jrder
)lde
hten
MDRUK OP KWALITEIT VAN ONZE LEVENSWIJZE
ok in Raad van Europa beraad
ver rechten van de voetganger
ACUPUNCTUUR
VOOR
VERSLAAFDEN
.s
;n
riff
v.
us
DAMESBLADEN IN
DE SOVJET-UNIE
)ngeman
5REDA
Vijftig
aar
ïeiier
de huidige
\HET GROTE DEBAT IN EUROPA
BLETTE" B.V.
binnenland
IM
Koel- en
vriesadvie
>L
'n PRIVi
ZWEMB:
voor
iedere
BECKERSlI Geen „cover-girls...."
Verwarminc
en
Zwembaden
RIOLERING
VERSTOPT?
VKBESTEKKEN
Soms westers
Miljoenen
lezeressen
Tien spruiten
De voetganger
Zonder auto?
Benadering
De baard
I.B.) Tel. 01615 -1655.
itie, t.w. 5 augustus:
juli en na 5 augustus.
uk
ZEN!
j het
n, in
Jntie.
OOM
krijgt u gratis.
Ook voor service
koel- en vriesinsta
ties. Even (01607)-;
Prinsenbeek bellen
wordt snel en
geholpen.
STRAATSBURG Moet de machine de mens dienen of moet de mens zichzelf in steeds
sterkere mate tot een slachtoffer van de machine laten verworden? Meer en meer mensen be
ginnen zich deze vraag te stellen naarmate het Grote Debat in Europa over het thema: hoe
verbeteren wij ons leefmilieu? zich uitbreidt. De Raad van Europa is bezig met de bestudering
van de problemen van het stadsverkeer en tracht een weg te vinden om het lawaai en de
luchtvervuiling In onze steden te verminderen. Auteur van dit artikel is Raymond Smith,
nieuwsredacteur bij de Independent Group of Newspapers te Dublin.
airconditioning]
installaties 1
kantoren, praktijkrua
ten, winkels, werkpla
sen enz. bevordereal
werksfeer en stiiM
ren de kooplust.
Gratis technisch advi
en ontwerp, indienl
even (01607) - 249!
Prinsenbeek belt
lal.
sstuur
Verstikkend is de drukte m het centrum van menige grote stad.
aan
RIJSBERGEN
ETTENSEWEG 85
TEL. 01606- 1347 I
Wjj komen met ona-
WATERCOMPRESSUü!
Geen hak- of brei
meer
Ook reparaties
en vernieuwingen
M. VAN GINNEKEül
Scharen burgstraat 31
Breda
TeL 01600 - 41919
sling met de bedoeling om
kunnen lezen voor calculatie-
middels contact met prospect,
ijke informatie.
wijs.
waardig.
happen.
oor b.v. cursus „Hoger Kader
ien.
directie.
T 25, BREDA
MOSKOU (AP) De „co-
ver-girls" van de damesbla-
i den in de Sovjet Unie zijn
geen mooie fotomodellen.
Het zijn gewone werkende
vrouwen. In tegenstelling tot
damesbladen in het westen,
brengen de Russische geen
verhalen over de vrouwen
van beroemde politici of over
het liefdesleven van actri-
In plaats daarvan brengen
zij sober geschreven artike
len over heldinnen van iiet
volk: kraandrijfsters, straat-
veegsters, tractorbesiuuruers,
fabrieksvrouwen en geleer-
F den.
Mevrouw Iwanovitsj kan
geen adviezen krijgen over
de oplossing van haar huwe-
j seksuele-, oi idem, uts-
problemen. Alle aandacht is
gericht de bijdrage die de
vrouw kan leveren aan de
opbouw van de Sovjet-staat.
Niettemin vinden deze bla-
den gretig aftrek zo gauw ze
in de kiosken verschijnen.
De oplage loopt in de miljoe-
i nen.
