G0ETHEJW
Week voor de Nederlandse missionaris
BREDASE MISSIONARIS C. VAN IERSEL STELDE VERLOF 2 JAAR UIT, MAAR:
De kerk in
N ederland
is mij erg
meegevallen
Italiaanse post
vaak
maanden
achter
MOORD OP EEN SMOKKELAARSBRUILOFT
koper.
GARIBALDI
BERUSTEN
BRIEFLOPER
Benzineprijs
omhoog in
Luxemburg
Vakantie
van
vakantie
Sparen met Stijgrente
Geef ze een
thuis
Geefvrijaan
mensen met-/>-
een missie
geinen bij overleden Marokkaanse'
r^U)ijderd zonder toestemming man
'ijspeil.
Itie-markt
vakantie.
g aroma 4 smaken *38. 32
citron1,09
idvlees 749
ïtten 529
akt 439
>en 500 gram 649
DEANE
lder
N
50-4249
AKERIJ
binnenland
buitenland
Minder veilig
in Geen moeite
Lekenkerk
Blij
Winetekort
p Schotland
Familie eist onderzoek naar optreden Italiaanse politie
GEVANGENIS
AGENTEN
BLOEDSPATTEN
DRIE DODEN
DUEL OP
DE
BORREL
3
ze
jensdag 5 juni 1974
ome
67
200 3,59
rkoffie
75
Mümchen* 2,19
3 rollen "7^ 05
jne conqu, 99
kook560 3™» 75
rout- 19
tomaien/groente/kippe/vermicelli/
npil witte crème 4
UG|1 3 pakjes >07
cocktail™|,19
f!06S3/4pot 65
fé xtra 200 gram *fr.25 5,95
>mac 200 gram ^^£5 1,45
everpastei l,ig
B 3 blikjes t^2
eep Lux 3 stuk» >€3 1,49
ola— 75
(oek gram 182 75
Lees_
500 gram 749
500 gram
500 gram 649
500 gram
500 gram 439
mager 500 gram 539
500 gram
9'
.1111
.EFOON 01140 - 2838
en plastic-nylondoek
in diverse kleuren
rmdoek, markiezendoek
ondoek, ligstoellope
de kleuren,
rnituren.
I
11
(Van onze redactie
binnenland)
j j, pinkstercollecte van de
ifitl voor de Nederlandse
Erionaris", welke deze week
,2 tot 9 juni wordt gehou-
„."mikt dit Jaar op drie
IV gulden. Vorig jaar was
opbrengst 2,4 miljoen, plus
Kerstmis een half miljoen
de „ondedags-actie". De
|,iste pinkstercollecte in 1970
Ipjoo met een opbrengst van
I itien ton.
lid geld, dat onder het mot-
J, „Geef hun een thuis" en
I Wf vrij aan mensen met een
missie" wordt bijeengebracht
is, vooral bestemd voor de
1200 verlofgangers van de
7300 Nederlandse missionaris
sen. Voor hen is zes miljoen
nodig gemiddeld 5000 gul
den per broeder, zuster of pa
ter. De helft ervan wordt op
gebracht door orden en con
gregaties, familie en vrien
den.
Deze som is vooral nodig
voor reis- en verblijfskosten,
een bescheiden zakcent en het
volgen van bijscholingscursus
sen. Velen krijgen ook een
tegemoetkoming om wat ge
reedschap te kopen, om naar
een dokter of tandarts te kun
nen. De medische zorg wordt
omvangrijker, nu 60 procent
van de missiezusters boven de
vijftig jaar is, terwijl 55 pro
cent van de priesters en broe
ders de 50 nadert.
