It, Bisschoppelijke brief over missie in deze tijd Centrale pleegezinnen boos op Jongeling (GPV) SKli SPECIALE STRAFRECHTER VOOR LECHTVAARTZAKEN EEN MAATJE VOOR DE VORSTIN Nyerere: Kies leiders die onbaatzuchtig zijn binnenland buitenland J controlelampje. |deksel.: D tere welijk: Veranderen Eigen land Geen dure slee Betrapt Probleem Tanzania en Zambia (V) Hard Ontsnel onveilig Zes ton voor Canterbury tales TIBBEN VAN PRO REGE OVERLEDEN Piet van Dijk moet blijven AUTEURS PLEITEN VOOR INTERNA TIONAAL CONTACT jo9 lu" ïi ID5I3I i. schenkkan. Iije.'129.50 pen korting. - lijk wapen tegen de bovendien de beste voor een optimale orden vrije tijd, voor de eeft. Plus het feit dat o"over een aantal t meer te krijgen zal tuis. Goed bereikbaar, t naast de deur, op te Ouwerkerk e(Grevelingenmeer led gebouwd, luxueus Jij de bouw heeft U Er zijn 3 typen 2e zijn geprijsd vanat sten) incl. grond en t90%. nze modelwoningen, gen is misschien ichtingen: 01114-1406 (Van onze redactie binnenland) IrlBECHT „Hulp van merende instituten is nog ^.[beerlijk, maar wij zijn fj, het stadium van de tan- jekomen. De jonge kerken voorop aan het stuur. Zij vanuit het Westen naar toegekomen zijn, zitten jop en trappen mee". Met fiitaat ontleend aan dr. Na- ran de Indonesische van Kerken willen de Irlandse bisschoppen in jissehoppelijke brief „een jjv missionair tijdperk" in nend duidelijk maken, uet pionierswerk, dat eeu- L|mf van uit de plaatselij- Uerken en met name ook - alt Nederland is onderno- moet maken voor Joiiaire linlpverlening, zo- Tiie van overzee wordt ge- Deze verandering g van de vele in de kerk rechtsstreeks de missio- en hun werk, maar gtetr de kerkgemeenschap hoe brief van de bisschop- Kaarvoor het voorberei- werk werd gedaan door deskundigen van onder meer de Pauselijke Missiewer ken in ons land, de Neder landse Missieraad en het Mis- siologisch Instituut van de Ka tholieke Universiteit van Nij megen, is zowel bedoeld als een der bijdragen van de Ne derlandse bisschoppen voor de bisschoppensynode, die dit ko mende najaar in Rome de mis sionaire taak van de kerk zal bespreken, als een handrei king aan de Nederlandse ka tholieken om over de missio naire opdracht in eigen land en in de wereld na te denken. De andere bijdrage van de Nederlandse bisschoppen aan de bisschoppensynode in Rome bestaat in het officiële rap port, dat zij met behulp van de studiecommissie evangeli satie onder voorzitterschap van drs. J. Heyke hebben op gesteld en waarin zij antwoord geven op een groot aantal vra gen, dat het secretariaat van de bisschoppensynode over de missionaire taak der plaatselij ke kerk in eigen land en in de wereld heeft gesteld. Zoals de laatste jaren gebruikelijk is hebben de Nederlandse bis schoppen hun brief „een nieuw missionair tijdperk" ook ter kennisgeving aan hun ambtsgenoten over de hele wereld gezonden. In de inleiding van hun brief merken de bisschoppen op, dat de zending der kerk steeds dezelfde blijft, maar dat de omstandigheden, waar in dit gebeuren moet, sterk veranderen. Zij wijzen in dit verband op de dekolonisatie, op het groeiende zelfbewust zijn van de volken, op de crisis in het zendingsbesef van het westen en op de scherpe confrontatie tussen arme en rijke landen. Nieuw in de si tuatie is ook, dat in gebieden, waar tot voor kort missiewerk bedreven werd, jonge kerken zijn ontstaan, die samen met de oude plaatselijke kerken thans verantwoordelijkheid dragen. Deze veranderingen stellen dringend de vraag aan de or de, aldus de bisschoppen, hoe de westerse christenheid zich moet veranderen en wat de oude kerkgemeenschappen moeten doen om werkelijk partner te kunnen blijven van de jonge kerken. Zij denken hierbij vooral aan het feit, dat die jonge