Een reden waarom de da
mesbladen zo populair zijn is
dat de Russische vrouwen
i voor verhalen die haar zelf
betreffen uitsluitend van de
ze bladen afhankelijk zijn.
In tegenstelling tot kranten
I in het westen hebben de
Russische dagbladen geen
vrouwenpagina's.
In sommige opzichten lij
ken de Russische damesbla
den op hun westerse zusters.
Zij brengen speciale pagina's
met mode, haarstijlen en cos
metica geven tips over de
opvoeding van kinderen en
bevatten mode-patronen. Ook
zijn er verhalen over hygië
ne in de huishouding en per
soonlijke hygiëne. In een van
de laatste nummers van „Ra
botnitsa" (de werkende
vrouw) staat bijvoorbeeld
dat men na het eten van
uien het beste een kop ster
ke, hete koffie kan drinken
of op koffiebonen kauwer
om de nare geur kwijt te
raken.
De inhoud van de drie
grootste damesbladen Ra-
botnitsa, Krestyanka (de
boeren vrouw) en Sovjet-
skaya Zjensjtsjina (de Russi
sche vrouwweerspiege
len het feit dat de meeste
Russische vrouwen haar taak
als huisvrouw combineren
met werk buitenshuis.
In eer onlangs gepubli
ceerd artikel in Sovjetskaya
Zjensjtsjina stond een ver
haal dvct een vrouw die in
Leningrad werkzaam is als
patent ingenieur. Eerst wordt
verteld hoe ze bakt, kookt,
boodschappen doet en de
huishoudelijke taken ver
deelt met haar moeder en
echtgenoot. Op kantoor wor
den alle zaken van huishou
delijke aard naar de achter
grond geschoven en is ze be
reid aan de slag te gaan.
Meer dan 12,5 miljoen
Russische vrouwen lezen Ra-
botnitsa en zes miljoen ont
vangen Krestyanka, die alle
bei afkomstig zijn uit het
bedrijf van de Prawda, het
communistische partij-or
gaan. De bladen kosten per
stuk 10 kopeken of 30 cent
(Ned.). Sovjetskaya Zjensjts
jina wordt in tien andere
talen vertaald en naar meer
dan 100 landen uitgevoerd.
In het land zelf kost een
nummer 60 kopeken of een
nummer 60 kopeken of een
gulden tachtig. De oplage
van het blad is niet be
kend.
Iedere Sovjet-republiek
heeft naar eigen damesblad.
De bladen verschillen in taal,
stijl en plaatselijke invloe
den met de grote damesbla
den uit Moskou. Volgens het
blad Moscow News worden
ongeveer 40 damesbladen
net een totale oplage van
254 miljoen in de Sovjet-
Unie gepubliceerd. Behalve
op haar eigen bladen zijn de
Russische vrouwen ook ver
kikkerd op modebladen uit
Oosteuropese landen als Po
len en Bulgarije. Deze bla
den zijn zeer onregelmatig
verkrijgbaar en wanneer ze
er zijn, verdwijne ze binnen
enkele minuten uit de kios
ken. De prijzen variëren tot
enkele roebels per exem
plaar.
Soms zijn vrouwen in de
gelegenheid westerse mode
bladen van buitenlandse toe-
riston of buitenlanders die in
Moskou wonen te krijgen.
Het gaat haar niet zozeer om
de inhoud van de artikelen
dan wei om de foto's van
nieuwe hl arstijlen en cosme
tica. \Vant in haar eigen bla
den staan geen advertenties
op dit gebied.
In de Russische damesbla
den wordt de gelijkheid van
man en vrouw voortdurend
benadrukt. ,De rol van de
vrouw in de geschiedenis is
groot en moet nog groter
worden, want de vrouwen
maken de helft van de mens
heid uit en de vrouwen heb
ben samen met de man de
geschiedenis gemaakt", zo
verklaarde de Moskouse his
torica Militsa Nesjkina on
langs In een interview met
Rabotnitsa.
