G0ETHEJW Week voor de Nederlandse missionaris BREDASE MISSIONARIS C. VAN IERSEL STELDE VERLOF 2 JAAR UIT, MAAR: De kerk in N ederland is mij erg meegevallen Italiaanse post vaak maanden achter MOORD OP EEN SMOKKELAARSBRUILOFT koper. GARIBALDI BERUSTEN BRIEFLOPER Benzineprijs omhoog in Luxemburg Vakantie van vakantie Sparen met Stijgrente Geef ze een thuis Geefvrijaan mensen met-/>- een missie geinen bij overleden Marokkaanse' r^U)ijderd zonder toestemming man 'ijspeil. Itie-markt vakantie. g aroma 4 smaken *38. 32 citron1,09 idvlees 749 ïtten 529 akt 439 >en 500 gram 649 DEANE lder N 50-4249 AKERIJ binnenland buitenland Minder veilig in Geen moeite Lekenkerk Blij Winetekort p Schotland Familie eist onderzoek naar optreden Italiaanse politie GEVANGENIS AGENTEN BLOEDSPATTEN DRIE DODEN DUEL OP DE BORREL 3 ze jensdag 5 juni 1974 ome 67 200 3,59 rkoffie 75 Mümchen* 2,19 3 rollen "7^ 05 jne conqu, 99 kook560 3™» 75 rout- 19 tomaien/groente/kippe/vermicelli/ npil witte crème 4 UG|1 3 pakjes >07 cocktail™|,19 f!06S3/4pot 65 fé xtra 200 gram *fr.25 5,95 >mac 200 gram ^^£5 1,45 everpastei l,ig B 3 blikjes t^2 eep Lux 3 stuk» >€3 1,49 ola— 75 (oek gram 182 75 Lees_ 500 gram 749 500 gram 500 gram 649 500 gram 500 gram 439 mager 500 gram 539 500 gram 9' .1111 .EFOON 01140 - 2838 en plastic-nylondoek in diverse kleuren rmdoek, markiezendoek ondoek, ligstoellope de kleuren, rnituren. I 11 (Van onze redactie binnenland) j j, pinkstercollecte van de ifitl voor de Nederlandse Erionaris", welke deze week ,2 tot 9 juni wordt gehou- „."mikt dit Jaar op drie IV gulden. Vorig jaar was opbrengst 2,4 miljoen, plus Kerstmis een half miljoen de „ondedags-actie". De |,iste pinkstercollecte in 1970 Ipjoo met een opbrengst van I itien ton. lid geld, dat onder het mot- J, „Geef hun een thuis" en I Wf vrij aan mensen met een missie" wordt bijeengebracht is, vooral bestemd voor de 1200 verlofgangers van de 7300 Nederlandse missionaris sen. Voor hen is zes miljoen nodig gemiddeld 5000 gul den per broeder, zuster of pa ter. De helft ervan wordt op gebracht door orden en con gregaties, familie en vrien den. Deze som is vooral nodig voor reis- en verblijfskosten, een bescheiden zakcent en het volgen van bijscholingscursus sen. Velen krijgen ook een tegemoetkoming om wat ge reedschap te kopen, om naar een dokter of tandarts te kun nen. De medische zorg wordt omvangrijker, nu 60 procent van de missiezusters boven de vijftig jaar is, terwijl 55 pro cent van de priesters en broe ders de 50 nadert. De organisators van de „Week voor de Nederlandse missionaris" wijzen erop, dat de missie minder veilig is ge worden. Arrestaties, verhoren, Intimidaties en uitwijzingen zijn niet denkbeeldig. Men denke slechts aan Oeganda, Chili, en Mozambique. In het thuisland is de orde of congre gatie van de verlofganger een slinkende groep van ouder wordende mensen. Daarom is het te meer belangrijk, dat er een solidariteitsfonds voor hen klaar staat, dat vorig jaar voor levensonderhoud, ziekenfonds premies, zakgeld, reisgeld e.d. bijna een miljoen uitkeerde. In het weekeinde van 8 en 9 juni wordt in de r.