48,
pe telefoon rammelt bij
mij nachts niet door"
T weede Schelde
3 azz-festival
Belgisch Kamerorkest
Lou Reed in Antwerpen
„WAT EEN PLANEET"
ya
SPRAAK
ijk geprijsd
M GESPREK MET.
\gEVR OVWF. ROMEIJNSEN
M
GERDI
PREGER
Invaliden
-ciiWS VLAAMSE KOERIER
tl wol
Denim.
Merk: Walkers.
45/55 Wol/polyester,
euren: Blue en black denim.
TERNEUZEN - Mevrouw
F.Romeijnsen-Van Dijke (57
jaar) uit Terneuzen moet wel
een onverwoestbaar goed
humeur en stalen zenuwen
hebben. Dat is tenminste
mijn conclusie, nadat ik haar
een middagje in het levendig
kloppend hart van het Julia- r lezier
naziekenhuis, de receptie,
heb bezig gezien, waar ze als
telefoniste-receptioniste
menig uurtje slijt.
stellen. „Je kunt zo de mensen
tenminste nog eens helpen. Ook
al is het met kleine dingen", zegt
ze. als ze zich kwiek op haar
kruk omdraait, om in die spaar
zaam overschietende minuutjes
iets over haar beroep te vertel
len.
'Met een verbazingwekkende
I handigheid („alleen maar rou
tine". weert ze bescheiden af)
bespeelt ze de knoppen van het
ingewikkelde telefoontoestel en
iaat ze zich niet in de war bren
gen door de elkaar soms snel op-
I volgende indringende zoemer-
l Ijes. Ze beantwoordt alle tele
foontjes even voorkomend en
handelt ze, zonder evenwel ge-
jaagd te doen, snel en acuuraat
af.
I Om de haverklap komt er ie-
E mand binnenvallen. Om een
sleutel te halen, informatie te
vragen of gewoon maar iets te
vertellen. Daar tussendoor laat
ze ook nog allerlei mensen door
devoordeurbinnen: artsen, ver
plegend personeel, bezoekers en
rr.ensen die komen voor een op
name. Voor iedereen heeft ze een
vriendelijke groet en de meestal
iets nerveuze opname-patiënten
pmbeert ze wat op hun gemak te
Ze heeft een guitig gezicht,
waar de opgewektheid van af
straalt. En dat is niet iets van
vandaag of gisteren, want ze
doet dit werk al 12 jaar met erg
veel plezier Haar werk is haar
hobby geworden. „Eerst zou ik
het voor een jaartje eens gaan
proberen", vertelt ze, „we ken
den namelijk in die tijd de
waarnemend directrice en die
vertelde, dat ze in het ziekenhuis
enorm moeilijk zaten en zaten te
springen om een part-time tele
foniste. Ik had het wel nooit eer
der gedaan, maar het is zo goed
bevallen, dat ik na dat jaar maar
ben gebleven. Dat kon ook mak
kelijk, hoor", verzekert ze me,
„want de kinderen waren al wat
frater en ik heb het altijd zo
unnen oarganiseren, dat m'n
man toch nooit in de rommel van
het huishoudelijke werk hoefde
te zitten. Och", vervolgt ze lako-
mek, „ik sta meestal 's morgens
om half zeven op en dan kun je
veel doen, voor het half tien is.
Centrale", zegt ze plotseling op
gewekt en dan: „een oge
nblikje" En drukt op een paar
knopjes en neemt vlug genietend
een paar slokken van haar kar
nemelk. Ze gaat naar de hal om
een paar bezoekers te woord te
staan en de weg te wijzen, tot het
zoemertje haar w?r terug
roept.
Mevrouw Romeijnsen werkt
nu zo'n 26 a 27 uur per week. De
vroegste tijd, waarop ze wel eens
moet beginnen is half acht 's
morgens en bij een late dienst is
ze op z'n hoogst nog tot kwart
voor elf achter de knoppen te
vinden. Het ziekenhuis beschikt
over één full-time en drie part
time telefonistes, zodat ze altijd
voor elkaar kunnen invallen, 's
Avonds moeten de telefonistes
ook de opnames en de daaraan
verbonden formaliteiten rege-
Mevrouw Romeinse aan de telejoon.
len Verder komt er ook nog wel
eens wat administratief werk
aan te pas. In de telefonisten
kamer beschikt men niet alleen
over een modern, automatisch
telefoontoestel („stik-
gemakkelijk") met vier buiten
lijnen en een alarmlijn, maar is
er ook een oproepsysteem voor
„binnen" en een mobilofoon
voor de ambulance, zodat alles
al klaar staat als er in noodge
vallen snel moet worden gehan
deld.
