TYP|
™6S(ïj|
modefeest 1
voor 10000
meisjes
vm
EEN KONIJN IN
LEVENSGEVAAR
papieren DIEREN MAKEN
O
Tanzania zachtjesaan op
weg naar eigen socialisme
kleine
stem
35,-
u«
Nogal koel
Lange rijen
In de schaduw
Nyerere
Vergeten
Goede zaak
Loonpolitiek
■at wij ons
in wij ons
fcbruik.
lo uur door
lerk, burge-
lelegenheid
r het genot
llle belang-
IGBUREAU
iURANTIëN
bsfbus 700
p08 - 5927*
yVcensdag
1 29 mei 1974
19 21
11
"net
bovenw
125.00»:
v;"-2
VERMES
bSÏ®",»
Openingstijd
zondag en
hele dag gesio.
Dinsdag t.m.
vaf 8.J0 tot ijl
iedere vrijda» f
uur. 5
Kinderen onder I
geen toegang,
onder geleide
1 CASH CA
Zelfbedien
Industrietet
Goirle f
t-o. zwembi
Tel. 04247 j.
kinderstoJ
Luxe uitvoeringï
kleuren, Demoi*
tot leuke kleuth
Zware schroom!
VAN 49,75 VOr
35,-1
CASH CAI
Zelfbediem'nl
Industrietei
Goirle
t.o. zwembi
TeL 04247
KEUKtNKBlJ
4-poots kruk i
chroom onde.
een met skai bel
zitting in 2 kl|
VAN 11,75 VO
8,50
CASH CAR
Zeifbedienin
Industrietei
Goirle
t.o. zwembi
Tel. 04247 I
OUD-HOLLANDI
eetkamerst"'
Ongeloof®»
uitvoering metj
zware skai-bekief
in prachtig i
rood
VAN 130,- VO
87,501
CASH CARl
Zelfbediening
Industneterr
Goirle
t.o. zwembad i
Tel. 04247 27»
PARASOLS
Gezellige kleurt
geven aan uw oai
en/of min een esj
vleugje zomen™»
VAN 47.50 V OOMj
adverte"
fampag"®
in
deze kfJ
evêrbrugt
voor f"
balangnj
d» dn»
„w klar«"
op
«rit»
P i 'pa
helden, interessante zangers
en mooie kleren. Andere meis
jes, die niet in zwijm vallen
vpor een zanger, niet van gie
chelen houden, niet bang zijn
om bijvoorbeeld zelf de fiets
te maken en. het liefst in een
gemakkelijke spijkerbroek
met T-shirt lopen, zullen zich
niet thuis voelen op zo'n feest.
Die hejaben er niet zo'n be
hoefte aan om een modemiss
met een zilveren kroontje te
zien en dolverliefd naar The
Cats te kijken. Deze popgroep
is namelijk aangekondigd als
de speciale attractie. Verder
zullen de tienduizend meisjes f
kunnen kijken en luisteren
naar Ben Cramer. Sandra eu
Andres, Conny Vink, Rob de
Nijs en het Cocktail Trio. Ria
B-emer zal het feest presente
ren.
Crista Stums, Hulst, 9 jaar.
Zo'n 120 meisjes zullen vol
gende weck zaterdag kleren,
die ze zelf hebben gemaakt,
showen tijdens het Tina Mo-
detoer Marathon Feest, dat in
Utrecht zal worden gehou
den.
Maar liefst 16.436 meisjes
deden mee aan de mode-ont
werpwedstrijd van het blad
Tina. Uit al deze inzendingen
zijn de 120 beste ontwerpen
gekozen. De 120 maaksters
van deze modellen zijn uitge
nodigd om naar de grote feest
dag te komen en hun nieuwe
kleren te showen. Ongeveer
tienduizend meisjes uit heel
Nederland zullen op deze dag
in Utrecht aanwezig zijn. Het
zullen waarschijnlijk allemaal
enthousiaste Tinalezeressen
zijn, die dromen van knappe
CXXXXXXXNXXXXXXXXXXXVXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kijk een konijn in zijn hol
die heeft e en lol
maar ineens is het uit met de pret
want hij ziet een fret
hij holt door alle gangen
maar ineens is hij gevangen
in een heel groot net
en weg is de fret
misschien maken ze me wel dood denkt het konijn
en dat is helemaal niet fijn
maar nee dat gebeurt niet hoor
want jouw leven gaat nog door.
maar niet op dit strand
en misschien wel in een ander land.