kerken vrijwel alle maal deel uitmaken van arme. veel verdrukte volken- Dit kan de verbondenheid der universele kerk onder zware druk zetten, menen de bis schoppen, zeker, wanneer de plaatselijke kerken der rijke landen „de bevrijding van de mensheid uit armoede en on derdrukking niet hoog genoeg op de agenda hebben staan", De bisschoppen waarschu wen nadrukkelijk, dat er geen scheiding aangebracht worden in de door god gewilde „alles omvattende verlossing en ver nieuwing" der schepping. „Er moet aandacht zijn voor de verandering van politieke en maatschappelijke structuren, die de kritiek van gods belof ten en vorderingen niet kun nen doorstaan, maar daarom moet er ook aandacht zijn voor de bekering van de enke ling tot Christus,...die ons zijn liefde voor de wereld op het hart bindt". In hoofdstuk drie van hun brief wijzen de bisschoppen op een nog andere ontwikke ling, namelijk het verscherpte bewustzijn, dat missie niet al leen bedreven moet worden in andere landen, maar vooral ook in eigen land. „De oproep tot bekering, die de kerk tot de wereld om haar heen durft richten, moet zij tegelijk en eerst ook tot zichzelf blijven richten". In de hoofdstukken 5 en 6 gaan de bisschoppen uit voerig in op de tweeledigheid van de zendingstaak der kerk: het getuigenis en de dienst baarheid. De bisschoppen mer ken op, dat de jonge kerken in dit opzicht terecht kritische vragen stellen: „Wordt onze bereidheid voor hun ontwik kelingsprojecten geld en zo nodig personeel beschikbaar te stellen, wel gevolgd door de bereidheid ook andere maatre gelen te nemen of te bevorde ren, die voor de ontplooiing van hun arme volken nodig zijn? Maatregelen, die diep in grijpen in de verhoudingen tussen de rijke en arme lan den en die onze bevoorrechte posities niet onaangetast la ten? Niet alleen een paar pro cent van onze welvaart, maar ook de bronnen ervan zullen bereikbaar moeten worden voor de volken, die daar nu nog nauwelijks toegang toe hebben". Aan de hand van practische voorbeelden uit Afrika en Zuid-Afrika lichten de bis schoppen toe hoe de kerk practisch haar zending kan vervullen. En verder op: de vernieuwing van godsdienstige opvattingen en tradities moet de kerken bijzonder ter harte gaan. „Volken, die in de stroomversnelling van hun ontwikkeling merken dat zij hun traditionele levensbe schouwing moeten herzien, omdat oude antwoorden onvol doende houvast bieden, moe ten een christelijke gemeen schap aantreffen, die hun daarbij van dienst kan zijn". En de bisschoppen wijzen hier op een ernstige vraag, die vanuit de jonge kerken aan het westen gesteld wordt en die betrekking heeft op de onmogelijkheid haar werk op te splitsen in strikt maat schappelijke en zuiver reli gieuze activiteiten. Die vraag wordt veroorzaakt door de vreemde scheidingslijn, die westerse instanties en geloofs genoten getrokken hebben tus sen „ontwikkelingswerk" enerzijds en „missie en zen ding" anderzijds. De vraag der jonge kerken luidt: „Waarom bent u in het Westen niet bereid uit te gaan van een integrale visie op de mens, zoals die leeft in de kerken, die u om hulp vragen"? TANZANIA BESTRIJDT CORRUPTIE «HM «■r4W| „Toen wij in Tanzania in 1961 het bereiken van onze onaf hankelijkheid vierden, wisten we nog maar heel in de verte wat we met die onafhanke lijkheid wilden doen en wis ten we helemaal niet hoe we m in de gewenste richting moesten ontwikkelen. Onze ideeën omtrent staat en rege ring waren maar door een voorbeeld gevormd, het kolo niale. Dus was voor ons een Afri kaan op de achterbank van een wagen met chauffeur ge durende enige tijd een teken van onze onafhankelijkheid. We verwachtten van de le den van onze regering dat ze z.ch gedroegen als de bazen die we gekend hadden, en we