-k. kerken van Nederland de pinkstercol- AjlfQ Of O lecte gehouden. Het gironum mer luidt: 676 ten name van •.Nederlandse missionaris" Den Haag. BREDA met-verlof lersel uit twee jaar Missionaris- pater C. van Breda kwam geleden al in LDE: Nieuwstraat 5- WASPIK: Kerkstraat 1\ r het Ledeltheater is een inga] aanmerking voor vakantie in Nederland, maar hij ging niet. Hij bleef in Djakarta, bij zijn 5.500 parochianen. Niet uit een nogal eens geromantiseerd gevoel van onmisbaarheid. ,ik heb zelf twee jaar lang mijn verlof uitgesteld, omdat ik eigenlijk helemaal geen zin had om naar Nederland te gaan. lit de krant en van collega's las en hoorde ik zoveel over discussies en te genstellingen in de kerk en daarbuiten in Nederland, dat ik ervoor terugschrok om te gaan. Zo was ik bijvoorbeeld tag om de jeugd hier te ontmoeten. Ik dacht: hoe »oet je ze het nu nog vertel len? Maar het is allemaal erg meegevallen, hoor". De 55-jarige pater Van ler sel, SVD-er en sinds kort vicaris-generaal van het bis dom Djakarta, is nu een paar maanden in Nederland en verblijft bij zijn zuster Breda. Nan de actie „Week voor co Nederlandse missionaris" treeg hij bij zijn aankomst -n Nederland 1800 gulden als I h-jdrage in de kosten van ta -zalf jaar verlof, 300 gul- «n per maand. Hij is daar fS lij mee. Hij is voor zijn ,n van levensonderhoud niet meer geheel afhanke- J# van zijn familie, hoeft geen bedelpreken meer te en dergelijke zoals vroeger, en kan daardoor zijn tijd goed gebruiken om zijn ogen en oren hier de kost te geven. En dat doet hij. Zo is pater Van lersel erg geïnteresseerd in wat er in Nederland op liturgisch ge bied gebeurt hij zit na melijk o.m. in de liturgische commissie van de Indonesi sche bisschoppenconferentie- „Ik ga bijvoorbeeld 's zon dags zeker in twee kerken hier in de stad naar kerk diensten. Kijken hoe ze het doen. Nou, ik moet zeggen, ik vind het „first-class" wat hier van de liturgie gemaakt wordt en wat er aan moeite voor gedaan wordt! In de Petrus en Pauluskerk (zijn huidige, tijdelijke, parochie) bijvoorbeeld heb ik kinder missen gezien. Ik zat er in Indonesië echt mee, hoe je zoiets nou aan moet pakken. Maar prachtig hoor, zoals ze bijvoorbeeld zo'n dienst be ginnen, met de gewone, da gelijkse dingen die bij kin deren leiven. Ja, ik denk dat ik daarmee straks wel wat kan doen". Met een missionaris praten •betekent minstens de helft van de tijd praten over een land. ergens aan het andere eind van de wereld. Bij pa ter Van lersel is dat Indone sië. Daar kwam hij niet lang ■na de laatste wereldoorlog terecht, na twee jaar China. Hij werkte vijf jaar op Bali, tien jaar op Flores en de laatste negen jaar in Djakar ta. AI die tijd was hij „ge woon" pastor in de zielzorg. Na zijn verlofperiode zal hij ■echter beginnen als vicaris- generaal in Djakarta. Bij een Indonesische bisschop. Dat laatste tekent de situa tie, zoals die in menig mis sieland aan het groeien is en zeker in Indonesië. „Indone sië is geen eent missieland meer", vindt hij. „Trouwens, er zijn eigenlijk geen missie landen meer. Deze Indonesi sche bisschop is mij veruit de meerdere in capaciteiten. Ik helb er geen enkele moeite mee onder hem te wer ken". De missionaris Cees van lersel is ervan overtuigd dat hij een van de „laatste der Mohikanen ie". Hij en zijn collega's waarvan er steeds minder jonger zijn dan 50 jaar, zijn bezig de zaken over te dragen, hun taak wordt steeds meer advise rend in plaats van leidingge vend. De fotograaf valt binnen, terwijl pater Van lersel aan het .ertelien is hoe de jeugd in Nederland hem meegeval len is: „Fijne ervaringen mee gehad, ze zijn open en eer lijk. geen ruziemakers. Goed, ze zeggen: we zien het niet meer zitten, maar het is eer lijk. De jeugd moet een ide aal hebben, maar dat zien ze niet meer. Er is ook al zo veel bereikt, ook op sociaal gebied". En terwijl de fotograaf zijn apparatuur in stelling brengt, vraagt hij: „Zeg het maar, hoe moet ik erop? C. VAN IERSEL Toch zeker niet meer met een groot kruis of een Heilig Hartoeelid op de achtergrond, hè? Nee, die zijn hier niet meer. Maar in Indonesië wel hoor. Steeds meer zelfs. Al die