„Br zijn op de wereld te
veel dingen te doen en de
mannen alleen kunnen dit
niet aan", zo voegde zij er
aan toe. Tegelijkertijd ideali
seren de damesbladen de rol
van het moederschap, het
geen geheel in overeenstem
ming is met de Russische
gedachte: hoe meer kinderen
hoe beter.
In een van de laatste num
mers van Krestyanka stond
een artike) met foto's van
een boerenvrouw met tien
kinderen. Het blad bracht de
lezers op de hoogtevan het
feit dat deze vrouw, Pelage
Yegorovna, nog niet eens 40
was toen haar de onderschei
ding van ..moeder heldin"
werd toegekend. Deze onder
scheiding wordt gegeven aan
vrouwen die tenminste tien
spruiten ter wereld hebben
gebracht Ondanks haar ge
zinstaken bleef mevrouw Ye
gorovna zo veel mogelijk op
de boerderij werken.
STRAATSBURG Kan men werkelijk van vooruitgang
spreken als elk gezin twee of drie auto's bezit, met het uit
eindelijk resultaat, dat de wegen en binnensteden zo ver
stopt raken met verkeer, dat het leven ondragelijk frus
trerend wordt? Dit is groei terwille van de groei bijna, en
in de pogingen het lot van de mens in economisch opzicht
te verbeteren ligt het zeer reële gevaar dat men hem tot
het slachtoffer van zijn eigen vooruitgang maakt ge
vangen in een wereld vol vervuiling, verkeerschaos en la
waai. waardoor de vicieuze cirkel van zenuwspanning en
psychische belasting nog intensiever wordt wat vervol
gens weer tot veel diepgaander problemen leidt, wanneer
bevrijding van de psychische druk wordt gezocht in alco
hol of misschien zelfs in drugs.
BANGKOK (AP) Twee naalden, een elektrische stroom van
een paar volt en een tekstboek over de Chinese geneesmethode
acupunctuur worden in Thailand gebruikt om het lijden van aan
drugs verslaafden te verzachten,
en de mensen daardoor tot De artsen die deze methode toepassen hopen dat deze aloude
discipline aan te moedigen geneesmethode de standaardbehandeling zal gaan worden voor
maar tegelijkertijd de voor- het genezen van verslaafden.
De mensen beginnen nu te
komen tot een herwaarde
ring en een nieuwe beschou
wing van de vragen die ons
leven beheersen. Waar ko
men we tenslotte uit, als we
door bljjven gaan met de
consumptiemaatschappij als
norm te accepteren, die ma
teriële winst als het symbool
van succes ziet? Zijn wij
werkelijk alleen maar bezig
een soort maatschappij, een
levensstijl te scheppen, die
onvermijdelijk tot haar
eigen vernietiging leidt?
Kunnen we nog „halt" roe
pen, nu het nog vroeg ge
noeg is, én een Europa
scheppen dat tot de verbeel
ding van nieuwe generaties
zal spreken en dat steeds
meer nadruk zal leggen op
de kwaliteit van onze le
venswijze en op het diepste
streven van elk individu af
zonderlijk?
Deze vragen worden gesteld
op alle niveaus, va«i de natio.
nale regeringen tot aan de ge
meentelijke autoriteiten. En
het debat vindt voortdurend
en steeds sterker wordende
weerklank in de Raadgevende
Vergadering van de Raad van
Europa. Zo is er het Comité
inzake Ruimtelijke Ordening
en Plaatselijke Autoriteiten,
dat zich nu constant bezig
houdt met de problemen van
het stadsverkeer en met de
vraag, bijvoorbeeld, in hoever
re het scheppen van autovrije
zones in de binnensteden kan
bijdragen tot vermindering
van het lawaai en de luchtver
vuiling en tot het behoud van
het esthetische, oude karakter
van historische pleinen en
straten.