De organisators van de
„Week voor de Nederlandse
missionaris" wijzen erop, dat
de missie minder veilig is ge
worden. Arrestaties, verhoren,
Intimidaties en uitwijzingen
zijn niet denkbeeldig. Men
denke slechts aan Oeganda,
Chili, en Mozambique. In het
thuisland is de orde of congre
gatie van de verlofganger een
slinkende groep van ouder
wordende mensen. Daarom is
het te meer belangrijk, dat er
een solidariteitsfonds voor hen
klaar staat, dat vorig jaar voor
levensonderhoud, ziekenfonds
premies, zakgeld, reisgeld e.d.
bijna een miljoen uitkeerde.
In het weekeinde van 8 en 9
juni wordt in de r.-k. kerken
van Nederland de pinkstercol- AjlfQ Of O
lecte gehouden. Het gironum
mer luidt: 676 ten name van
•.Nederlandse missionaris" Den
Haag.
BREDA
met-verlof
lersel uit
twee jaar
Missionaris-
pater C. van
Breda kwam
geleden al in
LDE: Nieuwstraat 5-
WASPIK: Kerkstraat 1\
r het Ledeltheater is een inga]
aanmerking voor vakantie
in Nederland, maar hij ging
niet. Hij bleef in Djakarta,
bij zijn 5.500 parochianen.
Niet uit een nogal eens
geromantiseerd gevoel
van onmisbaarheid.
,ik heb zelf twee jaar lang
mijn verlof uitgesteld, omdat
ik eigenlijk helemaal geen
zin had om naar Nederland
te gaan. lit de krant en van
collega's las en hoorde ik
zoveel over discussies en te
genstellingen in de kerk en
daarbuiten in Nederland, dat
ik ervoor terugschrok om te
gaan. Zo was ik bijvoorbeeld
tag om de jeugd hier te
ontmoeten. Ik dacht: hoe
»oet je ze het nu nog vertel
len? Maar het is allemaal erg
meegevallen, hoor".
De 55-jarige pater Van ler
sel, SVD-er en sinds kort
vicaris-generaal van het bis
dom Djakarta, is nu een paar
maanden in Nederland en
verblijft bij zijn zuster
Breda.
Nan de actie „Week voor
co Nederlandse missionaris"
treeg hij bij zijn aankomst
-n Nederland 1800 gulden als
I h-jdrage in de kosten van
ta -zalf jaar verlof, 300 gul-
«n per maand. Hij is daar
fS lij mee. Hij is voor zijn
,n van levensonderhoud
niet meer geheel afhanke-
J# van zijn familie, hoeft
geen bedelpreken meer te
en dergelijke zoals
vroeger, en kan daardoor
zijn tijd goed gebruiken om
zijn ogen en oren hier de
kost te geven. En dat doet
hij.
Zo is pater Van lersel erg
geïnteresseerd in wat er in
Nederland op liturgisch ge
bied gebeurt hij zit na
melijk o.m. in de liturgische
commissie van de Indonesi
sche bisschoppenconferentie-
„Ik ga bijvoorbeeld 's zon
dags zeker in twee kerken
hier in de stad naar kerk
diensten. Kijken hoe ze het
doen. Nou, ik moet zeggen,
ik vind het „first-class" wat
hier van de liturgie gemaakt
wordt en wat er aan moeite
voor gedaan wordt! In de
Petrus en Pauluskerk (zijn
huidige, tijdelijke, parochie)
bijvoorbeeld heb ik kinder
missen gezien. Ik zat er in
Indonesië echt mee, hoe je
zoiets nou aan moet pakken.
Maar prachtig hoor, zoals ze
bijvoorbeeld zo'n dienst be
ginnen, met de gewone, da
gelijkse dingen die bij kin
deren leiven. Ja, ik denk dat
ik daarmee straks wel wat
kan doen".
Met een missionaris praten
•betekent minstens de helft
van de tijd praten over een
land. ergens aan het andere
eind van de wereld. Bij pa
ter Van lersel is dat Indone
sië. Daar kwam hij niet lang
■na de laatste wereldoorlog
terecht, na twee jaar China.
Hij werkte vijf jaar op Bali,
tien jaar op Flores en de
laatste negen jaar in Djakar
ta. AI die tijd was hij „ge
woon" pastor in de zielzorg.