waren er trots op als ze dat deden. Maar geleidelijk aan zijn we gaan beseffen dat de onafhankelijkheidsbe weging er niet was geweest om witte gezichten door zwarte te vervangen. We be seften dat het maatschappe lijk systeem dat we van onze koloniale meesters hadden geëerfd en dat we nu zelf in stand hielden, in de grond een uitbuitingssysteem was dat de belangen van het volk niet kon dienen. De ironische toon in deze woorden van Julius Nyerere vond ik terug wanneer ik Tanzanianen hoorde spreken over de toestand in Kenia, een land waar het kapitalis me onbelemmerd bloeit maar Jat toch met het naar socia lisme strevende Tanzania en met Uganda de Oo-stafrikaan- se (economische) Gerneen- khap vormt. 'n Tanzania mogen ministers, Parlementsleden en partijba- wn sinds enige jaren niet ™er rondrijden in dure sleeën. De heren verplaatsen jj™ hooguit in een Peugeot- en als een regeringsauto ,n de avonduren voor een °ar wordt aangetroffen, I*sait er de volgende dag wart in de pers. De hoge funktionarissen in Nairobi daarentegen laten zich te al len tijde halen en brengen in de meeat opzichtige automo bielen- De Tanzaniaanse „wet op het leiderschap" verbiedt het aan topfiguren om deel te nemen aan kapi talistische of feodale praktij ken. aandelen in een onder neming te bezitten, directeur van een particuliere zaak te zijn, huizen te bezitten en verhuren en meer dan één betaalde baan te hebben. In Kenia echter zijn ministers onbekommerd grootgrondbe zitters. aandeelhouders of nachrtclubeigenaars. Zelfs de blanke, de rijke blanke, kan in Kenia nog rijkelijk genie ten van koloniale pret inclu sief zwarte chauffeurs. Nai robi lijdt aan een uitgebreid gangsterdom en het casino is er van cte Mafia. boer of een arbeider moet zijn, dat zeker in een arm land als Tanzania het weini ge bezit zo goed mogelijk verdeeld moet worden en dat er geen grote inkomensver schillen mogen bestaan. De student in Dar es Salaam, die Kenia een „wilde kapita listische maatschappij" noemde k-an dus niet ver van de waarheid geweest zijn. Maar, zoals al bleek in de vorige artikelen van deze se rie, het Tanzaniaanse streven naar socialisme betekent niet dat daar geen kapitalistische neigingen bestaan. De leider schapscode is onlangs wel wet geworden, maair daarmee zijn de leiders nog geen ech te socialistische leiders ge worden. President Nyerere heeft het zo uitgedrukt: „Ik weet niet of het socialisme socialisten voortbrengt of dat het andersom is. maar het is een groot probleem". De gedachte die aan de lei derschapscode ten grondslag ligt is dat iedere leider van de TANU of de regering een De wet ap het leiderschap blijkt zo veelvuldig te wor den ontdoken dat de regering dit jaar besloot een perma nente commissie in te stel len, die gevallen van corrup tie en winstbejag moet on derzoeken. Een man uit de provincie Kigoma beschul digde in een ingezonden stuk „enkele slimme regionale en distriksleiders" ervan geild in bun zak te hebben gestoken- dat voor bevloeiingswerken was bestemd. In een overi-- gens goed draaiend Ujamaa- dorp bleken de plaatselijke leiders zich geld van de ge meenschap te hebben toegeëi gend en in een mooi pak rond te lopen terwijl ze de boeren lieten werken. In de droogteperiode begin dit jaar zijn verschillende winkeliers van de staatshandelsmaat- schappij betrapt op het ach terhouden van levensmidde len, die ze dan boven de toegestane prijs verkochten aan „uitverkoren" en zeker niet de armste klanten. 