Willemien Antonissen,
Breda,
11 jaar.
O Sommige kinderen houden van klassieke muziek, anderen luisteren de hele dag naar pop op Hilversum 3 en weer anderen vin
den het weieens leuk om jazzmuziek te horen. Deze laatste groep was de afgelopen week te vinden in het Turfschip van Breda.
Daar was namelijk een speciale jazzmiddag georganiseerd voor kinderen. Ze konden luisteren, dansen, zingen en sommigen had
den zelfs een muziekinstrument gemaakt. Eric, de jongen, die op de foto hierboven staat, had een heel ingewikkeld instrument
bedacht. Hij kreeg er een eerste prijs voor. Links op de foto staat Jacques Kriens, die ieder jaar het jazzfestival voor kinderen
presenteert.
i-'H
r 1 1'
E!en Lambert, Ter-neuzen, 6 jaar.
0Z2-7S B.
i' J Eindredactie: Ria van Aart
4XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXVVXXXXXXXXXXXXXX1
Papieren dieren maken is een leuk en gemakkelijk werkje. Het enige wat je nodig hebt is stevig papier en een schaar.
Op de tekeningen hierboven zie je een olifant en een hond. In beide gevallen ga je hetzelfde te werk. Vouw het papier
dubbel, teken de hond of de olifant en knip de figuur uit. Denk erom dat je de oren langs twee kanten inknipt. Vervol
gens vouw je de tekeningen op de stippellijntjes. Op de tekeningen hierboven zie je hoe het moet.
De vertegenwoordiger van
pa grote Europese lucht-
irtmaatschappij, die na
a verblijf van vier jaar in
inzania op het punt stond
fctt zijn volgende stand-
liats te vertrekken, luchtte
P frustraties door de vol-
pde opmerking: „Wat ze
pet nodig hebben is een
ptital enorme bulldozers die
Rt hele zaakje de oceaan in
Kuiven".
Deze westerling was be-
JMd stukgelopen op de
■etst en de levenshouding
F» de Afrikaanse mens,
Pens eindeloze lankmoedig-
Nd niet strookt met het ak-
Jhiniodci van een Europese
■manager. Er lopen nog vrij
Ttel van deze nijvere blanke
Jmannen rond onder de hete
vochtige hemel van Tan-
Na.
Overdag proberen zij van-
Ij" Nhtgekoelde kantoren
e uitvoering van krachtige
uiten te bewerkstelligen,
P" vaak mislukt en altijd
peizaam gaat. En 's avonds
tsken zij zich terug in de
Poene buitenwijken van
I es Salaam, waar hun
as Constant worden be-
aa'1' door een Afrikaanse
Ijpatcbman" en zelden min-
I er dan twee honden.
pwafcsuc/n
lirV op eD z'Jn er bulldo-
e vsm 'n Tanzania, zoals
n een Amerikaanse we
rkmaatschappij. Maar in
t te e"? zaakje" de zee
wikt S!Tn' 2;in zii ge-
r "e aanleg van een
,7®'™ Dar es Salaam
i k va' die au biina se-
|hn ®iN r bet uitvoeren
lïanzanL !fvende projekten is
scirn»'* ?us nog niet afge-
Wtlanrt! oeved er ook aan
Ot tan mankeren.
Rat hS"? van Tanzania, die
kW',., .e thet land groot
iaar.s- ',n een e'gan -Afri-
iJ^-iSOciaUsme' geeft
t!a zrn?f het bestaan
P dii- ,.lnterne problemen
ftn waarschuwen te-
aieht »n .idverbreide gemak-
amht«°r Corrupte leiders
Jaar7w*" te ontslaan,
breid 0to, 'Jp dan uitge-
I'djd van f.abr'iven. De taaie
tegen ,p. 1 straatarme land
fajgt Ae'g.e" walleden
pio nn„ a nationale pers en
Nde JSI nadruk dan de
Nsrk- "n van de we-
Waar een daling
Onze redakteur Ivo Postma
heeft een maand lang rond
gereisd in Tanzania en Zam
bia, de twee landen in zuide
lijk Afrika, die als voorposten
van het onafhankelijke Afrika
een belangrijke rol spelen in
de strijd van de bevrijdings
bewegingen in Angola, Mo
zambique, Rhotlesië, Zuid-
Afrika en Nambic.