Na zijn verlofperiode zal hij
■echter beginnen als vicaris-
generaal in Djakarta. Bij een
Indonesische bisschop.
Dat laatste tekent de situa
tie, zoals die in menig mis
sieland aan het groeien is en
zeker in Indonesië. „Indone
sië is geen eent missieland
meer", vindt hij. „Trouwens,
er zijn eigenlijk geen missie
landen meer. Deze Indonesi
sche bisschop is mij veruit
de meerdere in capaciteiten.
Ik helb er geen enkele moeite
mee onder hem te wer
ken".
De missionaris Cees van
lersel is ervan overtuigd dat
hij een van de „laatste der
Mohikanen ie". Hij en zijn
collega's waarvan er steeds
minder jonger zijn dan 50
jaar, zijn bezig de zaken
over te dragen, hun taak
wordt steeds meer advise
rend in plaats van leidingge
vend.
De fotograaf valt binnen,
terwijl pater Van lersel aan
het .ertelien is hoe de jeugd
in Nederland hem meegeval
len is: „Fijne ervaringen mee
gehad, ze zijn open en eer
lijk. geen ruziemakers. Goed,
ze zeggen: we zien het niet
meer zitten, maar het is eer
lijk. De jeugd moet een ide
aal hebben, maar dat zien ze
niet meer. Er is ook al zo
veel bereikt, ook op sociaal
gebied".
En terwijl de fotograaf
zijn apparatuur in stelling
brengt, vraagt hij: „Zeg het
maar, hoe moet ik erop?
C. VAN IERSEL
Toch zeker niet meer met
een groot kruis of een Heilig
Hartoeelid op de achtergrond,
hè? Nee, die zijn hier niet
meer. Maar in Indonesië wel
hoor. Steeds meer zelfs. Al
die kiitsoh-rommel, die ze
hier afgedankt hebben, gaat
daar naar toe. Jammer, want
ze hebben zelf zoveel moois,
met zo'n rijke cultuur".
Terug naar de jeugd het
valt op dat hij daar veel en
graag over praat. Blij is hij
met de toenemende bezorgd
heid onder de jongeren over
de derde wereld en met het
besef dat ontwikkelingshulp
meer inhoudt dat waterput
ten graven en voedselpakket
ten sturen. „Neem de kokos
noten uit Indonesië. Unilever
maakt er hier winst mee.
Nee, wij dn het westen hou
den de arme landen eronder
en dat loopt volgens mij uit
op een conflict. Als wij in
Nederland zouden zeggen:
we moeten de derde wereld
meer kansen geven, dan gaat
dat nog niet. Dan moeten ook
de rest van Europa en de
Verenigde Staten en de Sov
jet-Unie meedoen- En dan
moeten wij het hier met
minder willen doen. Nou, dat
zie ik nog niet gebeuren".
Het beeld van die missiona
ris, die in Nederland met
verlof, zich een- ongeluk
schrikt van de progressieve
toestanden in de Nederlandse
kerk, blijkt gelukkig
steeds meer tot de verleden
tijd te gaan behoren. Veel
missionarissen worden zo
bleek ons al verschillende
malen bij hun terugkeer
bestookt te worden met brie
ven en folders van uiterst
behoudende katholieke groe
peringen. Zo ook pater Van
lersel, die toen hij pas in het
land was, een brochure „Be
houd van het geloof' of iets
dergelijks in de bus kreeg,
en het advies zich verre te
houden van de manier zoals
de kerk hier reilt en zeilt. „Ik
heb me kwaad gemaakt. Wat
een scheldpartijen. Ik heb al
les teruggestuurd en geschre
ven dat ik Schillebeeckx zó'n
man vind en dat de priesters
hier prachtig en hard wer
ken. Die kerk van vroeger,
die jullie zo verheerlijken,
was ook niet zo ideaal, heb
ik teruggeschreven".