0 Julius Nyerere Wanneer een geval van cor ruptie of opvallende laksheid uitlekt, wordt er hard tegen de schuldigen opgetreden. Begin april werden zes funk tionarissen van de haven van Dar es Salaam ontslagen, omdat ze grote hoeveelheden goederen maandenlang in de haven hadden laten liggen. Veertien onderwijzers van een school in Mpanda moes ten een forse inhouding op hun salaris slikken omdat ze herhaaldelijk te laat op school waren verschenen. In de provincie Kilimanjaro werden de leiders door de regering gewaarschuwd dat het betalen van een te hoge compensatie voor onteigening aan kapitalistische boeren" zou worden beschouwd als „bevoordeling van de kapita listen". President Nyerere wordt niet moe partij- en regeringslei ders op hun plichten te wij zen- Tijdens een bijeenkomst in de noordelijke stad Moshi zei hij dat problemen bij het uitvoeren van ontwihkelings- projekten het gevolg waren van slecht leiderschap. „We moeten ons leiderschap ern stig nemen en anders maar plaats maken voor anderen. De mensen zijn best in staat om bevloeiingswerken uit te voeren, als hun leiders hen maar op de juiste manier helpen. Met capabele leiders hebben we voor dit werk geen buitenlandse experts nodig". In een radiorede aan de vooravond van provinciale partijverkiezingen drong Ny- de Tanzanianen op aan leiders te kiezen „die serie in de kranten van 22 en onzelfzuchtig zijn, mannen 29 mei en 5 en 6 juni). van actie en geen mannen die alleen maar mooi pra ten". Het komt er op neer dat de werkelijkheid in Tanzania niet geheel beantwoordt aan het beeld dat sommige men sen in het westen ervan heb ben: een land met het ideale soort socialisme, namelijk „met een menselijk gezicht" en met een idealistische lei der die de nationale doelstel lingen zo treffend weet te formuleren. Gelukkig is die leider niet alleen een bemin nelijk idealist. Hij is in staat keihard te vechten, want hij heeft in zijn eigen land meer tegenstandersvan links en van rechts dan zijn Euro pese vrienden wel zouden wensen. En hij heeft 'n heel 'belangrijke overtuiging: het socialisme kan niet met en kele meesterlijke klappen aan een volk worden opge legd, maar je moet het gelei delijk doen, soms hard maar liefst langs de weg der over tuiging. dan heb je nog kans dat het blijft ook. IVO POSTMA (Vorige afleveringen in deze een mi7Pi. ïrnm-la(rn-aKrniw) irAn» rlolrlnzA ifin(rprpii aijrtrrJ>c»ri fOPIffPiVlO'ÖSlCÏdl;» ihipt flllrfioTiilik rvnrïOr* rïalr ixmwïari co. T/3f»M loiiTvniPTI ilrntmiAn nf een onzer verslaggevers) C^Ö-OEN BOSCH De Dm» V00r P'eeggezinnen in Bosch toont zich, bij mon- tal» L?r woordvoerder Wal- J~> bijzonder verbaasd over Se K kritiek van het Twee- Jongeiing (GPV) L ïetle die deze centrale op J ?ehblik in Noord-Brabant Hnhurg voert om gastge- --^(^DVERTENTIE) zinnen voor dakloze jongeren te werven. Om deze actie tot een succes te maken is er een samenwer king ontstaan tussen de con ventionele hulpverlenende in stanties en de alternatieve in stanties. Jongeling bekritiseert deze samenwerking omdat, vooral door de alternatieve groeperingen, voortdurend de wet zou worden overtreden. De heer Walbeehm: „De wets artikelen waar de heer Jon geling op doelt (o.a. artikel 279 van het Wetboek van Strafrecht dateren uit de vori ge eeuw en passen niet in deze tijd- Strikt ju-ridisïh ge nomen kun je de actie mis schien illegaal noemen, maar daartegenover staat dat volko men wettelijke instanties, als politie, justitie en de raden voor kinderbescherming, ons bij deze actie ondersteunen. Overigens is er een wetswijzi ging in de maak, waarbij cn- c'er andere een bepaling zal worden toegevoegd, die het mogelijk maakt dat de jonge ren vanaf 16 jaar een beroep kunnen doen op de jeugdrech ter. Ook zal in de wijziging de inspraak van de jongeren wor den vastgelegd". In het beleid van de Centrale voor Pleeggezinnen, vormen de gastgezinnen een directe, zij het tijdelijke opvang voor jongeren in een crisis-situatie. De centrale ziet dit als een afkoelingsperiode, als