48, pe telefoon rammelt bij mij nachts niet door" T weede Schelde 3 azz-festival Belgisch Kamerorkest Lou Reed in Antwerpen „WAT EEN PLANEET" ya SPRAAK ijk geprijsd M GESPREK MET. \gEVR OVWF. ROMEIJNSEN M GERDI PREGER Invaliden -ciiWS VLAAMSE KOERIER tl wol Denim. Merk: Walkers. 45/55 Wol/polyester, euren: Blue en black denim. TERNEUZEN - Mevrouw F.Romeijnsen-Van Dijke (57 jaar) uit Terneuzen moet wel een onverwoestbaar goed humeur en stalen zenuwen hebben. Dat is tenminste mijn conclusie, nadat ik haar een middagje in het levendig kloppend hart van het Julia- r lezier naziekenhuis, de receptie, heb bezig gezien, waar ze als telefoniste-receptioniste menig uurtje slijt. stellen. „Je kunt zo de mensen tenminste nog eens helpen. Ook al is het met kleine dingen", zegt ze. als ze zich kwiek op haar kruk omdraait, om in die spaar zaam overschietende minuutjes iets over haar beroep te vertel len. 'Met een verbazingwekkende I handigheid („alleen maar rou tine". weert ze bescheiden af) bespeelt ze de knoppen van het ingewikkelde telefoontoestel en iaat ze zich niet in de war bren gen door de elkaar soms snel op- I volgende indringende zoemer- l Ijes. Ze beantwoordt alle tele foontjes even voorkomend en handelt ze, zonder evenwel ge- jaagd te doen, snel en acuuraat af. I Om de haverklap komt er ie- E mand binnenvallen. Om een sleutel te halen, informatie te vragen of gewoon maar iets te vertellen. Daar tussendoor laat ze ook nog allerlei mensen door devoordeurbinnen: artsen, ver plegend personeel, bezoekers en rr.ensen die komen voor een op name. Voor iedereen heeft ze een vriendelijke groet en de meestal iets nerveuze opname-patiënten pmbeert ze wat op hun gemak te Ze heeft een guitig gezicht, waar de opgewektheid van af straalt. En dat is niet iets van vandaag of gisteren, want ze doet dit werk al 12 jaar met erg veel plezier Haar werk is haar hobby geworden. „Eerst zou ik het voor een jaartje eens gaan proberen", vertelt ze, „we ken den namelijk in die tijd de waarnemend directrice en die vertelde, dat ze in het ziekenhuis enorm moeilijk zaten en zaten te springen om een part-time tele foniste. Ik had het wel nooit eer der gedaan, maar het is zo goed bevallen, dat ik na dat jaar maar ben gebleven. Dat kon ook mak kelijk, hoor", verzekert ze me, „want de kinderen waren al wat frater en ik heb het altijd zo unnen oarganiseren, dat m'n man toch nooit in de rommel van het huishoudelijke werk hoefde te zitten. Och", vervolgt ze lako- mek, „ik sta meestal 's morgens om half zeven op en dan kun je veel doen, voor het half tien is. Centrale", zegt ze plotseling op gewekt en dan: „een oge nblikje" En drukt op een paar knopjes en neemt vlug genietend een paar slokken van haar kar nemelk. Ze gaat naar de hal om een paar bezoekers te woord te staan en de weg te wijzen, tot het zoemertje haar w?r terug roept. Mevrouw Romeijnsen werkt nu zo'n 26 a 27 uur per week. De vroegste tijd, waarop ze wel eens moet beginnen is half acht 's morgens en bij een late dienst is ze op z'n hoogst nog tot kwart voor elf achter de knoppen te vinden. Het ziekenhuis beschikt over één full-time en drie part time telefonistes, zodat ze altijd voor elkaar kunnen invallen, 's Avonds moeten de telefonistes ook de opnames en de daaraan verbonden formaliteiten rege- Mevrouw Romeinse aan de telejoon. len Verder komt er ook nog wel eens wat administratief werk aan te pas. In de telefonisten kamer beschikt men niet alleen over een modern, automatisch telefoontoestel („stik- gemakkelijk") met vier buiten lijnen en een alarmlijn, maar is er ook een oproepsysteem voor „binnen" en