„Ja, je ziet wel eens nare din
gen", geeft mevrouw Ro
meijnsen toe, „maar kan ik me
makkelijk van m'n werk losma
ken. Als ik naar bed ga, ben ik de
telefoon vergeten, hoor! Die
rammelt bij mij 's nachts niet
door. Hoewel het wel eens druk
is, doe ik het werk nog heel
graag. Het is erg afwisselend en
je komt met veel mensen in con
tact".
„Wij zijn eigenlijk het visite
kaartjevan het ziekenhuis, want
alles komt in eerste instantie bij
ons terecht. Wij moeten dan ook
vaak beoordelen of een tele
foontje echt dringend is of niet.
Toch scheelt het een heel stuk of
je de mensen een beetje aardig te
woord staat. Ik raak ook niet zo
gauw in paniek", vertelt ze ver
der, „maar ik vergis me ook niet
zo vaak. Je krijgt op den duur
ook zo'n enorme routine. Ik hoef
nog maar zelden een bepaald
telefoonnummer op te zoeken.
Daarom is het voor mij ook niet
zo vermoeiend. Ik houd vol
doende vrije tijd over Dan ga ik
een mooi boek lezen of ik ga lek
ker zwemmen. Dat doe ik iedere
dag. Verder zorg ik ervoor, dat
het bij ons thuis altijd gezellig
is".
Het beroep van mevrouw Ro
meijnsen brengt ook wel eens
grappige verrassingen met zich
mee. Onlangs heeft ze eindelijk
kennis gemaakt met een n of
zes
Donderdag 16 mei 1974
Ochttndchloor
TERNEUZEN - Voor de
tweede keer zal in Terneuzen in
juni een Jazz Festival worden
georganiseerd. Dit keer op
vrijdag, 7 juni 's avonds en op
zaterdag 8 juni overdag en 's
avonds.
Twaalf eerste-klas dixieland-
bands uit Vlaanderen, Brabant
en Amsterdam zullen voor on
geveer dertig uur jazzmuziek
zorgen De vrijdagavond heeft
een concert-vorm In Jazz-café
Porgy Bess met de zeer spe
ciale medewerking van de Enge
lse jazz-vokalisteBeryl Bryden.
Zaterdag van elf tot zes street-
parades en jazz-tours op platte
wagens door het centrum en de
buurtwijken van Terneuzen.
Terwijl het zaterdagavond
gedeelte een zeer feestelijke fi
nale zal worden Volgende week
op deze pagina het volledige
pragramma.
HULST - Vanavond (donde
rdag) brengt UIT in Zceuwsch-
Vlaanderen in liet kader van het
Belgisch Nederlands Cultureel
Acoord in Hulst een speciaal
concert van het Belgisch Kame
rorkest.
Dit orkest, een directe tegen
hanger van het Nederlands Ka
merorkest. dat onlangs nog in
Axel speelde wordt geleid door
de uitmuntende Vlaamse diri
gent George Maes Onder zijn
leiding is dit ensemble sinds
1958 uitgegroeid tot een kame
rorkest van grote reputatie
Naast de jaarlijkse medewer
king aan het Festival van
Vlaanderen, is er regelmatig
sprake van concert-tournees
naai Engeland. Frankrijk.
Duitsland, Skandinavië en Ne
derland
Kamermuziek onderscheidt
zich van de zogenaamd symp-
honische muziek door de grootte
en de instrumentatie van het or
kest Het symphonie-orkest telt
doorgaans zo'n zestig tot hon
derd men. met naast de strijkers
(violen, cello, contrabas) een
uitgebreide instrumentatie van
blazers (fagot. hobo. hoorn,
fluit) en slagwerk Een kame
rorkest daarentegen bestaat uit
een groep van nog geen twintig
strijken aange vuld met rt ho
boïst en één fluitist
De oudere muziek van Vi
valdi. Téiemann etc is namelijk
puur voor klein strijkorkest ge
schreven. terwijl later pas om de
muziek van snaren meer relief te
geven de componisten de parti
turen uitbreidden met partijen
voor enkele blaasinstrumenten.