Hij moet ervandoor. Fa
milieleden hébben kaartjes
te pakken gekregen voor een
voetbalwedstrijd in de Rot
terdamse Kuip. Je bent ten
slotte met verlof of je bent het
niet.
JAN LANDMAN
(Van onze correspondent)
ROME De Italiaanse am
bassadeur in Nederland is een
gelukkig mens
Hij hoort het althans te zijn,
want behalve diplomatiek, is
hij ook postaal onschendbaar.
De ambassadeur maakt, zoals
al zijn collega's van het wijd
vertakte corps diplomatique,
gebruik van koeriers. Ver
trouwde personen, die regel
matig tussen de hoofdsteden
van de wereld op en neer
vliegen met als enige bagage
een koffertje vol post.
Officiële stukken natuurlijk
met misschien af en toe eens
een dringend stukje privé-
post
Als iemand zo'n koerier echt
nodig heeft dan is het wel de
Italiaanse ambassadeur, en
omgekeerd ook zijn collega's
in Italië, want als het aan de
Italiaanse posterijen lag dan
zou de Italiaanse regering ho
peloos achterop lopen bij de
internationale politiek van alle
daar
Ik heb horen beweren dat on
langs in Rome een ijlbood-
schap van Garibaldi werd be
zorgd; de brief was wat ver
laat werd er ais excuus bijge
voegd, maar ik ben bewonde
raar genoeg van dit land en
volk geworden om dat verhaal
niet te geloven.
Zó erg is het met de post nu
ook weer niet, en zelfs onze
eigen PTT wil nog wel eens 'n
„nakomertje" bezorgen, een
kaart of brief die bijvoorbeeld
vóór of vlak ma de oorlog ge
post werd, de laatste wereld
oorlog dan wel te verstaan.
Dat soort uitzonderingen komt
in Italië ook voor. Maar het
valt alleen niet zo op. omdat
ook de gewone post gemiddeld
enkele weken of maanden te
laat bezorgd wordt.
De Nederlandse kolonie in Ro
me heeft wat dat betreft het
hcofd al lang in de schoot
gelegd en geeft berustend toe:
De Italiaanse post functioneert
niet.
Maar de Italiaanse ambassa
deur zal er -als hij er al weet
van heeft- weinig last van
hebben. Zijn koeriers kunnen
hooguit vertraging oplopen als
do luchtvaartmaatschappijen
staken.
Je zou een krantenpagina kun
nen vullen met de meest onge
loofwaardige voorbeelden van
post vertraging; ook in Rome
zelf, waar briefpost tien, veer
tien dagen onderweg is van de
ene stadswijk naar de andere.
Waar uitnodigingen voor pers
conferenties, ontvangsten, re
cepties en noem maar op pas
arriveren als deze gebeurtenis
sen al weer lang en breed
achter de rug zijn.
Vandaar dat er in de grote
steden zoveel brieflopers te
vinden zijn. Al dan niet klan-
destiene postbestellers die met
au o, scooter of te voet post
rondbrengen en daar een dik
ke boterham aan verdienen.
Het blijft een verbazingwek
kend feit dat zo'n staatsappa
raat gewoonweg niet werkt. Je
kunt stil worden bij de ge
dachte wat er dagelijks in Ita
lië fout loopt, niet gebeurt ver
keerd beslist wordt, blijft lig
gen, domweg omdat mensen
elkaar niet binnen een rede-
l^SFRGH (Reuter)
tatsn Sisteren een
van benzine in-
IR, °mdat de olievoorra-
Itdat ilenIl^k zi'n geslonken
«enfn Personeel van de
madenj.en elf dagen
ffl staking is gegaan.
li de busondernemin-
"'j-n n°g (naar op spitsu-
■m, Neigen duizenden
lkleden zonder werk
(Van onze correspondent)
ROME De familie van Gas
pare Lentini, de 44-jarige be
roepssmokkelaar die in het
pinksterweekeinde in Turijn
door de politie werd doodge
schoten op het moment dat hij
zijn 18-jarige dochter naar de
kerk bracht voor haar huwelijk,
heeft een officieel onderzoek
geëist.
