Mensen generen zich
advies te vragen aan
binnenhuisarchitecte
Vier dagen pop in
W estdorpe
grenslan#
WX»»1
'contact
IN GESPREK MET.
BBÜ
Kleurig
iff
Windhaan
Doel
Reynderi
Toga
Alternatief
F andem
•DONDERDAG 4 JULI 1974
ZAAMSLAG - Als ik Sa
rina Versluijs - Wolfert (bin
nenhuisarchitecte in Zaam-
slag) opbel voor een af
spraak. zegt ze een beetje be
nauwd aan de telefoon
„maar dan wel een beetje
vlug. want over een week
verwachten we ons tweede
kind!" Vandaar dat ik op een
schitterende, zonnige
vroeg-zomerochtend een be
sluit neem en me vanwege
het fraaie weer, de sportivi
teit en de slanke lijn op de
fiets van Axel naar Zaamslag
rep. Een beetje hijgend arri
veer ik op Plein 49 (ik heb me
wat verkeken op m'n fietss-
nelheid), waar de baby op dat
moment gelukkig nog niet is
gearriveerd.
Sarina Versluijs ziet er met
haar 26 jaar, haar expressieve
gezicht en haar donkere haar erg
goed uit. Helemaal niet als een
a.s. moeder „op het laatst". Haar
man, prof-voetballer Ad Ver
sluijs (28 jr) is ook thuis en pro
beert dochter Violet (bijna 3 jr)
een beetje bezig te houden. In
hun smaakvolle winkel in mo
derne woonkunst en kunst
nijverheid is het rustig. Dat we
hier niet met een doorsnee-
echtpaar te doen hebben, getui
gen de naambordjes bij de voor
deur al. Niet alleen Ad en Sarina
worden voluit genoemd, maar
ook Violet heeft haar eigen aan
kondiging. „We hadden eigen
lijk ook nog aparte bordjes voor
de poezen willen maken", lachte
Ad, „maar ja...". Het interieur
van het woongedeelte, dat ach
ter de winkel ligt, is één grote
getuigenis van Sarina's oplei
ding als binnenhuisarchitecte
(aan de Academie voor Beel
dende Kunsten „St. Joost" in
Breda). Een strakke, moderne,
doordachte inrichting, die mo
del zou kunnen staan voor ex
clusieve interieur-foto's in één
of ander goed woonblad.
Hoofdzakelijk zwart-wit-
tinten opgevrolijkt door kleu
rige accessoires. Sarina gaat zit
ten op een zeer opvallende
zwart-leren bank en Ad duikt de
keuken in om koffie te zetten.
Sarina is van oorsprong een
Terneuzense (2 maanden gele
den hebben ze daar ook een
winkeltje geopend). Na haar
middelbare opleiding bezocht
Sarina de Academie, waar ze
nogal ontgoocheld vandaan is
gekomen. „Je wordt zo vrij gela
ten in je opleiding, dat je, als je
klaar bent, de aansluiting op de
maatschappij helemaal mist",
zegt ze, „je wist op het laatst ge
woon niet meer. aan welke
richtlijnen je je te houden had.
Het eerste jaar was een soort
basis-jaar en daarna moest je
een keuze maken. Ik koos voor
interieur en begon met heel
braaf stoeltjes en tafeltjes in een
ruimte te zetten. De laatste twee
jaren waren al zo anders, dat we
in een groep van 8 mensen aan
één bepaald onderwerp samen
werkten, waarbij ik me in he'
bijzonder tot de kleurtjes aange
trokken voelde. Een ander deet
bv niets anders dan bijzettafel
tjes bedenken. Daardoor kon ji
later terecht zowel bij de meu
belindustrie, de industrie)
vormgeving als bij een stede
bouwkundig team. De praktij
heeft echter uitgewezen, da
daar vaak heel weinig van te
recht komt. In mijn groep blei
men maar een beetje bi] elkaa
hangen, eindeloos discussiëre
en stickies roken. Iets waar i
ook al niet zo enthousiast ove
was."