Vandaar dat het concert van het
Belgisch Kamerorkest in de eer
ste plaats tal bestaan uit con
certo's van Corellt. Vivaldi, Ci-
marosa en verder uit een diver
timento van Mozaif en een sere
nade van de Belgische kompo-
ntst de Meester Donderdag 16
mei, Den Duliaert. Hulst.
willem Nijholt met het gehele ensemble van 15 danseressen/dansers in de ,,de Ceremoniemeester", een
nummer uit de musical „Wat een Planeet", die in het Zuidlandtheater en de Middelburgse Schouw
burg komt.
TERNEUZEN-M1DDELB URC
- De in de Stichting Cultuur
spreiding Zeeland samenwer
kende theater-organisaties heb
ben dit j aar, als grote afsluiting
van een zeer gevarieerd
theater-seizoen een week lang
de gloednieuwe musical van
Annie M.G. Schmidt en Harry
Bannink gekontrakteerd voor
uitvoeringen in het Terneuzense
Zuidlandtheater en de Middel
burgse Schouwburg. Van zon
dagavond, 19 mei tot en met
woensdag 22 mei zijn de inwo
ners van Zeeuwsch-Vlaanderen
in de gelegenheid deze musical
te zien, terwijl van donderdag,
23 mei tot en met zaterdag 25
mei het spektakel in Middelburg
zal staan.
Net zoals in de vorige succes
volle musical „En nu naar bed"
van het duo Annie M.G Schmidt
en Harry Bannink, is in „Wat
een Planeet" de belangrijkste
rol gereserveerd voor Conny
Stuart. Zij is een koffiejuffrouw
en sociaal begeleidster, die
overal met humor haar neus in
steekt. Zij speelt, danst en zingt
liedjes (die inmiddels bekend
zijn) zoals „Nooit te laat", „Sch
aarste" en de titelsong „Wat een
Planeet".
Willem Nijholt is een jonge
musical-ster van allure de in
vele rollen bekende Willem
Nijholt, is de belangrijkste man
nelijke tegenspeler van Conny
Stuart, als een soort manus-
van-alles in het gebouw, waar
het verhaal zich afspeelt.
Jennifer Williams en Ronny
Bierman zijn de twee vrouwe
lijke actrices die naast en ocher
Conny Stuart als aktie-voerster
en mannequin met verleden de
musical in de volle omvang dra
gen, terwijl Joan Remmelts en
John Koch de twee oudere heren
zijn, die met samenspraken en
het geweldige liedje Winter 54"
in tango-ritme het zes tal hoofd
rollen vol maken. Zonder een
ensemble (van zes meisjes en zes
jongens) die zingend en dansend
voor de nodige entourage zorgen
is geen musical compleet En dat
geheel dient dan natuurlijk
ondersteund te worden door een
orkest van zeven musici.
Annie M G. Schmidt zelf zegt
erover„Waar gaat het over? en
hoe gaat het verhaaltje dan? Dat
zijn de vragen die je krijgt wan
neer je bezig bent een nieuwe
muzikale komedie in elkaar te
zetten De mensen zouden 't
liefst willen datje het in één zin
netje vertelde. Ik kan dat nooit
en dat heeft me altijd erg zenu
wachtig en onzeker gemaakt,
totdat ik Peter Ustinow zag op
de t.v., aan wie dezelfde vragen
werden gesteld. Hij ant
woordde: hoor 's, als ik in één
zin m'n hele film kon samenvat
ten, dan hoefde ik die film niet
meer te maken. Dan kon ik hem
ook zeggen. Goed, maar je moet
er toch iets van kunnen vertel
len? Waar speelt het? Het speelt
in een soort cultureel centrum.
Aha, dat is dus het thema. Nou
nee, want het is niet een echt cul
tureel centrum 't is meer een
dwaas parodietje. En waar? in
Amsterdam? Nee, ergens in de
randstad, waar al die
blokkendozen-flats zijn en waar
de bulldozers en kranen al klaar
staan om nog meer groen te ver
anderen in grijze woestijn en
waar ook de volkstuintjes ver
dwijnen. O, dus het thema is mi
lieu? Nou nee, wel hier en daar,
maar niet helemaal. Het gaat
ook over tolerantie. Rassendis-
kriminatie? Of de kerken? Geen
van belden, zo maar tolerantie
van mensen onder elkaar En die
planeet? Wat heeft die er mee te
makenWelke planeet bedoel je
eigenlijk? Nou gewoon, die van
ons. De aarde Een wat heeft die
dan weer te maken met milieu en
tolerantie? Ach, niet zoveel, dat
geef ik toe. En wat een treurige
onderwerpen voor een musical.