De familie is ervan over
tuigd dat de betrokken vier
politiemannen onverantwoord
snel geschoten hebben. „Bo
vendien was Gaspare ongewa
pend; hij was alleen kwaad,
omdat de politie hem uitgere
kend op de dag van het huwe
lijk van zijn lievelingsdochter
wilde arresteren. Hij had be
loofd dat hij na de trouwpartij
onzer verslaggevers)
'•jarige M-JS? lijk van de
le on ji ar?^kaanse vrouw,
fclle afdewei ln de chirurgi-
erleed ,F Jan de TH Aken
1 <wifr?en °m tien uur
I ®a de
twee uur
Van de vrouw
l'« 'ongen, darmen
Bood
tar,
I lijder!?4!6 geslachtsdelen
en naderhand ver
brand.
Voor de sectie was geen toe
stemming door de echtgenoot
van de vrouw gegeven. Dit
deelde de Akense officier van
justitie tijdens de pinksterda
gen mee. Het ontbreken van
de lichaamsdelen werd bij de
tweede sectie, die op bevel
van de officier van Justitie
gebeurde, vastgesteld. Hij zal
binnen een maand, aldus zijn
mededeling, 26 getuigen horen,
en daarna een onafhankelijke
expert laten onderzoeken of
de vrouw door nalatigheid
moest sterven.
Wegens het verwijderen van
de lichaamsdelen, zonder toe
stemming, is intussen al een
aanklacht tegen verschillende
artsen ingediend.
al zijn boeten zou betalen",
aldus de familie.
In 1958 was het slachtoffer
Gaspare Lentini samen met
vrouw en twee kinderen uit
armoe de geboortegrond op
Sardinië ontvlucht, op zoek
naar werk en levenskansen in
Turijn.
In die stad werden nog drie
kinderen geboren en Gaspare
probeerde aanvankelijk puuir-
eerlijk aan de kost te komen
voor het zeven man sterke ge
zin. Omdat dat maar half luk
te begon hij met sigaretten
smokkel, eerst in het klein,
maar od den duur in het groot
Nooit gepakt wegens geweld
of wapenbezit, werd Gaspare
wel regelmatig veroordeeld en
beboet. Trouw betaalde hij
zijn boeten, omdat hij een le
vensgrote schrik voor de ge
vangenis had.
Pinksterzaterdag trouwde zijn
oudste dochter, de 18-jarige
Rosetta. Een feestelijk, keurig-
burgerlijk huwelijk, met fleu
rige toiletten en grote hoeden
voor de dames, met stemmig
zwart, veel bloemen, een ban
ket voor de hele familie, met
bruidstaart na en een dure
huur-Mercedes om de jonge
bruid naar de kerk te bren
gen.
Op het moment dat de trotse
vader zijn dochter hielp in
stappen. verschenen de vier
agenten, in burger. Ze vroegen
Gaspare mee te gaan voor een
verhoor, maar de geprikkelde
smokkelaar weigerde. „Mor
gen, vandaag is het de dag
van mijn dochter", was zijn
antwoord.
Het waren vrijwel zijn laatste
woorden. Uit de diverse ver
klaringen is niet precies te
reconstrueren wat er gebeurd
moet zijn. Misschien hebben
de agenten zich bedreigd ge
voeld toen Gaspare zijn vuist
toonde, en is er geschoten.
Vermoedelijk hebben daarnaa
ook bruiloftsgasten, onder wie
enkele bevriende smokkelaars
van de vader van de bruid,
geschoten. „Maar de politie
bleef schieten, ook toen papa
al gewond op de grond viel",
vertelde de jonge bruid, die in
de loop van de dag haar stra
lend witte bruidsjapon ver
ruilde voor zwarte rouwkle
ding.