In een serie artikelen gaat hij
van de sisalprijs of een stijging
van de olieprijs voor de eko-
nomie van een arm land een
enorme klap betekent.
Maar Tanzania staat erop de
problemen op zijn eigen Afri
kaanse manier op te lossen en
over de meedogenloze kritiek
uit blanke kringen worden de
schouders opgehaald of wordt
meewarig geglimlacht. Een
jonge reiziger van de staats-
schoenenfabriek zei: „We be
schouwen de blanken niet als
vijanden, maar veel buitenlan
ders hier zijn kapitalisten, die
geneigd zijn het socialisme af
te kammen. Daarom gedragen
we ons nogal koel tegenover
hen".
Het gros van de blanken, die
ik ,n Dar es a'aan tegen het
lijf liep, barstte van de kri
tiek. Laat ik voor een bloem
lezing beginnen met die Duits
sprekende vrouw, die sinds
tien jaar in Tanzania woont en
getrouwd
se arts: „In In. u, vlak na
de onafhankelijkheid, ging bet
vrij goed, maar nu, met dat
zr ,1socialisme, is het
- en chaos. Er is grote voedsel
schaarste en de mensen moe
ten in lange rijen voor de
winiroic staan voor een beetje
brood of melk. Nu is er geen
gas, dan weer geen water of
elektriciteit. Juist de kleine
mensen zijn de dupe, de lui
van de regering en de partij
nu in op de vorderingen van
de strijd legen de blanke min
derheidsregimes en op de
moeilijkheden waar de guer
rilla-organisaties mee kampen.
De toewijding van Tanzania
en Zambia aan deze strijd zal
hij beschrijven tegen de ach
tergrond van hun eigen ge
vecht om volledige ekonomi-
sche onafhankelijkheid.
weten wel aan suiker en meel
te komen".
Een Duitser uit Braunschweig,
die reparaties komt verrichten
aan het machinepark van een
meelfabriek: „Ze kennen hier
geen machineonderhoud; ze
gebruiken geen olie en laten
een machine zo lang piepen
tot hij kapotgaat. Dan bestel
len ze pas onderdelen. En als
de arbeiders geen zin meer
hebben om te werken, gooien
ze rustig een steen of zo in de
machine zodat die het be
geeft".
Een Amerikaan, lid van een
team landbouwdeskundigen
uit Missouri, dat landbouwpro-
jekten in ontwikkelingslanden
begeleidt: „De ujamaa-dorpen
(waar de landbouwproduktie
op gemeenschappelijke basis
plaatsvindt) zijn een goed
middel gebleken voor de poli
tieke bewustmaking van de
plattelandsbevolking, maar als
een struktuur die de mensen
tot produktieverhoging moet
bewegen zijn ze falikant mis
lukt. Wat zie je in de dorpen?
De vrouwen werken op het
land, terwijl de mannen de
hele dag in de schaduw zitten
bier te drinken Als dat zo
doorgaat, komt er geen steek
van terecht".
en dat wij pas tien jaar bezig
zijn, want wat er in de koloni
ale periode aan de ontwikke
ling van dit land is gedaan
mag geen naam hebben". Al
dus het commentaar van Costa
Kumalija, een journalist in
Dar es Salaam.
„Als je de situatie van ons
platteland vergelijkt met die
van tien jaar geleden, dan zie
je dat er iets voor die mensen
daar gedaan wordt. Ik denk
dat de kritiek van die Europe
anen voortkomt uit een ver
keerd bestuderen van onze si
tuatie. Als mensen hier in de
rij staan voor voedsel, dan
komt dat juist doordat er
voedsel is. In Ethiopië staan ze
niet in de rij, daar sterven ze,
In Kenia en Zaïre staan ze
niet in de rij, daar komen
alleen de steden tot ontwikke
ling en worden de arme mas
sa's op het land vergeten. Ik
wil niet opscheppen, maar er
wordt hier iets gedaan voor de
arme mensen".