In ieder land vindt men op het
ogenblik groeiende verontrus
ting over wat tot nu toe onge
hinderd heeft kunnen gebeu
ren. Het verkeer is langzamer
hand zo dicht geworden dat
straten, oorspronkelijk mis
schien daterend uit een tijd
waarin de gezapige draf van
het koetspaard als norm gold,
tijdens de piekuren zo ver
stopt rakein, dat men tot de
keuze gedwongen wordt ze of
wel af te sluiten voor het
verkeer of de voor autobe
stuurder en voetganger ze
nuwslopende toestand zo te la
ten als hij is. In deze context
is het tevens de moeite waard
te vermelden, dat toonaange
vende medische kringen heb
ben ervaren dat een chronisch
storende omgeving tegenwoor
dig sterk samenhangt met de
ontwikkeling van hartziekten,
terwijl de levensduur juist
langer wordt op plaatsen waar
een ontspannen levenswijze
mogelijk is.
Zo komt het dat geleidelijk
aan steeds meer aandacht
wordt besteed aan voetgangers
paden in -domeinen „Pede-
strianisering" zou men dit ver
schijnsel, naar buitenlands
voorbeeld, kunnen noemen,
hetgeen omgezet in gewone
taal betekent dat men een
historische straat of plein
neemt, ofwel een populaire
winkelstraat (zoals Henry
Street in Dublin, de Kalver-
straat in Amsterdam of Lon-
deon Street in Norwich) en
alle rijverkeer hierin verbiedt
of een gedeeltelijk rijverbod
uitvaardigt.
De omleiding van het ver
keer kan soms conflicten tus
sen de eigenaars van winkels
en restaurants en de gemeen
telijke autoriteiten veroorza
ken, maar er zijn bewijzen te
over dat het afsluiten van
straten voor rijverkeer niet
noodzakerlfykerwijze een
scherpe daling van de zaken,
verkouen of winsten tot ge
volg heeft, integendeel zelfs,
de winkels in de verkeers
vrije zones in de drie eerder
genoemde steden Dublin,
Amsterdam en Norwich za
gen hun verkopen juist stijgen
en er zijn eveneens bewijzen
rlat straten die de auto hebben
uitgebannen sindsdien meer
vinkelend en wandelend pu
bliek trekken.
De oorzaak hiervan is ge-
makkèlijk vast te stellen de
slenterende voetganger merkt
dat hij bijvoorbeeld de lunch
pauze kan gebruiken om heer
lijk op zijn gemak te winke
len, zonder dat hij voortdu
rend op zijn hoede moet zijn
als hij de straat oversteekt. En
daarnaast krijgt ook het zitten
op een café terras op een of
ander plein extra charme of
dat nu is in Straatsburg, Rome
of Parijs, Genéve, Brussel, Ko
penhagen, Wenen of Florence,
om slechts een paar voorbeel
den te noemen als men
rustig kan genieten van wat
zich op straat afspeelt, zonder
het getoeter en gevloek van
gefrustreerde, voor de zoveel
ste keer in een verkeerspp-
stopping bekneld geraakte au-
tomoblisten.
Wiens belangen moeten bij
dit alles voorop staan die
van de automoblist of van de
voetganger? Indien wij ener
zijds de schoonheid, het histo
risch erfgoed en het karakter
van oude steden op de voor
grond stellen, is het dan niet
de taak van het toeristenver
keer en van de gemeentelijke
autoriteiten om de voorwaar
den te scheppen waardoor be
zoekers er wandelaars ten
volle van deze plaatsen kun
nen genieten, zonder spitsroe
de te hoeven lopen temidden
van voorbijsuizend verkeer?
Maar wat staat ons dan te
doen? Bestaat er zoiets als een
oplossing voor alle partijen?
Moet de stadsbewoner zich
dan maar elke morgen en elke
avond laten meesleuren in de
draaikolk van het forenzen-
verkeer? Alleen het afsluiten
voor verkeer van straten in de
binnenstad betekent op zich
zelf nauwelijks een bevredi-
gende oplossing.
