Vrijmoedig hoeft met onbeleefd te zijn
„Er zijn in
Londen ernstige
fouten gemaakt"
ONRUST OP GUSTO-WERF
dooro*«Y£-mVl
■riisverUW»«9
RECTOR (40) VAN EEN GYMNASIUM:
De computer,
één brok
ellende!
absolute w fijtefl
EDAH anti-inflatie-maii!
HAIG
WATERGATE
IS VOORBIJ
KOREAANS
SPIONAGE-
COMPLOT
OPGEROLD
an der Krof t
leidt NAC-
Bevenoord
binnenland
buitenland
1
Uw mening
Geen
voorbereiding
Persoonsbewijzen
TINMIJNEN
THAILAND
SLUITEN
Sfeertje
NAC-PSV
Hag
7 mei
1974
Dinsdag 7 mei 1974
Een slecht begin van een
gesprek over „manieren": we
zijn bijna een kwartier te iaat
op onze afspraak met de rec
tor van een gymnasium. Maar
hij zeer hoffelijk lijkt
zich daar niet of nauwelijks
aan te storen. Hij troont ons
meteen mee naar de fraaie
zowel als comfortabele zithoek
in zijn werkkamer. Een jaar
of wat geleden stonden er nog
hoge, >ude stoelen, menen we
ons te herinneren.
„Klopt", zegt hij, „maar die
stonden niet al te stevig meer
op hun poten. Bovendien zaten
ze niet lekker en voor een
goed gesprek moet je er fijn
voor kunnen gaan zitten. De
meeste gesprekken met docen
ten én leerlingen spelen zich
in deze zithoek af; kunnen we
onderuit zakken. Dat praat ge
woon gemakkelijker"
Dat wil, verklaart hij desge
vraagd en met nadruk, echt
niet zeggen, dat hij en zijn
gesprekspartners tijdens hun
overleg oude-jongens-onder-
mekaar zijn. „Beslist niet. De
jongelui stellen zich tijdens de
gesprekken correct op. Wel
zijn ze wat minder formeel
dan wij dat vroeger waren.
Maar dat is, dacht ik, een
pluspunt. Ik kan me uit mijn
gymnasiumtijd ruim twin
tig jaar geleden herinneren,
dat ik altijd heel voorzichtig
aanklopte bij de rector, op het
sein „binnen" zijn kamer bin-
nenschuifelde en vervolgens
i"ts begon te stamelen. Die
tijden rijn voorbij. Nu komen
ze met een „hallo, rector" bin
nenzetten. Van mij mogen ze.
Laat ik het zo zeggen: de leer
lingen zijn veel vrijmoediger
dan wij dat vroeger waren.
Maar vrijmoedig is niet onbe
leefd, hoeft het in elk geval
zeker niet te zijn. Die vrij
moedigheid heeft als voordeel,
dat een wat effectiever com
municatie mogelijk is".
lat neemt niet weg, dat ook
de jongelui van zijn school
andere normen zijn gaan han
teren- De rector: „Je ziet het
aan de manier waarop ze zich
kleden en aan hun haardracht
en hoort het aan hun taalge
bruik. Wat dat laatste betreft:
ze zijn ruwer in de mond,
zoals dat heet, en ze laten
nogal eens een schuttingwoord
vailen. Dat komt af en toe wat
schokkend over, maar het be
tekent naar mijn smaak niet,
dat ze geen besef van normen
hebben. Dat zogenaamde gek
ke gedoe is gewoon een stukje
zelfmanifestatie tijdens de
groei naar de volwassenheid;
ze willen per se anders zijn
dan de ouderen, dan de geves
tigde orde. En dat houdt in,
dat ze zich ook wel eens tegen
De Ouderen afzetten".
