Mensen generen zich advies te vragen aan binnenhuisarchitecte Vier dagen pop in W estdorpe grenslan# WX»»1 'contact IN GESPREK MET. BBÜ Kleurig iff Windhaan Doel Reynderi Toga Alternatief F andem •DONDERDAG 4 JULI 1974 ZAAMSLAG - Als ik Sa rina Versluijs - Wolfert (bin nenhuisarchitecte in Zaam- slag) opbel voor een af spraak. zegt ze een beetje be nauwd aan de telefoon „maar dan wel een beetje vlug. want over een week verwachten we ons tweede kind!" Vandaar dat ik op een schitterende, zonnige vroeg-zomerochtend een be sluit neem en me vanwege het fraaie weer, de sportivi teit en de slanke lijn op de fiets van Axel naar Zaamslag rep. Een beetje hijgend arri veer ik op Plein 49 (ik heb me wat verkeken op m'n fietss- nelheid), waar de baby op dat moment gelukkig nog niet is gearriveerd. Sarina Versluijs ziet er met haar 26 jaar, haar expressieve gezicht en haar donkere haar erg goed uit. Helemaal niet als een a.s. moeder „op het laatst". Haar man, prof-voetballer Ad Ver sluijs (28 jr) is ook thuis en pro beert dochter Violet (bijna 3 jr) een beetje bezig te houden. In hun smaakvolle winkel in mo derne woonkunst en kunst nijverheid is het rustig. Dat we hier niet met een doorsnee- echtpaar te doen hebben, getui gen de naambordjes bij de voor deur al. Niet alleen Ad en Sarina worden voluit genoemd, maar ook Violet heeft haar eigen aan kondiging. „We hadden eigen lijk ook nog aparte bordjes voor de poezen willen maken", lachte Ad, „maar ja...". Het interieur van het woongedeelte, dat ach ter de winkel ligt, is één grote getuigenis van Sarina's oplei ding als binnenhuisarchitecte (aan de Academie voor Beel dende Kunsten „St. Joost" in Breda). Een strakke, moderne, doordachte inrichting, die mo del zou kunnen staan voor ex clusieve interieur-foto's in één of ander goed woonblad. Hoofdzakelijk zwart-wit- tinten opgevrolijkt door kleu rige accessoires. Sarina gaat zit ten op een zeer opvallende zwart-leren bank en Ad duikt de keuken in om koffie te zetten. Sarina is van oorsprong een Terneuzense (2 maanden gele den hebben ze daar ook een winkeltje geopend). Na haar middelbare opleiding bezocht Sarina de Academie, waar ze nogal ontgoocheld vandaan is gekomen. „Je wordt zo vrij gela ten in je opleiding, dat je, als je klaar bent, de aansluiting op de maatschappij helemaal mist", zegt ze, „je wist op het laatst ge woon niet meer. aan welke richtlijnen je je te houden had. Het eerste jaar was een soort basis-jaar en daarna moest je een keuze maken. Ik koos voor interieur en begon met heel braaf stoeltjes en tafeltjes in een ruimte te zetten. De laatste twee jaren waren al zo anders, dat we in een groep van 8 mensen aan één bepaald onderwerp samen werkten, waarbij ik me in he' bijzonder tot de kleurtjes aange trokken voelde. Een ander deet bv niets anders dan bijzettafel tjes bedenken. Daardoor kon ji later terecht zowel bij de meu belindustrie, de industrie) vormgeving als bij een stede bouwkundig team. De praktij heeft echter uitgewezen, da daar vaak heel weinig van te recht komt. In mijn groep blei men maar een beetje bi] elkaa hangen, eindeloos discussiëre en stickies roken. Iets waar i ook al niet zo enthousiast ove was." De sportstudie van Ad aan d Cios in Overveen vormde ee nuchtere tegenhanger voor S; rina's studie. Na haar studietij (haar eindonderwerp: een grot opgezet soort kinderboerderi. gesitueerd in de Braakman deed Sarina hier en daar eei opdrachtje en betrok toen me Ad de winkel in Zaamslag, waa ze door omstandigheden noga makkelijk aan konden komen Aanvankelijk verkochten ze oo! meubels, maar ze moesten bus jes gaan huren en zelf halsbre kende toeren verrichten om alle; te