Discussies in de Raad van
Europa, met name in de Raad
gevende Vergadering, hebben
heel duidelijk aangetoond, dat
zich hierbij ook het probleem
voordoet, dat de openbare ver
voersdiensten in vele steden
op grote scliaal verbeterd die
nen te worden. Men zal zich
hierop echter moeten instellen,
op welke manier dan ook,
want als de kwaliteit van het
openbaar vervoer verbetert,
dan verbetert tegelijkertijd
het „image" van dit vervoer.
Bovendien zal de gewone fo
rens minder reden hebben om
te klagen dat de bus zo lang
zaam en vaak onbetrouwbaar
is, en dat men zo lang bij de
halte moet staan wachten, en
waarden schept voor een gro
tere bewegingsvrijheid voor
de particuliere autobezitter
buiten de verkeersvrije zones.
Ook dient een gemeenschappe
lijke oplossing in Europees
verband te worden gezocht
voor het vraagstuk vau de
voetgamgersoversteekplaat-
sen en de wetteli'jk vastgeleg
de straffen met betrekking
hiertoe, terwijl tevens meer
dan ooit de nadruk moet wor
den gelegd op de aanleg van
ondergrondse voetgangerspa
den.
In de oudere Europese ste
den is het probleem het
grootst. Ringwegen en verbin
dingswegen dienen te worden
gepland, evenals viaducten en
De meerderheid van de ver
slaafden zie zich aan deze be
handelingen heeft onderwor
pen, is niet van plan ooit nog
drugs te gebruiken, zo zegt
een van de artsen die bij het
programma betrokken is. Maar
degenen die met pillen en an
dere medicijnen zijn behan
deld beginnen vaak wel op
nieuw.
Op het eerste gezicht is de
behandeling eenvoudig. De pa
tiënt gaat op een bed liggen
terwijl de arts de naalden in
beide oren inbrengt en een
geringe stroom van ongeveer
vijf volt door de naalden laat
gaan. De naalden zijn via dra
den verbonden met een droge
cel accu.
Iedere behandeling duurt
Aroon, die heeft gestudeerd
aan de universiteiten van
Pennsylvania en Bangkok, is
het experiment begonnen met
twee collega's.
De totale behandeling duurt
tien dagen. De verslaafden
wonen in deze periode in het
ziekenhuis en worden maxi
maal driemaal per dag behan
deld. Ook na die tijd blijven
zij onder controle en moeten
zij af en toe terugkeren voor
een aanvullende behandeling.
De leeftijden van de verslaaf
den variëren van 14 tot 55
jaar, maar de meeste van hen
zijn in de twintig. Volgens cij
fers van liet ministerie van
volksgezondheid waren vorig
jaar naar schatting 200.000
nieuwe bruggen over rivieren. ^~tenen in £e Jongeren in fhailand"verslaafd
Een lange termijnprogram
ma voor de verbetering van
wegen en straten behoeft een
bijpassend programma voor
huizenbouw. En wat betreft
het geld nodig om bezit dat
het ontwikkelingsprogramma
in de weg staat op te kopen
moet dit uit de gemeentelijke
pot worden bekostigd of uit
rijksoverheidsfondsen? Ook al
een netelige vraag.
Er moeten dus uitgebreide
maatregelen tot inperking van
het verkeer worden toegepast
en de automobilisten- moe
ten deze accepteren, in hun
eigen belang en in het belang
van de gemeenschap als ge
heel. Zo niet dan zal de kwali
teit van ons stedelijk milieu
en van het leven zelf ernstig
worden aangetast. Wat worden
de vooruitzichten voor het
eind van deze eeuw als wij de
dingen maar op hun beloop
laten? De raad vat. Europa zal
in dit opzicht een belangrijker
rol dan ooit te vervullen heb
ben. De discussies die door de
raad worden gehouden kunnen
leiden tot een gemeenschappe-
tijd mag de patiënt met de
verpleegsters praten, een boek
lezen of zelfs een sigaret op
steken.