Hij vervolgt: „Ik zit me af
te vragen of wij vroeger wel
zo veel anders waren. Ik ge
loof van niet. Wij gebruikten
dezelfde woorden, maar dat
deden we dan wel onder el
kaar. En ook wij wilden er
liefst anders uitzien dan de
ouderen. Maar wat dat betreft
hadde.. wij veel minder moge-
lijkhaden. De mode was er
bijvoorbeeld helemaal niet
naar. Die mogelijkheden zijn
er nu wel. En: ze worden vrij
uit benut- Maar dat wil niet
zeggen, dat de jongeren alle
goede manieren over boord
hebben gezet. Onze indruk is,
dat de jongelui zich op school
correct tegenover ons gedra
gen, en ook willen gedragen.
Natuurlijk worden er fouten
gemaakt. Maar ook in een
Griekse vertaling of zo wor
den fouten gemaakt Fouten
zijn er om van te leren".
Wat inmiddels wel duidelijk
is: alle veranderingen van de
laatste decennia in onze sa
menleving zijn ook op school
te herkennen. En dat is vol
gens de rector „of je er nu
moeite mee hebt of niet"
maar goed ook: „De school is
een deel van de gemeenschap
en mag zich niet Isoleren".
Dat is wel eens anders ge-
een beschermd en bescher-
weest. „De school is lange tijd
mend milieu geweest. Je
moest er hard werken en veel
kennis vergaren. Maar als je
daartoe bereid was had je toch
maar een aantal onbezorgde
jaren. Dat had zijn voordelen
maar zeker ook zijn nadelen.
Ik durf er wat onder te ver
wedden, dat nogal wat school
verlaters in het begin erg
vreemd en onwennig tegen de
maatschappij hebben zitten
aankijken. Nu is de school
meer een deel van de maat
schappij en leert ze de leerlin
gen ook aaa die maatschappij
deel te nemen".
Zoals de maatschappij ver
andert, zo wijzigen zich ook
de verhoudingen in de scholai-
re gemeenschap(pen). De rec
tor: „Zo hebben we hier op
school ook een ingewikkeld
zowel als ingrijpend democra
tiseringsproces beleefd. Of ei
genlijk zitten we er nog mid
den in. We hebben er al een
jaar of twee praten opzitten.
Het was en is niet gemakke
lijk. Zo moesten hier alle be
trokken groepen Ieren, dat in
spraak niet is: een grote keel
(kunnen) opzetten en je eigen
zin doordrijven, maar juist re
kening houden met de wensen
en belangen van de ander;
vooral en dat is de basis
van alle welgemanierdheid
respect te hebben voor de an
der".
„Zo hadden de leerlingen
van de hoogste klassen er een
handje van de belangen van
de jongelui van de laagste
klassen over het hoofd te zien,
ho goed ze het ook bedoel
den. En dan was het ook zo,
dat we alles per se zo goed
mogelijk geregeld wilden heb
ben. Het moest allemaal zwart-
op-wit. Toen het eenmaal op
papier stond kregen we in de
gaten, dat we weer een insti
tuut tot stand hadden ge
bracht. En dat zijn van die
igen, waar vooral de leerlin
gen van af willen. Hoe dan
ook: dat papier ligt nu onge
bruikt in de kast Democratise
ring en inspraak, daar moeten
natuurlijk ook regels voor
zijn, maar ze zijn ln hoofdzaak
een kwestie van mentaliteit.
Dat hebben we er gelukkig
met z'n allen van geleerd".
In één opzicht vindt de rec
tor zijn pupillen niet zo wel
gemanierd. „Er zijn er, die
verschrikkelijk gemakzuchtig
zijn. Ze verwensen iemand,
die zijn tas op een hoogst onge
lukkige plaats heeft weggezet,
maar geven er liever een trap
tegen aan dan dat ze die tas
even verplaatsen. Nu nog een
voorbeeld. Ze hebben de mond
vol over een goed milieu.
Maar het zal ze verder een
zorg zijn of over het schoolter
rein plastic boterhammenzak
jes rondslingeren. Dat zijn
toch zeker mijn zakjes niet,
zeggen ze dan"....