een overbrugging naar een oplos sing, die overigens in samen werking met de ouders worcit gezocht. Lichtelijk verontwaardigd is de heer Walbeehm dan ook over de beschuldiging van Jongeling, dat de actie erop uit zou zijn om de dakloze jongere voor zijn ouders te verbergen. Walbeehm: „Van verborgen houden is geen en kele sprake. De gastadressen waar de jongens en meisjes tijdelijk onder dak worden ge bracht, zijn bekend bij de hulpverlenende instanties. Heir kunnen de ouders te van de officiële) jeugdbe- „De gastgezinnen worden be schouwd als een verlengstuk van de (officiële) jeugdbe scherming. Voordat een gezin als gastadres wordt aanvaard-, worden antecedenten nauw keurig nagegaan. Daarnaast zijn er duidelijke afspranen gemaakt met politie en justitie ever de verblijfplaatsen van de dakloze jongeren". Minister Van Agt (Justitie) heeft Onlangs in de Tweede Kamer beaamd, dat dergelijke afspraken zijn gemaakt en dat het totale beleid zijn volledige instemming heeft. De anigst van kamerlid Jongeling, dat juist door de wervingsacties vele jongeren van huis zullen weglopen, acht de heer Wal beehm ongegrond. „De gasta- dressen waar de jongeren te recht kunnen, komen nooit in de openbaarheid. De jongen of het meisje -dat wegloopt of uit huis is gezet kan niet direct naar zo'n adres gaan. Pas wan neer zij aankloppen bij een hulpverlenende instantie, kun nen zij via deze instantie on derdak krijgen. Deze instantie bekijkt ook of de reden var. het weglopen „aanvaardbaar is. Dat wil zegen, iemand die van huis wegloopt omdat hij of zij niet om drie uur 's nachts thuis mag komen, loopt grote kans ook bij de hulpver lenende instanties een gesloten deur te vinden"- De woordvoerder van de Cen trale voor Pleeggezinnen heeft respect voor de religieuze overtuiging van het gereSor- meerde kamerlid, maar hij vindt dat het standpunt van Jongeling teveel is gebaseerd op kerkelijke begrippen als „ouderlijk gezag". Hij staat volgens hem te los van de praktijk. AMSTERDAM In zijn proefschrift over de methoden van onderzoek naar luchtvaart ongevallen in Nederland, waarop hij vandaag aan de universiteit van Amsterdam promoveert tot doctor in de rechtsgeleerdheid, doet de KLM-vlieger mr. A. A- van Wijk uit Uithoorn de suggestie een speciale strafrechter aan te stellen voor luchtvaartza ken. Het onderzoek naar ongeval len met vliegtuigen in ons land ligt tot nu toe in handen van de rijksluchtvaartdienst, die vervolgens zijn ra-pport doorstuurt aan de raad voor de luchtvaart met een aanbeve ling of er al dian niet op een openbare zitting een onder zoek dient te worden inge steld. Promovendus Van Wijk 'dringt in de eerste plaats aan op meer openbaarheid irn de besluitvorming. Als na een on geval de RLD besluit daaraan geen verdere aandacht te be steden, dan besta-art de kans -dat de raad voor dé luchtvaart er onkundig v-an blijft, zodat het ongeval geheel buiten de openbaarheid wordt gehouden. Stelt de dienst wel een onder zoek in, dan is dit niet open baar. Komt het tenslotte tot een openbaar onderzoek door LONDEN Op een veiling In Londen heeft de Newyorkse handelaar Lew Feldman 90.000 pond (ongeveer f 600.000) be taald voor een handschrift van de Canterbury Tales van de Engelse dichter Geoffrey Chauce Volgens kenners dateert het manuscript dat in zeer goede staat verkeert, uit de periode 1440-1450. Chaucer leefde zelf in de veertiende eeuw. Het werk is afkomstig uit de boe kerij van de hertog van De vonshire. De op een na hoogste prijs bracht een eerste gedrukte uitgave van „de oratore" van Cicero, in 1465 verwaardigd in het klooster van Sufoiaco bij Rome- Dit werk ging voor 60.080 pond (ongeveer f 408.000) op. de raad voor de luchtvaart, dan concentreert de raad zich veelal op