Een antwoord dat al even ken
merkend is voor de Afrikaan
se verhoudingen hoorde ik van
een Tanzaniaanse student in
de ekonomie: „De laagstbe
taalden hier hebben helemaal
geen gas en electriciteit en
merken er dus ook niets van
wanneer die dingen uitvallen.
Dat merken alleen de beter
gesitueerden, die airconditio
ning en een ijskast hebben.
Het schijnt dat sommige Euro
peanen toch meer voor zich
zelf klagen dan voor de ar
men. Bovendien moet je weten
dat de electriciteit soms wordt
afgesloten om de industrieën
van stroom te kunnen blijven
voorzien".
Meerdere Tanzanianen die
zichzelf beschouwen als voor
standers van het gematigde
socialisme van Nyerere waren
ervan overtuigd dat de weg
daarheen nog lang en moeilijk
zal zijn. „Wij zijn nog niet
helemaal socialistisch", aldus
David Wakati, een medewer
ker van radio-Tanzania.
„Er zijn dissidente kerels,
vooral in de hogere regionen,
juist degenen die de meeste
vruchten plukken van de on
afhankelijkheid. Er zijn wei
nig rijke mensen in dit land.
Er zijn er nog wel een paar,
ze bouwen grote huizen en
verhuren ze dan, wat niet is
toegestaan als je in staats
dienst bent. Maar er zal een
tijd komen dat er voor zulke
praktijken in dit land geen
ruimte meer is".
Evenmin als dit streven zal
ook de strijd tegen de gemak
zucht geen lichte taak zijn,
want, zo vertelde me die stu
dent ekonomie: „Luiheid is
een betrekkelijk begrip. Vroe
ger was het voldoende als je
genoeg eten produceerde voor
je gezin en kon je daarna
rustig gaan zitten. Nu word je
aangespoord ook voor de natie
te produceren en wordt de
traditionale houding luiheid
genoemd".
De Tanzaniaanse bestuurders
en onderwijsinstellingen moe
ten het volk dus een houding
bijbrengen die zeer sterk ver
schilt van de levenswijze die
voorheen normaal en algemeen
aanvaard was. Ook dat bedoel
de Costa Kumalija toe hij zei:
„Die westerse kritiek is vaak
een gevolg van onjuist bestu
deren".
„Wat de Europeanen schijnen
te vergeten is dat hun ontwik
keling tot het huidige peil
honderden jaren heelt gekost
Op de straten in de schaduw werken de Tanzanianen gestaag
voort aan hun eigen socialistische staat.
„Hij is een goede man, maar
hij heeft het kontakt met de
werkelijkheid verloren en
komt niet meer door bij het
volk", zo zeggen zijn kritici.
„Als er een leider is die veel
onder het volk Vn-nt pn
taal van het volk spreekt, is
hij het wel. Deze president
komt helemaal niet over als
een van het volk verwilderde
theoreticus, maar juist als een
heldere pragmaticus".
Julius Nyerere, in een' aantal
Westeuropese landen een der
populairste staatshoofden uit
de derde wereld, heeft in zijn
eigen land meer tegenstand te
verduren dan naar buiten toe
lijkt. Bij de grote massa van
het Tanzaniaanse volk is zijn
leiderschap onbetwist; hij
neemt eerder afstand van
rechtlijnig denkende partij-
1 - dn- V'1- de gewone
mensen. Zijn grote problemen
zijn de moeizaamheid en de
tegenwe-'-'ng die hij en zijn
regering ondervinden bij het
bouwen van een Afrikaanse
socialistische maatschappij.
„Het is niet moeilijk onderne
mingen te nationaliseren en
socialistische instellingen op te
richten, maar dan heb je nog
geen socialisme", heeft Nyere
re eens gezegd. „Wij hebben
het grote nadeel dat we geen
omvangrijk en gedisciplineerd
leger van socialistische leiders
hebben, die de doeleinden vol
ledig be-grijpen en duidelijk
voor ogen hebben hoe ze die
doeleinden moeten bereiken".