Waar waarnemers en zelfs
artsen versteld van staan is
dat de patiënten tijdens de
behandeling steeds rustiger
worden en dat de symptomen
die gewoonlijk optreden bij
een ontwenningskuur zoals
tranende ogen, pijnen en een
lopende neus verdwijnen.
Een patiënt, die al 30 jaar
verslaafd was aan opium en
morfine, was niet eens in staat
om van zijn bed in het zieken
huis naar de operatietafel te
lopen.
Na vijf minuten „onder de
naalden" te zijn geweest,
glimlachte hij en zei zich
kalm te voelen. Na de behan
deling verliet hij de kamer op
eigen kracht.
In het militaire Phra Mong-
kuthlao ziekenhuis in Bangkok
zijn tot dusver ongeveer 50
verslaafden behandeld. Men is
zes maanden geleden met het
programma begonnen nadat
een van de aan het ziekenhuis
lijke Europese benadering van verbonden psychiaters, kolonel
het probleem. En een dergelij- Aroon Sjowanasai een boek
ke benadering is op het ogen- over acupunctuur had gekregen
blik hard nodig. van een vriend uit Hong
RAYMOND SMITH Kong.
aan drugs, voornamelijk aan
heroïne.
Omdat het probleem zo
acuut is en steeds groter wordt,
hoopt Aroon zijn acupunctuur
programma te kunnen uitbrei
den. De benodigde apparatuur
is niet duur (een set voor een
behandeling kost minder dan
270 gulden), en het inbrengen
van de naalden vereist geen
extra opleiding.
In tegenstelling tot een be
handeling met methadon kan
deze vorm van acupunctuur
door bijna iedereen worden
toegepast ,zo meent de Ameri
kaanse arts dr. Merrill
Shutt.
Wat er precies tijdens de
acupunctuurbehandeling ge
beurt in medisch en mense
lijk opzicht is een andere
zaak. Dit is tamelijk ingewik
keld en wordt nog door Aroon
en zijn staf bestudeerd.
Volgens dr. Merrill Shutt be
schouwt een aantal westerse
collega's van hem <je behande
ling als een vorm van hypnoti-
seving. Anderen zien het weer
als een variatie op westerse
methoden om het menselijk
gedrag te beïnvloeden door
middel van stimulering van de
hersenen.
WENEN (AP) Het vermaarde koor van de Wiener
Sangerknaben bestaat dit jaar een halve eeuw, in zijn hui
dige opzet. In archieven kan men evenwel lezen dat er
onder keizer Maximiliaan de eerste al een jongenskoor
bestond, dat ressorteerde onder het orkest van het kei
dat "de trams" de" metro en dë zerlijke paleis, de Hofbuigkapelle. Het koor bleef bestaan
treinen naar de randsteden op totdat, na de eerste wereldoorlog, het rijk der Habsbur-
piekuren altijd stampvol gers ineenstortte en ook het keizerlijke jongenskoor werd
opgeheven.
de
zitten. Wij kunnen hier, tussen
haakjen, misschien bij vermel
den, dat veel individuele auto
bezitters geen zin hebben om
vrijwillig een offer te brengen
voor het heil van de gemeen
schap als geheel en een en-
quete die in Dublin werd ge
houden toonde aan, dat men
sen in de midden en hogere
inkomensgroepen het idee
hadden, dat huil „image" mo
gelijk zou worden aangetast
als ze met de bus naar het
werk zouden gaan!
Uit discussies in de Raad
van Europa is duidelijk de
noodzaak naar voren gekomen,
dat de gemeentelijke autoritei
ten meer aandacht besteden
aan speciale rijbanen voor
bussen, evenals voorrangsver-
keerslichten en speciale voor
zieningen bij kruisingen waar
door ze sneller vooruit kunnen
komen. Tevens dient aandacht
te worden geschonken aan ta
ken als het moderniseren van
het bestaande netwerk, regel
matiger vernieuwing van de
uitrusting en voortdurende
aanpassing van het materieel
met het oog op verhoging van
het comfort.