de vraag of er al dan niet sancties moeten wor den toegepast op de schuldi gen. Mr. Van Wijk vindt dat dit geen taak behoort te zijn van de raad, maar dat de eventuele sancties door de vliegclub zelf (of door de luchtvaartmaatschappijmoe ten worden opgelegd- De mo gelijkheid dient te worden ge schapen, dat de strafrechter op deze interne rechtspraak con trole kan uitoefenen. Daartoe zou iedere uitgespromen disci plinaire straf moeten worden gemeld aan da rechterlijke macht. De promovendus is voorts van oordeel, dat de ra-ad voor de luchtvaart dient te worden gevormd uit leden, die op het gebied van de burgerlucht vaart als erkende deskundigen kunnen worden beschouwd. Tot nu toe wordt de raad meestal voortgezeten door een ju-rist zonder special-e lucht- vaartsehtergrond of -opleiding- Deze wordt bijgestaan door een hoogleraar van de techni sche hogeschool te Delft en door twee officieren, resp. van de koninklijke luchtmacht en van de marine luchtvaart dienst .In een zijner stellingen bij het proefschrift zegt mr. Van Wijk, dat „in het alge meen militairen niet deskun dig zijn in burgerluchtvaartza- ken". Hij n-oemt de procedure om bij voortduring twee mili taire (gewone) leden in de raad te benoemen dan ook on juist en voert -aan. dat deze procedure dient te worden beëindigd. DEN HAAG Op Je leef tijd van 59 jaar is woensdag plotseling overleden majoor W. G. Tibben te Maarn- De heer Tibben was sinds 1968 voorzitter van de koninklijke Nederlandse militaire bond „Pro rege". De heer Tibben, die verbon den was a-an de sociale dienst van het ministerie van defen sie, is vaak opgetreden als pleiter voor militairen die in aanraking kwamen met de 'krijgsraad- Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatite zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in afle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. Tegen Feyenoord speelden alle NAC'ers erg sterk en wonnen dan ook verdiend. Als er echter uitblinkers genoemd moeten worden, dan was daar toch zeker Piet van Dijk bij. Hij legde Kristensen toch maar volledig lam en dat zal dit seiraoen nog maar weinig anderen zijn gelukt. Tegen Ajax mocht hij één kwartier meedoen en knalde er prompt twee in. En waarom speelt Piet die wedstrijden zo goed? Omdat hij lef heeft en altijd honderd procent inzet. Daar wil het bij de anderen nog wel eens aan schorten- Als NAC deze karaktervolle voet baller afstoot, kon ze dat vol gend seizoen toch wel eens de eredivisie kosten. BREDA A. van dei- VEN (ADVERTENTIE) BONN Zeventien auteurs uit een zestal landen hebben zich tot de Geneefse conferen tie over veiligheid en samen werking in Europa gewend met het dringende verzoek de internationale uitwisseling van inlichtingen op ruimere schaal dan tot nu toe toe te staan. De Westduitse auteur en no- belpni-jswinnaar Heinrieh Boell die pas is afgetreden als voor zitter van de internationale penclub, zei op een persconfe rentie dat de schrijvers niet alleen meer uitwisseling van publika-ties, maar ook van in lichtingen willen", opdat wij iedereen in de Sovjet-Unie, Tsjechoslowakije en andere socialistische landen kunnen uitnodigen die wjj willen". Het -appel is ondertekend door Heinrieh Boell, Friedrich Duerrenmatt, Pierre Emmanu el, Guenter Gras-s, Graha-m Greene, Eugene Ioneso, Leszek Kolakovski, Siegfried Lenz, Mary McCarthy Norman Mai ler, Arthur Miller, Harold Pin ter, Denis de Rougemont, John Updike, Verco-rs, Per Waest- berg en Angus Wilson. Koningin Juliana kreeg gisteren uit handen van mevrouw Pronk, de vrouw van de visser die met de Scheveningen 121 de eerste haring binnenbracht, een kantje met het kostelijke zeebanket op paleis Soestdijk aangeboden.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 11