WILLEM WOLTERS
Op uw artikelen „Zo zijn
onze manieren", wil ik wel
even reageren schrijft ons me
vrouw De Ridder-Groeneveld
in Breda. Ik maak, zo schrijft
zij dan, veel gebruik van de
BBA bus. Mijn leeftijd is 47
jaar en ik kan in de bus nog
best staan, maar niet achterin,
ook niet zitten, want dan gaat
het fout. Mijn ervaring is, dat
als kinderen alleen zijn ze
meestal wel opstaan voor ou
deren. Maar dikwijls zijn het
de moeders die zeggen „blijf
maar zitten". De goede na
tuurlijk daargelaten. Een week
of zes geleden heb ik me bij
zonder geërgerd. Ik stapte op
de bus in de Kennedystraat,
richting IJpelaar. Er zaten veel
kinderen in de bus. Op de
eerste bank zat een dame al
leen; achter was ook nog een
plaatsje. Toen ik aan die dame
vroeg of ik naast haar kon
gaan zitten zei ze „laat de
kinderen maar opstaan". Ik
ben toch naast haar gaan zit
ten. Tot aan het Van Cooth-
plein bleef ze mopperen over
de kinderen- In de Karne-
melkstraat stapten veel oude
ren in, die allen een plaatsje
van de kinderen kregen. Het
is toch te gek als iemand van
kinderen verlangt dat ze op
staan om zelf twee plaatsen te
kunnen bezetten. Een andere
ervaring is, dat passagiers
vaak de plaats naast hen in
beslag nemen door er pakjes
op te leggen. Die kan men
toch makkelijk op schoot ne
men.
Ik heb veel respect voor de
busbestuurders en ze zijn over
het geheel genomen zeer be
leefd en hulpvaardig. En als
het eens een keer niet zo is
moeten we niet direct op onze
achterste benen gaan staan.
Weten wij wat die bestuurder
soms even tevoren heef), mee
gemaakt? En afgescheiden
daarvan, we hebben allemaal
wel eens een wat kwade
dag.
Heel uitvoerig meer dan 70 bladzijden staat dr. L. de Jong in het zojuist ver
schenen deel 5 (tweede helft) van zijn Nederlandse oorlogsgeschiedenis stil bij het
„contact met Londen". Bij de eerste spionage-activiteiten dus. Hij vatte daarbij voor
al, maar niet uitsluitend samen wat reeds bekend is, onder andere uit de verslagen
van de enquêtecommissie. Het is een boeiend en uitstekend overzicht geworden,
waarbij men al lezende afwisselend koud en warm wordt. Koud over de stommitei
ten die achter elkaar zijn begaan en over het gemak waarmee over de levens van
doorgaans dappere jonge mannen werd beslist door onbekwamen. Warm omdat de
schildering in het boek de lezers als het ware telkens weer nauw betrekt bij die
gebeurtenissen. Zij zien met verbijstering die geallieerde agenten telkens weer in de
Duitse val lopen. Rivaliteit van verschillende afdelingen was een van de voornaam
ste oorzaken
0 Twee van de 72 slachtoffers van het eersite O.D.-proces,
luitenant-kolonel Johan Westerveld en zijn collega luitenant
kolonel Pierre Versteegh. Zondag 3 mei werden die 72 in
het concentratiekamp Sachsenhausen man voor man met
een nekschot afgemaakt. Hun gouden tanden werden daar
na uit de monden gebroken.
De Jong schetst de facto
ren die daartoe hebben bij
gedragen. Hij concludeert
dan in zijn korte nabeschou
wing dat „ai deze factoren te
zamen talloze dappere men
sen het leven hebben ge
kost".
Vóór eind juli '42 waren
bijna alle spionagegroepen
door Abwehr en Sicherheis-
polizei opgerold en bijna al
le agenten gearresteerd. In
de latere delen, Zo kondigt
de schrijver aan, zal hij niet
meer zo ingaan op de fines
ses van de spionage. Er zijn
dan teveel van die groepen,
er komen te veel agenten.
Maar het Eünglandspiel eiste
zoveel slachtoffers, dat het
noodzakelijk was zijn oor
sprong en ontwikkeling
nauwkeurig weer te geven.