kiitsoh-rommel, die ze hier afgedankt hebben, gaat daar naar toe. Jammer, want ze hebben zelf zoveel moois, met zo'n rijke cultuur". Terug naar de jeugd het valt op dat hij daar veel en graag over praat. Blij is hij met de toenemende bezorgd heid onder de jongeren over de derde wereld en met het besef dat ontwikkelingshulp meer inhoudt dat waterput ten graven en voedselpakket ten sturen. „Neem de kokos noten uit Indonesië. Unilever maakt er hier winst mee. Nee, wij dn het westen hou den de arme landen eronder en dat loopt volgens mij uit op een conflict. Als wij in Nederland zouden zeggen: we moeten de derde wereld meer kansen geven, dan gaat dat nog niet. Dan moeten ook de rest van Europa en de Verenigde Staten en de Sov jet-Unie meedoen- En dan moeten wij het hier met minder willen doen. Nou, dat zie ik nog niet gebeuren". Het beeld van die missiona ris, die in Nederland met verlof, zich een- ongeluk schrikt van de progressieve toestanden in de Nederlandse kerk, blijkt gelukkig steeds meer tot de verleden tijd te gaan behoren. Veel missionarissen worden zo bleek ons al verschillende malen bij hun terugkeer bestookt te worden met brie ven en folders van uiterst behoudende katholieke groe peringen. Zo ook pater Van lersel, die toen hij pas in het land was, een brochure „Be houd van het geloof' of iets dergelijks in de bus kreeg, en het advies zich verre te houden van de manier zoals de kerk hier reilt en zeilt. „Ik heb me kwaad gemaakt. Wat een scheldpartijen. Ik heb al les teruggestuurd en geschre ven dat ik Schillebeeckx zó'n man vind en dat de priesters hier prachtig en hard wer ken. Die kerk van vroeger, die jullie zo verheerlijken, was ook niet zo ideaal, heb ik teruggeschreven". Hij moet ervandoor. Fa milieleden hébben kaartjes te pakken gekregen voor een voetbalwedstrijd in de Rot terdamse Kuip. Je bent ten slotte met verlof of je bent het niet. JAN LANDMAN (Van onze correspondent) ROME De Italiaanse am bassadeur in Nederland is een gelukkig mens Hij hoort het althans te zijn, want behalve diplomatiek, is hij ook postaal onschendbaar. De ambassadeur maakt, zoals al zijn collega's van het wijd vertakte corps diplomatique, gebruik van koeriers. Ver trouwde personen, die regel matig tussen de hoofdsteden van de wereld op en neer vliegen met als enige bagage een koffertje vol post. Officiële stukken natuurlijk met misschien af en toe eens een dringend stukje privé- post Als iemand zo'n koerier echt nodig heeft dan is het wel de Italiaanse ambassadeur, en omgekeerd ook zijn collega's in Italië, want als het aan de Italiaanse posterijen lag dan zou de Italiaanse regering ho peloos achterop lopen bij de internationale politiek van alle daar Ik heb horen beweren dat on langs in Rome een ijlbood- schap van Garibaldi werd be zorgd; de brief was wat ver laat werd er ais excuus bijge voegd, maar ik ben bewonde raar genoeg van dit land en volk geworden om dat verhaal niet te geloven. Zó erg is het met de post nu ook weer niet, en zelfs onze eigen PTT wil nog wel eens 'n „nakomertje" bezorgen, een kaart of brief die bijvoorbeeld vóór of vlak ma de oorlog ge post werd, de laatste wereld oorlog dan wel te verstaan. Dat soort uitzonderingen komt in Italië ook voor. Maar het valt alleen niet zo op. omdat ook de gewone post gemiddeld enkele weken of maanden te laat bezorgd wordt. De Nederlandse kolonie in Ro me heeft wat dat betreft het hcofd al lang in de schoot gelegd en geeft berustend toe: De Italiaanse post functioneert niet. Maar de Italiaanse ambassa deur zal er -als hij er al weet van heeft- weinig last van hebben. Zijn koeriers kunnen hooguit vertraging oplopen