Weet je geen leukere? Je kunt
ook zeggenwat een treurige
planeet, weet je geen leukere?
Dus...allemaal even serieus en
somber? Nou nee....het valt wel
mee, dacht ik".
we voor het eerst gezien in films
van Andy Warhol, ook muzikaal
heeft hij aan veel films van War
hol meegewerkt. Vooral de tek
sten van Reed zijn erg sterk, de
invloed peogag-fimer Warhol is
duidelijk in zijn werkte herken-
België opK^n Gent woont de in
Op1^boren zangeres Monja.
I leeft'id 1S ZU be"
dat nu au zmSen en Z(? dort
gonnei, m jS )aar Monja is be-
gerse„b1d dat longe zan-
Was toenereSSun waren'
Bdmatm i a Heintje die re-
lijsten«LaS® aan de hit-
I "Ptmw Ze'sbegonnen met
I maai mpti,ln e'ne zaaltjes,
anderdp °ude>" worden ver-
touiloften st'jl. en van
WerézakS1 par,1Ien naar de
en Was toen nog maar
een kleine stap. Een probleem
voor haar zijn altijd de begelei
ders geweest; ze heeft elkens
met andere groepen moeten
werken, wat de kwaliteit zeker
niet ten goede komt. Optreden in
Zeeuwsch-Vlaanderen is er
meestal niet bij. Voor het groot
ste gedeelte liggen haar optre
dens bij onze zuiderburen. Ze
vindt het erg jammer dat er in
Nederland niet meer moge
lijkheden zijn om op te treden,
na vier jaar in ons land te heb
ben gewoond voelt zij zich meer
Zeeuwse dan Vlaamse.
In België echter zijn nog
steeds veel meer mogelijkheden,
ook in de kleinere plaatsen wor
den regelmatig avonden geor
ganiseerd waar verschillende
artiesten optreden. Per jaar legt
zij per auto zo'n 90.000 kilome
ter af, en in februari van dit trad
zij in haar geboorteplaats Eeklo
voorde400emaalop. Eén van de
hoogtepunten uit haar carrière
was een optreden in Knokke, in
het voorprogramma van de
Sweet, iets om nooit te verge
ten.
Ze zingt verschillende stijlen
muziek van Soul tot smartlap,
het ligt er gewoon aan in wat
voor zaal of voor welk publiek
zij optreedt. Ook zingt zij in ver-
scillende talen, naast de vele op
tredens studeert zij nog steeds
ijverig Frans en Duits. Monja
vindt dat de mensen vaak te
makkelijk denken over een ar
tiest. De mensen zien alleen
maar de buitenkant, maar je
moet er heel wat voor doen om
muzikaal „bij" te blijven. Elke
dag repeteren, nieuwe nummers
uitzoeken enz, en ook het reizen
steeds maar weer van de ene
plaats naar de andere.
Een manager heeft Monja
nooit gehad, alles wordt door
haar vader geregeld en ook haar
zus helpt haar bij het vele werk,
dat er aan het leven van een ar
tiest vast zit. Op platengebied
heeft zij ook enige ervaring; ze
heeft al enkele plaatjes gemaakt
die helaas nooit de top hebben
bereikt, maar wie weet, haar
laatste plaat is in Frankrijk op
genomen, en ze hoopt dat die
plaat aanslaat bij het grote pu
bliek Jaren geleden noemde
men haar de Kleine „Mireille
Mathieu", maar die tijd is voor
bij, Monja is op weg een volwas
sen artieste te worden, en we
zijn er zeker van dat we van
Monja nog vaak zullen horen
ZEEUWS-VLAAMSE TOP
VIER: 1. Waterloo-Abba. 2. Ik
zie een Ster - Mouth en Mc
Neil, 3. Be My Day - The its.
4. Tigcrfeet - Mud.
I*
Op 23 mei is Lou Reed voor de
tweede maal in Europa. Na op
tredens in Amsterdam, Rotter
dam en Den Haag. is hij in België
in zaal Roma aan de Turnhout-
sebaan in Antwerpen. Het op
treden begint om acht uur 's
avonds. Lou Reed is geen artiest
die regelmatig in de top van de
hitlijsten is te vinden, en dat is
dan ook de reden dat maar een
beperkte groep mensen de mu
ziek van Reed kent Reed hebben
■a*. We zijn blij dat Lou Reed
somt terug is in Europa, het is
geen artiest die bij voorbaat uit-
verkorhle zalen trekt, maar voor
de liefhebbers beslisl de moeite
waard.