bezorgen, zodat ze de meubel- verkoop na verloop van tijd maar hebben laten schieten. Nu verkopen Ad en Sarina alleen nog maar aparte, leuke, kleine dingetjes. Niet in de eerste plaats om het geld, want Ad ver dient goed als prof-voetballer. „Ik wil ook nog eens duidelijk zeggen, dat mijn interieur adviezen helemaal los staan van de winkel", zegt Sarina, „de mensen moeten vrij zijn om te beslissen waar ze hun materia len kopen. Achter mijn adviezen steekt beslist geen commerciële opzet. Het is alleen zo jammer, dat de meeste mensen, wat de binnenhuisarchitectuur betreft, nog zo'n drempelvrees hebben. Soms lijkt het of ze zich generen om advies te vragen en soms zijn ze ook gewoon eigenwijs en denken ze dat ze zelf vakman zijn. Het gebeurt ook nog vaak, dat men mijn advies gewoon niet lil- -■ uitvoert, omdat men zich niet kan losmaken van het interieur van Jantje, Pietje of Keesje. Of de schilders en timmerlieden werken niet mee en weigeren een bepaalde kleur te schilderen of zeggen beledigd: „Ik doe echt al 25 jaar op mijn manier". Ook zijn er mensen die alles al heb ben, maar waar ik alleen nog maar even m'n zegen over moet laten gaan. Ik probeer m'n ad viezen altijd zoveel mogelijk aan te passen bij de leefwijze van de mensen en de spullen die ze al hebben. Het belangrijkste is, dat ze zich thuis voelen in hun omge ving. Er gaat ook wel eens een advies niet door, als ik geen con tact krijg met m'n cliënt. Wat mijn werk betreft, is het klimaat hier nogal frustrerend", ver zucht Sarina. Ad houdt zich het meest met de financiële kant van de zaak bezig. Hij kan zich enorm opwinden over de menta liteit van sommige mensen: „Men denkt vaak dat het al tijd ontzettend duur moet zijn, als Sarina een advies geeft. »Maar dat valt wel mee. Financi eel gezien komen die vijf jaren studeren er toch nooit uit. Als we alleen van haar adviezen zouden moeten leven, hadden we wel brood maar geen beleg. Maar ik heb m'n werk en we hebben de winkel ook nog". „Dat is waar", beaamt Sarina, „als de mensen iets bepaalds per se willen hebben en het is niet in de winkel, maar ik heb het zelf thuis, nemen ze het vaak genoeg van me over. Vandaar dat ik nu ook weer zonder glazen zit". (Van onze popmedewerker) Tijdens de kermis die van 6 t.m. 9 juli in Westdorpe wordt gehouden is ook disco Poly Pam weer actief. Drie Nederlandse groepen zijn die dagen in zaal Concordia, waar Poly Pam zijn thuis heeft, te beluisteren. Westdorpe is een van de weinig plaatsen in Zeeuwsch-Vlaanderen waar nog regelmatig pop-groepen optreden, en dat mag toch wel een prestatie genoemd worden; een prestatie die op rekening geschreven moet worden van de leden van disco Poly Pam, nu al weer voor het zesde jaar actief in zaal Concordia aan de B 50. Het vijfjarig bestaan heeft de groep verleden jaar gevierd met een optreden van de Engelse formatie Hawkind, een optreden wat plaats vond in de Vlaanderenhal te Sas van Gent De belangstelling viel toen wat tegen, vooral ook omdat de vele zuiderburen die men verwachte niet kwamen opdagen. Toch lopen de zaken in Westdorpe verder wel goed, elke maand, meestal op de laatste zaterdag, presenteert Poly Pam een Iwegroep terwijl de overige zaterdagen de eigen discogroep in actie is. De groep werkt zonder subsidie, alleen de zaal mag men gratis gebruiken. Elke zaterdag zijn een groot aantal vrijwilligers bezig de zaal om te toberen tot een gezellige jongerensoos, en na afloop van de avonden moet de hele zaak weer worden afgebroken. Het bezoekersaantal loopt de laatste tijd een beetje terug. Wat volgens de groep komt omdat men gewend raakt aan de vaste zaterdag. De jongeren willen steeds weer nieuwe