als do luchtvaartmaatschappijen staken. Je zou een krantenpagina kun nen vullen met de meest onge loofwaardige voorbeelden van post vertraging; ook in Rome zelf, waar briefpost tien, veer tien dagen onderweg is van de ene stadswijk naar de andere. Waar uitnodigingen voor pers conferenties, ontvangsten, re cepties en noem maar op pas arriveren als deze gebeurtenis sen al weer lang en breed achter de rug zijn. Vandaar dat er in de grote steden zoveel brieflopers te vinden zijn. Al dan niet klan- destiene postbestellers die met au o, scooter of te voet post rondbrengen en daar een dik ke boterham aan verdienen. Het blijft een verbazingwek kend feit dat zo'n staatsappa raat gewoonweg niet werkt. Je kunt stil worden bij de ge dachte wat er dagelijks in Ita lië fout loopt, niet gebeurt ver keerd beslist wordt, blijft lig gen, domweg omdat mensen elkaar niet binnen een rede- l^SFRGH (Reuter) tatsn Sisteren een van benzine in- IR, °mdat de olievoorra- Itdat ilenIl^k zi'n geslonken «enfn Personeel van de madenj.en elf dagen ffl staking is gegaan. li de busondernemin- "'j-n n°g (naar op spitsu- ■m, Neigen duizenden lkleden zonder werk (Van onze correspondent) ROME De familie van Gas pare Lentini, de 44-jarige be roepssmokkelaar die in het pinksterweekeinde in Turijn door de politie werd doodge schoten op het moment dat hij zijn 18-jarige dochter naar de kerk bracht voor haar huwelijk, heeft een officieel onderzoek geëist. De familie is ervan over tuigd dat de betrokken vier politiemannen onverantwoord snel geschoten hebben. „Bo vendien was Gaspare ongewa pend; hij was alleen kwaad, omdat de politie hem uitgere kend op de dag van het huwe lijk van zijn lievelingsdochter wilde arresteren. Hij had be loofd dat hij na de trouwpartij onzer verslaggevers) '•jarige M-JS? lijk van de le on ji ar?^kaanse vrouw, fclle afdewei ln de chirurgi- erleed ,F Jan de TH Aken 1 <wifr?en °m tien uur I ®a de twee uur Van de vrouw l'« 'ongen, darmen Bood tar, I lijder!?4!6 geslachtsdelen en naderhand ver brand. Voor de sectie was geen toe stemming door de echtgenoot van de vrouw gegeven. Dit deelde de Akense officier van justitie tijdens de pinksterda gen mee. Het ontbreken van de lichaamsdelen werd bij de tweede sectie, die op bevel van de officier van Justitie gebeurde, vastgesteld. Hij zal binnen een maand, aldus zijn mededeling, 26 getuigen horen, en daarna een onafhankelijke expert laten onderzoeken of de vrouw door nalatigheid moest sterven. Wegens het verwijderen van de lichaamsdelen, zonder toe stemming, is intussen al een aanklacht tegen verschillende artsen ingediend. al zijn boeten zou betalen", aldus de familie. In 1958 was het slachtoffer Gaspare Lentini samen met vrouw en twee kinderen uit armoe de geboortegrond op Sardinië ontvlucht, op zoek naar werk en levenskansen in Turijn. In die stad werden nog drie kinderen geboren en Gaspare probeerde aanvankelijk puuir- eerlijk aan de kost te komen voor het zeven man sterke ge zin. Omdat dat maar half luk te begon hij met sigaretten smokkel, eerst in het klein, maar od den duur in het groot Nooit gepakt wegens geweld of wapenbezit, werd Gaspare wel regelmatig veroordeeld en beboet. Trouw betaalde hij zijn boeten, omdat hij een le vensgrote schrik voor de ge vangenis had. Pinksterzaterdag trouwde zijn oudste dochter, de 18-jarige Rosetta. Een feestelijk, keurig- burgerlijk huwelijk, met fleu rige toiletten en grote hoeden voor de dames, met stemmig zwart, veel bloemen, een ban ket voor de hele familie, met bruidstaart na en een dure huur-Mercedes om de jonge bruid naar de kerk te bren gen. Op het moment dat de trotse vader