De historicus wordt daarbij
gehinderd door het feit dat
er nagenoeg niets bekend is
over de werkwijze van de
spionagegroepen en de in
lichtingen, die zij verzamel
den. Er moeten verscheidene
organisaties zijn geweest die
met ijver en vindingrijkheid
materiaal bijeen wisten te
brengen die voor de Engelse
oorlogvoering vam belang
was. Er waren vele honder
den Nederlanders betrokken
bij die spionage. Het zwakke
punt lag echter in het con
tact met Londen. „De eerste
goed functionerende „weg"
(de „Zweedse Weg") ont
stond eerst in juni '42; korte
tijd later werd de grondslag
gelegd voor de tweede „weg"
(de „Zwitserse Weg"). Bei
de wegen zijn heit gevolg
geweest van een initiatief
dait men niet,in Londen maar
fn bezet gebied genomen
heeft".
„Dat, van Londen uit, het
contact met bezet gebied zo
uiterst moeizaam en met zo
veel zoeken en tasten tot
stand gekomen is, moet men
in de eerste plaats als gevolg
zien vain het feit dat vóór
mei '40 noch door Neder
landse noch door Engelse of
ficiële instanties terzake ade
quate voorbereidingen ge
troffen waren Hier vloeide
uit voort, enerzijds dat de
Londense geheime diensten
te weinig „aanloopadressen"
en andere steunpunten in be
zet gebied hadden, ander
zijds, dat diegenen in bezet
gebied, die met Londen in
contact wilden komen, door
de schaarse agenten, die arri
veerden, als door een mag
neet aangetrokken werden".
Zwaar zondigde Londen, bij
voorbeeld, tegen de algemene
regel geheime agenten strikt
van elkaar te scheiden. Mis
schien nimmer zo zwaar als
op het moment dat twee in
stanties in Londen hun agen
ten opdracht gaven zich voor
het verkrijgen van een beter
persoonsbewijs naar een en
hetzelfde adres in Pijnacker
te begeven. Dat bracht een
aantal agenten in Duitse han
den.
„Maar er zijn in Londen
meer ernstige fouten ge
maakt. Wij zien daarbij niet
over het hoofd dait voor tal
van problemen die het uit
zenden van agenten met zich
bracht, goede oplossingen ge
vonden werden de kern
van de zaak was evenwel dat
men bij dat uitzenden geen
enkele fout mocht maken: el
ke fout kon mensenlevens
kosten.
Er heeft soms aan de keu
ze en in het algemeen aan de
opleiding van de agenten
veel ontbroken. Zij hebben
geen of weinig scholing in
security ontvangen en te
weinig informatie over de
Duitse tegenstander, alsmede
over de listen, die deze kon
toepassen. Zij hebben als re
gel te weinig geld meegekre
gen; het gebrek aan algeme
ne kennis over de toestanden
m bezet gebied heeft er bo
vendien toe geleid, dat men
hun muntstukken meegaf,
die, als zij gebruikt werden,
de aandacht op de agent ves
tigden. De zendapparaten
waren voorts lang niet altijd
bruikbaar.
En de persoonsbewijzen.
Men kan het, dlunikt ons, de
instanties in Londen niet
kwalijk nemen, dat zij er
niet in slaagden het Neder
lands persoonsbewijs, dat
door Lentz zo geraffineerd
tegen vervalsing beschemrd
was, volmaakt na te maken,
maar de evidente fouten in
de tekstdruk en in het wa
termerk (de twee leeuwen
die dezelfde richting uitke
ken!) hadden vermeden
moeten worden. Ook bij het
kleden van de agenten zijn
fouten gemaakt: Alblas leek
wel „een landloper", Taconis
en Lauwers zagen er uit als
„tweelingbroers". Er werd in
Londen kennelijk uit één
voorraad identieke tweede
hands kleding geput. Nog ge
vaarlijker was dat -alle zen
ders, die de agenten en de
marconisten meekregen in
eenzelfde gele koffer waren
verstopt. De Duitsers kregen
dat spoedig door en hielden
gewoon iedereen met zo'n
koffer aan!