dingen. Kort geleden heeft men ook een lichtinstallatie aangeschaft, want je moet steeds veranderen en dat probeert men in Westdorpe dan ook. Tijdens de zomer is men een paar weken gesloten, maar voor het najaar heeft men al weer grote plannen Alquin en de Golden Earring zijn twee van de groepen die op het verlanglijstje van disco Poly Pamstaan. Aleenaantaljarenis men ook tijdens de kermis actief, in de begintijd van de groep huurde men een orgel, dat ook veel oudere bezoekers trok, dit jaar is Concordia vier dagen lang voor de jeugd. Op 6 juli de De Volendamse groep B.Z.N. Hobo String Band, 7 juli B.Z.N. 8 juli de eigen Disco Poly Pam en op 9 juli The Dizzy Man's Band alle avonden beginnen om halfacht. The Hobo String Band heeft aan het begin van dit jaar een elpee het licht doen zien. In countrykringen is deze plaat zeer goed ontvangen, in de Country Gazet, het blad voor d< liefhebbers, is deze plaat zelfs dt beste countryplaat ooit door eer. Nederlandse groep uitgebracht genoemd. De titel van de elpee is „dedicated tofidel". Op de plaat staan veertien nummers waarvan er vier door de leden van de Hobo String Band zelf zijn geschreven. Verder staan er nummers op van onder andere Bill Monroe en Bob Dylan. Op 15 juli maakt de groep een t.v.-opname voor de TROS die op een later te bepalen tijdstip zal worden uitgezonden. In Westdorpe zal de mascotte van de groep, de hond Fidel, niet aanwezig zijn: enkele dagen geleden heeft het dier bij het graven in plaats van een lekker been een zeis gevonden waardoor hij nogal ernstig gewond raakte. De stijl van de groep is het best aan te duiden met country, maar dan op elektrische instrumenten gespeeld. De groep bestaat uit: Gert van Leeuwen - wasbord, bongo's en zang, Wil Jooren - bas, Leendert Mulder - viool, mandoline en gitaar, Rob Schat - autoharp en gitaar en Dick Kuin banjo, gitaar en zang. B.Z.N. bestaat al sinds 1966 hei is een van de vele groepen die afkomstig zijn uit Volendam. Di groep, een heavy rock formatie heeft de laatste jaren al verschillende platen op de markt gebracht en niet zondei •succes. Nummers als „Waitig ft you" en „Bad bad woman" hebben ook de hitlijsten bereik Hoogtepunten in het bestaan •an de groep zijn ook de uccesvolle toernees door ngeland en Zweden geweest, ok daar oogstte de groep vee ucces. De groep heeft in al dl aren slechts twee ezettingswisselingen ndergaan en ook op t.v. is dez> i roep regelmatig te zien. Jan eerman is de zanger van B.Z.N., Kees Tol is de gitarist ei Thomas Tol is verantwoordelijk voor de solo en slaggitaar gedeelten; componist en bassist is Jan Tuyp, terwijl Jan Keizer, eens een verdienstelijk voetballer bij de v.v. Volendam, de drums beslaat. The Dizzy Man's Bannd - is wat bezetting betreft de grootste formatie die in Westdorpe te zien en te horen is. Het is een echte showgroep, hun optrede in VARA's Popzien was hier weer eens een bewijs van, ze brengen een ijzersterke act op het podium die de moeite van het bekijken beslist waard is Onder de bezielende leiding van vaste producer Richard de Bois, wordt ook regelmatig een aanval op de hitlijsten gedaan, en niet zonder succes, denk maar eens aan nummers als „Shocking" en „The Show". Ook de elpee „The Best of D.M.B." haalde hoge verkoopcijfers. Opmerkelijk is ook dat alle zeven leden van de groep componeren. De leden van de groep zijn: Karl Kalf - trompet, Klaas Verstegen - saxo foon, Jan Visser - basgitaar. O The Hobo String Band Dirk v. d. Horst - sologitaar, Herman Smak - orgel-piano, Joop Tromp - drums, Jacques Kloes - zang. HENK VAN PELT Zeeuwsch-Vlaamse top vier. Emma - Hot Choco late, 2 Be My Day - The Cats, 3 The Cat Crept In - Mud 4 De wilde boeren dochter - Ivan Heylen. 