zijn dochter hielp in stappen. verschenen de vier agenten, in burger. Ze vroegen Gaspare mee te gaan voor een verhoor, maar de geprikkelde smokkelaar weigerde. „Mor gen, vandaag is het de dag van mijn dochter", was zijn antwoord. Het waren vrijwel zijn laatste woorden. Uit de diverse ver klaringen is niet precies te reconstrueren wat er gebeurd moet zijn. Misschien hebben de agenten zich bedreigd ge voeld toen Gaspare zijn vuist toonde, en is er geschoten. Vermoedelijk hebben daarnaa ook bruiloftsgasten, onder wie enkele bevriende smokkelaars van de vader van de bruid, geschoten. „Maar de politie bleef schieten, ook toen papa al gewond op de grond viel", vertelde de jonge bruid, die in de loop van de dag haar stra lend witte bruidsjapon ver ruilde voor zwarte rouwkle ding. Na het vuurgevecht werden de slachtoffers afgevoerd: Gaspa re Lentini dodelijk gewond; twee agenten met ernstig let sel. Met de bloedspatten op de japon werd Rosetta alsnog naar de kerk gebracht, waar haar aanstaande man onwe tend van het drama onge duldig wachtte. In de veron derstelling dat vader slechts gewond was, ging de huwe lijksplechtigheid toch door. Pas in de loop van de middag werd de jonge bruid ingelicht over de dood van haar vader. Omdat het slachtoffer ongewa pend zou zijn geweest en dus onmogelijk als eerste ge dreigd, laat staan gesdhoten, kan hebben, heeft de familie een officiële klacht ingediend en een onderzoek geëist. lijk tijdsbestek per post kun- nen bereiken. Het is eigenlijk ook een beetje zielig om al die toeristen iede re dag weer stapels ansicht kaarten te zien schrijven en posten. Dat is kompleet verknoeide tijd, weggegooid geld, want de Italiaanse staats PTT beliegt en bedriegt die klanten op grote schaal. Al haar klanten trouwens. Zou je zo'n land uit de inter nationale post unie kunnen stoten wegens wangedrag? Postale boycot is ook een aan trekkelijk denkbeeld en ten slotte kunnen we onze post misschien over en weer mee gaan gevein met de koerier van de ambassadeur FORT WALTON BEACH (V.S.j (AP) De barkeeper die als scheidsrechter fungeerde tijdens een duel op de borrel tussen twee van zijn stamgasten is zelf gestorven van verdriet toen hij hoorde dat de twee mannen zich had den doodgedronken. Op memorial day, wil den Walther Wade (39) en Eugene Cole (32) eens en voorgoed uitma ken wie het snelst de meeste borrels kon weg zetten. Als plaats voor het fatale duel kozen zij de bar van de 52-jarige Edwin Carr, die zelf zou optreden als scheids rechter. Volgens de politic hebben Wade en Cole in minder dan een uur tijd elke tussen de negen en 13 liter gin naar binnen gewerkt. Toen Carr het zo wei welletjes vond en de wedstrijd stopzette werd Cole buiten opgepakt wegens dronkenschap in het openbaar. Hij stierf enkele uren later in zijn cel. Wade overleed een dag later in het zieken huis. Carr, een hartpatiënt, was volgens zijn wedu we zo geschokt toen hij van de trieste afloop hoorde dat hij een hart aanval kreeg en ook stierf. Inmiddels liep er tegen hem een straf klacht wegens dood door schuld. LUXEMBURG In Luxem burg zijn gisteren de nieuwe prijzen voor olieprodukten van kracht geworden. De prijs van gewone benzine is gestegen van 70 cent per liter naar 81 cent en die van superbenzine vijl 72 cent naar 83 cent. De stookolie gaat voortaan 42 cent per liter kosten. Ondanks deze prijsverhogingen blijft de „Luxemburgse" benzine het goedkoopst van de landen van de Gemeenschappelijke Markt. De regering van het groot hertogdom heeft tevens beslo ten niet langer vast te houden aan de snelheidsbeperking van 80 km per uur op alle wegen. Voortaan bedraagt de