De sportstudie van Ad aan d
Cios in Overveen vormde ee
nuchtere tegenhanger voor S;
rina's studie. Na haar studietij
(haar eindonderwerp: een grot
opgezet soort kinderboerderi.
gesitueerd in de Braakman
deed Sarina hier en daar eei
opdrachtje en betrok toen me
Ad de winkel in Zaamslag, waa
ze door omstandigheden noga
makkelijk aan konden komen
Aanvankelijk verkochten ze oo!
meubels, maar ze moesten bus
jes gaan huren en zelf halsbre
kende toeren verrichten om alle;
te bezorgen, zodat ze de meubel-
verkoop na verloop van tijd
maar hebben laten schieten. Nu
verkopen Ad en Sarina alleen
nog maar aparte, leuke, kleine
dingetjes. Niet in de eerste
plaats om het geld, want Ad ver
dient goed als prof-voetballer.
„Ik wil ook nog eens duidelijk
zeggen, dat mijn interieur
adviezen helemaal los staan van
de winkel", zegt Sarina, „de
mensen moeten vrij zijn om te
beslissen waar ze hun materia
len kopen. Achter mijn adviezen
steekt beslist geen commerciële
opzet. Het is alleen zo jammer,
dat de meeste mensen, wat de
binnenhuisarchitectuur betreft,
nog zo'n drempelvrees hebben.
Soms lijkt het of ze zich generen
om advies te vragen en soms zijn
ze ook gewoon eigenwijs en
denken ze dat ze zelf vakman
zijn. Het gebeurt ook nog vaak,
dat men mijn advies gewoon niet
lil- -■
uitvoert, omdat men zich niet
kan losmaken van het interieur
van Jantje, Pietje of Keesje. Of
de schilders en timmerlieden
werken niet mee en weigeren
een bepaalde kleur te schilderen
of zeggen beledigd: „Ik doe echt
al 25 jaar op mijn manier". Ook
zijn er mensen die alles al heb
ben, maar waar ik alleen nog
maar even m'n zegen over moet
laten gaan. Ik probeer m'n ad
viezen altijd zoveel mogelijk aan
te passen bij de leefwijze van de
mensen en de spullen die ze al
hebben.
Het belangrijkste is, dat ze
zich thuis voelen in hun omge
ving. Er gaat ook wel eens een
advies niet door, als ik geen con
tact krijg met m'n cliënt. Wat
mijn werk betreft, is het klimaat
hier nogal frustrerend", ver
zucht Sarina. Ad houdt zich het
meest met de financiële kant van
de zaak bezig. Hij kan zich
enorm opwinden over de menta
liteit van sommige mensen:
„Men denkt vaak dat het al
tijd ontzettend duur moet zijn,
als Sarina een advies geeft.
»Maar dat valt wel mee. Financi
eel gezien komen die vijf jaren
studeren er toch nooit uit. Als
we alleen van haar adviezen
zouden moeten leven, hadden
we wel brood maar geen beleg.
Maar ik heb m'n werk en we
hebben de winkel ook nog".
„Dat is waar", beaamt Sarina,
„als de mensen iets bepaalds per
se willen hebben en het is niet in
de winkel, maar ik heb het zelf
thuis, nemen ze het vaak genoeg
van me over. Vandaar dat ik nu
ook weer zonder glazen zit".
(Van onze popmedewerker)
Tijdens de kermis die van 6 t.m.
9 juli in Westdorpe wordt
gehouden is ook disco Poly Pam
weer actief. Drie Nederlandse
groepen zijn die dagen in zaal
Concordia, waar Poly Pam zijn
thuis heeft, te beluisteren.
Westdorpe is een van de weinig
plaatsen in
Zeeuwsch-Vlaanderen waar nog
regelmatig pop-groepen
optreden, en dat mag toch wel
een prestatie genoemd worden;
een prestatie die op rekening
geschreven moet worden van de
leden van disco Poly Pam, nu al
weer voor het zesde jaar actief in
zaal Concordia aan de B 50.
Het vijfjarig bestaan heeft de
groep verleden jaar gevierd met
een optreden van de Engelse
formatie Hawkind, een optreden
wat plaats vond in de
Vlaanderenhal te Sas van Gent
De belangstelling viel toen wat
tegen, vooral ook omdat de vele
zuiderburen die men verwachte
niet kwamen opdagen. Toch
lopen de zaken in Westdorpe
verder wel goed, elke maand,
meestal op de laatste zaterdag,
presenteert Poly Pam een
Iwegroep terwijl de overige
zaterdagen de eigen discogroep
in actie is.