Het ernstige is echter ge
weest, dat de afgesproken
veiligheidscontroles niet in
acht werden genomen door
de Londense bureaus toen de
agenten gingen zenden van
uit bezet gebied. Die agenten
werden, als zij gevangen ge
nomen waren, gedwongen
voor de Duitsers te gaan zen
den en lieten bewust die af
gesproken controletekens
achterwege Dat constateerde
men in Londen en niettemin
zette men het zendiverkeer
voort.
De Jong spreekt dan van
„kapitale blunders". De Duit
sers maakten er dankbaar
gebruik van. Zij zouden
machteloos zijn geweest zon
der hulp van Nederlanders,
als Ridderhof, Van der
Waals, Poos en Slagter.
Elke agent die arriveerde
trok ogenblikkelijk velen
aan die met Londen in con
tact wilde komen.
„Velen van de eerste ille
galen waren op tal van ver
schillende terreinen tegelij
kertijd werkzaam; zij waren,
neemt men het land als ge
heel, in feite zo gering in
aantal dat zij, als zij met
elkaar in contact kwamen,
steun zochten bij elkaar
en dus dat contact bestendig
den". Daardoor werden zij
door de veelheid van hun
verbindingen extra-kwets
baar. Extra-kwetsbaar in een
milieu waarin de zwijgzaam
heid (een eerste vereiste bij
illegaal werk) onvoldoende
in acht genomen is. De Jong
geeft daarvan enige tekenen
de voorbeelden. De Neder
lander is van aard niet
zwijgzaam. „Al deze factoren
hebben talloze dappere men
sen het leven gekost. Meer
nog. Er is uit voortgevloeid
dat in de zomer van' 42, na
ruim 2 jaar bezetting, de ge
heime verbindingen met
Londen nog maar nauwelijks
boven het peil van '40 uitge
komen waren.
Wij wijzen er daarbij op,
aldus dir. De Jong, dat spio
nage iq oorlogstijd als regel
eerst dan effectief is, wan
neer zij door een aanzienlijk
aantal spionagegroepen tege
lijk bedreven wordt. Maar in
de zomer '42 waren er in ons
land, voorzover bekend is,
slechts drie groepen bezig,
die op Londen gericht waren.
Slechts twee zenders waren
nog in werking
„Dit betekende dat in de
sector van het inlichtingen
werk van Nederland uit
praktisch geen enkele steun
had kunnen worden geboden
aan de operatie waar vrijwel
een ieder in de lente van '42
zijn hoop op gevestigd had:
de Geallieerde invasie, het
„Tweede Front", aldus dr.
De Jong.
•JACQUES LEVIJ
(Van een onzer verslaggevers)
SCHIEDAM De kans op het
vertrek van een aantal vaklui
op de werk van IHC Gusto in
Schiedam heeft ongerustheid
veroorzaakt bij het zeventien
honderd-koppig personeel van
dit bedrijf.
Men vreest dat door het ver
trek van een bepaalde groep
de werkzaamheden op de werf
in het gedrang zouden kunnen
komen. De IHC-directie heeft
dit inmiddels ontkend. „Er is'
aldus een woordvoerder,
„sprake van een gelokaliseerde
onrusthaard, die het bedrijf
verder niet aantast".
Ook de industriebond NVV.
gewaarschuwd en in actie ge
komen, tilt niet zo zwaar aan
de gebeurtenissen. Bestuurder
Herman Bosch: „Men hor ft
niet bang te zijn voor de
werkgelegenheid. IHC Gusto
heeft een orderportefeuille
van 1,2 miljard gulden. Als er
mensen zouden weggaan, dan
zullen hooguit de le vertil den
langer worden"
Centrum van de onrust oinnen
het bedrijf is de afdeling Con-
structiebouw, waar 120 man
werken. Voor een belangrijk
deel zijn dit voormalige werk
nemers van de afdeling Staal
bouw, die bij de werf hoorde.
Het onregelmatige en vaak
buiten het bedrijf verrichte
werk. dat bovendien een sterk
gespecialiseerd karakter
draagt, opende de mogelijk
heid om bijzondere toeslasen
te innen
De afdeling werd evenwel een
halfjaar geleden vervangen
door de in Sliedrecht geves
tiade IHC-Staalbouw B.V. De
werknemers van Gusto Staal
bouw werden „gewoon" op d*
werf te werk gesteld, maar
behielden toch een deel van
hun toeslag: een regeling die
voorlopig tot september 1975
geldig is.