een mobilofoon voor de ambulance, zodat alles al klaar staat als er in noodge vallen snel moet worden gehan deld. „Ja, je ziet wel eens nare din gen", geeft mevrouw Ro meijnsen toe, „maar kan ik me makkelijk van m'n werk losma ken. Als ik naar bed ga, ben ik de telefoon vergeten, hoor! Die rammelt bij mij 's nachts niet door. Hoewel het wel eens druk is, doe ik het werk nog heel graag. Het is erg afwisselend en je komt met veel mensen in con tact". „Wij zijn eigenlijk het visite kaartjevan het ziekenhuis, want alles komt in eerste instantie bij ons terecht. Wij moeten dan ook vaak beoordelen of een tele foontje echt dringend is of niet. Toch scheelt het een heel stuk of je de mensen een beetje aardig te woord staat. Ik raak ook niet zo gauw in paniek", vertelt ze ver der, „maar ik vergis me ook niet zo vaak. Je krijgt op den duur ook zo'n enorme routine. Ik hoef nog maar zelden een bepaald telefoonnummer op te zoeken. Daarom is het voor mij ook niet zo vermoeiend. Ik houd vol doende vrije tijd over Dan ga ik een mooi boek lezen of ik ga lek ker zwemmen. Dat doe ik iedere dag. Verder zorg ik ervoor, dat het bij ons thuis altijd gezellig is". Het beroep van mevrouw Ro meijnsen brengt ook wel eens grappige verrassingen met zich mee. Onlangs heeft ze eindelijk kennis gemaakt met een n of zes Donderdag 16 mei 1974 Ochttndchloor TERNEUZEN - Voor de tweede keer zal in Terneuzen in juni een Jazz Festival worden georganiseerd. Dit keer op vrijdag, 7 juni 's avonds en op zaterdag 8 juni overdag en 's avonds. Twaalf eerste-klas dixieland- bands uit Vlaanderen, Brabant en Amsterdam zullen voor on geveer dertig uur jazzmuziek zorgen De vrijdagavond heeft een concert-vorm In Jazz-café Porgy Bess met de zeer spe ciale medewerking van de Enge lse jazz-vokalisteBeryl Bryden. Zaterdag van elf tot zes street- parades en jazz-tours op platte wagens door het centrum en de buurtwijken van Terneuzen. Terwijl het zaterdagavond gedeelte een zeer feestelijke fi nale zal worden Volgende week op deze pagina het volledige pragramma. HULST - Vanavond (donde rdag) brengt UIT in Zceuwsch- Vlaanderen in liet kader van het Belgisch Nederlands Cultureel Acoord in Hulst een speciaal concert van het Belgisch Kame rorkest. Dit orkest, een directe tegen hanger van het Nederlands Ka merorkest. dat onlangs nog in Axel speelde wordt geleid door de uitmuntende Vlaamse diri gent George Maes Onder zijn leiding is dit ensemble sinds 1958 uitgegroeid tot een kame rorkest van grote reputatie Naast de jaarlijkse medewer king aan het Festival van Vlaanderen, is er regelmatig sprake van concert-tournees naai Engeland. Frankrijk. Duitsland, Skandinavië en Ne derland Kamermuziek onderscheidt zich van de zogenaamd symp- honische muziek door de grootte en de instrumentatie van het or kest Het symphonie-orkest telt doorgaans zo'n zestig tot hon derd men. met naast de strijkers (violen, cello, contrabas) een uitgebreide instrumentatie van blazers (fagot. hobo. hoorn, fluit) en slagwerk Een kame rorkest daarentegen bestaat uit een groep van nog geen twintig strijken aange vuld met rt ho boïst en één fluitist De oudere muziek van Vi valdi. Téiemann etc is namelijk puur voor klein strijkorkest ge schreven. terwijl later pas om de muziek van snaren meer relief te geven de componisten de parti turen uitbreidden met partijen voor enkele blaasinstrumenten. Vandaar dat het concert van het Belgisch Kamerorkest in de eer ste plaats tal bestaan uit con certo's van Corellt. Vivaldi, Ci- marosa en verder uit een diver timento van Mozaif en een sere nade van de Belgische kompo- ntst de Meester