De groep werkt zonder subsidie,
alleen de zaal mag men gratis
gebruiken. Elke zaterdag zijn
een groot aantal vrijwilligers
bezig de zaal om te toberen tot
een gezellige jongerensoos, en
na afloop van de avonden moet
de hele zaak weer worden
afgebroken. Het
bezoekersaantal loopt de laatste
tijd een beetje terug. Wat
volgens de groep komt omdat
men gewend raakt aan de vaste
zaterdag. De jongeren willen
steeds weer nieuwe dingen. Kort
geleden heeft men ook een
lichtinstallatie aangeschaft,
want je moet steeds veranderen
en dat probeert men in
Westdorpe dan ook. Tijdens de
zomer is men een paar weken
gesloten, maar voor het najaar
heeft men al weer grote plannen
Alquin en de Golden Earring
zijn twee van de groepen die op
het verlanglijstje van disco Poly
Pamstaan. Aleenaantaljarenis
men ook tijdens de kermis actief,
in de begintijd van de groep
huurde men een orgel, dat ook
veel oudere bezoekers trok, dit
jaar is Concordia vier dagen
lang voor de jeugd. Op 6 juli de
De Volendamse groep B.Z.N.
Hobo String Band, 7 juli B.Z.N.
8 juli de eigen Disco Poly Pam
en op 9 juli The Dizzy Man's
Band alle avonden beginnen om
halfacht.
The Hobo String Band heeft aan
het begin van dit jaar een elpee
het licht doen zien. In
countrykringen is deze plaat
zeer goed ontvangen, in de
Country Gazet, het blad voor d<
liefhebbers, is deze plaat zelfs dt
beste countryplaat ooit door eer.
Nederlandse groep uitgebracht
genoemd. De titel van de elpee is
„dedicated tofidel". Op de plaat
staan veertien nummers
waarvan er vier door de leden
van de Hobo String Band zelf
zijn geschreven. Verder staan er
nummers op van onder andere
Bill Monroe en Bob Dylan.
Op 15 juli maakt de groep een
t.v.-opname voor de TROS die
op een later te bepalen tijdstip
zal worden uitgezonden. In
Westdorpe zal de mascotte van
de groep, de hond Fidel, niet
aanwezig zijn: enkele dagen
geleden heeft het dier bij het
graven in plaats van een lekker
been een zeis gevonden
waardoor hij nogal ernstig
gewond raakte. De stijl van de
groep is het best aan te duiden
met country, maar dan op
elektrische instrumenten
gespeeld. De groep bestaat uit:
Gert van Leeuwen - wasbord,
bongo's en zang, Wil Jooren -
bas, Leendert Mulder - viool,
mandoline en gitaar, Rob Schat -
autoharp en gitaar en Dick Kuin
banjo, gitaar en zang.
B.Z.N. bestaat al sinds 1966 hei
is een van de vele groepen die
afkomstig zijn uit Volendam. Di
groep, een heavy rock formatie
heeft de laatste jaren al
verschillende platen op de
markt gebracht en niet zondei
•succes. Nummers als „Waitig ft
you" en „Bad bad woman"
hebben ook de hitlijsten bereik
Hoogtepunten in het bestaan
•an de groep zijn ook de
uccesvolle toernees door
ngeland en Zweden geweest,
ok daar oogstte de groep vee
ucces. De groep heeft in al dl
aren slechts twee
ezettingswisselingen
ndergaan en ook op t.v. is dez>
i roep regelmatig te zien. Jan
eerman is de zanger van
B.Z.N., Kees Tol is de gitarist ei
Thomas Tol is verantwoordelijk
voor de solo en slaggitaar
gedeelten; componist en bassist
is Jan Tuyp, terwijl Jan Keizer,
eens een verdienstelijk
voetballer bij de v.v. Volendam,
de drums beslaat.
The Dizzy Man's Bannd - is wat
bezetting betreft de grootste
formatie die in Westdorpe te
zien en te horen is. Het is een
echte showgroep, hun optrede
in VARA's Popzien was hier
weer eens een bewijs van, ze
brengen een ijzersterke act op
het podium die de moeite van
het bekijken beslist waard is
Onder de bezielende leiding van
vaste producer Richard de Bois,
wordt ook regelmatig een
aanval op de hitlijsten gedaan,
en niet zonder succes, denk
maar eens aan nummers als
„Shocking" en „The Show".
Ook de elpee „The Best of
D.M.B." haalde hoge
verkoopcijfers. Opmerkelijk is
ook dat alle zeven leden van de
groep componeren. De leden van
de groep zijn: Karl Kalf -
trompet, Klaas Verstegen -
saxo foon, Jan Visser - basgitaar.