Het feit, dat IHC-Staalbouw in
Sliedrecht onlangs de toeslag-
regeling verbeterde was de
eerste aanleiding voor onte
vredenheid in Schiedam. Van
directie-zijde is hierop eren-
wel gezegd, dat het uitsluitend
om een reiskostenvergoeding
gaat die in Sliedrecht ook n.et
wordt uitgekeerd als men ge
woon op het bedrijf werkzaam
is.
De tweede aanleiding is dat
enkele bedrijven die „off-sho-
re" activiteiten (booreilanden
etc.) aantrekken of uitbreiden
op het moment grote wer
vingsacties voeren. Een van
die bedrijven is de Nederlands-
Amerikaanse combinatie
NHPM, die in het Sloe-gebied
zijn tenten heeft opgeslagen
Aan de beroering bij Gusto in
Schiedaim is zeker niet
vreemd, dat een populaire
voormalige voorman van Gus
to, de heer A. Hermans, hier
de scepter zwaait.
(ADVERTENTIES)
Ook voor U
gemakkelijker en
prettiger eten met Uw
kunstgebit, dank zij een
grotere kauwkracht.
Als U last hebt met Uw kunstgebit, is het
gebruik van het speciale Dentofix-kleef-
poeder aan te bevelen. Uw gebit komt
daardoor vaster te zitten en zal bij het
spreken niet gaan schuiven of loslaten,
zodat U zich zekerder gevoelt. Het ge
voelige tandvlees wordt door Dentofix
beschermd, zodat U steviger kunt bijten
en gemakkelijker kauwen. Dank zij Den
tofix kunt U zonder bezwaar weer lachen,
hoesten, zelfs niezen en U spreekt duide
lijker. Dentofix geeft U Uw zelfvertrouwen
terug. Schaft U nog heden Dentofix aan.
Bij apothekers en drogisten, II. 2,83.
DOOFT GREET BUCHNER
Meneer Belasting heeft zich
vergist. Hij heeft een nogal
belangrijke aftrekpost verge
ten af te trekken met als di
re ct gevolg dat er meer geld
op tafel moet komen dan de
belastingwet bedoelt. Dat ts
zuur.
Dus ga je terug naar meneer
Belasting en wijs je hem op
de fout die nogal ingrijpende
gevolgen heeft. Meneer Belas
ting kijkt, rekent en knikt. Hij
geeft zijn fout ruiterlijk toe
en belooft alles snel iceer in
orde te zullen brengen.
Hoe snel vraag je dan zorge
lijk.
Oh lala, dat is een domme
vraag. De hele zaak moet nu
immer, nog eens in de compu
ter en computers werken nu
eenmaal anders dan mensen
nietwaar, wat trager vooral.
Wer ken de computers ook
trager als de belastingbetaler
een paar dagen te laat is met
betalen? Neen, neen, schudt
meneer Belasting ontdaan. In
dat geval werken ze vlug.
Meneer Bank heeft zich ver
gist. Hij heeft een bedrag dat
bij het moeizaam bijeenge
gaarde tegoed gerekend had
moeten worden, afgetrokken.
Zoiets kan gebeuren nietwaar.
Vergissen is menselijk en me
neer Bank is ook maar een
mens. Evenals meneer Belas
ting geeft meneer Bank zijn
vergissing zonder meer toe en
belooft de hele zaak in orde te
zullen maken.
Hoeveel tijd zal daarmee ge
moeid zijn?
Daarop kan meneer Bank
helaas geen antwoord geven.
Dat is een kwestie van de
computer en computers wer
ken traag, vooral als het om
andermans centen gaat niet
waar!