Donderdag 16 mei, Den Duliaert. Hulst. willem Nijholt met het gehele ensemble van 15 danseressen/dansers in de ,,de Ceremoniemeester", een nummer uit de musical „Wat een Planeet", die in het Zuidlandtheater en de Middelburgse Schouw burg komt. TERNEUZEN-M1DDELB URC - De in de Stichting Cultuur spreiding Zeeland samenwer kende theater-organisaties heb ben dit j aar, als grote afsluiting van een zeer gevarieerd theater-seizoen een week lang de gloednieuwe musical van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink gekontrakteerd voor uitvoeringen in het Terneuzense Zuidlandtheater en de Middel burgse Schouwburg. Van zon dagavond, 19 mei tot en met woensdag 22 mei zijn de inwo ners van Zeeuwsch-Vlaanderen in de gelegenheid deze musical te zien, terwijl van donderdag, 23 mei tot en met zaterdag 25 mei het spektakel in Middelburg zal staan. Net zoals in de vorige succes volle musical „En nu naar bed" van het duo Annie M.G Schmidt en Harry Bannink, is in „Wat een Planeet" de belangrijkste rol gereserveerd voor Conny Stuart. Zij is een koffiejuffrouw en sociaal begeleidster, die overal met humor haar neus in steekt. Zij speelt, danst en zingt liedjes (die inmiddels bekend zijn) zoals „Nooit te laat", „Sch aarste" en de titelsong „Wat een Planeet". Willem Nijholt is een jonge musical-ster van allure de in vele rollen bekende Willem Nijholt, is de belangrijkste man nelijke tegenspeler van Conny Stuart, als een soort manus- van-alles in het gebouw, waar het verhaal zich afspeelt. Jennifer Williams en Ronny Bierman zijn de twee vrouwe lijke actrices die naast en ocher Conny Stuart als aktie-voerster en mannequin met verleden de musical in de volle omvang dra gen, terwijl Joan Remmelts en John Koch de twee oudere heren zijn, die met samenspraken en het geweldige liedje Winter 54" in tango-ritme het zes tal hoofd rollen vol maken. Zonder een ensemble (van zes meisjes en zes jongens) die zingend en dansend voor de nodige entourage zorgen is geen musical compleet En dat geheel dient dan natuurlijk ondersteund te worden door een orkest van zeven musici. Annie M G. Schmidt zelf zegt erover„Waar gaat het over? en hoe gaat het verhaaltje dan? Dat zijn de vragen die je krijgt wan neer je bezig bent een nieuwe muzikale komedie in elkaar te zetten De mensen zouden 't liefst willen datje het in één zin netje vertelde. Ik kan dat nooit en dat heeft me altijd erg zenu wachtig en onzeker gemaakt, totdat ik Peter Ustinow zag op de t.v., aan wie dezelfde vragen werden gesteld. Hij ant woordde: hoor 's, als ik in één zin m'n hele film kon samenvat ten, dan hoefde ik die film niet meer te maken. Dan kon ik hem ook zeggen. Goed, maar je moet er toch iets van kunnen vertel len? Waar speelt het? Het speelt in een soort cultureel centrum. Aha, dat is dus het thema. Nou nee, want het is niet een echt cul tureel centrum 't is meer een dwaas parodietje. En waar? in Amsterdam? Nee, ergens in de randstad, waar al die blokkendozen-flats zijn en waar de bulldozers en kranen al klaar staan om nog meer groen te ver anderen in grijze woestijn en waar ook de volkstuintjes ver dwijnen. O, dus het thema is mi lieu? Nou nee, wel hier en daar, maar niet helemaal. Het gaat ook over tolerantie. Rassendis- kriminatie? Of de kerken? Geen van belden, zo maar tolerantie van mensen onder elkaar En die planeet? Wat heeft die er mee te makenWelke planeet bedoel je eigenlijk? Nou gewoon, die van ons. De aarde Een wat heeft die dan weer te maken met milieu en tolerantie? Ach, niet zoveel, dat geef ik toe. En wat een treurige onderwerpen voor een musical. Weet je geen leukere? Je