O The Hobo String Band
Dirk v. d. Horst - sologitaar,
Herman Smak - orgel-piano,
Joop Tromp - drums, Jacques
Kloes - zang.
HENK VAN PELT
Zeeuwsch-Vlaamse top
vier. Emma - Hot Choco
late, 2 Be My Day - The
Cats, 3 The Cat Crept In -
Mud 4 De wilde boeren
dochter - Ivan Heylen.
9 e
i
Mensen kunnen om een hele boel dingen ruzie maken. Bijvoor
beeld ook om de windhaan van een kerktoren. Dat doen ze ten
minste in het Belgische dorpje Velm en niet zo zuinig ook. Een
paar jaar geleden is de toren in het plaatsje volledig gerestau
reerd. Daarvoor moest ook de windhaan van de nok worden
verwijderd. Maar de aannemer, die de werken uitvoerde, vond
het waarschijnlijk wel een aardig souvenir, want tot voor kort
bezorgde hij het beest niet terug. Daarom besteedde meneer
pastoor er een speciale zondags-preek aan, waarin hij de aanne
mer van diefstal beschuldigde. Toen stond het fonkelende geval
weer vrij rap op de toren.
Maar meneer pastoor was niet tevreden. Zijn volgende
zondagspreek had wederom de weerhaan tot onderwerp. Volgens
de geestelijke plaatste de aannemer namelijk niet de oorspronke
lijke haan op de toren, maar een kleiner exemplaar. Grote beroe
ring in het anders zo rustige dorp. Men is er nu in twee partijen
verdeeld. Zij die menen dat de haan gekrompen is, en dus achter
de pastoor staan. En zij die menen, dat het beest de oude weer is.
Meneer pastoor zal binnenkort een einde maken aan deze nare
situatie, wanneer hij de sterke arm te hulp zal roepen. Maar eerst
geeft hij de aannemer nog de kans zelf uit eigen beweging het
haantje terug te brengen.
Het blijft rommelen in Doel. Van de ene kant zit men er verwik
keld in de niet geringe problematiek van de onteigening van het
dorp, waarin de Belgische staat zich nog niet van haar allerbeste
kant heeft laten zien; van de andere kant zal de centrale zelf nog
wel enige tijd onderwerp van gesprek blijven. Zaterdagzijn enige
jongerengroepen, die zich bezighouden met het milieu in Doel in
actie geweest. Voornaamste punt van hun kritiek was de uiter
mate gebrekkige voorlichting, die er over de centrale aan de
omwonenden en anderen is gegeven. Eigenlijk is men alleen maar
in gegaan op de veiligheidsaspecten, zo zeiden de jongeren. Niet
gepraat is er over de problemen rond het opslaan van radio-actief
afval en thermische verontreiniging. Met name over de lozing van
het koelwater en de gevolgen daarvan voor de temperatuur van
de Schelde zouden onvoldoende belicht zijn. We hebben in deze
rubriek al eerder gesteld, dat het niet alleen een recht is van
iedereen om terdege over de centrale en alles wat daarmee te
maken heeft geïnformeerd te worden, maar dat het ook een ge
weldige noodzaak is. Maar wie centrale-directeur Potemans voor
de televisie in actie heeft gezien, zal er van overtuigd zijn, dat er
nog heel wat acties nodig zijn, eer die man eens uitgebreid over de
brug komt.
Nico Reynders, ex-voetballer bij NAC, Ajax en Club Brugge, en
thans trainer van de voetbalvereniging Harelbeke, heeft een pro
ces aangespannen tegen Club Brugge. Bij die vereniging speelde
de middenvelder, toen hij door een hartverlamming op het veld
werd getroffen, en zodoende voor de rest van zijn leven als actief
voetballer werd uitgeschakeld.
Inzet van de rechtszaak is een bedrag van 5 miljoen franken.
Voor dat bedrag was Reynders indertijd verzekerd. Althans, dat
dacht iedereen, maar later is gebleken dat de penningmeester van
Club Brugge de verschuldigde premie niet op tijd betaald heeft.
Nu wil Reynders dat bedrag (ongeveer 325.000,—) via de rechter
van Cub Brugge loskrijgen.