Meneer Salaris heeft per on
geluk een post afgetrokken
die helemaal niet afgetrokken
had n.ogen worden. Meneer
Salaris is niet feilloos niet
waar en mag zich dus een
enkele keer ten fout veroorlo
ven. Desgevraagd belooft hij
de fout zo snel als mogelijk te
zullen herstellen. Hoe snel?
Dat is een belangrijke vraag
nu we dank zij de fout van
meneer Belasting, gevoegd bij
de fout van meneer Bank, in
enige geldnood zitten.
Maar helaas helaas, ook nu
weer heeft de computer het
laatste woord en dat woord
heet tijdveel tijd. Zo een
computer is wat anders dan
een peuleschil, dat is een hard
en vooral secuur werkend ap
paraat, vooral als het gaat om
de teruggave van het geld.
Waarmee we maar willen zeg
gen dat er in Nederland heel
wat ellende wordt af geleden
tengevolge van de computer.
Of iuden de diuerse in.start
tics zich gemakshalve achter
computers verschuilen?
WASHINGTON (RTR)
Alexander Haig, president
Nixons rechterhand in het
Witte H-uis, heelt in een tele
visie-interview herhaald wat
de president zelf ook al had
verklaard, dat de Watergateaf-
faire nu maar eens tot een
einde moet worden gebracht.
Hij zinspeelde erop dat achter
het in leven houden politieke
beweegredenen scholen.
Haig zei: „Ik geloof dat het
ogenblik gekomen is waarop
wij ons in gemoede de nogal
fundarhentele vraag moeten
stellen, of het onderzoek
zelf niet zoveel onrechtvaar
digheden, excessen en ver
draaiingen is gaan bevatten
dat de medicijn erger is ge
worden dan de kwaal"
SEOEL (AP) De Zuidko-
reaanse autoriteiten hebben
gisteren de ontmanteling be
kendgemaakt van een Noord-
koreaans spionagenet van ca.
20 leden. De arrestatie van de
30 is volgens de politie een
der grootste vangsten sedert
de wapenstilstand van 1953.
BANGKOK (RTR) Ver
scheidene tinmijnen in het
zuiden van Thailand hebben
moeten sluiten omdat commu
nistische guerilleros enorme
bedragen beschermgeld eisten,
zo heeft de directeur van de
Thaise mijnbouwmaatschaopLi
maandag meegedeeld.
Brieven voor deze
met volledige naam «n
ondertekend. Bij publikatfe
vermeld worden. Slecht;
zondering zal van deze
afgeweken. Naam en adttj*
de redactie bekend. Publi^l
ven (verkort of onverkort)
dat de redactie het in
eens is met inhoud, cq. j|
Ik was een van j.
kelij'k zeer enthousj
porters van NAC, 4'
Kuip togen om
NAC nogmaals de
zien winnen. En,
was voor aanvang
wedstrijd enorm. 0i.
sfeer, zoals Rob vaa
beschrijft in zijn arti
pag. 25 van uw
mei. Maar ik neem
deze schrijver niet
gezeten heeft tijdens"
strijd. Want, w;_
zou ook hij dan niet
hooguit drie doelpi
ben zien maken,
daarna gevlucht a
rondvliegende proji
volle bierflesjes,
jes, lege jeneverf lessen"
Hij zou dan niet
schreven hebben ovi
poost, die het allemaal'
weldig vond. Hij zo
schijnlijlk geschreven
over de jongelui en
huilend een veilig hi
zochten, terwijl ront
links en redhts menstal
zo hard mogelijk
trapten. Om het
maken, zou hij mi:
hebben vermeld,
valsbands bleven
rijn voor elkaar",
der het motto: „Datg
ol niks, want wij
mekaar" naar mijn
ming voornamelijk Ni
porters (of waren het
carnavalsvierders) v
hoogste Ting in het
hun best bleven doen,
supporters te raken
noemde projectielen.
Rob van Deursen
zijn artikel met: NAC
dood, NAC leeft.... N»;|
wel, wij bijna niet meer.