kunt ook zeggenwat een treurige planeet, weet je geen leukere? Dus...allemaal even serieus en somber? Nou nee....het valt wel mee, dacht ik". we voor het eerst gezien in films van Andy Warhol, ook muzikaal heeft hij aan veel films van War hol meegewerkt. Vooral de tek sten van Reed zijn erg sterk, de invloed peogag-fimer Warhol is duidelijk in zijn werkte herken- België opK^n Gent woont de in Op1^boren zangeres Monja. I leeft'id 1S ZU be" dat nu au zmSen en Z(? dort gonnei, m jS )aar Monja is be- gerse„b1d dat longe zan- Was toenereSSun waren' Bdmatm i a Heintje die re- lijsten«LaS® aan de hit- I "Ptmw Ze'sbegonnen met I maai mpti,ln e'ne zaaltjes, anderdp °ude>" worden ver- touiloften st'jl. en van WerézakS1 par,1Ien naar de en Was toen nog maar een kleine stap. Een probleem voor haar zijn altijd de begelei ders geweest; ze heeft elkens met andere groepen moeten werken, wat de kwaliteit zeker niet ten goede komt. Optreden in Zeeuwsch-Vlaanderen is er meestal niet bij. Voor het groot ste gedeelte liggen haar optre dens bij onze zuiderburen. Ze vindt het erg jammer dat er in Nederland niet meer moge lijkheden zijn om op te treden, na vier jaar in ons land te heb ben gewoond voelt zij zich meer Zeeuwse dan Vlaamse. In België echter zijn nog steeds veel meer mogelijkheden, ook in de kleinere plaatsen wor den regelmatig avonden geor ganiseerd waar verschillende artiesten optreden. Per jaar legt zij per auto zo'n 90.000 kilome ter af, en in februari van dit trad zij in haar geboorteplaats Eeklo voorde400emaalop. Eén van de hoogtepunten uit haar carrière was een optreden in Knokke, in het voorprogramma van de Sweet, iets om nooit te verge ten. Ze zingt verschillende stijlen muziek van Soul tot smartlap, het ligt er gewoon aan in wat voor zaal of voor welk publiek zij optreedt. Ook zingt zij in ver- scillende talen, naast de vele op tredens studeert zij nog steeds ijverig Frans en Duits. Monja vindt dat de mensen vaak te makkelijk denken over een ar tiest. De mensen zien alleen maar de buitenkant, maar je moet er heel wat voor doen om muzikaal „bij" te blijven. Elke dag repeteren, nieuwe nummers uitzoeken enz, en ook het reizen steeds maar weer van de ene plaats naar de andere. Een manager heeft Monja nooit gehad, alles wordt door haar vader geregeld en ook haar zus helpt haar bij het vele werk, dat er aan het leven van een ar tiest vast zit. Op platengebied heeft zij ook enige ervaring; ze heeft al enkele plaatjes gemaakt die helaas nooit de top hebben bereikt, maar wie weet, haar laatste plaat is in Frankrijk op genomen, en ze hoopt dat die plaat aanslaat bij het grote pu bliek Jaren geleden noemde men haar de Kleine „Mireille Mathieu", maar die tijd is voor bij, Monja is op weg een volwas sen artieste te worden, en we zijn er zeker van dat we van Monja nog vaak zullen horen ZEEUWS-VLAAMSE TOP VIER: 1. Waterloo-Abba. 2. Ik zie een Ster - Mouth en Mc Neil, 3. Be My Day - The its. 4. Tigcrfeet - Mud. I* Op 23 mei is Lou Reed voor de tweede maal in Europa. Na op tredens in Amsterdam, Rotter dam en Den Haag. is hij in België in zaal Roma aan de Turnhout- sebaan in Antwerpen. Het op treden begint om acht uur 's avonds. Lou Reed is geen artiest die regelmatig in de top van de hitlijsten is te vinden, en dat is dan ook de reden dat maar een beperkte groep mensen de mu ziek van Reed kent Reed hebben ■a*. We zijn blij dat Lou Reed somt terug is in Europa, het is geen artiest die bij voorbaat uit- verkorhle zalen trekt, maar voor de liefhebbers beslisl de moeite waard.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1974 | | pagina 9