De Gentse advocaten hebben het pleit gewonnen, en politierech
ter Lobestael heeft dus het onderspit moeten delven. Over het
conflict, dat nu dus uit de wereld is, hebben we u reeds eerder in
deze rubriek bericht. Een aantal advocaten in Gent had geen zin
meer om iedere keer te pleiten in hun toga. Dus kwamen ze
gewoon in hun doordeweekse pak in de rechtszaal.
Er waren niet veel mensen, die daar aanstoot aan namen, maar
rechter Lobestael, een magistraat van het degelijke ouderwetse
soort, kon het niet aanzien. Hij verbood de advocaten om nog
langer zonder toga in de rechtszaal te verschijnen. Dat namen de
advocaten niet, zij kwamen toch in hun gewone kloffie, en het
conflict was daar.
Een commissie van wijze mannen boog zich vervolgens over de
problematiek. Kardinale punt was de vraag, of het dragen van
een toga nu de plicht of het recht van een pleiter is. Stapels
wetboeken en andere vakliteratuur werden er bij gehaald, en de
wijze mannen constateerden, dat het wel mag, maar dat het niet
persé hoeft.
Dus deed de commissie een uitspraak in het voordeel van de
advocaten. Lobestael vindt hij niet leuk. Hij kan de pleiters nu
niet meer van het plebs onderscheiden. Zegt hij.
en),
met
juwd
rs vol
Wat zie je zoal van Antwerpen, wanneer je die stad als toerist
bezoekt? De Grote Markt, de metrowerken, het Paleis voor
Schone Kunsten, en misschien snuift hij ook nog wat op van de
petro-chemische industrie. Maar dan heeft hij z'n dagje Antwer
pen wel gehad.
De Antwerpse volkshogeschool Elcker lek vindt dat je dan eigen
lijk nog helemaal niets van die stad afweet. Men vermoedt, dat
met name jongeren nog wel wat andere dingen zouden willen
zien. Niet alleen van die zuiver toeristische toestanden.
Daarom heeft de volkshogeschool het initiatief genomen om al
ternatieve tochten voor groepen te organiseren. In het Antwerpse
zijn namelijk tal van instellingen en organisaties die in de
„marge" werken. Die tal van zaken net iets anders dan anderen
aanpakken. Zo zijn er wetswinkels, een advocatencollectief,
Info-C (houdt zich bezig met de problematiek van de gastarbei
ders), COC, Sjaloom, Inf osap (instuif voor psychiatrische patiën
ten), Min (voor mensen in nood), Keree Amende (zigeunerpro
blemen), en Amok (praathuis voor mensen met moeiïi''"''eae
Verder zijn er een aantal groeperingen, die zich bezigh
het milieu. Het Schipperskwartierheeft een zeer veru
jeugdwerk. En tenslotte zijn er natuurlijk nog enkele en.
jeugdclubs, alternatieve eethuizen en dergelijke.
Dat deel van hun stad zouden de mensen van Elcker-Lic nu eens
graag aan toeristen laten zien. Een groep kan zelf bepalen, al
gelang de interesse, wat men wil zien. Ook kan men zelf bepalen
of de toer één, twee of drie dagen moet duren. Ook is het mogelijk
om bepaalde zaken wat uitvoeriger te bestuderen. De tussentijd
brengt men door in de lokaliteiten van de volkshogeschool in de
Consciencestraat 46, waar men kan vergaderen, ervaringen uit
wisselen en informatie uitwerken. Ook kan men er zijn potje
koken, maar wanneer men liever naar het nabijgelegen macro
biotische eethuisje trekt, kan dat natuurlijk ook.
Als dat gewenst wordt, kan de volkshogeschool zorgen voor
slaapplaatsen bij particulieren. Wie belangstelling heeft vooreen
dergelijke alternaieve tocht door Antwerpen, kan eens bellen
naar Elcker-Ick. Het nummer is: Antwerpen (03)39.38.68. De
kosten zijn niet zo erg hoog.
ederlanders blijven de aandacht trekken in België. Vorige week
achten wij u op de hoogte van een steptocht van Leidse scholie-
•n om aandacht te trekken voor hun pleidooi tegen vogeljacht.
;e afgelopen week hebben een stel enthousiastelingen uit Groo-
■gast (bij Zwolle) een tocht door België naar Engeland gemaakt.
;ij deden dat op een tienpersoonstandem. Bedoeling: geld bijeen
{rijgen voor waterpompen ten behoeve van droge gebieden.
Commentaar van veel Belgen:„Dat zijn uiteraard Hollanders.
Met zovelen op één fiets gaan zitten."