Na het vuurgevecht werden de
slachtoffers afgevoerd: Gaspa
re Lentini dodelijk gewond;
twee agenten met ernstig let
sel. Met de bloedspatten op de
japon werd Rosetta alsnog
naar de kerk gebracht, waar
haar aanstaande man onwe
tend van het drama onge
duldig wachtte. In de veron
derstelling dat vader slechts
gewond was, ging de huwe
lijksplechtigheid toch door.
Pas in de loop van de middag
werd de jonge bruid ingelicht
over de dood van haar vader.
Omdat het slachtoffer ongewa
pend zou zijn geweest en dus
onmogelijk als eerste ge
dreigd, laat staan gesdhoten,
kan hebben, heeft de familie
een officiële klacht ingediend
en een onderzoek geëist.
lijk tijdsbestek per post kun-
nen bereiken.
Het is eigenlijk ook een beetje
zielig om al die toeristen iede
re dag weer stapels ansicht
kaarten te zien schrijven en
posten.
Dat is kompleet verknoeide
tijd, weggegooid geld, want de
Italiaanse staats PTT beliegt
en bedriegt die klanten op
grote schaal. Al haar klanten
trouwens.
Zou je zo'n land uit de inter
nationale post unie kunnen
stoten wegens wangedrag?
Postale boycot is ook een aan
trekkelijk denkbeeld en ten
slotte kunnen we onze post
misschien over en weer mee
gaan gevein met de koerier
van de ambassadeur
FORT WALTON
BEACH (V.S.j (AP)
De barkeeper die als
scheidsrechter fungeerde
tijdens een duel op de
borrel tussen twee van
zijn stamgasten is zelf
gestorven van verdriet
toen hij hoorde dat de
twee mannen zich had
den doodgedronken.
Op memorial day, wil
den Walther Wade (39)
en Eugene Cole (32)
eens en voorgoed uitma
ken wie het snelst de
meeste borrels kon weg
zetten. Als plaats voor
het fatale duel kozen zij
de bar van de 52-jarige
Edwin Carr, die zelf zou
optreden als scheids
rechter.
Volgens de politic
hebben Wade en Cole in
minder dan een uur tijd
elke tussen de negen en
13 liter gin naar binnen
gewerkt.
Toen Carr het zo wei
welletjes vond en de
wedstrijd stopzette werd
Cole buiten opgepakt
wegens dronkenschap in
het openbaar. Hij stierf
enkele uren later in zijn
cel. Wade overleed een
dag later in het zieken
huis.
Carr, een hartpatiënt,
was volgens zijn wedu
we zo geschokt toen hij
van de trieste afloop
hoorde dat hij een hart
aanval kreeg en ook
stierf. Inmiddels liep er
tegen hem een straf
klacht wegens dood door
schuld.
LUXEMBURG In Luxem
burg zijn gisteren de nieuwe
prijzen voor olieprodukten van
kracht geworden. De prijs van
gewone benzine is gestegen
van 70 cent per liter naar 81
cent en die van superbenzine
vijl 72 cent naar 83 cent. De
stookolie gaat voortaan 42 cent
per liter kosten. Ondanks deze
prijsverhogingen blijft de
„Luxemburgse" benzine het
goedkoopst van de landen van
de Gemeenschappelijke Markt.
De regering van het groot
hertogdom heeft tevens beslo
ten niet langer vast te houden
aan de snelheidsbeperking van
80 km per uur op alle wegen.
Voortaan bedraagt de maxi
mumsnelheid op autowegen
120 km-u en op andere wegen
90 km. Voor de bebouwde
kom blijft een maximum toe
gelaten snelheid van kracht
van 60 km-u.
DOOR: GREET BUCHNER
Sedert jaar eic dag was ik
gedurende de maand juni be
zig met de voorbereidingen
voor de maand juli. Dat was
in ons gezin tot op de dag van
vandaag namelijk de vakantie
maand. Nu is zo'n voorberei
ding een niet mis te verstaan
karwei, niet alleen omdat ik
een deel van mijn werk bui
tenshuis op voorhand klaar
moest hebbenmaar ook om
dat ik onderdak moest zoeken
voor al onze dieren en kamer
planten.