Om aan buitenlandse vrijwilli
gers te komen hoeft de rege
ring van Tanzania maar een
vinger in de lucht te steken
en landen als Denemarken,
Zweden, Nederland en West-
Duitsland staan elkaar te ver
dringen. Vrijwilligers, die ik
in Tanzania heb gesproken,
heh!-°r, o"er het algemeen het
gevoel betrokken te zijn bij
een goede zaak; ze hebben de
indruk dat ze werken in een
land waar iets gedaan wordt
voor de arme massa's.
Het Tanzaniaanse socialisme is
niet hard en onverbiddelijk,
nei wordt in net algemeen
niet koste wat kost doorge
drukt. Tanzania is sinds 1965
een land met één partij, de
TaNU (Tanzania African Na
tional Union), wel een opper-
maentig orgaan, maar minder
dwingend in zijn optreden dan
Se Oosteuropese communisti
sche partijen, hoewel er voor
beelden van dweng zijn te
noemen. Leden van de stam
der Chagga's in het .morden,
die al tientallen jaren een
bloeiende koffieteeït hadden
op individuele basis, wensten
niet ir ujamaa-dorpen bij el
kaar te gaan wonen. Op last
van de olaatselijke autoritei
ten zijn toen hun hutten ver
brand. In Iringa. in het zuiden,
is in 1971 de distriktsgouver-
-P11- Hoor een hoer. die woe
dend was over zijn harde uja-
maa-beleid, vermoord. De re
gering heeft toen een meer
gematigde gouverneur naar
Iringa gestuurd.
Nvevere is hprhsnlHeiiik rrwti-
gend opgetreden, vooral in
verband met de moeilijke uja-
maa-isering van Tanzania. Tot
nu toe heeft hij de hardere
partij-ideologen zoals premier
Kawawa ervan kunnen over-
tuiden dat je de mensen niet
tot ujamaa kunt dwingen. De
oorspronkelijke doelstelling
van de ujamaa-politiek houdt
in dat de dorpsbewoners niet
alleen gezamenlijk de gewas
sen verbouwen, maar ook aan
het eind van het jaar de op
brengst verdelen. Van dit laat
ste is men in feite al in veel
ujamaa-dorpen afgestapt, om
dat de hoofdelijke opbrengst
aan het eind voor het jaar
vaak enorm tegenviel, hetgeen
de produktie eerder omlaag
dan omhoog bracht. Om de
ontwikkeling niel te forceren
en om de produktie te bevor
deren heeft men nu -hoewel
nog niet officieel- gekozen
voor terugschakeling naar het
persoonlijke winstmotief.
Daarnaast is er de staatshan-
delsmaatsehappij, die is opge
richt cm de boeren een rede
lijke prijs voor hun produktie
te garanderen. Ook zakenlie
den en beter betaalde rege-
ringsfunktionarissen bezorgen
Tanzania problemen van kapi
talistische aard. Privé-winst-
bejag binnen de semi-staatsor-
ganisaties komt vrij vaak voor
en veel ambtenaren hebben
zich ontevreden getoond over
de op 1 januari ingevoerde
salari-beperking. In ieder ge
val is het streven naar inkom
stennivellering een der symbo
len van het Tanzaniaanse soci
alisme.
Op dit punt is Nyerez'e weinig
toegeeflijk. Toen het parle
ment een w^ivoorstel tot ver
zwaring van de inkomstenbe
lasting afstemde, weigerde de
president dit besluit van het
parlement te aanvaarden. Hij
vroeg de volksvertegenwoordi
gers er nog eens over na te
denken en dreiedp nieuwe
v. l\iezingc-n. Bij een tweede
stemming werd het wetsvoor
stel aangenomen Anderzijds
ging de president wel ak
koord. toen het parlement een
voorste] afstemde om aan mi-
rrstprg dï worden pensi
oen te verlenen.
V oor het voeren van een
strenge loonpolitiek staat de
president van Tanzania sterk
in zijn schoenen. „Hij brengt
zijn gedachten zelf in de prak
tijk, wat je niet van alle mi
nisters kunt zeggen", zo zei
een ambtenaar in Dar es Sa
laam. „Hij is de laagst betaal
de president in Afrika, hij
verdient 5000 shilling (2000
gulden) per maand, dat is zes
keer minder dan zijn Kepiaan-
se dollega Jomo Keniatta".
IVO POSTMA