9 e i Mensen kunnen om een hele boel dingen ruzie maken. Bijvoor beeld ook om de windhaan van een kerktoren. Dat doen ze ten minste in het Belgische dorpje Velm en niet zo zuinig ook. Een paar jaar geleden is de toren in het plaatsje volledig gerestau reerd. Daarvoor moest ook de windhaan van de nok worden verwijderd. Maar de aannemer, die de werken uitvoerde, vond het waarschijnlijk wel een aardig souvenir, want tot voor kort bezorgde hij het beest niet terug. Daarom besteedde meneer pastoor er een speciale zondags-preek aan, waarin hij de aanne mer van diefstal beschuldigde. Toen stond het fonkelende geval weer vrij rap op de toren. Maar meneer pastoor was niet tevreden. Zijn volgende zondagspreek had wederom de weerhaan tot onderwerp. Volgens de geestelijke plaatste de aannemer namelijk niet de oorspronke lijke haan op de toren, maar een kleiner exemplaar. Grote beroe ring in het anders zo rustige dorp. Men is er nu in twee partijen verdeeld. Zij die menen dat de haan gekrompen is, en dus achter de pastoor staan. En zij die menen, dat het beest de oude weer is. Meneer pastoor zal binnenkort een einde maken aan deze nare situatie, wanneer hij de sterke arm te hulp zal roepen. Maar eerst geeft hij de aannemer nog de kans zelf uit eigen beweging het haantje terug te brengen. Het blijft rommelen in Doel. Van de ene kant zit men er verwik keld in de niet geringe problematiek van de onteigening van het dorp, waarin de Belgische staat zich nog niet van haar allerbeste kant heeft laten zien; van de andere kant zal de centrale zelf nog wel enige tijd onderwerp van gesprek blijven. Zaterdagzijn enige jongerengroepen, die zich bezighouden met het milieu in Doel in actie geweest. Voornaamste punt van hun kritiek was de uiter mate gebrekkige voorlichting, die er over de centrale aan de omwonenden en anderen is gegeven. Eigenlijk is men alleen maar in gegaan op de veiligheidsaspecten, zo zeiden de jongeren. Niet gepraat is er over de problemen rond het opslaan van radio-actief afval en thermische verontreiniging. Met name over de lozing van het koelwater en de gevolgen daarvan voor de temperatuur van de Schelde zouden onvoldoende belicht zijn. We hebben in deze rubriek al eerder gesteld, dat het niet alleen een recht is van iedereen om terdege over de centrale en alles wat daarmee te maken heeft geïnformeerd te worden, maar dat het ook een ge weldige noodzaak is. Maar wie centrale-directeur Potemans voor de televisie in actie heeft gezien, zal er van overtuigd zijn, dat er nog heel wat acties nodig zijn, eer die man eens uitgebreid over de brug komt. Nico Reynders, ex-voetballer bij NAC, Ajax en Club Brugge, en thans trainer van de voetbalvereniging Harelbeke, heeft een pro ces aangespannen tegen Club Brugge. Bij die vereniging speelde de middenvelder, toen hij door een hartverlamming op het veld werd getroffen, en zodoende voor de rest van zijn leven als actief voetballer werd uitgeschakeld. Inzet van de rechtszaak is een bedrag van 5 miljoen franken. Voor dat bedrag was Reynders indertijd verzekerd. Althans, dat dacht iedereen, maar later is gebleken dat de penningmeester van Club Brugge de verschuldigde premie niet op tijd betaald heeft. Nu wil Reynders dat bedrag (ongeveer 325.000,—) via de rechter van Cub Brugge loskrijgen. De Gentse advocaten hebben het pleit gewonnen, en politierech ter Lobestael heeft dus het onderspit moeten delven. Over het conflict, dat nu dus uit de wereld is, hebben we u reeds eerder in deze rubriek bericht. Een aantal advocaten in Gent had geen zin meer om iedere keer te pleiten in hun toga. Dus kwamen ze gewoon