Voeg daarbij het controleren
van de zomer garderobe en het
schoonmaken van het hele
huisomdat dat nu eenmaal
hoort, evenals het klaarleggen
van de paperassen die mee
moeten en het verzorgen van
de paperassen die verzorgd en
betaald achter moeten blijven,
dan is dat een hele klus. Als
ik na al dat gezwoeg eindelijk
in de auto zat, was het verder
nog eens twee dagen rijden
over te drukke en dus levens
gevaarlijke wegenovernach
ten in hotels waar je blij
moest zijn met een miserabele
kamer voor een alles behalve
miserabele prijs, vanwege het
toenemend aantal mensen dat
ook onderweg was.
Ter plekke aangekomen
bleek het er elk jaar een beet
je minder stil en een beetje
meer druk te zijnwant aan de
stroom toeristen komt voorals
nog geen einde, met het ge
volg dat je tegenwoordig zelfs
al in colonnes bergen beklimt
en in de rij moet staan om een
zwemwater te kunnen berei
ken. Nu zou ik een kniesoor
zijn als ik vergat te vermel
den dat ik desondanks steeds
erg genoten heb van onze ge
zinsvakanties, hetgeen niet
wegneemt dat ik me dit jaar
verheug op de vakantie die in
geen jnkel opzicht zal lijken
op de vorige vakanties.
Met een enorme tuin onder
eigen beheer en de bossen on
der handbereik, leek het ons
verstandiger om de ons toege
meten vrije tijd nu eens niet
onderweg, maar thuis door te
brengen, om dan datgene te
doen wat we in de loop van
een werkjaar juist niet kun
nen doen. In de prille morgen
in de tuin werken ofwel uit
slapen tot de zon hoog aan de
hemel staat, uren wandelen in
de bossen die nog nieuw zijn
voor ons, of lui in het graj§
liggen lezen, lekker eten in
een dorpshotelletje of thuis
iets exotisch klaarmaken voor
lieve vrienden.
Kortom meer dan genoeg
om er vier fijne vakantiewe
ken mee te vullen en onder
tussen heb ik op voorhand al
vakantie. Vakantie van het op
vakantiegaan wel te verstaan,
want Ut jaar hoef ik niets
klaar te leggen om in te pak
ken en hoef ik niet te leuren
met de viervoeters die ons zo
dierbaar zijn en met de ka
merplanten die ons huis sie
ren.
Ik heb geen zorg voor een
verwilderd grasveld en geen
angst voor een border die be
dolven. is onder het onkruid,
ik hoef geen letter op voor
hand te schrijven en geen pas
klaar te leggen. Kortom, ik
geniet van de meest ongecom
pliceerde vakantievoorberei
ding sedert jaren.
En als het een beetje wil
dan is het hier in de vakantie
weken stiller dan waar ook
ter wereld. Omdat iedereen
die hier woont zo nodig ver
weg zijn heil gaat zoeken. Op
te drukke autobanen in te
drukke vakantieplaatsen!
(ADVERTENTIE)
Een hogere rente naarmate
uw geld langer uitstaat. En u
kunt er toch vrijwel direkt over
beschikken.
Stijgrente stijgt mee van
5'/^ to. |0%
in vijf jaar.
EvanLanschot
bankiers
's-Hertogenbosch, Amsterdam,
Breda, Den Haag, Eindhoven,
Nijmegen, Roosendaal, Rotterdam,
Tilburg,Vught
Coupures:f 500,-, f 1.000,-,
f5.000,- en f 10.000,-. Maximale
looptijd per coupure 5 jaar.
De rente wordt samengesteld
berekend, dus rente op rente.
Vraag onze brochure over alle
spaarvormen.