BREDA L.J. WILLI'
Is dit ons NederlaahJ
Onze toekomstige ge;
Ten eerste: Het elftal i
tegenpartij werd bij heil
den van bet veld zwasT
floten. Is dit sportief!
tweede: er werd omgeT
denk om zakkenrollerij
derde: drinkt de
ongeveer 18 jaar
dat ze baldadig worden
nog, men smijt volle S
naar het publiek, zodat E
twee personen weggt6|
moesten worden. Zien
dere mensen dit niet, i
naast of dichtbij staan"
we dit allemaal maarl
ons heen gaan? 't Is een j
aanfluiting voor de opvtj
Als mens dien je zulke 1
len af te blaffen als je
ergerlijks ziet gebeuren!
mer genoeg zal dit sooitl
gelui dit artikeltje ra'-'
maar doe verstandig esj
er met je kinderen overt
je commentaar en laat n
deren voelen, want zo f
helemaal de verkeerde 1
en schaamt men zich on®
om Nederlander te zijn enj
len we door andere «I
uitgekotst worden. HMjl
sport mee hoog!!! Ter fb
sie zou ik stellen: Kjl
jeugdsozen aan bierffl
medeschuldig? Krijgen
geren te veel zakgeld
dienen ze teveel" Kent q
met rijn subsidien wel
juiste plicht?
BREDA i R0®
(ADVERTENT®,
gen
equ
•>":>":-xx'
TYbx
:":'x
:'",v
PliP11
;X.-.
vanaf vandaag is uw leven goedkoper als u klant wortfjy
jJan Janssen: ,Pat zijn
och geen streken".
(Van onze sport
redactie)
PUTTE De Ver-
niging Van Beroeps*
jpielrenners (VVBW)
pverweegit radio- en te-
evisiccommentator
beo Koomen voor de
echter te dagen. De
7BW en in het bij
onder oud-Tourwin
naar Jan Janssen ne-
nen het Koomen in ho-
ge mate kwalijk, wat
deze vrijdagavond in
het televisieprogram-
I ma Tros Sport opmerk
te ter gelegenheid van
de verschijning van
[lijn boek „Vijfentwin-
I tig jaar doping". Koo-
nen zei onder andere
dat Kees Pellenaars tij
dens de huldiging van
Janssen als Tourwin-
j naar had gieroepen:
„Jongens kom niet in
de buurt van Jan Jans
sen, want hij zit zo vol
met drug, dat hij wel
eens kan exploderen".
Jan Janssen: „Toevallig
sprak ik zaterdag Pelle
naars en die zei: wat
maakt die Koomen nou
allemaal klaar. Ik ben er
niet eens geweest. En dat
klopt ook wel, want toen
speelde die „grootmoe
der-affaire". „Wij als
VVBW hebben de koppen
bij elkaar gestoken
tenslotte is niet alleen
Jan Janssen beklad, maar
de hele Nederlandse wie-
1 lersport. We hebben be-
sloten het aan een advo
caat voor te leggen. Dat
zal wel onze rechtskundi
ge adviseur mr. Jansen
van Raaij worden. We la
ten het er beslist niet bij
zitten".
„Ik vind het een uiter
mate treurige zaak. Er
staan nog wel een paar
citaten in, die zeer aan
vechtbaar zijn. Daar gaat
Koomen last mee krijgen,
bat zijn toch geen streken
van die man. Het is maar
goed dat hij mij niet heeft
uitgenodigd bij de pre
sentatie, want anders was
ik hem naar de keel ge
vlogen".
^■Van een onzer verslaggevers)
Heist De KNVB heeft dp]
^Scheidsrechters aangewezen
HP zondag de wedstrijden die
■Pralend zijn voor degradatie
■Bit de eredivisie, moeten lei-
eHBen. Henk Pijper leidt in Kerk-
de de wedstrijd Roda-Ajax
van der Kroft fluit in
^■Sreda NAC tegen landskampi
oen Feyenoord. Joop Vervoort
fluit in Nijmegen NEC tegen
*iaarlem en de Volendamsc
HTbiter Jan Keizer leidt FC.
T»roningen tegen PSV.
(Alle wedstrijden in de eredi
visie beginnen zondagmiddag
(U 'n verband met de be-1
P®ngrijkheid ervan om half-
:urw.