in hun doordeweekse pak in de rechtszaal. Er waren niet veel mensen, die daar aanstoot aan namen, maar rechter Lobestael, een magistraat van het degelijke ouderwetse soort, kon het niet aanzien. Hij verbood de advocaten om nog langer zonder toga in de rechtszaal te verschijnen. Dat namen de advocaten niet, zij kwamen toch in hun gewone kloffie, en het conflict was daar. Een commissie van wijze mannen boog zich vervolgens over de problematiek. Kardinale punt was de vraag, of het dragen van een toga nu de plicht of het recht van een pleiter is. Stapels wetboeken en andere vakliteratuur werden er bij gehaald, en de wijze mannen constateerden, dat het wel mag, maar dat het niet persé hoeft. Dus deed de commissie een uitspraak in het voordeel van de advocaten. Lobestael vindt hij niet leuk. Hij kan de pleiters nu niet meer van het plebs onderscheiden. Zegt hij. en), met juwd rs vol Wat zie je zoal van Antwerpen, wanneer je die stad als toerist bezoekt? De Grote Markt, de metrowerken, het Paleis voor Schone Kunsten, en misschien snuift hij ook nog wat op van de petro-chemische industrie. Maar dan heeft hij z'n dagje Antwer pen wel gehad. De Antwerpse volkshogeschool Elcker lek vindt dat je dan eigen lijk nog helemaal niets van die stad afweet. Men vermoedt, dat met name jongeren nog wel wat andere dingen zouden willen zien. Niet alleen van die zuiver toeristische toestanden. Daarom heeft de volkshogeschool het initiatief genomen om al ternatieve tochten voor groepen te organiseren. In het Antwerpse zijn namelijk tal van instellingen en organisaties die in de „marge" werken. Die tal van zaken net iets anders dan anderen aanpakken. Zo zijn er wetswinkels, een advocatencollectief, Info-C (houdt zich bezig met de problematiek van de gastarbei ders), COC, Sjaloom, Inf osap (instuif voor psychiatrische patiën ten), Min (voor mensen in nood), Keree Amende (zigeunerpro blemen), en Amok (praathuis voor mensen met moeiïi''"''eae Verder zijn er een aantal groeperingen, die zich bezigh het milieu. Het Schipperskwartierheeft een zeer veru jeugdwerk. En tenslotte zijn er natuurlijk nog enkele en. jeugdclubs, alternatieve eethuizen en dergelijke. Dat deel van hun stad zouden de mensen van Elcker-Lic nu eens graag aan toeristen laten zien. Een groep kan zelf bepalen, al gelang de interesse, wat men wil zien. Ook kan men zelf bepalen of de toer één, twee of drie dagen moet duren. Ook is het mogelijk om bepaalde zaken wat uitvoeriger te bestuderen. De tussentijd brengt men door in de lokaliteiten van de volkshogeschool in de Consciencestraat 46, waar men kan vergaderen, ervaringen uit wisselen en informatie uitwerken. Ook kan men er zijn potje koken, maar wanneer men liever naar het nabijgelegen macro biotische eethuisje trekt, kan dat natuurlijk ook. Als dat gewenst wordt, kan de volkshogeschool zorgen voor slaapplaatsen bij particulieren. Wie belangstelling heeft vooreen dergelijke alternaieve tocht door Antwerpen, kan eens bellen naar Elcker-Ick. Het nummer is: Antwerpen (03)39.38.68. De kosten zijn niet zo erg hoog. ederlanders blijven de aandacht trekken in België. Vorige week achten wij u op de hoogte van een steptocht van Leidse scholie- •n om aandacht te trekken voor hun pleidooi tegen vogeljacht. ;e afgelopen week hebben een stel enthousiastelingen uit Groo- ■gast (bij Zwolle) een tocht door België naar Engeland gemaakt. ;ij deden dat op een tienpersoonstandem. Bedoeling: geld bijeen {rijgen voor waterpompen ten behoeve van droge gebieden. Commentaar van veel Belgen:„Dat zijn uiteraard Hollanders. Met zovelen op één fiets gaan zitten."

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 7