mijn afkeer
van het door u gebastaardi-
seerde schichten te demonstre
ren door in het oosten en
zuiden der lands flitsend vlug
schriften uit te reiken waarin
ik u als snoodaard aan de
kaak stel. Mogelijk volgt er
een arrestatie en zal ik, in het
uniform ener opperwachtmees
ter, een dagje moeten zitten.
Ik zal me verdedigen tot voor
de Hoge Raad der Nederlan
den. Want het wordt geen or
dinaire schicht, maar een flits
voor de Nederlandse taal. Gij
ziet Henk. lat wat mij betreft
s de slag nog niet gestreden. Ik
hoop van harte dat uw reac
ties schichtig zijn en de mijn*
flitsend. Ik teken met respect,
hoogachting en vriendschap.
BER1 VAN VEL?,EN