De kostenfactor mag hierbi'
uiteraard niet over het hoofr
worden gezien, vooral op eer,
moment waarop de openbar,
vervoersbedrijven in financië
le moeilijkheden verkeren -
of dreigen te raken en al
leen het zoeken naar een op
lossing voor dit soort proble
men kan voor de betrokkene-
al een nachtmerrie betekenen
Men dient de zaak dus va:
verschillende kanten te bena
deren. Men propageert nie'
een totaal verbod voor auto'
in de binnenstad, want di'
bremgt risico's met zich mee
dat men dode steden krijg
doordat er dan misschien hele
maal geen automobiliste:
meer uit de buitenwijken naa'
de stad zullen komen. He*
probleem moet zc worden be
naderd, dat men wel het ge
bruik van het openbaar ver
voer stimuleert teneinde het
overmatig gebruik van parti
culiere auto's ik: te perken
In 1924 ging Josef Schmitt,
chef-dirigent van het vroegere
keizerlijke orkest, na welke
jongens er in het iaatste koor
hadden gezeten en hieruit ont
stond, nog dat jaar, het koor
der- Wiener Sangerknaben.
Die jongens van dat eerste
nieuwe koor kregen matrozen
pakjes te dragen, zoals dat de
gewoonte was in families van
goede doen in veel Europese
landen. Latere pogingen om
andere kleren voor de jeugdi
ge zangers te ontwerpen faal
den; het publiek vond dat de
matrozenkleren van weleer bij
het koor hoorden, en dat het
zo moest blijven.
Zulks geschiedde.
Lid van het koor kunnen
worden, betekent dat een kan
didaat een bijzonder goede
stem moet hebben en, al op
jeugdige leeftijd, veel van mu
ziek moet afweten.
De huidige Wiener Sanger
knaben, worden eigenlijk ge
vormd door vier koren van elk
24 zangers. De jongens wonen,
als vanouds, in een eigen ver
blijf in het Augarten-paleis.
Een van de vier koren is als
regel,op tournee. Een tweede
zingt op zon- en feestdagen als
in de keizerlijke kapel de mis
wordt opgedragen.
Als een jonge zanger „de
baard in de keel krijgt" komt
hij niet meer in aanmerking
voor .een van de koren. Als
zijn stem het fijne en ijle gaat
verliezen, dat de Wiener
Sangerknaben vermaard heeft
gemaakt, is zijn rol voorbij.
Het is hard, maar hij weet het
van tevoren.
Maar ongeveer 30 van die
jongens kunnen, als zij niet
meer mogen meezingen, toch
blijven gebrit tmaken van de
slaapzalen van het Augarten-
paleis. Zij hebben dit recht
zolang zij hun studie aan de
middelbare school voortzetten.
Een jongen kan 'ot de Wiener
Sangerknaben worden toegela
ten als hij 7 jaar is. Formeel
lid van het koor wordt hij als
regel niet voor hij 10 jaar is
geworden.
De jongens gaan niet naar
gewone school dit kan niet
wegens hun uitgebreide zang
studie en hun veelvuldige op
treden in binnen- en buiten
land maar hebben hun ei
gen onderwijzers. Gebleken is
dat dit systeem goed functio
neert. Als een jongen niet
meer tot het koor kan beho
ren, kan hij zich, als regel
meteen goed aanpassen aan
het onderwijs op een gewone
school.
De overlevering wil dat ver
maarde componisten als Jo
seph Haydn, Franz Schubert
en Anton Bruckner lid zijn
geweest van het vroegere kei
zerlijke koor, maar dat is al
leen juist ten aanzien van
Schubert.
Haydn was lid van het koor
van de kathedraal van St.-
Stephan terwijl Bruckner de
organist was van de kapel in
het keizerlijke paleis.
De Wiener Sangerknabennog steeds in matrozenpak.