maxi mumsnelheid op autowegen 120 km-u en op andere wegen 90 km. Voor de bebouwde kom blijft een maximum toe gelaten snelheid van kracht van 60 km-u. DOOR: GREET BUCHNER Sedert jaar eic dag was ik gedurende de maand juni be zig met de voorbereidingen voor de maand juli. Dat was in ons gezin tot op de dag van vandaag namelijk de vakantie maand. Nu is zo'n voorberei ding een niet mis te verstaan karwei, niet alleen omdat ik een deel van mijn werk bui tenshuis op voorhand klaar moest hebbenmaar ook om dat ik onderdak moest zoeken voor al onze dieren en kamer planten. Voeg daarbij het controleren van de zomer garderobe en het schoonmaken van het hele huisomdat dat nu eenmaal hoort, evenals het klaarleggen van de paperassen die mee moeten en het verzorgen van de paperassen die verzorgd en betaald achter moeten blijven, dan is dat een hele klus. Als ik na al dat gezwoeg eindelijk in de auto zat, was het verder nog eens twee dagen rijden over te drukke en dus levens gevaarlijke wegenovernach ten in hotels waar je blij moest zijn met een miserabele kamer voor een alles behalve miserabele prijs, vanwege het toenemend aantal mensen dat ook onderweg was. Ter plekke aangekomen bleek het er elk jaar een beet je minder stil en een beetje meer druk te zijnwant aan de stroom toeristen komt voorals nog geen einde, met het ge volg dat je tegenwoordig zelfs al in colonnes bergen beklimt en in de rij moet staan om een zwemwater te kunnen berei ken. Nu zou ik een kniesoor zijn als ik vergat te vermel den dat ik desondanks steeds erg genoten heb van onze ge zinsvakanties, hetgeen niet wegneemt dat ik me dit jaar verheug op de vakantie die in geen jnkel opzicht zal lijken op de vorige vakanties. Met een enorme tuin onder eigen beheer en de bossen on der handbereik, leek het ons verstandiger om de ons toege meten vrije tijd nu eens niet onderweg, maar thuis door te brengen, om dan datgene te doen wat we in de loop van een werkjaar juist niet kun nen doen. In de prille morgen in de tuin werken ofwel uit slapen tot de zon hoog aan de hemel staat, uren wandelen in de bossen die nog nieuw zijn voor ons, of lui in het graj§ liggen lezen, lekker eten in een dorpshotelletje of thuis iets exotisch klaarmaken voor lieve vrienden. Kortom meer dan genoeg om er vier fijne vakantiewe ken mee te vullen en onder tussen heb ik op voorhand al vakantie. Vakantie van het op vakantiegaan wel te verstaan, want Ut jaar hoef ik niets klaar te leggen om in te pak ken en hoef ik niet te leuren met de viervoeters die ons zo dierbaar zijn en met de ka merplanten die ons huis sie ren. Ik heb geen zorg voor een verwilderd grasveld en geen angst voor een border die be dolven. is onder het onkruid, ik hoef geen letter op voor hand te schrijven en geen pas klaar te leggen. Kortom, ik geniet van de meest ongecom pliceerde vakantievoorberei ding sedert jaren. En als het een beetje wil dan is het hier in de vakantie weken stiller dan waar ook ter wereld. Omdat iedereen die hier woont zo nodig ver weg zijn heil gaat zoeken. Op te drukke autobanen in te drukke vakantieplaatsen! (ADVERTENTIE) Een hogere rente naarmate uw geld langer uitstaat. En u kunt er toch vrijwel direkt over beschikken. Stijgrente stijgt mee van 5'/^ to. |0% in vijf jaar. EvanLanschot bankiers 's-Hertogenbosch, Amsterdam, Breda, Den Haag, Eindhoven, Nijmegen, Roosendaal, Rotterdam, Tilburg,Vught Coupures:f 500,-, f 1.000,-, f5.000,- en f 10.000,-. Maximale looptijd per coupure 5 jaar. De rente wordt samengesteld berekend, dus rente op rente. Vraag onze brochure over alle spaarvormen.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 11